De Cathedra seu primatu singulari S. Petri in ecclesia catholica apostolica et romana libri duo Isaaci Haberti..

211쪽

narchiae Dei nil rem, undam. Cap. XI L. sy sevis κωρεο-s ms ροτα 'Hάρms. Quid autem, dixerint fortasse, nonne apud Ethnicos quo- que Deitas una est atque apud nos genus uni- uersum, humanitas una 3 Et tamen plures dij μsunt non unus, sicut di multi sunt homines. SOLvTio. At in istis exemplis , communitas unitatem habet sola cogitatione considerabi- ς lem in scholis vocant unitatem rationis in singularia vero & tempore & affectionibus di POTENTIA diuisa sunt. Nos enim non solum com- positi sumus, sed etiam OpposITI : nec solum aliis, sed etiam nobis ipsis , ut qui ne unius quidem diei spatio, nedum toto vitae curricu- lo, plane ij dem maneamus: verum & corpo- ribus & animis, perpetuo dissiuamus di immutemur.J

Praeterea vero, quid si respondeamus ire personas idcirco perfectam Monarchiam possidere ac exercere, quia omnipotentia Diuina atque dominatio proprie res extra Deum positas respicit, atque per extrinsecam Dei operationem exercetur : Deus autem , inquiunt Theologi, non ut trinus, sed ut unus ad extra operatur, dominatur, &cognoscitur. Ac sicut una natura, per unam potentiam, ita per unam simplicissimam actioncm omnia efficit. Manus Patris, manus est filij, inquit s. Hilarius . de Trin. Sic ut nullius personae propria sit opc-

212쪽

id m miniam Petri singulari. Lis. II.

ratior quae operationis identitas inter tres per sonas creatas nec reperiri nec cogitari potest, ergo nee unitas supremae potestatis ad eumdem

i. Id est. s ea quae ex Deo fiunt ad unum relamionem habent, effriria credantur. Neque vo Numare , neque potentia scinduntur : neque quicquam eorum, quae in diuiduis rebus insunt, in iis reperire est.Jiv. Vlterius dico, in hoe esse discrimen inter Monarchicam dominationem diuinam & creviam: quod illa non sit singularis, haec nonnisi

singularis esse possit. QMd hoc , inquies, do

minatio seu Potentia Dei non est lingularis3 Ita est, quia nec eo sensu quo dico, Deus singularis aut unicus est, ex eo quod plures personas complectatur. Ita Theologi ad primae partis laestionem xxxi. S. Hilarius lib. sept. f Nec duos Deos, Dei ex Deo Veritas perficit: nec singularem Deu m D ei patitur natiuitas, n ec insolitariumDeurn deficit: eum unus & unus ins gnificatione non solus sit. Diu in iras itaque Ecdiuina potentia, Monarchia hoc singulare has. , --. bςx quod non sit hoc sensu singularis. Sed Chia

prianus.

213쪽

Denique non bene a diuino, ad humanum imperium argumentari posse Erinistem t nec placere Deo illam cum increata trium per narum Monarchia , humanae cuiusuis triplicatae Monarchiae comparationem, docet nos Historia memorabilis apud Zonaram. Narrat ille Z. r. in Constantini Pogonati proceres quosdam i 'ctasse per aulam,Tribus Caesaribus parendum

tis impatiens hoc non tulit, essecitque ut ille duobus aliis nasum praecidi juberet. Rex niscus esto tiι sed ad Ecclesia

stica reuocemus Eramstam. c

CAPUT XIII. Q VS DEUS, UNUS EPISCOPUS:

να Ecetlesia corura Eranistam. IN eadem Ecclesia, in eadem sede geminus Episcopus, modo unius potestatis, in libro Eranistae utramque paginam facit. Contrariam vero Ecclesiae νψcem hactenus circumsonantem audio. UNvs DEv3 , VNvs Eri. CO-

214쪽

io 1 De Primam Petri singulari. Lib. IJ.

