장음표시 사용
41쪽
tris,&non amplius patris, tamen etiam ab ea censeatur exclusa,
ideo quia militat eadem ratio, per ea quae supra dicta sunt. Et in casu. d. l. Qui Titii, Ideo non prohibetur, succedere haeredi illius .
cuius testamentum accusauit, quia Vere non militabat quoquomo. do eadem ratio, inamb omnino cessabat. Ideo cogita,apud me enim
o res est fatis dubia. Et ex praedictis etiam decidi potest alia quaestio, Videlicet si filia renuntiauit haereditati patris, An ideo censeatur etiam exclusa, ut non possit fratri, qui extitit haeres patri, i succedere. Item insertur etiam ad aliam quaestionem . Si extet statutum. Pro ut Mediolani. Et Florentiae extat, ut mulier cum haereditate non possit extra territorium nubere: Si contingat muli ri esse delatam haereditatem. Et eam adiuerit. An possit postea extra territorium nubere. Has quaestiones plene tractaui ct discussi ind. l. Ueteres. si . de acquire n. possess. Vbi proprius est locus,
I deo nunc vlterilis non insilio. 7 a Not. Secundo ex isto tex . secundum Paul. Castr. Qiiod licet alienatio fieri non possit per haeredes inuicem grauatos restituere, Ut est tex. in . l. i. C . communia de leg. Et in auct. Res, quae ibi posita, ubi omnes id not. Et in corpore unde sumitur: Tamen poterit inter eos diuidi ipsa haereditas, ut in hoc tex . probatur, licet diuisio dicatur species alienationis. l. . C. communia Viri-
3 uiqud iudicii. Et ratio potest esse, quia licet dicatur similis vendi ἀtioni , ut in. d. l. i. dicitur, Non tamen est omnino similis, ut ibidem not. Et facit tex. in auct. de litig. in fine pri n. Qui est notabilis ad hoc . Ubi dicit, quod non censetur fieri alienatio, quando res diuiditur inter successores: Et ideo non habet locum illa dispo-stio prohibens rem litigiosam polia alienari. Uel aliter dic. Quod
quando bona diuiduntur inter grauatos, non egreditur tunc personas per testatorem nominatas, ad quas voluit haereditatem suam peruenire: Unde prohibita est alienatio. s. in extraneos, hoc est non nominatos per ipsum testatorem : At iste actus diuisionis fit quodammodo ex permissu, ct voluntate saltem tacita ipsus test toris: Nam cum instituit istos aequaliter in eius haereditate, Pe
inde est , ac sex presse unicuique partem dimidiam dedisset, prout etiam se potuit ella facta ipsa institutio: Ideo quando diuidunt,dicuntur potius exequi voluntatem testatoris, quam illi contra uenire. Et istud procedit, non solum quando erant ad inuicem grauati, Sed etiam si alter tantum fuisset grauatus alteri non grauato restituere: Immb etiam si extraneo fuissent grauati restituere, poterunt
42쪽
nihilominus, ct eo casu inter se diuidere, ut per eundem Castr. Et, tunc ratio est, quia diuisio non durat, nis viquc quo pendet conditio , sub qua fidei commissum relictum est, illa autem eueniente, ct purificata. tunc diuisio rescinditur, nec habet amplius effectum.' Nam & vera alienatio interim facta valida foret etiam in personam extranei, sed reuocaretur postea statim eueniente conditione fidei commissi, ut expresse dicitur in .d . l. fi . C. Communia. deleg . Nec praedictae conclusioni obstat tex. in . l. Cum hi. g. Si v-rs ni .ss. De Transact. Ubi diuisio fieri non potest , sine interuentu
praetoris. Nam posito quod ille tex. intelligatur, & procedat etiam in diui fione. illud ibi est fauore alimentorum sic statutum, ut anterueniat prauentia, seu auctoritas iudicis: Et hoc ne alias fraus alimentario fiat in ut ne cogatur minutatim ut ita dicam )R a pluribus divisim alimenta suscipere , ut Bart. Ibi dicit . Possunt agitur isti cohaeredes diuidere inter se haereditatem. Et diuidendo portio unius succedit in locum portionis alterius secundum eundem Castr. Et alleg. tex. in . l. Cum pater. g. haereditatem. q. ff. de
