장음표시 사용
31쪽
GRA:. 33. Apertissime Sr planissime explicata est historia de Caino, adumbrato in Graecorum Cauno vel Caineo. At adhue superest nennihil ea liginis in fibula Cadmea. Iterunt Agaven Cadmi siliam occidi ste Pentheum. Πενθεω nomen habet απο που πένδω a luctu. Num idem est direndus eum Abele ρ num Cain in Agave quaerendus est λ Interdum permutantur a. & γ, ut in Graecis vocibus χαλβαν. & his, ex quibus fiunt Latinae galbanum se ango. Sic Agave esset os aver sed quid Acbave vel Ataava interaesens Pentheum ΘHta. 3 . Hebraica est vox 'κ cbara , significans fiaternitatem. Pentheus
vero , nomen habens a luctu , Hebraeis est bare tabel, hoe est, Lugens, a verbo Suit Abat luxit , in luctu fuit. Quod ergo frater interfecerit Abelein, dictum est Acharem interfecisse Pentheum. parum refert Abesis nomen non scribi ab Hebraeis per Alem, sed per He r quia illae literae sunt permutabiles . Sic armon palatium est i urin harmon. Irr oler perditio'. Chaldaeis est Gad Se 'am bubad. Graecum ἰι-- concordia, quod usurpant Chaldaei, modo seribitur 'ma ο κ omonia , modo u ri homonis. Literas quae solo spiritu differunt, invicem permutare facillimum est. LAT. 33. Abel igitur est & Pentheus de Apollo. Puto tamen non in unum A Icm competere , quaecumque sub bis nominibus praedicantur. Multa de suo
apposuerunt Poetae. Saepe etiam diversorum gesta permiscuerunt; saepius transerunt praescriptos ab historiae veritate limites . Pentheum habuerunt virum plane execrandum, impium, superum contemptorem. Res plurium Apollinum consederunt in uno. Plures enim Apollines, sicut δe plures Vulcani,
pluresque Joves , sunt eertissimὸ agnosceiadi ex his quae tradit Cicero lib. 3. de Natura morum. ollinam antiquismus natus dicitur E Vulcano primo& Minerva primast. E dive se V emas tertius, e tertio Jove & Iunone genitus , quem serrariae ad aeram artu saesunt auctorem, erat frater tertii Apollinis, utpote nati e tertio Iove, 8e Latona. Eiusdem soror suit Minerva tartia, quam a Iove generatam aiunt. Haec illa Minerva , multorum operum inventrix, quam apud Augustinum lib. t 8. de Civit. Dei, cap. 8. serunt
diluvio Ogygio antiquiorem. Ite itaque diligenter inspecta, agnoscendi sunt in
antediluviana mundi Mate tertius Apollo, tertius Vulcanus, tertia Minerva, ex eodem patre progeniti. Ooz. Vetustistinuim nomen οη- , quo Minervam P mices designarunt, testibus Stephano I;yrantio, I Iesyehio, S: Scholiaste Arschyli in tragoediam qu:n
Septem contra I bebas nominatur, est AEgyptiae orisinis iuxta eundem Scholiastem. Re vera vox 1,Nx Onch AEgyptia est , vitam significans aeque ae Hebraica ri ribaba, quae, inutante Jod in nu, transvit in Hava, de seeit nomen matri cunctorum viventium , ut paulo post initium hujus dialogi audivimus. Jani quoque ruitavimus ρortionem hominis, nempe eostam, ex qua μνa tracta ust, dici Chaldaice eu Np ri talia-nasb , indeque prodiisse nomen Vulcanus. Quocirca in promptu est conferre Abclem Hevae lilium cum Abelio se ii Apolline . quem ex primo Vulcano & prima Minerva , sive Oncha, natum esse tradunt. emaras, aliud Minervae nomen, quod fortassis tertiae convenit , notum erat
