장음표시 사용
81쪽
ad salio latom experti esse, nisi ii, qui iam per nil quod
ienipus dubio eventu Pugnaverint. Tori in elegia extat apud eundom Stobaeum Florileg. it. LI. distributa intor num. l. Et 5, paucis lEuripidis vorsibus interpositis. Sed iam priores editores haec se menta in unam olegiam conglutinaverunt; quod tamen
quibus rationibus socerint, nusquam expositum ess videmus. Iam primum utrum quo fragmentum ii R nple Reen in cohaeret, ut digsolvi non posse videatur, nee 'quisquam genteni inrum eonnexum ac tonorem desiderabit, neque omnino nequabilom exhortationum progressum
uspiam impeditum osso sibi persuadebit. Nimirum totius elegias finis oo redit, ut affirmet poeta omnia bona cum virtute comparata nihili omnino osse nos limnnda: qui-runque enim pro Patria pugnans moriem obierit, non solum ipso sibi laudem ntque gloriam pnriet immortalem, sed una civitatem, qua natus est, parentes Riquo
populum anum illustrat; qui autem integer ex bello domum redierit, eum omnes maxima veneratione atque in limo ninore prosequentur. Atque totius argumenti
summam in ultimo disticho eomploctens, poeta huius quoquo elegiae Rententias quasi in orbem redegit sinibusquo suis circumscripsit. Sed accedunt insuper rati nes externae, quibus id, quod primunt argumentis internis declararo connii Rumus, penitus comprobari pomo idoniur. Etenim in Theognidis sarraginem v. 1003. sqq. , in quam complurium Poetarum elogiacorum disticha constipata esse constat, ') ussumptum est ei iam distichorum par, quorum ultero concluditur prius fragmontum versu 14. a Stobaeo servatum, Hiero nutem incipitur posterius fragmentum, ita ut paucis mutatum hocco prodierit leuastichium:
22 Tyrtae . Mimnermi, Solonis, Enori si fortasse alio m. V. Ichpr. ad Thoogvid. p. CX. Bach. ad Μimnsmi R IL p. 33. 38. ad SNon. p. 19 sq. Idem in Ephomeridibns Hulens. a. I828. . 290. p. 646. 1g.
82쪽
ώ δ' ἀρετή, τόδ' εγχον ἐν ἄνθρώποισιν δριστον κάλλιστόν τε γίγνεται ἀνδρι Vos P. ξυνον δ' ἐσθλον τουτο πόληέ τε πυκτι τε ὁ μου, οπις ἀνηρ διαβας ἐν προμάχοισι μένη7. Hinc sequitur eum, qui hodiernum Theognidis syllogens cit, utrumque distielium fi cum coniunctum negcio quo loco repperisse. Ium nutent si ut ruin quo distichum olim eiusdem carminis suisse patet, etiam ut rutuquὐ Tyrtaei frugmentum, unde depromptum est illud tetrastichium, in unam elegis in redigendum esse convincitur.
