장음표시 사용
151쪽
Innoeentius I. qui ineunte IV. saesulo RG 3. Trabr. Exeiderant illa potestate , eonten-manae praesuit Eeelesiae, T. II. c. 21. n. Ex tioiaque iurisdictione, eum sibi erearunt Epi-n .ero nullae tum erant Ecclesiae, ieu Paro' scopi Viearios Generales & Omeiales di natachiae in agris Romanis, erant I m t mea que sunt iurisdictionis istius Par his poll. in igris Eugubinis: Decentioque Eogubi' in ann. 13 . vestigia, cap. 26. num. 7. 6. Reeen Itilia Episcopo e sulit idem Inno O im, tiores , 5e μη . videntve vero Parochi ut Sistifieium in iis patiatur offerri, num, x hanc tibi sumpsisse eontentiosam iurisdicti,
Excutiuntur rationes, quae tuas ruri nte sae' nem circiter ann. rom. Et qua Measione ;eulum quillum suilla parochias suadere et ibid. perlittit illa iuri ictio ipsaque exeom-deantur . e. 23. n. 8. 9. Iam exi/m Si isti P P. municandi eotestas in Cardinalibus pre byte- tempore atque adeo ante Innocentii te γ' ris , primitivis videlieet suorum Titulorumta , in quibusdam urbibus pre byxς i parochis, n. R. poterat olim paroehus quosli- fini in urbareis suis Ecclesiis Pax bii e bet Cleri eos ham Subdiacono inseriores, gr. Missam eelebrare : mo'etque tolum biri iuri do movere, T. I v. c. r6. n. io. vetabantur ne dirium illud Praesulis siui Fe neniμm P α' alias parochi parochiatium alterius ad Missam
Parochum non poterat Episcopus primis quinque saeculis Ecclesiae pro arbitratu suo summovere, T. IV. cap. II. to . N. Clodovaei tempore usque ad Caroli Magni . c. i6. Nec deineeps huc usque c. I T. oc Ιου. Poterat tamen eum ab una suae Diceeeseos Ecclesia transferre in aliam eiusdem Diceee. - . sed non invitum, o. n. 3. Quando posset invitum e. T. C. I.
civitatis primis saeculis erant Concilium Episcopi, & Cletus Eeclesiae Cathedralis, quales sunt etiamnum hodie Titulorum, hoc eii Par chiarum quae Romae sunt, presbyteri an Diaconi Cardinales, T. ll. c. 23. num. I. EPilc
po si quem a Cathedra i tua transferat in Eeelesiam Parochialem , permittit Aurelianense Coneilium ut eum nihilominus frui patiatur reditibus Eeelesiae Cathedralis T. VII. c. 29. n. 2o. Aut si quem e Parochis suis in Eeelesiam Cathedralem transferat , patitur Coneilium Emeriten se ut perpat iste Paro. iae illius suae reditibus eum Ecclesiae Cathe. drilis reditibus frui: nisi linod pensionem eo gruam novo ei seponet Pastori , quem sibi lubili tuet: ut proinde habendus sit illius eiusdem loci a se relicti Parochus primitivus , alter vero ille, quem sibi substituerit, nonnis
Viearius, T. VIII. e. 29. n. 22. Comparantur
Parochi ium τα Chrilii Discipulis, tum Fuliis Aaron , tum γα Senioribus Moysis, T.
II. c. V. n. l. 6. cap. 26. n. l. 3. . Iurisdictio.
nem eorum esse de iure divino decreverunt gravissimi olim Theologi , T. II. c. 26. n. I. 3. 4. Duae Censurae iacultatis Theologi eae Pasisiens; se eulo XU. eo pertinentes, n. MDubitari saltem non poteli quin sit iuris divini, in quantum includitur in Episcopatu ut Sacerdotii fonte, 6c plenitudine, ex qua manant . ut a fonte rivuli , num. S. Potuerunt olim excommunicare, T. II. cap. 26. nam. 6.
Immo & eorum Vicini & Capellini, Ibid.
luam recipere, T. I l. c. 23. n. I.
Parochiae multae ortum duxere ex Capellis oratoriit e . quae Magnates , potentesve in suis habeb*m callellis aut agris vicinis , T. II. c. 9 n. Non in omnibus par hiis alias Ba- mi imos administrabatur , v. tit. Bapramus . Sub Imperio Caroli Magni eum Episcopi coeperunt instituere Capitula de Congregationes Canonicorum de Monachorum . iis ad ipsorum sultentationem praeter praedia Paroe lagetiam assignavere : adeo ut ille Congregationes de eapitula in illis paroeliis iam sua-ctiones obirent parochorum principum , seum vocant, primitivorum. 8e alios sub se par hos haberent, T. II. e. 2 . nam. 8. cap. 26. num. P. cap. 27. num. 9. T. VIII. ca P. 2 . num3. I. canonicorum erat parochiis illis Capitulo suo ab Episcopo assignatis parochos assinare, quamquam ab Episcopo suo institueri' os, T. VII i. e. 23. n. 3. f. ud, de n. 6. Erant iam ante tae tempora saeculares p.rochi primitivi, T. II. e. 23. n. 9. Quanam
Measione isti erearentur, c. 23. n. 9. e. 26. n.
v. tot. 3c summatim eiusmodi numeri, h. His nimirum. Qui factum fit ut quibusdam parochis non sint nisi portiones con3mae T. VIII. c. 24. n. l. a. 3. i. Quantae esse debeant D. 9. . II. Portio ista parochis eongrua sustentatiove ejus commoda eam dieit proventuum copiam , quae pauperibus paseendis Zehospitibus recipiendis sufficiat, n. 8. Multae adhue Monachis obtigere parochiae rirente Caroli Magni familia . Settieet tune Laiei nobiles invalere parochiales Eeelestas, ae ali quandiu tenuere. Ubi respuere tandem, Verique eas Voluere non Paroeliis, aut Epistodiis reddere, sed Monaehis At Abbatibus. Aeriter repugnaverunt Episcopi, eoactoque Coneilio Gregoriuς IX. statuit . ut quae ab iliit Lai eis datae iam fuerant Monas eriis parochiae . penes ea remanerent , nullas ver
deinceps Monasteria nisi eoasentiente Epi-
152쪽
t o Index Remmiavo compararent, T. IV. e. q6. n. 6. Post annum millesimum Μanaehis paro. ias committi admini lirandas alia permit. tunt Concilia , prohibent alia e permittunt ῆmiliter alii Pontifices . prohibent alii , T. Ii I. e. 22. nem. I. 1. 3. 4. 3. Plarum . Si Parochia sit in i pla eorum Eeclesia, in Ecclesia ve Monasterio eorum unita permittunt alii Pontifices. aliaque Concilia eam a Momael 5 regi. volunt vero alia ut ab ipsis L. Pitcopo prasentetur presbyter saecularis, eam ni admini illet. Et quid ita n. 4. 1 . Urbani: s IH. Parochias etiam in quibuς habbetant, non a Monachor sed a Capellano is Jum patitur administrari. T. II. c. 27. n. 9.Liberam tamen iis pollea fecit potellatem Conciἰium Arelatense ann. ἔχω. eat vel per se vel per Vicarium perpetuum adminii tam di, n. Ad Mon chos sertinebat saeculo deeimo tertio in Arelatenti Provincia pars maior parochiarum, ibid. Indulgentius e eon. tra se habuere pontis des de Concilia in Clerieos Regulares, ipsis enim suas per se paro. chias regendi potestatem concessere, sed modo tum qui aliqoeam regeret, socium haberet clericum quoque Regularem, tum ad nu. tum Abbatis, quanquam non sine Episcopi assensu, posset amoveri T. lII. cia a. n. 7. λς. Si vero quot filo si de par hiis laeulatu hus . non pollunt eas Canonici Regulares insitutione Gregorii XIlI. absqne licentia Romani Pontificis admini lirare . n. v. in Orbe novo ipsi etiam Monachi ob mesbyterorum paucitatem concellu S. Pii V. Parochia; ad.
