장음표시 사용
71쪽
dit euius Tragoedia Thyestes aestat. Vergit Aeron Rupido fersentius amni, cassium malum
poetam rapido amni qui multa purgamenta secum re hit. comparat, qui multa in parvo momento εσι- merae nulliui utilitatis. ideo post mortem decrevit
Senatus ut iuri cum eorpore incenderentur, , eadem
que sere ad verbum Schol. Cruq. Porphyrion Otrusei Mutile fui, Cassii Cassium eis eum P
menses dirit, cuius Tragoedia Thyestes aetat. - bustum Aspere, quod tam verbose, aut tam mulias rinserit, ut cum non viderentur ist digna, illis ipsis mortuus austus sit. , In quibus scholiis primum observandum est Parmam ab Acrone et Schol. Cruq. Etruriae urbem Vocari, quae tamen colonia , teste
Liviori dedueta est in agrum qui proxime Boiorum, ante Tuscorum duerat . ita ut nullo iure Etruriae civitas appellari possit, neque ita traditum est ab ullo seriptore, exceptis Scholiastis. Cum vero apud Sehesiastas ita legissent Gareanus, Lambinus, cerius, Sanadonus, Benueius, Massonus' alii, celoe Cassium Parmensem illum, quem commemorat Horatius in Epistola ad Tibullum , intelligomdum esses censuerunt. Iam quod addatur scripta Cassii iussu senatus incensa suisse, in eo Sehesias. tae proeul dubio cogitarunt de Cassio Severo, cuius seripta Σ abolita suerunt', ut recte monuit
Libe. XXIX. e. m. In Vita Horatii p. 56. LIM M. Epist. 4. v. 3. Suetonius in Vita Caligulae c. 6.
117 Ruhnhenius y. Ita vero nondum a senatu in libros animadversum fuerat, quo tempore Horatius haec de Cassio Etrusco scribebat. Error tamen Seholiastarum Cassio apud V. D. tantum non omnes nomen meruit Cassii Soveri Parmensis, ab Horatio altero loco, pro armonsis, Etrusci leti, addito praeterea praenomine Cato, quod unde arripuerint prorsus incertum est. Porphyrion et Schol. Cruq. Cassio Etrusco Tragoediam adscribunt Thyesten Frequens illud argumentum a Cassio tractari potuit, potuit vero etiam annotatio Scholiastarum cuius Tragoedia Thyestes aetat, is translata fuisse a librariis et scholiis de Cassio Parmensi, do quibus mox
videbimus , cum utrumque Cassium inter se consu-
dissoni. Nulla igitur est causa, quin poetam illum, quom carpit oratius I. I. vero suo nomine ibi designatum fuisse statuamus. De Cassio autem Pa
mons ita Horatius in Epistola ad Tibullum . Libri
Albi, nostrorum sermonum candide iudex, Quid nunc te dicam sacer in regione Pedana Scribere quod Cassi Parmensis opuscula vincat cet.
Annotat Acron si mo aliquot generιbus stylumezercuit. Inter quae Opera elegiaca et epigrammata eius
laudantur. Hic est, qui in partibus Cassii et Bruti tribunus militum militavit, quibus victis Athenas se contulit. Quintus Varus ab Augusto missus ut eum
Ad Vellei Libr. II. e. 8. Perperam Ruhnhenius I. I. Acron scripturam Variua tribuit. Ita solus Porphyrion. Sehol. Cruq etiam VaruS. NeFci qua auctoritate Torrentius legerit Q. Valerius.
72쪽
- 118 interficeret, studentem reperit, et perempto eo m--ι cum Ebris tulit. Unda multi crediderunt De te Cassii Parmensis fuisse. Seripserat enim multas alta Tragoedias , Schol. Cruq eadem sere ad verbum Porphyrions in Hic est Cassius, qu in partibus Cassii et Bruti Tribunus militum militavit, qu/busnietis Athenas se contulit. Q. Varius ab Augusto murus, ut eum intersceret, studentem reperit, et e Nioeo serinium cum libris tulit. et , Quintum illum V rem Scholiastarum quum ignorarent V. D. L eium contra Varium, amicum illum Virgiri or sique edita Thyosto Tragoedia, inclaruisse constaret alii a Narium turpissimi plagii reum secerunt, alii Scholiastas Q. Varum et L. Varium interso eonfudisse statuerunt Nihil vero obstat, quominus fidem liabeamus Sehesiastis, modo de L. Varione cogitemus. Erat enim Q. Attius Varus, copia
rum dux, de quo Virgilius 4 Ecloga X. v. m.
