장음표시 사용
71쪽
dies Ionicam, quin opica dici debet.-Ioniam dialectus quae fuerit, ex parte saltem Herodoti et Hippocratis
scripta satis clam doeent. Veriun quidem est, cum huc in rebus haud puucis convenire epicorumifi rIuonPm, sed in robus haud paucioribus ab en r cedit, et unal giam habet, quam modo Aeolicam, modo Doricam Grammatici dixerunt. Hinc miro erroro isti linxerunt, Πωmorum dialectuin Ionicam Aeolisinis et Dorismis temperaesse. Talo opinionis portentum qui Inmplectatur, nune quidem puto fore neminem. Superest igitur, ut Atatuamus, epicos dialectuiu habere, quae ut ad Ionicam, Doricam et Aeolicam nccedat, Propius autem ad Ionicam, ita ab his Oinnibus diversa Sit, legesque Sequatur Suas et peculiares. Haec autem, quam epicam recte dixeris, quin epicorum est, originem linbuit eundem cum poesi epica, quam in ipsa Graecia ante Doriensium migrati nos sinuas natam et per totam Graeciam carminibus
diffusum fuisse anto quindecim sero annos in Itbstilo do Hesiodi earminibus eortimque ud Homerica ratione docui. Multa gane in ca dialecto et rhythmi natura peperit, plura tamen ex ipsius gentis, euius erat, indolo repetendallunt auuaIu nutem eam gentem fuisse existimabimus Non frustra est, quod Homerus Graecos plerumque Achaeorum nomine uppellat. Hi enim Peloponnesi sero lotius domini et per Propinquas terrari propagati, nec minus in Thessalia eouspieui, praecipuam omnis quae tunc erat nationis partem constituebant, neque ab Ionibus, qui postea dicti Sunt, multum erant diversi. Hi igitur et poesim excoluerunt epicam atque ita legibusset Oxemplis firmaverunt, ut prisco aevo omnes Omutuni Graecarum gentium poetae Bam sequerentur, si vo illi Boeoti essent, ut Hesiodus et Hesiodone Musno seci
lores, sive Peloponnesii, ut Euenus, seu denique Lesbii, ut Torpander. Nulla enim alia Graecorum dialectus praeter hunc musica et rhythmis exeiata erat, nec quisquam tum eret,
72쪽
qui eam, tanquam communem Priscae gentis loquelam, non intelligeret. Neque sequutis temporibus,usus eius. 'aut intelligentia cessu fit, cum Dorienses Achaeis aut debellatis aut pulsis Peloponnesi domini: exstitissent. Achaei enim superati erunt, non extincti, nec quisquam ' nune quidem est, qui, ignoret Dorienses etiam in illis terris, quarum imperium tenebunt, numero fuissct pauciores, maiorem autem populi partem per Lacedaem niam, Messenium, ullas regioneη dissu sani Achaeos fuisse, quos si proeliis superare non PDMent, Dorienses Eeeuiui iuro. et legibus coniungerent, aut penitus devictos in. Heiotarum censum redigerent. Munente autem Achao-orum populo, quamvis nomen ceXUrPt, Et omnes in Doricae gentis appellationem reciperentur, mansit etiam linguae Eorum usus in carminiburi et intelligomia. Ea . utebantur ut poetae epici, ita hymnorum Pt co remonia rum auctores, item Vntefi Pt omelilorum conditores, et
' qui praeterea illiquid rhythmi et musicae legibus illigaeo
est in hominum notitiam proferre vellent. Hos sequuti elegiorum conditores non habebant, quod exhiberent, nisi hanc ipsam priscae gentis orationem usu diuturno sancitam, eamque quin Sequerentur eo minus dubitabunt, ' quod ipsorum musa Bb opica non diversa habebntur. Volusiissimi enim elegi et ipSi Δίων Dppellatio no veniebant. Tantum igitur nbest, ni miremur, Dorionsos i IIa notate elogias epica lingua composuisse, Potius ut miraculi et portenti instar esset, Si inveniretur aliquis, qui prisco more iam tune relicto linguam exhibuisset, qua- Iem exempli caussa Lacones in Lysistrata Aristophanismo trarunt. Non enim prius quam Lyrica a Losbiis 'Aeolensibus Excultu esset, Poetae coeperunt n pris opica lingua recedere, stamque temperaro Aeolismis set Dorisniis, ut Terpander Et Pindarus, Rui Prorsus cum