r est caro Domini nostri Iesu Christi : unus ipsius sanguis pro nobis ellusus. Vnus etiam ,, panis omnibus fractas, & unus calix omnibus,, distributus. Vnum altare toti Ecclesiae, & VN vs,, EPISCOPUs cum Presbyterorum collegio , ω Diaconis conseruix meis. JTHEODORITvs scribit Constantium Imperatorem aliquando Matronarum Romanarum precibus emollitum, Liberium Pontificem Romam remisisse, ut Pontificatu simul cum Felice

litterae in Hippodromo seu Circo , plebs cIamata quam esse Imperatoris sententiam. Nam bifariam diuisos esse spectatores , quibus no mem impositam erat ex colorum diuersitate: propterea alterum Episcopum illis, alterum his praeesse debere. itaque cum hoc modo Im

215쪽

Vnus v v Ecdefia hiscopus. Cap. Xi II. ios EPIsCOPus. Quibus vocibus pietate & iustitia Gplenis a pia plebe emissis, Liberius in urbem re-

uersus est: Felix clam recedens in alteram ciui- tatem se recepit. - Ν

CONCILIvM N1CANvM ideo constituit, ut qui ex Catharorum seuNouatianoru errore rCupisceret Episcopus, apud eos ante consecratus, ad Catholicum rediens honorem Presbyteri reciperet, vel si Episcopo videretur,nomen etiam Episcopi retineret: sin minus, Chorepiscopi vel Premyteri tantum, zα mi ον τη-Aο Concit. Nic. E ἡ τ ι δαν. Ne ina in ciuitate duo sint Epi 'Allusit ad hunc Canonem S. AvCVSTINUS

in Achic de Eradij successoris fui designatione. Nolo de Eradio fieri quod de me factum est. S. Aisoni. Adhuc in corporesosito beatae memoriae Patrem io M Episcopo meo sene Valerio Episcopus ordi- enatus sum, ET sEDI CvM ILLO, quod Conci- lio Nicaeno prohibitum fuisse nesciebam, nec ipse sciebat. Quod erso reprehensum est in me, nolo reprehendi in filio meo, & e. J Idem in ser. Uxxxvi. Edition. Sirmondi. Non vultpopulus duos scopos. Quaero, cur ad P etri Paulique exemplum, si tale filii, S. Augustinus geminum eiusdem Se dis Episcopum esse noluerit Z

216쪽

S tamen. & alterius Episcopi νυγ.ου, ut Sozomenus vo-LI P cat, ad eamdem dignitatem ac titulum adiuncti. Quod nec Antiochiae quidem nisii pericul so schi ate, diuersisque regionibus urbis, inter Melitium & Paulinum constare potuit, id

dendocum iureiurando, altero decedente,alterum solum Episcopatu potiturum , nec alium in demortui locum sublegendum. Quam pamrum feliciter hoc cesserint, notissimum est. Non ignoro Episcopos Catholicos ore sancti Augustini Donatistis obtulisse Episcopatus contortium. Sed id de Cathedra.descendere chari talia, ris talis & necessitatis causa vocat lanctus Augu-

Plura hac de re alias. Petrus Linum 5c Cle-P,oi mdi. l. tum adiutores habuit: Paulum ante alios: Vi antea ostendimus. Ioannes Euangelista Ephesi dicitur ,--λεως δε εα -

tropo tun suscipere per se cum septem Episcopis apud Photium in Actis Timothaei. Seci haec de Coadiutoriuus, suscit hau cesse Ecclςliae mentem ianc 'ocem duersus Eranime geminum

217쪽

OAesiuncuti refutantur. Cap. XIV. ios

ctam Petro quasitate commota, Iaucis refutantur.

Nossieto prorsus ossicio eertat erga Pon Atificiam sedem granistes, qui dum primi Alius Pastoris Petri dignitati addito consori detrahit, ingentia atque perhonorifica se

tentiae suae erga eamdem sedem commoda atque emolumenta.magnifice: extollit , sed haec

i i r Primum, inquit, ad dignitatem & Auctori- βη 'tatis amplitudinem spectat, ut summus Pontifex ideo Vniuersarum O rbri partium supremus Pastor habeatur, quia Petro ludaeorum Apostolo, & Paulo Gentium Doctori succedit. . ELENCHus. Non ignorat summus Pontifex se Paulo succedere ut reliquis itidem Apostolis succedit: nec non Petro. vi Iudaeorum Apostolo, iam enim nullus superesst Iudaeorum, nullus Gentium Apostolus. Veruri r& aliquid praeterea maius sibi pro suo iure vendicat, ut nimirum uni Petro tanquam Vniuersali totius E celeste Capiti supremoque Pastori succedat. per quam succestionem, vices Christi qui duos condit in