Fridoricus Thierschius in Specimino editionis Symposit Plutoniei Gottingas 1808) hancco proposuerat the-sem: isTyrti ei carmina, Platonis Theages, Euripidis
Supplices non his nuctoribus sunt tribusndi. tuum quidem de Tyrtaei cur minibus sententiam nec uratius explicuit et tractavit in dissertations supra laudata. Et primum quidem provocat Eunomino distichum fragm. I. cuius argumentum his verbis expressit: Nos pimul cum Heraclidis Iovis auguria requutia ta Peloponnesum d scendimus. Haec uutem putat inter Spartanos dici non POSSe R Poeta peregrino, si va Ailicuκ sivo Milesius illo fuerit, sed dici iunium posse ii poeta indigena, cuius genus ab illis Doriensibus, II eraclidarum Sociis, derivaretur. Tulia uatem bono dicerct Potuit Poeta, quem Supra Spartanorum civem factum esso demonstravimus;
sed nudi Thiergellium p. 600.: isΝec quidquam, inquit,
osticias, si Tyriaeum in civitatem Spartanorum receptum se sintvas. Nam ne ei vis quidem iactus prouVos suos, utpote Peregrinos, cum Doriensibus landoro et IIeraclidis socios addere potuisset. Haec si vera sunt, omninilla de Tyriaeo narratio cadit, et carminu, quile T rtueo tribuuntur, non Spartao solum, sed etiam Spartanorum
ingenio nutu esse evictum est. - Ingens Sanct conclusio, cui tamen, ut vera prodiret, ingentiu Praemittenda erant argumentu, quao aegro desiderantur. Ae no illud quidem verum eat, quod Thiergelsius negavit Tyrtaeum
83쪽
DOrienses suos quoquo pronvos dicere potuisse, id quod non solum potuit, sed etiam debuit indo ub eo tempora
quo ipse Spartanorum civis factus erat. Accedit etiam, quod TFrtaeum non Auo potius, quam civium suorum
nomino res R maioribus gestafi enarrantem Ponamus ne
Psso est. Sed fac etiam interpretationem a nobis pro'
positam sallucem osso iudicandam, non no nliud patet effugium idquo multo tutius, quum quod Thiersolari arripuit, ita quidem, ut Tyrtaeum, Aphidnis in iaconia ,
Ritia oriundum, indigenam fuisse Eumamus. Deindo Thierschinη aliorum Eunomiae excitat Iocum, ubi poeta Theopompum Spnrtanorum celebrat regem eumque de-hignat se δεερον βασH, α, nostrum regem, eadem rationis necipiendum, qua modo Dorionses Tyrtaei proavos id stravimuς, ab illo tamen ita in suam rem conVersum, ut Coniendrit, etiamsi guinas Spartunos Tyrtaeum post adin Pratum in ipso bollo ei vitato donasse, nullo tamen modo UPSAenuo cupitio glorium ad maiores Suos referre potuisse. Quid multat Tyrtaeus, Spartanorum civis factus, indo ab hoc tomporis momento eosdom iam h buit maioros, quos etiam cives sui, utque in carminibus Publice reeitandis eorum, quorum stirpe ipse erat Pr feetuS , proavorum memoriam penitus oblitterare debuit. Sed ulla quoque argumenta in promptu sunt Thierin . Nebio, ea tamen identidem omni iusto landamento de . . Stituta. Et primum quidem, si uno tempore nni R ementUrtnoi earmina, mirum hoc essse censet, quod non nabellum, cui composita essent, respicer ni Pt no legissimum quidem hostium, eontra quoη tune temporix depugnaretur, indicium continerent. Fieri enim, inquit, non
Potest, quin sagi unio bello et instantibus perieulis in
earminibus conovis ot in medio veluti armorum tumultun iis, hostium, regionum, pugnarum insignium vel e suum vel facinorum aliqua saltem indientio emineat, ut- Cunque Iovem cum ot velut sponte natain libi fingero iVDIis. IIorum autem nihil haec carmina ostendunt,
84쪽
