장음표시 사용
101쪽
- 176 177 tescere potuit, cum esset in castris Bruti Cassiiquo, quorum partes Sequebatur quoque Messalla; Dater vero, ut Vidimus, Sectator triumvirorum, captus a Bruto Cassioque, servatus Vero fuit in gratiam Messallae. Accidit hoc, cum Brutus in Asia Versaretur, quo illum Horatius secutus fuerat, ut appareto Satira . Libri I. Gellius autem Poplicola, teste Dionem mox reversus est ad Antonium, Messalla vero Bruto demim Cassioque devictis, eidem se a iunxit, post Vero, Cleopatrae taedio, ad Caesarem transiit' semper, ut ipse de Sese praedicabat, opibmarum partium fautor et adiutor .
Celebrat altero loco Messallam Horatius, ubi ita ad amphoram :Descende Corvino iubente Promere Ianguidiora Vina. Non ille quamvis Socraticis madet Sermonibus te neglegit horridus,
quod quando scripserit, nullo certo iudicio constat. Satiram 10 Libri I. in qua, ut vidimus, Messallam eiusque fratrem recenset inter amicos uos, quamis dissentiant in eius aetate constituenda V DD., nemo tamen ultra a. 724 produxit
Eleganter Quintilianus do Messalla: ii Orator
Libr. XLVII. c. 24. Velleius Libr. II. c. 71. . Appianus de Bello Civili Libr. IV. e. 38 et 136. Libr. V. c. 113. Dio Cassius Libr. XLVII. c. 11. Plutarchus in Vita Bruti c. 3. Libr. III. Carm. I. V. 7 sqq. Frankius Fast. Horat. p. 106. et 108. Instit. Orat Libr. X. c. I. II 3.
nitidus et candidus et quodammodo prae se serens in dicendo nobilitatem suam, v quo loco tim eloquentiam Messallae, tum ipsius indolem expressit, qualem ex historici posetisque novimus Nobilitatem generis illum prae se tulisse aliavide quoque com
pertum est. Exemplum Plinius russori mist M.Libr. XXXV. . . Secl. 2. Apud maiores soris
ot circa limina domitarum gentium imagines erant, aflixis hostium spoliis, quae ne emptori refigere liceret, triumphabantque etiam dominis mutatis ipsae domus et erat haec stimulatio ingens, exprobrantibus tectis, quotidie imbellem dominum intrare in alienum triumphum. Exstat Messallae oratoris indignatio, qua prohibuit inseri genti suae Laevinorumalionam imaginem. Similis causa Messallae seni expressit volumina illa, quae de familiis condidit , quum Scipionis Pomponiani transisset atrium, vidissetque adoptione testamentaria Salutiones hoc enim ei fuerat cognomen , Micanorum dedecore, irrepentes Scipionum nomini. ii Plinii locus lucem asser loco Horatii in Libr. I. Sat. 6. V. 12. sqq. ubi dicit,
LAEVINUM, Valeri genus, unde Superbus Tarquinius regno pulsus fuit, unius assis Non umquam pretio pluris licuisse notante Iudice, quo nosti, populo, qui stultus honores Saepe dat indignis, et famae servit ineptus, Qui stupet in titulis et imaginibus quid oportet Vos sacere, a volgo longe longeque remotos' Namque esto, populus Laevino mallet honorem
Cf. Plinius at Hist Libr. XXXIV. c. 13. Sect 38 Verba Messallae senis, Serviliorum familia cet.
