장음표시 사용
241쪽
enim sino dubio optimum resolvens vegetabile; reddit etiam praeparatum minus nauseosum, indeque diutius usus ejus continuari potest; quod quidem requiritur, si in morbis chronicis Cum fructu adhibere velis. Vinum scilliticum inprimis V AN Sw1RTENComm. T. IV. p. 259. .gnopere extollit. Infundit vero radicis scillae recenti S Unc. sem. Cum vini libr. duab. Dosis adulto fuit unc. sem. Fi-lulas sicilliticas EDiΜBυRGENs1UM insignis , ad plures morbos chronicos, praesertim in retus viscerum , utilitatis esse, neminem latet.
i Est scilla medicamentum, quod, rite adhibitum, heroicas possidet virtutes; perverse vero adhibitum& maxime nocet; vires enim deprimit ventriculi; sub nervorum nimia sensilitate convulsiones saepe producit : ubi scirrhus cum febricula, aut inflammatio, cancrum inde timent CRANE, Mat. Ηἰed. T. H. p. 83-), BER Gius , Mat. Med. p. 266.), T1S-εOT , de Hydrope , Edit. Balding. p. 2O8. Νihilominus caute adhibita summum remedium in mordis quibusdam chronicis, praesertim in hydrope &asthinate. In hydrope commendarunt multi, quOS SPIEL-RANNUS Mat. med. p. 229. 9 recenset. Tisso-TUS ea. Cosi exhibet, qua renes, alVum non purgat. Radix per se, quoad vim, certe omnibus praeparationibu S anteponenda; attamen pluribus intolerabile est remedium; praestat itaque Oxymel scilliticum. Nonnulli aqua cinnavomi, vel & alio aromate, vim
242쪽
emeticam radicis frangere solent. Angli ptisanae ὁjuniperi baccis scillam nuptam largiuntur ; quod &T1ssoae utile esse invenit. Hic alias gr. duo, vel tria, cum saccharo trita exhibuit, quae saepe , ut refert, anxietates horrendas in hydrope pectoris tollunt citissime. Summum est remedium in omnibus speciebus hydropis, in anas arca , hydrope pectoris, ocdemate pedum &G. Taceo innumeras observationes, quae de hac re in litteris Eruditorum obcurrunt.
In asthmate non minus probata vis radicis est: Frid. ΗΟFFM ANNUS, Med. rat. os. T. IV I. DA. 2. c. 2. obf. 3. Mirabilem esse vim scillae, in auferendo asthmatis inmanis paroxySmo, contendit etiam WAGNERUS obfera'. clin. 9 Undecim hic adfert observationes, ubi scilla in substantia in asthmate periculo pleno, hydrope, tumoribus Oede- malosis, & cachecticis , nephriti de pituitosa, calculo, urinae subpressione, satisfecerit. Praestat etiam in asthmate convulsilvo , materiam enim Viscidam, quae partes irritat, resolvit, removet: praeterea etiam quadam vi anodyna praedita est, quae & hic in censum venit. In laudes scillae ad adfectus calculosos , quos WAGNE Rus, Medicus lubecensis, & ACTA NATURAE CURIoso RUM perhibent, longius excurrere, loci angustia vetat. In morbis infantum plurimis, ubi summa desectio virium est &c. saepius enema cum Oxymellis scillitici uncia una, ob vim stimulantem, optimos exserit esse
243쪽
Solemnior adhuc, quam Usus tartari emetici, aut scillae, in parva dosi hodie est methodus, qba radix
ipecacuantiae ita administratur, Ut Vim resolventem 2 antispasmodicam exserat. Inventum , quod in permultis morbis summam sibi adquisivit laudem , quo cura morborum, alias curatu dissicillimorum, facilior reddi ta est, Anglis debemus; postea eadem medendi ratio in Suecia invaluit, & jam in Germania vulgaris est Jam ante quidem subpellex antispasmodicorum & re
solventium in Materie medica abunde instructa erat: attamen sunt casus, in quibus nullum e classe antis pasnodicorum , huc usque a6hibitorum , in usum vocaro licet. Alia non subsicienter agunt, alia in minutissima etiam dosi nimis valide; alia nimis exaestuant, vel eorum usum vetat plethora, Vel cacochyliae in primis viis praesentia, alia denique obstruunt alvum, ut praesidia pro salute aegrorum ab iidis petita valde dubia maneant, ac periculi plena et saepius quoque Medicis tot contraindicationes obstant , ut nullum antispasmodicum , quod tuto sine ulla noxa adhiberi liceat, illis in promtu sit. Radix ipecacuantiae autem, Omnium dictorum incommodorum expers , in sum a Plethora, in corporibus delicatulis, in sordibus primarum via- rum &c. tuto administrari potest. Non vero vis radicis,l in parva dos administratae, solum antispasmodica est. l sed habet etiam vim resolventem; quinimmo agit in i quibusdam morbis ut speciscum, ita ut Vis, qua eL: sectus producat, desiniri non possit. Jam aliqua de usu hujus radicis in eenere & praesertim do usu in mi- nori dosi adferenda ; nec minus morbi, in quibus usus: ejus praeclarus est, recensendi sunt. S. IX
