Sophoclis Philocteta [microform]

161쪽

176 Commentarius in Phil0ctetam.

V. 43-48. At mi fili, ista deus aliqui viderit C.

commentarius in hiloctetam.

V. 49-51. 08 versus c0rrupt08 esse vel ex e lacilec0njeceris, qu0 v. 850 illi, cui resp0ndet, a multis syllabis brevi0 est CD adv. Adv. Ι. 209. x qu fit, ut ne illud quidem satis scias, utrum mnia haec verba una Sententia e0mprehendenda sint an v. 851 ut 0luit unde in adversariis, cum iis, qui equuntur, c0 ungendus it. -- Ac primum V0cabulum ι κιστον quid sibi velit, utrum cum D 9 est an cum εξιδου 0 ungendum sit, valde dubium est, prae8ertim cum scholia8tae explicati0, ιεγισΓον, υσυμβολὴν συM φορον, taliS8it, ut hic innin si κιστον n0 legisse videatur. Ad e doctrahere τι i ἄκισιον et ita interpretari quam l0ngissime pr0vide, qu0 0d illud mihi illud surtim facias vix p0ssis, qu0d 0 longe pr0vi80, Sed matur e0nsuli et laeto pus sierit. Jam τι ι κιστον pr0 1 cluset a grD GTον quam l. guantum azime cum und0r et Eltendtio lex. 0ph. interpretari sane num liceat incertum est tamen, si verba in-c0rrupta Sunt, haec una via iniri 08se videtur idque ita ut Ἀτι si κιστον cum λάθρα n0n, ut vult under, cum ει δου)c0njungente interpretemur vide cura), ut quantum p088is maxime improvis illud mihi, illud agas se ut cum arcu Philoctetae abeas). Quibuscum sertasse c0njungere licet c0njecturam G. Hermanni κείνον pr0 0Steri0re κειν seribentis ut quantum possis maxime illi impr0visus illud facias . Haec quamvis

cavallin Commentarius in Philoctetani.

162쪽

178 commentarius in Philoctetam.

incerta sint famon tuti0ra existimaverim quam odiit mendationem. Qui cum sibi persuaserit, τι δυνα ιήκιστον 'egn0 ad πραεεις, sed ad imperativum reserenda esse, inepte autem a ch0r0 0neri e0pt0lemum, ut clam deliberet, scilicsit quod cogitati0nes ipsa mnin non audiantur 45M in Ἀλγου mutat, quod h0rum40 putat a N00ptolemo pot0re ut clamet summissa voco 'heimlicli und loiso ), quid ipso acturus sit, secum c0mmunicet. Ἀ neque quod λάθρα cum stiGDn0n satis apte c0 ungitur, cur hoc mutetur, quidquam causae est, cum possit ita cum πράξεις conjungi, ut res absurdi nihil habeat, sequo λάθρα 'summissa voco signis eat nec . siquid eoptolemus chor dicere debuit, n0 potius, quid illo saceret, quam quid ipse acturiis esset, enuntiare jubendus saltDeinde 408terius κεῖνο T0dtius in κώνων mutat, ut habeat,

quo illud ἄν reserat, qu0d est in v. 851 οἶσθα ἴν λύθρα

sears vult. Sed dissicile est credere hoc demonstrativum pronomen ita adhiberi 088 atque mnino recte rueger, Gramm. II. 2. 44. . , quem locum Odtius ipse adhibet tum do uno homine usurpari pluralem dicit, cum idem ad universum genusemus quis pars est, pertineat, ut M. 1131 τους θανοντας in κ v dari τειν παρών cum unus Max mortuus anto oculos adeat et bd 1132 1306 est prasterea proximos versus V. 852 'υν ἰλυμαι δι' ῖν λέγω. ντ - τον si λο- κτητην. δι μέσου i. e. parenthetice του- .m ' chol D hoc versu id tantum apparet, raeh0liastam neque οἶσθα γαρ υν neque οἶσθα γὰρ ν υλῆιαι legisse; mirum enimo' o uno interpretari potuit Fortasso sigit δι' οὐ nam omnis 'us explicati id spectat, ut primum pr0nomine relativo Philoctetam dici, deinde αἰδῆιαι uno esse . . deponentiadem sive mediam vim habere, ut v. 125, ostendat ad . 240, ubi αυλ ιαι pa88ivam vim habet, idem app0nit λέγο/ιαι, et v 395 ad επηιλ ιαν ἐπεκQλουμην. Sed moneri a choro 0ptolemum, quem dieat illo 'scis enim quom diem' quas Id 'bscurum 880 08sit, sane ab8urdum est; neque

