장음표시 사용
291쪽
illi e dixerat, quae ita se habent: Scimus vero Deiliquos viros quasdam uidim vocum communificantes, ut super una persona, quasdam vero diria dentes , ut super duabus naturis , o Deo quidcm dignas securdum Diviniatatem Christi, humiles verὸ secundum humanitatem tradentes. Et iterum: confremur Dominum nostrum Iesum Coristum , Filium Dei Unigenitum , Deam perfectκm , ante facula quidem ex Patre genitum secundum Divin ratem ; in ultimis aurem diebus ex Maria Virgine secan ii Iam nitatem. Verum manifestus est, quod per necessitatem Divinitus 3c ineffabiliter sibi ingestam ad ista consenserit: Sicut & Balaam nolens benedixit. Rursus vers ab ea relaxatus, ad semetipsum revertitur , & ad consuetam confusionis blasphemiam. Nusquam ergo interve ibostates suas apparet de duaDis naturis, quod mortua quidem fuerit caro , Deitas vero resuscitaverit eam.
Et quid oporteat amplius ingurgite conversari, qui forsito nec de his quodcumque dixissem, nisi tua me Religiositas persuas literas excitasset Quid enim mihi commune sit ad discernendum, quis Vere, mendaciterve poeniteat, qui apod memetipsum quiesco, & ea quae ait David, cum voluptate proclamo: cu niam tu Domine singulariter in spe constituisti me ' Ego igitur semel ea, quae ad me attinent, Deo commendans, impietatis hujus vanum laborem derideo , recipere hanc a Divina dextera sustinens ei a
me commendatam spem quae voces illas non audit, quae inde i effabiliter emittuntur : Quia nullus era rapit de manibus meis. Gratias verb ago, Deo Amice, misericordiae tuae, quae secundum Deum tantum circa nos habet affectum , quem semper narramus& aliis, qui culpant forte at quid ex ignorantiae fessitate. Absit
enim , ut tantum apud nos valere unquam possit oblivio, ut obliviscamur illa certamina, quae pro recta fide a tua Religiositate 'sint gesta. Quibus & donaturus est utique omnium Domi nn sex victoriis adversus impietatem dc hic & in futuro coronam. Non enim est piorum Patronus Christus infirmior Patrono impiorum Diabolo. Omnem, quae tecum est, Fraternitatem ego, &qui mecum sunt, plurimum talutamus. .
292쪽
Domino meo Reverendisiimo, b Dei Colenti 'mo com- Ministratori Theodoreto Episcopo Ioannes in Domino salutem.
Voni m quae inter nos olim Deo tantum mediante placuerunt, pro tua munitione & existimatione etiam in Scripto a nobis dati tuae Sanctitati postulasti, Deo Amicissime Frater, promittens sub testimonio Dei nulli interim haec prodenda , nisi forte post haec tempus exegerit atque necessitas, utile arbitratus sum, ut has literas ad tuam scriberem Sanctitatem. Unde Divina gratia complacente, omnem potestatem tuae tradidi Sanctitati, uti fiducialiter machinationibus atque dispensationibus, ut Fratres nostros , qui a nostra unitione disiscissi sunt, suorum membrorum coaptatione rejungas: Ut sciens Divinitati esse complacitum omnibus ad hoc uti modis, universisque , prout est possibile, consiliis in eam causam ita uti ad eos, si ita oportuerit, leniendos, seu molliendos. Et hoc fieri mihi nullam ingeret contristationem, sicut confiteor coram Deo. Dico autem, etiamsi videar apud illos a tua Charitate & contumeliis affici. Nam quid tam magnum se putet aliquis sustinere pro tot 3d talium Fratrum salute & pace , quando ipse omnium Dominus , unicus filius Dei, tantam condescensionem ultronee ostendit pro nostra salute Cujus de nimium peculiaris Discipulus pro suis secundum carnem fratribus, anathema esse a charissimo de omnipotente optabat Magistro. Nihilominus vere, & beatus Moyses pro Israel secundum carnem de vita aeterna deleri proposuit: Et certe dum loqueretur omnium Deo. Haec igitur,: hisque similia saepilis atque indesinenter in mente tua volvens ,
293쪽
Deo Amicissime Frater, consertante te Domino Christo , tota, qua consuevisti, diligentia aggredere rem praedictam. Ioannes misericordia Dei Episcopus Antiochiae Syriae scripsi atque subscripsi. Incolumis, orans pro nobis, permaneas Deo Amicissime Fra
294쪽
Epistola, inquit, Ioannis Antiocrini, quam scribis Tau
ro atqlie Parritio,congaudens quidem eis de Oron tione Procli Constantinopolitani Episcopi. ogans Pero eos adjuvares/ contra obstinatos, quise ab ejus communione sejunxerant.
