장음표시 사용
161쪽
Inde Remm ieisum omnes festivitates , in iis volens ab Episcopis seo per se. seu per alios haberi sermonem, T. VI. e. 8 . n. 2. In Tieinensi ann. 83o. Concilio depositio iis intentabatur Episcopis , qui diebus taltem Dominieis &Festis eoneionem non haberent, num. S. Concionabantur etiam frequentissime tum per
Ad Uentum & Quadragesimam, num 3. Iam id erat per .iadragesimam quinto iaculo
Gregorius primum ipse per se concionaba. tur r deinde quod pro stomaehi debilitate non posset ultra concionari, eurabat suas per alium i conciones. At quod Auditores sam sentiret minus attentos , viam hane inivit mediam . suos ut ipse sermones etaloeotionibus distingueret , interrogationibusque ae responsionibus interpon geret, P. VI. c. 84. num. II.
Cum sub Imperio Caroli Magni linguam Latinam nis facile vulgus intelligeret , sed soli honestiores; hine illius temporis Canei.
Ma Episcopos hortabantur , ut vernacula populi ipsius lingua inter eoneionandum ut eis rentur , e. 83. n. 3. Familiare item erat Episcopis illius aetatis ut sanctorum Patrum homilias populo me concionem reeitarent, n.
a. Id qu- iam antea Caesario Arelatensi δι neilio IL Uasionensi Presbuteris & Dia.
eoni uerat eommendatum, T. IU. e. 89. n. Io. T. UI. e. 84. n. φPresbyteri ei lius in Oriente quam in incidente contionati sunt . lis erat in Oriente usui ante exortam Arit hvresim : at ejus eatione functione ista prohiberi eoeperunt Alexandriae Pres teri , licet non diu . T. IV. e. 88. n. 8. Αneyrana Synodus ut sacrifieare, ita Ze Praedicare vetat Presbyteros insteius lapsos , e. q6. n. Io. Communiter a Presbyteris munus illud exercebatur in oriente , dum Presbuter ipse Chrysostomus Antiochiae ipsum obibat, e. 88. n. v. In inti dente vero solus Mediolani innesonabatur Ambro. sus , n. 7. Primo omnium in Africa Amustino adhue Presbytero concessum est a Valerio Episcopo suo , ut publiee & eo etiam praesente eoncinnaretiar in E lesia. eum antea in Africa nonnisi absente Episcopo Pres. byteri eonei arentur . n. a. pessimae dueit Hieronum consuetudini , quod in qui Ddam Eeelesis eoram Episcopo non I uerentur Presbyteri , T. I. c. 32. n. 9. Silentium illud Pt byterorum . quod fuit utique diuturnum, haud ex aliqua ortum ei hibitionet sed quod diu res saeras non administrarint nisi in Eoiscopi sui absentia Ac viee , T. IU. e. 88. R. 9. Ut sacrificandi. ita fle ροπι
dieandi minas est Presbyteratui ipsi illia
tum, quanquam 'onnis ex Episcopi potestate exercendum , ilud. Valerii imitatione talem Aurelius Carthaginensis Episcopus Pre by tms suis testatem Deit , n. 7. Isque ex Africa in reliquum sensim incidentem usus manavit, n. Iam in Galliis obtinebat tempore Caelestini Papae . nee ei probatur, e. 9δ. num. I . g. Sutim. Nec re in iis amplius vigebat tempore Iuliani Pomerii , T. IV. e. 88. n. I i. At de restitui tum ecepit , facta scilicet hae potestate a Concilio II. Vasi nensi ann. 'ro. n. io. 8c a Caesario Arelatenti . e. 89. q. 9. Utque saeilius praedicare pollent Parochi de Presbyteri , iubeatur ab eodem Vasionensi Cooeilio 8e Caesario rectistare in Ecclesa homilias Patrum . n. v. dc IO. Non admodum tamen is communis erat ulus
nono ineunte i eulo, ut Par hi in Eeelesiis suis e crines haberent, ideoque illos ad eas Concilium VI. Arelatense ann. 8I 3. horta. tur , T. VI. e. 83. n. v. Quin nee admodum familiaris erat tempore Conei lii IU. Latera innensis, n. 6. Eos adigit Coneilium Tridentinum ad plebes suas, seu per se, seu eorum sumptibus per alim doeendas diebus Festis ac Dominicis , de tribus saltem diebus in unaquaque Adventus, de Quadragesimae hebdomada , T. VI. c. 86. n. 8. Diaeonis quoque committi potest praedicandi munus . Eo primis etiam laeeulis functi Stephanus, Laurentius , Vincentius , T. ULe. 86. n. II. Eo item lancti Diaeoni deprehendantur taeeulo quinto. c. 84- num. 4. Hos in eo munere Presbyteris adiungunt sexto laeulo Conei lium II. Uasionense de Caesarius Arelatensis. 3c praesertis ubi noti vaeat Presbytem e eosque ut Ac illos hortantur ad 'homilias Patrum populo recitandas . si minus ex sese possint inneionari, T. IV. α80. n. Q. I . Non tam cito videntur in Hispania Vincentio excepto conetonati Diaeoni . n. II. Concionabantur in Italia tempore Gregorii, antea vero tempore Uigilii nonnisi ex Epistori permissa, e. M. n. t 4. 13. 3c sorte nonindum morsus te ore S. Leoni , c. 91. n. I a.
In Oriente eone otiabantur Iustiniani tem, re, T. IV. α M. Li6. Idem munuς in O ei dente ivssi sunt obire Archidiaconi saeealci XIV. qua aetate non erant isti nisi Diaconi, T. Ul. e. 86. n. 7. Diaeonis item illud committi patiuntur conellia Turonense , Burdi in galense, 8c Narbonense laeuli decimiquinti,
Cuivis etiam Clelim. qui necdum ordine saero sit initiatus . potis illud ab Episcopo delegari Congregatio Coneilii Tridestini reis Mit: quanquam nullum illuἀ m occurrit apud
162쪽
itra Iudex Risum apud antiquos exemplum , T. VI. cap. 85.
arto iam saeculo salaria videntur fuisse in oriente itatuta Pixdicatoribus , T. VII.
cap. 7 n. 4. Evangelici tamen Praedicatores ex Gregorio non concionantur ut pascantur, sed paseantur ut concionentur , c. 69. n. 6.
A populo iustentationem solum , a Deo debent mercedem expectare: plebisque ipsi se venientis fineunditati magis debent gratulari. quam sibi de sublevata necessitate , T. IX. e. 7. n. 4. Monita Coneilii Tridentini dc III. Mediolanensis Praedicatores attinentia , T. VI. c. 86. n. I . t . Debet Praedicator in Seripturis tetendis esse assiduus , e. 89. n. q. Qualis debet esset praedicatio , & praesertim in Ep:scopis , n. gr. in nulla ne sua quidem Ecclesia praedicare possiant Regularet Episto.
po contradicente, T. III. e. - n. 7. Ne n. 8. la. 13. Volenti Parocho eoacionari re
dere debet Regularis, qui suisset ei ab EH- seopo eonesonator dire- , T. UI. c. 86. n. 34. Cuius sit Praediratorem designare & ale.