Jeg. ij. Quod declara . Sintellige, ut dixi in praemisss. Et in-ys ducit hoc ad quaestionem de duobus emphiteolis, quibus fuit fundus in emphiteo sim concessus, ita ut, uno praemoriente sine filijs, portio ad superstitem perueniat, Quod isti poterunt inter se diu Laere etiam irrequisito Domino: au ia nullum ex hoc illi infertur praesudicium, ut per eum. QuDd puto verum per supradicta. Et potissimu in per rationem primo loco ass gnatam, videlicet, quia reS non egreditur personas denominatas in investitura. Aliud autem dictum supra in bonis fidei commisso subiectis, Videlicet qubdvalet interim alienatio, pendente conditione fidei commissi, non
ita hic procedit: Quia illa ratio. qu bd bona fidei commisso subiecta non possunt alienari , propter praeiudicium vocatorum, cessat 'uandiu non extitit, aut non fuit verificata conditio fidei commis-s: Ideo nil mirum si interim sustinetur alienatio. d. l. fi . C. com-77 munia de leg. At in re in emphit eos ni concessa non solum prohibetur alienatio . irrequisto Domino , propter praeiudicium, quod ei inferri, & resultare posset. sed etiam propter eius reco-8nitionem , S reuerentiam: Idco enim requiritur huiusmodi consensus: Pro ut idem etiam de solutione laudem ij dicitur,Vt tradit Afflict. De Prohib. seu . alien . per Fede r. in . q. Illud, col.iij. Ver.
Sed iuxta hoc. Unde licet ratio illa respectu pra iudicii cessaret, superstitibus illis inuestitis: Tamen militaret alia ratio scilicet re-
43쪽
cognitionis, ct reuerentiae, quando fuisset facta inter alias perso- sonas, qu im in ipsa inuem tura denominatas: Quae ratio cessat in diuisione, per supradicta. De hoc tamen etiam dicemus infra in Decima quaestione Bart. Similiter illud, quod tangit Ias. in primo not. omitto, Quia illa materia plenissime tractabitur in Prima, Et Secunda Quaestione Bart. 8 Not. Tertib. Quod id, quod est in uno iudicio decisum. non potest in alio etiam per viam exceptionis in dubium reuocari: Nam dum in secundo iudicio poena petitur,non potest opponi exceptio, quod non si commista poena, quia ei licuerit fidei commissum petere: Quoniam id iam fuit in priori iudicio cognitum, & decisum. Nec etiam potest dici, male fuisse iudicatum: Quia pro sententia, quae praesertim transiuit in iudicatum, semper praesumitur. l.
Herennius . g. Caia. ss. De euict. c. sicut, &. c. cum Bertoldus,
de re iudic.Et supra dictum fuit. Et sic istud notab. procedit etiam quod id fuisset decisum in sententia iniqua, ut hic per Ang. Paul.
Et Ias. Et de hoc latius videbimus in quinta opp. Bar. Nam etiam iniqua sententia transit in rem iudicatam, nili fuerit appellatum. 79 Limitatur tamen hoc, secundum Ias. Ut procedat in iudice ordinario , secus autem in delegato : Quia cum ipse in mandatis per delegationem habeat expresse, quod secundum ius causam terminet: Si contra ius facit. Iu icat contra formam sibi praescriptam.& sic contra intentionem delegantis, consequenter sententia est
nulla ipso iure: Ideo non transit in rem iudicatam. Quod fuit dictum Othonis Card . in . c. fi . per illum tex . de praeben. Et alij se-8o quuntur: Vt hic per Ias. Rip. Et Crol. Facit etiam quod dicit Bart. in . l. Diem proserre. q. stari. ff. de arbit . Vbi dicit qubds fiat compromissum, ita ut procedatur de iure, & de facto, sententia vero feratur de iure tantum, ut saepe fieri solet: Arbiter autem laudum serat contra ius partis , erit nullum : Quia excessit
formam mandati, ct sic compromissi, quod non licet. l. Non di-8i stinguemus . g. de officio. ss. de arbitr. Quod di in delegato pariter dicitur, videlicet, quod non debet, nec potest formam mandati excedere. c. Cum in iure peritus, De ossi. 2 potest . iud. deleg. Et . c. cum dilecta. de Rescript . Ubi Abb. l. Diligenter,ss. Mand. Alexan. in consi. xxii. vol. v. Cum alijs hic adductis per Ias Et Rip. Sed breuiter in hoc concludendo, quia haec non cli principalis materia nostra , Puto contrariam sententiam esse 'veriorem: Quam etiam tenet hic Ias. Et sequitur Ripa in delega-
