De lite sepulcrali in Sophoclis fabula quae vocatur Aiax

51쪽

Uv. 304-l3l extroma rationis par exstat, ita seu cerna agit animi affectu pr0fitetur, quid, cum res ita Sint laesere decrevserit. Nonnulli λόγων si 307 perv0rsum censent cum quidem olff. γελων Bergilius λεων Et surditu , cui in dors ad- Stipulatus St. φεγων proponant. Sed de his conisecturis LSeytorti ann ad . 307. Egregiam Scripturam codicum recte interpretatur Herm. nec pudet id te dicere ' D praessenti

ρυσάκχην, qu0d praeserunt Lob. Dind. W0lis. Soyff., aucti. aliique Seysteri autem ita sententiam Volvere studet: dubitari n0n potest quin se et Tecmessam et Eurysacem dixerit Teucer eosque cum mortu et inhumat Aiace Simul interitur0s συγκει - μενους), Se quidem in certamine cum Agamemnon et Menelao, illos suo ips0s infortunio συνθανώντας diXi Sset, nisi κεῖσθαι, verbum tamquam essectus του λλειν multo esset 0ncinnius . Put autem sententiam de int0ritu Tecmessae et Eurysacis textun0 doceri. Nauckii verba haec Sunt , βαλεῖτε λ ιιας, auSSer

52쪽

nanis V Haec non plane intellego. Ut unum attingam Teucrum voce βαλειτε 309 adm0nere imperat0rem ne virum optime des meritum dimicare c0gat, vix pr0babile est. Nam cum ab Agamemnone etiam Servus, ουδῖν ων appellatus Sit, eum non comm0nefaciet, ut propter merita sua incepto desistat. Ego tum solum sententiam accurate comprehendo, Si eucrum Agamemnonem, Menelaum τρεῖς voce designari existimo. Quod primus vetus sch0liasta affirmavit cum dicat: εμ καὶ σαυτὴν καὶ Μενελαοι ου γαρ λεγε περὶ τὸ ς εκμησσχης καὶ του παιδος Cuius sententiam secuti sunt elcher et iderit. l. cc. Tum l0cus ita vertendus videtur esse hoc quidem cit0, si illum tangetis, non minus nos tres tangetis, ita ut una cum eo prostrati iniu8. Itaque συγκειμιενον anticipatum est yi Sensus vero Versuum gravissimus est qui non solum ad pra0sentem

stillaetum, sed etiam ad priora verba Teucri cf. V. t 08 q. , ill 5 sq. li4l, l83 q. eiusque fortitudinem et constantiam pertineat. Qua iniuria Seysseri contendat 08, qui de Agamem-n0ne et Menelao cogitent, Teucrum facere stulte gl0riantem, clarum est. Neque enim Teucer stulte gl0riatur, sed am0r fratrisset quasi desperatione maxime commotus se, ut fratrem tutetur duos tridas percutere non dubitaturum esse vocat. Tristi sonitu vocis omnia declarantur cuius pr0pria atque subtilitat0s0xc0llentissime scita et exsercita osse ab antiquis histri0nibus constat. Cf. Bernhardy l. c. II, 2 p. 03 sqq. 0gitare uisem

possumus utrumque Atridam pr0xime a Teucro abesse, ut commode se et e0s uno nomine ημα c illigat. Quom0do e ipsum interiturum esse sentiat, n0n 0mperium ac s0rtasse Suspicandum est, si Atridas necavisset futurum fuissu ut a c0mitibus adversariorum profligaretur. Utique autem m0r certa fuisset. Quare cum V. 309 maximas mina contin 'at Sententia versuum

