장음표시 사용
141쪽
tur. sed ista responso non tollit dissicultatem argumenti. cfusMetiani quando est apposta illa clausula, Nihil se eotictae diuisionem 33O facturos Sc. militat ratio, de qua in Aret. Ideb die, cu bd aliud est in iudicio, & aliud in actu extraiudiciali, ut in confiactis: Pro ut lianc disserentiam constituit tex. ille it i. d. l. Non quem adrere, dum: Et ratio potest esse, quia mens iud scis licin potest dirigi adfutura, cum secundum allegata. 3c probata iudicer. l. de Wis re, illo mei tit . de iud. Uel secundo dic, o ubd ibi loqvirritur illa ilia rade eo, quod post superuenit, ita qubdite impore latae sententies nullo modo erat in consideratione nec re, nec spe, Ideb sensentia iudicis ad illud trahi nullo imodo potest. Et ita re rh istant mare κria sic declarare Bat . in I J . C. de sent . quae sine certa quaest. proser. Sed' in easu nostro istud fidei commissum fam efflabat:
Fuerat enim relictum, licti sub conditione penderet. Unde iste actus voluntarius contridentium conceptus verbis sic uniuersalibus. & habentibG t tactum in futurum potest reserri etiam ad illud sidescomni istunt, quod lassi in tet eos relictum eris, Iichi sub conditione pengeret: ouia verba ira concepta eram, ut etiam iii 33 I rade futuro continerent. Adverte tamen Et sit hoc inensenter dicium Ad tex . in . d . I A Non queni admoduin, dum eonstitute hanc disserentiam, quod in iudici js non veniunt futura , secus in contra risus : Nam videtur tex. alius in totum contrarius . Qubsimmo in iudiciis sutura veniant, in contractibus verti minimE, nisi id exprimatur, de hoc est tex. in . l. Si stipulatus fuerim . g . 1. supra isto tit. Vide. Et cogita, Et pro minc dic, quantum ad illua,' quod ibi dicitur in contractibus non venire sutura. Verum s t. nisi id agatur: Quia ali is verba praesentis temporis non sgnificant suo turum : Neque secus dicitur in .d .f. Non 'uemadmodum. Quantum vero attinet ad id, quod videtur velle dicere ille tex. Secuς
esse in iudicijs, Hoc est, 'ubd in illis stituta veniant , potest dici, ouod non est iste sensus illiu ς tex. Sess oula dicere, qu bd in illo caasu sutura non veniunt, ut In iudiciis etiam scilicet non veniunt: EgIta inteli it ibi glo.xiliit vltra nune di eo admonuisse sum ciat. 3 3 a Nono adducitur per Badd. id tit. f. imperat. loth. Eug. Papae. id,
quod not. Clo. ibi, Ur Ias. refert. immb quod dicit tex. in . c. . Deco, qui si nem fecit agnat . Et in . c. i. g. fi . Si de Rudo fuerit
controuerca inter D Gmilium, di agnat. Ubi s fiat iliuisio intepfratres, Et uni assenentur bona allodi alia, seu patrimonialia. Ali vero as ligncntur udalia, a promittant hibit se facturos contra
142쪽
diuisionem&ci Si contingat fratrem. qui habebat nudum sinest ijs decedere, non prohibebitur alter superstes petere bona illa seudalia, non obstante pacto, ct remissione illa generati : Ergo
idem dicamus in casu nostro. qu non impediatur iste bona diu uisa petere ex causa fidei commiss. Sed respondet Ia post Aret. Quod tithil faciunt Quoniam nos loquimur, quando reciprocum est ius illud, hoc est fideicommissum communiter inter eos diu iaditur, ct consequenter etiam reniissio communiter, &promiscua suum operatur essectum. In contrarijs vero uni tantum obuenit
nudum i Et ideo renuntiatio ex altera tantum parte potest opera ri. Sed puto esse aduertendum ad istam responsionem,Quia licet verum sit, totum seudum ad unum tantum ex ipsis pertinere, ta. men credendum est inter ipsos diuidentes aequalitatem suisse seruaram . hoc est, lubd etiam alteri tantumdem bonorum allodialium ex diuisone contigerit. Unde si ipse bonis nudalibus, quae fratri suo obuenere. renuntiauit, ipsi quoque renuntiatio est facta respectu aliorum bonorum paternorum, quae sibi ex diuisione obuen ret Adeo qudd inimd verum est renuntiationem esse reciprocam. Et sic adhuc obstat Arg. Et stringe illud fortius, quia in casu.d. c. Τ- de eo qui finem fecit agnat. fuerat facta remisso nominatim de ipsa seudo, di tamen non habet locum in casu illo. Dic ergo pro pontione rationem esse, quia remissio non fuerat sinpliciter, ας eraliter,seu absolute facta sed in certis tantum casibus,t deter minatis expresse, Videlicet quia remisit ipsi fratri. δ haeredi suo. ct cui ipse dedisset: ille autem mortuuς est suo haerede non relictor Noqucctiain alij dedit. merito non sumus in casu remissionis fa-
in casu nostro sinpliciter, neque in uno casu magis, quam an alio fuerat facta promistio de non contra niendo, merito ct c.