sq. idem, cui Eclogam VI inscripsit. Huic Cassii interficiendi munus deserre potuit Augustus. Visitaverat illo Varus sub Iulio Caesar in Gallia'. 1equum haud alienus a Musis suisse vidatur, auctore Virgilio , odere Tragoediam Thyesten potuit, quam, iuro son etiam iniuria, vulgus Cassii opus habuit M. Redoundum autem est ad Cassium Parmensem Viri Docti, qui in utroque loco apud oratium unum
Quintilianus Instit. Orat Libr. . . . I 8. Caesar de Bello Gallico Libr. III. c. 7. Ubr. VIII. c. 8. In eloga I. v. 11 sq. Perperam Ruhinenius ad vellenues II. e. 88 hue vocat Eclog. IX. v. 35. ubi omnium consensu hodie morio legitur Memoratur vero M. Attius Varus in eadem
eundemque Cassium designari censuerunt, cum Sentirent unum eundemque poetam ab oratio modo
laudari Modo reprehendi non potuisse, duplicem
viam inierunt, quo Horatium secum in concordiam redigerent. Alii . quorum princeps Ruhnhenius λ, Cassium Etruscum non adeo vituperatum fuisse Voluerunt, sed potius obiter reprehensum alii, quo rum sententia Spohnius auctor fuit ' Cassium Ρar-
mensem non minus quam Cassium Etruscum ab Horatio situperatum fuisse contenderunt Ruhnkenii interpretationi obstat, quod Horatius, ubi exemplum Cassii Etrusci assert, in vitiis Lucilii poetae castigandis Versatur, quibus isdem vitiis tenebiatur Cassius, minime in virtutibus Lucilii extollendis. Contra , si Cassium Parmensem notatum ac reprehensum fuisse cum Spolinio statuimus, moratium simul
inhumanitatis arguimus qui in epistola ad amicum tristem sollicitumque, quem erigere et cor solari cupit, eiusdem opera poetica inepto ioco perstringit. Maec quum nullo modo componi possint, Cassium intruscum diversum a Massio Parmensi fuisse cum eicherto statuendum est Alter bonus poeta Tuit, alter malus, hic ex solo Horatio innotuit, alter motus etiam ex istoricis Fuerat enim Cassius armensis unus ex Iulii Caesaris percussoribus Italiam una cum Bruto Cassioque reliquit, eosque in asiam secutus, tribunus militum lactus, classique praepositus est. Post pugnam Philippensem Siciliam cum classe petiit seque Sexto Pompeio adiunxit, nulla enim ei redeundi spes, dam
Ad Vellei I. I. Apud Isinium in Horatii dit. re p. 26I et 274.
73쪽
nato lege Pedia, superesso poterat. Mansit apud Sextum Pompeium ad annum usque 7I8. quo hic, victus ab Agrippa , Asiam petiit, ubi quum adve sus M. Antonium opibus praevalentem, bellum Summa cum temeritate pararet, relictus est a Cassio Parmensi aliisque , qui pacta fide ad Antonium transierunt. Intersuit Cassius Parmensis pugnae ActienSI, victo Antonio Athenas se contulit. Hic quum teSte Valerio Maximo' malum genium suum noctu ad se Venientem conspexisset, paulo post iussu Caesaris Octaviani capitis supplicio affectus, ultimus e per cussoribus Caesaris morte poenas dedit'. Haec apud Valerium Maximum, Velleium. Appianum , Orosium aeguntur. quibus tum Scholiastae erroris arguuntur, qui pro pugna Actiensi, Philippensem posuerunt, tum simul apparet, Cassium Parmensem vitam ultra annum 23. produxisse, quum Cassius Etruscus mortuus diu ante iam esset, quo tempore Satira 10. Libr. I. scripta est Ceterum in castris Bruti Cassiique Horatio Cassius armensis innote cere potuit, potuit etiam Messallae, easdem Iadites secuto, Tibulli patrono summoque amico, cui eo gratior accedere debebat Cassii honorifica apud Horatium commemoratio. Fragmenta Cassii Parmensis, quae habemus , pauca neque Vacua omni suspicione, collegit Weicherius .
