장음표시 사용
81쪽
- 136 quod male sere acceptum, qui vere sit interpretandum docuit Sextus Empiricus LARcΠYTA Tarentinus, nobilis Pythagoreus' Quae
de huius morte apud Horatium leguntur, ea unde petita suerint ignoramus. Inducitur umbra Archytae, inhumati iacentis, postquam naufragium passus fuerat prope litus Matinum, Matinus, nsecundum Schol. Cruq. si vicos et mons Apuliae, luata quem Archytas sepultus est, sive, ut quibu3dam placet, vicus Calabriae, illud rectius, ut Osten
dit ipse Cruquius, collato loco e lini Nat Hist.
Libr. ΙΙΙ. c. I l. - rogat nautam Archytas ut sibi ter pulverem iniiciat idne iaciat nauta necne, non discimus. iura sunt praeterea, quae desiderantur, ut totum carmen bene explicari possit et omnino fragmentum potius, ex imitatione ortasse maioris poematis Graeci, quam carmen integrum esse videtur. In interpretando carmine mirum quantum variatum est a V. D. Dacerius et nuper u kerus ' scriptum putant ad Pythagoreorum de animae migratione placitum irridendum. D melius si ad Romanos hortandum ut iusta red
derent iis, qui ceciderant in bellis civilibus. Mibseherlichius, Vandecturgius. Braunhardus imita-
3 Adversus Grammat ubi plures mus ea de re exhibet p. 669:22. Edit Imm. Aheri.
Diog. Laert. Ibr. VIII. I9 sqq. Valerius m. abr. IV.
Libr. I. ann. 28. De ritu gleba inllaiendae ld. ieero de Legibus Libr. III. c. 22. ibique l. inius in annot. p. 562. cf. id de Divinat Libr. I. e. 27. Libr. I. c. 5. In oratianis P. 8 sqq. In Edit Horatii Paris. 720.
- 13 - tionem esse putant carminis Graeci. Dissentiunt praeterea Interpretes, sitne colloquium in eo nec ne Qui colloquium esse statuunt Archytae cum nauta, alii Archytae verba repetunt a s. ., orrentius Veroa 2I., quod comprobavit etiam utimannus , acute observans voces Te et Me eo consilio in initiovs. . et 21. esse collocatas ut utriusque interlocutoris sermonem distinguerent. Weiskius ' totum carmen naufragi sermonem esse putat, Archytae
umbram alloquentis, eerthampius Archytae ipsius . Sub Archytae persona Cruquius designari putat L. arutium Firmanum, amiliarem Ciceronis, virum Chaldaicis rationibus eruditum ε; o-dellius cogitat de Archyta quodam iuniore; axtero
Archytas Horatii Brutus est, percussor CaeSaris. Ceterum pauca tantum de Archyta nota sunt. Geometriae operam dedisse, ex initio carminis apparet, nec mirum hoc in Pythagoreo. Utrum revera aliquam rationem inierit ad conficiendum numerum granorum arenae , quemadmodum postea actum est ab Archimede, cuius renarium Ψαμμιτην, habemus, non constat Archimedes certe, in libro
laudato, tale quid iam antea ab alio tentatum,
non memorat. ι an Excursu Hora undisiehemoraz ad Mytholog. T. II. an Iahni Jahrb. d. XII. p. 49. qq. CI. Poerlkampius ad Iabr. I. Carm. 28. a is ita dudum
scriptis, laetus cognovi meam sententiam confirmari iudicio viri doetissimi, Casaubonum esse puto , qui editioni Horatianae, a Spi- limbergio curatae, nonnulla annotavit. Annotatum est a De Adieistae olloquio turpissimum ε eommentum
Cicero de Divinat. Ubr. II. o. T. Plut in ita Romuli e. I2.
82쪽
Q38 g 3. DEMOCRITUS egregius physicus, ex Eleaticorum disciplina prosectus, unice philosophiae studio deditus, patrimonii posthabuit curam. Variat autem fama quid do eo deerit, neglexeritve an patriae
fratribusve permiserit, parum curaSSe constat:
Miramur a Democriti pecus edit agello . Cultaque, dum peregre est animus sine corpore velo
uam eandem incuriam alii Anaxagorae tribuerunt ut recte observavit acerius. Notissimus est Democriti risus perpetuus si, quem desiderat Horatius in ludis, ubi populus magnificum scenae apparatum stupet, surdus est actoribus:
Si serat in terris, rideret Democritus seu Diversum consus genus Panthera camelo, Siva olephas albus volgi converterit ora: Spectaret populum ludis attentius ipsis, Ut sibi praebentem mimo spectacula plura':
Multa scripsit Democritus variis de rebus. Inter
Diost Laert Libr. IX. 6 M. Cicero de Finibus Libr. V. o. 2., Seneca de Provident. c. s. Q. Athenaeus Libr. IV. c. 19. p. 168.