Praelat . Praelatorum quae debet esse in regendo humilitas & modestia. T. I. c. 9. num. a. 3. 4. .6. Praemonseratenses. P renonstratensiam ordo circiter annum II ro. instituitur, T. III. c. 28. .Praeposit . De Ptae sitis apud Monachos, vid. tit. Elanachi, L Monachorum Regis es. Ex imitatione autem Praepositorum apud
Mooachos lacti sunt in Capitulis Canonino. rum Praeposti, quando sub Pipino & Carolo
Magno eceperunt Clerici in communem vitae societatem eolligi, T. III e. 66. n. l. 2. 7. Et sient in Monas benis Praepositus uni sub rat Abbati, reli is vero omnibus praeerat Monaehis r ita Praepositus in Canonieorum
pinuit uni suberat Epilam, & reliquis
praeerat Clericis, n. 1. 7. Quod cAm esset olim munus Arehidiaeoni antequam illaeommunis vitae laetetas instimereturi hine ubi tandem instituta est Archidiaconi, 3e Praepositi Omeia eoniuncta primum suerunt , unusque & idem sustinebat utrumque nomen& utramque personam : sed seiuncta deinde fuere, ita ut esset penes Praepositum Iurisdictio in omne Capitulum, & penes Arehidiaconum prista in i nes alios totius Dice-esiis Clericos auctoritas, m 6. 7. Et quando. quidem Praepositi in unam tem ratium administrationem inedibuere, relicta Diaconieadministratiise , ut fiebat, ita Monasteriis,
hine meani evasere Prinei pes & Capita C
pitulorum , num. II. Praeterquam quod tu Leelesiis non paueis extinfla est illa praepositi dignitas propter Praepositorum improbitatem vel insolentiam , totaque mansit penes Diaeonos auctoritas, ibid. dc c. To. n. I. Cum pom . Praesunt tamen in quibusdam Eeclesiis Prae siti, quod in illis nunquam ea suerunt vel improbitate vel insolentia, T. III. e. 69. n. II. c. 7o. Cuns mero . Nec alia forte de eausa factum est, ut etiamnum in
Eetissis Cathedralibus Germaniae. Poloniae. Beleii, Am gliae erimam ad hae Dignitatem
cupent Praepo sit , e. 7o. num. s. Deoique Plures aliquando erant in Capitulis, e. . n.
z. 3. 'aepositorum item erant duo generat Alii in temporalium Eeilesiae rerum ad ministrationem toti incumbebant e dc hos verisimile est a residentiae lese suisse faelle exemptos t Alii ab huiusmodi administratione liberi erant, suaque sinulis erat Ecclesia. scilicet Praepositurae suae Eeclesia . & hi in illa Eeelesia tua debeant residere. Si quando autem ad Eeelesiam ipsam principalem Capitulumve veniebant, iis in Choro dabatur I cus , quippe eiusdem Eeseliae & C,pituli membris, α γα num. 3. q. & I. g. Avaret. Quod Eeelesiarum praepositi laice vixerint, ausi sunt & Laiei Praeposituras invadere, α
Progensa Eeelsa, vid. indie. Geograph. Prumati ea Sanctio. Hoc nomine intelli tur Sanctio iti Comitiis Cleri Gallieani fataa Bituri eis ann. I ILsub Carolo VII. eontra Mandata, Reserva tiones, δι Eminativas Romanorum Pontificum, T. IV. c. 43. num. I. Concilium.
Nihil aliud est quam Decreta Conei lii 'asileensis, interpolata quidem & nonnihil inflexa ad Francoram mores, T. IU. e. 14. n. i . Uaria sors eius usque ad Concordatum a Franei seo I. cum Leone X. Bononiae initum& Romae in Concilio V. Lateranensi eonfirmatum , T. IU. e. 4 . num. I. 7. 8. Non P terat stare ista Sanctio, T. I. cap. Φ3. num. r. & T. II. eap. 33. num. 3. Pragmatica S. Ludovici, vid. tit. s. Ludmicus.
Precaria. T. VI. e. 21. Multa erant pretariarum genera . Primna genus erat cum quis agros suos conserens E
elesiae , eorum sibi retinebat usum stinum, eum niafructu agrorum duρlo plurium sibi donandorum; aut ususructu illorum agrorum suorum abstineat, donabatur usu rectu triplae quantitatis agrorum Ee lesiae, T. VI. e. 22. n. a. Istudque preeariarum senus erat invisam Episcopis, quia in detrimentam Ecel
163쪽
Iudex Rerumta umebat, ua. Aliud erat precariarum genus, eum usum laudi alicujus cuipiam eo, eedebantur ad nutum concedentis protrahendus aut coatrahendus. e. D. n. z. Aliud adishue erat, cum quis lua in Ecelesiam patri. monia conferens, solo eorum ululructu coa-tentus erat, perloluto centu ann. 11. denariorum, ευιλ pollunt & praecariis inseribi Be neficia illa militaria, quibus qui donabantur, temporales ditiones Ecclesiae tueri debebant, aut etiam subminiitrare militem plineipi,
qui eas in tutelam suam receperat, e. 12. n. 4. Pol quam exolevit usus precariarum, M.
biete Laiei fundos Ecclesiae tibi locati & adfirmam sibi dari, num. 6. De precariis rurius,
Ab uno solum Epileopo ordinandi sunt
Presbyteri, T. v. c. i. num. 9. Quare plures Episcopi in Origenis unius ordinatione memorantur, ibid. oc n. 1α Ut Presbyteri osticio ex Augustino nihil vel laetius vel damnabili ut, nihil vel periculosius, vel beatius,
prout varie administratur, T. I. e. 33. n. I. Presbyteri antiquitus ea etiam quae Presbyterorum sunt munia , nonnisi vel ablente, vel iubente Episcopo exequebantur, T. l. e. r. n. ra. c. 2. n. 3. T. II. c. a . n. Σ. Ne saerificium quidem ex Ignatio, T. l. α gr. u. 4. Ne ba. ptismum quidem ex Tertulliano . e. IM . . Nulla in re non pendet ab Episcopo, T. I.
c. a. n. q. Quandonam ccepere eonesonari, vid. tit. Praedicatιo, Pre, isteri ia Vocantura Leone secundi ordinis Sacerdotes , a Sido. nio Apollinari Antistites in ordine secundo, a Theodosio Imperatore secundi Sacerdotes, T. I. e. 33. n. a. Ab optato in ieeundo Sa-eerdotio constituti, α 5 i. n. 3. Suae iis erant sedes in. Sacrario circa eminentiorem & ornatiorem Episcopi thronum , unde locus Presbyterium appellatus est, T. II. α 3. n. q. α . n. 9. Praecipit Concilium IV. Cartha nenis, ut Episcopiis quolibet loeo sedens, stare presbyterum non patiator, seque intra domum Collegam Presbuterorum esse eo instat, α 3. n. Ia. Non ipsi, sed Episcopi perplura laeula Baptismum selemnem administrabant, T. II. α 23. n. q. l 2. Ilia Per sex saltem prima saecula vetabantur Presbyteri benedictionem super plebem in Missa landere, num. II. Necdum iis licebat Missam dicere ad altare quo die illam in eo dixisset Epist
pus, ibid. Ordinarii erant ministri Extremae- unctionis ab occupationes varias. quibus Episeopi destinebantur, num. 7. Iis aliquando datum est Subdiaconos & inferiores alios Clericos ordinare, n. II. Iis item olim excomm . Indis Gen. Tom. X. prae unum. ' 16rnicare, c. I . I 3. In oriente eonfirmxnt, T. II. α n. II. Confirmare in Ecclesio Romana semper vetiti tum , n. 7. Id eis γν-millum est in aliquibus Occidentis Eecle iis,n. o. η. 9. At seu in Oriente, seu in oeὐ-
dente semper iis inhibita fuit & Episeopi
reservata Chrismatis confectio consecration num. I. 6. II. Poenitentiam publicam imponere, aut ea fungentes functosve reconciliare vocabantur . nisi interveniente casu necessitatis, oc quidem interposito tum Episeopi eoulentu, ni adeo necelsitas urgeret, ut iam. requiri non posset, T. II. et . n. 3.7. Ea quae
lex vigebat adhue sub Caroli Magni & prΣ-piae rius Imperio, c. I . n. 7. I Poterant i
men illo tu, Imperio se eulitque superioribus ea admittere peccata, quae publicae poenitentiae
non erant Obnoxia, c. I . n. 6. II. α Σῖ. n. q. .