contra omnia, Ox quibus aqδ hortamonia virtutis petuntur, nut ub igna in deterretur, omnibus ot tomporibus et bellis accommodari possunt, hostes autem, de quibus loquitur poeta, eodem modo Tegentas, Argi VoK, Persas, ullos tibi fingere possis ne Mossonios, sinitimos nique consanguinΡΟΝ. - Ιluic urgumentationi primum licet responderi inulta, ut supra expositum est, in Τ3rtae elegiis ineκse, praecipue in prima, quae ud poetae, L. cο- num et M Aseniorum rationes luculenter respiciant; deinde in fragmentis, a Thierschion et in hac quoquo oditione nil Eunomiam quidem ut sino certo seriptorum vel Priami stimonio relatis, nccuratissimum prioris helli cum Messeniis gesti mentionem fiseri, iiii ut hoc etiam argumentum frugile utque lubricum esse uppareat. Accedit donique, quod Lycurgus et Stobacus eas potius elegitis delegisse putundi sunt, quae omnino triuiis exhorln- mPl in complectantur, quom Pns, in quibus uecuratio i xtiterit descriptio tomporum, hostium, rmionum ceterarumque rerum maxime insignium, quod in brotioribus quibusdam frumentis Delum esse putet. Corruit igitur conclusio haecce: quin Τ rtaei quilo seruntur Hypothecae nulliuκ eorti belli, hi Si is, temporiri indicium conti-
nolint, non certo Hi cui bello neque contru hostes ter togκcripias osse; neque igitur T)riuuite e POSSO, cuius omni κ udversus Mefisonios hello eorum cum I ncedi Piu DiiS fiucundo opera consiliorit, Red eo consilio dehoro esse compositus, ut Omnibus omnium temporum bellis atque periculis upinis UMPI t. IIuic subiunxit ultorum urgum pulum, quod in Eo Potissimum ematur, ut docere student, si Per longumniat unius eurminis uui plurium carminum fierium id semiargumentum repeti in eo tuo tractando enSdem Senion tris aut magna ex parte itorari videns, ademque tertio pluunrto fieri, modo verbis variatis, modo tigilem disiichiundhibitis, certum esso et explornium. Sicut igitur Eodeni argumento abusus est Franckius, ut multa T rlao i. i
85쪽
disticha in rhapsodorum ossicinam vel pistrinam deret, ita Thiorsellius diversos sibi finxit poetas, qiiihexigua unius vatis fragmenta nssi nret. Nemo nuqui horum carminum originem ut quo sinem Re
PerPenderit, nequρ subtiliori logico quem dicunt exsSubiecerit, in iis deprehendet sontentius otiosus, frigidi munus atquct inanes, inimo Oinnia flagrantissimi et candidissimas prudentiae PASB Plena. Denique horum carminum auctores in ipsis Spartanis, qui in iis decantundis laborassent, in gandos esse Thierechius sp. 644. arbitratur. Hoesere significat, ac si quis hodio Gloimii, Theodori . nuri, Niegem anni aliorumque carmina bellicosa atibus prosecta osso dicat, qui duce Fridorico eontra Napoleontis exercitum eastra moverunt. XTliterschium dissicultiis coniecturae offugisso ridetur, quippe qui in extrema commentaliong ipse quaerat, quid Tyrtaei 'nomini sint, diuturno remotae antiquitatis testu
Veluti sancito, cuius gloria iam Platoni do Legibus lib. LP. 629 B. et si Plutaretio fidos in Vitao Cleomenis iusti P. 805. B. Leonidao rogi quoquo celebrata fuerit.
εPondet ipsΗ 'riaci nomen, diuturna saeculorum revxeni a cultum, osso mansurum, ut Hesiodi, Orphei, quanquant nec quao de eo referuntur certa Deo quae lacisse portii boniur rheto ei tribuantur. Sed Tyri ei nomen, utpote tempori iam historico umigna dum, non licet confundoro vel compararo cum Hesiodo, Homero, Orpheo similibusquo, quorum nomina vel in avollectivis sunt numeranda vel ad remotissimum utque mythicam Graecae antiquitatis memorium lΠuctenus mihi vido or O Tyriaci carminibus glacia quid sentirem potuisso dicore; hi qua praei