244쪽
Guil. Piso Hs. nat. D med. Indiae occidensa- Iis p. 23Ι, primus est, qui mentionem ipecacuantiae facit, postea LEIBNIT ZItys Miscella u. Mi. Curios. Dec. 3. Anu. 3.) historiam ejus tradidit, ut & IDI MURRAY Mat. Med. T. II. p. 526.) & Inl. SP1EL-ΜΑNN Mat. med. p. 616. Anno I 649. Europaeis primum innotuit & 1672. a Μedico quodam GRAs Lutetias Parisiorum primum adducta ; 1684. passim in Europa venalis , 169O., ut QUINcY G. c. p. 143. contendit, I 686., HEL-vsae ius , qui sibi soli voluit reservare hanc mercem, quum mercator gallu S GRENIER , qui magnam ejus copiam in Lusitaniam advexerat, socium eum sibi junxisset, LUDOVICO XIV. persuasit, ut juberet, copiosa cum ea , in noso contio Hotet de Diea, fieri experimenta ;quod GR EN1ER aegre ferens, aliis hanc radicem etiam vendidit, unde in tota Europa divulgata est. Eo tem- pore dosis Ludovico aureo vendebatur. Ante annum I7O9. in terris hannoveranis jam vulgatior erat; quum enim dysenteria, epidomica tum temporis, in his regio-
245쪽
tria ut & de genore plantae maxima inter Auctores adhuc versatur discrepantia. Optime litem conposuit Iul. ΜυRRAY . c. , qui & differentiam speciei albae, fuscae, Brasiliensium, griscae, cinereae, seu Peru-
Uianae , quam LEWIS Mat. Ved. p. 323. albidam nominat, optima determinavit. S. X.
Omnes Auctores, qui unquam analysin chemicam radicis ipecacuantiae rimati sunt , in eo Conveniunt, inesse illi plures partes gummosas , quae aqua, quam resinosas , quae spiritu vini , extrahi possunt; quamquam & ipsi quoad proportionem earundem Ionge differant. Secundum CL LEW1s & NEυ ΜANNυΜ duplum extracti gummosi, quam resimosi extrahi patitur, GE OFFROY 24 spirituosi , 3 h vero aquosl : CARTHEUSER ex uncia una corticis radicis drachmas tres
extracti aquosi, scrupulos quatuor spirituosi, NICOLA Lex eadem quantitate corticis radicis scrupulos quatuor spirituosi, drachmas sex vero aquosi extracti obtinuerunt. Terrestris substantiae semper maxima pars residua fuit. Decocto aquoso partes adstringentes insunt, quae non in infuso reperiuntur, illud enim cum vitriolo Μartis nigrescit, cum hoc tantum fuscescit, secundum eXperientiam BER G11. Mat. Med. p. IO36.b Emessin partes resimosae praecipue cient, gummosura enim CXtra ctum, aut plane non , aut debilius hanc virtutem pos sidet. Patet inde , ad emesin movendam non infuso , aut decocto , aquoso utendum esse, quum partes res
246쪽
nosas aut paucas, aut nullas possideant, in cortice autem praecipue partes resinosae lateant. Inl. MURRA T l. c.) illam unice emcacem esse , juxta testes hujus rei fide dignissimos T1ssoae, MEDICUM , ROSENS TE IN, refert. Praeterea multas partes Volatiles radi X continet, unde ii, qui in pulverem eam redigunt, os obte- gere iolent, parteS enim, quae nares & Duces adtingunt, ita eas irritant, ut haemorrhagia & tussis vehe- mens inde observatae sint ; quare sunt , qui radicem conterentibus & in pulverem redigentibus, aqua eam
conspergere suadent id. PARΜENTIER in nova oditione sua libri Chymie hydraulique , par M . te comte DE LA GARAYE, Paris 17750 Pulvis radicis
diutius in theca reservatus, inprimis si theca saepius aperta fuerit & pulvis aeri expositus, muItum ossicam ciae suae deperdit. Subtiliores partes eas esse , quae operantur, inde praecipue patet, quod minutissima do- sis eosdem saepe effectus ac solita major habeat. In
Philosophical Transaflions Vol. LXVI . , ut & in Medicat and Philosophical Commentaries by a Socie- G of Edinburgh , Vol. IV. exempla de mulieribus
exstant, quae asthmate ex partibus subtilioribus sub con- tritione radicis nares ferientibus , adsectae sunt. Fartes igitur constitutivae radicis ipccacusnlim sunt Plures partes terrestres , multae gummosae, quas substantia medullaris potissimum possidet, non paucae
resimosae, . quae cortici praesertim insunt, aliquot deni- qUe volatiles.