Edit Cain on. 1657. Valerius Max Libr. VIII. c. 7. ext. 4. Diog. Laert Libr. IX. M. Aelianus Vari Hist. Ubr. IV. e. 20. Libr. I. Epist. 2. V. 2 sq.
Plato Hipp. Mai. p. 283. A. Photius ex imeri cod. CCXLIII Cieero de Orat Libr. II. e. 58. Seneca de Ira Libr. II. c. 10. , da Tranq. Animi c. 15. G. Iuvenalis Sat. X. V. 33 sqq. et
Gabr. II. Epist. I. V. 194 sqq.
Horatius, sed ridiculo procul dubio magis quam vere interpretata, habet in Epistola ad isones':
Ingenium misera quia fortunatius arte Credit et exeludi sanos Helicone poetas Democritus cet.
quem locum egregie illustra Clemens Alexandri
Democritum in omnibus sere secutus est EPICURUS , quem semel memorat Horatius loco iam supra laudato. Ex huius grege autem duo, CATIUM et ΡHILODEΜUm, ambo aequale , alterum Romanum, alterum Graecum Sermonem cum Catio, totum de re culinaria, haud parvi momenti apud Epicu-
Diog. Laert Libr. IX. S 48. - s. 29 sqq. Laudatur a Menagio ad Diogenis Laertii Vitam Democriti Locus Clementis legitur in opp. Vol. II. p. 827. Edit. Potteri Platonis locus, quem respicit Clemens, in dies Ion p. 34. . emoriter descripsisse videtur Clemens. f. Plato de Legibus Libr. IV. p. 719. C. Etiam Cicero de Orat Libr. II. c. s. Democritum cum Platona coniungit. Idem laciunt Acron, Porphyrion et Schol. Cruq. ad Horatii I. I. Cf. lato in dies Phaedro, Cicer de Divinat. Iabr. I. c. 7.
83쪽
reos, Horatii saltem aetate, exhibet Sat. 4. Libr. ΙD. Catius ab Acrone et Schol. Cruq ad s. I. M. Catius vocatur, ab eodem Schol. Cruq ad s. 7. Catius Miltiades clidem, cum Porphyrione ad s. eundem Q. , quatuor libros scripsisse tradunt de Rerum Natura et de Summo Bono. Scribit Cicero ad Cassium si Catius Insuber Epicureus, qui
nuper est mortuus, quae antes Democritus,aδωλα, hic spectra, nominavit, v malam ocis interpretationem irridens, ut omnino parvi faciebat
sub temporis apicureos Cicero, optimos quidem
viros, adi non satis eruditos qui, quos scripserant libros, eos laui contemnebat, quippe quos nunquam legisset De eodem Catio, ut Videtur, Quintilianus ' si in Epicureas levis quidem, sed non
iniucundus tamen Catius is Cassius Ciceroni respondens, Catium malum esse verborum interpretem concedit, addit tamen utro quo tibi, proxima epistola, tot rusticos citoicos aegeram, Catius Athenis natum esse dicas. quo loco, mi fallor, con- seeit Walckenae ius L miro sane errore, satium Athenis duisse matum Scripta autem est Cicero
ni. Epistola in 709 Ergo non de Catio vivo
Wyttenbaehlus in Diatribe de Philoxenis, Opuseulorum Tom. II. p. 295 Philoxen Cytherii, nobilis poetae δεῖπνον, elegans poema Iaudatum Athenaeo compluribus inde appositis Ioeis, et imitando expressum ab Horatio Satirarum I. 4. 3 Ad Divers. Libr. v. Epist. 6. misero Tuscul. Quaesti Libr. I. . . Instit. Orat Libr. X. e. I. 24. maloire PHorae T. II. p. 430. Epist. Cassii est Is in io ad Divers. Libr. XV. Ita Ragaetonius in Ciceronis Edit Graevii, ruberus in Orestu
sermo esse potest apud Horatium, sed ei mortuus iam ob oculos venit, cum circumspiceret personam idoneam Epicurei. ta Massonus y pluresque alii Vix enim statuas, quod tamen secit acerius , Satiram laudatam iam ante a. 709 fuisse