Iteras Magnificentiae vestrae suscipiens, per quas dignati estis innotescere.factum per gratiam Dei Constantinopoli Praesulatum , hoc gaudium plena voluntate suscepi, propter Bona quar. universis Ecclesiis Christi ubique si tura sunt. Quod & Magnificentia vestra, dum Bona nunciat, designavit. Scitote siquidem, Magnificentissimi Domini, quia non parva mihi Viri illius experientia sit, sed de quaedam multa notitia , & noverim quam se ad universa accommode habeat. Et confidenter dico , quia magna Deus Constantinopolitanorum donavit Ecclesiae per studium vestrum , & curam Deo Amicissimi Principis, qui cum bene viderit, velocitor quoque deliberata complevit, ne ulla invidia bonum judicium violaret. Sed sicut effectam est per Magnificentiam vestram , so rogo ut annuatis& de istarum pace partium cogitare. Sunt enim pauci quidam efficenati, qui pacem , quam Deus donavit, & quam pius executus est Imperator, propriam duxerint laesionem, & praeferant non esse sub Principe super omne , quod expedit tam sibi, quam cunctis Ecclesiis, dum certe omnino sit dignum, ut approbent Ordinationem Domini Sanctissimi Episcopi Procli. Non injuriemura paucis, quorum inordin bilitas ubique est diffamata. Et ad deveriora inde proficiunt, quia nun usque & nos & vos circa eos lenes existimus.
295쪽
Epistola, inquit, Meletii Episcopi ad Maximintim Ana- qarbi, per quam lanificavit de Domitiano Suot
re, la de Sacris, exas contra fos Impstra frit Ioannes Antiochenus.
ANxequm tristia dicam, solutio Dem eorum tuae innotesco Sanctitati. Si vero & ad illa commem Manda perducor , ad eorum honfirmationem, quae dicuntur, compellor id fuere , simul & ut ordinem Gestorum in mea narratione custodiam. Audivimus olim , quod multum sategerit verius, qui pro Ioanne Constantinopoli latitat, & aurum multum distribuerit aliquibus , ut posset obtinere Sacram , quae nos cogeret aut communicare Ioanni , aut exire ab Ecclesiis. Quod etiam veraciter contigit. Nam Domitianus, qui nunc Quaestor est, scripsit Deo Amicissimo Episcopo Helladio , quod Sacram quidem contra nos obtinuisset Verius, praedicta jubentem , ipse autem beni nitate , qua circa cum detinetur , hanc interim conibuerit publicari , necessarium putans, antequam publicetur illa, .& praecepta percam necessitas ingeratur , ut ille nis, Quae ab eo scripta sunt, acquiescens absque ulla necessitate reconcilietur Ioanni. Ob hoc enim Decanum quoque se direxisse dixit, ut reconciliationis inter utrumque futurae Ministrum. Erat vero tantum scoenica simulatio , ad praestandum Ioanni ro auri acceptione composita. Sic enim nunciavit nobis, qui uc venit, Admirandissimus Judex, qui δε praesens Constantinopoli fuit, & unumquodque eorum, quae gesta sitiit, novit. Quiype cujus erat caussa. Sacra quidem contra nos data cst plena , sed per omnia Magnificentissimus Taurus Praesectus hoc cognos cens, & sicut revera Divino aliquo impetu motus, illam quidem publicari non sinit. Intrans vero ad Principem, suturas ex hoc
296쪽
eversiones obtestatus est urbium, & aperte dixit, quod qualis est Thracia, talis & Cilicia erit, ciuae pene sola remansit ad Tributa solvenda, si hoc impleri permiserit. Et sic vacare Sacram modis omnibus fecit. Hinc jam Domitianus, quasi mercedes recepti restituens, primum , quia aliud quod ageret non invenit, Decanum Joanni direxit, jactitans quidem quod retinuerit Sacram, i terimque si non parueritis , ut ait, his quae ab co scripta sunt, dirigendam. Qui etiam suadet,ut absque ulla dilatione Ioannis am
Quem quia & venturum didicimus ad tuam Sanctitatem , haec ei innotescere festinavimus , ut noveris quomodd cum cis agas Deo Amicissime Domine mi. Direximus vero & Rescriptum e
