Ad Ephesinum Concilium variorum Patrum epistolae, ex manuscripto Cassinensis Bibliothecae codice desumptae. Item ex Vaticanae Bibliothecae manuscripto, Commonitorium Celestini Papae Episcopis & Presbyteris euntibus ad Orientem tituli decretorum Hilar

발행: 1682년

분량: 561페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

241쪽

si mihi praecipiantur multa millia mortium. Sed nec si Orbis com senserit universus. Quod quidem conditionaliter dico. Quia & metuo eum, qui ait usque ad mortem pro veritate certare. Et insuper novi , quod praemeditata a multo tempore nunc venerit ad effectum proditio Catholicae vocis. Et quidem ut infestivitatibus , live praeconiis atque Doctrinis incircumspecte Dei Genitrix, sive Deum enixa, ab orthodoxis tantummodo sine adjectione diceretur, vel Dei-Cida Iadat, vel quia Verbum incrassatum est , & quaecumque sunt talia, quae magis in suspecte di cta ob Orthodoxis invenimus , sane nurula accuratione sunt digna, eo quod nec dogmatice sint posita ista,& ut dixi, non maligne sint dicta. Quippe non a sordida volu tate, sed nec tali tunc quaestione propolita. At vero post corru tionem totius Orbis, & ex quo praedicari nunc coepit passibilis Deus ab impiis Cyrilli Capitulis , dogmatice poni solam vocem, quae enixam pronuntiat Deum , i d est , Theorocon , absque illa, quae pronuntiat hominis Genitricem, id est , Anthropolocon , nihil est aliud, nisi ea quae Cyrilli sunt praedicari. Universas si uidem passi nes ac mortem hoc unum Dictum pariter introducit, licet mu toties millies altera vox per quoslibet circuitus apponatur, & su tiliter legenti epistolam totam perspicere licet ab ejus haeresi nullo modo liberam. Verum si sana conscientia & hi, qui offerebant, obtulerunt, &ille , qui suscepit, suscepit, quid vetuit ut Sanctam Virginem dicerent Christora n , id est , Christum enixam , hi qui clare Deum hominemque persei tum consubstantialem nobis praedicabant D minum Christum p Si verb & voce hac composita delectantur,cur respuerunt ad vocem, quae est Theotocos,& Anthropolocos adjungere Absit enim ut unquam quemlibet piorum Dei Genitricis nomen pigeat confiteri, si una ponat & mminis Genitricem y Nam sicut est

impium refutare vocem Anthropolocos cum Theotacos, ita & Theotocos cum Anthroporocos. Quando vero utraeque voces ponuntur , &corum, qui Deum passum praedicant, haere si m , & illorum qui purum dicunt Hominem Christum , simul abjurant. Manifestati autem sunt Patres haeresios utriusque , sicut & magni Doctores Ecclesiae , qui pro sana fide certarunt contra haeresim Apollinarii

242쪽

Dogmatum resistentes, utrisque usi vocibus: Per quas & omnes haereses perspicuE notaverunt, & orthodoxiam irreprehensibiliter praedicaverunt.

Et hae epistolae, dc quae sequuntur Theodoreti CPrensis Episcopi, ab Irenaeo sunt in ea, quae ejus dicitur, Tragoedia per ordinem positae. Declarant

autem sussicienter differentias utrorumque, &qui Catholica, qui autem videantur altera voluntate moveri. Si vere tamen sunt.

243쪽

ris ipsis, & quasi e regione contrarium reperientes eis , quae ante cons cripta sunt, conlaudavimus Deum,qui blesorum linguas sol vere dignatus est , & incertum sonum in articulatam vo cem suavemque traduxit. De his igitur hisc habuimus sententiam. Altera vero diffamata sunt quaedam, quae nos nimium turbaverunt.

Dicunt enim quod is,qui hic poenitudine usus sit, non solum dejectionis sive damnationis sunscriptionem a vestra Sanctitate nitatur exigere, sed anathematismum quoque doctrinae Sanctissimi& Deo Amicissimi Episcopi Nestorii. Quod si id verum est , quod haec velut ex arce praecipit civitatis , simile aliquid facit, tanquam si quis vix tandem perductus ad consubstantialem Deo & Patri Filium confitendum, mox iterum anathemate feriat eos , qui hoc 1 principio sapuerunt atque docuerunt. Et iste siquidem postquam vix tandem nostris dogmatibus est adjunctus, mox corum anathematis num conatur exigere,quasi pro ipsa rerum rectitudine poenitens. Quia igitur hoc omne nostros valdὸ perturbat ,.quaeso Sanctitatem tuam , dc iterum quaeso, ut doceas nos, utrum vera si quae omnes nos Pertur

bavit , opinio. Nam de subscriptione tuae scribere Sanctitati Parbitror esse superfluum, quae sepe promisit nullum se contra voluntatem ad ista compellere. Haec in communi. scribere cuncti voluimus, sed deliberavimus , potius ego de Sanctissimus & Deo Amicissimus Andreas Episcopus, non Synecliticis litetis, sed amicabilibus haec tuae innotescere Sanctitati, &sapientibus medicaminibus tuis eam , quae ex opinione natost, perturbationem restituere sanitati. De meo autem Domino Sanctissimo & Deo Amicissimo EpiscNo Alexandro rogamus tuum Sanctum Caput ut tua utens consueta sapientia sustineas patienter. Credimus enim, quia & ipse una nobiscum voluntatu consentiet : Etsi nunc ambigit, subtilitatem nominum quaerens, c minime intellecta confessione contentus. . f