Post primum detectam radicona, ad emesin irritan dum potissimum adhibebatur, unde nomi ue Erechmurr
247쪽
S. 12 8. EMATI c A. - 243 est insignita. Febres intermittentes, praesertim quae eX ventriculo Oriuntur , saepius vomitorio, initio exhibito, plane ejus ope subnaminare licet. In tussi convulsiva otiam, & in quacunque evacuatione per 'os indicata, usus ejusdem Valet. Auctores, qui conscribendae Μateriae medicae operam dederunt, do in radicis pro usu emetico scrup. unum, drachm. semis ad drachm. duas permittunt: hoc vero
inconstantissimum est, prout sola pars cortica sis, aut &lignosa, adhibetur, prout grossiuscule , aut subtiliter, prout diu, aut recenter in pulverem redacta; prout aeri exposita fuerit, aut non; vel & juxta dispositionem corporis, cui dare velis. EXempla in promtu sunt, gr. duo radicis vomitum excitasse; GE OFFROY gr. de Anon minus valide, ac scrupulos duos operari; A LINNE 2RoΤΗER ΛΜ Def. de medicamentis purgantibus, o DLI755. ad vomitum esticiendum grana quatuor ad scrupulum unum lassicere adfirinant. Quin ipse vidi sartorem , cui praescripseram omni trihorio granum unum, cum scrupulo uno sacchari albi, mox secundam dosin vomitu rejicere. EX alte
ra parte supra S. III. J jam eXemplum adduxi, ubi
drachmae duae fere nullius erant ossicaciae. Satius igitur osse videtur, refractam dosin & hisce occasionibus abhibere. CeL STOLL. Rat. med. T. I. p. 192. in morbis , quos malignos denominat, quoS vero fe-
PYE on the powers of Uec acuanna in very smalidoses. Dedit hic Auctor hanc radicem ad gr. duo, emesin excitandi causa, quae dosis plerumque illi satis secit.
248쪽
brim putridam ex biliosa dicεre mallem singulis horis
grana decem radicis porrigit, donec vomitus sequatur. Huc referenda etiam est methodus WAGNERI, Medici lubecensis , quam narrat STOLI. l. c. J, qui in se bribus exanthematicis, pete hiis, purpura, ct consiI- milibus, quos/morbos gastricos esse dicit, miSturam dedit ex unciis tribus aquae cardui benedicti & drachma dimidia radicis ipe acuantiae, cum sale quodam medio; unde vel dimidia, vel integra hora, cochlearis dimidium sumebatur, donec i pecacuantia effectus sortiretur. Exiguae hae doses continuas vomituritiones, subinde & vomitum excitant. Adsert 1DΕΜ AUCTOR pag. 194., effectus ac usus radicis sic propinatae; nil ait vero de vi diaphoretica radicis, quae, ut mihi Videtur, hic inprimis ob anxietatem, quam perpetui ad vomendum 'conatus & vomituritiones eiciunt , valida esse solet, nec inter effectus radicis levioris momenti recensenda. Haec methodus, radicem refracta dosi propinandi, ut semper nauseam ac vomituritiones, raro vero Vomitum, aeger eXperiatur, in morbis ab infarctu viscerum abdominalium magnae essicaciae est; irritat enim radix iteratis subcussionibus ventriculum & Viscera adjacentia,
hepar inprimis ac ductus biliosos deobstruendo stases chronicas saepe sensim tollit; ad quem scopum supra III. tartarum emeticum commendavi. XII.