Sint accuratius indagunda, tig quidem eo magis Supein edere mihi licent, quo copiosius virorum doctorum op niones examinate et partim comprobaro partim resutam onnito gum. Piogrediamur ideo ad Tyrtaei ἰμβατῆρια
86쪽
μέλη, uni paestico metro composita, quae quidem hilud muro cum MPmatis Plegiacis consusn xingulares errores Procreaverunt. φ') Ium' vero haec carmina uti apaEstim ἐμβατήρια fiunt nuncupata, qui ab omni Spurianorumoxercitu in netem incedonto canebuntur, ut numerosum in urmis sacerent motum. Praeterea, quoniam a militibus armutis cantabuntur, appellata sunt etiam ἐνόπλια, Allientipo referonte: Πολεμικοὶ δ' εἰσὶν οι Αύκωνες, ων
καὶ ἐνόπλια καλεοῦται. και αὐτοὶ δ' Οι Αύκωνες ἐν τοις πολέμοις τα Tυρταί- ποιήματα απρον μονεύοντες Πῆ υθμον κίνεσιν ποιουοαt. 'Τὶ IIaec uulem Iῆρυθμος κω σις facta est tibiis accinentibus, quibus vocis modulationem uiliu-vasso videntur, Plutaretio ἐμβοηολυς ρυθμους mΡm rante, o oiano προς τον αυλὸν ἐπίγοντες τοῖς πολεμίοις. q) Iain voro hos ἐμβαπηρίους ρυθμοις anapaestico metro fuisse inclusos upparet ex testimonio Ciceronis Tusc. II, 16. respicientis ad militiam Spartiatarum, quorum procedit mora ad tibiam, nec adhibetur ulla sine anuaesiis pedibus adhortalis. Ex veterum scriptoriani Iocis, quos passim Inuda inius, manifestum est Spartanos etiam post T3rtaei ne tutem in pugnam properantes ἐμβατ ρια μέλη decantasse. Sic Thucydides V, 69. Auriduιμόνιοι δἐ, inquit, καθ' ἱκάστοDς τε καὶ μετὰ των πολεμικῶν νόμων ἐν Ggίσιν αὐτοῖς, ων ὐπίσταντο τον παρακέλευσιν τῆς μνήμης ἀγα- 2D Udo Κlolaii dissoriationem de Tyrtaeo p. 160 sqq. Bditigor
87쪽
θοῖς οἱ - uotouiso ' ubi Seholiasta: νόμους πολυιι-ὐς 16 ει τὰ δνατα, ἄπερ ιδον οι Αακεδαιμόνι- ρ moni is μάχεσγαι' ἐν di προτρεπτικά ' ἐκάλονν δἐ ἐμβατήρια. Sed Endoin carmina iam ante Tyrtaeum a Lacedaemoniis fuisso usurpata docet eorum Appellatio Καστόρειοι , qilippe qui ad Tyndaridas, perpetuos Spartanorum duces, r soronda sit. φη) Attamen Tyrtaei ἐμβατήρια poκtoriore
qui deiu aelato omnium maximo celebrnin esso videntur, ita ut eorum metrum κατ' ἐζοχην Merseniacum diceretur, φὶ id est, ut recte acceperunt Manso atque Franckius, . in bello Momeniaco a Lacedaemoniis usurpRtum. 'ir j . Iam fragmentum των -κἐ ικῶν ἐμβατηρίων servavit Dio Chrysostomus T. I. p. 92, ipse autem non laudat illius auctorem, sed Scia oliasta monet hueo παρακλη- τι- exsΘ ἐκ των Tυρταίου, quocum consentit Ioannes
λοντες νμὴ cνείδεσθε ζωῶς' ου γὰρ πάτριον τῶ Σπάρτra. t. uuanquam per se intelligitur non omnia Tyriasti v ἔλη νβατηρια uno eodem quo unapaestico metro suius
MD V. Mullari Dor. II. p. 335 sq. sis. Boeoti. do M tris Pindari P. 2m.
Dissi iiii Commentis. in Pindar. I'yth. II, 69. p. 193.ed. Gol IN AIar. Victorin. Art. Gramm. lib. II. p. 2522. ed. Pulsch. ius mensurus est hoo quoquμ metrum, quod Mesamiaeum αν- p uatur. Et est, ut supra, T strum catuleticum in syllabar Uerum eo distat, quod anapaestis praecedentibus et spori isse iustitibus Lah t facias coniugationes Et postr-am VIIahamhrevem. Idom et embaleriam dicitur, quod sest proprium cammsen Lacoda moniorum. Id in praeliis ad inc aelivum Viriam Ps.sibias cununt, incodontos ad pod m, ante ipsum pugnas initium. 2M Mausonis Sparta I. I. P. 2. p. 169. Franck. aBU . P. a M.