53쪽

πr μανεῖ τι Si me violabis, d0l0rem mihi asseres scit . iacuta ligendo et violand 0. Orati in tres partes dispertiri p0test: I. 266-1287 ingratus es in Aiacem; II. 288-l 303 ego ingenuus et n0bilis sum; Ii I. 303 13lb quae cum ita e habeant, ci0, quid faciendum Sit. Hasec rati una de n0tabilissimis est qua in fabula inveniuntur. Nam tranquillitas et ard0 efficiunter coniunguntur aut variant, ingentibus ver minis, qua in fine audimus, totare praeter opinionem evenit. Actio autem usque ad Summum fastigium pr0gre88a St, cum argumenti exitu appr0pinquet neque differri possit. Teucer enim affirmavit se Atridas, si corpus mortuum laeder 'nt, trucidaturum 880. 0 quidem X- tremum St, cum longius pr0cedere n0n 08sit. Quamvis igitur timide pr0Xima x0stigia temp0ris exspectemus, tamen Velut 0ce intestina adm0nemur, ut eventum bonum credamus. Nam cum ab hac parte Teucer ultimis ac pericul0sissimis armi usus Sit, ab illa lax summam laudem accepit. Virtute eius gradatim elatae sunt. In lamentatione enim funebri 865- 040 Se praebet dii sectissimum maritum fratrem, d0minum, maxime a pr0pinqui c0mpl0ratur. P0stea autem magis minusve oculi nostri in eum vertuntur, praecipue altera cli 0ri anti Str0pha. Sed rati0ne, quam perspicere m0d studuimus, gl0ria eius perscitur, cum Drtissimus innium fuisse, ipse Solus exercitum Graecorum a discrimine liberavisse dicatur λ). Quare ultr0 obliviscimur eum aliquando scelus in principe Achaeorum c0mmisi 8Se, et perSuaSum habemus, si illustribus viris libenter venia danda sit, iacem venia dignum esse. Cum laus eius vix augeri 088it, l0ngi0r0rati n0n Sequitur, sed pr0ximae ei b0rum c0ntentione Sitae sunt in disputati0n Teucri. Poeta igitur magia artifici Secundum exit uni instruxit, ut comprehendere p08simus Ulixem p08tea non difficillimam vict0riam ab Agamemn0ne rep0rtare Summum acti0nis fastigium sero admirabiliter factum est. Nam varia ad exitum adducuntur contumacia Teucri, qua tantum lata X- citari videntur, et praedicati Aiacis, quae principia c0nc0rdiae c0ntinet. Unumque altor suppletur et tenetur, ut 08tro iure artem S0phoclis hic admirari debeamus. Ita ad extremam litis sepulcralis partem pr0gre88 Sum US, quae V. 3l6 l373 amplectitur. Novis telis n0n pus St, cum argumenta, quae Teucer contra Atridas adhibuit, hic tantum aliquid explicentur atque premantur. Sed pia est n0vust Alium iacis virtutom signiscat Sophocl. Phil. 410 sq.

54쪽

vir, qui quasi 0rmetata disp0nat. Nam Teucer nimis ab amicitia imperat 0ris su removit quam ut indulgentiam perare et debellare possit. Qua re poetam ut semper docere videmus contumacia abstinendum esse. s. ill sq. Alium defensionem suscipere p0rtet Τ atque hic quidem si lixes. Iam initio fabulae tranquillum atque gravem Se praestitit, n0n temere Aiacem di neque ign0rat omnibus rebus modum faciendum esse. Ipse maxime aptu natusque est ad Agamemnon 'in rudiendum et placandum, cum simul ere illud' respiciat neque quisquam studium partium ei exprobrare p0SSit. Ulixem intrantem ch0rus, quamquam 9 et b4 qq. non admodum ei c0nfidebat necessitate et praesensione animi ductus 1316 sq. all0quitur. Cum moderation Ulixes verba facit sequeti λκιιιος νεκρος l3l 9 vanum aut te morarium dium indicat. Voc αλκιιιος iam disputatio Teucri monstratur, cum poeta curet ut a Semper in memoriam redigatur. 0ce or ν Ἀτρειδων Ulixes significare videtur rati0nem Agamemnonis. Nam minus verisimil est etiam cavillation0 Menelai respici, quia mirum censerem Ulixem, si eas audiVis Set demum advenire, 08tquam plurima praeterierunt, ch0rus cecinit, reliqua. f. ed. C. 887. Plane n0tandum est quaestioni 13l8 q. quae ad chorum pertinet, Agamemn0nem reSpondere. Adventu nim Ulixis perturbatur, qu0niam ira c0mmotu8 Sed cum non iuSte agat, inquietus est. Itaque intestina festinati0ne impellitur, ut amicum duro certiorem faciat vel potius se excuset'). Ulixe autem suam tranquillitatem retinet atque aequo et Superiore animo rerum statum inquirit ut Teucer 049 sqq. Locus c0mmunis 322 sq. aptissimus est ad animum, qui ibi n0n constat, etiam magiso edi Sua demovendum Agamemn0n 0culam δρων l3243 cum traiectione veri Surpat, ut lenibus aculeis amici l 3253 eam illustrare c0gatur l326 8 l. i. Ulixe Ver0, cum 328 sq. u inime admirati0ne afficiatur, exprimit consilium Teucri n0n