AEgyptiis apud Plutarchum in libello de Iside Se Ostide. Iuno quam tortioJovi copularum, dicebatur Ari a Babyloniis: da, inquit Hesychius, υπό Βαβυλον. - H ii, a Babyloniis Iuno. Alia ejusdem Jovis uxor, Phoenicio nomine Iason seu Latona, ita dicta est ab Hebraica voce D, Lat , quae significat ab-
Iconstionem. Ex eadem vore prodiit Latina Lateo, & Graeca ληθα seu se: unde Graecis Latona est Audis . Cretenses qui Phoenicum fuerunt auditores, ut
jam monui, dicunt apud Diodorum lib. s. pag. 23 s. a Vulcano fabricati em se
32쪽
ri, arra, auri, arre ti merorum omnι- , qua guis operatιonem recipiunt,
ιayenea. Ibidem quoque Apollini eisbarae inventionem, oe id genus musica as-
HES. D. meet nos saera Emeis cap. IV. v. I s. Lamechum Cainitam, quem video adumb tum ua tertio dore, accepisse duas uxores, nomen uni Ada , O nomen
alteri sella. Tettio enim Jovi tribuuntue duae uxores , nempe Iuno Ada dicta Babyloniis, εο Laton quae Sellam exprimit suo nomine: quia Selia, sive rabet mella , Maseretica pronunciatione Ulla, interpretatur ambra , quae utique estu, Lat, sive abyconsio, unde Latonae nomen prodiit. In hoc soliam hallucinati sunt , qui id tradidere , quod susceptum ab una Lamechi uxore filium tribuerint alteri. Nempe .ina genuit Iubal: ipse fuit pater canentium eisbara O o gano , adeoque Apollo tertii Jovis filius , cui citharae inventionem, de id genus. musicae assignant. Sella quoque genuit Tubalcain, qui fiati malleator faber mcuncta opera aeris inferri, ac proinde ipse Vulcanus ejusdem Apollinis frater
ex diversia matre genitus, quem aiunt invenisse fabricationem ferri, aeris, auri, argenti, de coeterorum omnium, quae ignis operationem recipiunt. Soror vera
Tubalcain, Noema exhibet sine dubio sororem Vulcani, Minervam quae Nemanus dicta est. Nomen hoc Noema, Hebraeis minia Naama, gutturali elisa, transivit in rnua Nema, sicut 'ard Baal in SI Bel. Α Nema verδ est Hemanus. Tubalcain, Hebraica scriptione de prolatione Pp,nm mvalcain, per aphaerelin Valcam, est ipsistimuin Vulcani nomen, Gallis mulcain. Similes nominum aptineses frequentit simae sunt. Sic Thalassa, littoralis Cretae eivitas, est Lasaea: Jereonias est Chonias: Babassus est Basia. Sie quoque Iubal esset Bal. Clin. 38. Hie illud mihi occurrit, quod Herodianus lib. 8. scripsit de Beli, eiuri
dixit de Aquileiensibus: δἰ Ἀλουσι τή τε ν, σεβουν. - λεπυυς, Α ομνια ι- ωελ τες. Belin autem inam vocant , eximieque colant, ADLlinem Use volentes
LAT. 39. Ed spectant marmora Aquileiensia, inscripta APOLLINI BELENO,& Julius Capitolinus in Maximinis, ubi Dium Besensem habent A llinem. Se
vius etiam in primum 2Eneidos refert ad Solem, adeoque ad Apollinem, cultum in sole, Punicum nomen Bal, quod apud Assyrios Bel dicitur, quadam sacrorum
HEA. qo. geopulus ea eis idololatris suit nomen Jubal , quasi eo significaretur Deus Bal, Dιvs Selanus. Vocula Iu vel Io contracte ponitur in variis nominibus propriis Hebra orum pro tetra grammato Dei nomine , quod veterea pronunciabant γuo, vel Φαν. ut est apud Clementem Alexandrinum lib. Strom3tum. Hi ne exponitur ab Hesychio Iaω vir m Jao p rfectioia Hinc
Seletnix fili ut nisu ne , Juebal, Jerem. XXXVIII. r. ita dieitur pro b d PD Je-hucbal. vel Iabo cbat, Ibid. XXXVII. I. Hinc etiam Juliter Re γ bacchus sunt ex mente Ethnicorum, profanantium Dei nomen ineffabile , Iaa ater de Jao-Raccbus. Quasi ergo S: esset Iabo-Bul , 'puratus,st Deus Bat.