rum, quae a Domitiano ad Deo Amicissimum Episcopum Helbladium scripta sunt, & eorum quae ab eodem Dco Amicissimo Episcopo Helladio scripta sunt nobis. Ex quibus magis, quae a nobis dicta sunt, intelligere poteris : Et quod vir ipse despiciendus
omnino sit, illa ad decipiendum excolens, quae olim Divino nutu. repulsa sunt. Quae etiam, si praevaluissent, nullatenus nobis pe . honoranda essent Imperatoris Praecepta terreni contra coelestis
297쪽
Epistola, inquit, a rei hypomni blicum Magnificenti simi fastoris ad Epistopum Thars Hel idium, hortans
Mnem sonorum assuentiam tuae Sancti Iati adesse perfectam integre sciens , non leviter affligor, ea quae nunc aguntur considerans , amator pacis.Ecclesiarum, & hanc votis & opere sanctissimam inconcussamq- conservans. Quomodo eam nuper minime amplectaris , mini valde mirabile videtur. Sed & si quis concedat, quod si unus homo his, quae justa sunt, non fruatur, & pro meliore utilitate. multorum quod uni est utile omittatur,tolerasilis hujusmodi sit compensatio; uando vero nec illi nocetur qui sibi noceri putat, immo e dive is ipse aliis nocet, quomodo non quod multis est utile San ctitas tua consuete lucratur λ Scit enim Sanctitas tua, quod bene de aliis dicens in ipso, quod est principale, commisit: Ezsibimetipsi reputare debet, quod Potestate detectus est. Et haec melius a me novit Sanctitas tua. Rogo igitur , ne, ut dixi , multipliciter noceamus , confusionem quidem multitudini inserentes, de civitatibus indisciplinationem & in optandorum multis Pessimorum provisores efficiamini. Ut acccleret continuo cum Deo Amicissimo & Sanctissimo Ioanne Episcopo inire colloquium, & ut amplecti tua Sanctitas ejus pacem communionemque festinet una cum caeteris Episcopis primae & secundae Provinciae Cilicum. Sciat enim Divina virtus, quod Decretum Divinum completum , subscriptumque , etiam promulgandum , hujus rei gratia interim retinui, quod spem suavem mini ipsi dictaverim, quod meis hortatibus, quin potius ipsi veritati, tua Sanctitas acquiescat, & corrigat quae contristant. Quaeso igitur
Religiositatem tuam, ut celeriter id fieri jubeas : Ne dum
298쪽
Divinae literae editae fuerint, correctio desperetur. Et quidem certum est . quod in nullo noceatur Sanctitati tuae , cui nisne potius valde nocetur, eo quod utilitates multorum proprias reputet, re si luer plurimorum suas ficiat laesiones. Sed de Divinitas solet ab illis exigere rationes, quibus corrigenda commisit.
299쪽
Epistola inquit, Ioannis Episcopi Antiocheri ad Deo A-
cismum Episcopum Alexandrum, per quam imica'it, quo praecepit Imperator, ut nullus Orientalium Episcoporum Constantinopolim proficisceratiri
P cuit piissimo & Amico Christi Imperatoti ninto fit --: nullus D o Amicissimorum Episcoporum nunc ad T mix tum fatigetur Od uniriquiso e in sua Hetsistat si Q 00 por me flari Vestrae Reli osciti pro
P . igitur nec sustum, nec absque periculo eci arbitra
ia Dinum est pio Imper ioi & Amico Christi indubitabiliter obedire. Dignare igitur
300쪽
Epistola, inquit, Alexandri Episcopi in Persionam Alm
gistriani, qui praefatas attulerat litteras. EPistolam mihi reddebat Admirabilitas tua Antiochen
Quam non suscepi propter aliquas Ecclesiasticas quaestiones. Lecta vero mihi est a Bonitate tua. Et ut hoc possis ostendere, hanc Epistolam feci ad tuam Nobilitatem, declarans quod in his , quae praecepta sunt a Piissimo & Ami eo Christi Imperatore nostro, permaneo: Ut nec fatiger nunc ad ejus pium Comitatum,N in mea Ecclesia pessistam, orationes fa ciens pro ejus Imperio. Notarius vero, qui mecum est, accepit ejus exempli