Iabr. a. e. . n. simile quid de Bruto apud Appianum do Basso civili Libr. IV. c. 134. Velleius Libr. II. c. 88. . Orosius Libr. VI. e. s. Da Besso Civili Libr. IV. o. . et M. Vid supra P. 7. L. I. p. 269. m. seri elahertus ad Cassium Parmensem
Singularis opinio sui Gesnori, DoΜITIDΜMARAUM auctorem magonidis, ab Horatio irrideri Libr. IV.Carm. 4. V. 18. Sin.:
Mos unde deductus per Omne Tempus Amazonia securi Dextras obarmet, quaerere distuli: Ne scire las est omnia:
Quatuor illi versus si quibus, omnia, is displicebant iam Lambino, Fabroque Guietus, Sanadonus, Ianius , eerthampius eiecerunt. Solus Vanden- burgius', quod sciam, defendere conatus est. Se vavit quoque Doeringius. OVIDIU ut commemoremus, facit locus e Vita Horatii, quam irchnerus edidit in suis Quaestionibus Horatianis, Lips 1834. ex Codico Berotinensi B. si HoratioJ sui etiam amicissimus Ovidius, quem ad poeticam conVertit artem, cum pater eum ad de- sendendas causas et rhetoricam disciplinam lucri gratia adhortaretur amplectendam. otum locum ex ovidii risi Libr. IV. l. 10. V. l. qq. 49.
Epigrammata in Caesarem octavianum apud Suetonium in Vitae. 70. Fragmentum ex Epistola illius servavit Suetonius I. I. . . Poema Orpheus, quod nonnulli Cassii Parmensis esse censebant, iam diu illi a v. D. abiudicatum est. In Exeurs ad Carmen laudatum. In Horatii Edit T. IL P. 380 sqq.
74쪽
Poetas excipiant Philosophi arcta enim coniunctio est poeseos cum philosophiae studio, quin antiquitus iidem , qui poetae, sapientes et dicerentur et haberentur minc Horatius, ubi dicit':
Fuit haec sapientia quondam, Publiea privatis secernere, sacra profanis; Concubitu prohibere vago dare iura maritis; oppida moliri Ieges incidere ligno. Si honor et nomen divinis vatibus atque Carminibus venit.
eadem omnia poesi tribuit quae Cicero philosophiae, celeberrimo illo loco sim vitae hilosophia dux, tu urbes peperisti: tu dissipatos homines in vitae
societatem convocasti tu eos inter se iunxisti, cet. los etiam, omni tempore Romae autem
inprimis Oratii temporibus, multi suerunt qui
utrumque studium coniungerent. Atque ipse Horatius per totum vitae spatium eam rationem tenuit. Adolescens, inter silvas Academi, discebat, ut ipse loquitur curvo dignoscere rectum v et verum quaerere. Ubi haud inficet Schol. Cruq. α iucunde Academici ita quareunt ustrum, hut id negerit inveniri posse, , prudenter enim assensionem a rebus incertis cohibere solebant . - Ιuvenis libenter secum vicinis profitetur inquirere', utrum ad vitam beatam satis praesidii in sese virtus haberet, quae sere Stoicorum erat sententia si, an praeterea divitiis opus
Θωυβ utrum Sus an rectum, i. e. uti bene explicat Schol. Cruq. R utilitas an honestas, magis aleret ad amicitias contrahendas cum illud Epicureia , hoc ceteri sere philosophi statuerent' denique in eam quaestionem, qua tota ethica philosophia continebatur, si quae Sit natura boni, summumque quid
Libri II. Epist. 2. v. 44 sq. miror etiam inter recentiores fuisse Tatium inmoratio Restituto Prol. . LII. et alchenaerium in Histoire 'Horace T. T. p. 53 , qui verba illa referrent ad geometriae studium. Locum iam bene intellexerat Lambinus. Cicero de Nat. Deor. Libr. I. e. I. Libri II. Sat. 6. V. 70 sqq. Diog. Laert Libr. VII. I27. Cicero Tuscul. Quaest. Ubr. V., de Finibus Libr. IV. c. 19. Parad. II. Diog. Laert Libri III S 78. et Cicero de Finibus labr. ΙΙ. e. II., Libr. V. e. 20. Diog. Laert Libr. X. 120. Cicero de Amic . . et s. de Finibus Libr. I. c. 20. Libri ΙΙ. c. 24. de Nat Deor. Libr. I. c. 44.
