장음표시 사용
91쪽
num Romae omnibus notum. Ita telandus,mein-doreus, ita, ni fallor, praeter urnebum omnes.
Scholion Porphyrionis de Menenio satis ineptum,
ita desinit a Melius Menenium furiosum accipimus, vel potius stultum. Hoc recte Furor enim etiam in Sapientem cadere potest, stultitia non potest, Vid. Cicero uscul. Quaest Libr. III. c. 5. Unde Meneniae stultitiae vel ineptiae, is quod proverbium an aliunde etiam notum sit, equidem ignoro. Alterum Chrysippi paradoxOn: si παντα ευ ποιειντυν cxo νύν ab oratio irridetur Libr. I. at 3. V. 127. Sqq.
sapiens crepidas sibi numquam Νε soleas secit sutor tamen est sapiens. Qui lUt quamvis tacet Hermogenes, cantor tamen atque Optimus est modulator ut Alfenus vaser, omni Abiecto instrumento artis clausaque taberna, Tonsor erat sapiens operis sic optimus omnis Est opifex solus, Si reX.
Observandum restat, Chrysippum, ut omnino Stoicos, multam Dialecticae operam dedisse', inprimis autem in Soritis diluendis laborasse, quod genus interrogationis, seu cavillationis potius, captiosissimum et salsissimum esse sentiebat. arum tamen ei successit in solvendo'. deo resero, quia Horatius ipse si ratione ruentis acervi. n abutitur' ad demon
Diog. Laert Libr. VII. LIM. Cicero useul. Quaest Libr. IV. e. Is., Athenaeus Libr. IV. c. Io P. 158. A. Diog. Laert Libr. VII. DI 80. Cicero Acad. Libr. II. c. 16. de Divin Libr. II. . . Sextus Empiricus Hypot Libri II p. IID: 19. adversus Logi- eos p. 28I 17 sqq. Edit Imm. Bekkeri Cicero Acad. Libr. II. e. m. Persius Sat. I. v. 80. Libr. II. Epist. I. v. 35 sqq.
posse, quinam Veteres essent, quinam recentes. Xem plum quod adhibet. caudae equinae , proXime Recedit ad id genus, quod ναλακρo dicebatur, inVen
tum ab Eubulido Milesio quo disputabant, quot
capillis calvus quis dicendus isset Res omnibus nota est ' Lambinus tamen censuit, moratium respexisse ad historiam illam Sertorii, qui eodem Xemplo caudae inquinae ad milites usus est, ut refert Plutarchus'. At longe alio consilio id fecit ortorius, nec video, quid lutarchi narratio et oratii
argumentatio commune habeant praeter Solam caudae equinae mentionem. Iorrentii tamen annotatio compluribus Interpretibus, etiam inter recentiores est repetita.
Longo intervallo post Chrysippum in Stoicis flo
ruit ΑΝΑΕTIus Rhodius , nobilissimus Philosophus, Scipionis Laeliique praeceptor IIuius libros, nobiles illos, quorum hodie laudationes veterum modo supersunt, loricis Hiberis mutare studebat Iccius, in bellum contra Arabas prosecturus . Supersunt quatuor Stoici, oratii aequales, inepti omnes , Fabius , Crispinus, Stertinius , amasippus FABIU bis memoratur
Cetera de genere hoc adeo sunt multa loquacem Delassare valent Fabium.
vult autem cetera exempla , praeter ea quae iam
Ubri I. Carm. 29. V. 13 sqq. Libr. I. Sat. I. V. 13 sq.
92쪽
- 158 attulerat, quam incerta sint studia hominum. Alter loco, postquam ostenderat quantum libertinarum mores concessi praestarent commercio illicito eum matronis , subiungit r
Ad priorem locum Scholiastae, Acron, Porphy
rion et Cruquianus annotant, Fabium fuisse equitem Romanum, Narbonensem, partes Pompeianas
secutum esse et scripsisse libros aliquot si Stoica disciplina. Addit Acron Horatium saepius cum illodo disciplinis contendisse. Ad posteriorem simpliciter observant, id quod ex ipso loco satis apparet, F
bium adulterum fuisse. Solus Cruquianus urisconsultum iacit, quod fortasse ex voce iudice conse-cit. Etsi iudices apud Romanos non Semper erant Iurisconsulti. Intelligebat orrentius Fabium quendam Maximum, cuius iocum reser Quintilianus': u Fabius Maximus incusans Augusti congrur1ὀrum, quae amicis dabantur, exiguitatem , heminaria esse dixit. Improbavit telandus, nec secuti sunt ceteri Interpretes Spolinius ' intelligebat M. Mbium Gallum, Epicureum , qui Caesaris legatus suerat in Gallia si post partes mutasse Videtur Scripsit enim laudationem Catonis Uticensis'. Hinc ni fallor Spohnius coniecit illum disciplinam una cum partibus mutasse, et Stoicum lactum fuisse. Idem do-
Libr. I. Sat. 2. v. 134. Instit orat Libr. VI. c. 3. 52. In Iahnii Edit sec. Horati p. 249. Cieero a Divers. Libr. IX. Epist. 5. Id ad tuenm Libr. VII. Epist. 3. Id ad Divere Libr. VII. Epist. 24.