44쪽
to, post Felyn. in . c. causam quae, De re iudi C. Cum pariter in delegato tenet hanc opinionem contra Bart. Sed in arbitro ipse tandem defendit sententiam Bari . in . d. g. stari, ut ibi per eum in 8 a vlt. col. Sed quicquid in hoc sit, verior mihi videtur alia opinio contra Bart. Uidelicet, quod immo etiam in iudice delegato. &etiam in arbitro teneat huiusmodi sententia, ct non si nulla, sed si necessaria appellatio: Quia illa verba non inducunt formam, ut per Innoc . in . c. Prudentiam , de ossi c. deleg. Et per alios, quos alleg. Fely. in . d. c. Causam quae, de re iudi c. Nam mihi non videtur, quod in hoc facienda sit disserentia inter iudicem ordina-83 rium, S delegatum, & etiam arbitrum : Qia etiam iudex ordinarius censetur habere in mandatis a lege, ut iustitiam faciat Et ut statuta seruet: Et hoc quidem ipse iurat, quando creatur iudex: Ut in l. Rem non nouam . C. de iud. Et in auct.De iudicibus. g. pen. Et in auist. Ius urandum, quod praestatur ab ijs. Et tamen licet sententiam iniustam proferat, non est nulla . d. c. Cum inter . in s. De sent. I re iudi c. l. ij. C. Quando prouoc. non est necesse . l. i. Item cum contra consti tutiones. ss. Quae sententiae sine appel. r scind. Et idem in arbitris dicam : Quia ad instar iudiciorum redacti sunt arbitri . l. j. ss. De recep. arbitr. Neque illa verba deleg gationis, ut iustitiam faciat, seu compromisit, ut procedat de iure tantum in sententiando, hoc operantur, ut scilicet dicatur id et,
84 nulla ipsa sententia, quia contra ius partis lata fuerit: Tum quia i cite id subintelligebatur, ut dictum est: Ideb nihil operatur eius expressio. l. iij. ff. de leg. i. Ubi not. Doctores. l. Non recte. C.
8s de fidei usi. Tum etiam quia iudex potest plerunque iusta, seu probabili causa moueri ad ita sententiandum, licet erret, putans tamen se iustitiam facere, Et nihil aliud requirere videntur verba illa: Adeo quod non propterea dicetur iudex delegatus tunc con-86 tra formam commissonis fecisse. Item quia illaverba compromissi, ut de iure tantum procedat in sententiando, in procedendo autem de iure, &defacto, hoc important, videlicet, ut licet procedere possit, non seruata iuris dispositione, sed ex simplici suo arbitrio, Non sc tamen in sententiando vult: Immo tunc vult seruandam esse iuris dispositionem. Licet modo ipse arbiter in ea erret in iudicando, dummodo non contra legem expressam id faciat, satis seruare dicetur legis, aut iuris di ositionem. 2 sic seruare so 87 mam compromissi: Potest enim ex probabili causa errasse. Ad quae facit, quod dicitur, & not. in . c. Temerarium. xj. q. iij. Et
45쪽
in . C. Sacro, Desent. excommuni c. ibi, Nisi sorte ex probabili causa. Quod not. Ias. in . l. Quod te, col. fi . ff. si cer . pet. Eaciunt etiam . quae idem dicit hic in seq. Notab. Quae nota ultra ea, quae dicuntur per Felyn. ad istud propos tum in. d . c. causam quae, de re iudi c. Sed ulteritis non insto super hoc. 88 Not. Quartbex illo tex .Qubd sententia lata ex falsa causa non dicitur nulla sid iniusta.Nam pronuntiatum hic fuerat contra petentem fidei c5millam. quasi illud fuisset in diuisione remissum .Quod
tamen non est verum de iure prout plene infra videbimus: Senteucia tamen valida est propter dubium iuris articulum. Et sic non dicitur nulla propter varias Doctorum opiniones, prout nulla diceretur, si contra apertam iuris dispositionem fuisset lata. ut in. d. l. ij. C. Quando prouoc . non est necesse, Et . l . i. g. Item cum contra sacras . ss. Quae sent . sne appel. rescin. Facit. l. Qui testamento. ff. de excusat . tui. Ita vult Bar . i. in sexta opp . Alex. Aret. Et Imol. Idem Bart. in . l. cum prolatis .ss. de re iudi c.