102쪽
- 178 179 Narrat linius, ossallam, ut senex erre non potuit Scipionem Pomponianum, hominem despectissimum ex Cornelioriam gente, cui ad opprobrium ita Salutionis cognomen datum erat L ire oro in familiam Scipionum Ahicanorum, etsi ad eandem gentem pertineret, ita quoque antea, cum Senex nondum Met,
indignatum fuisse, quod Laevinus quidam e gente Valeriorum, homo imbellis, imagines samiliae suae inserero Messallarum imaginibus. Horatius autem exhibet nobis Valerium quendam LaeVinum, repulsam, ut indignum, a populo passum Quo anno Horatius Satiram suam scripserit non constat, deque ipsius Messallae adtate magna controversia est, sed certo scimus
iuvenem illum fuisse, quo tempore Satira illa composita fuit. Recte igitur, ut mihi videtur, Horatii Laevinum diversum non fuisse statuemus ab illo liniano. De repulsa, quam tulit, ita Porphyrion: Hie PValerius adeo foedis a prolaetis in omnem turpitu nemmor visu, in provehi non potuerit ultra quMaturae dignitatem. DECIUS, cuius nomen, in Xemplum, ut
homini. novi, nobilissim, Laevini nomini opponit
Horatius, is cogitandus esse videtur, qui consulatum
in suam familiam intulit seque pro civibus, decertanScum Latinis, devovit a. 415 Sed Messalla summo iure gloriari licebat propter nobilitatem familiae suae, tot meritis in rempublicam, tot honoribus triumphis
Rem tradit Suetonius in Vita Caesaris e. 9. Cicero de Finibus Libr. II. e. 19. Tuscul. Quaesti Libr. I. c. 37-, de Divinat Libr. Ι. c. 24. Livius Libr. VIII. α 3. s. et 10. V Ierius Max Libr. V. c. s. n. 5. Florus Libr. I. c. 4. et 4 , Aurelius Victor de Viris illustr. c. 26. s. quoque Livius Libr. - et 8. Iuvenalis Sat. VIII. v. 254 sqq. Sat. XIV. V. 239.
que insignem, cuius ipsa cognomina'. virtute parta, indolem generosam prodebant. Hinc merito Horatius glorioso cuidam tribuno, collegam libertinum despicienti, cum ipsius tamen pater libertinus fuisset :
Ho tibi Paullus, Et Messalla videris
recte cum Messallis A Lo coniungens, quorum milia iam a Numa Pompilio originem suam repetobat . Amon Oratorum claudat CASSIUS SEVERUS, Ostremus antiquorum, primus tamen in floctendo ab illa vetere atque directa via dicendi . Laudibus offertura Quintilian aliisquo' cum ei plurimum ingenium
et summa Vis esset, notatur Vero propter contumeliosam dicacitatem et amaritudinem . In hunc Cassium multorum sententia est oratium scripsisse Epodon sextam:
Corvini cognomine vid. Livius Libr. VII. c. 26. Dionysius Halic t. Rom. Libr. v. Exc. I. et 2. Valerius Max Libr. III. c. 2. 1. 6. Florus Libr. I. c. 13. 40. Gellius Libr. IX. c. 11., Eutropius Libr. ΙΙ. c. s. Aurelius Victor de Viris illustr. c. 29.; de cognomine essallae Fast. Capit ad a. CCCCXL. Seneca de Brev. Vitae c. 13 6 5. Macrobius Saturn Libr. I. c. s. de Poplicola Livius Libr. ΙΙ. . . Plutarchus in Vita c. I. Dionysius Halic. I. I. Libr. V. c. 19. Libr. I. Sat. s. V. 41 sq. Plutarchus in Vita Numae c. 8 et 21. cI. c. I. Aemilii Paullic. . s. Juvenalis Sat. II. v. 146. Sat. VIII. v. 3 et 1. Seneca de Clementia Libr. I. . . ra. Dial de orat. c. 19 et 26. Seneca Excerpt. Controv. Libr. ΙΙΙ. Praef. p. 346. Edit. 1649., Quintilianus Instit. Orat Libr. X. c. 1. 6 117. Seneca Libr. ΙΙ. Controv. 12 p. 152. Quintilianus I. I. Libr. VIII. e. 3. 89. Libr. XI. c. 1. 6 57. Suetonius de illustr. Grammat.
103쪽
Quid inmerentis hospites vexas, canis, Ignavus adversum Iupos ΤQuin huc inanis, si potes, Vertis minas, Et me remorsurum petis cet.