75쪽
- 124 eius' is Hoc iuvenis scripsit, in domo Maecenatiana florens, siquidem Satiram . Libr. I. composuit a. 723. vitae suae XXXIV R etate vero provectiore omnis in exquirendo quid Verum atque
decens, modo agilis factus, , e praecepto Stoicorum, mersabatur civilibus undis , modo ex Aristippi sententia , sibi res, non se rebus subiungere conabatur' , totus deditus
agendo gnaviter id, quod Aeque pauperibus prodest, locupletibus aeque: Aeque neglectum pueris senibusque nocebit β,
idque suo Marte, se duce, agebat oratius. Ipse sibi instituit philosophiam praeticam, amabilem, Ocis et temporibus aptam, cuius finem vere dixeris, in omnibus rebus mediocritatem Academicos inprimis hac in re secutus, tamen haud in omnibus probabat nullius addictus iurare in verba magistri', Hinc quoque singularum sere disciplinarum egregia quaeque placita commendata ab illo videmus, absona
Ubr. II. Sat. s. v. 6. Benueius in fine Praelationis suae refert ad a. 7I8. Et se adstipulari dieit cindoinus in Satirarum Edit. p. 392. Wiesandus ante illum annum reiecit. Ceteri Chronologi Horatiani, post Massonum in Vita Horati p. 50. omnes ad a. 723. retulerunt. H. Frankius in Fastis Horat p. 122. Diog. Laert Libr. II. DI21. Cicero de Finibus Libr. II. 20. Seneca de Tranq. Animi hibr. . . . Libr. I. Epist. I. v. 16 sqq. Respicere videtur celebre illud Aristippi dictum: α habeo, non habeo a Laide. id Cicero ad Divers. Libr. IX. Epist. 26. Athenaeus Libr. XII. c. I. p. 544. E., Diog. Laert Libr. II. Ita
Libr. I. Epist. I. v. 24 sqq. . . I. v. 4.
125 contra, naturaeve rerum contraria refutata atque irrisa. Qua in re mira Horatii cum Cicerone, ex eadem disciplina prosecto suo autem iudicio, ORdoctorum modo , utenti, consensio est, quam, nisi alienum esset hoc loco, lubenter susius exponere
mus. Ita oratius Epicuri doctrinam de iustitia exponit probatquesci
utilitas, iusti prope mater et aequi,
quae Aristippi etiam sententia erat β, Stoicis diverse sentientibus Pergit:
Cum prorepserunt primis animalia terris , Mutum et turpe pecus, glandem atque cubilia propter Unguibus et pugnis, dein fustibus, atque ita porro Pugnabant armis, eti
Iura inventa metu iniusti lateare necesse est, Tempora si lastosque velis evolvere mundi. Ne natura potest iusto secernere iniquum, Dividit ut bona diversis, fugienda petendis.
Eiusdem sententiam de iis suam facit 'r:
Deos didici securum aeger MVum; Neo, si quid miri faciat natura Deo id Tristis ex alto caeli demittere tecto. Dion Laert Libr. X. S 150 et 151 inter κυρίας δοξας pleuri XXXIV XXXVII. inprimis XXXIV. Libri I. Sat. 3. V. 98 sqq. Diog. Laert Libr. II. 93. Id. Libri II S 128. CL Anaxagorae sententia p. log Laert Libr. II. S.', Ovidius Metam Libr. I. v. 16 sqq. Diod. Siculus Libr. I. c. 0. Vs. III sqq. y Libr. I. Satira v. 101. Epicuri sententia legitur prima inter eius κυρίας δοξας apud Diog. Laert Libr. X. ram.