- 159 euit eicherius' quod miror, adstipulante Walckenaerio Gallus enim illo perperam Fabius a ple
risque Vocatur, uti recte rellius observat . Ita iam Victorius et Lambinus edideraui, idemque Viderat Pighius . Ea autem nominis correctione lacta,
concidit tota illa polini opinatio.
CRISPINI memoria prorsus interiit. Haud profuit
ei fertilitas in scribendo, quam tangit Horatius Libr.
Iam satis est ne me Crisplut ferinia lippi Conpilasse putes, verbum non amplius addam.
Nec mirum, siquidem magis laborasse videtur, ut quam plurima scriberet, quam ut bene. Ita Horatium provocat Libr. I. at . . V. 15. Sq.:
Lection Venusin. P. II. p. 15. Teste Walchenaerio in Indico ad suam maloire 'Horae T. I. p. 39. In nomast. Tulliano in voce M. Fadius Gallus. In ditione ubique pro Fadius legitur Fabius praeterquam ad Att. L. VIII. Ep. 12. L. XIII. p. 49. Et recte Fadius quoque legitur de Fin L. II. c. 7. ubi sermo est de Q. Fadio Gallo, huius M. Fadii Galli fratre. SS. enim etsi eo in loco omnes, teste advigio, mogervant, in eodem tamen capite plerique eiusdem filiam Fadiam
Annal. . ΙΙΙ. p. 373 ad A. DCXCVI. CL Gebbardus ad Cic. ad Div. L. V. p. 18. in Edit Graevit.' enueius: lippum, quod tamen nemini Plaeuit. s. quae Wielandus, Heindoinus, Bothius et iretinerus, contra disputarunt Wielandus autem in eo sallitur, quod putet oratium, quo tempore hane at ramiseribebat, nondum lippum fuisse. Erat enim, cum Sat. 5. eiusdem Libri seriberet vid. s. 49 Satira autem prima posterior est quintas. Vid. uchner. Quaest. Horat in ab Chronol. Frankius in Fast. orat p. 83. Walinenaerius Histoire 'Horae T. I. p. 295. es. p. 235. Withonus iamrit. Anmerit ueberi a T. II- p. 60 Iegondum coniecit Eppio, id quod aueis innotnisse videturi
93쪽
detur nobis locus, hora, Custodes videamus, uter plus scribere οMit.
Erat poeta, testibus Seholiastis , scripsit Versus de Secta Stoica, dicebatur ρεταλογος. Erant ρετα- λόγοι ex infimo genere hominum , Cynicam sere vel Stoicam disciplinam assectantes, ridendi materiam praebentes divitibus Romanis, qui animi causa eos circum se habere solebant. Ita a Suetonio componuntur cum histrionibus et ludiis, quos Augustus inter coenam adhibere solebat. Hoc si tenemus, magis ridiculum fit, quod oratius ineptum Crispinum stipatorem concedat Regi, eiusmodi scilicet, qui quadrante lavatum ibat, quodque Davus Servus, quae praecepta, usus libertate Decembri, domino ingerat, ea se accepisse praedicet a ianitore Crispini , quem vero haud iniuria habitasse statuamus cum iis
quos tegula sola tuetur pluvia, molles ubi reddant ova columbae .
Nil praeterea de Crispino notum est et iure miratur iretinerus in ditione critica Satirarum , undo Glandorsus et ossius' rescierint, lotium Crispinum dictum suisse.
In Vita octav. c. 74. ubi Casa onus a Vox est Romae nata: et ni salior, Crispino illi primum attributa haec appellatio, de quo Horatius Satyra prima. M CL Iuvenal. Sat. v. v. s. Libr. I. at 3. v. 38. Iabr. ΙΙ. Sat. 7. V. 45. Iuvenalis Sat. III. v. 101. Stralsunt. 1829. P. 202. In voce Plotius Crispinu3. G. I. Vossius de Poet. Lat. . 238. . dii Amst. 1696.