scriptam. Nec necesse est cum Orrenti statuere, sub Catio certum quendam nebulonem ex Horatii aetate latere, ne cum Sanadono, Horatium totum
illum Catium de suo finxisse. Coniecit Manso , Horatium sub nomine Catii designasse Caium Matium, equitem illum Romanum, de quo saepius mentio fit apud Ciceronem in Epistolis, virum, cui studio sui pistoris et coci nec minus cellarii diligentiam suis praeceptis instituere', quique libros edidit, argumenti gravissimi, Coci, Cetarii, Salga-
mari nominibus si pro quibus curis praemium non leve accepit, ut mala quaedam de suo nomine Matiana mala vocarentur'. angonem resutavit Mitsche lichius 7 cuius disputationem mihi inspicere non
licuit, Legeram vero quae ipse Cicero tradit o C. Matio testimonia, vir doctissimo, prudenti, moderato,arebatii lamiliari Caesaris intimo amico',
es Vita orati p. 28. In annot ad Libr. II. Sat. 4. Cf. vlius Diet mae in voce, Hassonus in Vita Horat. p. I. denique ipsius Dacerit ἔ- ponae et in Edit. Hor. Amst. 735. T. I. I. C. F. Mans verm. Mandi. p. 284. Columina Libr. XII. e. 4 6 2. Id ibid. e. 44. I. Id. aibr. e. I0. I9.. Iabr. XII. e. 46 6 5. Plinius Nat. Hist. Libr. XV. c. 14. Macrobius Satura. Libr. II. e. 5. Q Praeleet Catal. 1832-I833 p. IV. Cicero adDivers. Libr. VII. Epist. 5.,adAttieumLibr. IX. lat. II. Id ad Divors Libr. I. Epist. I 2. Libr. XI. Epist. 27.
84쪽
euius morte omnia periisse aiebat' idque palam, eo tempore, quo haud extra periculum erant Cae
sariani legeram ipsius Mati Epistolam ad Cleo-
ronem ' egregie scriptam, nec dubitavi quin or tius talem virum, etiamsi animi causa quaedam de rebus levioris momenti scripsisset, numquam ludi
bri, habuisset Et cita quoques iudicatum est a Leuischio, qui sus de Matio egit' et Obbario ,
quorum hunc inprimis moverat diversa syllabarum utriusque voeabuli Catii et Matii quantitas, sum constat poeta in eiusmodi nominum permutationibus nonnisi vocabula eiusdem quantitatis sibi invicem substituisse. Catilis autem tribrachyn essicit, Matius dactylum . quod sequitur ex altera nominis
scriptiones eum 'L duplicat, Mattius Cui similia
exempla sunt Iupiter . Iuppiter litora s littora, liter s. littera et quae omnia dactylum essiciunt, etiam si literam non duplicas, nam primae syllaba natura sunt longae Catium autem oratianum rem culinariam magni decisse ex ipsa Satira apparet, eiusque in ea re iuventa exstitisse egregia quae ipse praedicat s. 45 et 73. :Piscibus atque avibus quae natura et oret aetas, Ante meum nulli patuit quaesita palatum; Hanes uvam AlbanamJ ego cum malis, ego saecem primus et taee, Primus et invenior piper album cum sale nigro Incretum puris circumposuisse catillis; Id. ad Auleum Libr. XIV. Epist. I. ibique Corradus. Inter Ciceronis ad Divers. Libr. XI. Epist. 8. E. o Leuuch in Mitaehr. f. d. Alterth. Wras. 1834. p. 164 In Iahni Jahrb. d. V. p. 57.
Praecepta quae modo audiverat Catius, cum tempore aevo ab oratio interpellaretur, memoriae mandare studebat. Est autem duplex memoria, altera naturalis, altera artificialis . Utraque valebat
Catius. Mincinoratius illi f. .:
Quod si interciderit tibi nune aliquid, repetes OX: Sive est naturae hoc, sive artis, mirus utroque.