wali librig . urna. ad 3l9 , Habent haec verba τῶ δ' - αλκίμωνικι, is tant maiorem vim, quo magi hoc ra econium, ab eo prosectum, qui inimicissimus esse putabatur, virtutem inciscitu in clara luce collocat, ut, quae ante a duobu contumeliose dicta orant, subito prorsus evanescant, Teucro autena, uti fieri sibi videnti, silentium imponatur . Horum doctorum sententiae coniungenda sunt. 2 Pind. Pyth. X, 5 sq. κεῖνος αλίοιο γέέγων αινεῖν πιι τόν χθρὸν

55쪽

mirum esse, sed c0mprehendi posse. Neque autem rem gravissimam esse ignorat et mnibus superflui praetermissis caput rerum con Siderat. V. 328 sq. exordium iudicii eius exstat. Quod autem se familiaritat cum Agamemnone iunctum esse praedicat, Verbis p08tea dicondis et omnem invidiam adimit iplus auctoritati dat. Nam cum amicus l0quatur, Agamemnon in sinu 0nfiteri debet eum optima ibi consulere. Deinde

c0gitet. Primi quattuor versus adh0rtati0nem ad imporatorem continent, cum in Sequentibus demonstretur eum corp0ri illudoren0n debere. PraeStantia enim m0rtui sundamentum est, in quo orator c0nsilium suum firmare p0test, ita ut eam efferre proxime necesse Sit Accuratiora autem oratione Teucri iam nota sunt.

Ulixes prudentissime agit, cum 336 qq. dicat e quamquam infensissimus iaci fuerit, tamen facere non p088 quin merita eius agnoscat. Necessaria ex dictis efficit 342 4345 itaque propter Virtutes m0rtui principis non iure iam laederes l342). Nam minime hic cf. 69 sq.), sed de0rum praecepta violarentur l343 q.). Atque ver apud Graec08 religionis erat mortu08 humare Τj. Hanc religi0nem autem ad iacem referendam esse

verbis ανδρα discito ν τἐ pr0batur. Seh0liasta dubium putat, utrum ανδρα τὰν σθλον coniung0nda sint an ἐσθλος dicatur βλαπτειν ανδρα , ανόντα Hoc p0Sterili Verum SSe Herm. quem Seysseri post 'a Secutu est ad 344 ann0tat, cum et re ipsa ostenderetur et p0situra verborum. Tamen indors. pri0rem c0mp0sitionem sch0liastae laudat, cum ita l0quitur: c0niungenda Sunt verba νδρα τον ἐσθλον ut τυν ἐσθλον