Nec STERTINI memoriam servare potuerunt libri, quos scripsit, testibus Scholiastis Acrone et ru- quiano, ducentos et Viginti Tangit eius acumen Horatius, dubitans
Empedocles, an Stertinium deliret acumen .
Eius doctrinae specimen exhibetur in sermone Ho
ratii cum Damasippo in Satira 3. Libri II ii Sapien
tum Oetaos, a VS. 296. a Damasippo praedicatur.
Seribit linius ' fuisso Q. Stertinium medicum ditissimum limo, qua de causa nescio, Cruquius ' designari putat ab Horatio, et ita alchenaerius censuit . Rectius in eo agnosceremus Stertinium, qui aliqua scripsit de Arte Oratoria, est Quintiliano , haud diversum fortasse a Maximo tertinio, quem Seneca in Controversiis nominat , qui rhetor fuisse videtur. Sed Stoici parum curabant Rhetoricam in
Notior aliquantum est DAMASIPPUS, quod sorte sortuna bis eius mentio sit in Epistolis Ciceronis. Simpliciter Damasippum Vocant Cicero et Horatius.
Libr. I. Epist. 2. v. 20. Barthius in Advors Libr. XXXVII. c. 22. Iectionem habet diversam: Stertini deliret acumen, cum hac glossa: Stertini in tissimus Epi reus fuit vel quod faxit si finit nomen Horatius, quia voluptati dediti stertere plerumque olent v Kat Hist Libr. XXIX. . . Sect. 5. Ad oratii 1. I. p. 555. b. Obbarius, in dit Epist. Horat. FaSc. V. p. 148 sq., Crumium medici illius fratrem intellexisse censet. Siquidem in sua maloire 'Horaee T. I. p. 328. eundem Plinii locum de Stertinio conserre iubet.' Instit. Orat Libr. ΙΙΙ. c. 1. 6 21. Controv. . Libr. II. p. 31. Edit. Gotti a. 040.
94쪽
Iunium Damasippum Acron et Schol. Cruq. Iuniumvs Licinium Dacorius, Licinium rellius quoque in Onomastico Tulliano. Prudentius Emestius in lavi
Ciceroniana: DAMASIPPUS eognomen liciniorumeet v Iulius a Sanadono vocatur Senatorem fuisse docet alaenaerius, qua auctoritate nescio, 'isi quod ita lactum sit a Corrado, ad Ciceronis ad Atticum Libr. m. Epist. 29. Est autem Damasippus, apud Ciceronem, signorum pretiosus emtor, hortorum possessor apud Horatium, homo perditus, Stoicus, quod nihil melius facere poterat, repente laetus. Scriptae autem sunt Ciceronis Epistolae, in quibus
Damasippi sit Montio, ad atticum libr. XII.
722 Iam accuratius videamus quid apud utrumque de Damasippo legatur Signa quaedam, Bacchas martem, alia, omnino quatuor aut quinque Ciceroni omerat Fadius Gallus. Ciceronem signa minus delectabant, tum pretium ei magnum Videbatur Sperat igitur Damasippum manere in Sentemti Hic orgo eadem signa, quae Fadius emerat, eodem pretio emere voluerat, Vel fortasse maiori. Addit onim Cicero si Damasippus in sententia non manebit, aliquem seudodamasippum Vel cum iactura reperiemus. v Pseudodamasippum ita dicit quemadmodum Pseudocatonem' qui sese Damasippo
Ad a 21 reserunt,assonus in Vita Horati p. 133. Vander burgius in Argum Carm. 6. Libr. II. Frankius in Fast. Orat. p. II4 sqq. Ad a. 722. irinnem Quaest. orat p. s. et Id. Ad Diversos Libr. VII. Epist. 3. Ad Attieum Libr. I. Epist. 4.
parem profiteatur studio emendi artificum opera, nec tamen tantum pecuniae iis impendere audeat, quantum Verus Damasippus A ltero loco Cicero hortum emturus, in quo Tulliae defunctae sanum X- struat, Attico mandat, ut Damasippum ea de re aggrediatur. Is inquit, in ripa Tiberis partes
secit, nescio quotenorum iugerum, ut certa pretia constitueret, quae mihi nota non sunt. Haec Cicero. Legimus praeterea apud Macrobium , Ciceronem aliquando coenasse apud Damasippum, qui, cum mediocri vino posito' dixisset: hibite, Falernum lio annorum quadraginta est, ii u Bene n inquit Cicero, it aetatem seri a Apud Horatium ipse Damasippus, re male gesta, in flumen Se mittere ο- luisse narrat, Servatim Vero a Stertini philosophum
Postquam omnis res mea Ianum A medium fracta est aliena negotia eum, Excussus propriis. olim nam quaerere amabam, Quo vafer ille pedes lavisset Sisyphus aere; Qui sculptum inlabre, quid fusum durius esset: Callidus huic signo ponebam millia centum: Hortos eo iusque domos mercarier unus Cum lucro noram unde frequentia Me uriato Inposuere mihi cognomen compita.