Hanc quoque Scripturam eic nomine Theodoreti Episcopi interserit Irenaeus. sanae utrum sit vera, nescimus. Quippe quam viventi ei nullus legitur

244쪽

VARIORUM PATRUM

objecisse, vel docuisse quod ejus sit. Nec tamen mihi, si ejus est, inexcusabilis , fateor, videtur epistola. Nam quod pro omnibus potuerit rectae sidet intentione conscribi, illud ostendit , quod laudet fidem unitivae epistolae Beati Cyrilli: auam

non solus, ut probavimus, execratur Alexander. Sed nec ullus alius approbavit eorum , qui cum Nestorio separati ab Ecc si a remansere.Quod autem in dejectionem Nestorii non consentit ad praesens, hoc ei commune cum caeteris Coepiscopis.

Et prius fuit, & post non parva in parte tunc usoque permanserat Conolio Orientis. Quorum Mullus quasi ab Haereticis tunc reversus est poenitens , quia sufficiebat Ecclesiae Dei eos mutare sententiam. Aliud porro est de persona, aliud de fide non recta sentire. Sicut aliud est ipsum malum furti laudare, &aliud nondum tibi comper- . tum. furem quasi insontem , eo quod insontem putaveris, vindicare. Similis de Dogmate ratio est.

Nam non ilum de Theodosio tunc Principe, sed et de aliis pluribus legitur, immode de Sanctis Celestino Papa& Cyrillo Alexandrino , quod approbaverint ejus initia. Quippe quem tantae civitati, sicut & Scripta eorum loquuntur , coiissem serant praesidere i Dum Presbyter Antiochiae su

rit. Quod Canones nisi pio magnis Doctrinae ac

245쪽

. morum meritis non permisissent. Talis vero ut adhuc apud Oriental f tunc usque putaretur, id, simo contigit, quia negabat te in Constantinopoli ' ..talia praedicasse, qualia vulgabantur. Et iu super is IDanni Antiocheno Episcopo rescribens , & Dei . Genitricem clarissime dixerat ,&alia, quae illum scribere potuisse mirantur, qui ipsa leserunt. Et

quod est amplius , ipsi fidei apud Ephesum se as

sensisse conscripsit, quae commun iter in Uniti vis Cyrilli&Joannis, mediante paulo Episcopo lit- teris continetur.. In quam tamen siete consensi sis Nestorius postea deprehensus est. Quippe cuju Complices , quorum unus est isto irenaeus,

hanc Fidei consessopem clarissime arguunt , - quam tantopere Theodoretus laudat. Nam repre-

, hendens hic ipse Irenaeus suprascriptant Theodoreti F pistolam, & contra hanc laudatis Alexan- dri,sic ait: D ino ardens gelo magnus ille Alexander, qtiodammodo futura prophe qans, proditionem γο- siccosat. Et hoc clare conspicimus ex ipsis Cy - rilli literis. Omnes namque deceptionis materias hinc accepit , &hoc piimum atque ultimum , quin potius solum deducens ad medium. Ortho- doxam quidem Doctrinam: exprobrat ut pollutam , proprium vero hac occasione exaltat errorem, dc interserens mox aliqua ex nomine: Beati

246쪽

VARIORUM PATRUM Cyrilli, ad jecit ita: Haec providens magnus Alman erab olim , proditionem Tocis exserimit, tanqv si ciens exstat, et Theotocossolum, non adiecto Anthropolocos nomine , proferatur, haereseos inferre lamgtiorem , Eccle ablica corrumpere Dogmati Idem vero Irenaeus paucis mediis subjunxit & haec.

