장음표시 사용
441쪽
reses,aut sifacta,eatenus certe quatenus Pirtutem niverse consequuntur , 6, in illis inrens seseo tendit quod mtellex se eisi Iotelessecundo Emdemio , dum laudem ab encomio di tingueret, censendus e II ubistientur. Oratio enim mirtutem, virtuti que contruentes actiones commendans, 29 celebrans id spectare didetur, mi no Irum erga illum amorem, nudiumque incitet, inflammet. Ita encomtum laudationem Latini dicunt ά lum desiecernetur es comium exum praeclara ab ius faciti sigillatim exponit, ἴδ' extollis; nullamque ob aliam causam a nobis adhibetur, nisi mi illum, de quo lotuimur, honore asciamus; quamobrem x fime honoris species eri. Summus autem honos, qui sermone haberi possit, e i inmet, μακαρ σμος, id e t praedicatio felicitatis, beatit es aenis alicuius, in qua 'V laus, encomtum continetur,sicuti felicitas omnia bona complexu siuo continet , estque omnino quasi mrολωσις quaedam v m horum merborum expressit fere Terentius im
inντον τιμωρουμω cum Sacchidem meretricem im
. duxit ita alloquente Antiphilam, e depol te mea νγ e ntiphila laudo,etfortunata iudico,iacum diu luin fici tiformae mores ut cosimilas foret, minime,la a me Dij ament, miror ite sibi quisl expetit. Rectissime autem incla oratus vise immortalibus, ac d ε ii
442쪽
ismis etiam quibusdam hominibus attribuetur. Iam erὸ ex his apparere poten,quomodo Pinus tum laudabile, tiιm honore aegnum bonum non absurde fimtuatur. Si enim ipsam, Ut praestans quoddam bonum,hominum societati maxime salutarespecten honore digni imam confiteberis. Sic diximus honorem esse irtutis praemium,et γere dimmus. Sin D
di cilem ad consequendum, laboribus , liis
quasi mercandam emendam, laudabile bonum appellabis: Laudibus enim,quasi calcaribus,ad eam sequendam incitari debemus. Supereff, xvi quid gloria sit,breuiter exponamus. Ea mihi ab homine victismo octophoro Lan o in commenta se suis in Danthem commode idetur descriptat lendor quidam,m LMquae in aliquo ex bona illius f ma, honoribusi in eum collatis exoritur. Sic gloria. Dirtutem illius,qui laudatur,et colitur, tanquAbra corpus, sequitur: honos Perὴ eos,qui colunt, magis*euelat s ab ist enim prosiciscitur. Guamobrem gloria in eo,qui colitur, haerere Pidetur; honos in ist, qui colunt. Etenim gloria Pirtutem ipsiam signimcat trahentem homines in amorem, gy admirati
nem sui; Honos Mia propensionem hominum ad eum amandum, hest colendum, qui ' praeditui
443쪽
NUN C quando harum dubitationum, sane odiosarum,nubeculaestis iam disi lae siunt,ea,quae
ad honoris naturam ligustrandam pertinentia adhuc rectant, tradiare pergamus. Primum autem illud occurrit considerandum, ecquid causae sit, quSobrem honos tam ardenter ab hominibus expetatur,)t eius nimiam auiditatem poctremum esse morbum, qui a sapiente decedat,ρrauis auctor bornelius Tacitus affirmariti Tlures igitur cause hunt: non poIIremae illae duae u per honores reliquis euadamus praeniamtiores, immortalitatem consequamur. lndidit quidem nobis natura hanc alijs antecelgendi, imporandi cupiditatem ; ad qua explendam honores sine dubio nos ducunt. Naturale etiam e i immortalitatis desiderium t nemo insiciabitur. Honos autem, et gloria nos immortales, quodammodo reddunt, ytp clare in omposio inendit Plato. Vinc M. Tul lius ab exilio rectitutus, eo honore immortabiatem quamdam se esse consequutum dicebat. Hinc etiam Ennius. Nemo me lac mis decoret, nec fiunera fetu faxit: cur ' obto tuus pes ora mirum. Sed his generabias causis omissis, i agamus enuclemtius, Iatuamus honorrique proprie diximus honore
pedari,partim propter se, partim propter aliud empeti uua continet amorem,certesuapte γῆ m per se esse expetendum mihi satis exploratum, si T com
444쪽
pertum est. mari enim per se optabile esse, octauo de moribus ad I Icomachum, in quo de amicitia pertractat, clara ioce em toteles si armat. Et primo Rgnetorico inter ea, qtω similia sunt, natur
lem quamdam cognationem repem, non dubItat.