Sed S. sexto exeunte seculo vel ineunte smptimo eceperant quibusdam in loeis ordinarii et Ie poenitentiae ministri, α a'. num. 8. V tum fuit ab initio I per iroo. & amplius annot Beneficiam ipse Presbyteratus , ianiram nempe ius . habebat ad anno ana temporalem : nec quis Presbyter emabatur,
quin certae simul Eeclesiae illitaretur , T. I. c. I l. n. I. Presbyterum a sex Episcopis iudi- rari volunt I. & II. Synodus Carthaginensis, . Ι Ἀς. 3I. n. 9. Confirmatur id a Conia
ellio Triburiens, α I7. n. 9. Permittit Rot magente ann. ro72. Concilium , ut Epist pi, qui eo convenire non poterunt, Vicarios
sui mittant Prosbyter . e. ιη. n. 7. Permit
tit deinde Gregorius IX. ut A Dioeces anus ipse Episcopus loco Episcoporum Abbates aliosve Dioeceseos suae Praelatos assumat , ib, d.
Presbyterorum exempla qui Presbyteri m nia nunquam obierint . T. IV. e. 18. n. g. T. V- α 63. n. Zo. 24. Vel qui inviti aut etiam inscii ordinati sint. T. V. α 6q. n. 2O. 21. 22.23. Dum olim ordinabantur Presbuteri, si uis gulis dabat Epitcopus Hostiam consecratam, evius particulam per quadr ginta dies uno. quoque die acciperent, T. II. c. 26. n. I. g.
Ut in mente qui ante Presbyteratum coniugati erant, possunt adhue pollea liberis
operam dare ista nec irregularis censetur e tum proles, T. IV. c. 8o. n. v. c. 8 l. n. r. incidentem vero quod attinet . non fuere qua dem unquam irregulares cieri eorum uti rum niti , modo ante ordinationem peniti, α St. n. 2. α 84. n. 3. At in Conciliis undeeimi saeculi vetiti sunt ad sacros ordines proin moveri , quicumque , quod tune erat multo frequentis Limum , nati erant ex maioribus
164쪽
originis silae maeuum filii illi Monalii ea pro Cantuari rasis, sed solum in sancti An m
festione aut regulari vita in Congregation4 ni a S. Gregoria ad Anglos direm vitam, e. canoni ea eluissent, e. nam. a. o. 7. I . n. 6. I. o. 9. Fuit autem ii ius Primatus Etiamsi ex legitima suisseat uxore tui pii, leu x .eariata; dignitas ipsis aliquando Sedi num. io. bas Ecciei iii /e ailixa, non personis r sie Pr PHmates. matus Thessalonicae, e. 18. n. α ρο δερ . &Primates initio dicebantur idem ae qui tum c. st. n. 7. Primatus item Aerid, seu primae Exarehi, tum Patriarchae, ii nempe qui nulli Ju: ili lauae, v. n. r. Primatuς loqunthe, subrant alii seu Exarcho , sea Patriarchae, c. I . n. 7. Aliquando fuit per nis ipsis, noti aliis vero Metropolitis praeerant , T. I. c. at. Sedibus initio illigata , quamquam & ipsin. r. Non tamen tam lata erat Primatis apud quoque Sedibas ii idem decursa Davoris i sieΑHexnos senificatio . Metropolitani en, in Primatus Arelatensi si n. 7. I. c. l. n. quique iis Primates erant , immo nec Me- 7. Aliquaudo ioli ipsa uni personae . eui traia tropolitani dieebantur , sed Primates talum, dira eit, at fixa suit, sie dicto Augustino Prio mevae Sedis aut primae Cathedrae Episco- matus Cantuariensis, c. I . u. 6. 7. S. in Exem. Pi, e. m. n. 6. Et quidem ita, ut illa eorum pia virorum lanetillimorum, qui aeenimo modi enitas non ipsi eorum Sedi Ecclesiaeve esset Primatu tuo tuendo propugnaverint, e. ῖα α affixa , sed eorum antiquitati r cusus enim I. c. ἐς n. tr. Quae Primatuum iura usque ad
eorum in unaquaque Provincia erat ordinatio ann. 8. . T. I. c. 8. n. S. v. c. 32. n. Quae
antiquior . is iam Primas diei incipiebat ἔ eorum utilitas , cap. 33. nam. I p. Multis r eiusque Melesia, prima Sedes & prima Ca- fellitur eorum error, qui putant Metroiait inedrar excepto Episcopo Carthaginens, cu- num ejus Provinciae , quae inter multas emius Sedi illa dignitas erat affxa . ut & in gnomines esset prima Primatem suo quasi i aliarum extra Afri eam Regionum Primati- re & Exarchum solisti c. 32. n. t. bus, ibid. Immo in reliquo etiam incidente Praeter istos primi ordinis Ptimates , qu Primatis primaeve sedis nomen omnibus fuit alios videlicet sab se Metropolitat habebant, Metropolitanis commune ad sextum 6c se- erint ex Hiacmaro secundi euiusdam generis pliarum usque laeulum, & ipsum ius Metro. Primates , ii nempe ut nullos infra se .politicum Primatus appellatur. T. I. c. ῖo. n. I. ita & iupra se nullos habebant Metropolita Crepere tamen Hispani nomen Pr.matus nulloque interiecto modo pendebanto ipso ad eo; restringere, quos Graeci dieebant Exar- Romano Pontiace. T. i. e. q. n. 3. 4. Hajus chos seu qui pluribus praeerant Metropolitis. iecundi generis iuere in Gallia per S. Boni- Illaque istius nominis signifieatio in teliquum iacium Moeuntinum Archiepiscopum Rhot transiit occidentem, T. I. e. yo. n. 3. Nulli magus. Rhemi, Agendicum Senonum qu autem illhaee in oceidente obtingebat aucto. rum Metropolitas a sui ipsius Primatus iureritas in Metropolitas alios , aliatva Provin- absolvit, dum eis ab Apostoliea sede Pallium cias, nulliquo proinde dc hoc sensu Primatis impetravit, c. 3l. u. 3. 4. Ut sie primatis tri- appellatio , nisi eui suas vices auctoritatem- plex fuerit significatio , illa videt ieet qua deque suam summus Pontifex delegabat , ut modo, & duplex illa iuperim, una Exare is proinde Primas idem esset ae Romani Gn- rum, altera Metropolitarum quorumlibet aliostificis virarius , ibid. Finis & officium eius sub se Metro dolitanos habentium . Vetuit erat tum curare ut ab omnibus Canones ier. vero clarolus Magnus quominus primatis non varentur, tum Metropolitis & Provinciis ad ab aliis sameretur Metropolitis , quam qui quas porrigebatur ius dieere . Ea vero eau primi illius essent ordinis . quibusve fuissettione eommittebantur a Romanis Ponti fiet- sedis Apta Nicae delegatione secelsus, α3 a.
bus, ut iura Metropolitarum manerent inta- num. I. . . . Eta . n. a. μιmicerius primiclinis .