lingua putria permutare, ut Sappho, Alcaeus, Corinna,
73쪽
Iam igitur, ut veluti summam huius disputationis colligamus, non Ionicam di Meetum carmina, de quibus imus, sequuntur, sed epicam, liuntque exhibent, quod eiuη aevi poetas, sive Aeolici sive Dorici, seu denique Ionici illi ossent, imprimis in elegis condendis ullam Sequi non potuerunt. Si in re aperta exempla uliquia equirat, ex multis, quae niterri possunt, unum Pros rumus admodum conspicuum, quippe quod ex ipsius. belli Mossenii socundi'toniporibus desumtuin est, Et
Messenios in carminibus condendis eodem, quo Laconesti et motrorum genero et dialecti tenore usos PSSP, claro . demoustrat. Nam Aristomoni, cum victor I ncedaPmo- , ii Orum reverteretur, ταινίας αἱ γοναῖκες sita refert Pa ' uanias L. IV. c. XI I, 4.) κω τα ωραῖα ἐπιβάλλουσαι δων -
ε7πετ' Αριστομένης τοῖς Au κεδαιμονίοις. ubi nemo non carminis amplioris particulam, quae reliquis oblivione absumtis, in ore vulgi ad Pausaniae tem- P0rn Propagula fuit, agnoscet. Statuendum igitur, ut 'Lneedaemonios, ita otiam Messenios carmina habuissenpud ipsos nata, rha thinorum, dialecti et argumenti ratione reliquis congrua, quae eius belli facinora ot
Τ1riasti carmina, dum Sparta recitabantur volCanebuntur, quanquum nescio Rn nunquum litteris fuerint consignata, tamen vix ulla in re vel ne vix qui dein mutata efixe videntur, propterea quod Lacones, Ricut in omnibus vitae rationibus, ita etiam in poetarum carminibus et colendis et fovendis quam nccuratissimo no diligentissime versati, nec quidquam temere negligenterque inoliti sunt. Quod Ileet per Eo luce clarius Palescat, necedit insuper testimonium, quo Lncedaemonii xeriori Ptium lempore poemata antiqua eximio Eludio Prosequuti
74쪽
αυτοῖς ἐγίνοντο μελῶν,πoopria. τηρουσι δἐ καὶ νων τὰς, δερχαίας ωδας ἐμμελῶς, Πολυμαθεῖς τε εἰς ταυτας εἶσι καἰῶκριβεῖς. Sed ni aliorum, ita etiam Tyrtaei carinina Laeonia in alias Graecian regiones translata variis mutationibus suorunt obnoxia. Sic illa Solonis vel Pigia
stratidarum uetat Athenas Pervenisse ibi quo a rhaps dis decantata et litteris esse mandata, qualmis certatostimonia desint, tamen verisimillimum est, praesertim quum iam Platonem accuratam eorum notitiam habuisso ex iisquo versus laudare constet. Rhapsodos etiam non' solum epica, sed elegiaca quoque carmina cecinissct auctor est Chamaeleon apud Athenaeum XIV, 12. p. 62 3. C. qui ρας δους - μελ 0δηλῆναί φησιν Ου μόνον τα ' πρου, αλλὰ καὶ τὰ Ησιόδου κώ Ἀρχιλόχου, ἔτι δἐ Μιμνέρμου καὶ Φωκυλίδου. Ita sorsitan etiam Tyriaei poemata per aliquod tempus apud Athenienses rhaps
Nequo Athenas tantummodo, sed in Cretani quoquo insulam Tyriaei carmina tranRvecta esse discero licet. Ex Platonis Logum libro I. p. 629. H. ubi hospos Athoniensis: Tαῖτα γὰρ, inquit, ἀκήκοάς που καὶ συ sali quitur autoni Cliniam Cretensem τα sTυρταλυδ ποιή- μαπα. ἴδε μεν γὰρ' demonstrat neuipo Megillum Lue daemonium), οῖμαι, διακορος αυτῶν ἐστίν. Respondolprimum Megillus: Πύνυ μεν ουν. Deinde Clinias: Καὶμ ν, inquit, καὶ παρ' - μῶς ἐλήλυθε κwaσθέντα ἐκ Aακε
δαίμονος. Megillus igitur' significut Re Spurino ad saxi di uni usquo nudisse Tyrtaei carmina, Clinias sadem indo ad xiiOK cives pervenissct contendit. In hunc mo- dum, non aliter intorpretandum esse Platonis locum intio ipsa docet. Nihilominus Io. Val. Franckius in prooemio ad Tyrtaeum P. 140. sq. Platonis locum misero laceravit Eiusque&Kententiam in Ruam rem mirabi-