ministrabant, ibid. Praecipit Concilium Tridentinum ut Epistori in parochiis illis omnibus, quae Capitulis, vel Monasteriis, vel Conventibus unitae sunt, perpetuos instituant vlearios, nis aliter iis pro bono Eeelesiarum resti mine
videatur exped re, T. II c.27. v. o. Bonifacius VIII. iam Monachos coegerat nonniti perpetuos in paroelii is fui iuris instituere Uiea- Tios , nam r. Ex Faenino debent Capitula seu Cathedraaia seu Collegialia perpetuoς etiam in parochiis sibi unitis perpetuos Vicarios constituere: nisi ea sit parcu fila, quae sit intra ipsam eorum Eeelesiam, ham enim possunt per vicarios revocabiles administrare, ὲuanquam optatius esset Faenano ni & isti in t perpetui. ibid. Regia Ludovici xl II.&Ludoviei XIV. Edicta petente Clero mulgata sanxere ut Abbates, priores, Ca/tula, aliive qui eumque Eeelesiastici primiti-Vinum parochorum iure gaudent. nonnisi peri et iis parochias sitas delegent Vicariis, nee in eas sibi quidquam vindicent praeter iura honorificentiae uinata, cap. 26. nam. ια V. adhue est. Vicarii.
tant Canones . Qia fraude olim in Anglia illis illuderetur Canonibus. Quid ea sup r is Concilium IR Mediolanente X. Caroli Bor. ramaei. Quid antea Sunodus Mereliniensis,
T. l. e. 29. n. s. 6. Id tamen iam moris inolevit in celenerrimit etiam civitatibus, ut eandem Eeelesiam duo parochi alternis admini lirent, num 6. Iam ante annum 12 .
Ecclesia S. Medorici Parisiis a duobus parochis regebatur, T. VI. e. v. n. 8. parochiarum ubi opus est instituendarum, vel ubi item opus et . in duλs dividendarum potestatem dat Episcopis Concilium Tridentinum, T.
I l. t. 26. n. II. ia. Isto iure iam per superi ra gaudebant Coneilia r Quandonam id praeliare debeant e. n. IO. Is erat innocentii lil. tempore abusu , ut parochi eos, qui ad vitam Monasti eam transire volebant , colerent ante ad parochi alia jura sibi exsolvenda. T. Uil. e. 24. n. 2. . De residentia par horum . in rit. Residentia . Liret parotho suam Ecclesiam deserere, ut Monachum profiteatur, T. Ill. c. 17. n. 9.
Partitio proventuum Eeclesiae in Epist pum. Clerum , pauperes, & reparationes Ecclesiae, primis quinque saeculis, T. vlli eam Iῖ. partitio eorumdem in Ecclesia Romana sexto , septimo & octavo saeculis , e. t 4. I Franeia Hispania eadem aetate , c. I . partitio inndo nm Eeelesiae ipsos inter Beneficia, rios eadem illa aetate in Gallia , Hispania .ltalia, oriente , cap. 16. & II. partitio imetum Eeelesiae in Episeopem . clerum , pauperes Ac reparationes Ecclesiae sub Imperio Caroli Magni, & eius prosapiae, e. 18. par titio bonorum inter Episeopum , & canonicos sub Caroli Magni de prosarae eius Imperio, e. 2α post annum millesimum, e. Σῖ. partitio substantiae temporalis parochiarum de portionibus congruis post annum millesimum, cap. 24- partitio bonorum 6c terrarum
Eeeleliae privatos inter Benefietarioς poli idem tempus , c. 28. partitio rerum Monaiferiorum primo in mensam portionemve Abbatis . Bemensam portionemve Monachorum, T. VIII. c. 26. n. 4. I. 6. 8. Secundo in varia Via -- ei a Claustralia eum suis quaeque praediis ad vitam , num. 8. to. Tertio in varias vel pensiones vel praebendas si neulis ipsis Μω ehis assignatas, n. T. Patotensis Melesia, in Iad. Geograph.
Patriarcha, T. I. cap. num. 13. I cap.
153쪽
daeorum diatriarchis , nee a patriarchis item darit ae tenuit sed nempe eas prae eeteris Montaniliarum traxit Eeclusa ; ted ut veri' huic Sedi tuae selegit, tum ut hasinet Chri similius eli ab antiquis ipsis Judaeorum ra- iti erux & humilitas ubi splendidius eorustaret: triarchis, T. I. cap. 3. num. 14. Socrato γ' tum ex Eusebio quod tribus illis in imis min. triarchas ait Synodo II. Generali initimios cipatum obtineret idololatria , a. ro. & ri. fuisse di sed latius ille Nomen illud usurpat , tum quod ex praecipuis illis orbibus in m eoque illos intelligit praecipuae notat Episto- nores alias Evangelium esset ultro disseminam, pos , qui in communionis principes & 'uOd- dum, e. I. n. 8.dam veluti eretrum selecti & inibi tuti iunt Is vero fuit primitu trium illarum sedium ab eadem Synodo Generali. Patriarchas item ordo, ut Romana primum, Alexandrina se- appellant Naaianetenus & Nyssenus quqidam cundum , Antiochena tertium obtineret lo- aetatis tuae Episcopos, sed minus apta simili- cum : donee Constantinopolitana se mediam ter appellatione , & eo solum quod veteris inter Romanam & Alexandrinam interieeit, Testamenti patriarchas pietate sua iiii reter T. i. c. 7. n. I. 8. Initio nullus alius erat intent, ibid. primus strictiore significatione le- earum tractu Metropolitanus , quam in Ro-gitur patriarchae nomine appellatus S. Leo mano Romanus, in Alexandrino Alexandrinus, Papa a Theodosio iuniore , quo item uomi- in Antiocheno Anti henust singulosque ita Pane tum ipse adhue, tum Dice seon Exar hi triarchatu sici quisque ordinasat Episcopos e. in Chaleedonensi Coneilio afficiuntur, n. I. R. n. 3. Factos pollea Metropolitanos Graeci otium ergo sorte habuit isthaec appellatio a Patriarchae cunctos primam ordinaverunt e Romanis pontificibus , indeque E archis ac Epilcopos vero saltem temotior ex iis dimiseptimatibus aliis postea collata ei , num. 14. runt ordinandos, sed ita ut nonnisi ex eorum Extat apud Vopiseum in Adriani Imperato- permitto fieret singulorum ordinatio; Deinderi, vita mentio Patriarcharum, sed hi sunt oe ex Aletropolitis satis habuerunt alios o