76쪽
bene qui didicera eos securim agere evum.
orum cita iuvenis post Mutavit sententiam Seque magis inclinasse videtur ad Stoicos ,
Parcus eorum ultor et Infrequens, Insanientis dum sapientiae Consultus erro nunc retrorsum Vela dare, atque iterare cursus Cogor relictos .
uti bene exposuit Mitschorlichius. Etsi aliter alii. At contra iocatur in eundem Epicurum in Epistola ad ibullum
Me pinguem ac nitidum bene curata cute vises, Cum ridere voles, Epicuri de grege Porcum,
prorsus eodem modo quo Cicero ad Paetum': In Epicuri nos adversarii nostri castra coniecimus. D Stoicorum vehementer exagitat aradoxa: Omnia peccata esse paria si id quod inprimis contendebant:
Idem versus bis legitur apud Lucretium Libr. V. V. 3. et Libr. VI. v. 57. cf. Libr. I. v. 57. Cicero de Nat Deor. Libr. I. c. 7. et M. do T. Libri ΙΙΙ. c. 28. de Legibus Libr. . . . de Divin. aibr. II. e. IT. Sextus Empir Hypoth. III p. 72:2o.
Ed Ιmm Baheri. Libr. a Carm. 34. v. 1 sqq. melnsius Iegit relaeto3, secutus est enueius. Libr. I. Epist. 4. V. 15 sq. Cieero ad Divers. Libr. IX. Epist. 20. iocus omissus os in Orellii Onomast. Tulliano. Cieero Parad. III., de Finibus Libr. IV. c. s. et 27. Pro Murena c. 29. Plutarchus a Repum Stoici c. 3. Diog. Laert. Iabr. VII. 6 120. Quis paria esse sere placuit peccata, Iaborant, Cum ventum ad verum est et
quod idem tamen statuor videtur ipso Horatius in Epistola ad Quintium':
de illo sabae modiis cum surrIpl unum Damnum est, non facinus, pacto mihi lenius isto,
sed diversa ratio eius loci est quem ogregie illustrat Ciceronis locus de Finibus Libr. IV. c. 27.; alterum aradoxon: Insipientes μαίνεσΘat, inSanire , quod proprium hac in re est vocabulum':
Quem mala stultitia, et quemcumque inscitia veri Caecum agit, insanum Chrysippi porticus et grex Autumat';
denique Sapientem esse solum liberum , Ormosum, sanum, si nisi quid pituita molesta est' , is observat Horatius, artificem optimum' Regem denique Regum', qui scilicet: quadrante lavatum ' is ibat.
Libr. I. ut 3. V. G. q. Libr. I. Epist. 16. V. 55 sq. Diog. Laert Libr. VII. Q24. et 127. es. Cicero pro Murenae. 29. de Finibus Libr. Iv. c. 27. Parad. IV. Cicero Tuscul. Quaest Libr. III. e. 5. Libr. II. Sat. 3. v. 43 sqq. cf. 32. 40. et 8 l. Diog. Laert Libr. VII. G21. et 122 Cicero laiad. V. de Finibus Libri IV. c. 7.' Libr. I. Epist. 1 v. 108. Libr. I. Sat. 3. v. 122 sqq. Libr. I. Epist. I. v. 107. Cicero de Finibus Libr. III. c. 22., Plutarchus in Libro Stoicos quam Poetas absurdiora dicere α 5. et . Diog. Laert. Libr. VII. PI 22. v Libr. . Sat. 3. v. 137. cf. Iuvenalis Libr. VI. v. 446. s. Seneca
77쪽
- 128 Habitum vero exteriorem Stoicorum inprimis deridet, barbam promissam
vellunt tibi barbam Laseiv pueri,
baculum' annum duplicem , perpetua insignia Stoicorum vel Cynicorum potius=, quorum tamen cum illis origo communis, ratio haud admodum diversa si Nec mirum hoc accidit in conviva Maecenatis, fastidiosissimi viri, ad quom oratius β:
Si euratus inaequali tonsore capillos Oecurro rides,
quique stomachabatur, i pro sectum H-
-7. Idem vero oratius, abreptus imagine. persecti sapietitis mente Stoicorum talem nobis exhibuit, quem
Minaetus inlabatur orbis, Inpavidum serient ruinae'.