Commentarius in Philoctetam.

rq αυτ ν lasse sicli ausaeine eis gere liuertigen, Matth. Gramm. g. 3503. Itaque aut rei πον To υτο γνώμαν l. γνε ηιας legendum est aut αὐταν Dind. . Ex quibus cum neutrum satis placeat, ad Scripturam Seyssertianam vid. ann.cr. , quam, ut in re d08perata, t0lerabili0rem existim0, ipsius auct0ri explicati0nem exscribere satis habeb0: Sententia igitur loci laec est: scis enim de iis, quae dic0, 8 eandem, quam ill Phil0ctetes qui adest), sententiam retines, dicit arcum Philoctetae n0n sine ip80 8p0rtandum, certe te incredibilia' p0tius diceret desperata, insanabilia 'frequenter visurum mala. Genetivus cui , ut recte vidit inW00dius, pendet ex

163쪽

Commentarius iii Philoctetam.

qu0 est experiri r0na, ersara est l. 205 Ant. 1270. Tah - τον - γν Jua ἴσχεις Seystertius ita dictum putat, ut v 686

quin propriam vim venti ecundi' 0 habeat, pr0pterra v. 856 non dubit cs 1076, 1452). V. 856-60. res partes habet seli0liastae ea, quae in

his versibus versatur, explicati0. Primum summam VerSuum

856 857 860 explicat: Tῖ δ' ἐξῆς ord et series verborum

derint edit0res. irimum cum sch0liasta ἀλεxi ab duci dueat,

Commentarius in Philoctetam.

ad hanc sch0liasta explicati0nem nihil, qu0 melius sit, addi

V. 861. 'N0 magis quam apud inser0 jacens aliquis videt; ' 'λέποντες et a 'oνrες inter se opp0nuntur, M. 62, 1067 Iph. . 718 Alc. 142 est Phil. 830 de ρyss. et 0dtii c0njecturi vid. ann crit. - laydesii scriptura ορῆς βλέπει. καίρια φθέγγου videsne dispicit tempestiva l0queret ceris impr0banda est, qu0d ita ch0rus jam hoc versu Ne0ptolemum

Phil0cteta arcu potius quam cum Phil0cteta ipso fugam

164쪽

Commentarius in Philoctetam.

maxime vacet, eam p0ti8Simum ingrediar. auehius ita interpretatur 'quantum ego mente 8Sequor, labor . neg0tium

et oditi c0njectura versum 864 pr gl088 habentis versus αδεης πονος σολος, qui ipse in l0cum alienum 859 migraverit, sine dubi ingeni08a est, sed in tanta metri obscuritate nihil temore mutandum videbatur. V. 865-975. Jam e perventum est, ubi Ne0pt0lemo omnis dissimulati cunctati0que abjicienda sit. Aut nimihi-l0ctetam vi 0l0ve in navem deducere debet aut spem exspectationemque Ulixis fallere. Qu0rum si alterum aciet,b0ni viri n0men v. 902-3 906), si alterum,ordae captae titulus v. 25 relinquendus erit. Hac dubitatione cum in diversa sententia animus distrahatur, sacere n0n 0DSt, quin rem Phil0ctetae aperiat; cst Ahiqui8t, agg. 36-40.