Hae primatus dignitate gavisus sietat Epi. . . Ita dicebatur quisquis in quibuslibet ΟΔ- scopus Thessalonicens; sub Damaso, qui suas ciis , quae pluribus communieabantur primas ei vices super lilyti eum demandarat, T. I. e. erat. Primicerius autem ideo vorabatur, quia 8. n. 7. in seqq. e. io. n. t. 3. Hae eadem catalogo qui ex tabulis erat emeis primus in-Primatus dignit te in Gallia potitae sunt Ee- scribebatur, quasi dicem , primas cerae , T. elesae Arelatensis, Remensis tempore L Re. u. c. ioq. num. 2. Fuit id nominis in usii inmigii, Viennensis, eap. 7α n. q. O sqq. Ia Oriente, in Italia, in Gallia, n. Σ. 3. L Hii pania sedes Hispalentis . Tarraeonensis , gitur di secundicerius , num. 3. Romae Pri . Toletana, GJO. n. a. 3. 4. In Geminia Mo micerius sim p. lciter. aut cum addito, Not Suati clon , s. 3I. n. r. a. 3. I. In Malia riorum Priaucerias, erit Clericor a omnium
165쪽
in Remmulae ais inferiorem rapui, vaeanteque Sede gubernacula Romanae ipsius Eeelesiae eum Archidiacono & cum Archipresbytero tenebat. n. Qui alibi Prim ieerius , dieebatur in Hispania Primi eoius . Primitterus autem. imicteriensve dicebatur , quia tinius Cleri Diacono inferioris caput erat , nurn. 7. 8. Cum antea toti eidem illi Clero domin1retur Archidiaconus , n. O. Primitiae rerum prorsus omnium eximis smoulis a fidelibus Merebantur, T. VII. c. 3. R.
no octi ostentesimo ad millesimum, e. 7. num. 3. 6. Ab anno millesimo, cap. 9. num. 3. q.
Episeopi & Abbates in Curia Caroli Ma. ni gaudebant pratogativa progrediendi & se-endi ante quotcumque sanguinis etiam Reii Principes, iolis exceptis conjuge, filiis aeliabus Regis, T. VI. e. 38. n. I. 6. Mutatum id fuit lub Carolo VI. eulus quatuor patiui supra omnem Clerum sedere coeperunt, αἴ
Principum reusensus an elim esset expectandus ab sorum βιditit, ut Clerici Hrentiει Monaehi. Constantinus Gero prohibuit eos quorum vel personae vel facultates publicis iam on ribus , muneribus & vineulis erant obligatae, 'namdiu a ratiociniis nexibusve illis non essent expeditae . -Ceteris vero haud petendus erat ejus eonsensus, T. II l. e. ol. n. 6. T. VII. e. 38. n. i R. ad I 8. Affnit illi legi lex
alia Areadii & Honorii de iis, qui ad Cle.
rum non possent adscisci, T. III. e. 6 r. n. s. T. VII c. tknum. 2 r. Strictiorem longe i lit legem Clodovaeus, videlieet ut ne liberi quidem & ingenui homines, ab omni licet nexu alieni, possent nisi eo permittente in Uerum cooptari, nisi si eorum patres aut alvi sacerdotio jam fuerant implicari; han que legem confirmavit Coneilium I. Aurelianense ann. Iil. paucis post ejus Baptismum dis, A. Li. -Coercita tandem est lex ista a Concilio Remens sub Dago. berto Rege, ad eos, qui oneribus exactionibusque publicis essent obnoxii, n. I. 2. Omnes istae leges Gerum spectant non Monachositi 1. Complura Nobilium vel Procerum exempla, qui nonnisi eum Prineipum suorum aD sensu se vel Clero vel vitae Μonasti eae vo. luerint mancipare, num. 3. Quamquam alii e sensus illius fibi negati rationem haud habuerunt, c. ω. n. 6. Mauritius Imperator legem tulit, qua tum Clerieatu prohidebantur, qui publicarum rerum administrationi
aliquando fuerant implicatit tum milites ve. tabanim in Monasteria se eontieere, nisi stipendiorum storum eursu finito. Prima legis hujus pars Gregorio probata est: seeunde in tercessit, nee eam nisi a se mollitam & temperatam volvit executioni mandari, T. III is
libus, e. 6 r. n. tr. Carolus Magnus edixit,
ut nulli se vel Clani tris vel Clem nisi petita
eius licentia manciparent, e. 6o. n. g. Excusatur illiu ea in re eonsitum, n. I. q. q. I. Illam tamen ipse revocavit ab Episcopis admonitu , n. I. 6. 8. Io. II. Ir. II. Edictum
Caroli Calvi: nihil de libertate profitendi seu in Clem seu in Monasteriis diminuebat, n. 13.
Prioratus Regulares quomodo destri vere iusmeulares, T. III. e. 6O. n. lo. I. c. 69. n. 4. T. VIII. c. 27. n. 2.3. q. s. o. De prioratibus Curatis. T. III. c. 69. n. I 6. Priores etiam diiseeb. intur ii, qui in pauperum aliquot Mona-ehorum Cellulis vel obe/iensis raeerant paucis illis, n. a. q. Non poterant illi soli esse,
Num. . a. I. Poterant ab Abbate reis vorari, num. 3. 8. 2. Debebant ei rationes reddere, num. . I . 2O. Ruidam erant pri
stes sub nullius Abbatis ditione, T. III. eap. 60. n.32. Discrimen priorum Conventualium ab aliis, ri. 2. Ir. Io. Prior in Monasteriis diectatur quicumque praeerat Monasterio, sive Abba eum aderat, sive eo absente Praeposistus, aut isto Deeanus. ant in istorem absentia quieumque erat ροψ ssione primus, Q. 67. num. 8. Q. Erat iam in usu nomen illud tempore S. Gregorii, ipsumque usurpat, e. 63. n. 3. Petiales a Menopoli concessa a Romanis Histi ibus, Patriarchis, Discopis, Prine stibus. T. III. c. 29- ad e. l.
scopi, Monachos Abbatesque non eximebant
a spirituali iurisdictione Episcopi ; sed eo
an um pertinebant , ut Episcoporum jurindictioni, eui olim faberant, eximerentur bi ria eorum temporalia . vel ut suum ipsi Abbatem possent Monaesi elisere , vel ut nullum eorum nisi ex Abbatis consensu posset Episcopus ordinare . vel ut pretii nil il la saerorum administratione posset ab iis exit re, vel ad aliud quidpiam simile tandem reserebatur , T. III. e. 29. toto & ῖO. num. H.