Cuius sontentia Acron et Scholiastes inquimus principes tasso vidontur Scilicet Cassius ovorus non modo multos in iudicium vocavit adductus 1b1dino
accusandi , sed etiam dictis acerbissimis scriptisque procacibus petivit, quo factum est ut Augustus cognitioncm do famosis libellis specie legis maiestatis tractaverit, Cassiusque in insulam Cretam uerit -- tus, ubi cum Oadem agitaret, effecit ut bonis exutus, interdictus igni et aqua, in saxo Seriphio consenuerit ubi anno exilii sui vigesimo quinto in summa inopia mortuus os In hunc autem virum num recte statuamus Horatium invectum suisse, dubium fit tum Porphyrionis silentio, tum quod Acron Cassium. cognomen Severi non addit, maledicum po tam vocat, cum nulla de Cassii Severi posetiea saeuitato saeta sit montio inter tot votorum testimonia , denique
ignaviae accusatio ne apud Horatium. Non orat ille ignavus qui ne amicis quidem Augusti Fabio Maximo Nonio Asprenati aliisve pepercit, Labieni laudem
mi Macrobius Satum Libr. I. c. 7. Tacitus Annal. Libr. I. c. 72.
Id ibid. Libr. IV. e. 21., Suetonius in Ita Caligulae
Hieronymus ol. CCII. . i. e. 785. s. 786. Varr. Meyerus orat Rom. Fragm. p. 25 sqq. Edit. r.
Suetonius in Vita Augusti c. 56. Plinius Nat. ist. Ubr. XXXV. e. 12. Sect 46. Dio Cassius Libr. V. . .
Sed obstat praeterea aetas, quominus apud Horatium
de Cassio Severo cogitemus. Obiit nim Ol. CCII.
4. i. e. a. 785. s. 786. Epodon autem Seriam,
quamvis dissentiant Interpretes, nemo tamen ultra a. 723. produxit. Illo tempore iuvenis adhuc fuerit Cassius necesse est, quem vix credibile est maledicendi libidino adeo innotuisse, ut Horatium illum tam virulento carmine traduxerit. Nee tamen mihi cum Uresmero ' de Maevio, aut cum rotelando de Bavio cogitandum esse videtur. Praestat cum Interpretibus plerisque, cum Frankio ' quoque, uent- gero ' et alchonaerio ' nihil certi de homino ab
Horatio lacessito statuere, rem in medio relinquere. Facet Horatius in Satira 1. Libri II personam inducit TREBHI Iureconsulti, qui respondet ipsum consulenti, qua ratione cuivis in satira satisfacere possit. Respondet Trebatius s. .:
Quiescas. - Ne faciam, inquis, Omnino versus Aio. - Peream male, si non optimum erat Verum nequeo dormire. - uncti Transnanto Tiberim, somno quibus est opus alto, Irriguumque mero Sub noctem corpus habento;
Seneca Controv. Libr. V. Praes. 282. cs. Suetonius in Vita Caligulae c. 6. Plutarchus de Discr. Adulat et inici c. 18. de quo loco vid. Wolchortus de Vario et Cassio p. 20I. Quaest. Horat P. 25. In Ersellii o Gruber Allo Encyclop.raeci. II. T. X. . si. Fast. Horat p. 130. Kriti ti. Erkllimno a. de a Noraz, P. 323. Histoire 'mraee, T. I. P. 70.