De artificiali memoria praecepta tradit Auctor ad Herennium , quae qui legat, is lateatur neceSSeest, Catium non sine causa laborare, qui Signa, i. e. notas, imagines, simulacra, invenire possit, praeceptis omni tempore in suam memoriam reVO- candis idonea. Erant de rebus tenuibus usitatis, quotidianis, quarum lacile obliviscimur sermo tenuis fuerat cuius similitudo vix imaginibus exprimi queat. Doctoris nomen tacetur a Catio. Illum fuisse Nasidienum, de quo in Satira . huius Libri sententia est Acronis , quem secutus est Walchenaerius ;Wielandus suspicatus est, Horatium se ipsum designasse, Heindorfius, Maecenatem. Erat longe nobilior intor Epicureos illius temporis UILODEMUs, quem Cicero cum Syrone On-jungens, quum optimos viros, tum homines doctissimos vocat . Vivebat Romae in domo isonis ,
illius 'ui Consul fuit a. 696. cum Aulo Gabinio.
UM. III. c. 16 sqq. Brevius exponit Crassus apud Cicero nem de Orat. Ubr. ΙΙ. c. 86 sqq. Verbo meminit Cicero de Finibus Libr. V. c. 1. Cf. Gellius Libr. XVII. c. 7. Bistoire 'Horae T. I. p. 33. De Finibus Iabr. II. c. b. Cicero in Pisonem c. 29.
85쪽
145 Exstat in illum Pisonem ratio Ciceronis Philodemi
autem poemata, teste Cicerone, ita sestiva erant, ita concinna, ita elegantia, ut nihil argutius fieri posset LEt supersunt illius Epigrammata in Anthologia Graeca, quae Ciceronis iudicium confirmant. De eo oratius, ubi Venerem commendat parabilem, facilemque :
niam, Post paullo, Sed pluris , Si exierit vir, Gallis Hane Philodemus ait, sibi, quae neque magno Stet pretio nec euneratur, cum est iussa Venire,
Gallos intelligens, Cybeles sacerdotes, eos, qui solebant
supervacuam ultris abrumpere carnem ,
ideoque longam moram nullo negotio serebant. Negat acerius hunc eundem esse hilodemum, cuius in Anthologia exstat pigramma', quod desinit:
atqui ex Epigrammate amatorio, tamquam e Syngrapha, cum poeta agendum non erat Dacerius
Epigramma legere debuit apud Heinsium de Satyra
Id. ibid. s. Asconius dis. 8. Libr. I. at . . v. 120 sqq. Iuvenalis Sat. II. v. II6. e . sat. I. v. 513. Ovidius Fast. Libr. IV. v. 361 sqq. Martialis Libr. II. Epig. 8I. V. 3. Epig. 91. v. 2. Herodotus Ubr. I. e. D. Dionys. alie Antiq. Rom. Ubr. II. e. Is Bes nota, neque audiendi sunt qui apud γratium Galliae incolas intelligant. Branch. Ania. I. T. II. p. 83. In Anthol Palat Libr. XII.
Epig. 73. Cl. essam XVI. T. II. p. 87. In Anthol Palat. Iabr. V. Epig. 25. Planud. VII. Ebig. M.
Horatiana, Libr. ΙΙ. p. 224. qui primus edidit. Post vero alia hilodem Epigrammata edita fuerunt, quae hominem proderent in re amatoria sestinantem, morae impatientem, et qui sacilem Venerem sectaretur . Saepius hue vocutum fuit Epigramma', quod primus edidit Reiskius ad calcem Sepulchralium, uti vulgo laudantur. In eo hilodemus de puella
mores Severos matronae Romanae reserenti: u ηυδ αρα Γαλλος χοι vino ipsum esse diceres, quo respexit Horatius l. l. Cum vero absit tum ab Anthologia lanudea, tum a Cod. Vatici, sonte unico altorius illius Anthologiae , ineditae olim dictae, ipsum Epigramma ex loco Horatiano a seriore quodam poetu expressum fuisse a V DD. iudicatum est ε. Multa scripsit hilodemus, de variis argumentis. Aliquot ius libros Herculani repertos, alios iam edidit Academia erculanensis, alios adhuc est editura .g5. Sed ad Socraticos transeamus. pS SOCRATEs obiter commemoratur Libr. II. Sat. 4. v. 3. si Anyti reus , vocatur' Quippe Anytus , iratus Socrati,
Inprimis p. runck Anal T. II. Epig. III. . 83. Epigr. VIII. p. 84. Epig. X. p. 85., Anthol. alat Libr. V. 46. 126 et I2I. et ita passim in Eroticis. In Edit Anthol Graecae Const. Cephalae p. III. Brunck Αnal. IX. T. II. p. 85. in Jacobsi Edit. Anul. IX. . II. p. 72. runck in Proleg ad Anal. p. VIII. Jacobsius in Edit Anal T. VIII p. 218. F. A. Wolfius in itinterrar Analeue VI. . II. . 357 sqq. Boot Notie surries HS trauuda tinereulanum in Appendice p. 66 sqq. Ita quoque ab Ovidio in Ibide v. 56l. q.