Iudaeorum patriarchae, T. I. c. 7. num. I. pa' dinare. leu per se, seu per Legatos , T. I. triarcharum institutio, eorumve iupra ceteros e. 9. n. ra. Vel remotiores alios mitis pallio Epii copos auctoritas haud eis de Jure divino. conlirmare. T. II. c. 37. n. 9. II. Romanus
Sola videlicet illiusmodi eli Papae super omnes tamen Pontifex numquam tibi omnium iuo ψi, Episcopos , & Episcopi uniuscuiusque Oecidente Metropolitatum ordinationem vi intra suam Dioecesin instit ario & auctoritas, dicarat, T. II. e. 37. n. 7. Multo minus Epi-
T. I. cap. 7. n. I. c. d. n. scoporum , nisi provinciarum suburbi rariarum,
Tres primis ipsis Ecelesiae initiis suere Sedra v. tit. Discopi β. De Discoporum consecratione. patriarchalem auctoritatem habentes , quan- Tribus istis patriarchis adjehii sunt pos mo- quam serius nomen illud inductum eii, Ro- dum Episcopi Constantinopolitanus & Ieromana scilicet, Alexandrina , & Anti hena. klymitanus, qui quarto 5e quinto saeculo cre- illaque earum auctoritas non inde fluxit quod verunt in Patriarehas. Uide utrumque iaciuitates istae Regiae fuissent, eapitave Impe- Ind. Geogr. Post ordinationem suam mitte-jii, seu Romani in orbe toto , seu Graeci bant invicem orientis Patriarebat eomm in aeqvpto in Suria ; sed quod Antiochiae nionis litteras, singulorumque nomina in sin
eommoratus fuerit Petrus , Romae manserit, gulorum Diptycis recitabantur. T. I. c. 9. u. indeque Alexandrinam per Marcum discipu- q. io. Mittebant item & ad Romanum Pontum eo a se directum lauda gerit Eeelesiam, tificem litteras t haeque similiter erant e ex Innocentio & Gelasio , T. I. c. 7. n. 8. munionis vinculum, nee vero pertinebant ad Nicolao & Hinc maro, c. 34. n. 2. 6. Adeo ut suam ab eo eonfirmationem esilagitandam , Gresorio tres illae Sedes una & eadem essent T. U. e. 8. n. it. Ex ditione sibi subiecta Vni- Petri Sedes. T. I. c. 8. n. l. 2. Hinc illas nun- Uersalia seu patriaret, alia convocasant Co iquam eommendant Antiqui. Eusebius, Na- eilia, T. I. cap. 9. n. t e. 2o. n. II. Adipi setianetenus . Chrysostomus , Theodoretus , & a Metropolitarum iis snsditorum iudicio pr alii a Regia illa earum dignitate, sed ab illis υ abant tum Episcopi, tum alii Clerici, e.
duobus Apostolis , Petro DL Marco, e. 7. n. q. n. ia. Omnibus intererant Conciliis incu-It. ra. I 3. Hue iacit ex Gelasio quod multis menicis . primumque in iis ante reliquos Epi- alii x in urbibus Sedem fixerint Imperatores, scopog locum tenebant, α 2Ο. n. I 2. Summa eum nullum tamen inde splendorem in Ee- iurium patriarchalium , e. 33. n. 8. c. ao. n. traelesia rinsecutae fuerint, n. 9. Non quo non Fruebantur potella te extruendi in toto P 'respexerit Petrus ad saecularem illam trium triarcha tu suo, adeoque R in omnibus suae
praefatarum urbium dignitatem . dum earum ditionis Episeopatibus Monasteria. quae ex Ecclesias tum per se, tum per Marcum fun- ipsis; non autem ex Epite is illis pende . a
154쪽
rent, e. n. 8. I sisnia eorum erant pal- ante Metropolitas alim. Huius eerte generistium & Crux quae illis in toto patriarcha tu fuere Aquileientes Patriarchae ex quo e msuo praegestabatur. v. lit. Crux 8c tit. PaL Pere usque ad ann. 96o. quo tandem a Leo. Iium. Singulare Patriarcharum orientis or- ne vi II. iussi iunt supra omne alios Italiae namentum & insgne erat ignis seu lampas, Met politas sodere, T. l. e. 22. n. l. 2. Hu- quae Imperatorum & Imperatricum exemplo, ius uem aut non admodum absimilis generis aut eommunicato privilegio, iis praefereba suit aliquandiu Bituricet sis Metropolitat euitus, nisi & id ex illo veteri sit niti prose. scilieet nihil fuit tu is in utim Met o litiactum, quo viris uel dignitate vel sanctitate alim, nisi ex vis Carolus Magnus Aquitaniae
praeuantissimis solebat eum lampadibus ae. Reynum instituit . Tune enim in eeteris iucensis obviam iri, T. H. e. '8. n. 7. g. v. Ra- lius Regni Metropolitas ius illud ecepit obtine diabant auro, & argento istae patriarcharum re Bituricensis Metropolita, ut de eorum iudi lampadrs, ut & imperatorum ae Imperatri- eiis posset per appellationem e noseere . reum t nullis autem praeferebantur Metri li--α 22. n. s. 6. 7. Quamquam 5e in eo adhuetis, nisi paucissimis, qui nulli primati vel Ioniores illi seu mediae aetatis patriarchae v patriarchae obnoxii erant . cuiusmodi sunt Cu- teribus illis concedebant, quod non, vit illi,
mi ει Bullatiae Metropolitani, & si qui alii, pallium fabrectis sbi Metropolitis largirentur.
n. 8. purpureos quoque Imperatorum calceos c. a . n.
induebant Orientis, num. uam inepte Cum expugnatae sint a Latinis patriaret, b,lia mon ex quinque dictis illis Patriarehis, les Graeeorum urbes Constantinopolis, Antio Romano, Constantin. Alexand. Antioch. Ac chia dc Hierosolyma, duci uni euique illi Sedi Ierosel m. dieat Gnstari eaput Eeelese, si praefuerunt patriarchae , Graeeus Et Latinus .ent unum hominis caput ex quinque eius Grate m enim Graeei perrexerunt eligere, de sensibus, T. i. e. t s. n. l. a.' s. 6. Quomodo Latini Latinum coeperunt habere, quod alter item inter illos quinque dii tribuat ipsa ει- alieris regendis non esset idoneos . Similitervae, Patriarestiae dc Archiepiseopi nomina . vero cum hos Gror recuperassent , perrexeis T. I. c. thn. 3. nt Latini a Romanis pontificibus 'em ur Suos ex Hieronymo Patriarchas habebant bium illarum reeuperandarum non abiicienti Nomanistae, T. I. eap. 2 l. n. 3. Suos item bus aflumi, T. I. c. 26. n. V.