asinimo ibi etiam dicitur, quod si remissio sitisset simpliciter. α
Qiablute facta censeretur exclusus ille frater, qui remiserat.
333 3 ecimo pro ista parte adducitur. quia clausula apposita ad confirmationem , seu ad corroborationem alicuius actus non Operatur e
rustem actus extensionem, rex. est expressus in Clem. l. de praeb. hi si in rescripto fuerit mandatum, ut alicui de dignitate pro ui dearur .Et post iniunctum fuerit illis, ad quos collatio dignitatis. seu prouiso, aut electio pertinet. ne interea ad eorundem dignita
tum Collationem, prouisionem, aut Collationem deueniant: Nonc letur propterea illi de dignitate tali prouideri, quae per viam esectionis solet conserri : Et hoc illa ratioue . quia cum in com
143쪽
L, Q VI ROMAE g . DUO FRATRES.
cessione ipsus gratiae nulla fuerit de electione habita mentio. licdtin ela ulula illa inhibitoria facta alijs de ipsa electione etiam dictum fuerit, tamen non propterea alteratur ipsa principalis dispositio, quia illa clausula non ad extendendam, seu augendam ipsam Concessione in tendit, sed potius ad illam exequendam Sc. Et ita per illum tex . concludit Dec. in consit:. cxciij. col.fi. Ad idem facit rex: in. l. Aurelius. q. Testamento .ss. de liber. leg. Ubi inciso priore testamento, in quo liberatio quibusdam debitoribus relicta fuerat, & alio condito, in quo eadem legata liberationis confirmata fuere, dicitur quod s illi debitores alia debita post prius testamentum Ante tamen secundum dicas tu . declarando mentem Iurisconsulti.ibi) Cum eodem testatore contraxerint,non ad illa extendetur liberatio. Et sic patet quod illa clausula cotarmatoria legatorum non operatur eorundem cxtensionem . Ita ergo
dicamus, quod illa verba, Nihil se contra diuisonem facturos &c.
Cum tendant ad confirmationem praecedentis actus, non operentur eiusdem ex teii simiem, ultra quam antea Operarentur.