104쪽
- 182 respicit autem Horatius Trebatii studium natandi lautarumque epularum, quo nobis hodie etiam notus est ex epistolis Ciceronis L Erat C. Trebatius Testa eques Romanus, haud admodum nobilis, ortunae tenuis, qua de causa s. 28. Lucilium meliorem vocat Horatius seque rebatioque, ut supra iam Vidimus'. notat Porphyrion ad us 4.: Ad Treba fium eriliteguitem Romanum. Hic est Trebatius iurisperitus qui locum obtinuit inter poetas et aliquot libro de eivili iure eo omit et de religionibus novem .n De poetica rebati facultate aliunde non constat, Sed eo quoque reserendum esse videtur quod Porphyrion a Vocem melioris supplet ingenio. uersius ' conseri Lucretii locum rLumina sis oculis etiam boniis neu reliquit, Qui melior multis, quam tu, suit, improbe, rebus,
Ut rem familiarum augeret, rebatius Caesarem in Galliam secutus est, sed uti nesciit occasione. Id temporis, a. 700. iam familiam ducebat in iuro civili, testo Cicerone , itaque haud admodum iuvenis erat,
Cicero ad Divers. Libr. VII. Epist. 0. 20. et 22. Pag. s. q. Recte Torrentius observat decimum citari amacrobi Saturn. Iabr. III. c. 3. Quae ex Trebatu libris in Pandectis inveniuntur, ea collegit . . o Tigeretrom, vi a Mere Grach de mem Reehtes. p. 162. Lect Venus. c. XXI. p. 362. Edit. 690. Libr. III. v. 1038. q. Iliad. Libr. XXI. v. 07. Ad Divers. Libr. VII. Pist. 5. , l. 7.
183 id quod convenit cum senis persona, quam apud Horatium sustinet in Satira, scripta, ut statuit Fran-kius' a. 724. ut alii a. 726. vel 27. 'Ostendere vult Horatius in Arte Poetica ceteris quidem in rebus mediocrem esse licere, In poesi non item rconsultus iuris, et actor Caussarum mediocris, abest virtute diserti Messallae, nec scit quantum Cascellius Aulus; Sed tamen in pretio est mediocribus esse poetis Non homines, non Di, non conceSSere columnae.
summae auctoritatis sui temporis in iure civili Cedebat uni Trebatio, cui itaque superstes fuisse Videtur, quo tempore Horatius Artem suam Poeticam componebat. De tempore illo non constat inter . D. Certum tamen est id non fuisse factum ante a. 730.
Cascellius autem, Q. Mucii auditor qui perierata. 671 ipse senex a. 710. id temporis aetate
Fast. Horat P. 109 sqq. ire erus Quaest. Horat P. 17.
Weicherius Poet. Lat. Rel. . 298. Art. Poet. v. 369 sqq. Cf. Ammianus Marc. Libr. XXX. c. 4. Fuit praeterea A. Cascellius, diversus ab hocce praediator, quem commemorant Cicero pro Balbo c. 20. et Valerius Max Libr. VIII. c. 12. n. I. Vid. E. G. Lagemans de A. Cascellio Cis p. s.' L. 2 6 45. Dig. de Origine Iuris. Vid. Cl. Menenius Disputat de oratii Epist ad Pisones. P. 58. Ex praeclara Balduini emendatione, qui Dig. l. l. pro g est Aulus Cascellius, Quintus Mucius, Volusii auditor, legit: Quinti Mucii et Volusii auditor. s
105쪽
valde provecta fuerit necesse est . Erat homo sa- cetus, mordax, cuius liber me distorum exstabat etiam Pomponii aetate , quorum unum et alterum
dictum nobis servarunt Quintilianus ' et Macrobius M. Iam olim triumviris insensus consulatum sibi ab
Augusto oblatum recusavit seque intra quaesturae honores continuit .