ἱστο τῆς ἐφιῆς ἐλπίδος πιστηθεν 0rmann. Si vera est scriptura, genetiVus ejus generis est, qu0d 0catur relativum, ut μαντικῆς απρακτος, Ant. 1034. El. IT χειρος ἐκδίκοι ς

commentarius in Philoctetam.

in0pinat dicitur . Utrum ad ἐξ υχησ' est εἶδες αν videres,man kunde se, Eur. Hel 1605-6 Andr. 1135 Xen0ph. Hist. VI. 4, 16; ἐχρχησα αν τίς uti p08ses, . . 116, 117 Κ0 h. Gramm. 247 an ad infinitivum τλῆναι αν pertineat, inter edit0re n0 c0nstare videtur, quorum maj0 par post ἐξιγυ- χη incisi0nem p0nit Nauch. Seyss, Blaydes.),mmittunt pauci Bergh.). certe utr0que ducunt viae. Nam pro illa sententia afferri p0test, et interdum in infinitivo dici τίς ηλπισεν ἄν quis speraret 8; ur Hel. 656 τίς a Tod ηλπισεν βροτων ποτε S0ph. l. 1281 κλυον αν ἐγευ ιδ a x μπιιτ αυδήν sit post Husm0di verba dicendi et sentiendi cum a conjuncta interdum futuri infinitivum p0ni Ant. 390 vid. Nauch etBL, j. 430J, ad quem αν 0 c0nvenire videtur. At hanc posteri0rem sententiam ut sequamur, illa suadere videntur, vel qu0d, ut Aesch. Pr0m. 338 688 Αg. 506 vid supra), imperlaetum sit adristus indicativi verbi αυχεῖν et sim sine νponitur, vel qu0 in similibus sententiis cum αν et sequenti

165쪽

commentarius in Phil0ctetam.

laturi infinitivo saeps talium verb0rum praesentis indicativus invenitur, ut Xen. II. 2, 18 a cεν ου ποριστ υς ζειν se οἱ ad quem etiam minus, quam ad infinitivum ituri νc0nveniat, vel denique maxime qu0d, ut Saepe, i hoc l0c0 infinitivo praesentis aut a0ri8ti qui tali Verbo q/οs ιζ αν, o stat ἄν, vi χουν re subjunctus est, vim futuri temp0ris aut condicionalis sententiae tribuere ipsa sententia c0git, neque id, nisi ad infinitivum reseratur re, fieri ull0 0d0 0te8 csr ur. Hel 1619; en Anab. II. 5, 13 Dς ostici a Gr/ν ἶ-a- ρουσν δυναμει τοπεινους tii προρασχειν). Quibus de rebus ita judicandum videtur, proprie quidem αν in ejusm0di sen

Ουrror γ λgri αν, ad pendentem sere infinitivum pertinere, sed usus frequentia et diuturnitate lactum esse, ut haec verba per se ipsa cum ab nulla infinitivi rati0ne habita, p0tρntialem vim habere inciperent credam, crederem jag hulle tr0,jag hulle tr0it, pro cred0, credebam, Arecia tror l. tr0ddeat no fhulle he); cujus rei indicia sunt, vel qu0d ἄν sero semper ad verbum nitum, n0n ad infinitivum proxime apponitur vel qu0 futuri infinitivus a societate particulae δν 0n excluditur vel denique qu0 infinitivus mnino deesse p0test, ut in illis exemplis Eur. el. 656 80ph. l. 1281), quae supra attulimus. Quanquam cum nihil causa sit, cur ab his verbis excludatur verus ille p0tentialis temp0ris praeteriti, non negaverim 88 exempla, ubi ad Verbum regens tantum possit referri, ut M. 430 τις ἄν ποτ δετ quis crederet αδ'

ubi fortasse ad utrumque, et ad verbum regens et ad infinitivum, agro κοινot pertineat, ut hoc ip80 l0co nunquam crederem syulle area tr0tt), te. in animum inducturii esse De universa sententia n0 90te8 dubium 88e, quin ab ξ γυ-χxis pendeat infinitivus I. ηναι, ab h0 autem ips alter infinitivus ιεiναι 'numquam putaram te in animum inducturum esse est de hac vocis τλῆναι, τολ/ιῶν significati0ne versum 823, ut me0 d0l0res sustineres οἰκτρως gros ιεῖνat, Sch0l.