86쪽
- 146 - 147 a quo irrisus suerat, persecit, quae illi iam anteaminatus erat' eumque, adiuncto sibi Melito et Lycone accusavit. - Domus Socratica', is quam loricis Hiberis mutare tendebat Iccius, ea, uti est apud Ciceronem lamilia Peripateticorum', ita Socratis discipuli sunt universi si Socraticae chartae, de quibus Horatius ad isones ':
Scribendi recte, sapere est prinelpium et sons. Rem tibi S raucas poterunt ostendere chartae,
eorundem scripta , ipse enim Socrates nihil scriptum reliquit; α Sermones Socratici is denique, quibus madebat Corvinus, sunt dialogi ab ipso Socrates eum discipulis labiti, iis post mortem
conscripti. Ex Soeratis discipulis duo commemorantur, ARI8TIPPUs saepius, PLATO duobus in locis. Altero eum coniungit cum magistro Socrate et cum Pythagora, philosophis praestantissimis , altero cum Menandro, Eupolide et Cratino, quorum scripta secum in villulam extulerat, Satirae scribendae operam daturus 7. Erat cum ibi intelligerem Platonem Comicum
Plato in Menon p. 2. . et 4. A. biter observandum est Anytum a Diog. Laert. I. I. L38. non vocari δημαγωγὸν, uti seri sit Groen an Phinsterer . D. In Prosopogr. Platon P. 37. Lege batur ap. Diog. Laerti l I. Is Socratem accusatum fuisse ab AnJto περὶ ui δημιουργῶν καὶ πολιτικων ργιζόμενον, ubi Casaubonus corrigit 3πὲρ propter locum Platonis in Apol Socr. p. 23. E., Christianus ibi, teste Menagio, δημαγωγῶν legere volebat.Sed nil mutandum. Libr. I. Carm. 29. V. 4. Cicero de Divinat Libr. II. e. l. de orat libr. I. e. 10. Art. Poet. v. 10. Libr. III. Carm. I. V. s. q. Libr. II. Sat. . . . Ibid. Sat. I. v. II sq.
scriptorem veteris comoediae, ex qua iudice ipso oratio, tota Romana Satira fluxit, idemque suspicatus fuerat acerius. Ita vero epitheton docti in loco si doctumque latona, v minus appositum foret λ; nec mirum est in Academiae discipulo quod Platonem, in poeta quod prosae orationis maxime poeticum scriptorem legat. - Academiae, cuius Onditor lato fuerat, alter ab illo, post Speusippum, praesuit XENOCRATE , cui successit discipulus o-LEMON. De utroque oratius':
laclasne quod olim Μutatus Polemonet ponas insignia morbi, Fasciolas, cubital, s alia potus ut illo
Dicitur ex collo furtim carpsisse Oronas, Postquam est inpransi correptus voce magistri.
Historia sine ulla notabili varietate a plurimis
traditur . Inpransus, i. e. Sobrius, temperanS, E brii enim homines prandere sere non solebant, recte dicitur Xenocrates , Vir Summae eontinentiae, saepius dona sibi a regibus oblata recusans , cuius eum Laide, sive Phryne suerit, caste pernoctantis, notissima sertur historia . Polemoni successit CRANTOR , Solensis, ut recte
Schol. Cruq. quod ideo observo, quia Bothius ad Libr. I. Epist. . . . scholii Verba hic Solensis fuit, is ad Chrysippum pertinere censuit et delevit.
CL eindorsus in Edit. Satir. p. 282. q. Libi. II. Sat. 3. v. 253 sqq. Diog Laert Libr. IV. A 16. Valerius *ax Libr. VI. e. s. ext. I. CL Athenaeus Libr. II. c. s. p. 44. E. Diog. Laert Libr. v. m. et . , Cicero usqui. Quaest. Ubr.
