Tractatus directorii horarum canonicarum; et exercitatorii vitae spiritualis (Garcia : de Cisneros)

301쪽

Qualis et cognitio quam

habet de Deo. Sufficere debet Viro contempIatiuo clare se speret videre Deum ti H Praesenti autem etilliosiam p- xi p

alias agnitatibus.cle quibus oh tam

nam naturam. sui

re Deum olitata Visione ido

gnoscunt sciunt quod. iii

302쪽

coia plativus hic habeat de Deo. 4o,nima tua quasi quendam dulcorem, repletionem, saporem,seu melodiam, quae senti menta nullatenus explicari Valent. Qui pinre quemadmodum intra nos aliquado sentimus bene ipsum amorem, vel gaudium quo afficimur,tamen non possumus dicere quὀdsint rotunda aut quadrata, seu alba vel nigra, vel alicuius alterius coloris, eo qu3d non sunt corporea ita nemo posset huiusmodi spiritualia sentimenta alteri ex ponere,si ea in se non praegustasset.

Non tamen dico qu5d non posset de Deo etiam hic concipi quid sit,quantum ad

assumptam humanitatem: quia bene possumus imaginari quare nostram assumpserit naturam. Et sic qu5d de Deo praediximus, intelligendum est quantum ad diuinam na

ruram.

Et si anima esset multum assuefacta in assidua contemplatione per sortem dc iuge meditationem,facile elluaretur supra se, delia ueniret ibi pulchras contemplationes si ne numero,c esset ei qua quibam portus. de refugium contra niuersas tribulationes nuctuationes, amaritudines huius maris tam spatio id est huius mundi.

303쪽

. Deus tribus modis ha

Dabitata anima. TNmperioribus simpliciter Io

l de materia contempla foris,' QVς. contemplandi modo 'u

'tum. Et quami quod senti, lationum modo, d V JQ um, seu conso

304쪽

in anima per gratiam rat placent Deo. a quotiescul quis placet sibiis si, de seipso gaudet,vere sciat se e rae humilitatis esse experte: co solationes quae exinde oriuntur non esse a Deo . Veralium ilitas semper coniugitur consolationi hus boni sic diuinis, facit ut homo cognoscat suam utilitatem de suos desectus,&ideo ipse sibi vilescit, in oculis cordis sui abominabili videtur, in seipso plus coprehendensu totus mundus:& censet Deu taritae esse excellentiar,rantaeqr matellatis, ut totum residuu videatur ei quasi nillil esse omnino, nisi inquantu in talibus rebus Deum speculamur. Aliquando ala sentit intra seipsam quada spiritualem ebrietate, ea in diuinas laudes et ad sancta de deuota suspiria comouentem,ira ut interius non se valeat cotinere,quin exterius P aliqua signa pandat. Nonnunquam videtur et , omnia sunt Plena claritate diuina, quod uniuersa glorificant Deum. Tertio,habitat Deus in anima per quandam Unionem sicut in heatissimo Aposto/Io Paulo, in aliis excellantissimis contemplati uis: de quo loqui me indignum reputo,illud magnis doctoribus relinquensmo strae ruditati sufficiant,quae ditata sunt.

305쪽

illic fitius non obaudit,

306쪽

seeκtedere ad persectioiar a a neque obedit,liquet quod odiosus erit a tri. Sic similiter ponitur apud patrem coele siem lais quos trahit ad cliaris irrata meliora,ce adactus diuiniores dum torpei cunt hae rentes infimis neque ad perscctionem Ometipsos extendentes. Quod tamen intellivendum est de illis,qui nullo statu vel ositacio humiliori sic alligati tenentur, qud dabsque praecepti transgressione nequeant ad altiora conscendere. Et ex his sufficit, de altissimum reputari debet in eis, quod propter diuinae iussionis obedientiam in illo statu tenentur astricti, quamuis ad persectionem non se extendant contempla

tioni S.

Animaduertendum denique est, i, si Maria honorabiliter cum Martha poterat ho spiti Christo mini sitrare,collaudauit eam nicillulo minus Christus, quod ni intenta optimam partem legerit. Itaque maledi ctus,qui partem suam si aliter liceret facere, tacit deteriorem.

Ex premissis liquido apparet,qudd cum

vita contemplativa sicut ostendunt Theo logi,sit perfectior quam activa, quilibet ad contemplationem idoneus non praealtiga tus actioni obedientiae necessitate, potest

ad illam licenter se tradere, dimissis Ope-

308쪽

se extendere ad Persectionem x t spem, charitatem . non enim requiri tuemaior instruetio ad hoc, ut secundum to ium suum affectum valeant in Deum serri.

CAP. LXVIII. QUOMODO

incertis casibus debet vir eontemplati Mus de alto contemplationis descendere, de ad tempus sua spirituali exercitia

interrumPere.

DVobus modis debet contemplati

uus sua praetermittere contemplari di exercitia, descendere de monte conte

plationis. ad seipsum cla ad proximu Adieipsum debet tripliciter descendere con

Primo,cum quis in altiori gradu conscium tu descendit,interdum, ut se persectius in inferiori gradu exerceat, ne semper u Pra ascendens negligens amittat quod in serius iam acquisierat. Ne . n.quis in supradictis eNercitiis ad anteriora sic se debet exi dere, Ut non sicci opus penitus ad posterio ra respicere: sed ita debet in anteriora tede re, de virtute in Virtute procedere, ut nequaquam negligat gradus ad quos ascen indit: sed sumopere studeat eos custodire: vcrhi gratia,per timorean Primo suisti copuia

309쪽

Quod nonian licet cote lati

cius de peccatis per timos. 4

sum natiua demum ad is ' ' in

scendere ,,u deorsum deb

Secundo moab et rani

310쪽

de spualia mercitia interrupi. 44 Qt interior deuoties sanetitas tua in exterioribus elucescat. sic. n.mores exteriores regere, nosmetipsos circuspicere debemus: quatenus cum imitabiles Se amabiles nosipsos exhibeamus.Hoc aut optime di plebibus,si tria in exterioribus moribus obseruare studuerimus. Primo,ut mores nostri sint maturi. Secundo,ut sint humiles. Tertio,ut

sint benigni Maturitas nanc nos aliis exeplares reddit: humilitas nos custodit: heni gnitas uniuersis amabilas sacit.

Tertio modo debemus descedere ad nos ipsos. s. ad faciedu aliqst corporale , seu manuale opus. Ita. n.debemus spualia exercitia ordinare: ut quotidie in opere manuia suis β certis teporibus,nosipsos exerceatMUS,&suis rursum teporibus in spualibus exercistiis Oficiamus: Quis manibus perantes illis vacare possimus orado,meditando. ad cimore, alias spuales de virtuosas affetatio ne nosmetipsos excitando. Hoc sanditia tres nostri. regula habuerunt, ut cito fide Ilus ad opus manuuie diarrct, lato ad altiore puritatis charitatis radii sperarent se peructuros. Ita lotes fragiles cum simus, Non Putemus nos esse Angelos,qui semper utuntur cibo spirituali,quem nos ignora

mus:& Velimus semper spuitualibus vaca