33 Sed respondetur primo, Quod tex. in . d . Clem. 1. de praeben. l quitur in materia valde odiosa. ct restringibili, videlicet in rescripto : Nam rescripta uti ambitiosa sunt restringenda .c . Si gratio . in s. de Rescript .in vj. Nos vero sumus non solum in tali materia de se restringibili , Immb vero sumus in materia largae in. terpretationis, uti fauorabilis, quia per eam tollitur votum captandae mortis. Et praesertim cum sit reciproca remissio, ita quod neutrian feretur iniuria .il . de Fidei commisso. C. de Transact.s Secundo, Quia illa responso non conuenit tex. in .'d. l. Aurelius g. Testamento, Respondeo, Qubd verum est in casu illius Clem. i. illa verba non posse quicquam operari quoad gratiam ipsam ampliandam, Et hoc, Tum quia illa verba non erant verba dispositiva quo ad gratiam, sed potius enuntiatiua : Neque enim sequitur, prohibemus, ne illi conferant, eligant, aut prouideant alicui , an- te quam fuerit Titio prouisum. Ergo volumus Titio prouideri per viam collationis, prouisonis, aut electionis: Praesertim cum pra cedat sua concessio per viam collationis tantummodo . Tum etiam quia illa verba fuerant in alios directa, per summum Pontificem. videlicet in illos, ad quos prouilio pertinebat ,. unde illa non sunt de verbis gratiae. Et sunt in aliam personam directa, meri- 'to M. Quae omnia diuersa sunt in casu nostro, quia verba illa rNihil se contra diuisionem facturos & . Sunt verba ipsiusmet com
144쪽
uentionis, ct inter ipsasmet personas prolata. Unde possumus dicere, qu bd hic non simus in clausula mere confirmatoria praecedentis actus, sed immo in clausula extensua, ex quo ipsim et diuidentes verbis uniuersalibus dixere, quod nihil liceat contra diu, sonem facere: Et sic non solum illa, quae sunt ex natura ipsus d uisionis, sed nec etiam alia squaecunque sint Ex quibus diuisio ip-336 sa, vel eius essectus impediretur. Quo vero ad tex. in . l. Aureliaus. g. Testimento facto. ff. de liber. leg. Dico qubd ibi non est clausula confirmatoria, sed se mus in noua dispositione, hoc est in legato liberationis de nouo facto, non tamen simpliciter, ct absol te, sed specifice restringendo se ad liberationem debiti, de quo in priori testamento. Et sic quod fuit restrictum: Cuius legati natura
est, ut non trahatur ad debita post ipsam liberationem contracta, Vt dicitur ibi. Et in. g. sequenti, ct alibi, ut not. pergio. in . d. g. Testamento facto. Et si diceretur, sicut natura legati liberati
nem continentis est, ut non trahatur ad debita post contracta. Ita etiam natura diuisionis est, ut non veniat in ea n deicommissum, ut
supra in Prima Quaestione. Respondeo verum illud esse, quando est simplex diuisio: Non sic autem quando verbis generalibus, seu uniuersalibus vltra fuit promissum sic, nihil contra diuisionem facturos &c. Nam ct idem dicerem in casu dicti . M. Testamento. si generaliter legasset quodcunquὰ debitum &c. Vndecimo multum stringit pro ista parte, Namque videtur, quod per illa verba
apposta iuxta diuisionem non des eat dici alterata eius natura, ita quod etiam illi actus contrauentionis censeantur exclusi, qui sunt 337 ex natura ipsius diuisionis.Nam videmus. quod natura donationis
causa mortis est. vi possit perconualescentiam donantis reuocari. toto tit. s . de donat. causa mortis. Et in specie in . l. Mortis causa donatio etiam: Sicut & de natura diuisionis est, ut fidei commicsum peti possit, illa non obstante. Sed hoc idem erit in illa donatione , ut possit reuocari, secuta conualescentia, dato etiam quod in ea fuerit apposita illa clausula de non contraueniendo. Ita Bald. not. S communiter approbatur in . l . Cum quis , in ver. Sed
quid si dixi. sf. de condict. causa data. Quod ea ratione dicit pro-338 cedere. Quia quum natura donationis causa mortis si, ut possit
reuocari, sequitur quod ille, qui utitur natura contractus, non dicitur contrauenire, per tex. in . l. Qinrro. g. Inter locatorem .ss. locati. Et illa doctrina Bald. est communiter approbata, Vt hic per Claud. Ultra quem eam sequitur Corn. in consit. cxxvj. col.