88쪽
composita, tumen insuper uecedit Marii Vietorini tostimonium, quem Paullo unte memorantem vidimus trime trum annpaesticum cuialecticum in syllabam. Iam Ηο- Phaestio Enchirid. p. 46. speciminis gratia laudat versum anapaesticum tetrametrum catalecticum in syllaham, qui fortasso Tyrtaeo assignari possit. Quum enim magna inter hunc versum et alterum illud fragmentum paro
iniacum quod identidem a Dione non laibuitur Tyrtaeo, sed simplicitor tantum ad Aακωνικα εμβατῆρια refertur intercedat similitudo, probabile saltem Esse videtur hunc quoque versum incerti Poetae a Tyrtaeo olim Laceda moniis fuisse relictum. Sed certi et explorati super
hac re statuero licol nihil. Iam vero sicut D rtaeo roddere connisi sumus veriasium, qui fortasse re vera et roddendi At, ita eundem
poetam Thierschius p. 647) priori etiam fragmento pri-
nre studuit. Et reci quidem statuit non omnia ista μδεο πολεμιστήρια talibus anapaestis, qualea exhibent fragmentum modo laudatum, suiκse eomposita. Duuis
Enim, inquit, idem metrum lyricum ferat por quinquo libros continuatum, inprimis fracta illa specie, quam Pnroemiaei prae so ferunt Non igitur dubium, quin
quinquo illa carminum lyricorum volumina diversis metrorum generibus constiterint. Coneedimus diversit 1 in metri unnpnestici, negamus diversa metrorum genera in uniVersum, propterea quod nusquam memoriae Proditum est carmina εμβατῆρια sive ἐνόπλια alio atque an Pnestico metro suisso composita. Neque, ut supra iam
ostendimus, satis liquet, utrum quinqno illis libris a
Suida commemoratis sola μέλη ποuμιστήρια, un Omnia TFrinei poeinata fuerint distributa. Itaquo Thierschio nec Possumus largiri istam ipsam metrorum varietntem ac noVitatem quas an sorto tune temporis iam suerit otiastas Iicst dubitare monstrato non illi aevo, quo T rtaeus vixorit, posse haec earmina assignari, quod vix Archilochi hi ινδοἶς et earminum lyricorum primordia vidisset. Atqui illos reapso iam xiderat, et iuxta illos
89쪽
nt in quoque carminum genuria aspicero Potuit. Neque in metro unapaestico, quippe quod exhibeat pedos dactylicos in v rsos, inuta est urtis Varietas, quantum nimiam esse eredideris toto sero Raeculo post Olympiadum initia, quo quidem tempore metrum dii tylleum ut quo lumbi cum i:uia pridem ad summum persectionis si ligium pervenerat. Praeter carmina Elegiaen Et unapnPStica, Brutulorum incessui imprimis accommodata, Tyrtaeum, quem omninis iuvenibus rite instituendis insignem operuin dedisse constat, triplicem chorum in rem publicam Lacedaemoniorum induxisse auctor est Pollux Onomast. IV, 107. ιχορίαν δἐ Tvρr 0ς ἔστησε, τρεῖς -κώνων χορους, καθ' ηλικων εκύστον, Παῖδας, δεδρας, γέροντας. Iaui vero Plutarchus liune τριχορίαν ad Lycurgum referre perhibetur, φ) quamvrs hoc ipse disertis verbis nusquam expressorit; nimirum in vita Lycurgi omnino de Spari norum institutis poeticis loquitur, neque Separatim Lycurgo nuctori tribuit, quae his verbis contin pntur: Tριων
γὰρ χορῶν κατὰ τὰς τρεῖς ηλικίας συνισrαμίνων ἐν ταῖς ἐυρταῖς. ο μεν των γερόντων ἀρχόμενος ἶδεν II μες ποκ' ημες ἄλκιμοι νεανίαι. υ δὲ των ακμαζόντων μειβόμενος ελεγεν
Ἀμμες δέ γ' εἰμές' αἰ δἐ λῆς, πεῖραν λάβε.
Νsed ponamus ei iam triplicem illum chorum a Lycurgo prunum institutum esse, id quod fortasso iam antea sa-cium erui, id tamen laudis tribuendum est Tyrtaco, ut eum τριχορίαν prnecipue excoluisse et nox is carminibus nitoriansse sumus, nisi sorte Pollucem nut olus auctorem commenticiam quandam tabellum finxisse opineris.