Hinc cum facile consederunt gentiles eum fratre primogenito, nomine ba' Jabas, vel Iabel, ut communiter vocatur. Quia cnim Deus etiam dicitur m Iab, procliva ipsis suit interpretari I bal vel Ia-bel Deum Bal vel Deum Bel. De hoc Lamechi & Adae filio ait sacra Genesis: aui fine pater habitantium in tentoriis atque pastorum: sive, ut habet textus Hebraicus: pui , R den 'dR RHIpse suis pater habitantis in tentorio, in ρossessoris pecuaria. Gen. IV. xo. Hebraica vox t I pu micηe significat positionem maxime pecuariam, sive pecus
quod possidetur. Unde pastores dicuntur rar pu homines Ascne, hoc est, semines pecoris, sive pecuarii, Gen. XLVI. s .
33쪽
GRA. 43. Est in sabulis Grecoriam, praecipue Homeri hymno Enu r, Apollodori lib. 3. p. o. S r Ma e silium Hermen e cunis erupisse, de quas Apollo boves pascebat, furto abegisse. HI a. 42. Rem aptam S consentaneam tempori Se personae filii L meehi Clinit, in volvit hae de Apolline peeuario fabula. Hebraies v es rara maim Ee m riheroa respondent Chaldaicis di mala Se Nd ri herma. Vore mala signi fiaeatur a ilia Ee voce herma significatur extremimum. Maia peperit Herman , qui vix natus erumpens in boves Apollinis cas rapuit: quia aqua omni impetu inundans terram attulit exterminium pecoribus Jabetis. In Lamechi filiis terminata est Caini posteritas , quam diluvium exterminavit. Aliam Adami stirpem dirictam a Setho, posito pro Abele quem Cainus oceidit , diseutiendam differo in sequentem dialogum, in quo maxime eit agendum de veritate textus Hebrai. ci in dinumeratione annorum primae mundi statis.
34쪽
De veritate textus Hebraici a tersus calculos
in Eriamur in re. dissielli, ac multum, pe Pluta. it . tuentes controversiεm δε humero rum, qu uis aute- diluviana mundi aeus des ienda est.. - tia luce me ti hominis. nihil. dcleis s. Quasi tamen debilitata sit, vel in prolu'do demtria veritas textus Hebraici . hodie nonis nullii ab. ea refugiunt, limpidissimis. illis: sentibus Menosci
ignoratur. Sed tins ac tantas vido in ejus codici s. lemonum dissimilitudi--3, m rotum varierates ψ ut poti ..m sim dis mereboram de germanam lactioα salsa & adulterina. Absit ut hujus divers*m . auctores eredam sis pluaginta illos inter res. Unam &.ean Mn Minosum, una consentientes Exadornarunt. Et utinam Pa Pervenit ad nos . suisset tam procul a
35쪽
manibus interpolatorum, quam pura primum & emendata erat celeberrimae hujus versionis integritas. LAT. q. Id maxime queritur D. Hieronymus prae satione in librum Paralipomenon, quam scripsit ad Chromatium exponens ei nee essitatem vertendi in Latinum He hixa volumina. Si septuaginta interpretum pura, inquit, O ut ab eis in aeum ver1a est , editio permaneret, superflue me, Chromatι episcoporum sanctissime atque doctissme , impelleres, ut Hebraea tibi volumina latino sermane transferrem. suos enim frenet aures hominum oecupaverat , o nascentis Ecclesia roboraverat sidem,
ushmi erat etiam nanro silentio eomprobari . Nunc ver, cum pro varietate regionum diversa ferantur exemplaria, O germana ιlla antiquaque translatio eorrv-
ρ:a sit, atque violata, noliri arbitrii putas, adt d pluribus Iudicare quid verum sit.
aut novum opus in νeteri optrc cudere, illud utibi que Judaeis, cornicum, ut dicia
tur , oculos configere. - . . . .