Vixit eodem tempore, quo Trebatius Cascelliusque, ALFENIUS ARVA, Servii Sulpicii discipulus, Vir
magnae auctoritatis in iure civili ' consulatu functus a. 755. Hunc tamen irrisum fuisse ab Horatio non est quod miremur, modo cogitemus ita factum esse a. 15. et 7 16 quo Satiram 3. Libr. I. scripsit Horatius , cum Alfenius, admodum iuvenis, nondum alia de causa inclaruisset, nisi mira vitae permutatione, quam tangit Horatius, summaque vaseitia in causis agendis. Horatius autem Stoicorum irridens ara-dOXon Sapientem solum esse optimum opificem, itavs. 127. Sqq.:
Saturnal Libr. II. e. s. Valerius Max. I. I. Ita omponius Dig. I. I. Mirum est, cum idem in Onomastico suo retulisset Glando ius, rogasse Spaldingium ad Quintiliani'. L, unde haec rescivisset Glandorpius. L. 2. 44. Dig. de Origine Iuris. Ita irehnerus Quaest. Orat. p. 52., eicherius de Vari et Cassio p. 44. Frankius Fast. Orat. p. 90. Cruquius ex s. 30. collegit satiram scriptam esse paullo post vel ante consulatum Al- senii Vari a. 755, indeque simul, oratium vixisse supra an num LXIV. sapiens crepidas sibi numquam Nec soleas secit sutor tamen est sapiens. Qui ΤUt, quamvis tacet Hermogenes, cantor tamen atque Optimus est modulator ut Alfenus vafer , omni Abiecto instrumento artis clausaque tabema, Sutor erat sapiens operis sic optimus Omnis Est opifex Olus,
pro Voce Sutor inquius ex quodam codice u legendum esse censuit Tonsor, eamque lectionem stabilivit loco Alexandri ab Alexandro Socutus ostientiolus eamque multis Interpretibus persuaSit, nuperrime ero impugnata denuo fisit amelcherto, qui Vulgatam ieetionem rectissime se habere ostendit notant Scholiastae, Acron: Urbane satis Alphenum vastum
Cremonensem deridet, qui abiecta utrina, quam in m nicipio suo Xercuerat, Romam venit, magistroque μου Sulpitio iurisconsulto, ad tantam pervenit cientiam, ut
et conmiarum gereret et publico funere esserret ur. Aliter: Alphenus, toro flius, qui ita iuris studio intendit, ut benefeio artis huius latum clavum meret, et ad Onsularem consurgeret dignitatem. Sunt qui dicant, hunc Cremonen8em fuisse, a Porphyrion eadem, Cruquianus autem it Urbane satis Alyinium Varum Cremonen-εem inducit et, ii quam nominis Alyinii scriptionem post Sigonium Golletiumque Cruquius Torrentiusque
receperimi, nuperrime autem rellius et ueste- mannus Alfenius scribendum et per synecphonesin pronuntiandum esse censuerunt, uti Vocem Marius
De voco afritia vid. Valerius Max Libr. ΙΙ. . . Genialium Dier. Libr. VI. c. 23. T. II. p. 729. Edit. 673. Ita quoque Christoph. Landinus ad h. l. Lect Venus. p. 45 sqq. Edit. Sec. In Heindoini altera Sat. Horatii ditione, Lips. 1843.
106쪽
apud Catullum Carm. X. V. 1. et Aquinios Carm. XIV. v. 18 Scholiastarum testimonium de Alpheno, seu Alfinio iureconsulto in dubium vocavit Verardus Otto' quem secutus quoque est telandus, cum ei non credibile esse videretur, Horatium talem Virum
summae auctoritatis it claritatis vero nomine tr
durisso. Qua in re nullam aetatis huius Satirae rationem habuit Wielandus, quod neque acerius secerat, qui Alphenum Varum quendam, Catulli aequalem cogitabat, nec Isinius, qui huc vocavit Alfenum Varum, Caesaris Octaviani legatum, quem a. 714. agris transpadanae provinciae dividundis praelaisse
legimus apud Donatum in Vita Virgilii . . D30. et apud Pseudo-Servium ad Virgilii Eclogam Q.
v. . et X. V. 10. Everard Otto urget Vocem erat in us 132. , ex qua colligendum esse putat agi de homine iam mortuo, itaque aut de turgido Alpino Ηο-ratiano , aut de Aquinio, malo poeta, apud Catullum et Ciceronem , aut denique de Albino, e cuius Rerum Romanarum Libro I. versus nonnullos servavit Priscianus Sed os mirifico salsa hae interpretatio vocis erat hoc enim vult Horatius quemadmodum hodie Hermogenes, pulchra Voce insignis, cantor manet, etiam cum tacet, ita Alfenius olim, cum
In Thesauri Iuris, Vol. V., singulari libro de P. Alfeno Varo ΙCto. p. 1637 sqq. Scripturam Alfenum probat p. 634. Vid. Catullus Carm. X., in quo Varius pro Varus legendum esse ostendit Achilles Statius, XXII et XXX.