Similiter quae sub eadem Clodovaei Regia prosapia Monasteriis eoneessii fuere privilegia a Romanis Pontificibus , si .e Gregorio sive aliis ea Modachos non eximebant ab Epist
166쪽
dirum iurisdinione spirituali. sed ad iit sini
Φia pertinebant , quae modo dicebantur , T. III. e. 3α n. r. ad nnm. 7. Erant tamen ii aquaedam iurisdictionis spiritualis ipsias immi mutio. At id praestabat Greeorius, tum saepe Regibus ipsius aut Monaileriorum Fundatoribus & Episeopis petentibus, tum etiam quod in plurimis Monasteriis multa Monachi paterentur ab Episcopis , n. r. a. r. 4. Primus omnium Adeodatus Papa Monasterium S. Martini Turonensis spirituali exemit Episcoporum iurisdictioni , aut potius iam a proprio Epi--- , assentientibus eeteris Galliae Epistoris
ei datam eonfirmavit exemptinuem, num. T.
Voluit tamen ut ab em Episcopo Turo. nensi: Chrisma & Ordines reeiperent illi Monachi , num . T. P. At nec id reliquum feeit Zacharias Papa Episcopo Moguntino in Abhati, Fuldensi, sed eam sedi Apostolleae immediate subieeit, num. 8. Verum id tum ipso Mus Fundatore LBonifacio Arehiepiscopo Moaguntino petente praellitit, tum praestitum fit. maverunt ipsi Galliarum Epistopi & Rex Pi.
pinus , n. 8. 9.Sed & longe ante has e tempora , quan quam tamen pon Augustini aetatem , is erat in Ahira usus, ut Monasterium in quaeum- que Dioecesi vel provineia fundareturr illius
tamen Epitcopi iurisdictioni immediatae subesset, eui illud subiicere voluerat eius fundator. Hi ne tot per Africam sparsa. Carthaginensi suberam Episeopo Monasteria, quod illarum Fundatores caverent ea illius praesertim tutelae & iurisdittioni subiicere, T. III. c. ar. a num. r. ad n. niliter in orientis trum uir uoque Patriarchata poterant Fundatores Monasteriorum . in quacumque illius erigerentur Dioecesi j ea in ipsa illorum landa. tione Patriarehae ipsi subiicere: tumque Epi. 1mpo ipsi in euius Diceeos sta erant. nullam us erat potestas in illa Monasteria . ne indinum quidem conferendorum, aut Abbatis eonsecrandi, aut Missae celebrandae. α a r. I. c. ἰ4. n. r. a. 3. Id quoque iuris ilibi tribuebant & Metropolitae ipsi intra Ium Aletropolim r at iis a non paucis repugnabatur . e. 3 l. n. 18. e. ἶ4. n. 8.. De Monasteriorum ρήυilesio sub Crisi Masn o frosapia eius Imperio . Quae sub Carolo Magno & Regia eius pro. tente data sunt Monasteriis privilegia , tum iis data sunt ab illis ipsis . quibus subitetebantur, Episcopis, vel ex eorum petitione ;etitu eo fere solum pertinebant, ut Monaehis libera feret Abbates suos eligendi potestas . suaque tota ipss esset bonorum suorum temporalium admiailtratio et ac per ea duo capi-
ta eo collimabatur , ut eliminarentur Abbates Commendatarii . Mindibat vero nihilominus sua Eoiseopis iurii dictio spiritualis. T. III. e. rta toto. Quae item illa eadem aetate contei I sunt a Romanis Pontifieibus privilegia M inai riis , vel concessa sunt petenti inbut ea totis etiam loci Episcopi, vel iri eo cella sunt loci , quae in ipsa sui fundationes ibiecta suerint Romanae Ecclesi. . e. 32. n. I. eap. 'R. n. l. '. 4. 3. 6. Tum vero erant delibera illis facienda potestate eligendi suos Abbates, de res suas temporales dispensandirnon autem per ea eripiebantur Omnino Episeoporum iurisdictioni, α φδ. n. t. a. c. 73. n. 4. 7. 8. Exeutiuntur & suppositionis arguuntur quorumdam Monasteriorum privilegia, α
Multa ei rei ter annum millesimum & dei neemeoneessa leguntur Monasteriis privilegia , sed vel in iis iisa servatur Epaseopis iurisdisitolairitualis r vel si subtrahitur. id ant in ipsaeautum est eorum sundatione, ita stilicet v lenti bos Fundatoribus . eaque Romano Ponisti fiet prorsut subii eientibus, aut ipsis postmodum adiectum est ex Regum & Episcoporum
petitione, T. III. 36. n. I. a. 3. . 6. Alo. e. 37. toto, aut ex ipso ortum est Impotenti
plurium Episeopori m in Monachos auctoriis late & imperio, e. 38. u. ια Cluniacum Romano Pontifiei immediate iuberat , sed ea fuerat conditione fundatum a suo Fundatore,& quidem in agro libero, seu nulli obnoxio: istius autem, generis privilegia S. Bernardus exeusat, T. III. e. 23. n. q. q. Ex illius Μω sterii privilegiis istud unum erat , ut A bas ad suorum ordinationem faciendas posset, ruem vellet Episcopum apud se invitare, quo e Matistonenss Episcopus Ausanumque anu. iois. Concilium quaerebatur. Sed talibus ea aetate privilegii oceasionem dabat illa sim niae ineontinentiaeque lues, quae tot Oeeidentis Cleri eos iv Episcopos asilaverat, T. I. e. 6. num. Io. Cassinense Monasterium sibi solisuhieeere tandem Romani Pontifices , iuri dictionique Episcopi loei subtraxere: sed tum in S. BenediEti gloriam, tum quod illud ipsi sumptibus suis restaurassent . tum quod ibi tutum saepe reperissent alatum: iis enim R, mani Pontifieri usi sunt eoatra obtrectantium querelas excusationibus, T. III. c. a R. num. Cisteretenses initio nuntium remisere vilm iis . seque nulla expetituros professi sunt, de Episeopis subiectionem re profitebantur . n. 6. 9. Ea tamen expetiere pollea ; 3c priamus illos ab Episcopo m correctione & visit
167쪽
Ιηἐεx Rerum stat7one Innoeentiu IU. absolvit , non . II. Noluit Concilium Tridentinum ut ab Episcopis, etiam tamquam Sedis Apostolieae De- legatis visitentur ea loca, quae iub immediata Regum protectione nisi ex eorumdem Regum consensu, T. III. e. num. 9. Eodem inre gaudere & ab omni Episcoporum inriDdictione immunia manere voluerat Innocentius III. Imperialia Orientis tunc a Latinis subacti Monalteria , n. I. Quam alieno esset animo Bera ardus a privilegiis Monasteriorum, T. III. e. 28. n. II. Nili ea conditione fundatione fuissent, n. IM O -- relae V villelmi Tyrii, Iacobi de Vitriam, xv nis Carnotensis de Petri Blesensis 'eontra privilegia , T. III. c. 37. n. v. e. 88. n. . t . mam alieno essent animo SS. Franci lcus. Bonaventura & Xaverius ab exercendis privilegiis ei tra Episcoporum consensum , e. 38. n. 2. 3. S. 6. Franeisti privilegia erant de eonesonanao, num. 2. Vulgata Francisonorum privilegia non ipse, sed frater Elias sueeetae eius impetravit, c. 28. num. I 4. In Mendieantium
privilegia & maxime in illud quod est de Confessionibus injussu Parochorum Ze Episeoporum exeipiendis efferbuere ann. 18'. Episeopi Galliae Ze Universitas Parisiensis, α 8. num. I. Ex Bonaventura sua data sunt Mendieant bus privilegia, quod tum temporis Episcopi de Parochi raro residebant, de de Pastorali sollieitudine multum remiserant, num. 4. Quid dictum , tentatum. statutum fuit eontra Monachorum privilegia in Con- ei liix Viennensi. Constantiensi δι Lateranen
s V. Quid item in Anglia Se Gallia, T.