G . e. Fuere patres Graeci, qua salsarios scripturarum Iudaeos habuerunt. Inde quis inferret adulteratum esse a Iudaeis textum Hebraicum. At ego non sic sta. tuo; cum id contra mentem illorum patrum videam. In solos Iudaeos Hellenistas, qui versionem LXX. Interpretum habebant in usu, hi iustissime sunt invecti. Iustinus Martyr in Dialogo cum Tryphone asseveram Judaeos multa ex saia eris paginis omnino sustulisse, expostulat cum eo non de textu Hebraico, sed de Versione septuaginta seniorum, his verbis r απ. QV.e: οσεων Aς γεγενημε-
factis a Senioribus , qui apud Pιolemaeum fuerunt. Origenes itidem Homi I. ix. In Ieremiam , enodans prophetiam , quam, inquit, nescio quare astud Septuaginta nox invenientes , in caeteris editionibus qua cum H rao conveniunt sermone, reperimus: resert Lune defectum ad Iudaeos , qui exemplaria nonnulla faIlsarunt.
In falsatis exemplaribus hujus editionis legitur ,l exempli gratia , apud Oseam
prophetam cap. XI. v. I. Ex AEgypto vocari sios ejus . Hane lectionem non suin omnium exemplarium imelligo ex versione Coptic manu scripta , quae perantiquam editionem Graecam exprimit . Ibi enim legimus t MMOYTI EUAiHyrum Λ xis xRMI. hoe est r 'eavi filium meum ex AEgypto. Ita vero loeutum esse prophetam nos doeet Sanctus Evangelista Matthaeus cap. 2. vers. I s. ubi asserit eum dixisse: Aού- ἐκάλεσα τῶν itis μου. Ex .Egypto vocavi filium meum His. 6. Sane est ad hune modum loeutus olea suria textum Hebrairum, qui se habet ἰ G nrt' p αγηxdu Ex arapto vocari filium ineum. Nee nobis aliam lectionem subministrat ollus eodex Hebraeus. Pari codicum consensione exarsi sunt numeri annorum, de quorum veritate disserta musis Sed neqne paraphrasis
Cha Idaica , versionesque Syra , Arabiea & Persica ex rextu Hebraico proiectae qui equam dissonum his in numeris perhibent. LAT. 7. Fidelitas Judaeorum in deseribendis suis eodicibus perspectissima est patribus Latinis, D. Hieronymo, qui precipuus est defensor veritatis Hebraieci, & D. Augustino, qui lib. I s. de Civit. Dei, cap. 13. vult, ut illa diversitas numer eum aliter se habentium in eodicibus Graecis o Latinis, aliter in Hebraeis . . . nec malitia Judaeorum, nee diligentia vel prudentia septuaginta Interpretum, sed feriaptoris tribuatur errori r qui de bibliotbeea Ptolemaei regis AEgypti eodirem describendum mimus aerepit. Hine Beda Uenerabilis Omnino adhaeresest ad ealculos Hebraicos in libro de sex aetatibus. Hine Claudius ille qui anno ab Inearnati ne Domini octingentesimo decimoquarto scripsit brevem ebronicam. editam a Labbeo tom. I. Novae Bibliotheeae, pag. 3os. egregie admodum ait: Si quis fores minus Seripturarum divinarum Itudiis eruditas de hoc opere dubitare tot
36쪽
verit, redeat ad Gyinos secundum Hebraicam veritatem scriptos libros , O qmi quid ibidem invenerit, eos teneat in credat , meque damnare desinat. Neque enim Chresianis fas est talem dare auctoritatem hominum chronicis , qualis danda est sitis libris , qui viritus Sanctι sunt auctoritate Per prophetas scripti. Et se euius fores in hae re obclinata perdurat mentis intentio , eat ad Iudaeos Ecclesiis inimicos. O in eorum codicibus Hebraea lingua scrimis amorum summam requirat, quidquid ibidem invenerit, hoc credat teneat a quia, ut ait Beatus Asicinus in libro de civitate Dei XV ei lingua yotius credatur, unde est in aliam per interpretes facta translatio. Ubi vero digessit suos calculos, ait