89 cum alijs hic per Ias. adductis. Qui etiam dicit , quod si sententia fundatur super aliqua lege, quae tamen id non probet. Non est nulla si modo sua intentio prosetur per aliam legem, Et sic ex ea iustificari possit ipsa sententia. Ut per Abb. post Innoc. in . c. Cum ex offici j. col. pen. de praescript . Facit optimc tex. in . c. Perso tuas . extra Quis iij sunt legit. Ubi Ioan . Andr. not. Not. in i , ex eisdem verbis tex .Quas de hoc quoq; transactumiit, secundum Modernos, quod in sententia exprimenda est causa. Quod tamen est falsum, Immo vero fatuus es iudex, qui causam exprimitiin sententia, ut probatur in . c . sic ut, de re iudi c. Ubi Doctores. Et potest responderi ad istum tex . In illis verbis. quod illa sunt verba Iurisconsulti . non autem Iudicis, dum protulit I I sententiam . Quod suadetur propter illud verbum, Quali, quod non conuenit iudici proserenti sententiam. De quo verbo, Quasi vide hic per as. super glo. in v cr. Col. in quinta particula. Vel posito etiam, quodvelimus intelligere, qubd illa sint verba iudicis, dia potest dici, quod tamen non imponunt necessitatem: Licet enim iudex iste se protulerit sententiam , non tamen id necesiarib lex praecipit. l. Non quicquid .sside iud. Istud autem est verum, S pr
cedit regulariter loquendo, videlicet, quod non teneatur iudex edi primere causam in sententia. Fallit autem in compluribus casibus, ut per Abb. Et alios in. d . c. sic ut, de re iud . Et rςfert hic, 93 crot. Et inter caeteros casus illum not . Videlicet, quando sertur
46쪽
sententia absolutoria ipsius rei, reseruato tamen iure suo ipsi actori in alio iudicio, quae solet dici sententia absolutoria ab obseruatione iudicii, ut in casu. l. Properandum. ρ . Illo procul dubio, C . de Iud. Ubi per aduocatos steterat, quo minus infra fatalia Suiretur. Nam hoc casu, Et sm. Ne alias censeretur iudex absoluisse reum, quia non fuisset probatum, vel quia non debitum sit id, quod petebat, iuxta doctrinam Bart. in . l. Iulianus Verum debitorem .is. de condict. indeb. Iccirco possumus dicere, neces, sarium esse causam in sententia exprimi, ct declarari. Et idem in Casu . l. , . q. i. cum glo. in ver . Nec tenetur. s . si mens sal. mod dixer. Crot .hic late insistit prosequendo istam materiam, Et plures casus conliderando quando in sententia exprimeretur causa,
quae esset falsa, An sententia reddatur nulla: Vide per eum, nolo super ijs instare, cum satis snt extra materiam: Dicam aliqua in vj. op p . Bart. late alias dixi in disputationibus meis, ubi sententiam contra communem defensavi. Duo alia Nota b. quae hic colligebat Ias. omitto, quia videbimus in glo. Et in opp. Bart. Clos. magna communiter diuiditur in quatuor partes principales, ut per Alber . Paul. Casti. Et Ias. Licet Crot. Aliter diuidat, ut per eum. In prima parte ipsa glosa colligit duo dicta ex tex. nostro. Primum, quod fuit contra petentem fiὸ ei commissum pronuntiatum, Sc. Secundum, quod licet reus, a quo petebatur L dei commissum. in causa obtinuerit, tamen petit etiam poenam . In
secunda parte, circa primum illud dictum, Quaerit glo. An bend.