III. e. 39. n. I. a. . q. 3. Quam saepe adulterina illa δe suppositia fuere, num. 6. 7. 8. anti reserret ad Exemptorum laudes 3: militates, ut privilegiis cura Episcoporum
consensum non uterentur, e- ῆ8. num. II. Sanctissimis tamen etiam qnibusque Epistonis probata fuere, sed qua conditione. e. 38. 1is exeusandis ipsa una lusscit auctoritas Ecelmsae , in qua convaluere , T. I. c. f. num. ID. Quid liceat Episcopis in vel Eeelesas vel personas exemptas, fuse T. II l. e. go. De privilegiis ex evtionibusque Capitulo. rum Cathedralium, T. III. c. I.
Potest Episcopus Regulares exemptos &Saeculares topere ut processiones interunt, T.
III. c. . n. 7. I 3. h. n re uiares. Procuratio.
Procuratio nutritiove debita vi stantibus, seu Metropolitanis . seu Episcopis, len Archidiaconis . Archipresbyteris, 3c Decanis Rutalibus, T. VIII. cap. 31. & c. 33. probusrum. 263
Procuratores fieri Nobilium simillum vetabantur Cleliei 3: Μonacti a Conei liis Se Patribus per prima quinque saecula Eeclesiae,
T. IX. e. II. n. 6. 8. 6. I 8. Ita de sequentibus tribulis saeeulis, di i8. n. il. 4. Ae sub imperio Caroli Magni δ: Regiae eius prosapi
m. num. I. 2. Item Ze post annum millen. mum, e. 22. n. 2. I. Et eur prohibeantur bonorum ad extraneos pertinentium administratione procuratio ve, non autem bonorum
vel Eeelesiae vel Congregationis suae, c. 17.
Professio Monachorum. Ante Concilium Tridentinum suffieiebat annus aetatis decimus quartus expletus, T. III. e. 33. num. I. Si nonnullae quorumdant Inititutorum certas ob causas Constitutiones, aut alia quaepiam Statuta excipiantur, n. 2.3. 4. 3. Henricus VIII. Angliae Rex iram ab Eeelesia desectionem rescidit omnest sessiones eorum, qui necdum aetatis vig rimum qua tum attigerant, num. 7. Praefixit Tridentina Synodus ann. I 6. expletum, c. I S. num. I. Elocata c. 33. num. I. Excidium re gularis olim dileiplinae in ora ine Cluniaeet ii ortum ex mens ad amfessionem admissis in teneriori aetate, T. Ill. e. II. num. 2. La dat e eontra Cassinenses Petrus Damiani, quod apud eos nonnis vel lenes, vel mat rioris iam aetatis juvenes, non autem iuni res illos. aut adolescentiores vidisset, α ηλnum. 2. Undecimo de duodecimo laeulo fuit satis in more postum, ut Episeoporum αPar horum peterent eonsensum , qui se Cla stris volebant mancipare, c. 62. num. 2. I. Hi ne privilegia te untur eo tempore Μona ehis coneessa, quibus ab hae lege liberam.
Ομ viminum, v. tit. V etines. 8c t t. rit Professo Virginum duplex , alia solemnis
qua stitieet ab Epistore die quodam solemni
in er Missarem solemnia spectante polo, Virgo velabatur , ae consperabatur, T. III. e. 42. n. 9. I. Et alia non solemnis r haeeque prioribus seeulis initio fiebat per solam vellis mutationem. 3t sine veli assumptione , T.
III. e. 42. n. 9. I . II. c. 43. n. a. 3. 3. I' M32. n. 8. IO. II. I. Postea vero salta fuit
di ista non solemnis eum velo , iiique iamnsus erat VIII. laenio. Istud autem velum non solemne vel sibi ipse imponebant Virgines seu in aedibus paternis seu in Claustris;
vel ipss a Praeposita aut Presbutero, aut in aede etiam paterna a parentibus imponeba
tur, cap. 43. num. I. cap. 4 . num. T. S. cap.
M. num. . cap. I . num. 8. Ex quo fiebat
168쪽
166 Indo Rerum macisorum. ut iisdem Viminibus duplex saepe velum im- lectandas sanxerat e. 32. n. h d. c. poneretur ; prima velum commune & sine o. Quare se quandonam faeta sit rarios somnipa, scilicet in earum professione commu- lemnis illa Virginum proseilio, c. 47. 7. g.
ni. a. velum illud solemne , quod & conse- ς. e. 4'. n. 7. Non pauca tamen eius manserectationis verum appellabatur , dum vidulicet vestigia usque ad XV. saeculum , c. 49. n. F. annum huic ecnsecrationi delli natum adeptae si e. s. n. 9. Sed tum non iam annus illea . , vel dei neeps volebant ab Episcopi consecrari, expectabatur. α . n. v. Conlectamus etian
T. Ill. e. I4. n. c. II. n. v. Sed ac quΜ num aliquando ab Episcopo Sancti inoatales praepositae Abbati ilaeve id tibi sensim sumptis. Chariusienses, nigroque tuae utuntor vel Oasent octavo iaculo. ut velum illud cum pom- c. 40. num. 9.va aliqua Epileopali, Sc ut aiunt Concilia, Nam vero quod attinet communem aliacum Sacerdotali senedictione, Virginibus im- rum Uiretinum pro eisionem. quae scilicet nec nerent in eas exarserunt Episcopi , dc in ab Ebiscobo nee Episeopali pompa fiebat. Cone illis ei uidem lxculi ollaci & sequentis, idoneus erat annus, quo νam nobiles erant: re id ab iis ultra tentaretur. stricti ilime in- scilicet dundecimus. T. II l. e. 'a. n. II. 18.hibuerunt, id utique non inllabituri si de ve- is. Debebat autem ille esse expletus, C. II. lo communi seu sine pompa , ut in commu- n. r. Atque suffecit iti ille annus usque adnibus drcit ei siqnibus adnabito , sermo fuisset, tempora Sunodi Tridentinae, quae voluit ex- eum illud & ipsae sibi Vim nes , di illas alii γ 'ari deinceps idi annam, u. 39. μqvam Episcopi possent imponere , T. Ill. e. s . n. 3. Hinc si Virgo annorum 13. matri 47. n. 4. i. 6. T. d. v. c. I n. Cum velo monio eloeata vellet Religionem profiteri, dabatur ris A annulas . e. 40. n. 2. I. Ex quo debet maritus eius per quadriennium prosei fuerat quaepiam professione i dem ni consecra- sonem eius expectare, antequam novas isseta , iam supra reliquas Montale; nondum se possit nuptias inire, e. 33. num. q. Gregorias conlecratas assurgebat. α . num. Ipsa illa quidem praeeeperit, ni in Insulabris annos eadem consecratione ὀabatur iis , in luibus 18. ante finitetur, sed eo quod asperior ibi Nonasteriis facultas incipi eadi horas ta an esset disciplina, e. 33. num. 22. Plures quam ni eas, c. 49. n. 8. Tridentina Synodis annos exegerant post a Seu vero solemniter consecratarum 3c pro. tium etiam millesimum singulares aliquae Gu- fessarum , seu non solemniter professet ram , stitutiones, sed certas & peculiares ob rati nigrum erat vitum nisi quod , saltem alicubi nes, e. 13. num. a. 3. 6. aetateat veru Tri- ad distinesionem emee alba in summitate dentinam in communi illa Mosessione vide- capitis in lignitum erat velum solemniter eon- tur Oriens servalla tempore Basilii, qui omiseratarum, T. Ill. c. 49. n. I. Fietat autem gat ratam esse habendam, quae ante compi a sistis Episeopis loleninis illa veli impositio, tum aetatis ann. idi aut T. fieret, eo quod
nisi quod in Africa & ab ipsis suoque Pres- haud satis matura esset aetas illa iunior. c.