75쪽
litor nox t ne dotorsit; sed neutissimo in illius nudaciam Innimadvertit Augustus Matthino programmate, quod primunt Allonburgi a. 1820. prodiit, denique repetitum est Lipsino n. 1823. in Gaisfordii Poetarnan Urnocorum
minorum Volumino III. p. 228. Kqq. in cuius quum nobis pedibus eundum sit sententiam, ipsum nudiamus roseia Ionioni. In oditionibus, inquit, legitur: ῖς μη τον πολε- ιον οῦριστος γίγῬοιτ' tis. τα Prα ρορ ακηκ. Sed Franckius οἱ in sequent in KentPntiam transtulit, ut Kensum, quem vollet, seniceret: credibile est te perinde atque hunc Lacedaemonium Megillum satiatum esse Tyrtaei carminibva audiendis. Hoc est subornare tefites, ut, quod tua brationes serant, respondonni. Non haereo in γυρPost A cundum vocem posita: cuius rei quae, exempla reperiuntur, illud tantum demonstrant, locos, ubi γάρ ita posita legatur, non statim sino libris mutandos esso, do conisectura particulam ibi ponero licere, ubi raro po- sita rop riniur, non domonstrant. Sed quis non hi det,
quod do Megillo dicat Athenionsis, gravius esse debere eo, quod Cliniae dixerit lusi do utroque idem valeret, haud dubio dixisset: αεὶ γὰρ συ τε ὐκήκοας ταισα Fia ποιήματα, κέιι οδε διακορὴς αἰrῶν ἐστίν. Et quis, quuti dicero vellet, ad satietatem usque illa carmina audivisti, dicero malit , .semper ea carmina audivistis Llvero verbis Tyrtaei addidit Plato, ut exprimeret, quod unt a dixeriit, σπουdti ειν περι τὰ:τολεμικά, πεοὶ τἈν ωρετήν. Sed haec lovia; illud gravius, quod statim sequitur. Nam post interpretationem loci Platonici huc iran-xcriptam perit: quod , i Cliniam satiatum esse T, o, inoi carminibus audiendis) equidem non video qui potuisset,conιicere, nisi ab Atheniensibus, popularibus ruis, ad omnes Graecos iecisset conclusionem. Non no x Po hoc coniicere poterat, quod Crotonsium instituta xiiiiillima erant Lacsedaemoniis, idem fero utriusque P puli ingenium, iidem mores, frequentia etiam comm dia iniercedebant . Et ipso Clinias respondet: καὶ μην
76쪽
καὶ παρ' ἐμει ἐλήλυyε κηιισθέντα ἐκ Θακεδι δε ονος. Sed haec ipsa verba operno Pretium ost videro, quam cia lido nd id, quod probandum suscepit, deflectat Franckius.. Ilic vero, inquit, aperte loquitur do rhapsodis, a quihus carmina sint in Cretani etiam transportata. - Νedoodom Cliniae rosponso illud etiam conlirinatur, carmina ista ab Atticis quoque rhapsodis orae identidona dornntata. Cave onim haec vortia tali modo accipias: Nee sane inii Lacedaemonios manserunt carmina, aed inde ad nos etiam sunt translata. --.Immo hoc dicit Clinias: Recte coniicia me non minust, quam hunc Lacedaemonium, ad fastidium usque audisse carmina; neque proiecto ad vos Athenienses, aed etiam ad nos perlata, a rhapsodia tam in Gela, quam Athenis, identidem eantantur. - Ο ndmirabilem sagacitatem hominis, qui in illo loco ea invenerit,inquae ne Oedipus quidem Ox eo exsculpero potuisseti Primum corrigitur lociis Platonis, ut ex eo probari possit Cretenses etiam ad fastidium usque obtusos esse Tyrtaei carminibus audiendis: deindo assumitur Atheniensem hoc do Cretensibus dicero non potuisse, nisi de popularibus suis coniecturani soci Apt, itaquo Atheniensium etiam nureκ obtusaqueosso illis carminibus. Et sic subito prodeunt:rhapsodi recitandis . earminibus Athoniensium nures obtundentes. - Haec hactenus, et satis quidem Superque de inepta insulsaque Franckii interpretation .