. . l. p. 1643. Vid supra P. 108 sqq. Carm. XIV. v. 18. Tuscul. Quaest Libr. V. c. 22. Libr. VII. p. 74 Edit. Purachii.
- 487 sutrinam Xerceret, utor manebat, etiam Siquando artis instrumenta abiecisset et tabemam clausisset. Itaque rectissime statuit ei hortus Scholiastarum annotationes nihil continere, quod per se improb bile sit, et Alfenum, sive potius Alfenium, dive sum non esse a clarissimo illius nomini Iureconsulto. Dum alterum Stoicorum paradoXon: Omnia peccata esse paria, relata Horatius, exemplo utitur Libr. I. Sat. 3. V. 80 Sqq.:
Si quis eum servum, patinam qui tollere iussus Semesos piscis tepidumque ligurrierit ius, In cruce suffigat Labeone insanior inter Sanos dicatur.
ubi annotavit Acron is M. Antistius Labeo, iurisperibus memoratae libertatis, nam in Aus sum libere invectus est ideo eum nunc poeta male oractat, ut gratiscetur Augusto. ii Propter Acronis scholion eichortus
in loco Gollii Libr. XX. c. 1., ubi legitur Quintus Antistius Labeo, Marcus legendum esse putabat, quod mihi secus videtur. Fuit enim Quintus quoque A tistius Labeo, marci pater, dureconsultus. Servii Sulpicii auditor, id quod testatur Pomponius L. 2. 44. Dig. H Origine iuris torphyrion annotat:
si M. Antistius Labeo, praetorius, iuris etiam peritu8, memor libertatis, in gua narus erat, musta contumaci eractem Caesarem disses etfecisse dicitur, propter quod nunc Horatius adulans Augusto, in8anum eum dicit, i
eademque Scholiastes Cruq. Erat Labeo Trebati discipulus, ut tradit Pomponius l. l. D47. Iacitus ad
Lect Venus. p. 34. Edit. Sec. Annal. Libr. III. c. 75.
107쪽
- 188 a. 775. ita de illos uobiere eo anno et Capito Ateius - principem in civitate locum studiis civilibus assecutus, i sed mo centurione Sullano, patre praetorio Consulatum ei acceleraverat Augustus, ut Labeonem Antistium, iisdem artibus praecellentem, dignatione eius magistratus anteiret. Namque illa aetas duo pacis decora simul tulit. Sed Labeo incorrupta libortato et ob id fama celebratior Capitonis obsequium dominantibus magis probabatur. Illi, quod praeturam intra stetit, commendatio ex iniuria, huic, quod consulatum adeptus est, odium ex invidia oriebatur. v Ita quoque Gellius P i agitabat hominem libertas quaedam nimia atque Vecors; usque eo ut Divo Augusto iam principe et rempublicam obtinente, ratum tamen pensumque nihil haberet, nisi quod iussum sanctumque esse in Romanis Antiquitatibus legisset. i. Pomponius, paullum diverse Iacito tradit consulatum Labeoni ab Augusto fuisse oblatum, Labeonem Vero honorem suscipere noluisse. Studium libertatis, in qua natus sierat Labeo, ut ait Porphyrion, veluti hereditate acceperat a patre, qui fuerat inter Caesaris percussores, post, rebus ad Philipp0sdoperditis, servi fidelis ministerio mortem sibi conscivit accidit hoc a. 712. neque ulla in ea historia Labeonis fit mentio, de quo nihil relatum legimus
ante a. 736. , quum erat inter eos, qui Senatum, iussu
Diversus tamen est ab illo Labeone praetorio, quem ut nuper exstinctum commemorat ilinius at mist libr. XXXV. c. . Seet. 7. Libr. XIII c. 12. Appianus de Bello Civili Libr. IV. c. 135. Plutarchus in Vita IBruti e 12.
