장음표시 사용
91쪽
- 4 vacuam factam, praeclaris vero nominibus digni, lateque illustrem, instar eorum , C carcera
ad templa confugiunt, libenter ex artibus ad philosophiam prosiliunt, quotquot quidem eorum in artiuncula sus excellunt Nam philosophia, quamquam ita sese habet, artibus tamen caeteris dignitate ac magnificentia praestat quam affectant plerique, natura quidem viles et artibus opificiisque sicuti corpora laesi, sic et animos mechanicis ministeriis fracti ac torpentes. Δοκει ου τὶ χοαῖέρειν αυτους δεῖν ἀργυριον κτησαμένου χαλκέως φα λακρου καὶ σμικρου νεαοῦ san ἐκ τμων λυμένου, ἐν βαλανrie M Mλουμένου , νεουργὸν ἱματιον ἔχοντος. ως νυμφίου παρεσκευασμένου, λα πεHαν καὶ ἐρημlαντο δεσποτου τὴν θυγατέρα μέλλοντος γαμειν, Aucenses, eos adspectu quidquam Uerre a fabro a rario, diviιias advio, calvo parvoque, qui trecens e vinctilis exiit balneisque se lavit et novas veste tamquam spontum ornavis, mox mam domini sui, quin inopia pressi nec altam eui daret habentis, ducturus est Haud multum differre existimo. - Qualem vero prolem ex his Lasci putandum est nonne notham et abjectam Necesse est omnino. - Homines autem disciplini indignos, quoties philosophiae praeter dignitatem adhaerescunt, quales cogitationes opinionesque patere dicimus nonne quae verissime dici debeant, sophismata, nihil vero quod germanum veraque
92쪽
Si fecit Socratem Plato de praesente sui temporis et politicae et philosophiae conditione disserentem. In qua disputatione ipsius cernimus auctoris indignationem, tum intelligimus inde etiam, quid caussae fuerit, ut ipse fere detrectaverit rempublicam Πάνυ σμικρὸν δ, τι sic pergit apud
eum deinceps Socrates, Misετα των κατ' ἀξίανομιλαντων φιλοσοφία -ου απὸ φυγῆ καταλιισθεν γε-αῖον καὶ ε τεθραμμένον θος, ea pia των διαρθε
πόλει, τοι μεγάλη νυο φυῆ, καὶ ιτιμασασα τατης πολέως περnη βραχυ δέ που τὶ καὶ ea αλληατέχνης δικα. ατιμασαν υc dici αυτην ανι θον δὲ Perexiguus igitur relinquituro merus eorum, qui digna utuntur philosophia, sive relictum in aliorum fuga generosum recteque excultum ingenium, quod eum desint a quibus corrumpatur, natu dbonitate constans in ea manete sive in parva Avitate, tibi magnus exstiteri animus et in res illis miles despexerit exigua forte etiam eorum pars, qui bono nati ingenio ab alia arae merito contemta ad eam processerim. Horum vero paucorum quicunque gustant et gustaverunt, quam dulcis haec
sit et beata possessio, et insaniam vulgi perspiciunt, neminem videlicet, ut verbo dicam . quid.
1 Sie legendum conieci ante hos triginta sere antios, cum unice legeretur: ὐπὸ ζ υγῆ καταλ- - Quam coniecturam postea haud sino animi voluptate, novem dd. auctoritate eonfirmatam vidi Geerit diatr. p. 68.
93쪽
quam in rebuspublicis recte agere, nec Geium reperiri, quocum justitiae suscipiens patrociniuin, servetur incolumis; sed ontra se rem haberet hominis instar, qui in seras inciderit, quique nec una injuste agere velit, nec solus ipse universis seris possit resistere, sic unumquemque, ante
quam vel urbi vel amicis consulat, perire, atque ita et sibi et aliis inutilem esse et haec igitur omnia quicunque diligenter attenderit, quietem agitet sua duntaxat curat, ac veluti in procelia, pulvere et maris aestu agitato, ub murum aliis quem recedens, contuetur hic taeteros nequitia repletos, satis autem se habiturum putat, si purus ipse ab injustitit et miquis facinoribus viae
rit et exactis vitae curriculis bona cum spe i- Iaris piusque decesserit. - Haud parva certe hic egerit, qui ita vitam transegit. - Neque maxima tamen, si nactus non fuerit convenientem sibi rempublicam in ea scilicet et ipse proficiet augescetque magis, et privata simul publicaque serinvabit. V Quo facilius sane intelligimus, i tonem, relictis Athenis, id agere Syracusis malui se, ut junioris Dionysii indolem, quam aptam ad
philosophiam esse autumabat, ad universae sal tem Siciliae excoleret. D gla De Rep. I. 496. Α - 497. R.