uod item Platoni placuit, qui saepenumero prouerbium illud adducit, simile simili amicum esse. Euid autem hominis animo similius est, quam ab terius hominis animus foeAnimorum igitur poss
sis quod idem est, atque amor per se ipsa homini Di expetenda. uod si quis dubitet, cur si h
minum beneuolentia persee expetenda est, malis immen artibus, m simulatione mirtutis collecta empeti non debeat s is animaduertat, quibus hominum beneuolentiam simulatione mirtutis sibi conciliare propositum est, eos reuera beneuolentiam i lam non
per se expetere, sted ipsa evelle abuti ad ea, quae animo concupierunt facilius consequenda. Nec Perosi copi, ut ille inquit, pes lore tua d/itia tegens Pi tutem simules, itaque hominum tibi compares charitatem , diuturnum id esse potest. Nere enim diactum est sicia omnia celeriter tanquam floscules decidere flere ; diesque omnino tua consilia pate faciet; neque interea possidere animos hominum dicendus es: enim te amoreprosiquuntur,
eum,quem te esse simulas, id est probum , ac bene
445쪽
LIBER3'fum mirum. Verus igitur honos,qua amorem comtinet, est propter se expetendus, mi octendimus, est ob aliud etiam, nempe ob eam causam, mi plura mirtutis munera exequi posemus, atque in adminictranda Dpube simus feliciores. Nam eius, qui hominum beneuolentia munitus H, conssilist, stumonitis maxima habetur sides: sic multas, ac prae claras mirtutis suae declarande semper occasiones habet. De CArchita sane, Satio refert Timrarchus, quod a suis ciuibus plurimum amarentur, fuisse mirumque saluti patriae si . Expetitur etiam ob aliam causem. Nam, mi primo Ethico dixite fictoteles, quoniam naturaliter studio inii, appetentissimi sumus honestatis, atque mirtutis,
propterea honorem taquam teriimonium quoddam istutis noctrae siumme expetimur. Huic antem
rei illud esse argumento asserebat, quod non ab ira tis , , pueris, bed a prudentibus miris, quique nos
probe nouerunt, delatos hynores maximi Mimamus. Amor autem praecipue grauisiimum tectim nium ere. Nulla enim res aeque homines allicit ad amandum, atque mirtus. Hae igitur it 'ae,ac , rae causae siunt, quamobrem amari Pelimus i illa non tuli quarum c gristoteles octauo Ethico menarionem facit, metus, stes cupiditas, quibus tamen persaepe inducimur. Etenim cum iideamus eos,
446쪽
DE HONORE in quos plurimorum odia sint accensa, omnibus fere intutays expositos, nihil mirum si hoc metuentes,dilis g amari, misere prope modum cupimus. Rusus cum illi, qui fiunt cimibus sius chari, multis comodis semper abundent, ampliseimis muneribus aspiciantur, magnas opes facile comparare pi int, oluptatibiss omnibus, qreae aut Pisu, aut auditis,aut tactu, aut reliquis sensibus capiuntur, ruis idcirco harum rerum cupiditate, spe impulsi,conciliare nobis hominum beneuolentiam sedulo enitimur. Tolitantissde causis expetitur honos qua amorem continet. Totidem fere praeter primam expetitur etiam, qua Ro- tectatem, imperium habet adiunctum. Trimo enim qui in amplo aliquo magiarratu. H, qui imperium obtinet; multo magis Ke ab prodesse potest, quam priuatas. Hinc Cato exemplum contι nen ,Integritatis,probitatis cum alias oblatam sibi praeturam repudisset, imminentia tamen a nimia
Caesamis, , Pompeij potentia delub. perieuli nos iciens ut ea posset auertere,consulatum petist;in qua
petit one eum repulam tulisset satis intelligi potuit,
dratos esse Deos Populo Roman9. Deinde eadem pote las non lette est γirtutis testimonium. Nota es laudabilis ilia Tempani, equitis mox cum a Tribuno plebis in concionem produllus esset, ut Catum Sempronium tanqua proditorem exercitus, 1 russat inreboni
447쪽
boni rensulis ogkio 'nctum accusare quanta pro dentia rei bellicae in C. Sempronio esset, non militis de imperatore aenimationem esse, sed Populu mani seu se, cum eum comitiis Consiulem legere aserentis. Nec Pero dubitandum est, quin persepe ob metum, my cupiditatem cum Imperio esse eligamus. Asulti Romae, ne dies ipsis diceretur, metuentes, ad aliquem magiaratum euela curauerunt. C. Osa rem; cum pharsalica acie caesos,profligatori aduersarios pros ceret vaec ad dierbum dixisse hictorici re frunt ; Haec oluerunt: tantis rebuspectis. C. f. sar condemnatus essem, nisi ab exercitu auxilium
petissem. Vuid Pero Crassium impulit, Proconis sui ad parthicum bellum mitti vellet, nisi auristis
quam mortuus expleut quando uus non potuit.
tque ictae ipse causim Plotinus diceba regna idsiderium tantum excitant, i nihil tam sanctumst, quod non imperandi causa γiolent homines. Pauci enim Iunt, qui Euripidis illam, a C. Varesaepe Uurpatam, sententiam non probent. is P Lum si Nolandum ect ius, regnandi causis violandum eri , alijs rebus pietatem colas.. inc aetas praesertim mirilis maximam honoris citram gerit. Cum enim pueri, adolestentes le uioribus quibusdam Eudi' deditisint ι miri propria est, istutem,opes,idcircoffuc honorem etiam siluti.