87쪽
- 148 - 149 Erat Chrysippus Solensis, vel Tarsensis secundum alios, uti legimus apud Diogenem Laertium Libr. VII. 179. Solensis autem erat etiam Crantor, secundum eundem Diogenem Libr. IV. LM. Crantor cum Chrysippo coniungitur ab Horatio, ubi haee de Homero λ:
Qui quid sit pulchrum, quid turpe, quid utile, quid non, Planius ac melius Chrysippo et Crantore dieit.
Ibi maxierus, qui degerat plenius, variat enim lectio: si Mirae plenius, cum Chrysippus Stoicus
supra septuaginta J. septingenta volumina conscripserat Crantor autem Academicus ad triginta millia Verauum, auctore Laertio. Eadem Obbarius' ἡ multis illis istorum philosophorum voluminibus; lectionem tamen plenius ita tuetur ut omeri poemata maiore copia rerum honestarum earumque cognitiones dignissimarum atque ad omnes Vitae partes pertinentium . hominum vitam instruxisse dicantur quam volumina illa. Et verum est Crantorem scrip-Sisse si te μυριαδας στιχῶν τρεις' atqui hic numerus minime complebit multa volumina. Haud multo plures versus sunt, quam scripsit ipse Homerus. Multa scripsit Chrysippus , nec mirum in eo, qui
Verborum momentis, non rerum pondere, omnia
examinabat , quique in libris, quaecunque sere legerat, ea describebat' imo qui octogenarius etiam a
In diti Epistolarum oratii Fasc. I. P. 40 sq. mire Laert Libr. IV. S 24. Cieero de Rep. Libri III. . . Diog. Laert Libr. VII. DI8I.
seribendo pergebat . Scripserat plurima omnium philosophorum. Multa scripserat Zeno, plura Xenophanes , plura Democritus , plura Epicurus, Sed omnium plurima Chrysippus. Haec successio est
apud Diogenem Laertium in Prodemiori 16. , ubi
nullus Crantori locis. Scripserat Aristoteles Versus 445270', scripserat Epicurus volumina 300β quot e sus Chrysippus scribere debuit suis voluminibus 705 lErgo non Chrysippus polygraphus cum Crantore altero polygrapho componitur, Verum Crantor, Academicus nobilissimus , cum Chrysippo , qui sulcire putabatur
porticum Stoicorum β. Recte tamen enueius lectionem planius praetulit, quam scholion Acronis confirmat si In hac Epistola vult ostendere melius et aperitius se discere praecepta philosophiae ab Homero quam a philosophis. Quemnam doctorem Horatius in Academia audierit incertum est. Antiochus ille, Princeps quintae Academiae , quem Cicero audierat , iam mortuus erat in Syriar, cum esset cum L. Lucullo. Eius fratrem Aristum, Academiae heredem' et hoomnestum, una cum M. Bruto', audire potuit. Erat
praeterea Cratippus , Peripateticus, magister M. Ci-
Cicero in Bruto e. I. Id Acad. Libr. II. c. I9. Id in Bruto c. 7.
' Plutarehus in Vita Bruti c. 24.
88쪽
euronis filii L cuius disciplina verisimiliter usus est
Horatius. Praesertim cum inter Academicos et Peripateticos summa intercederet consensio. Ceterum Peripateticis unum tantummodo commemorat,
BIONEM Borysthenitam. Hic primum Cynicus, deinde Theodori Atho disciplina est usus, tandem, in schola beophrasti, eripateticus evasit .
Carmine tu gaudes hie delectatur iambis: Ille Bioneis sermonibus, et sese nigro .
Acronis scholion est ad hunc locum si Sunt autem disputationes Bionis philosophi, quibus stultiti iam arguit vulgi, cui pene consentiunt carmina Luciliana. a Porphyrionis Bion Aristophanis comici pate dicitur fuisse. Aristophanis autem pater Philippus dictus erat et vixit diu ante patrem Bionis Scholion descripsit tamen Lambinus Melius factum est
a Cruquio. Turnebo si et acerio. Nec magis verisimilae est. quod tradit Acron. Lucilii Satiras ad
Bionis parodiacum genus isse reserendas Ingenii enim alacritatem et vigorem prorsus iuvenilem, qu0 Lucilium insignem fuisse omnes consentiunt, Prorsus abhorrere a, illa senescentis artis forma, quam Bion adhibuit, recte observavit Hermannus'. Erat Bion homo sacetus, mordax, ne Homero quidem pe percit, teste Acrone ad I in libro, quem edidit,
Cicero a Divers. Libr. XII. Epist. s. Libr. XVI. Episti l , eam Libr. I. E. I. Diog. Laerti Libr. IV. SAEI. et 52. Libr. II. Epist. 2. V. 50 sq. Sehol in Vita et ad Acharn. v. 378. Advers. Libr. XXI. e. 8. De Sat. Rom. Auctore Marburgi, 8M. P. 3.