de Hebraica veritate r . d nos per beatum interpretem Hieronymum pura pervenisse etiam hinibus Judaeis in manifesto est. Ex adverso tenet de LXX. Interpretum translatione, quod Nel minus follicies mimis edita est , ut multi astruunt. vel a Gentilibur corrupta, ut Beato Aug imo videtur . Stephanus Episcopus Salonitanus Dionysum Exiguum regulas Ecclesianicas de Graeco transferre imm-lerat , confusione prisca translationis ostengus r ut ipse Dionysius scribit epistola ad eundem Stephanum. Eandem Ob eausam Isidorus Mercator , visa in codi cibus Latinis Canonum Ecclesiastieorum varietate , confugit ad opem Gruc rum , ex quibus emanaverant. Unde ait praefatione in suam collectionem: R bis tamen videtur, cum in nostro discrepaverint sermone , ut unitas O veritas ab ipsis quaerenda sit, quorum lingua edita esse noscuntur. Nulla sanὸ est aequior atque prudentior regula. Ut Graecὸ primum scripti fuerunt illi Canonex, de
ideo veritas a Graecis suit quaerendar ita Hebraice primum exarati sunt numeri annorum , de quibus agimus . Quocirca veritas illorum est a textu Hebraico
GRAE. 8. Qirantis ex angustiis nos educat ille textus , sam praesentio. Certe enim Graecos chronologos adduxit in summas angustias ὸisIonantia eossicum editionis
LXX. quibus numquam perfungemur, nisi germana primigenii textus Iectio nobi 4 affulgeat. Statim apparet hoc dissidium in annis Adami . Iuxta vulgatos editionis hujus eodices vixit Adam restima O ducentos annos ἔ O tenuit ad mguram suam. Er ad imaginem suam r vocavit nomen ejus Setis . Sibi tamen non constat Ese lectio. Nam iuxta vetustum codirem, quem homilii a DJoa nis Chrysostomi super Genesim interseruit ineolampadius t Vixit Adam triginta trecentos annos, e genAit siecundum speciem suam , CP anellavit nomen e us Seth. Idipsum cir ce perhibent Biblia Aldina , Theophilus patriarcha Anti chenus lib. s. ad Autolyeum, isque antiquitatum Iudaicarum Josephi interpolator , euius manuscriptum exstat in BibIiothee a Uarieana num. Is . Sicut& in Regia , ad quam appellat altera de sensionum textos Hebraiei ab studiosissimo Ae diligentissimo sacri hujus sontis vindice D. Joanne Martian ci non ita pridem elaborata. In hoe enim manu seripto ita legitur e Αια - .a
tur . eam triginta iam O trecentorum amorum esset, filius Setbas natus est. Inde factum , ut loeci bis milia ducentorum quadraginta duorum annorum , quos ab Adamo usque ad diluvium vulgo numerant inpei , alii eolligant annos bis Ile treeentos quadraginta duos, ut Ioannes Anti henus in Oxcerptis Constantini a Valesio editis pag. go. 8e Suidas in Σέμυχ. At mee rursum aliam
varietatem in homilia vigesima D. Chrysostomi super Genesim juxta editionem tum Basileensem anni Domini Isas. tum Parisiensem anni Isin. ubi LXX. Interpretum verso fert, quod vixit Auam amis centum triginta, o genuis suum dum 1 elem suam, Er secundum imaginem suam. Et appellavit nomen e
Seth. Et fuerunt ess auri octingenti, o genuit filios σ Mus. Et facti sint
37쪽
omnes dies Adam, anni nongenti irginiae, O mortuus est. Sie de summa bis mille ducentorum quadraginta Se ultra annorum, qui vulgo colliguntur ab Adamo usque ad Diluvium, ut iam dixi, detrahenda esset centuria. Id quod certe secit vetus apud Clementem Alexandrinum supputatio lib. I. Stromat. pag. 337.