ανδρα dixit v. 352. Parum probabilis quorundam pinio et oi ἐσαλον subiecti l0c esse habendum, ut ὁ ἐσθλὴς υ βλάπτεινανδρα θανοντα dicatur ανδρα emphatice dici de viro probo vel furti . Neque dubit Dind0rfio adstipulari. Nam ut alia praetermittam, p0situra verborum hoc loc vix quidquam valet, ipsa autem re multo magis ostenditur ανδρα τον ἐσθλόν non Segreganda esse. Cur enim lixe praestantiam iacis summis laudibus extulit Haud dubi ut gamemnoni persuaderet illumn0n 0ena dignum neque foedandum 8Se. Nam, ut Supra Ommemoravi, obici possit Aiacem, cum malefactor sit, Sepultura orbari deb0re. At Ulixes stendit h0mini mortu0, 8 omnino maxime eminuiSset, unum peccatum ign0Scendum Sse, ut 0cum

ita explicare paratus sim coniuncti δ' aliquid novi addit sci. Hermania ad Viger. p. 43 scit. υ δ' ἐάν μιισω κυρῆς. Nam

56쪽

48l342-l344 - φθείροις αν magis generaliter dicta sunt. Sed

sequentibus re pr0prie c0nfertur in Agamemn0nem Od autem valet, etSi eum oderi S. Tamen Si Agamemn0n vel iure eriptovo usu tradito niti vellet, Ulixes difficilius vinceret. Sed videmus l0ges humanas tantum initi a Menelao afferri p0stea leviter perstringi, ab Agamemn0ne plane mitti Conseras c0ntra v. 3b0. Quid inde equitur Primum iure tridas non valde imbutos esse, cum iaci epulcrum abrepturi sint, ut νικω- μενοι l334 8ati Silaciant n0n iustitiae, 0 cupiditati sua ultionis. Quare pr0prium Atridarum in hac re c0nspicitur. Deinde autem apparet an naturam magno c0nsili a p0eta est0ctam esse, ut acti dramatice et bene procederet. Nam p0rtuit inimicos Aiaci non 8Se Sever08 legum custodes cum aliter phil0s0ph0rum propriae explicati0nes necessariae fuissent, quae arti Scaenicae minu c0nvenissent. Tit0 ver Manli 0 Soph0cli 0n apta per80na futuro fuiSSe en Seo. Ssequens Stichomythia l346 1373 circa dicta Vertitur. Nam Ulixes constanter verba sua fl343 qq. indicat, simulatque Agamemnon e defendere aut deverticula quaerere studuit. V. 346 Agamemnon valde d disputatione Ulixis atratur. Quattuor pron0mina in Versu reSpicienda Sunt συ τα- τουδ εμιοι Συ reliqui pr0n0minibus amplius explicatur: aliquand0 mecum con Sentieba atque nunc pugna contra me εμ0o pugna8pr0 0 vir et οὐδ'), cum 88 et inimicissimu tuus pugna in hac re ταντ' contra me eius commodi causa. Nunc vero, ubisse pultura agitur, ilium explere potes, ut suspicer te mecum

avibus eum proiecturum esse. Sed ipsa ταυτ voce re mutatur.

Itaque Ulixes 347 0890ndet: pro eo c0ncerto, quia odium hic virtuti repugnat Oderam, cum odisse deceret, cum Aiax viveret . Vivent in odi persequi Vetere b0num putabant in). Agamemn0n, ut fieri putest, 348 haud imprudenter l0quitur. Neque enim iure aut sinceritate animi iuvatur, sed sagacitate et c0ntumacia unumquemque paSSum defendit. Quare ex . 347 praecipue verbum καλον excerpit, cum dicat: , tu igitur concedis pulchrum fuisse et decuisse hunc Aiacem odisse. Quamobrem eum Sectatus es. Et Super cervicem eius, cui insidiati sumus, si victus iacet 110nne etiam pede n0Stras imp 0nere debemus η' Itaque Agamemnon praecepta abiectissimae naturae hic pr0fitetur, cum Ulixes patr0cinium humanitatis et cultus Graeci susceperit. Quil 349 Voculam προσεμβν ναι c0n Siderat. Quamquam l0ngiore disputatione suam rati0nem multo digniorem esse dem0nstrare