byteris praestabatur post Episcopi eonsensum . r. num . in Trullana tamen Synodus posteae. 42. n. l. I7. c. - . n. I. Idque cum sibi id solum postulavit, ut puellae non essent mi- sumere ausi essent in Gallia Presbyteri laeu- notes quam deeem annorum , e. num. a. Io VIII. vel l X. a Conciliis inpressi sunt, Nee miram eum susseetet in occidonte anu. e. s. n. I. nimirum & proclive crisitum est, ε 6. Sant autem in Oriente puellae maturius
id eum νompa ipsa Episcopali. ut Ec de Ab. nubitet quam in ineidente ob coeli soliquebat illis ditium eli , praeitare isti gestiebant , diuersitatem . num. 3. Videtur quoque idenum. I. 8. Porro quoquo fieret modo earum annus deeimus in Hispania suffecille. n. II.
professio, solemniive esset necne, perinde iam De Anglia. n. io. In oriente autem Leo illis erat ad eastitatis servandae necessitatem, Sapiens Imperator Basilianum de Trullanum
a. 42. n. l. f. Boiliae . e. 4 I. n. a. 3. c. 43. u. 1. Canones intri ita in tratiam reduxit; ut qui 3. 4. l. o. I. s. c. I. u. ς. 4. Tametsi is anno aetatis deeimo sexto vel in profiter Ad solemnem illam professionem annui aeta- tur posset rem de rebus suis testari, qui tis vipesin .us quinto; ex Elabatur in Afri ea ro t6. is noet posset testari nisi demum ap& in Callia, T. lII. e. 7. n. 8. c. II. num. 3. num demus, c. I . num. t. ε. 3 v. e. '. . Annum quidem quadrage. Pres ψυν, vid. tit. Stadia . simum uirginibos ennsecrandis expectandum Provincia, vi ἐ. indie. Geogra .
edicit Apathense Concilium , seut & Leo Psalmi . .
Papa ae Maiorianus Imperator: at Virginum Psalmi nuim omnibus olim essent amori nomine Diaeonissas intelligunt, quas noanisi Ee eurae. T. II. c. 71. n. Σ. R. 7. 8. ine. 73. n. aetatis Qu. 4o. SI nodus Chalcedoceasis con- 6. q. u. c. 74. n. 3. S. Scribit, & n. q. s. 77. n. 3.7. I
169쪽
iis Psalterium ab arui quis vitae Monasticae enitoribus recitabatur, T. II. t. n. n. a. Q. TR . R. e. 8 l. n. 8. Illud simulis nomons di sin--lis item diebus Leo IX. recitabat T. ll. e. . n. 7. At mari Magnus singulis Leta e :ebus, n. I . Et alii E. M. num. T. P. Clerici illud memoriter ediscebant, c. 8 I. n. I. a. Ο.c. 84. n. 7. Pueri illud & puellae in scholi,
Egregia puellarem donii institutio. T. IV.
Paeri olim a teneris annis, & puellae similiter ab infantia, immo sexennes &Hennes aliquando tradebantur Monasteriis institu i dic edueandi. T. III. e. 33. n. T. p.
e. 14. n. 6. 7. e. 39. n. Σ. Petrus. Non tamen
niti qui vel a semet j piis vel a parentibus ad vitam ipsam Monastieam amplectendam destinabantur, e. n. 6. 7. e. 37. n. 3. e. 36. n.
l. 7. S. Et quidem in Oriente non propterea seu pueri illi seu puellae ad vitae illius professionem adigebantur; eum pollea ad ordinariam professionis aetatem perveniebant, nisitum ipsi per se eam exposcerent, T. III. e. 36. num . it. iisque ut fuit perpetuus orientis usus, ita fuit α incidentis primis saeculis. Istiusmodi enim pueros, aut puellas eum tali parentum voluntate traditos Monasteriis aba isdem parentibus, aut ab iisdem quomodo- eumque seu Clem, seu innasticae vitae dicatos, Augustinus, & Leo non patiebantur postea seu ad Clerum seu ad vitam Mona.
stieam admitti, nisi institutum illud per se
ipsi expeterent, e. 36. n. l . 2.
Contrarius tamen post Leonis tempora per Oeeidentem usus serpsit ae obtinuit . Hos enim in Gallia seu ad Clerum ad Monastiis eum Institutam , prout illos ad alterutrum parentes destinassent, adigunt etiam invitos Concilia Aurelianense V. de Matisennense primum, T. lIl. e. I s. n. 6. In Hispania simi. liter Concilia Toletana IU. & X. nisi quod ultimum istud pueros suae permittit electio. , quo decimum iam annum praetereresses nondum seu Clero seu Monastico Instituto
parente devovissent: cum alibi u Rue ad imannum isor parentibus inesset saeuitas. e. 36. n. l. 2. 3. e. IV. n. l. Petrus. in Germania
illos quoque eo vel invitos adigit consultus
a Bonifacio Mommiao Gregorius II. Papλ, c. n. 6. In Italia idem Gregorias II. εem te eum S. Benedicti R la, n. 8. 9. Quod Angliam arimet , quidpianv mdem simile
in ea sublucet , e. 36. n. Io. At videtur iaeum Thelder u Canimari nsis Eoiscoous hu-zz. z. o rὰin illam Craeciae, Graecus ipse , eo suetudinem invexiise , trum. II. Non in ea tamen consuetudo ista per eum invecta perseverasse colligitur ex Lansraneo Caatuariensi item Episcopo , c. I num. a. Humaniorem quidem illam Greeorum disciplinam revoc verat in futurum Moguntina ann. 8lῖ. sub Carolo Μagno Synodus, quanquam eos, qui in antecessum his fuerant eum pedibus innexi noluit ablatuere, αγ' num. r. At non adeo obtinuerat mitior istinare sanctio, quin statimis, Ludovico mo Ex sub Carolo Calvo illius
alterius durioris deprehendantur vestigia , c. 37. nom.2.4. Quin similiter eam Vormatienis te ann. 8 3. Coneilium statuto suo firmaverit , num. 3. Immo & sola ε potius in uua erat toto adhuc undecimo saeculo , dc pene duodecimo exeunte , T. III. e. 56. num. c. I9. num. 2. q. At coepit tandem a Caelestini III. temporibus proieribi,& illa e contra humanior redintegrari, quae tota in Occidet te per priora quinque Ecclesiae taeula. & iri oriente semper obtinerat, c. 36. n. 13. 6. e. v. n. q. I. Quamquam pauca adhue initior ωuli XIII. mansere diatioris illius consuetuis dinis vestigia , e. 30. num. 7. Quae suerint utriusque conluetudinis rationes cap. Id. 2. Se tr. Et si vero iam non possint parentes filios suos impuberex Religioni vel Clem devovere , aut taltem non eos ita devovere posisint, quin penes istos maneat libertas votum illud fraternum non exequendi: manet tamen etiamnum penes parentes potestas eos vel iuvitos eontradendi seu Monasteriis . seu Cle m. & Ηliusce status veste induendi, T. I itis. 38. R. I. 6.