Morbi, in quibus ab initio magni aestimabatur, erant alvi Buxus omnis generis, ut ex Regis LUDOVI
249쪽
S. 12O8. EMETICA.ci XIV. edieto, quod Lis in Nigros conservavit, Videre licet. Haud multo post in dyssiateria specificum osse voluerunt nonnulli Medici, & ad hunc usque diem reperiuntur, eamdem ipsi laudem tribuentes. Habet haud dubio haec radix vires, quae eam in dysenteria caetoris vomitoriis utiliorem reddunt Vis, his emetica sordes acriores e Ventriculo & duodeno aufert, partes torrestres tonum intestinorum leniter adstringendo restati,
rant, simulque Vi vere styptica carent. Piso l. c. lib. II. cap. IX.) - quippe Praeterquam, ait, quod tuto itiemcaciter tenacissimos humores per ipsam amum, saepissime autem per vomitum ejiciat & a parte adfecta derivat , vim quoque adstrictivam post se relinquit. CI . Donald MONRO, Account of d ea les, p. 79. quam
diu somes materiae acrioris in tractu intestinorum haeret, evacuat illum, Post eum vero eliminatum ut adstringens
post bene purgatum corpus diutius quotidia aliquot grana radicis, aegro porrigete, non aliquid movendi causa, sed ad adstringendum, muco quassi intestinis obductis, apud quosdam in usu esse refert. Dysenteria plerumque a subpressa trans spiratione oritur, aut saltem haec morbi violentiam auget; ut ergo Medicos ad restituendum transspirationis negotium adtendere Oporteat; ex hac parte radix ipecacuantiae utilis quoque, O videtur possidere vim quamdam diapnoicam. QUIN CY eX inde eYtractum aquosum Commendat,
quod hanc possideat virtutem , quamquam debilius sit ad vomitum irritandum. Nec silentio praetereundum summum illud diaphoreticum a Practico conium malo DO VER primum conpositum, cujuS partes constitutivae agentes optum & ipe acuantia inprimis sunt. In noso- comi is Angliae omnibus ac pharmacopoliis prostas I frequentissime in usu est. Historiam hujus pulveris Do-
250쪽
vERI, ut plerumque dicitur, & modum conponendi
varium egregie descripsit Iul. ΜυκκΑY T. I. p. 2980Uti vero omnes fere Auctores, qui unquam Post inventam ipe acuantiam de dysenteria scripserunt, in usu ejus radicis quae & inde radix antio enterica , Rufir uret dicitur) commendando conveniunt; sic quoaddosin & scopum quam maximo a se invicem discedunt. DEGNER l. medica de Dysent. biliosa coiitagio far 738. P. TOO.) semper in pulvere a drachma dimidia
ad scrupulos duos dedit: omnibus vomitoriis eam Praefert, sit opus erat, & iterato dedit: etiam in dysenteria, quam sanguineam dicit. Inlustris ZIMMERMANN
odia dex , Θ. 8O. dedit quadraginta grana,
minores doses Medicum fallere ratus. Donald ΜΟΝ-vo l. p. 7O. initio se ut plurimum vomitorium ex radice ipecacuantiae a gr. decem a viginti dedisse refert, addito vero gr. uno, duobus vel tribus tartari emetici, quod& dii. PRINGLA aliquoties fecit. LAMBS-m A scrupul. dimidium ad drachmam dimidiam fatis sibi fecisse, ex vino, vel juscxilo. BERGIUS l. c. p. 1O3. dysenteriam se saepissime 1n prima quasi herba praecisam vidisse, mature propinata radice ipecacuantiae ad drachmam dimidiam. Sunt alii, qui refracta dosi radice usi
sunt. PRINGLE Difenses T. III. cap. IV. SesZ.IV. grana quinque dedit, donec vomitus aut purgatio FeralVum sequebatur; plerumque get quindeclm illi subficere, & refractas doses ut plurimum magis sordes evacuare PrMdicat, quam gr. triginta semel adsumta. QUIN-cY l. c. 'b refractas doses nobiliores esse una majori contendit. Post morbum jam debellatum, quotidie aliquot grana ad morbum penitus vincendum commendat. AKENSI DE Comment. de Dysent. una alterave post emetici operationεm hora, ipe acuantiae gr. Unum in