145쪽
t .vol . l. Et Dec . consit. ccc v. Modern . Perus. in . l. Quae dotis. si . sol ut . matrim . Ergo idem dicamus S in diuisione, cuius natura eit, ut per eam non sit rentissum fidei commiliam, dicamus inquam illum non dici venire contra diuisionem. qui eius natura utitur, etiam adiecta illa clausula, Vt in terminis tradit Alexan. in consili. cc viij. col. ij. in fi . ver . Nec secundum eum. vol .vj. Sed
I otest responderi, quod in casu Bald. non sunt verba sc generata. prout hic: Promisit enim ibi simpliciter non venire contra donationem. & sc se retulit ad illas contrauentiones tantum , quae essent contra ea, quae sunt de natura ipsius actus, ' non ultra: Iucasu autem nostro generalius locuti sunt. Dixerunt enim nihil se contra diuisionem facturos θ c. Et sc quascunque contra uentiones complexi fuere , sue quae essent ex natura actus diuisonis, 1iue praeteream, Et deni lud quaecunquc essent, ' sc cuiuscunque generis , ct speciei. Secundo, & notabilius, respondeo. quod licet in casu illo essent etiam verba uniuersalia, Adhuc tamen non ita intelligenda forent, ut effectum illum importarent, quod non posset reuocari illa donatio causa mortis, secuta conualescentia, vel alias, per poenitentiam donantis: Et ratio est: Quoniam sc induc retur unum, quod esset contra substantiam ipsius donationis causa mortis: Quinimo in totum confunderetur, & tolleretur ipsa donatio causa mortis: Quia quando non potest reuocari, non cst amplius donatio causa mortis, sed transit in donationem inter via Vos, Ut not. glo. fi . in . l. Senatus. g. Mortis causa, in. l. Et Si alienum . ψ . i. ss. de donat. caus. mori. Et est tex. quem dicta gi
sar allegant in. l. Ubi ita donatur, illo tit. Ideoque non debet sumi haec interpretatio, per quam actus ipse confundatur, ct tollatur, seu immutetur: Neque enim in dubio quis praesumitur eligere viam . per quam suus actus, aut sua dispositio, quam facit. impugnetur . l. iij. ss. de milit. test. Nisi ubi expresse id dictum fui itet,
vi in supra allegatis iuribus erat. Sed in casu nostro res longe alia ter se habet: dubia etsi ista verba in eorum generalitate accipiantur, prout prolata per paciscentes fuere, non solum non confunditur, aut non tollitur, seu non immutatur actus ipse gestus , immo vero confirmatur, seu corroboratur adhuc magis : Neque tunc mutatur actus in alium, videlicet ipsa diuisio non desinit propterea esse diuisio, sicut in contrario donatio causa mortis desinitella talis. & transit in aliam speciem, videlicet in donationem inter vivos: Ideo non est, cur in casu nostro recedendum sit a proprio
146쪽
tate ipsorum verborum . l. Non aliter .ss. de leg. iij. Id. . Sira,
ut nauem .ss. de exercit. cum smil. Posset etiam unico verbo
6sponderi, qudd Arg. non est ad propostum: Quia loquimur.
quando ius est reciprocum., ideo &c. Duodecimo adducitur aera. in . l. Qui cum tutoribus in s.ss. de Transact. Vbi est lex. rubd transactio non refertur ad ius. quod post transigenii coepit competere, mis probetur, de eo fuisse cogitatum. Sed responde. eur prim b, quod ibi erat transactio simplex. non autem erat adie. Oa clausula illa uniuersalis, Nihil &c. In qua consistit vis γ Nam etiam in casu nostro simplexdiuisio non trahitur ad fideicommicdum, ut in praecedenti Quaestione Bart. visum suit. Praeterea r sponde, quod ille tex .lo ciuitur de iure , quod partes ignorabant competere: Quod sine dubio non censetur remissum, per tex.ina Mater decedens. cum limit . f. de inoff. test. Et iste casus est extra disputationem, , t per Bart. Et posui supra in secundo casu. Quod autem hoc sit verum , scilicet tex . illum loqui de iure sgnorato, apparet in prin. illius tex. dum dicit, ei qui nondum certus&c. Item ibi in fi. dum dicit, Nam ea, quorumiactiones comperere postea compertum est. Ergo tunc, quando fuit facta transactio, uduni erat compertum iura illa competere, Ideo ibi oportet specialiter probare, qubd fuerit delus cogitatum: agia alias non praesumitur cogitatum de his quae ignorabantur. Com. Plura alia adducere pro hac parte possem, sed ista sufficiane. Nun cyautem videamus, An argumenta, quae pro alia opinione Ang. Et sequacium adducuntur, validiora istis sint. Primo igi- ur adducitur lex : iste, ubi dicitur es casum: Nam certum est. hic fuisse pronuntiatum scontra petentem fidei commissum, ergo alia fuerat renuntiatum di Etsic illa diuiso cum tali clausula extemditur etiam ad fideicommissum: Et dicere, qubd fuerit male iudicatum .prout secundum illum intellectum dicitur, non solum est diuinare, sed etiam est contra rationem,& praesumptionem 34O iuris: Nam sempeτ praesumitur pro sententia, seu pro a pubium perseme. C. in praesentia , de renuntiat. c. Ad audientiam, depraescript . l .ij . C. de offic ciuil. iud. l. Herennius. β. Caia. Qiaeuict. Et ibi not. cum multis sinit . quae adduci possent. Sed, s quis vellet,luendo communem opinionem, ad imam rex. Re spondere,posset dici. Nullam penitus vim qub ad hoc, per eo fieri posse. Nam primo non potest adduci propter varietatem, &ambiguitatem lecturarum, iuxta doctritum Bari .in LIn ambi.