Lucido omnia et plane depicta Callidus uerat, scilico ipso sibi hortos, domos, Sculpta, fusa, cum lucro emere sibi Visus fuerat, quod idem semper faciunt iusmodi amatores Parvi conStant, quae emunt, tempore maioris etiain pretii evadent, revendita lucrum florent. Observat Schol. Cruq.: conmmio
Satura. Libr. ΙΙ. e. 3. Libr. II. Sat. 3. v. 18 sqq.
95쪽
164 per mereatum patrimonio. Secus puto, mercaturam
Damasippum secisse non credo. Dicit enim illi Horatius s. 27. si miror morbi purgatum te illius; i, diei ipse Damasippus V 64. q.:
Insanit veteres statuas Damasippus emendo: Integer est mentis Damasippi creditor
denique ognomε ei Mercuriale datum suisse in compitis videmus s. 25 sq. Si quis vero emat ut cum
lucro vendat, is morbus, ea insania est Mercatoribusne dabatur cognomen Mercuriale, an erant reVera
viri Mercuriales i. o. sub tutela Mercurii At Damasippo datum fuerat, tam Dequenti in compitis, quasi verus mercator fuisset mercator tamen fuisse dicitur ab Interpretibus, ab Emeatio in lavi ο-ratiana, a Brau ardo in Indice, lassa adeo ab Haborsoldio. Omnes nituntur scholio Cruq. nituntur eo, quod Damasippus apud Ciceronem hortos Vendit Vondidit igitur quis non Saepius vendidisse
puto, ea, quorum taedium ceperat, Vel etiam cum pecunia egeret, ut novi quid emeret, nec credere vellent oeneratores Fortuna nauseagium vero secit, non in Vera mercatura, sed ad Ianum medium, veluti scopulum, allisus.
Cum iam in eo essem, ut, quae de Oratoribus et Iureconsultis Horatianis annotaVeram, ea recenserem redigeremque exspectandum mihi esse putabam, donec legissem ei horti V. l. Lectiones Menusinas, quibus nescio unde, resciveram, disputationem inesse de Galba, Iureconsulto ab Interpretibus sere habito, quem Vero Iureconsultum non fuisse suspicabar. Libollum diu desideratum accepi tandem inspeXi, eaque omnia, quae primum me Vidisse speraveram, de auba, de Labeone ceterisque Iureconsultis mihi praerepta iam esse vidi. molui, ingenuo lateor. Quid enim' lauperis est numerare pecus. eichertu autem, uti iam supra dixi, ad id natus esse videtur, ut, quodcumque sibi sumserit argumentum scribendi, in eo aliis nihil agendum relinquat. liquissimus Orator, quem Horatius commemoravit, est CETHEGUs, qui primus sui inter Romanos, te quo memoriae est proditum, eloquentem fuisse.
Flos delibatus populi Suadaeque medulla ab Ennio
96쪽
- 166 poeta nuncupatur. me eo Horatius in Arte Positica
Dixeris egregie, notum si callida verbum Reddiderit iunctura novum si sorte necesse est Indiciis monstrare recentibus abdita rerum, Fingere cinctutis non exaudita Cethegis Continget dabiturque licentia sumta Pudenter.
Cinctutus vocatur Cethegus, quia antiquissimi Romani, pro tunica, cinctu sive cincto utebantur. lanctum,i ait Porphyrion, est genus tunica infra pectu aptatae. ii Cinctuti currebant Luperci, ut est
Semicaper, coleris cinctutis, Faune, Lupercis, Cum lustrant celebres vellera secta vias.
Orationes Cethegi non supererant Horatii tempore; qualis ero eius sermo fuisset, ex Naevianis scriptis intelligebatur' Componitur Cethegus cum CATONE, Libr. Π Epist. 2. v. 116 sqq. Qui legitimum poema condere volet, ait Horatius,
Proseret in lucem speciosa vocabula rerum, Quae priscis memorata Catonibus atque Cethegis Nunc situs insormis premit et deserta vetustas.