Ariani dc Vandali in Afri . num. 4. Me- In Concilio IV. Lateran . sub In noeentio tropolitanos sitos Gothorum 8 epes in Italia III. sanet tum est , ut ab ipso ponti flee R dixere Patriarchas. Suus suit Lon 'obardis in mano pallium Graeci patriarehae aeeiperent . ttium Capituloram schisina abriptis, Aqui- 8raemisso fidelitatis 3e obedientiae sacramentorteientis videlieet Metropolita r suus item ibi. illud vero suis deinde Suffraganeis impertirent. dem postea iis, qui a partibus erant Roma. simile ab ipss erga Romanam Eeelesam sanorum δι Imperatorum: scilieet Gradi Epi- cramentum accipientes, T. l. e. r6. n. q. scopus, T. I. c. 23. n. 6. U. Ind. Geo raph. tit. Uti conventnm est in Coneis io Florentino. Patriari ha, dc tit. Gaae t Pa- ut e duobus Constantinopolitaniς Patriarchis
alia,cha. Nee sui defuere Gallis. Patri Meha Graeeo de Latino, qui 1uperestet, solos dein- dicitur Gregorio Gronensi S. Nicetius I ua ceps esset utriusque gentis patriarcha Coni an-dunenta Metropolita. 6c Concilio I l. Mati. tinopolitanus, de solus is in posterum aeeipe sconensi priscas Lugdunensis item Metropoli. ret successorem e ita quoque eonventum sui Lis. ει Desiderio Catulcens Sulpicius Metro. set eum tribus aliis patriarehis Orientis . fi lita Bituri sensis. Ut proinde id nominis eo tempore decretis Florentinae synodi sub ei potissimum aptaretur in Galliis Metropoli- scripssissent, T. i. c. 26. n. 7. Subscripsere quitano qui inter Resis unius Episcopos emine- dem postea misso ad Pium II. Legato , neeliat, ut hie Nieetius ει Priscos, ant qui in- destum est tamen utrinque a novorum parentis cujusdam provinciae eaput erat, ut Bi- triarcharum creationer ει quare λ ibid. Si no tutionsis qui caput erat Aquitanicae primae, os quispiam patriarcha crearent , ecquid ei
triareho. An quis eum. patrimonio possit habere Be- Novi porro illi mediae aetatis Patriarchae neficium, vid. est. Beneficiarius. sola late nominis illius magnificentia ceteros Patronatus. superabant Metropolitas . nullo videlieri alio De Patronatu primis s. laeulis Melesiae .ptivite o prae iis spectabiles, ne coneem qui- Τ. IV. e. 29.
dem praerogativa aut praepundi aut sedendi Patronatus est ius, quod habet quispiam ad
155쪽
Ddhae Rerum praespuarum. nominandos ves praesentandos Epileopo Ministros extructarum a se Ecclesarum , c. 2Q. n. I. Rarus suit per prima I. iareula Eeclesiae, ibid. Nullum per ea saecula exemplum Eccle- fastidi patronatus in oriente , nullum latet in occidente, n. ro. Et quidem ante extant exempla latet in Oriente , n. 6. 7. 9. quam Eeelesiasti ei in oecidente, ubi pruna ejus in Coneilio Arausicano occurrit mentio, num. 2. Cum ergo qnis ea aetate Laicus Eeelesiam extruebat in occidente, nihil sibi in eam retinebat si vero Episcopuς in quibusdam extra Di recesim suam fundiri licet eam non pinterat dedicare, eius tamen erat Epitcopo lo. et Ministros praesentare, qui sacra in iis obirent munia, T. I. c. 20. n. 2. I. 8. Et qui.
dem si eam e rebus Ecclesiae tuae extruxerat, ins quod in illam ei erat, ad iritus suetello res Episcopos videtur transite ; si autem e patrimonio, jam cum ipto videtur interiisse,
De Patronatu sub Imperio Clodovaei ad
Carolum Masnum , T. II. c. qo. Exempla eius in Italia , ubi rariora fuere Lai eorum Patronatuom quam Ecclesialli eorum, C. 3o. n. I. ad n. 8. Utritasque generis exempla in Gallia. n. 8. ad n. i7. In Oriente, n. m. m. 23. In Hispania non ante Synodum IX. Toletanam gaudebant Fundatores Eeeles aram iure praesentationis . Illud illa concessit . &quidem soli eorum personae non autem eorum haeredi κ. n. IT. I 8.
De Patronato sab Imperio Caroli Magni dc familiae ejus, T. IV. c. 3ἔ.
Rariores erant eo tempore patroni Laici quam Ecelesiastici, e. 3l. n. 2. Certum erat patronis laicis tempus intra quod nisi Minimum , & quidem dignum praesentarent, iam Episcopus postea praetentaret : eratque forte illud quod intercurrit inter quatuor quaeque tempora , num. 3. 6. Si dividebatur haereditas inter plures quorum snguli ius patronatus eia fixum vindicarent ἔ eludebatur Ecelesia illa. vel etiam saerat ab ea Reliquiae auferebantur , donec vel omnes de vero patronatus haerede , vel de uno a se omnibus eligendo
De Patrociatu ab anno millesimo, T. IU.. 33 mali illius olim pervagatissmi , n. 2. Varia Alexandri HI. de aliorum deereta de iure
Patronatus, n. 3. cir seqq. Patronus Eeelesiasticus semper tenetur digniorem praesentare tsi quem vero patronus lateas offert , examinari debet, sed & admitti, modo sit dignus, c. o. n. q. illud est discrimen inter laicum MEcclesiasticum patronum , quod Ecclesiasticus intra sex omnino menses postit praesentare , laicus vero non nisi intra mentes . Atque ea constans est disciplina a tempore Bonifacii Vli I. cum antea nec certum adeo tempus alterutri esset praefixum, nee eonllans esset alterius ab altero di lcrimen, e. 32. n. .7.8. Potest semper Epileopus sibi a patrono praesentatum retice re, si eum non reperiat idoneum t at hujus repulsae causas scripto debet aperire, e. 32. n.
Io. 14. Nee nisi Superioris & Ecclesiasti ei est causas repulsae istitas ah Episcopo allatas excutere, re reiectum instituere, n. I4. 13. Si patronus lateus indignum praesentet, irrita est quidem eius praesentatio, sed non exeidit i re suo, potes que alterum ei substituere , idque appellatur variare , at Eeelesiallicus Patronus s indignum praesentat, tum irrita est praesentatio , tum alterum praesentandi iure suo hae viee excidit . nisi ex ignorantia vel obreetione factum id suisset. n. tr. Ubi institutio ad alium pertinet quam ad Episcopum, potest tamen semper hominem ad ex men voeare, nisi Graduatus esset insignis, αIo. Si Patronus infortunio quopiam ad in piam delaberetur, deberet ei Ecclesia subministrare subsidia neeelIaria, T. IV. c. 32. n. 6. Non potest ius Patronatus inter plures haeredes partiri , n. 4. De illa honoris praerogati va, qua in proeiaendo & in sedendo Patronus donatur, cap. 29. num. 8. cap. N. n. 4. Et
de ea, qua inter Milsatam sesemnia nomen eius e famis Diptyehis recitatur. n. 6. Id laici Patroni prae patronit Ecclesiasti eis habent, ut nec Legatis Apostolicis nee Papae Mand tis sint o mit, c. 32. n. s. S. Paulinus Nolanus Epist. Invitus fit Barcinone presbyter j T. II. e. 6. n. 9. Quae ei Episcopo vivendi ratio, T.