147쪽
3ΑΙ suo . ff. de reb . dub . Quod enim multipliciter exponitur . eius Veritas. ignoratur. Bald. in . l. Scire leges .. ss. de leg. Et in . l.
Precibus . C. de Inipub. Salijs subit. Et si quidem unum ni
gis, quam alium intellectum sequi .volumus, oportet laOβ communem sequi, qui est, quod malis fuerit iudicatum: Et licet non si negandum, quod pro sententia iudicis est praesumentam. iuribus praeallegatis, Tamen illud procedit, nisi aliud in eoptrarium
362 appareat: Nequi' enim in iure nouum est,ut iudex quandoque ini quam . seu iniustam proserat sententiam, ut in casu. l . Si per imprudentiam .ss. de eui t. in . l. Et ex diuerso . j. ss. de rei vendic. Et alibi saepe reperietur . Et si diceres, ubi sententia iniusta est per iudicena prolata, id a Lege exprimitur, ut in illis iuribus apparet, At ubi lex hoc non exprimit. non debemus nos illud ducereia Nam respondeo. quod immb ctiam alibi in iure reperietur ex facti tantummodo narratione colligi, sententiam esse iniquam. vi incas u. l. Duobussi Et . l . Si quis rem. is de excepi. rei iudic. Ubi etiam non fuit appellatum: Ideo celut etiam id. quod djcebat cim
ea hoc Ang. Quod est credendum, quod pars victa appellasset ,
sententia iniqua ia Ultra quod non dicit iste tex. qubd casus istest se secutus, sed quod si sic eueniret, ut ferretur huiusmodi semientia, sciuris foret. Vel denique ex alio dicas, super lioc texia
non poste,qub ad hoc. vim fieri. An scilicet si remissum fideicon
missum. Vel An bene. vel male suerit iudicatum, quia de his non quaerebatur hic: Unde verba Iurisconsulti de hoc loquentia non sunt verba decisiva. seu dispostiua, sed potius enuntiativa, ct i ctum narrantia . super quibus non fit vis, Vt not. per glo. Et D ctores in .l l. j. C. Quando non pet . partes petent .ace. Sed descenae commissione tantummodo hic dubitabatur super facto proposito. quod sic deciditur, videlicet poenam esse commissam: Et hoc indistincte. ct absolute, id est sue bene , siue male fuerit imdicatum: Qu.ia non de hoc quaeritur: Neque etiam, An per illa versa fuerit remissum fidei commissum:Quomodo ergo possumus tex hunc ad unum allegare, quod in eo nullo modo geciditur, sed simpliciter narratur factum per Iurisconsultum, prout secutum fuit, ut decidat Maestionem propositam de poena, quam decidit..: Si non aliud. Illud autem. An censeatur remissum fidei
Commiissum per illa verba, necne.aliunde quaeratur, hoc est ex iu- ribus, Sargumentis, quibus nunc utimur. Secundo adducitur Vna ratio,quae ex responsionibus supra datis ad argumentum com-
148쪽
munis opinionis colligitur. Nam isti promiserunt se nihil contra diuisonem facturos. Iste sermo est generalis, seu uniuersalis, ergo omnes actus perinde comprehendit, quibus impediretur actus. seu effectus diuisionis, ac si fuissent specific ',& nominatim enumerati . l. Si chorus, in prin .ss. de leg. iij. Praesertim cum istud procedat, dummodo militet quoquo modo ratio, etiam quod non tanta in uno, sicut in alio militaret. l. . q. Quod autem .ss. de aleae lusu, & aleat. Et in quacunque dispositione etiam essectus solet considerari, Immo vero potissimum essectus consideratur. l. ij. ad fi . C . Communia, de leg. I .fi . g. Docere. ss. ne quis eum,3- qui in ius vo c. cum simit. Et qui omne dicit, nihil excludit. l. Iulianus. ss. de leg. iij .c. Si Romanorum . xix. distinct. Alexan. in consi. cxvij. vol. 1. Ubi de istis clausulis generalibus loquitur, Et oratio uniuersalis negativa inuno falsa redditur in totum falsa .l. Si is qui ducenta. g. Utrum .ss. de reb. dub. Sed negari non potest, ii petantur bona illa, quae uni ex diuidentibus fuerunt in diuisione assignata, quin euertatur.& confundatur effectus ipsius diuisionis, qui erat, ut bona perpetuo inter eos sic diuisa remanerent . Sed potest responderi tenendo contrarium Et not. quia in ijs iacet veritas Quod illa verba, Nihil se contra diuisionem