ηCommentarius in hiloctetam. 185

id minimo laesit. Quid enim attinebat dicere hiloctetam, quidnam acturi fuerint Atridae, cum p088et queri de iis, quas revera lim fee0rant Oυ οἶν lartem quandam negati0nem habet, in qua ουν ad vim ejus v0cabuli, qu0d est γουν quidem. 8altem), pr0pe accedit est 30 et ii l0x Soph. 574

Mρinsikius et Nauckius 1875 0mnia inta et relinquunt; sine

cavallin Commentarius in hiloctetam.

166쪽

186 Commentarius in Philoctetam.

879 Zippinantius eum nihil causae 88 putaret, cur hoc quidem loco hil0cteta υι- diceret, priusquam ulla desamulorum ministori menti laeta esset, neque in versibus 8Si . ΝΝΗ 0n multa vitia inesse, hunc versum ant 890408uit; es ill0 versus et ann. erit.

990 mie orsus eur r spuri hab0atur est Nauck.), ebri in voeabulo παλλὰξ quidem nihil causa esse videtur, quod non sesum remore)w, sed etiam mittere, relinquere Igm-seat est Soph. Ant. 596 νδ' ἀσπαHύσσει γενεὰν γενος ;Eur ' ph A. 323 ριθι et civit, ν sc epistolam σων ἀπήλλαξον χεο υν id Hee. 222, δ' et δε νυν ni sis παλλα- ω χερο ιολ u rer x , et M. ). Scholiast haec habet: πειδ . ἀπαλλὰξ ,ro Ἱιε θιαιος φ5. ρ. κοποt' Irαλλα-νθεουεν quae verba recte under Adv. 120 vulgata lectionis interprotamentum putat. minc Branchiana illa scriptura κouoii γ' duciHaoia, in qua γε vix habet. qu se tueatur, praeter numeri necessitatem. Sed recte Zippmannus Ath010sson Sophoclearum p. 36, 7 miratur, si quod Philocteta. eum ant tanta sestinatim ut 40luerit, jam tum demima eum dolor aut langu0 remiserit, si iturum dicit, vel quod stans potius quam jacens sedensve finem langu0ris exspectaro vult. Nam quod systeri dicit οἰκ αν ἀπολλύξs; non post longum tempus demum delatigati0nem cessaturam esse, sed nimis iam diu mansisse indicare, ver00 ut cuiquam persua-C0mmentarius in Philoctetam.

V. 885. Nam ad has tuas calamitates intuenti signa manifesta apparebant, te n011 0880' n0n: tanquam ejus, qui jam n011 8Set si κίε νιος h. e. qui ea, quae dabas, Signastum eum jacebas intueretur et simul, quibus d0l0ribus c0nssictatus esses, reputaret, acile crederet te m0rtuum 88e;

167쪽

us Commentarius in Philoctetam.

Ant 117 αυτ πριχ αὐτου n uti Trach. 1132 - προς cistis τέθν, κε; est Ant. 1315 αωα hπαρ αυτ α ιραὐτί Nihil igitur inest in h0 versu, quod declaret aut prioribus versibus hiloctetam a Neoptesem surgendi subsidium petivisse aut hunc, qu minus re8urgenti pem erat, recusare Utrumque enim fieri p0test, ut et Philocteta se ipse attollat o samuli portont Nam quod dicit 'M δέ σοι ιαλλον φίλον 40n est mi si sed quod si h0 magis placet quam ipsum ire Roet Zippmannus: 'quod, inquit, cum dicit' dicit), sine dubi tacite et ad eundum se adminicul0 stert,