cum olim fili; a parentibus eos vitae Μωnasti aevoventibus offerebantur, res isto ritu prestabatur: inter Missarem solemnia ad osse totium hostia he ealix vino infuso dabantur imis pubeetibus illis in manus, eorumque postea manus mappa' altaris circumvolvebamur , ut sic quas se hostias profiterentur, T. III. c. 36. n. g. e. 3'. n. 2. 4. Lanstaneue . Ut vero poterantalia' parentes suos vel invitos Clero vel M
uasti eae vitae manet pare, malculos ad annum usque t 4. puellas ad annum I 2. itati eosdem poterant Parentes vel etiam tutores a Ciero& Monasteriis abstrahere, si alterutrum seis suilsent ante illam aetatem ablque eorum
170쪽
DE tribus Quadragesimis tempore Caroli
Magni & antea obsiuvari solitis, I'. II. B. Mariae, uel Apollolorum. vel Patroni sol oc sacris mini.trare, T. III. e. . n. a. o. 6.8.vebant ieiunium, etiam in badragetina α λ l . Untributiones tanἐem in Choro aeis in quatuor Temporibus, D. 1s. Rettat . in cipere, T. IV. α Τε. n. 13. Qiam de Vota &iis deni legionibus iam ante annum Ebriit, hamilia Rrges exnibuerint sontifiei bux R iis dena regionibus iam ante annum Chrilli millesimum ieiunia solvebantur hora diei no- mλuis ossicia & obsequia, ri titi P a. Hi ita , cum ilia Grat ei proiraberent ad vel pe norer iis ea hibiti Principes, qui Regiumram uique . ibid. Non pollunt Graeca dam ab iis nomen Et insignia Reaia expetierant . aegrotant earnibus uti per Quadrages in iam , εο d. Reges , qui sua iis tributaria sererint etiamsi mortis inmineat periculum, muri, Reqna, vel eorum clientelae eommiserint, vel bilis & Domini eis diebus, α ιε. e Regno suo denarium Sancto Petro pendi voluerint, T. VII. eap. 31. Eos summi Pon-R ii fiere immo & Episcopi in suis ad eos list ris nomine filiorum compellaut , T. I. Ratunes reddemra . . u. 1. 2. d. T. v I. cap. 49. n. T. Dum eos olim leumque rationibus reddendis erant μ- Episcopi conveniebant, non discedebant nisi noxii, ut P uratores, Tutorri, Cu prius meatione 3c benedictione iis impertita. tatores &α ii non poterant ad tacdines V UI. e. M. n. 3. Gaanto honori Episeopos saltem malo es admitti per prima quinque habuerim, T. VI. cap. I. num. 7. v. tit. υἱ- saeuia Ecclesiae, T. IU. cap. 66. num P. Nec scopi , j. Discoporum in uia . Reges , qui Ratisius reddenda. teumque rationibus reddendis erant μ- Episcopi eonveniebant, non dis ebant nisi noxii, ut P uratores, Tutorri, Cu prius meatione 3c benedictione iis impertita. tatores &α ii non poterant ad tacdines V UI. e. M. n. 3. ωanto honori Episeopos saltem malo es admitti per prima quinque habuerim, T. VI. cap. I. num. 7. v. tit. υἱ- saeuia Ecclesiae, T. IU. cap. 66. num P. Nec scopi , j. Discoporum in uia . R es , qui per tria subsecuta, nee per Carolinat iamiliae poenitentiam publieam . leu in vita seu iatempora, e. 7 n. Tq. n. 9. morte, seu ultro, seu geelesie iseoporum4 Ra v. os Ecelsa. viue i ci Geograph. ulti obiere, T. I. e. r. n. 8. Ruriendarii. Reserendarii prima Regum nostrorum aetate ii erant, qui modo dicuntur Cancellarii . Interiit eorum dignitas eum prima eorundem Regum stirpe . Laici erant i at saepe ipsi ian. I. 2. L. Venio, T. UL M9. n. g. S. Adm
ε. Tertium. Reges aut Regum filii, qui vel Monasticum induerant habitum . vel de eo Reeum stirpe . Laici erant i at saepe ipsi in induendo cogitarunt, T. II. α i6. n. i. VIII. Iicopos promovebanuu . T. IX. cap. 23. T. cap. I9. n. s. T. IV. α 23. n. 7. αχα num. I. a. 3. n. a. T. vI. cap. 4o. n. II. Item qui ob scelus Reses. vel mortis decligandae eausa Monachi vel ' Getiei fieri coacti sent . T. IV. e. 27. n. s. Retibus haud Iis movenda est , eum pla- Getiei fieri coacti sent . T. IV. e. 17. n. s. sculum quid in rebus ad Ecclesiae disciplinam O. e. 18. pertinentibus audent, dum ducem habeat Re- Qua Zachariae II. quae Leonis III. partes fgionem , prudentiam . & Conciliorum C eum ille Pipinum instituit Franeorum R ' noni bus obtemperantiam, T. U. e. 34- tu a. sem , ille Carolum Magnum Oeeidentis Im- Regibus nunquam me ius & utilius servitur peratorem, T. VII. c. 29. n. i. De Regum ex lvone Carnotensii . quam cum eis , obi confessariis, T. II. c. I a. n. 8. 9. Q m ad eorum possulat conicientia , repugnatur, T. Reres pertineat cura pauperum afflictorum . V. e. 3I. n. T. f. Coruit. Ita quoque compara- T. VI c. 91. n. 4. I. 6. 8. δερα Concilium tus erat Ambrosius, T. VI. e. 93. n. ta. Quid VIII. Toletanum Regibus elemtiis potesta. . Regibat liceat in negotio Benenetorum , v. tem facit illorum duntaxat bonorum haereatu tita Beno,. ia .f. Quia potesatis Re thur. . bus suis transmittendorum . quae ante Regiam Quid iis olim in Episcoporum elmionibus , dignitatem adeptam acquisivissent, T. VI. c. v. tit. D fol. v. n. 7. Viduas Regum Hispaniae vetat Con-
Ut assecti debent esse Reges ini et Eccle- cilium xl IL Toletinum a quoquam in uxo
tem facit illorum duntaxat bonorum haerediti bus suis transmittendorum . quae ante Reaiam dignitatem adeptam acquisivissent, T. VI. c.,