Quanquam satis probabile videtur.Τyriasti quoquo
carmina Athenas ullasquo Graecias civitates dolata rhaia Psodorum operam esse experta ub iisquo in novam qnanduin sorinnm redacta; hoc tamen minimo pro e ' plorato haberi licet, et ita quidem ut quis, mora Franckii coniectura innisus, omnom Tyrtaei elegiarum comis plexionem, qualis ni, antiquitat undita superest, plancteonfundere ac perturbare possit. Itaque conepilainnuptiam Thierachio p. 641. sq. rhapου os carmina Tyrtnei, quae Spartito recitari nudissent, BXeePifisoεEorumquct no-
77쪽
titiam per Graeciam sparsisse. Horum nulPIn in nimnibus, inquit, seu Potius in ore longe diversa eorum eonditio fieri debuit, quam inter iuvenes Spartanos suerat. Rhapsodis enim curae erat, ut, quae Populo reci- .
tar ni, fime Exciperent, et uno ordino continuarentur.
Hi igitur, quod in Hesiodo secerant, sibi etiarn in Tyr-laeo permiserunt, ut ex urti η, quam EXercerent, natum et praeceptis, ραπτῶν ἐπε υν τα πόλλ' ὐοιδοί, disiuncta conKociarsent, et ex Pluribus, quae seorsim suerant circum-Inta, carminibus linum enicerent et non interruptuin
carminum tenorem. IIaece omnia bene fieri potuisso nemo no=bit; sintne autem facta re vera, quis est qui hodio ad liquidum porducat Nequμ vero, fit tota res vero osset ad liquidum perducta, hinc nequaquam Sequeretur posse aliquem paucas illas Tyrtaei roliquias in pristinam ne germanam formam redigore. Hinc factum est etiam, ut in diversa transiret uterque Criticus, qui tale periculum RuAciperet. Franckius Enim ex duabus prioribus elogiis bollieis unum conflavit,.Pt eos ersus, qui xuno rei parum suu Tent, pro rhapsodomisn intorpolationibus iudieatos pro Rus Exterminavit, utpote Tyrtaeo indignos. Thierschius nutem trium earminum et glacorum seclogas a Lycurgo et Stohaeo servatas in decem particulas breviores, certis quibusdam prooemiis et clausulis instructa A, dissipavit, in quibus, Si ningula seorsim spectantur, nihil iani ny Pnroro' censet, quod impeditum, quod superfluum Ait, nihil, quod diffusum et velut ad initia gua recurrvnK.
Contra sita pergit Thiersellius ipse p. 64U.ὶ in omnibus
sententiosa illa brecitas conspicitur, quam Spartani in-pri in is amabant, Pt quae ad nnimos acuendos Pgrogri valet. Non dubium, quin ea curmina fi parata xuisquis prooomiis ot opilogis distincta tum: diu suerint, quam Spurino exxtiterunt. Quomodo enim tibi fingas informem illam vorsuum molem et veluti congeriem, cuius parterisntis ninpias incurgus et Stobaeus habent, hominibus
78쪽
placere potuisse Spartanis, id est, Populo, qui omni uni
maximo ordinPm, concinnitatem Pt brevi intem nmarpi, modum vero excedent in rogoinderet Pt ubiiceret. 'Talia inulto facilius possunt proponi, quum nrgum Pntis comia
Probari. Diversam, dum npud solos Spartanos suorint, Tyriasti posematum suisso formam verisimile viilotur; sed ipsain illam sorinam, ab antiquitate relictam, hodio in integrum restituero non minoris est uud Reine, quam si quis Homori Iliadem ntque Od7sseam ita velit dilaceraro voluit olim nn te rhapsodoruin υποβολὴν ex uberrimo limpidissimoque unliquissimorum cantorum fonte fluxisso
videantur: id quod nunquam sibi indulsit F. A. M odii Min Iliadis ot Odysseae editionibus, quem tamen voramno genuinam carminum Homericorum xntionem utquo indolem omnium primum et ucutiSSimo perspPλisso con- Aiat. Itaquo circumspectius nobis videbatur in Tyri nolologiis odondis eam distichorum Seriem retiner , quamn seriptoribus antiquis acceptam esse reperimus. Aequo voto tam informem esso illam VerSuum mOIem, quam Thiopsellius'animo xibi informavit, nee urnia Rrgumentidokeriptio domonstrabit. Accedit etiam, quod haec earia in inn, ut, ipso poeta eX tempore Potius Plerumque, quam Iongn meditationo intercedente, quotieA'occnRio aut animus tulerit, coram Populo recitata, multa in se hahoro nocesse est, quae mentem logiciK legibus paullo astricii orem passim ostendant. ) Sed poeta di xino quodum numino amatus non respicit aures p destros. Inm, ut eo redeamus, unde Paullulum deflexit orn- io, Valentinus Franckius, ut integram elegiam suila quo
22 In Iuino rem bono animadvortit Matthlaeus P. 232. se nnm enim ipsi in scribsndo id maximo spectemus, ut tintionum ipsarrim cognatio servetur, nec quidqham PDnat . quod non cum remm antea mPmoratarem vi ac natura DP Q congrua savium pia, ut critici olim in votemn poetarum, imprimis Qlegiacorum cum lyricos lurore quodam abripi dice nil
79쪽
raiionibus con nientem ossiceret, non holum divorsa coniunx t, PrOPinqua dissociavit Pt Urinus quosdam , ni, iligo inutono ud Tyrineum relatos, nudacter rhi Psod
rum ingonio vindicavit, sed citam distichum quoddam a lingiti. 1, 1. 2.) e Strabne uret Sendi in Psso opinatur, quod Strabo ipso profitetur ex Eunomia, non ex belli eis logiis si vo hypothecis, esse depromptum. IIabes igitur
arrogantis temeritatis Exemplum, quo tanqualm infausto omino διασκείGσιν Suam eXO us est Frunckius, undo si .