94쪽
De di se pIinarum in ei vitate, ut recte regatur, vi a Vicacitate. Quod modo diximus, philosophiam veri a Pla. tone adhibitam esse, non ad inanes in scholis quaestiunculas enodandas, Sed illuc potissimum, ut recte regerentur civitates, id ex eadem illa, quam adduximus, Socratis in Politia disputatione efficere licet. Et vero, quae disserit illic deinceps de philosophiae instrumentis ad erudiendum hominem i. e. de disciplinis gravioribus, de arith metica, geometria, Stronomia, harmonia, inprimisque de dialectica, quaeque nos supra in veri tradenda philosophia explicuimus, haec omnia adfuturos illos civitatis gubernatores erudiendos informandosque confert Nec sane mirum. nesse scilicet disciplinis hanc vim existimabat Plato, ut
quae deorsum apud eo Spectarent, haec sursum
attollerent atque ad ipsas ideas, ad pulcrum, ad bonum, ad justum divinumque converterent, quo magis et ipsi vere judicarent de rebus omnibus, et in aliorum commodum salutemque sapientiam suam conserrent. Hoc adeo proposito de mundo νοητω tam diligenter egit. Metaphysicam non spectabat, sive τὴν πρυ- ν illam, quam Aristoteles v eabat, φιλοσοφIαν. Haec de ipsa auctoris sententia, non negotiis administrandis humanis inserviebat, sed tota rerum caussis exquirendis, explican
95쪽
- 88 disque divinis omnibus et humanis rebus occupabatur tu Plato vero hanc Deo relinquens sapientiam, quo certius malis humanis remedium asserret, per disciplinas avertere generosopum juvenum mentes a visibilis mundi umbris atque ad mundi νοσο Veritatem convertere studuit. Sic scilicet sperabat, fore, ut cum philosophia in pristinam dignitatem auctoritatemque restitueretur, tum peream gravioresque disciplinas juvenes ad respublicas regendas informarentur recte.
De adhibenda rebus politi eis, ut perfecta sit ei visas.
Reeedimus ita prope ad sententiam explicandam Platonis de philosophorum in republica auctoritate. Verum hic de philosophia eum pulcri tum veri
illud animadvertamus. Tractari utraque a meta
physicis vel nullo proposito solet vel eo duntaxat, ut ex altissimis remotissimisque principiis res gravissimae, quae illuc reseruntur, ducantur. Cuin jus studii in civitate hominumque vit vix ulli apparent fructus. Sunt alii, qui missa metaphysicae ipsiusque dialecticae subtilitate utramque ad Popularem captum accommodent. Neutri id agunt,
quod postulare philosophia, Socratica quidem et
96쪽
Platonica, videtur. Hujus enim constans propo situm est, ut per pulcri studium artes, per veri studium disciplinae graviores ad veram accommodentur valeantque generis humani salutem; sed
exsequi hoc propositum jubet ipsius dialecticae di. ligentiar. Et Plato quidem de artibus literisque ac disciplinis tractandis non peculiares quosdam Lbellos scripsit, sed ipsam et pulcri et veri phil sophiam illo in opere exposuit, quo de politicis
rebus perfectoque reipublicae statu ageret. Locus enim hic rebus tam magnis atque illustribus unice erat aptus, et nobis, ni fallor, postquam huc per-Venimus, nunc demum res illae gravissimae in luce positae videntur. Admiramur hic autem philoso. phiae platonicae non solum ubertatem, sed simplieitatem etiam Uno illa constanter tenore procedit, utque a principio ad res perspiciendas politicas praeparavit, ita hic, ubi eas exponit, ad superiora illa omnia recolenda animum nostrum tra. ducit denuo. Sed de ipso jam Platonis effato, quod diximus, data opera agamuS. Da effato Platonis, non ansa rebus publicis finem futurum malorum, quam prae sinis illis
Haud facile protulit antiquitas sententiam, quae tantam, quantam effatum hocce, celebritatem nacta
sit me vero defuerunt, qui reprehenderent illud,
97쪽