15 mordacissimis salibus ea, quae apud poeta sunt, ita laceτavit, ut ne Homero quidem piscemel. n Dicteria eius quaedam et conclusiones servarunt Diogenes Laertius L Cicero ' et Seneca . Parodiarum specimen legitur apud Laertium Φ. Hunc certe Bionem
Interpretes sere intelligi putant ab Horatio. Dissentit Oogvlietus in Diatribo do Bione Borysthenita si, quod scilicet poesi non coluerit Bion contra artes liberales acerrime contemserit Sermones Vero, etsi, post Carminum et amborum mentionem, recte apud Horatium de poesi satira accipi possint, haud tamen per sese ad poesin pertinent. Ita Socraticos sermones moratius memorat ut supra vidimus Bionis memoriam id temporis apud Romanos viguisse, apparet ex Ciceronis et Senecae libris. AnisT1PPUs inter Socraticos, uti erat, ita est reserendus , etsi minime cum magistro congruens,
condiscipulis, Platoni Xenophonti, aliis irrisus adeo atque despeetus β. uncinoratius in Libr. I. Epist. 17. ita commendat, uti illum prae ceteris omnibus philosophis magni secisse eiusque disciplinam comprobasse dicas. Qui Vero Horatium penitus cognoverit eiusque ubique in scriptis dispersas tenet sententias, de fide erga amicos, de amore in patriam,
Libr. IV.4 47 sqq. Tuscul. Quaest Libr. III. c. 26. Do Tranquill Animi c. 8. I 2. c. b. m. qui valde corruptus est locus, de Benes Libr. VII. c. 7. Libr. IV. S 52. I. Μ ΗΟogvllet Diatr de Blone Borysth. L. B. 821. p. II. et 14.
89쪽
omnes , praeclarissimae indolis documenta , is lateatur necesse est, illum alia omnia comprobasse utque Aristippum, amicitias usu metientem , Omnia ad unum voluptatis finem reserentem. Scio longe aliter a multis iudicatum fuisse , mihi vero constat Horatium in Aristippo nihil omnino laudasse, praeterquam quodi:
Omnis Aristippum decuit color et status et res , Tentantem maiora fere praesentibus aequum,
nullaque alia de causa Scaevae amico exemplum
Aristippi proposuisse, nisi ut hic disceret'
Quo tandem pacto deceat maioribus uti.
Platonem illud si omnis Aristippum et is dixisse cum Aristippum post naufragium inveniret diploide involutum narrant Acron et Schol. Cruq. . Eandem sententiam Diogenes Laertius de Aristippo expressit: si ἡ δε ἱκανο αρμοσασθαι και τυπερ, καὶ χρόνου, και προσωπου'. n Componit Aristippum cum Diogene
Horatius in Epistola laudata ad Scaevam s. 27. Sqq.:
Alter purpureum non exspectabit amictum; Quidlibet indutus celeberrima per loca vadet; Personamque feret non inconcinnus utramque. Alter Mileti textum cane peius et angui Vitabit chlamydem morietur frigore, si non Bettuleris pannum reser et sine vivat ineptus. Libr. I. Epist. 17. s. 23. q. L. I. V. 2. Alii Platoni, alii Stratoni tribuunt vid. Diog. Laert. Libr. ΙΙ. 67. Libr. ΙΙ.4 66. Cf. Sextus Empiricus in Hypot Libr.I. p. 35:28, Libr. III p.169:12. Bokkeri Fus de Aristippo disputatum est a Wielando, Schmidio aliis in annotationibus ad Horatium, a Passovio et Wala naerio in Vitis eiusdem, qua omnia referre huius Ioel non est.
Legitur narratiuncula de Aristippo Libr. ΙΙ. Sat. 3.