facturos &c. non reseruntur ad fidei commissum ex intentione ipsarum partium, & secundum interpretationem, quam facit lex.
Nam illi diuiserunt bona haereditaria scientes illa eiis ex dispositione testatoris fidei commisso subiecta : Unde cum aliud non 3icant. censentur ea diuisisse secundum illam legem,& conditionem, uae reperiebatur iam eis apposita per testatorem: Et quam quiem ipsos tollere, aut immutare velle minime est credendum, Nisi aliud expresse appareat: Immo verti haeres censetur idem velle, quod testator voluit glo. in ver . extitisse, in . l. Si seruus furtivusss. de condict. furi . Et . l. Cum a matre. C. de rei vendi c. Et illa verba, Nihil se contra diuisionem facturos Sc. veris cantur. I referenda sunt ad contra uentiones illas, quae ex facto Proprio ipsorum diuidentium prouenirent.Et verum est, quod ipsi eo respectu nihil contra eam dicere possunt, puta allegando eam inaequalem suilla. aut similia: Non autem sunt referenda etiam ad caulam Gdeicommissi, quod aliunde prouenit, nempe ex lege, quam testator ipse in illis bonis apponere voluit: Et cui legi haereditatem adeundo ipsi se astrinxerunt. Remanent ergo illa verba in eorum generalitate respectu contrauentionum , quae ex eorum facto
149쪽
so trahitur ad ius de futuro, Videlicet si promissor Dominus illius rei efficiatur: Et sic ibi trahitur ad ius de futuro, quod nec re, nec etiam spe erat debitum: Ergo multo magis in casu nostro trahetur ad ius, quod saltem spe debitum erat. Sed respondetur quoad tex. in . a. l. Stipulatio ista, in fine pri n. Quod ibi nihil aliud dicitur, nisi quod illa promissio transit etiam ad haeredes ipsius promittentis, Quod fateor. etiam in casu nostro illud procedere, videlicet qubd si haeres unius ex istis fratribus vellet contrauenire diuisoni, puta dicendo, qu bd fuisset laesus, Aut qubd esset inae- 48 qualis, Aut simit. Quod repelleretur virtute promissionis, quam
fateor in haeredes trans re . l. i. C. Si cert. pet. l. ij. C. de haeredit . action . l. j. C. Vt action. ab haredit. & contra haered. Sed hoc nihil ad rem. Quo verb ad tex. in . d. g. Quaesitum, Respondeo . quod cum nullum aliud ius ibi esset, in quo verificari potuisset illa promissio, quia tunc res erat aliena, merito ad ius illud defuturo oportet ut reseratur: Quod in casu nostro minime est considerabile, quia multi sunt casus, in quibus habere poterit locum illa promissio: Ideo non est opus. ut referatur ad fidei commissum, quod ex alterius dispositione hoc est ipsius testatoris impostum super illis bonis fuerat. Quinto adducitur alius tex. cui non deseruiet praecedens sol. videlicet in . l. Si seruitus, in secundo responso. ff. deseruit . urban . praed. Ubi licet, si promissio restricta fuerit ad lumina, quae nunc sunt, non trahatur ad lumina sutura, Tamen si simpliciter,& indefinite dictum sit, ne luminibus officiat. intelligetur non solum de luminibus, quae tunc erant, sed etiam de ijs, quae post facta fuerint: Et sc ibi erat ius, in quo depraesenti verificari poterat promissio, & tamen trahitur ad futura. Ergo idem hic. ct eo magis. quia ibi erat indefinita promissio, in