imo riderent. Nam quamvis magno philosophiam Ipsam honore haberent, tamen philosophis Onceis dere reipublicae gubernaculum, ridiculum esse mgotium jebant. Nec sane temere in hune modum pronunciabant, siquidem philosopbos intelligebant, non quales Plato spectavit, sed quales vulgo p. pellari hoc nomine solent. Umbratici scilicet mmines, qui in scholae angustiis disputando a. villandoque aetatem terunt, hi prosecto ad nullum negotium minus, quam ad civitates regendas, apti sunt Sed Plato quos intellexerit philosophos,
nobis, in tractanda ejus philosophia veri, patuit. Illos spectavit, qui indole praedit philosopha, per
gravissimas quasque disciplinas veri amore essent imbuti, veramque ita hominis et virtutem et fel, citatem, quae maxime esSet, adsequerentur. Nec vero hos sivit, quum ita erudirentur, in mundo νοσν ad contemplandam veritatem perpetuo versari, sed descendere identidem in specum mundi visibilis jussit, ut quae illi percepissent, hic ad res nostras rite administrandas accommodarent. Viris illis tribuit, ut meminimus, cum alias ingenii ani. mique dotes et virtutes, tum etiam ut quisque
εύχαρκ τε καὶ ξυγγεν=1 ἀληωας, Σκαιοσυνης, ανδρώ- σωφροσύνης. Ineptusne igitur Plato fuit, qui talibus viris, tali indole, talem in modum excultis et sic rebus civium suorum pruin
1 Do Nun VI. 487. A. V. supra o II P. II. p. r.
98쪽
denter prospicientibus, civitatum rectionem traderet Expletum hoc Platonis vaticinium nondum plane est, sed quod interpres ejus de saeculo Antoninorum notavit, non puto negligendum. ιοπερ ἐπὶ Μαρκου του φιλοσόφου. -λεως ῬωμαxIων. πέβη in Quadrat certe in illam rascorum Romanorumque aetatem, quod quasi vaticinatus philosophus fuerat.
et Seholia in Plae. d. Rulinc p. a M. De hoc Platonis ussat V. de Geer, distri p. 164. CL Schleterm in prodem, ad versionem Germ.
99쪽
Peregit ita Plato, quod animo Susceperat, ut persectam fingeret civitatem, quo facilius explicare quaestionem gravissimam de justitia et felicitate i. ceret. Quod eum ageret, praevidebat acile futuros esse, qui inanem esse dicerent fictionem illam: nam fieri non posse, ut talis existeret in his terris respublica. Itaque Adimantum in illis sermonibus hoc ipsum Socrati objicientem secit. De caeteris, inquit, nobis facile persuaseris, optimam
hanc esse omnibusque numeris absolutam civitatem; sed illud tibi demonstrandum restat, OSSe eam reapse esse. Hic Socrates, tune Vero, ponit, existimas, ἡττόν τι αγμὸν ζωγραφον εLαι,ος α γραψας παραδειγμ, οἷος αν b ὁ καλλιςος ἄνθρωπος, καὶ παντα εἰ. τὸ γραμμα κανως gratiυς,
mi ἔχει et ξαι ς καὶ δυνατὸν γενωθαι τοιουτον ἄνδρα minus bonum pictorem fora, quod, postquam exemplar pinxit, qualis pulcerrimus esset homo, nihilquo de specio prauermisit, nequeat δε-
100쪽
monstrare, hominem talem reperiri posse Ne quaquam equidem. - Quid igitur nonne et nos praestantissimae civitatis exemplar oratione essinxiamus omnino. - Α igitur minus recte nos loqui existimas, si ostendere non possumus, talem exstare posse civitatem, qualem ipso sermone deis
pinximus aud sane Sed Plato, quod
ab initio attendimus, non hoc spectavit civitate fingenda proprie, ut perfectam nobis imaginem quandam, tamquam Phidiae signum , spectandam praeberet, sed illud potissimum, ut nos ipsi in persecta civitate exquireremus, ubinam lateret justitia , indeque , quid tandem esset justitia, essicere. Mius. Habemus iccirco, quod nunc deinceps peragamus, suavissimum negotium videamus vero, quemadmodum hanc disquisitionem cum Glaucone et diminio aeterisque, qui aderant, instituat
Ubinam alere in ivitate, maximeque in homine justitiam suspicemur δSi igitur Socrates, constituta ergo a tibi, . Aristonis fili, sit civitas. Nunc autem deinceps, age, lumine accenso, et ipse vide et fratrem adis
- et De Rep. V. 472. D. quid profecerit ex lio Ioeo Ci-
eero ad Periactum iungendum ratorem, supra animadvertimus. sol. II. v. III p. 29.