Quisnam igitur liber Sapiens sibi qui imperiosus; Quem neque paupertes, neque mors, nec Vincula terrent; Iabr. I. at a. v. 133 sq. Iabr. ΙΙ. Sat. a. v. 17. et M. Libr. I. Sat. 3. v. 34. Libr. I. Epist. 17. v. 25.
Diog LM: Libr. VI. m. 13. 21. 23. 88 et 102. e Gellius
G. Iuvenalis Sat. XIII. v. 121 sq. Diog. Laert Libr. VI. l.
et 15. Iabr. I. Epist. I. V. M. q. L. I. v. 104. Libr. III. Carm. . . . m.
nesponsare cupidinibus, contemnere honores Fortis et in seipso totus teres atque rotundus, Extem ne quid valeat per leve morari; In quem manca ruit semper fortuna.
ubi tamen, quod e persona auditoris Stertinii, non esua, loquitur, dubitari possit, utrum serio an per iocum loquatur. Praeceptum: si nil admirari, is laudatum in Epistola ad Numicium , etsi Pythagoreorum inprimis proprium erat ' tamen Propter ea quae Sequuntur:
Huno solem, et stellas, et decedentia certis Tempora momentis, sunt qui formidine nulla I uti spectent ,
ad Stoicos potius reserendum puto. Hi enim Sta
vero, in Epistola ad Fuscum ristium, oratium, ubi dieit: si Vivere naturae si OnVenienter po tet si is non adeo Stoicorum celebre illud: μολογουμεν se τύ νυ τε Gν, reSPicere , sed potius more Romano locutum esse, recte post Torrentium, Obbarius si probavit. Academicorum autem modiocritatem semper laudavit et secutus est Horatius. Hanc in omnibus rebus commendabat:
Libr. I. Epist. s. V. I. Plutarchus de recta ratione audiendiis. 13. Libri I. Epist. 6. V. 3 sqq. Diog. Laert Libr. VII. AEM. ad Suidas in voce aμπωτις. Libr. I. Epist. 10. v. 12. AEL Libr. I. Sat. I. V. 49 sq. In Epist. M. Me. V. P. 61.
78쪽
Virtus est medium riuorum, et utrimque reductum ,
quod idem alio loco' etiamsi minus e praecepto Dialecticorum, at lucide tamen definitum habet:
Virtus est, vitium fugere et sapientia prima, Stultitia caruisse.
Quam denique ubique in scriptis, variis modis
institutam reperimus, mediocritatis illius commendationem, totam complectitur hisce versibus :
Est modus in rebus, sunt certi denique fines, Quos ultra citraque nequit consistere Tectum.
, Sed iam de singuli Philosophis videndum est. Ηorum, uti nomine' ita temporum ordine primus occurrit YTHAGORAs, Italicae philosophiae princeps, do quo ea tradit Horatius, quae utrum magis sint in vulgus nota an intellectu dissiciliora, dubito.
Pertinent sere ad doctrinam de animarum migratione. Ipse Pythagoras si renatus Vocatur, cum iam antea, anthoides, ita lanctus, iterum, Pythagoras actus, Orco sit demissus,
quamvis clypeo Troiana refixo Tempora testatus, nihil ultra Nervos atque cutem morti concesserat atriae', ii
ubi tamen ex mente interlocutoris concesserit scribendum esse puto. Dicit enim hoc. Is qui prius Panthoides dictus fuerat, post Pythagoras actus iterum Orco demissus fuit, eum habent artara, quamvis nihil concesserit et Clypeus ille, quem occiso Euphorbo , Panthoi filio, detraxerat Menelaus , ubinam a Pythagora agnitus fuerit, in eo v riant qui historiam tradiderunt variant etiam in eo, utrum, ut est apud Horatium, anthoides, i. e. Euphorbus tamdiu in Orco remanserit, donec Pythagoras evaserit', an Ver interea semel atque iterum, sub alio identidem nomine, Versatus sit in te ris, rursusque in artara reversus si Cum hac ani