1 Cf. L. Sehmi it . . II p. 355-364, p. 13 sq. Tamen hic etiam

m0dus vulset Eodem loco p. 313 Herod. verba nuntiantur: ἀνθ ρωνποιοι

57쪽

49 potest, tamen hoc praetermittit sententia supra patefacta, quam

optimam esse re ipsa elucet. Qu0d autem pauca tantum re-8p0ndet, plane m0nstrat e Agamemn0ni dubitationem et deverticula perspexisse. N0li gaudere , inquit, comm0diS, quae pr0pter religionem omnin repudianda sunt . In προσεμβι ναι 0mm0dum continetur, Sed accedit θανόντι, et cum θανοντι προσεριβῆναι nihil sit nisi excellentissim h0mini ut 0rtu sepulturam demere κερδx sunt υ καλά) et ante dicta l342 sqq. mem0ria repetuntur. Primis quattu0 Versibus Stich0mythiae Agamemnon recta c0ntra praeceptum Ulixi pugnavit. Si autem 1350 verbis utitur: non facile est tyrannum esse pium , evictum praebet. Nam cum concedat ευσεβες SSe sepulturam n0 impedire egregiam Ulixis rationem agnoscit. Refert tantum ut victoria, quae ex d0gmate eiu relata est, etiam extra valeat et facta eius attingat . . Agamemnon non solum fateatur bonum esse iacem sepeliri, sed etiam epulturam permittat. V. 350 iudicat regem non facile p088 religiosum esse. Atque vero v0luntas principi multis coercetur, cum magiStratus, famam respicienda esse existimet. Quare si ut saepe haec externa Serventur, Deus Spernatur. Quid autem Agamemnon designet, videmus 362. Ulixes cum bene intellegat difficultates, quas imp0rat0r 350 subtiliter monstret, pericul08as fieri p0sse Secundo exitui, 35l fingamus, inquit, principem n0n facile pium

esse a facile est amicos honorare, qui inprimi bene l0quantur. Itaque commonefacit eum amicitiae, qua inter Se coniuncti sunt, et praedicat eum ut amicum suum acturum esse, si Aiaci parceret: 0n 0lum imperat0 es, Sed etiam amicus. Neque di ficile est amicum c0lere. r0inde principatum tuum omittas tantumque consideres amicum te fore, si mihi cedas. Verbum φιλοις attributo λεγουσι firmatur, qu0d referendum est ad 1332 1345 et quo ostenditur Ulixem dubitationem Agamem-n0nis i 350 n0n probare. Sed Agamemn0n statim novit eum officiis amicorum nixurum 88e, ut e de consilio demoveat. Quare graviora officia ei 352 attribuere vult: tu me commones familiaritatis nostra ' equidem te obedientiae c0mmoneo. Sum tuus amicus, sed etiam tuu imperator. Neque decet contra imperat0rem dicere, ut tacere lebeas δ). Declarat igitur ex aliqua parte dignitatem suam imperat0riam ab Ulixe laedi. Qua re hic exacerbatur, cum videat Agamemnonem e perverSe cogitare persuasum habere, attamen Verba Semper facere, qu0rum Veritas aut pendeat ex anim infirm neque

ἐνδ 6, 1342, δίκαιον 1344. Quo pacto inter se cohaereant καλυς et δικαιος,

copiose enodavit L. Schmidi . c. I p. 338 sq. 2 CL similes locutiones 1072, t. 396.

58쪽

iratus: παυσαι, inquit, potestas tua etiam augetur et c0nfirmatur, si amicos audis. V. 353 Versus 1350 refutatu est, quamquam Ulixes n0n magis quam Agam0mn0n verba Sua exponit. Si fusius loqui vellet, in hanc fere sententiam dicere p088et simulatque sepulturam conc0sseris, benev0lentiam deorum habebis cf. i553, e magis te ipse diligam. Graeci autem iustitiam tuam laudabunt i 363 . Quare gam 'in non plane