eoncluditur ad reliqua, totius dispositioniΗ et traiectionis i ruinam Prospicero licet. Sed videamus. quid praeterea. ProXima pars, inquit fragmenti Secundo hucusquo collectionis loco posita Oxgiat npud Stob neum Serm. XLVIII, ubi sie pergit iTyria us:
ἀλλ 'Hρακλῆος γαρ ἄνικῆτον γένος ἐστἰ,
αερσεῖτ', οὐπω ς αυχένα uςὸν ει. uua re quum nihil esse evidentius possit, statim ad reliqua transeo. - Contra nudiamus Mali hinoum: AQuid hoc egit Illudimur ab homino astuto. Quid onim illo minus esse evidens Potest, quod nullis urgum sentia comprobatum est An, si in poetae illicuius carmine Hercules commemoratur, eiusdemque Poetne aliud fragmenium Hernelidarum mentionem facit, sintim P idens est, hoc fragmentum illius earminis pnrtom essol Sed noapto quidem hoc distielium cum superiore cohaerot: αλλάonim quam is in cohortRtionibus usurpatur, lorum tarnennon habet, nisi praecesserit aliquid, cuius contrarium adhortatio illa continent, ut, si quis ob gravem unimidolorem a cibo ac potu Rbstinent, tuque non recto eum abstinero monueris, recte Pergas, ἀλλ' ἐσθιε. καὶ πῖνε,
80쪽
inepto Deeris, si a laudibus voluptatum coenas ad illam eohortationem eadem formula unnsieris. Hic voro pras eedunt, quae imprimis nil unimum confirmandum valdi, i αυτος γὰρ Κρονίων κ . r. λ. Neque Vero necesso inito statuero aliquot versus nnie verba M. V ιραὰλ e fa in iorei disso: ipso enim Spartanorum in omnium rorum desperatio no sibi dissidensium adspeetus potuit popiam in mediam rem rapere, ut omiSSiri iis, quas ouanos otvidebant et sciebant, ab adhortatione, deiecsioni illi ani mi opposita, inciperet. -Deinde Singuluss partes primas ot sociandae elegiae Franckius ita traiecit, ut longum
ossot vestigia eius Recuratius Peraequi. LO OR automquos Franckius obolo distinxit, in Rnnotationibus quam diligentissimo examinavimus. Iam vero Tyrtaei duas priores elegias, quas Franckius in unam consarei navit, ut loco, Sic Rrgumpnto etiam a so distare sagaciter ostendit Matthiasius ot alio Tam quidem Pa continere, quae in quo ris proelio ad animos militum confirmandoR Valere Potuerint, priorem certum aliquod tempus, certam rerum et bominum conditiononi respicero: Qua enim, inquit, ulla du causa poeta statim ab initio exsilii mala enumerare, liberorum v. 13 et Renum v. 19 sqq. , PugnanteS commonefacere consebitur, nisi quia periculum erui, ne Victi e patria pollo-rontur, Iibori et senes Vel in Servitutem abstrahoron turvol trucidarentur. Itaque prior elegia eo temporo rocitata esse vid tur, quum Messenii ipsi Laconicao imminorent, ut Spartani timentes', ne illi Aristotileno dueo ipsos sedibus suis eiicerent, de Fulute consul ront ora- eulam: - immo tunc temporis, quum Tyrtaeus Spa tanorum Miciorum consiliarius miseriarumqus adiutoroxiiterat. M teram Vero elegiam Matthiaeus non initiobolli, sod quum illud iam aliquantum temporis ancipii ioventu gestum esSet, compositum esse colligit a v. 7 10. Neque enim so videre ait, qui alii dici possint in-ior fugientes et perSequentes sui88e et utraInquo sortem