Fuerat magnus Orator Cato, Sed pro tempore Suo, cuius vero orationes horridulae, ut ait Cicero' Ηο-ratii aetate, nemini placebant Laudatur Cato in Arte Poetica, V. 56. Sqq.:
cum lingua Catonis et Enni Sermonem patrium ditaverit, et nova rerum Nomina protulerit.
Ita quoque a Varrone Cato et Ennius componuntur: siquoniam est otio, oportet dici solui, ut Cato es Ennius scribunt, non, ut dicit Volgus, solitus -.n Sed do Catone insta fusius. Sequitur MUCIUS Dreconsultus, quocum compo nitur Orator GRACCHUS Libr. II. Epist. 2. V. 87. Sqq.:
Frater erat Romae consulti rhetor ut alter Alterius sermone meros audiret honores: Gracchus ut hie illi sore huic ut uetus ille.
Porphyrion interpretatur Tiberium Gracesium Credo, quia hic amicitia iunctus erat cum uno e Muciis, nempe . Mucio Scaevola s. a. 21. quem de legibus suis consulebat . Et orat sano iborius Gracchus vir magnae saeuitatis in dicondo ' praestabat autem ater eius Caius' ut vix dubitandum sit, quin hunc potissimum cogitaverit Horatius, eum Graechi nomen pro egregii oratoris nomine in universum poneret. Quemnam vero Mucium cum eo composuerit non liquet, plures enim Mucii iuris scientia ines ruerunt Praestat autem, ut mihi videtur, cogitare
Fast Libr. V. v. 101 sq. s. Plutarchus Quaest. Rom. c. M. Cieero in Bruto e. 15. Quintilianus Instit. Orat Libr. ΙΙ. c. 15. 4. Gellius Libr. XII. c. 2. In Oratore e M. De Lingua Lat. Libr. IX. p. 107. Edit Bip. Cicero Mad. Libr. II. . . . Plutarchus in Vita Ti. Gracchic s. cf. Valerius in Libr. III. c. 2. n. 17. Aurelius Victor de Viris illustr. c. 64. Cicero in Bruto e. 27 Ρorperam h Schmidius huc vocavit c. m. ubi formo est de Ti. Graecho, P. filio. ' Cicero pro Fonteio c. 13. do Orat Libri III. e. 56. las. Quintilianus Instit. Orat Libr. XI. e. 3. a15., in Bruto . 33. Livius Epit Libr. X. Velleius Libri II. e. s. Dies de Orat. c. 18 et 26. Plutarchus in Vita e . . Gellius Libr. . . . Libr. XI. c. 3.
97쪽
- 168 P. Mucium Scaevolam, quem modo dirimus, Gracchorum aequalem. Fuit illo Mucius, qui, ut ait Pomponius L primus ius civile fundavit, inque gentem Muciam intulit. Pro Graeelius apud Horatium Benileius legere volebat Crasma, cogitans P. Licinium Crassum , eloquentium iurisperitissimum, et Q. Mucium Scaevolam P. S., iurisperitorum eloquentissimum , qui fere ascriptoribus coniungi solent . Erant enim aequales Crassus et Mucius, et in omnibus magiStratibus, praeter tribunatum et censuram, collegae . At C. Gracchus et aetate hoe Mucio prior et oratoria laude Crasso inferior ' Verum haud necesse esse videtur, Gracchum illum Muciumque, quos proponit Horatius fuisse aequales tum praeterea habebat quoque C. Gracchus aequalem P. Mucium Iureconsultum, ut supra vidimus. Dubito etiam, si omino legendum videtur Crasms, an rectius cogitetur P. Licinius Crassus
Mucianus Dives, filius adoptivus P. Licinii Crassi Divitis, Consulis. 623. cum L. Valerio Flacco. Erat
L. 2 6 30 et 4I. Dig. de Origine Iuris. Perperam enuoius Publius. Vocabatur enim Lurius Licinius Crassus, id Cicero in Verrem Libr. ΙΙ. c. 49 Libr. de orat passim, Brut. c. 38. de T. Libr. II. c. 16. Cicero in Bruto c. 39. cf. de orat Libr. . c. 39. Cicero in Bruto c. s. 40 et 43. Seneca Epist. XIV. 4 13., Ammianus Marcell. Libr. XXX. . . Apud Ciceronem in Libris de Oratore dialogi partes sustinent. Cicero in Bruto c. 43. Consules fuerant a. 659. Q. Mucius Scaevola, Pontifex inimus, ut eius pater fuerat, occisus est a Damasippo, id Cicero ad Atticum Libr. IX. Epist. 15. de Orat. Libr. III. . . de Nat. Deor. Libr. III. c. 32. Livius Epit. Libr. XXXVL, Velleius Libr. II. c. 26. Diat de Orat. c. 8.
