Apologia cardinalis Bellarmini pro iure principum. Aduersùs suas ipsius rationes pro auctoritate papali principes seculares in ordine ad bonum spirituale deponendi. Authore Rogero Widdringtono catholico Anglo. ..

81쪽

i Iste Auctoe

oeditur esse P. b.Pars isnius Iesuri

di, & alium, qui illa essicere paratus esse in locum suum substituendi, non satis deci rat haec sententia, sed sub terminis nimis generalibus, nempe in ordine adspirituale bonum, in ordine aa Anem stiritualem, potestatem hane indistincte relinquit , neque satis explicat,quid per bonum spirituale intelligi debeat,neque virum propter bonum spirituale conseruandum duntaxat,vel etiaamplificaodum, neque an propter bonum uniuersale omnium,seu plurimorum, an tiam ob parriculare aliquorum talis suprema potestas super Principes Seculares in Papa residest. I3s Quapropter non immerito Comes Salisburiensis, nunc Regni Anglia supre- mus Thesaurarius, ut refert P. R. y aucior tractatus Anglici de Mitigati pag.2o. assi

nnata sistismatu molestis .ectum esse, qua

clara Aqua explicatio auctorita tis Papalisper publicam aliquam, ac definitivam sententiam orthodoxam, cte. hactenus nonsit acta ex

qua scilicet tam Principibus,quam populo Cfristiano constare pocti, quantam auctoritate,& in quibus casibus habeat Summus Pontifex super Principes Seculares iiirinus te oralibus potestatem=-ων μ

82쪽

7um Principes illi, qui istam Superioritatem . Papalim) agnoscuntse continuarum prodimonum timoribus,acsus ionibus, atque a cruentorum abs norum impetitisnibuscuri es e possint, verum etiam illi Reges, qui talem auactoritatem non approbant, J benignam nunisminiis destrissubditis opinionem retinere minpiunt, cerro cognoscor, quantamfiduciam mipsorum fidelitate, quod ad ciuilem obedientia attinet,tuto reponere queant, quomo cunque in rebus qua ad cons entia pectam, ab eis in vise consticiant.

3 6 Ita enim non selum Principes Smculares de suo erga Pastorem spiritualem ossicio, sed fideles etiam subditi, pr*terquam quod multis periculis, tum vitae, tum bonorum inde liberarentur, de debita utrisque obedientia iure diuino praestanda certiores redderentur. Neque molesta,sed potius gratissima & Summo PontificD, Principibus Secularibus deberet esse eiuLmodi declaratio:nam si Pontifex talem habeat auctoritatem sibi a Christo traditam, Ecclesia, suae columna & firmamentum est veritatis, quςque in rebus fidei determinandis,Spiritu sancto ei assistente,errare nequit, illam Pontifici nou denegabit, neque

83쪽

- que Principes Christiani, qui colla sua Christi iugo sponte iubmiserunt,eiusmodi potestatem Pontifici a Christo concessam,& per Ecclesiae definitionem illis patefacta grauate ferent: Sin autem talem auctorit tem ex Christi institutione Pontifex non habeat, Ἀρ-certant Schininciput ait Tr, themius,ct adhu b Iudice lis em non est,qubd illam sibi arroget in summum Supremorum Principum praeiudicium, quLμ nemo praestantior est , aut simila in rebus

omnibus creatis in epist. ad Smyrnenses, &qui a Deo flecundisunt,plo Deo- ait Tertullianus ad Scapulam, cap.2. Non habentes parem ustum severterramsummitin or caput omnium saper te

ram hominum, ut inquit Chrysest. hom. a. ad pop. Antioch. i 37 Neque satisfacit Responsio illius Auctom P. R. qui ibidem dicit: Mamuis

intra Canonisiis o Theologos controuersia adhuc sit de modo, quo Papa talem habeat in temporaliam auctoritatem, direct cilicet, an indirecte, virosique tamen unanimiter consentire, Christum in Ecclesia talem reliquis auctoritatem temporadem in castbm ma n

Iondero, quia alioqui Masa

84쪽

1vRE PRINCIPUM.

Responsum adhibet Matthaeus Torius seu ipse potius, sub Torti nomine, Card. inquit Theologii, orarisonsiuiti di*uiunt L

quidem inter omnes conuenit osse Pontificem Maximum haereticos Principes iure deponere, subditos eorum ab obedientia liberare Cum hac enim conditione Reges terrae ad Ecclesiam admittuntur,vi sic trasea Chrictosubjciat, or fidem ac religionem non evertere , sed protegere, defendere , hon 'pugnare debeant.