vel male tuerit iudicatum: Et contra utranquil lecturam opponit:
Et late super hoc instat. In tertia parte loquitur de secundo dicto, uod colligit ex tex . In quarta collisit aliud ex isto tex . Secuna ibi, Sed in primo. Tertia ibi. Ad secundum. QuArta ibi. Item ex eo. Prima pars est clara, Et prout duo dicta ponit, ita potest in duas partes subdiuidi .Secunda ibi, Secundum. Secunda pars principalis est prolixa, ct obscura: Subdiuide eam in xj. partes. In prima, circa primum, quod colligit ex tex. format quaestionem, An bene, Vel male fuerit iudicatum: Et respondet uno modo, Videlicet , quod ben d allegando tex. in hoc concordantem. In secunda contra responsionem illam , ct consequenter contra istum rex. se cundum illum intellectum, opponit de tex. in . l. Qui cum tutoribus .ss. de Transact. Et respondet intelligendo istum tex. contrario modo,Videlicet, quod immo male fuerit iudicatum: Quae tamen responsio est duplex. In tertia respondet ad tex. quem pro
47쪽
concordanti adduxerat in prima particula, secundum primum intellectum, videlicet. Quod bene fuerit iudicatum. In quarta ponitaliam sol. ad tex. in . l. Qui cum tutoribus. secundum Rog. In quinta ponit aliam secundum Azon. In sexta timore alterius contrari j d clarat dictam sol ut . eam ad certam partem rcstringendo . In septima ponit aliam declarationem ad praedicta. In octaua ponit ex praedictis variis solui. Tres varios intellectus ad istum texo Ut secundum duas primas, mald fuerit iudicatum . Secundum tertiam, bene. Secundum quarta ira, pro paric bene,& pro parte male: Et hanc partem omisit Ias. In sua diuisione. In nona infert ex praedictis ad responsione in alterius quaestionis. In decima alio modo, Et sic secundo principaliter opponit contra illud primum dictum, de quo su pra in prima particula, ct soluit. In undecima iterum alio modo opponit, Jc soluit rei Dis siue . Secunda ibi, sed contra. Tertia ibi, Nec obitat. Q uarta ibi, Vel dic tertio Quinta ibi. Vel quarto.Sexta ibi. Sed haec solui. non valet. Septima ibi. Item plus potest. Octaua ibi, Et secundum duas primas. Nona ibi, Item patet ex praedictis . Decima ibi. item contra supra de pact . Undecima ibi. Item contra supra de leg. iij. Item tertia pars principalis sub diuidi potest in quatuor parteS. In prima opponit contra secundum dictum, quod collidit in prima parte principali. In secunda tripliciter respondet, secundum illum intellectum, videlicet, Quod bene fuerit iudicatum. In tertia aliter respondet secundum alium intellectum, videlicet, Quod fuerit male iudicatum. In quarta format aliam quaestionent circa proxime praecedentem responsionem. Secunda ibi solui. s tepeas. Tertia ibi,si autem dicas. Quarta ibi, Sed quid hoc casu. Circa istam Glo. primo est aduertendum, dum in secunda pamticula secundae partis principalis signando contrarium a. Qui cum tutoribus, in prin . st . de Transact . Licet Paul. Castr. dicat ib. Ium tex. melius allegari in fine) dicit, quod ibi, scilicet in . l. Qu icum tutoribus. In priri . Frater non videtur remittere in transactione illam actionem , quam postea habuit per fidei commissum ex persona fratris sui: Et sic intelligit, quod ibi frater succciscrit pensi dei commissum alteri fratri. In hoc enim reprehenditur ista glo. per Rapta. Cum an . Et post eum per Ias. Quia non est verum ibi illum successisse fratri per fidei commissum, Nec de hoc verbum
lium in illo tex. Immo nec apparet ibi testamentum ullum factum fuisse per patrem illorum fratrum, in quo potuerit fidei commissum esse relictum: Immb verba rex aeo utrarium potius innuunt:
48쪽
