장음표시 사용
111쪽
quod omnibus illis vim praeberet, ut innasceremure imma salutem Uerrent, donec inessent. iEt si quidem Socrates ad finem tendit disquia sitionis cum de civitate perfecta , tum de justitit In quibus justitia ut virtus summa civitatis, imo ut ipsa civitatis persectae oberis proponitur. V rumtamen quod a Simonide inde semper justitiae adscriptum est, ut suum cuique quis tribuat, non negligit illud Socrates. Considera praeterea, inquit, hac ratione, num tibi sic videatur. An principibus in civitate mandabis, ut juste sententiam ferant Quidni udicabuntne autem alius cujusquam rei avidi magis, quam hujus ipsius, ut singuli neque usurpent aliena neque
suis priventur Non sane. - Quasi nempe hoe sit justum D Omnino. - Et hac quoque ratione asseritur, sui cuique et proprii operis possessionem actionemque esse justitiam. - Seritur. a Ad res illas civitatis
pars es, quatuorque in ea vir Iutes, animi exigitur natura.
Condita igitur in hunc modum republica optimat, repertaque in illa justitia, exquirit jam porro Socrates, quis homo optimus sit, ut, quid esse in animo hominis justitia videatur, pateat. Iucenim i De Rop. 4 a. Σ. - 455. B. a Lod. 453. E.
112쪽
enim tota illa de republica disputati pertinuerat. Censebamus enim, ait, si plurium rerum, quibus inesset justitia, in majore quadam prius eam videremus, facilius deinde nos in minore, nempe in homine uno, qualis illa sit, perspecturos. Tale quid nobis esse civitas videbatur : quapropter eam quam optimam lanximus, scientes in bona republica inesse justitiam. Iccirco quod in illa nobis apparuit, reseramus ad unum hominem. Si convenient sibi invicem, sussiciet nobis; sin vero in uno aliud quid appareat, rursus ad civitatem
conversi, explorabimus o ταχα αν παρ αλληλα σκοπουντε. καὶ τριβόντες, σπερ ε πυρεIων, κλαμ ψαι ποιΘαιμεν τὴν καιοσυνην. Et forte secumrmicem ilia comparantes et Netali collidentes, es sciemus, ut, amquam e silicibus, eluceat ex iis
justitia. HDa ratione e lupiditatibus. Praemittitur animadversi e gentium indole ducta, quae rem in primis illustrat. Nonne necesse est, inquit, confiteri, eosdem in nobis ipsis, quos in civitate, mores inesse Neque enim aliunde illi in civitatem venissent. ' Ridiculum quippe esset, si quis το θυμοεola existimaret non e privatis hominibus, quorum idem esset ac Thracum et Scytharum ingenium, in civitatem pervenisse,
113쪽
aut τὸ φ μαμ, non e tali privatorum indole, qualis nobis est natura tributa, aut το φιλοχρή-
μιαιτον, non ex ea Singulorum hominum cupiditate,
qua esse dicuntur Phoenices et Aegyptii Hie autem Socrates necessario requiri ad disquisitionem distinguendi diligentiam videt. Hoc igitur, ait, sic sese habet nec dissicile inventu est illud vero dissicile, utrum uno quodam eodemque haec singula agamus, an, cum tria sint, aliud alio. Utrum alio eorum, quae nobis insunt, discamus,
alio irascamur, tertio concupiscamus, an toto ani.
mo in his singulis moveamur Distinguitur ergo primum ratio a cupiditatibm. Nam post longum de distinguendi ratione optima, tum etiam de Ipsis cupiditatibus sermonem, animus exploratur sitientis hominis, qui maxime ducitur bibendi v. piditate. Sitientis animus, ait Socrates, quatenus sitit, non aliud appetit, quam bibere huc spectat, huc tendit unice. - Omnino. - Quod si igitur sit, quod sitientem illum retrahat, aliud id in animo erit, quam illud, quod sitit, ipsumque, ut feram, ad bibendum impellit non enim fieri posse dicimus, ut idem quid cadem sui parte circa idem
contraria agat. - Non certe. - Quemadmodum absurdum dictu est, ejusdem sagittarii manus arcum simul propellere et retrahere dicendum, alteram esSe manum, liae propellit, alteram, quae retrahit. Ita prorsus se res habet. - Fateaeu
114쪽
ne esse aliquos, qui, cum Siliant, nonnumquam bibere nolint Multos sane et crebro. - Quid
igitur de hisce dicat aliquiset Nonne inesse in eorum animo, quod jubeat, inesse item, quod te bibere, quorum hoc jubenti illi imperat Uidetur mihi sane. - Nonne igitur quod pro hibet ista, ubi exsistit, e ratione exsistit quae
vero agunt trahuntque in varias partes animum, ex affectibus perturbationibusque oriuntur 2 Apparet. - Ο αλόγως Θωσομεν αυτ διττατε καὶ τερα αλλλων ειναι το κεν ω λογὶ ται λογιτικὸν προσαγορευοντες est. ψυχης το δε Ἀρβτε καὶ πειν καὶ ι καὶ περὶ τα αλλας πιθυ-
sine ratione duo illa esse et a se invicem diversassatuemus et illud quidem, quo ratiocinatur animus, rationale vocabimus illud vero, quo amat, esurit, situ, caeterisque cupiditatibus agitatum irrationale et concupiscens, repletionum quarumdam ac voluptatum socium. - Onsane, sed merito ita censebimus ). De distinguendo ab hisce recte, qui nobis inest, θυμ. F. Hic vero nos Socrates ad rem paullo dissicilio. rem intricatioremque explicandam ducit. qnesse nobis
115쪽
bis, praeter rationem a cupiditates, tertium quid, quod θυμος dicendum est, videtur. Hoc vero quid est et quemadmodum est ab illis distinguendum Apud nos fere qui ethicam tradunt, requiri quid praeter duo illa, vident. Memorare igitur volum
talis quandam vim facultatemque solent. Nec sane temere nam tertiui illis accedat, necesse est.