Cum nullum aliud patronis olim ius esset quam praesentandi, coeperunt ea aetate & ius conserendi usurpare. Eo primum spoliati sunt Iaiei a Coneilio Turonensi ann. ro6o. & deis inde Clerici ann. ii 23. a Concilio I. Lateranensi seu in parochiis seu in praebendis. e. 32. n. I. a. Sique modo Collatores Benefeiorum sunt adhue alicubi latet , reliquiae sunt
Christus in persena pauperum debet omnium divitum cum eorum filiis haeres este,& unus e filiis sngulorum haberi, T. VII. e. II. n. Pauper qui valet eorpore non potest eleemosynis vitaitare, T. IX. c. q. n. 3. e. 27. n. I 3. cap. 29. n. a. cap. 3I. num. Io. β. Docuerat. Si
quas deliberet, ais Eeelesiae an pauperibus sua malit dare, & utri nondum statuerit apud se, V pr
156쪽
Inare 1 reum probatissimi Saeerdote . inquit Isidorus Pelo. sicita, eum iubent dare pauperibas, α 27. n. I i. Ita prope Anastasius Sinaita. e. 3 n. s. Agobardus, e. I. n. II. Chrysostomus, cap. 37. u. ια Cum Ecclesiae bona iam non essent pauperibus omnibus nutriendis partita, jussit Turonenis, II. ann. 367. Coneilium singulos parochos ac cives suum pauperem pascere, T. IX. e. 29. n. 7. Suum item sub Imperio Ciroli Magni debebat suisque pauperem at re. & eam in rem inquirebat Episcopus, dum suam visitaret Dioecesim, T. VI. cap. 79. n. Io. Solebant sub ejusdem Imperio n- deles in morte tres bonorum sciomm paries instituere, & tertiae unius quartam partem Muperibus legare. T. VII. e. Ir. n. 6. Eos Ioannes Eleemosvirarius Episcopus Alexandrinas voeabat dominos suos. Eoram septem
millia & qu enim habebat singulis diebus
tistibet alendis aiebat non mis exhauriri ipsum Christi adeoque Ecclesiae aerarium. n. a. Capitularia Caroli Magni sive Ludovici Pii praecipiebant, ut in opulentioribus Eeele-
sis duae partes ex tribus proventuum & o lationum , pauperibus distribuerentur, reliqga tertia pars Clerieis servaretur. In Eeelesiis vero quae non ita locupletes essent. Cleri depauperum partes ineat aequales, T. lx. e. 3l. n. I. Partitio tandiu ustata bonorum ecclesiae in episcopum , Clerum , pauperes & reparationes Eccl. siae, v. tit. Par ιtio. Pauperiba deberi quidquid ultra neeelsitatem Benefietarii superest, eorumque procuratores esse Benefietarios, Beneficia denique ella eorum patrimonium, probatur omnium auctoritate Conciliorum. Patrum, virorumque gravissimo. min & exemplis a primis ecclesie ieculis adhaee usque tempora T. lX. cap. 26. ad c. 7 Aeoleata s. Bernardi pro pauperibus verba , e. 32. n. 8. e. II. n. 3. e. l. n. r. alanta Epi scopis debet esse pauperum re alii; horum cara, T. vl. e. 87. Q. Maia & Regibas, ας i. n. q. s. d. v. in seqq. Petulium. Conei lium III. Lateranense vetabat, quo minus peculium Moaachis premittatur . nisi ii sint, quoς Abbas praefecerit administrati nibus Christi, T. VII. e. 3 r. n. a. T. VIII. c. 26. N. S. Ita quoque Turonensis provinciae anu. 13 I. Concilium . eod. n. 3. Ceteris tamen etiam Monachis Parisiense ann. Ial 2. Coucilium indulget . ut ex praelati sui permissa modi eum aliquid habeant ab suum usum, ibid. Jam priores eceperant esse Pr
prietarii , ac proprium sibi peeulium habere .cam antea Mail possent in usus saos detor-
Eae tum nonnis Chtiemm Meessitati &iuxta mensuram necessitatis dabantur, haud habita ratione vel annorum quibus ministransent , vel redituum Ecelesae cui ministransent, c. 29. n. S. v. 6. Prima & multa pensionum in Cone illo Chalcedonensi e empla,
De prationibux sub Imperio Caroli Magni& Regiae eius prosapiae, e. 3α pensiones tum. Lateis etiam datae, α 3o. n. v. Da Pensimibus post an m millesimum, T. VIII. c. 32. Non potest quis Benefieii quod resignat ructas omnes retinere, eam Ir. n. q. Non potest super ea ecclesia. eui nihil obsequiipnestitit, pensionem retinere, n. q. Non mini est quis pensonem sibi retinere, eum havet aliunde quo se transitat, ibid. Ut ad solum Pontificem Romanum devoluta sit saeuitas eoastituendarum pensonum , cap. 3 . n. s. 6.f. Ex hae. n. 8. Nullae & simoniam desarantur a deeimi sexti saecvli Cone illis pensi nes absque Romani tificis interventione concessae, num. II. Fensionibus admittendis Romani Histifices usque ad Auenionense schisma invicte semper repugnam tit, num. M. mον biles. Legitimae pensionum causae; T. VIII. α gr. n. ly. Non debent exce- dete fructum tertiae partis Beneficii. nam. 8. Eas tolli postularunt Oratores Caroli lX. Franeorum Regis in Concilio Tridentino, num iii. Statuit Ladovicus xlv. ann. 67 t. ne si isue ex parochiis, sive ex Cathedralium aut Collegialium Eeclesiarum Canonicati s . nisi post ministerium in iis per quindecim annos exhibitum, & infirmitatem episeopo perspectam, pen fiones recipi possinit de ne tertiam mesuum partem illae excedant. ea denique eonditione, at Titulari sepersint trecentari- saltem librarum reditus . num. 13. Hoc ediis ctum postea extendit ad Dignitates 1c Ben fiet, omnia in Ecelesiis Cathedralibus, aut Collegialibus νάdentiam persciarim Rostulan. tia. ibid. Iure communi immaturi quique. pueri erant idonei Mntionibus aeeipiendis. seu instar essent eleemosynae ad eorum suste lationem, seu ut functioni alicui viribus eo. rum pati in eeelesia mane istarentur . seu a remuneranda utcumque ob via parentis eo. rum de ecclesia bene meriti. At Ballis s. Pii V. de Sixti V. abrogatum id fuit, pensi nesque Clericis reservatae suat, qui in veste
157쪽
Indis Rerum praejuarum . III1ε tonsura sint Cleri eali. ut proinde debeam es Petrus, & super, &e. T. l. e.7. n. D Nulla esse septennes: sed de Horas canonicas B. praeter illam petram, quam Dominus in tua Matiae reeitare tenentur. Ad eos Gregorius damento potuit, iubilis erit constructio ex XLII. privi. etium fori extendit, atque ita Innocentio, e. 8. Super i um Petrum aedi- quoque Congregatio Concilii Tridentini: ut ficata eli a Chritio Ecclesia, praeter allatum νroinde lieet pensiones istae non vera sint Be- Innocentium, ex Cypriano, Hieronymo, ne fieta, sint tamen initar Beneficiorum, T. Petro Patriarcha Antiocheno tempore Mi-II. eap. 7o. num. 3. Pensi ibus. T. VIII. chaelis Cerularii, T. I. e. so. n. q. q. T. I l. e. c. 3 I. u. I . -2. n. Eum Romae ledisse teliantur Gelais Per trinationes pia, T. VI. e. 36. . 4I-42. sus, Augustinus, In noeentius, optatus, TerisAb iplo eeelesiae ortu episcopi ac viri qui- tullianus, Irenaeus, T. I. e. 7. n. 8. I. I 2. c. que lancti & graves ex Hieronymo ita ni 3. n. I. I. 7. 8. 9. Petrus Paulo ipso superior Hierololvmam. T. VI. e. n. 14. Quanta est ex Augustino δι Hieronymo, T. V. e. Romam pietatis ergo copia peregrinantium . I6. n. l . Quare Petro seorsim , de eum Ap seu a Clodovaei, seu a Caroli Magni tempo- siolis conjunctim Christus dedit et aves Regnaribus, c. s. n. II. I. I l . c. ΑΙ. n. 7. Quan- coelorum, T. I. e. Io. n. 3. 3. 6. 9. 3I. Clavesta etiam post annum millesimum. e. 4et. n. 4. Ragni caelorum a christo accepit ceteris com Peregrinationum piarum quarumlibet votum municandas, T. IV. e. 6. n. I 6. Quare restolim Epitcopis permittebatur commutandum, laplum suae a Christo restitutus est dignitati
An Se quatenus, sive in peetis tione, si . Quae Zaehariae pontificis Romani partesve in Wovinetarum vastatione, fugere lieeat eum Pipinum inllituit Franeiae Regem T. episcopis ae Clericis, T. VI. c. 66. Ac 68. n. VIL c. 29. . II.