Abd si nolint, inj es illi, qui toti Ecclesiae τι- re Chri upraeest, eosa communione Melium Aregare, subditisi interdicere, ne allapar

ani. Et insitit Neque de hac re, inquit, Ulia I puo.Q. sunt inter Doctores Scholasticos controuersiae 'alioqui proferat aduersarius vel unum Catho. licum Auctorem, qui scribat non licere Sum. mo Pontifici Regem, vel Principem l reticum excommunicare, or populum citholicam ab eura obedientia liberare. 9 Non, inquam, satis facit haec Responsio, ut partim ex supradictis constat, ubi plures P 'ologos, tum Iunksa' Bellarm.ut nonulli opinantur:) De quare. sultos pr

li aperte negant,tri m

85쪽

so APOLOGIA PRO

candi,& per Censuras spirituales,quae Reipublicae spirituali, eiusque regimini proportionatae sunt, coercendi, de hoc enim inter Catholicos non controuertitur in sed deponendi Principes delinquentes, sque poenis temporalibus castigandi, qui quoad tales poenas iuxta sanctorum Patrum,quoso M.f. ω supra 'retulimus,doctrinam, diuino ex mini relinquendi sunt, Summo Pontifici ex Christi institutiobe ullo modo compe-o Nud s. tere , &, ut ait Trithemius antea Q citatus, Scho et certant, ct adhuc sub iudice lis est, an Papa possit Imperatorem deponere: partim ex intra dicendis clarius apparebit,quando p Nu. 1να &-rationes quae a P. R. P, & a Matthaeo Torto q iam adductae sunt, nempe quia M' Nμ3H R Christus Dominus Ecclesia necesitat,bus nonsatis cossuluisset, se quodreges terrae, cum hac conditione ad Ecclesiam admittam tur, ut Sceptra sua Cistylo subistiani e M. speciatim respondebimus. Bellis. Quartum argumentum' semitur ex praxi totius Ecclesis stipsis primordijs permulta deinceps secula ; nusquam enim in Scriptura sacra, vel apud antiquos Patres vlla fit mentio de potestate vel Pontificis,

vel populi Christitat,Principes Ecclesiam

86쪽

persequentes aut occidendi ut principatu priuandi, sed ad crucem Christi tollenda,&. persecutiones pro fide Christi tolerandas, atque ad obedientiam Principibus tiam infidelibus exhibendam tum Christus ipse, tum Apostoli, tum salicti Patres unanimi consensu Christianos passim adhortantur; at si vel Summus Pontifex, vel populus Christianus aliquo legis Euangelicae praecepto tenerentur, quando vires illis suppetunt, Principes Ecclesiam deu, stantes e principatu ehcere, piosecto de t ii praecepto, quod tanti ponderis est, aut Christus ipse, aut Apostoli, aut aliqui saltem ex sinctis Patribus Ecclesiae primitiuς, quorum plurimi singulari tam doctrina, quam. Zelo sunt praediti, pro debito sito

ossicio pastorali fidelem populum instituiLsent; neque verisimile est voluisse Christuimponere fidelibus necessitatem Principibus, qui tunc Ecclesiam persequebantur, tributa pro temporali suo principatu illis debita soluendi, & necessitatem,qua Christiani obligantur ad auferendum a Principibus Principatum, si vires adsint, tacere 'voluisse.

Quoniam igitur Christus Domi-

87쪽

et Mada. o. nus x discipulos suos, quibus tam amplam LR kφ'-t potestatem infirmos curandi, mor tuos suscitandi,daemones eijciendi c.misit tameti in orbem terrarum,tanquam O- ues in medio luporum, eosque hortatus est,ut crucem eius tollant,eumque siequantur, ut persecutiones & flagella patienter sustineant, neque in persecutores violenter insiirgat,sed potius cu persecuti eos fuerint in una ciuitate,fugiant in alia,& si eos percusserint in dextera maxilla, praebeant illis& alterarn.Quoniam etiam sancti Amstolis Ad Rom.r3. Petrus & Paulus saepius L admonent fideles ut Principibus etiam infidelibus',& qui . tunc temporis Ecclesiam persequebantur, si1bditi essent non solu propter ira,sed etiatae propter conscicntia:& antiqui Patres xide Domini pryceptum saepissime inculcant: 3 61 Goniam insuper sanctissimus p u In epist 34 riter dri doctissimus Papa Gregorius', ut . infra apparebit, aperte fatetur, in sua fuisse potestate, ut Longobardorum gens qui Romanam Ecclesiam, de totam Italiam crudeliter diuexabant) nec Reges, nec Duces, nec Comitta haberet, atque in summa confusione diuisia esset;quia tamen