quemadmodum etiam . ,i in antrum eunti sestetroραστατον

officium praestitit. Cum autem sic quoque h0mmi claudo iter mol0stum lar intelligat interr0gat eum v. 886-88 , num nautis et attolli et ad navem p0rtari malit, sed hi nunc parcere et ipse eum att0llere jubetur'. Seyssertius, qui iis, quae anto dixit Philocteta ipse me attolle , hic e0pt0lemum resp0ndere putat ipse atteste', hanc asser cau8am, cur nolit juvenis seni officium praestare, qu0d 0mm0tu et 18eriis et fiducia hil0et tae ad navem eum trahere n0lit Ne0piciemus , seia autem illum nec auxili famul0riim uti velle et, si ipse χpem ei tulerit, statim illuc eundum esse. qui illud quidem recto dicit, dubitare Ne0pt0lemum, Phil0cteta dec0pt0 ad navem et Ulixen ire, qu0d illuc cum Venerit, HS non amplius in ipsius potestate sutura sit; at qui scit'. Ph loctetam opera famul0rum et ministeri uti nolle An quod dixit v. 878 σι ιι rei τος eo et cet. in mirum an est, Neopt0lemum, qui ante neque callidus neque inhumanus repertus sit, nunc et causas manendi tam versute necter et tam aspere preces Phil0ctetae repudiare nisi qu0 etiam magis

Commentarius in Pliiloctetam.

ua ibi v0lunt, quae equuntur, in si Παιρ υσπερ νοεiς, cum Ne0pt0lemus ad resurgendum mnin operam Suam n0 obtulerit Nam quod dicit γta ρ υσ7περ νοεῖς, ni Tni δ' ε&σον, hanc habere sententiam, minus Sua intere88e, qu0m0do ab N00pt0lem allevetur, h00 8t, alleVeturne omnino necne, quam a famulis ejus n0 allevari ' Seyss.), quis credat 3 Recte igitur vid0tur Zippmannus, quamvis vi0lent0', ut ipse ait, ' remedi0' Sententiam anasse, cum hunc Versum n0 minUS, quam 880, 0 iceret ab aliqu0 0ncinnatum esse, qui turbatam translati0ne versus Si sententiam comp0nere et in ordinem restituere c0naretur. Certe negare n0 licet, hic post v 887

mam sedem esse illi versui qui in e0dicibus is numeratur, συ δ' υτος eo et cet.

168쪽

V. 893. 00pti: Mos tibi geretur age ver0, erige te et ipse me apprehensum tene saltariag liklidast i mig)' - Ρhil. b0 anim est n0li dubitare, est 66T): inveterata c0nsuetud me sustinebit est . 820 ρθουσθοι). h. e. diuturn0 8 ed0ctus, quamvis infirmis et assectis pedibus, tamen me sustinebo.'

Sustenta', id neque uti exempl0 0nfirmatur et nescio anp0tius activa verbi νζεχειν Arma quippe quae re8iStere, Sesustinere' significet, dicendum fuerit. Nequ0 haec interpretati0aut 0rdine verb0rum 6 σι ευ et ντεχου aut pr0n0mine at εος c0mmendatur. 0 enim haec Verba pariter mnin inter se e0 unguntur, Sed qu0 0d Se erigat, app08it p0steri0ri verb0 significatur. Ac scilicet nisi e0mmuni utriusque pera hi-l0cteta nec a Ne0pt0lem erigi nec allevatus c0n8istere p0terat. - 0yssertius, qui σΓροι ταδε ad τουτον δ' aso spectar et Phil0etetam se ipsum genibus manibusque nixum)erigere vult, Suavissim Spectacul0, Ne0pt0lemi senem att0llentis, senis ad juvenem annitenti8, sabulam privare videtur. Sod nimirum hi versus 893-4 b eam ip8am causam a p0etatibula additi sunt, ut illud pectaculum, quemadm0dum 0culis spectat0rum, Sic c0gitati0ni lect0rum subjiceretur. Nam 0mnin antiquae trag0ediae pr0prium St, qu0 0mnia, quaecunque agenda sunt in cena, verbi e0rum, qui agunt, aliquom0d significantur, neque sere quidquam aut aet0rum judici0 relinquitur aut n0ti quibusdam extra versu p08itis significari