Quo magis operae pretium est, hac ipsa de re
Socratem cum adolescentibus illis disputantem uis dire Narrat continuo, quod de Leontio, Aglaionis filio, acceperat aliquando hunc e Piraeo in urbem progredientem, quum cadavera animadverteret in cloaca publica acentia, simul et videre illa cupivisse et abhorruisse seque avertisse et dudum quidem ita secum ipsum pugna,se vultumque t xisse, Superatum vero tandem cupiditate, ad c davera intentis oculis accurrisse, dicentem: ecce jam vobis, miseri, desiderium vestrum pulcro pec taculo explete Quod ubi narravit Socrates, te latur id, inquit, iram subinde pugnare cum cupiditatibus, quasi haec a se invicein diversa Sint. Tum pergit nonne et alibi crebro animadvertimus, ubi vim inserunt alicui praeter rationem cupiditates objurgare ipsum sese et adversus eam Sui partem, quae vim infert, indignari, et, quasi duobus dissentientibus, adjutricem rationi iram succurreres ratione autem imperante non esse sibi contradicendum, iram cupiditatibus conjunctam obsistere illi, arbitror te nunquam vel in te ipso vel in alio persensisse. - Nunquam per Jovem.
116쪽
Quid autem, ubi quis injuria se assicere alium putat, nonne is, quo generosior est, eo minus irascitur, sive esuriat sive algeat sive aliud quodvis tale patiatur ab eo, quem jure his sese assicere existimat, omninoque, non excitabitur istius adversus illum ira Vera loqueris. - Quid vero, ubi injuria se assici ab alio putat, nonne tunc effervescit ipsius ira ac saevit atque auxillum praestans justi studio, famemque et frigus et caetera talia perdurans ad victoriam contendit: neque a generoso labore cessat prius, quam vel persecerit rem, vel obierit, vel, tamquam canis a pastore, sic a ratione ipsi propria revocatus mitescat Sic omnino se res habet. - Est igitur aliud τὸ θυμαρεδες aliud το nisi τικὸν Diversam autem iram a ratione esse, facile nobis pateat. Nam in pueris quivis istud intelligat, qui statim, ut nati sunt, iri sunt pleni rationis autem nonnulli eorum nunquam, plerique sero demum participes fiunt. - Per Jovem . praeclare loqtterisci sed prae terea in feris animalibus idem quis videat test, tur et Homeri illud de Ulysse: Στῆθος δὲ πλήξας κραδί -ιπαπε μύω. Hi enim aperte Homerus alteri horum repugnans
117쪽
Civitati ορι imas homo comparatur De virtutibus animi primariis.