Quia dicitur, qvbd frater. qui transegerat, haeres fratri extitit: Siss enim fideicommissum ibi fuisset per patrem factum, tunc non fratri sed patri diceretur haeres extitisse. l. haeredi. g. Cum filio. s. de vulg. ct pupilI. Not. per glo. θ Doctores in. l. i. C.de pactis, Ralibi cepe. Ideo oportet intelligere illum tex. Quod ille successerit ab intestato iure directo: Et hoc considerauit Albertc. Licet
Ias. subliceat. Immo glo. in . l. contraria, in pen . solui. Ita intelligit tradendo hanc differentiam inter illum tex. 2 istum,videlicet subd ibi iure directo successerat .hic verb per fidei commissum. Fiaec igitur est prima sol u. sequendo ordinem Bart. qui hanc posuit in prima opp. Et idem voluit ipse Bart. in cons l. lxxij. Ex facto proponitur in ver. Restat ut videamus, videlicet. quod ibi suc cessi iure directo, hic autem per fideicommissum. Et ratio disserentiae est . quia quando loquimur in successone directa , tunc tempore faciae transactionis nullam spem probabilem habebat illius successionis obtinendae, ideo non recte possumus dicere,qubdad illud ius trahatur ipsa transactio. quod nullo modo poterat C
dere in mente transigentium, ut dicit tex. in . l. Cum aquiliana. Tde Transact. Non sic autem in successo ne ex causa fidei commissi est, quia cum iam esset factum fideicommissum, ideo potuerunt transigentes de eo cogitasse, ut hic erat. Declarat tamen Bart.hic
istud procedere, quando sumus in successione directa ab intest to. l. Post emancipationem , cum glo. ss. de lib. Ieg. Et ibi Gliam Bart. not. Secus autem quando succederetur ex substitutione pupillari, quia tunc esset eadem ratio, quae in fideicommisso, ut per eum. l. ij. ff. de stat. lib. iuncta. l. . Et hanc solu .approbant Doctores. Et dicit Ang. hic in quinta col. Vt refert Imola in sexta, Alexan. In decimaoctaua, in ver. Alia est solutio, Et Ias. in quinta, qu bd sol u. ista Bari, est vera: Non tamen eius ratio sbi placet: auia immo videtur, qu bd etiam in successone ab intest in adsit spes illa, scilicet succedendi. praesertim quando sunt descendentes , qui sperant ascendentibus suis succedere . quae est spes iuridica, ct lege cons derata. l . Nam etsi parentibus .ff. dei noss. test. l . Scripto. ff. unde lib. d. l. Cum ratio, de bon. dam. Et hoc idem erit in successione transuersalium ad inuicem, lichtaliud esset, quando ageretur de successione ascendentium ipsis descendentibus praede functis, quia spes huiusmodi successionis
est praeter,i b contra ordinem naturae, & votum ipsorum parentum . d. I. Nam etsi parentibus: Ideo illa non est in considera.
49쪽
λθ tione: Et hoc modo loquitur, ct procedit tex . in . l. Post emanci pationem, cum ibi not. ff. de liber. leg. quem hic allegabat Bar. i oo Nam spes Ut Doct. hic dicunt est expectatio futuri boni. sed exsectare mortem descendentis non est expectatio boni, sed mali. d.
. Nam etsi parentibus: Et licet etiam expectare mortem parentum non sit expectatio boni, Tamen cum secundum naturam si, ut omnes moriantur, Item ct secundum eiusdem naturae ordinem, ut parentes liberis praemoriantur, ideo est cons derabilis spes, &approbata: Hoc tamen Infra declarabo. Pro hac autem opinione Ange li , allegat hic I mola tex. in . l. fi . C. de pact. Qui tex. potius mihi Videtur probare contrarium, Quia ibi illa speς successionis improbatur per legem illam, quae prohibet pactionem de ea fieri, via delicet de haereditate viventis, ut hic etiam illum tex. ad hoc im ducebat Alexan . Melius posset haec opinio ultra Doctores confim Io I mari. Quia scut Bart. dicit . qu bd fidei commissum remitti potest.