Libr. . Carm. 28. V. II sqq. Homerus Iliad. Libr. XVII. init. Ovidius etamorph. Libr. XV. v. 164. α Abantaeis templo Iunonis in Argis v Diog. Laert Libr. VIII. 5. ex Heraclida Pontico, agnitum tradit a Pythagora, quo tempore esset Hemotimus, in Branchidarum templo, quod erat iuxta iletum, . Strabo Libr. Iv. p. 34. d. Casaub. 1620. Iamblichus in Vita Pyth goras . 4 et Porphyrius in Vita eiusdem c. 27. Mycenis in templo unonis. In hoc templo clypeum Vidit Pausanias, qui tamen nullam Pythagorae saei mentionem, Libr. II. c. I 7. p. 148.Ed.Κuhnii. Ita Ovidius Metamorph. Libr. XV. V. 160. Hyginus Fab. II2., Philostratus in Vita Apollon Tyan Libr. III. c. s. p. 110. Libr. VIII. c. 7. p. 333. in Vita Sophist. XVII. p. 725. Ed Olear. Iamblis ehus in Vita Pythagorae c. 4. neque Lucianus aliter tradere cense dus est, nam quae habet in Gallo, inprimis c. I9 et 20. l. Verae Hist. Libr. II. c. 21. ipse procul dubio finxit, non ab aliis aec pit. In Dies. Mort. XX. Pseudolog. . . Solum Euphorbum nominat. Varias successiones tradunt Heraclides Ponticus ap. Dire Laerti
79쪽
- 132 marum migratione, abstinentiam carnis animalium cohaerere sere statuunt, quo reserendum puto iocum
seu placis, seu porrum et caepe trucidas,
ubi tum do piscibus, ex mente Pythagoreorum, trucidare dicit oratius, tum porro et caepa ludens, ni fallor, idem adaptat vocabulum, quod eorum, ut hominum, capita sunt, quae caeduntur Idem etiam lusus est apud Ovidium in sermone Numae regis cum Iove de ritu sulminis eliciendi. Iupiter':
Caede caput, dixit eu rex, parebimus, inquit, Caedenda est hortis eruta caepa meis,
seu , inquit Horatius , animalibus abstinens , Empedoclis Pythagorei doctrinam amplexus, nihil trucidas nisi porrum et caepe , seu Stertinium Stoicum secutus pisces etiam trucidare audes et Piscibus autem vel omnibus , vel, ut alii tradunt, sertis
Libr. VIII. S 4 et 5 Dicaearchus et clearchus p. Gellium Iabr. IV. e. II. Tertullianus, id supra pag. 4. Lactantius, id ibid., P rphyrius in Vita Pythagorae e. 45. Scholiastae ad Sophoclis Elee-tra v. 62. et ad Apollonii Rhod Argonaut Libr. . v. 645. quarum mu a diversitas simpliciorem illam traditionem, qualem etiam Horatius habet, inprimis commendare videtur. De successione animae Pythagoreae, quam Homerus etiam Enniusque partem occupant, supra iam vidimus. Libr. I. Epist. 12. V. I. cf. V. 20. Isidorus Origin Libr. XVII. e. 10. vocabulum ipsum deducit a voea caput, quia non aliud est nisi caput Ct Pluti in Vita Numae e. 15. Ovidius Fasti Libr. III. V. 339. q. Plutarchus Sympos Libr. VIII. Quaest. . . . Athenaeus Libr. VII. c. I6 p. 308. Edit Casaubon. 657.
- 433 quibusdam abstinebant Pythagorei Empedocles
vero, prae ceteris eiusdem sectae, aegre erre debebat quod pisces trucidarentur, utpote qui ipse piscem se suisse meminerat:
Fabis etiam abstinebant, res notissima, cuius causae plures traduntur, ab aliis aliae. Verum admoratii locum :
quando faba Puthagorae cognata ei.,
illustrandum egregie iacit illa causa, quam tradit Porphyrius in vita Pythagorae , scilicet quod eadem esset labis cum hominibus origo, genitis, inquit,
Cogitat praeterea oratius unum ex aureis illis Ρythagorae praeceptis si, si ignem gladio scrutari vetantis , quod ita explicatur apud Diogenem Laer-
DIAE. Laert Libr. VIII. I9. cf. Iamblichus in vita Pythagorae e. 21. Diog. Laert Libr. VIII. 77 Iidem versus leguntur apud Athenaeum Libr. VIII. c. 17. p. 365. s. Tertullianus de Anima c. 32. p. 287. C. Libr. ΙΙ. Sat. s. v. M. C. 43. et 44. s. Plinius Nat. Hist Libr. XVIII. c. 12. Scholiastes ad Iuvenal. Sat. V. V. 73 sq. Varie explicant Cicero de Divin Libria. e. 30. Libr. ΙΙ. c. 58. Plutarchus de Pueror. Educati . 17. Gellius Libr. IV. c. II., Est egregia emendatio ad eum locum Doct. echeri in Comm. Critica de Anthol. r. p. 269. Dire Laert Libr. VIII. L24. et M. Iamblichus in Protrept. c. ult. 8ymb. XXXVII. Libr. II. Sat. a. v. 276. Diog. Laert Libri ViII. LII. Pluinietas in Vita Numae e G4.