189 Augusti, purgarent Hinc sequitur, Labeonem, a. 715 seu 716. , quum Horatius scriberet Satiram Libri I. 3. valde iuvenem laisse, salsumque esse quod tradimi Scholiastae, Horatium perstrinxisse Labeonem, quod multa contumaciter adversus Caesarem dixisset et sedisset Scholiastas sequi non debuerat Benueius, qui negat fieri potuisse, ut Horatius virum senatorem, dignitate, opibus Sapientiae gloria et gratia apud cives florentissimum, tam vecordi contumelia I ceraverit quare pro Labeone Labienum legendum esse putabat Sed entiolum refutavit ei hortus qui recte docuit, vel optime fieri potuisse ut Horatius Labeonem, peradolescentem, nullo adhuc nomine in-Signem, quum praeter modum, propter leve delictum in serVum animadvertisset, ita perstrinxerit. Mira Spolinii ' sontonii fuit, qui C. Atinium Labeonem cogitabat, tribunum plebis a. 24. Summa Cum audacia atque furore in republica versatum ' iolandus interpretabatur hominem mente captum ac delirum,
Romae eo tempore Omnibus notum.
GALBAM Horatianimi, ab Interpretibus Iuroconsultis adscribi solitum, ex illo ordine, non Suo, Xturbandum esse censemus. Recenset Horatius moechorum incommoda Libri I. Sat. 2. v. 37. Sqq.:
Suetonius in Vita Augusti e. 54. . Dio Cassius libr. LIV.
De quo Seneca Libr. V. Controv. Praes. p. 280 idit. 1649. Lect Venus. p. 33 sqq. Edit. Sec. In innii Edit sec. morati p. 253. Cicero pro Domo c. 7. Livius Epit Libr. IX. Plinius Nat. Hist Libr. VII. c. 44. Sect M.
108쪽
Audire est operae pretium procedere recte Qui moechos non voltis, ut omni parte laborent; Utque illis multo corrupta dolore voluptas, Atque hae rara indat dura inter saepe pericla. Hi se praecipitem tecto dedit illo flagellis A mortem caesus fugiens hio decidit aerem Praedonum in turbam dedit hic pro corpore nummos: Hunc perminxerunt calones, quin etiam illud Accidit, ni euidam testis caudamque salacem Demeterent serro iure omnes. Galba negabat
Hunc Galbam Scholiasta Iureperitum faciunt. Servium vocant Porphyrion et Scholiastes Cruq. Quis autem Iureperitus inter Galbas Fuit Servius Sulpicius Galba, s. a. 10, divinus homo in dicendo, sod rudis in iuro civili fuit ius filius C. Galba,
quem Cicero recenset inter oratores , nepos Servius,
qui sub C. Iulio Caesar in Gallia militavit, post conspiravit cum Bruto Cassioquo' nulla vero iuris scientia inclaruit. Fuit huius filius, avus Galba I
peratoris, deformi corpore sed eloquentia clarus , qui vero locum non habuit inter claros Iureconsultos.
Cicero de Orat Libr. I. α 10. 13. et M. in Bruto c. 21. 22.23. 24. et 26. Velleius Libr. II. α . Suetonius in Vita Galbae
In Bruto c. 26. 33 et 34. cf. do orat Libr. . α 56. Caesar de Bello Gallico Libr. III. c. 1. 3. 5. et f., cs. Dio Cassius Libr. XXXIX. α 5., Hirtius ibid. Libr. VIII. c. 50. idem sortasse atque Sulpicius de quo Caesar de Bello Civili Libr. I. J4., Hirtius de Bello Africano α 0., Cicero ad Diversos Libr. VI. Epist. 18. cf. Valerius in Libr. VI. c. . n. 11., Philipp. XIII. c. Is Epistola huius Galbae legitur inter Ciceronis ad Diversos Libr. X. M., cf. Libr. XI. Epist. 18. Suetonius in Vita Galbae e. 3. diversa de Galba tradit atque Hirtius M. Post a. III nus amplius Galbae fit mentio. maerobius Saturn Libr. II. . . et .