cum sit fundatum in spe probabili, videlicet in facto hominis, hoc est in dispositione testatoris. qui iam fidei commitium fecit. Ita tiam est in successione illa ab intestato dicendum , quia fundata di ipsa est in dispositione legiς vocantis ad successionem ab intest
to proximiores, Ut instit . de haeredit . quae ab intest. defer. Et delegit. agnat. succes. Et in auct. dei, teredib. ab intest. venient ibus. I Oa cum sinit. Neque obstaret tex. in . d . l . f. C. de pact. quod eL set pactum de haereditate viventis. Quoniam respondetur, quod uando tale pactuna fit, accedente consensu illicis, de cuius haeroitate agitur, non est improbatum, ut ibi expresse dicitur. Et tra ditur in . l . stipulatio hoc modo concepta, supra isto sit. Et ita hic uenit, si recte consideretur. Sed tamen tuendo opinionem
Bart. Uidelicet, qubd ista non possit dici spes probabilis, ita ut
censeatur de ea contrahentes, seu transigentes sensisse. aut cogi
IO3 tasse, iuxta. l. Spem. C. de donat . Ita potest dici, Nam quo ad propos tum attinet illa dicitur spes prosa bilis, quando non pem det ab eo, quod est in mera .ct sola voluntate, ac facultate hominis, ut puta facere, vel non facere testamentum, sed ab eo, quod pendet ex futuro euentu, puta qubd quis suscipiat; vel non suscipiat liberos: At qu bd quis succedat asin testato, put, Titio, pen det ex mera ipsius Titi, voluntate, si vult testamentum facere iulum excludendo: Ideo non debet ista spes ella considerabilis, ut dicatur posse de ea transigi, vel qubd censeantur transigentes de ea seniisse: Ita declarat egregi EBart. in . I. fi . tufi . C. de pactis,
50쪽
Quando autem est sactum iam fidei commissum. Et mortuus est tmstator, prout in casu huius tex . non dicitur amplius pendere hoc ex mera voluntate hominis, an . s. unus sit alij ex sdeicommisso iam
facto successurus. Et hoc idem dicit hic Bart. esse etiam in pupillari substitutione, licet ipse aliter dicat in hoc,constituendo disserentiam inter substitutionem pupillarem, S fidei commissariam, in . l. Is potest , col. iij .ver. Sed circa hoc. ss. de acquire n. haered . Et ipsemet Ang. in . d . l. Qui cum tutoribus, in prin . tenet idem, quod Bart. hic, ct in principali dicto . R in ratione. Et Ias. hic al-leg. tex. ad hoc in . l. i. q. si impuberi, in s .ss de collat. bonor. o4 Et sequitur Rip. qui plures allegat. Est tamen aduertendum circa praesentem difficultatem, quia immo videtur, quod data pariatate terminorum, non sit disserentia, quantum ad istud pro prositum attinet inter successonem ab intestato, ct successionem ex testamento ex causa fidei commissi. Nam aut praesupponimus illum. de cuius successione agitur, vivere, aut iam esse defunctu ni Si praesupponimus eum defunctum, prout in istis terminis loquitur, stdes, et intelligi iste tex . Tunc dico, quod aeque probabilis , ct iuridica spes erit ita successione ab intestato, prout est ex causa fidei commissi in testamento relicti: Immo vero dico, quod est certiorios & esticacior spes eo casu in successione ab intestato. Quoniam cum mortuus iam stabintestato ille . de cuius successione agitur, lex statim desert successionem illam proximiori Ut in auct. de haered. ab intest. venient . per totum, Et in . l. l . in . l. Iurisconsultus .ss.
de grad. Et .ss. quis ordo, in bon. possessi serv. Et de suis, S legit. Et instit. de haered. quae ab intest. Jefer. Et de legit. agnat. succesEt alibi. Sed quando sumus in successione ex testamento,licet momtuus sit testator . qui fideicommissum reliquit, non tamen coni, nub delatum est fidei commissum, quia pendet adhuc euentus incertus conditionis, prout in tex. nostro tempore factae diuisionis
pendebat, inde scilicet. an decedat alter ex fratribus sine liberis, vel cum liberis. Unde apparet, quod in istis terminis loquendo certior, ct probabilior est spes obtinendae successonis ab intestato, quam ex fideicommisso,cum ab eius simplici voluntate id depe deat , an velit agnoscere successionem sibi delatam. & eam sibi a quirere: Non sic autem est in fideico minisso, quia id dependet ab
euentu conditionis, ut dictum est. Ergo per hanc rationem totum
Contrarium potius esset dicendum,Videlicet, qubdimmo facilius poterit illud ius succedendi ab intestato contineri in transactione.