218쪽

In Concit.

to 6 De Primitu Petrisingulari Lib. II. semetipso,ut ait Apostolus Eph. 2. sibi tribuentem , omnium omnino fidelium & uniuerse Ecclesiae summum Pontisicatum & Primatum adeptus est. Non enim a Paulo,sed a Petro solo Ecclesiae Principatus coepit exordium, ut libro superiori tot testimoniis clarum fecimus. Addi mus in praesenti, Ecclesiae Graecae professio

nem in Concilio Lugdunensi Generali sub

Ipsa quoque sancta Romana Ecclesia sum- ει mum & absolutum Primatum & Principatum ci super omnem Ecclesiam Catholicam obtinet, quem se ab ipso Domino in B. PETRO Aposto-ι lorum Principe & Vertice , cuius Romanusci Pontifex est succcsIor, cum Potestatis plenitu dine recepisse, veraciter & humiliter recognos- cit. J Quid igitur a Paulo emendicare, quod a Petro imo a Christo in Petro totum habetur, necesse est II. Secundum commodum,inquit Eranistes est Petri & Pauli per istam aequalitatem, circa legalium ceremoniarum obseruationem conciliatio, de ratio facillima reprehensionis Paulinae, ob paritatem scilicet cum Petro.

219쪽

Obiectiuncula refutant r. Cap. ATV. ror

ELEN citus. Controuersiam illam contra- . iria veraque sententia, multo facilius componi superius ostendimus Capite quarto huius libri: quin potius Eranistae concordia summam non solum Apostolorum inter se , sed etiam cum veritate discordiam excitari: adeo ut non illi melius id succedat quam PorphJrio qui Paum , tum , vel Iuliano qui Petrum inde conuitij. .. Ethnicorum obnoxium facit apud S. Cyrillum qui hoe rehcit in huius inscitiam, -

την ex νοείω ignorantis. Sed antea factum satis.

III. Tertium Eranistae commodum: facile, inquit, Occurremus hoc modo, importunae haereticorum quaestioni, qua Petrum Romam adibuisso negant: dicemus enim sincere quod Pa. Ius adiuerit. ELENCHvs. Ristim tenebis lector 3 ut faciale, inquit Eranistes, soluatur quaestio de Petri ad Romam aduentu, dicemus sumere quod Paulus qui cum Petro idem homo scilicet erat Romam accesserit , Romet pr dicarit. Atqui

non de solo Petri ad Vrbem Romam accessu, i . 4 sed de morte quoque controuersia cum haereti cis intercedit: cuius tamen Caluinusnqbis Victoriam ultro concedit propter innumera Veterum testimonia: Igitur, quo c teris faciat satis, dicet Eranistes tussicere ut Paulus pro PO H

220쪽

Perronius aAud longe

scribit in responsad Ru Britan

Ios is primam Petri fetulari. Lib. II.

tro Romae sit mortuus': eademque ratio essciet Petrum Martyrem quod Paulus pro eo Martyrium sit passus: eadem ratio Romae Petri cor

pus sepeliet', quia Paulus Romet sepultus est. Miror quod Baronio , Perronio, Bellarinino alijsque Orthodoxς fidei Magistris tam com

moda & acuta solutio in mentem non Venerit. IV.

Quartum Commodum , inquit Eranis es, erit solutioni quaestionis alterius aptissimum: cur Paulus in plerisque Bullarum sigillis dexteram teneat: id enim ex paritate repetendum

erit.

EL NCHus. Iam priclem quam leuis ista esset animaduersio, Lector satis animaduertit: Sed dicat Eranistes, ut ipsi aliquid inuicem reponamus, cur in literis veteribus formatis quae sub Attici nomine circumferuntur primum illud Elementum Π ad Petrum solum potius quam ad Paulum referri dicatur 3 5 dignum vindice nodum lLegat Eranista Epistolam Bullarem Euge-nij III. ad Arnoldum Archiepiscopum Coloniensem i & nobis amplius de re tam exigua negotium non facessat., V. Quintum commodum seu compendium oppido maximum, ait Erinistes, inde proditu-