191 Interpretes sero Sorvium illum, legatum Iulii Caesaris, intelligunt. Torrentius molius socii. Hic Galbam quendam, maritum indulgentem, huc vocavit, de quo Plutarchus in Erotico . 16. si Πολλοὶ - αφρο ων
ε τως υ δεινον ἐστιν ἡ γαρ ὁ Καλβας γελωτοποιος. in Talis profecto maritus abhorrebat a suppliciis moechorum, negabat iure actum esse, si quis ab adultero deprenso exegisset poenas illas, quas Horatius commemoravit. Orrentii sententiam, cum diu Interpretes latuisset, repetiit nuper novisque argumentis maritCl. dichortus Galba lutarchi idem prosecto fuit, do quo Iuvenalis Sat. V. V. 3. q.:
Si potes illa pati, quae nec Sarmentus iniquas Caesaris ad mensas, nec vilis Galba tulisset,
commendatus a Martiato ob urbanitatem et dicacitatem' cuius quaedam ridicule et facete dicta servavit
Servavit Festus Libr. XII. o Lucilio proverbium et Non omniia dormio, natum a Cipio quodam, qui Pararrhenelum vocatus fuerat, quod simularet se dormire, quo impunitius uxor eius moecharetur Cicero ad Diversos Libr. VII. Epist. 24. 'ect Venus. p. 15 sqq. Edit sec. Libr. L Epigr. 42. v. s. Libr. X. Epigr. 10I.
109쪽
192 Quintilianus' a quo Aulus Galba vocatur. Hic itaque Aulus Galba scurra, parasitus Caesaris Augusti, locum obtineat nimium diu a fictitio Servio Galba
Iureconsulto occupatum. Instit. Orat Libr. VI. c. 3. M. M. 60. 80. et M.
Ex Grammatica prosessoribus, qui Horatii tempore artem suam Romae profitebantur, unum commemorat Orbilium, olim praeceptorem suum, Libr. II. Epist. I. v. 70 sq. Sed de Orbili infra videbimus, quum de Horatii patre praeceptoribusque agemus; hoc loco brevem VALERII CATONIS mentionem facturi
Sunt octo Versus Satirae 10 Libria praefigi soliti, qui tamen a plerisque codicibus editionibusque veteribus absunt:
Lucili, quam sis mendosus, teste Catone Defensore tuo pervincam, qui male actos Emendare parat versus hoc lenius ille Quo melior vir adest, longe subtilior illo, Qui multum puer et loris et funibus udis Exhortatus , ut esset opem qui ferre poetis Antiquis posset contra sustidia nostra, Grammaticorum equitum doctissimus. Rutgersius Leet Ven. c. 20. p. 354. q. confert locum Senecae Suas. VII. p. 45. d. Schotti 1649. In s. 5. pro puer et logi nuper.
110쪽
- 192 Quintilianus , a quo Aulus Galba vocatur. Hic it que Aulus Galba scurra, parasitus Caesaris Augusti, laeum obtineat nimium diu a fietitio Servio Galba
Iureconsulto occupatum. Insul orat Libr. VI. c. 3. M. M. 66. 80 et s0.
GRAMMATICI, RHETORES, CRITICI.
. Ex Grammatica professoribus, qui Horatii tempore artem suam Romae profitebantur, unum Ommemorat Orbilium, olim praeceptorem suum, Libr. I. Epist. I. v. 70 sq. Sed do Orbili inse videbimus, quum demoratii patre praeceptoribusque agemus; hoc loco brevem VALERII CATONIS mentionem facturi
Sunt et versus Satirae 10 Libri I. praefigi soliti, qui tamen a plerisque codicibus editionibusque veteribus absunt:
Lucili, quam sis mendosus, teste Catone Defensore tuo pervincam, qui male actos Emendare parat versus hoc lenius ille Quo melior vir adest, longe subtilior illo, Qui multum puer et loris et lanibus dis Exhortatus , ut esset opem qui ferre poetis Antiquis posset contra fastidia nostra, Grammaticorum equitum doctissimus.
x Rutgersius Leet Ven. c. 20. p. 354. q. confert Iocum Senecae Suas. VII. p. 45. d. Sehotti 1649. In s. . pro puer et legit nuper.