n is

commentarius in Philoctetam. 1910pus fuit. Ut his versibus n0 80lum significatur, quand0 Phil0etsita surgere debeat et qu0m0d0, sed etiam eaVetur, nee temp0re, qu0 urgat, nihil in cena verb0rum fiat Cir praeterea Seystertii ingeniosam et uavem sed, ut mihi videtur,n0n verisimilem explicati0nem p. i. D ipsa sententia Phi-l0ctetae, qu0 usu diuturn ad 0l0res et lab0res embduruisse

cIέρει. Nam qu0 dicit ermannus n0 magnum aliquid aut insandum dixisse Ν00pt0lemum, sed stendisse dubitati0n suas aliquid v0lvere anim0, qu0 quid sit, nesciat hil0eteta', nisi in verbis Ν00ptolemi fuisset aliquid, qu0d admirati0nem Philo tota injiceret, do ejus mente cur suspicaretur aliquid, nihil fuit. ecodit, quod pluribus locis pro otii in optimise0dicibus o c0ι scriptum est El. 973 λογερ et κλειa; hil.

169쪽

Commentarius in Philoctetam.

V. 897. Nescio qu0nam vertam . . ad quem Titum deducam, qu0 0d expediam hanc rem difficillimam. δὲ -

Non ον, Sed Tot Scribendum cense0. Neque enim qua de re

dubius haereat e0pt0lemus, sed omnin num dubitet de aliquare, quaerit et miratur hil0cteta Si illud quaesivissset, absurde adderet 'n0li 0 i. e. quidnam rerum sit dicere.' An quidquam sui880 censemu8, cur n0llet Seire, de qua re anxius haereret Ne0pt0lemus Nunc haec verba D λέγε τάδε nihil habρnt nisi m0lestiam quandam et tristitiam Phil0ctotast si cujus rei necessaria aut 0nsilii in0pia itineri pr0p0sito moram

sontiri difficile est; nam si δεδίδε casu aliquo substantivi explicandum est, dativum adhiberi p0rtet, n0n genetivum; κνρεῖν autem hac quidem significations esse cum gensetivo jungi non polost. at ne illud quidem recto dicitur, quod est

jam illis αλλοις pro coi auoις, l. 708 , quibus par St, dat sc malas artes; 0l0s, allacias , et meis armis mihi remissis exit0'. De I κειν, qu0 in σκεῖν mutavit Berghius, recte SeyT: 'ἱ κειν ad ipsum pertinet abducendi hiloctetae c0nsilium, ad qu0d efficiendum turpia a malis viris didicisso dicitur Noopt0lsimus.' νυν δε ἄλλοις δους τὰ κακή

cavallin Commentarius in Philoeteiam. 24

170쪽

Commentarius in Philoctetam.

Non ον, Sed ου Scribendum censeo. Neque enim qua de re

dubius haereat e0pt0lemus, sed 0mnino num dubitet de aliqua re quaerit et miratur hil0eteta Si illud quaesivisset, absurde adderet 'n0li 0 i. e. quidnam rerum sit dicere.' nquidquam fui88 censemu8, cur n0llet Scire, de qua re anxius haereret Ne0pt0lemus Nunc haec verba i , λέγε αδ nihil haboni nisi m0lestiam quandam et tristitiam Pliiloctetao si cujus rei necessariae aut 0nsilii in0pia itineri pr0p0sit m0ram

sontiri difficile est; nam si ενδ δε easu aliquo substantivi explicandum est, dativum adhiberi p0rtet, n0n genetivum; κε ρεῖν autem hac quidem signis eati0ns esse cum genstiv0jungi non pot0st. at ne illud quidem recto dicitur, qu0 est

commentarius in Philoctetam.

V. 967-68. Miserere, mi fili; 0li 0rtalibus tibi male

jam illis αλλοις pro τοῖς λλοις, l. 708 , quibus par est, dato se mala artes; 0l0s, allacias , et meis armis mihi remissis exit0'. 0 ηκειν, qu0 in σκεῖν mutavit Berghius, recte SeyT: 'ν κειν ad ipsum pertinet abducendi Philoctetae consilium, ad qu0d efficiendum turpia a malis viris didi-eisso dieitur Neoptolemus.' νυν δε ἄλλοις do aκ

Cavallin Commentarius in Philoctetam. 24