casu autem nostro est uniuersalis. Sed responde, quod est verum, ista verba uniuersaliter accipienda esse, ut nihil omnino contradiuisonem ipsi faciant, etiam ex causa de futuro, sed quando unus petit fidei commissum, nihil dicit contra diuisionem, Immo eam fatetur, sed utitur iure tibi a testatore in illis bonis relicto, cui non apparet fuisse renuntiatum, licet ipse promiserit senibit contradiuisionem facturum, scilicet ex facto suo proprio tam praestiui, quam etiam futuro: Quod fateor non posse, sed nunc utitur iure sibi a testatore concesso, merith ctc. Sexto adducitur tex. in . l. Si a colono . supra tit. nostro, Vbi s stipulor quicquid te dare aut facere oportet, praesens tantum debetur: Si vero ad ij ciantur verba
150쪽
futuri temporis, puta oportebit ve: Tunc etiam futura veniunt.
Sed rei ponde, non negari quin etiam futura promitti possint: Sed dicitur, quod renuntiatio fidei commissi non continetur sub illis verbis: Non tantum ideo quia si ius de suturo, sed etiam quia aliunde proueniens, scilicet ex dispositione testatoris: Et sc non ex facto iplius promittentis. Et eoilem modo responderi potest ad
complura alia iura ad idem tendentia in effectu. Septimo adducitur tex. in . l. Sub praetextu.C. de Transact. Nam diuiso dicitur esse quaedam transactio, ut in tex . isto probaturi Transactio autem non potest rescindi etiam ratione iurium post superuenientium, ut
ibi dicitur, ergo Sc. Sed dicas, quod non rescinditur transactio hic , aut diuisio, licet fidei commilium petatur, sed petit ille bona sibi per testatorem relicta. Et quod ille tex. non sit ad terminos
nostros. apparet, quia loquitur de iuribus, quae ignorabant tempore initae transactionis, quo casu sine dubio non censentur remissa, ut supra in secundo casu dictum est post Bart. Octauo facit, quia esto quod istud procederet, videlicet propter diuisonem factam non censeri rentissum fidei commissum, quod ex dispostione testatoris proueniebat Sc . Tamen ex quo adiecta fuerunt illa verba generalia. Nihil contra diuisionem facturos Sc. Ideo videtur dicendum, quod omnia undecunque prouenientia censeantur exclusa, quibus impediretur effectus ipsius diuisionis, prout se esset petendo fidei commissum : Unde propter illa verba gener lia censetur alterata ipsa disposito praecedens, Arg. l. Ubi ita d natur . ss. de Donat. caus. mori. Ubi propter illam promissionem de non reuocando, donatio illa causa mortis immutatur. &transit in donationem inter vivos. Sed potest responderi. Pubdilla verba satis operari possunt eorum generalitatem respectu eorum, quae tendunt contra ipsa in diuisionem. ut nihil eorum fieri possit, etiam quod non trahatur ad ius fidei commissi, quod ex alia dispositione pendebat, prout in casu .d . l. Vbi ita donatur. Promiῖt non reuocare donationem : Quod quidem ex ipsus promittentis facto . & non aliunde pendebat. Item ibi exprest.
promiserat non reuocare: Unde non est opus attIndere naturam
eius: Quia non sumus in dubio, prout hoc idem etiam in casu nostro esset, si expresse fuisset fidei commissum remissum, sicut ibi fuerat expresse promissum non reuocare, scilicet illam donationem, sed hic fuit simpliciter promissum nihil contra diuisionem
seri. Nam ct ibi, si fuisset sic promissum, scilicet non fieri quid