169 is Crassus Mucianus, uti legimus apud Gellium ,
ditissimus, nobilissimus, eloquentissimus, iureconsultissimus, Pontifex Maximus vocat eum Cicero etiam eloquentem et ponit in numerum disertor Dater orat naturalis P. Mucii Scaevolae' de quo iam vidimus. Erant hi ergo par nobile atrum, alter disertus, alter iureperitus, sapientissimi clarissimique , quibuscum rhetor ille consultusque, Datres oratiani, ambitioso quidem, haud tamen inepte, SeSe Composituri Riissent. Sed nil mutandum censeo apud Horatium iam ad ceteros Oratore PergamuS.
Gracchum proximus aetate, sed longo ingenii intervallo, excipiat L. MARTIUS PHILIPPUS, Consula. 663. cum Sex. Iulio Caesare, Censor cum .ie perna a. 668. ' Erat orator suavis, acetus' invita quoque remissus, elegans' requiem, ut ait Ho-
Libr. I. e. 13. De Orat Libr. I. c. 50. et 56. in Bruto . 3. Cicero de orat Libr. I. c. 7., qui locus valde negligenter relatus est in rellii Onomastico Tulliano, in Bruto . G. Crassus consul periit in Asia a. 623. victus et occisus ab Aristonico Vid. Cicero de Orat Libr. ΙΙΙ. c. 3. Livius Epit Libr. IX. Velleius Libr. II. c. 4. Strabo Libr. XIV. p. 646. Florus Libr. I. c. 20. 5. Frontinus Strateg. Libr. IV. c. 5. G6. Eutropius Libr. V. c. 20. Orosius Libr. V. c. 10. Suapte manu cecidit secundum Ciceronem et Florum. Paulum diverse Valerius Max Proconsulem Velleius praetorem Florus vocat Pomponius I. l. perperam Lucitia. Cicero cad. Libr. II. e. o. Perperam Interpretes apud Horatium filium hulus Philippi intellexerunt, uti recto observavit rellius in nomastico Tulliano. Cicero de Orat Libr. II. c. 78. Libr. III. c. I. in Bruto . M.
47. et 50. de T Libr. I. c. 30. Vide ius lepide dicta apud Ciceronem de orat Libr. II. c. 60 et 1. Columellam de Re Rustica Libr. VIII. e. 16. m. Plutarchum in Vita Pompeii . . Inter piscinarios refertur vid. Varro de Re Rustica Libr. III.
98쪽
- 170 ratius , risusque undique quaerens. Lepidam de eo narratiunculam legimus Libr. I. Epist. 7. V. 46 sqq.:
Strenuus et sortis, caussisque Philippus agendis Clarus, ab ossiciis octavam circiter horam Dum redit, atque oro nimium distare carinas Iam grandis natu queritur conspexit, ut iunt, Astrasum quendam vacua tonsoris in umbra, Cultello proprios purgantem leniter unguis.
Demetri, puer hic non laeva iussa Philippi Accipiebat,
DEMTRm puer unus o Philippi pedissequi erat, qui
divites semper Romanos comitabantur, qui Horatius adeo, vide Libr. I. at 9. V. 10. Suum puerum Secum habebat:
abi, quaere, et reser unde domo, quis, Cuius ortunae, quo sit Patre, quove Patrono. It, redit, et narrat Volteium nomine Menam, Praeconem, tenui censu, sine crimine notum , Et properare loco et cessare, et quaerere, et uti, Gaudentem parvisque sodalibus, et lare certo Et Iudis, et post decisa negotia, cumPO.
VOLTΕΙ- ΕΝΛΜ, hominem libertinum, ut videtur, Menas enim servile nomen , Philippus postridie ad coenam Vocat, mox, seriis Latinis, secum in villam educit, in agello denique collocat, periculum factu-
e. 3. 10. Columella I. I. Plinius at Hist Libr. IX. c. 54. Secl. 80., Macrobius Satum Libr. II. c. II. Libr. I. Epist. 7. v. 79. me voce requiem s. Obbarius in Edit. Epistolarum oratii Fas: IV. p. 392.
a Bonileius natum. Bonileius cruris.
Deductum a Menodorus, ut Dama a Demetrius, id Casaubonus ad Pers. Sat. V. v. s. p. II. s. 547. Lucas a ueanim, de quo Interpretes ad Euangelium Lucae.