Distingui haec recte in animo hominis, nisi summa hujusmodi diligentia adhibita, non poterant. Hinc autem jam facile, quae primariae sint
animi humani virtutes, essiciamus. Has igitur tandem dissicultates, sic pergit porro Socrates , aegre superavimus, satisque inter nos constat, τὰ κυτα μὲ ἐν πολε . τα αυτ ν ἐν νος ἐκώ- ψαν γένη ἐνεῖναι καὶ is τὸν ἀριθμόν eadem civitati eademque Husvis hominis animo genera inesse et numero paria. - Sic sane. - Quin etiam id ne. cessarium est, quemadmodum et quo sapiens erat civitas, ita et eodem sapientem esse hominem. Quidni Item quo sortis est homo et quomodo eodem et ita fortem esse civitatem et in caeteris omnibus ad virtutem utraque similiter se habere. - Necesse est. - Λtqui et justum. Glauco dicemus virum eadem ratione, qua di cimus civitatem. - Et hoc Omnino necessarium. Nec vero illud obliti sumus, civitatem ex eo nobis visum esse justam, quia, iam tria adsint hominum genera suum quisque in ea explet ossicium. Ilaud profecto id mihi obliti videmur. Miminisse ergo oportet, unumquemque nostrum tum justum futurum ac sua peracturum, ubi singulae apud eum animi partes sua peragent. - Mi
118쪽
minisse prorsus oportet. - Nonne . λογιτικῆconvenit imperare, cum sapiens sit, geratque Otius animi providentiam Τ τῆ θυμοειδεῖ vero, obsequi rationi proque illa pugnare Plane. Nonne musicae et gymnasticae aequabilis conjunctio, ut concordia illa sint, essicit, alterum letorum intendens augensque et praeclaris sermonibus ac disciplinis nutriens, alterum vero remittens, sedansae per la armoniam atque ythmum mansuefaciens -- Maxime. - Haec igitur sic nutrita, cum sua reis vera didicerint nonne praeesse τῶ - τικῶ, bebunt, quod maximam animi partem in unoquo. que es icit, nec divitiis expleri natura non potest: cavebuntque, ne illud, corporis voluptatibiis repletum, grandius robustiusque evadat, nolitque suo fungi ossicio, sed subjicere sibi illa contendat, quibus imperare natura non debet, atque ita universam omnium vitam pervertat. - Sic prorsus Quin etiam ab externis hostibus duo illa optime universum et animum et corpus vindicabunt, cum illud quidem provide consulit, hoc autem propugnat, principi obtemperans, et fortitudine, quae consulta sunt, peragens. - Uera haec sunt. - O tem profecto hac ex parte virum quemque vocamus, ubi, quod ipsi inest, mesu in mediis
voluptatibus ac doloribus id observat quod ratio praescripsit vel terribile vel non terribile esse. Recte. - Sapientem vero parva illa vix parte quae et imperat in ipso et ista dictat, habens stem in sese scientiam, qua discernit, quid potis
119쪽
simum ex usu sit tam singulis, quam universo coetui ex his tribus constituto. - Certe. - eminperantem rursus aliquem appellamus horum ipsorum amicitia atque concordia, ubi et tio praeest, et quod subest, in sententiam eandem conveniunt, rationem imperare debere, neque ab illa desciscendum esse. - Nihil sane aliud in civitate atque in homine temperantia est. - Justus denique ex eo atque ita erit quisque, ex quo et quemadmodum saepe jam diximus. - Necesse est prorsus. - οὐν μή πη τι ἡμῖν eos ὀλυνεται καὶ λλο τι δικαιοσυνη δοκεῖ Lαι ἡ περ ἐν τηἐφανη; uid igitur num forte nobis aliquid bis tunditur, videturqtie aliud quid esse justitia, quam quod avre in civitate videbatur Non mihi videtur Quid tandem in ipso hominis animo justitia est p
Quodsi jam instituta hac civitatis optimae cum homine comparatione, illuc revertimur, unde in condenda civitate orsi sumuS, unumquemque OpO lere suum negotium actitare, facile nobis illud assequi, quod qtlaerimus, licebit. Videmur nobis. ait Socrates, quasi divinitus, κατα his τινα εις
. x Loeus eorruptus sed probabilis hae videtur, quamaeeuii suinus . Si altha uini lectio. ia D Rap. IV. 44 i. C. - 44I. D.
120쪽
αρχην καὶ τυπον τῆς καιοσυνης ἐριειλκέναι. an illud quod tum diximus de agricolis, artificibus. caeteris, mωλον erat justitiae reapse ver si ad
interiorem hominem reserendum , ut non sinat quis. quae ipsi insunt aliena peragere; sed porteat τω οντ τ οικεῖα λειρονον , καὶ αρξαντα - αυτου καὶ κοσμιησαν - ae *Iλον γενομενον αυτ καὶ ἴυναρμωαντα τρια οντα, οπερ ρους τρεῖς αρμονίας ἀτεχνως. νεατη- τὰ καὶ 4πατης καὶ Ἀκεσης, καὶ lαλλα αττα μιεταξυ τυγχανε οντα , παντα ταυταξυνδωαντα, καὶ πανταπασιν ἔ- γενομιενον ἐκ πολλει σωφρονα καὶ ρικοσμένον, υτ 3. πραττειν η, αντι πραττη, 1 περὶ χρημιάτων κτησιν , ἡ περὶ σωματος θεραπείαν ἡ καὶ περὶ πολιτικον τι η περὶ τα ἔλαξυμιβολαια ἐν πασι τουτοις Θουμενον καὶ Δομια νταλκαlαν an καὶ καλὰ πραον, λαν ταυτην την 75v σπι τε και συναπεργα τα αδικον δὲ πραξιν, ἡ αν. αδ ταυτην λυν in Praeclarae sententiae haec fere vis est. Serva iustitiam qui semper sua rite digessit , sibi ipse imperavit, sibi ipse consensit tres illas sui artes, tamquam res terminos harmoniae, imae, summae, mediae, conciliavit secum invicem et connexuit, atque ita prorsus per con-eentum huncce e multis factus est unus e timvero qualis intus esse solet, talem se foris praesta in pecuniis quaerendis, in eorpore colendo, iurebus civilibus administrandis in pactis ineundis servandisque in his omnibus justam vocans