Superatus St, cum primum concedere Hb 'at laesem cond0ndum esse, deinde difficultatibus non pr0hibuatur qu0minus odium reprimat. Immo vero adiecta est amicitia Ulixis quae magni pretii est. Fortasse igitur conisectamus eum inferior0ni iam disceSSurum Sse. Sed Agamemnon magn0840rit Spiritus. Si tum subit nuntiaret concedo, clades admodum inni 10sta esset. Itaque agit ut prudens dux qui detriment , accepto non e tradit, sed aut se recipit. Nam cum proeliu in amis8um Sit tamen

bono receptu clades lenitur et obscuratur. Quid igi ur adit talis dux Similem viam init atque in pugna ipsa misit se iaculari ut nonnull0s impetus facere iubet ne li0stes celerius succedant. Eadem rati0ne utitur Agamemnon. Repetit quae antea contra dixit, per80nam Ulixis lacessit perturbandi causa l358, 3663, dum postremo ab omni parte victus campum relinquit. Ex forma versuum 36 et 35 iam apparo Agamemn0nem fractum es Se. Sepulturam non coercebit, Sed iterum amic0 quam mirum sit eius consilium, explicare studui. Quam0brem 346 t 348qu0dam moti redintegrantur. Neque autem si Agamemn0n redintegrat Ulixes quidquam aliud facere igitur. Quare utl34 0 1349 v. 355 ira 3b ad 332 sqq. pertinent Agamem non l356 rursus mol0sta calliditate verbum pra0cipuum γεννδεῖος l355 neglegit iteratque tantum ἐχθρος. V. 3b τὸ ς εχ γρας pondere ex νικα ci νικωμιενος 3bis recte comprobant 0rm. , Munii. Seyis. Dind. cum Eustath p. 42 πολυ pro πλεον, qu0d Lip8. b recepit, p0situm esse iudicet. Perverse explanat Wolff. . De Gen. angi v in πολυ ab Nicht allu 0inii schait,vgl. 355 . f. 0ntra 376 sqq. V. 355 γ ν tiam r0fersendum e8 ad ἐχθρος xx s. In0pte Nauchius pro πολυ παρος. f inde Agamemn0n facit imputum in ipsum Ulixem l 358), qu quidem nihil aliud petit quam ut rei suae perditae Subveniat, non ut amicurii ostendat. Haec autem 1 scit X 357: Eras inimicus Aiacis, quamvis Virtutibus excelleret. Atque nunc praestantiam eiu praetendis ut, cur ei faveas, explaneS. Haecne c0nStantia aut firmitas animi est, n0nia iure mutabile homines dicere p08- sum γ Qui impetus quam debilis sit aliparet. Nam Agamemnon ingrata illa prudentia causam omittit qua res mutatur: Aiacem prius vixisse atque tum ut 0rtuum 880. Ulixes igitur

59쪽

5labsurdum putat tali 0ppr0bri ipsi resp0ndere, Sed imperatorem similibus telis aggreditur, cum eius crimini aliud, sed iustius crimen p90nat: bene dixisti, inquit, sunt qui sibi n0n constent;

nam multi nunc amici pauli post acerbi et duri sunt . Haec Verba spectant ad Agamemnonem qui cum antea familiaritatem cum Ulixe praedicaret l330 sq.), tum adhortati0ne eius c0ntumeliose reiciat. Vox πικροι tangit ipsum v. 35 et maiore Voce fir0 nuntiatur Agamemn0n autem exspectavisSe videtur dum Ulixes dictis l358 ex aliqua parte perturbaretur aut crimen reputaret. At ipse ab e culpae accusatur, quam eram SSe infitiari n0n 0test. Quare m0rdax fit et acerbe quaerit pr0bas scilic0tΤ tales amic0s acquiri Qua verba Ulixi sunt periculo-SiSSima, e reSp0nS0 mnia pendent, ut nobis in mentem veniat loci 0mmunis l. l Sq. - πολλά τοι σι πικροὶ λογοι σφηλαν dx καὶ κατωρθωσαν βροτους Nam Si interr0gata negat , Π0 pr0b0 ), discordia haud dubie ritur et sepultura iacis inc0rtissina a fit. Sed Ulixes discrimen prudenter fugit mal08que Sc0pulo praetervehitur: Durum animum probare n0 Sole0 . Neque igitur respicit v0cem νίλος cum σκληραν Vocula inclementia Agamemn0nis significetur. Haec verba tamen magna cum asseverati0ne dicuntur iisque imperator adm0netur, quanta clementia Ulixes sibi persuadere studiiserit. Praeterea ex eis elucet hunc amicitiam Agamemn0nis magni aestimare, cum facillime