MLm0x sum, quia quando stimus ad invicem collocuti in

loco qui dicitur Arbathimilas . tunc tuae dixerim Salmetit ii, dum certe nihil ante praetexuerim, quasi verum aliquid aliunde audiverim, ne forte .pacis huju Leg tus solam vocem , quae est Theclocos , AEgyptiis detulisset. Et puto non absque Dei providentia fuisse id dictum. δεd nos namque pervenit Epistola Joannis , quae nuper facta est ad Cyrillum, & a Cyrillo ad eum : Quae cῖrcumferebatur in Urbe , in qua nomen , Enixa Deum, tantuinmode, AEgyptius obtinens , tanquam cunctis erroribus propriis accommodum, multis eam laudibus praedicavit, dicens nunquam se aliter sapuisse , nec sapere praeter hoc. fixere dixit: Quia hoc est quasi arx totius ejus haere nos Et memor est utique Sanctitas tua, qualiter Ephesi positus communionem talis Epistolae tota virtute refugerim : Dum certe illa valde acco et eas , quae inerant Cyrilli Capitulis, blasphemias. In novella namqus Epistola , dum transcurrissem totam partem , quae etiam Cyrilli jacet in litteris, ct contulissem ad eam, quae tunc a vestra

247쪽

Religiositate conscripta est , reperi quia neque initia, neque fines illius ipsius Epistolae posuerunt hi, qui ad .Egyptum directi sitiit. Hoc autem claret non ex illis solum vocibus, quas idem. transscripsit AEgyptius , sed & ex illis , per quas multis jurgiis& accusationibus dc ipsum & ejus Capitula perfuderunt, & ipsius haere sim detestati sunt , qui tunc Ephesi co scribebant. Acci- piet igitur, tunc ut dixi, Egytius per hunc unum sermonem eo- . rum consensum ad omnia Conscripta. sua haeretica: Et in nullis , in quibus pridem simulaverat veritatem , habet de caetero haeresis tutamentum. Et intente legentibus Epistolam manifestusest ipse quoque, proprie veneni semper jaciens semina. Direxeram veroci easdem literas, nisi nossem, quod eas tua Sanctitas habeat.

Idem Irenaeus ait.

248쪽

CAPUT L XXXVII. Epistola Theodoret , quam rescripsit Episcopo

CV p vi &ipse huius rei ςausa Paulum : Falsa est. Et eo.

rum memor sum, quae Ephesi contigerunt. Novi subtialiter caussam, tanquam si hodie facta sit. Et tanquam coram ipsis veritatem sic dico, quia mox ut legi redargutionem a te factam , dolui animo, sciens discretionem Sanctitatis tuae. Mihique valde displicuit, quod Mediator ejus , quae dicitur, pacis factus, quia sciens perturbationem, quae Ephesi facta est, atque molestiam , hac magis propositione usus est., & non illis aliis, quae in Antiochia factae sunt. Ego vero propter omnia necessarium arbitror, ut ubicumque jubes, conveniamus. Sed&Dominus meus Deo Amicissimus Episcopus Andreas. Si vero tua: placuerit Sanctitati, ut & alii Episcopi veniant Hierapolim, i aut in Zeugmate, quatenus pariter, utrum si quid agendum sit deliberemus non enim parva caussa versatur, sed principalissima omnium) scribere igitur dignetur Sanctitas tua praedicto Deo micissimo Episcopo & Domino Andreae :. Et si promiserit se aes turum , dignetur Sanctitas tua significare mihi, quo veniam , dc

continuo adero.

249쪽

Haec Epistola, si vera credatur, non inexcusabilis mihi videtur. Potuit enim non ob hoc ei displicere Paulus Emesentis Episcopus, quia quasi non coli. venientem fidei Catholicae pacem secerit , sed quia non ita ut infirmioribus consideret Orie Episcopis. Et certe ipsas unitivas Epistolas

circa fidem paulo ante laudaverat. I inmo nec unquam laudare desiit. .

Idem Ireneus ait sie m aliquo iudicet contra Nestorii personam, sed potius contra eos, qui non ita babebant.

GR ti sesi Deo suscipiens tuae Religiositatis. literas, per

quas jussisti nos Zeu miate convenire. Primum quidem,- . quod fruar Sancto dclaterno Capite; secundo vero quia, , . .' proposito negotio forsan aliquid considerabimus, quod &nobi prosit , & ςxpediat Orbi. Nec enim ad verborum pugnas, neque ad contentiones,neque ad concussiones conveniemus. Sed nos parati sumus Paternae tuae Pietati acquiescere in i , quae utiliter & iecundum Deum proponit. Atque ipse rursus novi, quia pie sis dispositus circa nos: Nec te negabis nostro

sola sin reae ad Akxandrum , indicans quod neque i

250쪽

i16 VARIORUM PATRUM

. consilio ,s oues apparuerimus utile suggerentes. De Sanctissi, nio vero Episcopo Nestorio quod deliberatione ulla non egeam nec enim quidquam contra cum vel dicendum habeo , vel agen- .dum, scut nec adversiis Sanctitatem tuam et per alias litteras, significavi jam saepius. Conveniamus igitur, sicut placuit. Aut enim & in commune aliquid utile ex nostra deliberatione proveniet, aut saltem nos ipsi multa consolatio de levabimur,invicem

benevolentia nostra fruentes. Dignare vero,DOminc omnium Domino consuetas orationes offerre pro nobis.

SEARCH

MENU NAVIGATION