Personarum esse. Reus coniurationis in patrem suum Cis Quominus personati unquam ineedant Cle. Ium Magnum, eapitisque ideo damnatus a rici. Concilia mohibent, T. IX. e. . n. t . tondetur in Cleri eum, & Μonasterio tradi Non lieri Episcopis , aliisve pastoribus tur, T. IU. cap. 28. num. 6. tempore pestilentiae fugere . Exempla con- Pisanus Primatur, in Ind. Ge mraph. stantiae hae in parte primis quinque iseulis L Pius Reeetesiae, T. VI. e. 67. Tribus aliis deinde is- S. Pius V. etiam post sublata a Concilio culis, c. 63. num. I. ad Io. Post annum mil- Tridentino Mandata, Expectativas, de mentesimum, c. 7O. n. 3. 6. tales Beneficiorum Reservationes, reservat si- Petrus. bi tamen, pamribu ς Clericis ut subveniret, Ceteros Apostolos Petro dum videntur ae- cuiustumque sortis Benefieia, quae vacant quare Cyprianus, Hieronymus, Leo in simia Episcopali Sede vacarent, T. IU. e. 43. n. II. litudine honoris . in Saeerdotio, in electione, Hebes. in potestate, in digni inter eum tamen ion. Plebes Antiquis dicebantur illae Eeelesiae. go illis anteponunt intervallo, T. l. c. q. n. s. quae Baptismo admini tirando dieatae erant, c. 7. n. a. c. IO. n. r. I. 6. 9. Fuit Petrus A . & quae parochiarum aliarum id iuris non ha- stolorum primus. Apostolorum maximus, bentium erant veluti matres, T. II. e. s. n. Apostolorum Coriphaeus ae Princeps, AH 8. e. 6. n. I. v. tit. Baptismus. stolorum caput, Princeps principum ex Eu- nitemia. sebio. Optato, Chrysostomo, Theodoreto. Eius administratio. T. II. e. IL ad e. I7. v. B nodo vi. Generali, Avito, Concilio IV. infra tit. Poeatientiarius, Se supra tit. Con- Turonensi, ipso etiam Michaele Cerulario, fessoν. 3e tit. Casus reservati. T. I. c. n. 3. &9. c. 7. n. I. I 2. e. 8. n. 9. Sc Non omnia initio erimina, sed eapitalia T. II. c. 42. n. q. Petro Deus primatum de- solum illa seu atrocia ; sive Meulta solum ea dit in omni terrarum orbe ex Concilio IV. essent, si Qe publiea, poenitentiae publicae ob- Turonensi, T. I. e. 3. n. a. Bum Christus noxia erant, T. IU. e. 36. n. 8. I s. c. ω. n. II. constituit Ecclesiae eaput ex Hieronymo fle g. illum, de duobus sequentibus. Militia Leone, T. I. c. . . R. . m. n. . Exori salu- per prima quinque saecula prohibebantur illitis est ex Leone quisquis ex ejus reeedit se. poenitentes. T. IV. c. 66. R. 23. Muneribusliditate. Immo eum Chrillus in eonsortium item fle Oifieiis publieis, abid. potestatem re- unitatis assumpsit ex eodem Leone, tibi quod mittendi de risore Canonum pro pete niten- ipse erat voluit eum nominari, dicens, Tu tium fervore inbuerunt Episcopis Concilia,
158쪽
Indis Rerum projomm . T. II. e. Iri n. 8. Quamquam tamen potesta- Archipresbytero commonitiis , iam poterat tem illam deberet prudentia dirigere, G tra eum par hus suus ex ceterorum paroch n. 34. poenitentiam puhlieam ini ere, aut ram consilio, a coetu fidelium arcere, e. 7 ea fungentes, functosue reconciliare presby- n. 1 . 1 mmo Episcopi olebantur opera Mi teri vetabantur, nisi interveniente easu ne- ntifri Regii, ut publicorum γε torum ea piaeessitatis, & quidem nonnisi eum interposito talium reos cogerent Menitentiae labores su etiam tum Episcopi eonsensu, nisi adeo ur- bire, si poenitentes illi liberi erant. Si vem geret illa, ut iam per tempus iste requiri agricolae de milici, erant, poterant em Epi non posset, T. II. e. 23. n. II. poenitentia scopi vel invitos subiicere senitentiae &ρα publica tum Meultorum, tum publicorum et- nis corralibus ata cere, T. VI. e. 79. n. 7. iam meeatorum desiit in oriente a faeculo 8. Misti quoque Dominiet in euram hane quinto ineunte, scilicet a tempore Nectarii incumbebant nominum ad poenitentiam aduCΡ. Episcopi , T. II. e. 7. n. l4. l . Non gendo m, e. 92. u. T. Queritur tamen Ionax exolevit tandem apud Graecos, de necdum Aurelianensis, quod publicorum peceatorum quidem mos . Euehatilliae horum peccatorum rei non iam ad poenitentiam publicam aes reis inhibendae 8c post absolutionem proera. gerentur, sed se ipsi etiam fidelium gregistinandae, e. io. n. a 3. in oce idente vero de- immiscerent. T. II. e. II. n. iri Ga occulta sit publiea peeeatorum occultorum poeniten- presbyteris aperiebantur . Episcopo publieatia leptimo saeculo: publieorum autem etiam servabantur, n. 6. 7. t . Jubebantur presbyte- Meeatorum laeeulo duodecimo exeuntii vel ri ex rigore priscorum Canonum poenitentiae iublata est, vel ecepit esse ratissima, T. II. Sacramentum administrare , n. t. D 4. 3. Neias. 7. n. I I . mini publicorum illorum, quae poenitentiae pu- De Poenitentia saeuu 6. 7. & g. blicae obnoxia erant, peccatorum reo presby- . Necdum septimo saeculo publicae poeniten- teri ea condonare poterant nisi vel tu nistiae obnoxia erant omnia peccata ; Ee quae- te Episcopo, vel in mortis periculo, num. 7. nam ei subjicerentur, T. t V. e. q9. n. . 8. Exeeptis quibusdam illis imis ubi iam me Tot ei tamen lapsu temporum subiecta sum byteri eo: perant esse ordinarii poenitentiaerant, ut iam tum sere omnia. At dc inde miniitri , cap. 2I. num. 18. Ii , quibus iueire iter illud saeculum altera illa invecta est perieulo mortis a presbyteris sobventum sum disciplina. qua nonnisi iam pro Meeatis ρο- rat , debebant si convaluissent, talemni mi. blicis publica obiretur poenitentia. e. 36. n. nuum impositione ab Episcopo reconciliari ,16. poenitentes sibi capillos tondebant, habi- α it. n. i . oblationes factae pro poenitentibustumque mutabant nec poterant sve tonsuram ante sui seu ab Episcopo, seu a presbytero re- illam abiicere. sve habitum deponere, T. eoneiliationem mortuis, rei ieiebantur ab aliis II. c. 38. n. 3. I. e. iv. n. r. Communiς illis erat Eeelesiis ab aliis admittebantur Poenitentia pu- hae eum Monachis tonsurar ecqui distabat a blica necdum iterabatur. Sique peceata publiea tonsura Clericorum, e. 38. num. 6. Mulieres ei obnoxia quis rursus perpetrabat, illi solum etiam poenitentes a Concilio III. Toletano in morte praestabatur Eucharillia, T. II. e. it. iubebantur habitum mutare, c. ῖS. n. 3. Jam n. 8. Nono iam laevio paulatim irrepsit in sexto exeunte laeculo, vel ineunte septimo mores Ecclesiae usus redimendi certa Me presbyteri, sed quibusdam solum in locis, niarum vel eleemosynarum quantitate me coeperunt esse ordinarii poenitentiae publica tum quodcumque praescriptamve ei poenite ministri. T. II. a. 23. n. i8. tiam, T. Uil. eap. 7 . n. I. Initio inlum ex De Poenitentia sub Imperio Carati Magni o parte, n. 2. 