aliter l0qui p0tuisset') Quare imperat0 placatur atque ex

1 Aῆτα ironico usurpatum est. Cf. ed. R. 1375 ἀλλ' ἡ ἐκνυ, δῆτ'

ο ι ις εφίμερος - προσλενοοειν μοί; Ubi ironia responso manifesta fit: οὐ δῆτα τοῖς γ' εμοῖοι οφθαλυοις ποτε Agamemnon igitur dicere vult: τοιουοδ ον δῆτ' παινεῖς GD κταοθαι ψιλονς Praeterea Mi , iron. Trach. 382.

2 Ita versus xplicui. 0yssertus annotat ad 1358: ει ιπληκτος temeritatem significat, qua in levitate voluntatisquo inconstantia cernitur, quae quidem quovis impulsu movetur . Ad 359 ,,opprobrium temeritatis ita regorit Ulixes, ut si talum inconstantiam in hominum amicitiis frequentem esse dicat et ipsum urstringat Agamemnonem, qui modo contraria fecerit senseritque eorum, quae de sua erga Ulixem benevolentia professus erat . 331 sq. hos igitur multos, qui x suavibus aeorbi fiant, falsos amicos describit, illos probos et raros, qui odio deposito ex inimicis benevoli existant . ad 36l: dicit Ulixes se non mobiles ac leves laudare amicos, sed eum odisse animum, qui ita obduruserit, ut nulla re flucti possit Nauch ad 1358: τοιοίδε, die nichi untur allon Unistand0 thren Freundo beitreten, soriderninterim stiindon o thnon abi allen Agamemnon machi dem Odysseus de Vorwur de Wank0lmuths, da st doch frither init thm40gon Aias gustandu habe . ad 359: OOdy88eus glebi u es horum vor, das man bald fretan illicli ei, bald bitte und unan genetim erdo . Talo cogitatum inane videtur esse. Praeterea Ulixes dicere potus se in Agamemnonem tum comem tum acerbum esse Θ - elch. l. c. p. 26 sq. ann. 7: Was V. 359 Odysseus agi, edeuiset Deilich sin vieto reund wio e vom Antang4.

60쪽

amici gravitate se n0n 0rr pr0gredi debere perspicit. Et n0n

solum discrimen evitatum est, sed etiam vis Agamemn0ni fracta. Nam cum 362 revertatur ad 350 Drma verborum φανεῖς)manifestum fit eum cessurum esse λ). 0stquam deinde Ulixes ultimam dubitationem 363 pepulit 'i, resistere Innino desinit. Verba 364 fere c0mice tincta sunt et inopiam eius optime describunt. Miror qu0d omnes interprete sequentibu Versibus serium atque magnam gravitatem attribuere videntur. Immo vero Ulixes, cum familiarum concessisse videat, laetitia effertur ut ioc0se se sui commodi causa cum Aiace facere dicat. Qu0dseri eum dicere ii in putari p0test. Nam ut praetermittam

quod certe mirum sit aliquem pr inimici sepulcro dimissare, quia ipse aliquand sepulcri indigeat, si Ulixes cum gravitate

loqueretur, in l332-l345 humile privatae utilitatis studium abditum neque ut 0res eius simpliciter aut commode n0tati essent. Sed iacem defendit, qu0 eius virtutem et praecepta deorumh0n0rat. I0culariter etiam Agamemn0n respondet 366'i, qui