448쪽
DE HONORE Ex quo Horatius, eleganti in primis iudicio MLtus Poeta,cum puerilis aetatis, adolescentiae m res notasset, se mirili ita inquito Conuersis Hud js aetis,animuN irilis ,, uuaerit opes, amicitias, inseruit honori. . Postremὶ reliquae res externae ad honorem pertinentes,quas supra recensiuimus,m quibus bona de nobis opinio, atque amor sese ostendit,ea tantum de causa
expetuntur,quod animi inductionem, ensum,beneuolentiam in nos illius, a quo colimur, declarant.' Omnes fere causas patefecimus quibus adaucti h ' noris auidissimi siumus. Cet ILLUD autem animaduertend/me'omnium quidem hominum beneuolentiam maeni aeli, mandam ese t enim M. Tullius dicebat,ea sis gloria, tis recite facitorum, ma norums in Repub.
D meritomum, Τ cum optimi cuiusque, tum etiam D multitudinis testimonio comprobatur sed tamen prudentum, bonorumque mirorum grauem in pri mis esse debere. Incidunt enim HSquando tempora,cu populus aut beneflute desipies,quod de Atheniensi scriptai reliquit Plato, aut falsa imbutus opinione facta alicuius,quiuis recti mas int,muirtuti maxime consentanea,no charalatria grata memoria, Aed odio potius prosequatur.Sic Fabius Maximus, cum H uibatie multis dicitii se e lutumet inuidis exem
449쪽
citus tum patiosa debet aret, et certaminis aleam,pmdetissime fugeret, sic Socrates, cum eAthenienses acriter reuocaret a tys, admixtutem c hortaretur, in odium atque offensionem populi imcurrerunt. Vuo tempore non tam Pratiae popularis , quam ipsius virtutis, ac proborum mirorum beneuolentiae rationem habere oportet, sperareque
non multo po i debitam sibi ab evniuerso populo
charitatem persolutum iri. uod trique eorum, quos nominauimus, contigisse cimus, quamquam ex his alter ea Plutis frui non potuit. populi quidem opinionem omnia referre, qui, ut inquit illi, bellua multorum capitum est, paruiss rebus milialis, sibi ipse non con tans,dementis,ac stulti h minis est.
HIS ita con lituris,lLud fortasse alicui occumrat, si honoris natura, is in eo potissimum consinat, i hominum animi y ideantur, quod id satis ledimus,cum preci firma haec possessossit, ad m,
qui irtutis ergo colitur, non minorem ex honore de
lato, quam ex Virtute sua Poluptatem esse peruenturam: itas honoresatis amplum praemium Numis latui debere. uod tamen Arictori aperte negabat. gerebat enim γirtuti par praemium reperiri noupo LAcsne res ita se habere idetur,)t cum amore, quo te omnes homines prosequuntur, posessorem,
450쪽
D EPH ON O R Eac dominum te animorum facit, Deum quod odo te faciat. Ggnimorum enim humanorum dominus e l. Hac fortase de causa putauit Xenophon oluptatem,qi e ex delatis honoribus capitur,diuisnae multo si millimam esse. Verum, si diligenter attenderimus, maiorem percipi Poluptatem ex Pirtute agendo, quam ex eo, quod colamur, apparebit. Vt enim omittam irtutem ipsianimo haerere,ianorem ero eis externum quiddam, illud certe maximi
ponderis est,quod ab Aristotele nono Ethico HI OH sum, amare simile esse ariboni, amari perpesioni,
actionem autem multo maiorem nobis asserre P
luptatem , quam perpesitonem. Maximam erum haurimus moluptatem ex eo, quod simus. Sumus autem diuendo, si se agendo. Id in rem nobis propositam transferri commode pote i. Honorari enim,
CP ecli simile quiddam perpessoni e l. virtus a tem in actione consi lit. α uapropter tametsi posivdentes animos hominum,quibus n hilin hac inferiore mundi parte excogitari eciosius pote hincredibit quadam Liuia persendamur ir multo tamen maiorem moluptatem ad animum nodirum affluere, atque illabi exhone tis actionibus nocti is censem dum e Z ; pne sertim, cum Pirtutem ideamus esse, quae amatu cuique Uti animorum posscio accepta referri debet; M non tam honos, quam mirtus ima