3. Deinceps etiam absolute,n. familia eius . seu oeulo 8. q. & 1 o. Approbantibus' id etiam sanctissimis quibus Modus quo poenitentia imponebatur, & qne viris, ut Petro Damiani ,1hιL Hve meis loca in quae poenitentes octavo laeulo con- nitentiae agendae ratio ex eo profecta suerat, trudebantur, T. lv. c. 71. n. lo. g. In ea. Qui quod iis temporibus quasi lege sanet tum esset iis saeculis studium poenitentiae publieae in- poenitentia septem annorum expiandum esse grediebantur aut ingredi meditabantur. se quodlibet mortale peccatum . Ex quo fiebat ad ianuas Ecclesiae, iaceo induti, Deonis ut computato peccatorum numero, anni meis astantibus vel Archipresbyteris parochisque, nitentiae saepe supra ducentos di multo plures offerebant Episcopo, ut ab eo poenitentiae ellent subeundi, seque nullius vitae diuturnia legem dc ordinem aeeiperent, T. II. e. i. n. las hvie poenitentiae par fuisset, nisi eius eleero. Si quis publici capitalis peccati reus de. molynis contrahendae dc redimendae saeuitas trectaret publicae menitentiae se subiicere de- daia fuisset n.
cimo quinto post peccatum die de ab ipso De poenitentia post anaim millesimum.
159쪽
Indo Rerum praecipua m. ITCum perdiu ea etiam aetate a solis com- hominibus, T. I. e. I 6. n. I. 2. q. I. 6. Io. Gre
muniter Episcopis administrata fuisset pem, gorius Vll. poenitentiam ea nouitam imp tentia publiea , eius tamen mi ea adminiliri nens Simoni Comiti Crispiaeensi . partem eius suere etiam Paroelii & presbyteri . T. I l. c. statim in se retorsit , partem reliquam si 16. num. 6. Tumque statim a publica poeni- Elissimis implendam Monachis dispensavit , tentia, quae iam iterabatur, distingui ccepit P - num. lo. in fine. Poenitentiae publieae de sta- nitentia solemnis numquam iteranda , hanc- gellationi subiecit S. Hugo Lincolniensis Epique sibi vindieaverunt Episcopi. n. 6. g. Con- lcopus magnum Angliae Forellarium, T. VI.
num. 8. Dd mirari . A publica solemnis De poenitentia Clerieorum , v. tit. Claritaliaee eo solum distinguebatur , quod maiori f. De Clericorum Paenitentia.
eum pompa gereretur, de inustatorum crimi- Poenitentiarius , T. II. c. 7. Io. U. tit. num enormitati indiceretur , 'uanquam in Paenitentia.
unam mi ea tandem ambae conn tae lunt,n. Qui a Merate refertur in singulis eeelesiis 16. f. Cum υix . Leges & descriptio Meni- institutus sitisse sub Deeio Imperatore ab Epiutentiae publicae, T. II. c. l I. n. c. I 6. n. a. S. scopis Presbuter Poenitentiarius, quive poeni in Exm nonnulla huius aetatis Concilia Clericis tentiae praeesset , tum de poenitentia intellia vetuerunt imponi , c. I 6. n.6. g. Vetuit . sestem gendus est publiea, tum in Oriente duntaxa ineonsulto Episcopo, ibid. UOUitur ones . locum tune habuit . in Oeeidente ramque Non nisi pro peccatis publicis indicebatur, c. per quinque sexve prima Ecclesiae saecula manis16. n. 3. 6. Militia poenitentes interdicebantur sit penes Episcopum solum administratio pu-a4hue , sed hae iam cum exceptione , nisi blieae poenitentiae, adeo ut pre bytero nonnisi consilio religiosorum Episcoporum pro defen- Episcopo absente vel aegrotante delegaretur , denda justitia, T. IV. c. 7 . n. 2. Poli Rum T. l I. c. 7. n. ly. S. e. l. n. l. Erat itaque I 3 . non tam , ut antea , legitur in Meni- Episeopus ipse Diceeeleos suae Poenitentiatiustentiae publieae impositione probibitio confugii generalis, e. . n. 7. Immo & inde usque ad 4einceps ineundi, nec item adeundae militiae, Caroli Magni tempus, e. I l. n. Io. cap. 23. n. T. II. c. lo. n. 4. Hac sunt. Illam. quae de 18. & inde item ad annum millesimum de militia est non amplius adeunda vel primus ultra, ea p. tr. n. 7. At praecepit Lateranens vel inter primos Gregorius VII. relaxavit , ann. lais. Concilium astumi a quolibet Epiun. s. Poenitentiae publicae alligabatur irregula- seopo Poenitentiarium, quem haberet in Coninritas , T. 1 . e. 6 l. n. 9. Perseveravit Pro pec- fessionibus audiendis eoadiutorem quanquam eatis publicis publica poenitentia us3ue ad sae- dudum antea situs iam erat in Ecclesia Ro- eulum r3. quatauam alias frequentior , ali s mana poenitentiarius, qui & Confessor gene- insere uentior . T. II. c. 6. n. 6. Eiusque usum ratis dioebatur r ut proinde hoe mereto id pro lsidem innovavit Concilium Tridentinum solum eeteri Episcopi iuberentur imitari . e. ae plura deinceps Galliae aliorumve Regi io. n. s. Immo in pluribus Dioecesibus suus num Concilia confirmavere, n. 7. 9. Permisit iam erat ante Decretum illud vel eodem tem- tamen Synodus Tridentina , ut eam Episco- pote poenitentiarius generalis, num. I. 6. Eiuspi in secretam commutarent , eum id vide- erat ex quacumque Diceeeseos parte Consentent exped:re , n. T. poenitentiam publicam sones atruire , nisi sicubi Confessiones par possunt etiamnum ex eadem Synodo presby- ehorum , Magnatum , & Baronum sibi ipsi teri imponere. c. 26. n. 8. Eius aliquando est reservabat Epileopus. Ad eundem poenitentia- vestigium , poenitentia illa eui laiauntur die rium reserebantur, tum soluendae quacunque Cinerum mulierculae illae, quae insantulos suos in soro poeniteat tali disticultates , tum enor- inopinae oppresserunt, I . 6. s. Cum vix. Quae mi a & atrociora erimina. e. να n. . 6. f. Iν- publica pubsticis peccatis imponebatur ea et- nodus . Poterat poenitentias ab aliis Conseniam aetate, debebat fieri ex norma Canonum: foribus iniunctas vel relaxare. vel permutare, Meulta vero , seu quae pro peccatis occultis, eap. s. ctanei lium Tridentinum poenitentiarii xibitraria erat , id est , pruὁentiae presbyteri munus in perpetuum Beneficium evexit. sanis
eredebatur, c. I 6. n. r. & n. s. g. Cum vix. eiens nempe praebendam ei in unaquaque E
Exempla poenitentiae publie ae in Theodosio etesia Cathedrali ecillatum iri , ipsum vero Imperatore. T. VI. e. 3'. n. 8. q. admouet . poenitentiarium quamdiu Confessionibus au-In Aneliae Reee Eduini saeeessore. c. 61. n. diendis operam daret , eensendum Choro &6. in Oitone imperatore , n. 6. Alia adhuc eiis praesentem, n. 8. prima ei locum in. multa post annum millesimum in Resibus , ter Dignitates eontulit seelesia Gallicana ,
Dueibus , Episcopis , presbyteris & quibusvis eod. n. 8. 6. Haec duo, & S. unamquam.