171 rus, quomodo sortis mutationem in melius sit laturus. Volteius, Vs 83. :
ex nitido fit rusticus, atque Seseos et vineta crepat mera praeparat ulmos: Inmoritur studiis, et amore senescit habendi. Verum ubi oves furis, morbo periere capellae, Spem mentita seges, bos est enectus arando; offensus damnis, media de nocte caballum
Arripit, iratusque Philippi tendit ad aedis.
Quem simul aspexit scabrum intonsumque Philippus; Durus, ait, Voltei, nimis attentusque videris Esse mihi. Pol me miserum, patrone, Vocares; Si velles, inquit, verum mihi onere nomen. Quod te per Genium dextramque Deosque penatis Obsecro et obtestor vitae me redde priori.
Ita prorsus egregie et accommodate ad Maecenatem Horatius. Ipse quoque humili genere natus, scriba olim, fortunae tenuis, Maecenatis iussu convictor ipsius tactus, praedioque ab eo donatus fuerat. Veterem tamen subinde libertatem respiciebat, ea, quae sibi
ad victum accesserant, non eodem modulo ae pede, quo Maecenas, metiebatur, contra, hoc certe tempore, unice huius amore retinebatur, quominu Veterem Suam
Vitam repeteret, relictis iis, quae olim appetiVisset. MESSALLAE, principatus eloquentiae, inter ut temporis oratores, ab Horatio tribuitur in Arte Poetica
consultus iuris, et actor Caussarum mediocris, abest virtute diserti Messallae, nec scit quantum Cascellius Aulus; Sed tamen in pretio est mediocribus esse poetis
Non homines, non Di, non concessere Columnae.
Firmatur Horatii iudicium testimonio Senecae
99쪽
o Quintiliani , qui nobilitatem Messallae in dicendo
et ingenium exactissimum praedicant . Laudat eundem et altero loco moratius propter puram latinitatem: ditie. obilios patriaeque patrisque Latinis
Cum Pedius caussas exsudet Poplicola atque Corvinus, patriis interiniscere petita Verba oris malis, Canusini more bilinguis'
ubi Minotant Acron et Porphyrion, Messallam adeo curasse, ne Graeca verba Latinis immiscerentur, ut primus intulerit vocem Funambulas pro Graeco Σχοινοβατης, qua 'oδt eum erentius in Hecyra rusus fuerit. Haec cum per Se absurda Sint Saniora, ni fallor, peti possunt ex scholio Cruquiano: Me88alia Σχοινοβατην Latine funambulum reddidit eae Terentio . ora; ubi ait: Funambuli eodem acce88it eae8pectatis,a quod ita explico, ut Terentius scripserit: Sehoenobarae eodem accessit exspectatio,ii MeSSalla ero substituerit Funambuli, idque, cum aequalibus Suis placeret, receptum fuisse in Terenti exempla . Sed magna praeterea superest difficultas in Horatii loco laudato. Quaeritur, cognomen Poplicola num ad Pedium pertineat an ad Messallam. Est prorsus simili dubitatio Libr. I. Sat. 5. V. 27. q.:
Instit. Orat Libr. X. c. 1. III. De Messalla oratore es quoque Suetonius in Vita Tiberii c. 70., Auctor Dial de Orat. c. 17. 20. et 21. Ellendi ad Brutum p. XXX. sqq. Meyer orat Latin Fragm. p. 208 d. r. Libr. I. Sat. 10. v. 27 sqq. In versu 27. lectio: oblitu pu tria ue patris e Latine Cum et.' utique praestare videtur. L
Cf. Quintilianus Inst. Orat Libr. VIII. c. 3. 34.
Huc venturus erat aecenas, optimus atqueCocceiuS,
sit in Sat. 10. eiusdem Libri V. 82 sq.:
probet haec octavius, Optimus atque
ubi Bonuoius octo, uti mihi videtur, oui altero in
loco praVa usus argumentatione, quod Octoium crederet esse Caesarem Octavianum , sed tamen recte optimus retulit ad Coeceius et ad meus. Ita quoque hoc in loco similis verborum collocatio, ut Poplicola cum Messalia coniungamus suadere videtur. Sed erit res altius inspicienda. PEDIUS Orator, quod mirum Sane, prorsus ignoratur, nam diversus procul dubio os ab illo edio, quem commemorat Persius :eFur os, ait Pedio. - Pedius quid' - Crimina rasis Librat in antithetis.