80쪽
lium : δυνα-ων ργην καὶ ἰδουντα Θυμον in κινειν, eodemque modo, sed omissa των δυναστων addi
tione, a lutarcho' Athenaeo' amblicho et Porphyrio ' ae de dissicillima quaestione ythagorea pingui crassaque Minerva disputata sussi
cient spero ad loco Horatii laudatos illustrandum. EMPEDOCLE Pythagoreus , si poeta Siculus , hoc nomine summis laudibus a veteribus est assectus i Lucretius 'r:
Carmina quin etiam divini pectoris eius Vociferantur et exponunt Praeclara reperta, Ut vix humana videatur stirpe creatus.
Eius placitum στοι εξα μὲν ναι τετταρα, πυρ, ἴδωρ, γῆν, έρα φιλίαν τε ν συγκρίνεται, καὶ νεικος
ψ διακρίνεται , ita expressit oratius in Epistola ad Iccium':
Quid velit et possit rerum concordia discors.
Commemoratur praeterea in Epistola ad iso nes δ' in exemplum vesani hominis, cupM mortis amosae
Da Pueror. Educat. e. 7. Iabr. X. e. 19 p. 452. D. Vita Pythagorae e. 32. Protrept. e. vit Symb. IX. Vita Pythagorae e. 2. Art. Poeti v. 463. Libr. I. v. 17 sqq. s. Cicero de Orat Libr. I. e. 50. Dion Ha Iicam de Compos Verb. e. 22. Diog. Laert Libr. VIII. 57. Diog. Laert Libr. VIII. 76. cf. Ovidius Metamorph. Libri I, init. Cicero de Amicitia . I. Iabr. I. Epist. I2. v. s. . s. 463 sqq. Siculique poetae : .... arrabo interitum. Deus inmortalis haberi Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Aetnam Insiluit.
Annotat Acron adci si ardentem frigidus: Empsedocles enim dicebat ingenia frigido circa praecordiox sanguine impediri. n Latet igitur locus egregius in voce frigidus Frigidus, i. e. stultus erat Em docles, ex sua ipsius sententia, qui rigidum circa praecordia sanguinem iis tribuebat qui impeditiores erant ingenio. Quis vero impeditior illo ipso et Iocum etiam captavit oratius in opposito si adidentem frigidus. Empedocli autem ab Horatio, at animi causa puto, ut postea a Luciano ' id genus mortis tribuitur, quod celebratissimum erat , cum de Vera mortis causa iam antiquitus dubitatum fuerit . Quod addit oratius, Empedoclem haberi voluisse Deum, in eo respicit ipsius dic-
CL Cicero Tuscul. Quaest Libr. I. e. s. quosque ibi Iaudat ueh-nerus. Virgilius Georg. Libr. II. v. 483 sq. eandem atque Acron sententiam exprimit. Diat. Mort. XX. Vera ist. Libr. II. c. l. Icaromenippo e. 13. Fugitivo . . Piscatore c. . Morte Peregrini e 1.
Strabo aibr. I. p. 274. et 276. d. Casaubon. 1620. Diog. Laert Libr. VIII. 69.. Tactantius Divin. Instit. Libri III. e. 18. T. I. p. 238 sq. d. Dusresn Suidas in voce. Strabo I. I. Diog. Laert Libr. VIII. I 67 sqq. DIOg Laert ibid. , es Philostratus Vita Apollon. Tyan. Libr. VIII. e. r. p. 335. d. Olearii.