In media iussit Libya, quia tardius irent Propter onus segnes
si Aurum, is inquit Schol. Cruq. si quod a quotam rege Mauritaniae acceperat. D nsormavit sibi procul dubio Scholiastes , Aristippum e Mauritania redeuntem per mediam Libyam in patriam Cyrenen. Dacerius observat, Diogenem Laertium idem narrare quod oratius, tum de auro abiecto, tum de causa quare abiectum fuerit. Idque verissimum est Lmiratur Vero, Ciceronem alia tradidisse atque aertium, nempe, aurum ab Aristippo, ne propter illud periculum obiret, in mare deiectum fuisse'. Atqui utraque historia apud Laertium legitur, altera ab Horatio, altera a Cicerone recepta.
Pergamus ad Stoicos , ita tamen ut proxime antecedat DIOGENE Cynicus, Antisthenis discipulus, a quo tum Cynici, tum etiam Stoici fluxerunt'. Semel commemoratur Diogenes resertur eius cum
Si pranderet olus patienter regibus uti Nosset Aristippus Si sciret regibus uti; Fastidiret olus, qui me notat utrius horum Verba probes et laeta, doce vel iunior, audi Libr. II S 77. De Invent Libr. II. e. 58. Cicero de Orat Libr. ΙΙΙ. c. 7. Libri I. Epist. T. V. 13. qq.
90쪽
Cur sit Aristippi potior sententia namque Mordacem Cynicum sic eludebat, ut aiunt: Scurror ego lPse mihi, populo tura rectius o et Splendidius multo est equus ut me Portet, lat ΘX, Ossietum facio tu poscis vilia rerum Dante minor quamvis sera te nullius egentem.
Aristippo tribuit Horatius, quae Diogenes Laertius altero in loco Platoni altero etiam Aristippo tribuit Cynicum quod vocat Diogenem, notum Stnomen proprie deductum esse a Cynosarge. in quo Antisthenes docebat', propter mordacitaten Vero et impudentiam . illius sectatoribus adhaesisse. . Neque repudiabat illud Diogenes, contra prae se serebat, sibique in eo valde placebat Et si ita voluisset moratius, quam instituit comparationem, Aristippi verbis, hunc ipsum inter et Diogenem, ita ut quod alter a Rege, idem alter a populo ac
ciperet, alter populo, alter egi Scurraretur, sam comparationem ad ipsum cognomen Canis extendere potuisset dix enim alter a Vulgo quod notissimum, alter a Rege Dionysio vocabatur β. CHRYSIPPUS princeps Stoicorum, de quo obtinebat illud: si εἰ in γαρ a ν ρυσι rος ου αν ν 'οαβ. v Erat Solensis, Vel arsensis secundulii
alios , Apollonii filius 7 Porphyrion perperam Apol-
'abr. VI. 48. Valerius Max. ut Horatius, Aristippo Lib. IV.
c. . exti Hie Syracusis accidisse narrat.
loniensem vocat. Eius paradoxon inSanire omnes, praeter sapientem , ridicule quidem, Sed tamen ere, explicat Damasippus recens Stoicus, apud oratium ci
Quem mala stultitia et quemcunque inscitia veri Caecum agit, insanum Chrysippi porticus et grex Autumat.
Sententiam adstruit exemplis vitiorum sibi invicem oppositorum. Recenset prodigo et Varos, Severos et luxuriosos insaniunt omnes.
HELLADE percussa, MARIUS cum praecipitat se, Cerritus fuit'
Historiam , id temporis, procul dubio, Romae unicuique notam hodie prorsus ignoramus. Francus quidam, cuius nomen mihi non succurrit, e paucis istis verbis longam narrationem amatoriam deduxit. Et erat sane aptissimum argumentum. ergit Damasippus in exemplis componendis narrat de libertino quodam, qui ':
unum me surpit morti, Dis etenim lacile est, orabat Sanus utrisque Auribus atque oculis mentem, nisi litigiosus Exciperet dominus, cum venderet hoc quoque volgusChrysippus ponit secunda in gente Meneni.
Τurnebus personam et nomen Meneni ficta putat ab orati , hoc a με i. Velis μενέηνα l).Ρraestat agnoscere hominem mente captum, insa
Libr. II. Sat. 3. V. 43 sqq. Ibid. v. 277 sq. Ibid. v. 283 sqq. Advers. Libr. XXIII. c. 2.