88쪽

cere formidabat, non est credibile aut suminum Pontificem, aut populum Christi num, quando vires illis suppetunt, talem a Christo accepisse potestatem, Principes Ecclesiam persequentes vel dominijs, vel vita priuandi:quin potius si tale praeceptu de eiusmodi Principibus e principatu pellendis extitisset, profecto, cum sit praecep- turn tanti momenis,quodque absque summo aeternae salutis periculo a Christianis ignorari vix queat,vel Christus ipse,vel Apostoli, vel aliqui saltem ex antiauis Patrubus pro debita illorum cum Pastorali, aliquam illius memoria posteris reliquissent, neque uniuersi illud tam alto silentio praeterijssent. Circa hoc argumentsi vide plura inferius y, & quaesuperius φ etiam docuit 1m.1όν.

Petrus Damianus qui vixit ante Pontifica- et Nu.D.

tum Gregorij 7. qui, ut testantur Godesti-dus Viterbiensis, tho Frisinynsis ri- ζthemiusς, & alij, primus omnium Pontifi- eap.3s.&lib. cum Imperatorem deposivit, & doctrinam hanc novam, prioribusque seculis incog- eap.r. nitam de potestate Papali Principes depo- ο supram . nendi in Christianorum scholas inuexit. 63 Quintum denique argumentum

est: QSi absque lassicienti ratione iugo ab

E 3 terita

89쪽

terius potestatis colla Principum in rebus temporalibus stubijcere praesiumit, nefandu m perduellionis crimen incurrit, & m, ximam Principibus irrogat iniuriam, cum ipsi nullum in temporalibus Superiorem 4 c Agis recognoscant,Vt Innocentius 'tentu li j;

Extra dema. plurimI superius citati fatentur, at nullaioris. ω λς- sufficiens ratio assignari pqtest huius Pon-

: Ni xtiq. tificiae potestatis priuandi Principα suis

dominijs temporalibus etiam in ordine ad bonum sipirituale, ergo,&c. Maior ex se constat:ranor autem probatur; nam si qua esset, maxime essent rationes Card.Bellata quo nemo hoc seculo doctius, nemo accuratius de rebus hodie controuersis scripsit, at singulae eius rationes sunt valde insiu c, entes, & ex ipsiusmet principijs facillime Blui possunt,ergo&c. 64 Pro quorum solutione,&praesentis controuersiae maiori dilucidatione dili-- genter obseruanda est doctriha,quam spars iris, tae. sim x tradidit Card. Bellam. ex qua singu- sertim lae eius rationes facillime euertuntur. RQ rq Primo igitur docet, potestσt m

or Ecclesiastica eost ex si duas di is gustates, qua habeant di an actus, Officia, . . α ι daasi constituere h restatacin qua

90쪽

habeant distinιyos Principes , iussicia, ere. Ut patet ' tempore Apostolorum: opotestatem politicam ese temporalem, qua pros i Cap.ς ne habeat pacem temporalem, Ecclesiasticam vero es spiritualem, o pro fine habere sis.

te piritualem animarum; atque veram ρο- . 'relatem politicamposse consistere lassique or- dine ad verampotestatem Ecclesiasticam, ut 'patet in Principibm i delibus, quorum δε- minio ciuiliter subiecti erant etiam Pontificin non solam defacto sed etiam de iure, ut pant in S. Paulo, qui Act. cap.2 . cum accusa- Rom Pontirem editionis, σ tumultus in populo excitati, ad Caeserem appellauit, eams Iudicem U-

6s Secundo docet,etiam a minum minxisse actus, Fia, ct dignitates

Pontificu, ct Imperatoris, ne aut Imperator R Lib.1.ς . rura Pontifcis,aur Pontinex iura Imperatoris a praesumeret ..rpare , o propterea Imperium ua Pontificatu absolute ' non pendere , atque non solam Reges, or Imperatores Christianos Q CK vnulta veriorem in temporabbin recognos a cere, verum etiam infideles non solum antei, a

sedetiam ρ PChristi aduentum esse versis, p Cap. 3.er supremos Principes ' μuorum regnorum, qquia dominium non se atur in gratia, aut ra