Sod fuit Q. Pedius, nepos Juliae maioris, Ororis Julii Caesaris, unus ex heredibus illius, qui in consulatu obiit, collega Caesaris Octaviani a. 11. Hi filium' obat, de quo nihil legitur, et nepotem ex illo Quintum, qui cum natura mutu ESSet, eum Messalla, ex cuius familia pueri mi erat, picturam docendum censuit, uti tradidit Plinius ' Cognomon
cita certo enuei annotationem ad Libr. . Sat. 5. v. 27. e-eipio. Aliter eicherius Poet. Lat. Rei p. 220. Sat. I. v. 85 sq. Otto Jonius intelligit Pedium Blaesum de quo Tacitus Annal. Libr. XIV. c. 18. cl. Hist Libr. I. c. 77. Vid. in eius Edit Persi p. lxxii et 101. Velleius Libr. II. e. 65. et 69. Dies de Orat. c. 17. Suetonius in Vita Caesaris c. 83. Appianus de Bello Civili Libr. III. c. 22.23 et 92. Libr. IV. c. s. Di Cassius Libr. XLVI. c. 6. Nat. Hist. Libr. XXXV. . . ecl. 7.
100쪽
- 174 Poplicolae per aviam huius Q. Podii ad gontemtodiam transire potuit, quemadmodum Catonis maioris filius Salonini cognomen a matre duxit Lodem Poplicolao cognomen a Valeriis pervenit ad GELLIUM POPLICOLAM, Datrem per adoptionem Messallae' quem
Horatius, simul cum ipso, inter suos lautores recenset Libr. I. Sat. 10. V. 85.:
Fuerat is captus a Bruto Cassioque, cum Sequeretur partes triumvirorum, Datri Vero Messallae condonatus' post in pugna Actiaca Antonii dextro cornu praestiit . Itaque haud iniuria statuamus ipsi quoque Messallae idem cognomen hiisse, etiamsi non legatur in monumentis praesertim cum Messallarum cognomina saepius, incertum qua de auSa, permutata Riisse videntur. Ita Messallae filius uterque, tum minor qui per adoptionem transiit in gentem Aureliam, tum quoque maior Messallinus dictus fisit' Hoc autem in loco Horatiano, cum nulla idonea causa sit, utri potius Pedio an Corvino, tribuamus Poplicolae cognomen, rectius, ni fallor, magisque ex Horatiana ratione scribendi, Poplieola cum Corvinus componemus SchO
Plutarchus in Vita Catonis maioris c. 24. Pighius Annal. T. III. p. 307. Livius Epit Libr. XXIL, Dio Libr. XLVII. c. 24. Plutarchus in Vita Antonii e M. et M. Auctor Elegiae ad Messallam, quae est . inter Virgilii Catalecta v. 40. essallas Poplicolas nominat, OSque, quod mirum, ad primos Consules refert. Cognomen autem Messallae demum
Vid. Broukhusius ad Tibulli Libr. II. Eleg. 5. ubi huius ορο minis testimonia collegit. s. quoque Valer Μax Libr. IX. e. 14. n. 5-
liastae secus faciunt, quin Acron praeterea Pedium Poplicolam et Messallam Corvinum atres iisse addit. didem Scholiastae adisss. praecedentes:
Dura tibi peragenda rei sit causa Petilli,
ΡΕΤΙLLIUM a Pedio Corvinoque accusatum fuisse narrant, absolutum vero gratia Caesaris Octaviani. Qui quid eius 1erit, eodem certo spectat Horatius in Libr. I. Sat. 4. V. 93 Sqq.:Μentio siqua D Capitolini furtis inieeta Petilli Te coram fuerit defendas, ut tuus est mos: Μ Capitolinus convictore usus amicoque puer est, causaque mea permulta rogatus Fecit et incolumis laetor quod vivit in Urbe: Sed tamen admiror, quo pacto iudicium illud Fugerit,
ubi do Potissio annotant Scholiastae, reum illum &issolarii coronae, Iovis capiti impositae, in Capitolio,
cum ei custos praepositus esset, unde traxerit cogno
men Capitolini, id quod utique salsum est. Petillias gentis enim perpetuum fili cognomen Capitolini, uti
satis compertum est e Fasti nummisque, quo eX-hibent Lambinus, orrentius Fulvius Ursinus' alii. Si verum est, quod tradunt, elissium amicitia Caesaris floruisse, mira profecto Horatii libertas in perstringendo homine illo, mira quoque ars, qua tamquam aliud agens, bis ita secit. Ceterum historia hodie prorsus ignota St. Messalla eiusque atri Poplicolae Horatius inno
Famil. Rom. Romae 1577. p. 188 f. mercampius in Μο- rellii Thesauro T. II. p. 3 5.