160쪽
ni factum sit ut quibuldam paminis non sint nisi portiones coneruae T. UIlI. e. 24. n. I. 2. R. 3. Quantae ei se debeant , n. 9. l. iti Portio dia paroelii eongrua suistentatiove ejus commoda eam dicit provent rum copiam, quae pauperibus Dicendis de hospitibus recipiendis lullietat, n. 8.Pcνια uia, v. Iud. Geograph.
Potamii Braeeharens s Epistori meeatum& paenitentia. T. IV. c. 73. n. s.
Hae nomine sgnificabantur primitus ipsae sportule distributionei e . uuae inter singulos Cleri eos vel Mouachos diuribuebant ar : Beneficium vero sienificabat ipsum agrum fati. dumve, qui seu Laicis ut uisuctuario iure concedebatur , VIII. e. 67. n. ra. Erant illae praebendae. G.bi, potus ae vestium . quin & etiam aliquando pecuniarum dii ributiones , T. I x. c. o. n. 3. q. T. Venit autem istud praebendae nomen ab ipso militiae usu, ubi praebebantiar militibus esculenta, pmulenta, vestes, pecunia. T. VI l. e. ro. n. I. Tria genera conserendi praebendas seu Canonicatus , vel ab Episeopo isto, vel a Capitulo solo, vel coniunctim ab utroque, T. lv. c. 76. num. I.& 16. Quare Canon iratus &. praebendae nune ab Episcopo . nune a Capitulo , nunc ab utroque conserantur, T. VI l. cap. 23. n. I. o. Ex his tribus generibus primam ipsum magis aeradit ad priniam Ecelesiae originem, n. I . uuanq/-m id, Bc num. II. Duo alia genera eas conserendi, n. ra. Si praebenda ultra
menses vacare sinatur , ubi ad Caelati nem pertinent Capituli . devolvitur ad Epi. scopum: Ubi ad Collationem Episeopi , a volsitur ad Capitulum: Si utrique negligant, ad metropolitanum . n. gr. Si ad utrorumqua Episeopi di capituli pertinent Collationem, non fit devolutio , .hiae suanquam id. Ut tame' vel fie possent ad Miscopum devolvi λ ih d. Varia praebendarum exempla Canonieis Regularibus , aut etiam Monaehiseoneessarum ab Episeopis vel Eeclesiis ipsit tam Cathedralibus tum Collegialibus post annum millesimum, T. VII. c. 23. num. I. adnum. ti. Similiter & praebenda datae legun-etur Clericis ab Abbatibus in suis Monasteriis, e. 27. num. . Vetuit Honorius II l. vltra Clericix dari ab Abbatibus praebendae M nae, les, T. VI. e. 9. num. 6. Canonici R uares, qui in Eeelesiis Cathedralibus prae-ndas h bant , poterant ad nutum amo. veri. num. I. Nee tamen sine causa amovetide dant , c. 27. n. II. c. 18. n. 3. In quibusdam straebvarum. Eeelesis tempore Bonisaeii VIII. id in more positam erat , ut eum vacaret praebenda quoiam, posset senior Canonicus eam optare se pinguior esset , nee id moris damnat Pontifex , T. I v. e. 36. n. 11. c. 48. n. . Prabodorii cla Sem rabendant. Praebendarii & Semi praebendarii vocabant olim omnes inferioris Chori Beneficiarii, T.
Praedierato, T. VI. e. 83. 8 83. 86. vid. mox infra tit. Praedieator. Praedi eatio unum est e praeeipvis Episeop rum muneribus, T. VI. e. 83. n. I. 3.12. 4422. e. 86. n. r. 4. 8. 9. 3. Hine Episcopis a Coneiliis ineulcatur, e. . n. II. e. XI. n. 2.3. 4. Eoque ad praedicandum seu per se si non legitimi sint immiti , seu per alios,
teneri declarat Concilium Tridentinum , C. 86. num. 8. Nee legitimum Mediolanensi I. Coneilio videtur impedimentum levis quaepiam causa aut quidam animi languor, num ς. inalis esse debeat praedicatio & praesertim in Episeopis, T. VI. e. 89. num. I . Ante S. Leonis tempora Pontifices Romani solis utebaatur familiaribus & veluti extemporaneis praeceptionibus absque arte pM ratis , T. VI. e. 8 . n. 4. 6. sed . n. r. Atque is videtur fuisse ubique ulus sive Epileoporum sive Presbyterorum usque ad mediam IV. saeealum, n. I. Nulli antiquiores ad nos pe venere sermones, quam S. Gr orii Naria eteni. Erant hi summa atte parati , hi neque eum diceret, erant sui palam & elam eos exscriberent, ut & dieente factum est Aug stino & Cho stomo, n. 6. g. lo. Eloquentiam sermonibus esse aspereendam aiebat Naria renus, m αδc Chrvisilomus, n. ι'. f. Hine. Quanquam ea potior est eloquentia Conei natoris, probata eius vita. n. I9. C dicem factum Aumstinus aliquando sumebat in manus, T. VI. e. 83. n. i7. Iam Chrν stomi tempore stipendii aliquid Conesonatoribus exissetvebatur, num. Sedebat Conei nator in altiori loco et audiebatur autem a stantibus in Asriea , a sedentibus vero in Cil marinis Provinetis . id q uod magis Angustino probabatur, n. 13. Caesarius Arelatensis cum aliquos uidissidit ante conetonum suarum finem exeedentes Eeelesa, iussit sores deinceps eludi eum esset e crinem habiturus, c.84. n. 3. S. Nieetius Trevirensis Episcopus quoridie praedicabat. T. VI. e. 84. n. 7. ita fieri ab omnibus Episcopis optabat Trullana Synodus, iubebat vero ne saltem huie Omeio dimbus Dominieis deessent, n. t 3. Ea erat Am-- si consumido, T. IU. e. 83. n. 7. Dominicis diebus addi volebat Moguntinum ann. 8, 3.