mium colliguntur annι bis mille emtum quadraginta octo, dies quatuor. Quin S: plusquam ducenti anni desiderantur in pseudo-Methodii revelationibus, Grε- eos alloquin numeros secutis. Ferunt enim, quod ιn expletione secundi mιllenarii factum est diluvium aquarum. Quinam sint patriarchs, quorum annos his centenariis auctiores non invenit ille auctor, exploratum non habeo. Iorte producentis & quinque annis της τε αγο .sas , qtii Setho communiter tribuuntur a Grςcis, ille legit centum quinque. Ut ut sit, hec etiam lectio recepta est a. custodibus Ee defensoribus versionis septuaginta, ut ab AEgyptiis qui in sua interpretatione Copi Arabica manuscripta Bibliothecs Vaticans apponunt notam marginalem de Σ3-HE-N Mi II , hoc est , centum quinque annis , quos Iuxta variam Ae diserepantem Iectionem vixit Sethus ante genitum Enc sum. Eoia in . numeros repraesentant Gr i codices manu scripti Antiquitatum Josephi. Vazicanus de Regius , jam appellati , in quibus legitur Sethum genu ille Enosum υ- πἐμπres Gu ἐυα τόν anno quinto in centesimo. Adhre Vaticanus idem eodex annos Henochi ante natum Mathusalam , sic exprimit: δἰ
autem Henoebi filius, ipse natus anno quinto O' Iexagesimo: cum tamen Giso achronologia statuat Henochum genuisse Mathusalam anno statis sue centclimo Se sexagesimo quinto . De calculis adeo vacillantibus quid possum cogitare, quid audicare, quid eredere pLam s. Non ita vacillat de claudicat Editio Latina Vulgata , eonstanter in omnibus eodicibus nos docens Vixisse Adamum centum trgιnta annis, de genuisse Sethum: istum vixisse eentum quinque annrs, & gmuisse Enosum. Pari numerorum firmitate deseribit annos Enos, Cainani, Malaleelis , Iaredi, de Henoebi , quem fert gemiisse Mathusalam, cum vixisset sexaginta quinque annis. Cum reperiantur isti numeri in variantibus lectionibus Grscorum, nee ab illi diversi locum in ullo eodicum Editionis Latinς Vulgatρ habeant, nullius roboris sunt sine dubio Grsei eodices refragantes Latins huic interpretationi. Hga. Io. Et quomodo essent alicujus ponderi 1 qui tam turbul nter devoeantur e suo sonte e Juxta sontem Hebrai eum: 'bu DRu α ν : G Η 'n' tn: Nd: DR 'di, Id mundi Et vixit caelam triginta . centum ramos, O genuit in sim titudine sua , ιn imagine fua , ' vocavit nomen eius Scib. :ae ΔΗ 'κ ', nκdi m, Illuri mo 'm Et πιxit Sero quinque auaos , o centum annos, genuit Enos. :lPp DN 'ad' mu'νn enas F lix, Fnos nonaginta annos, O genuit Cainan. : SRS, D DR ria: α 'Io : 'p 'n' Et vixit Cainan septuaginta annos, in genuit Ambalalet. eturi Arub, nur rκ 'bin m V α' ο a: Et vixit Mahalatii quinque anno fera ista annos, O genuit Jared. : TR ira ν 'R: V m et era et 'no m Et vixit Jared duos O sexaginta annos in centum annos, m genuit Hani. .:nberanti 'R 'I D m π ανυ Udiri Iuri Et vixit Hanoch quinque cys xaginta annos, O genuit Mera elah. GRAE. Ir. Nihil habeo sane quod opponam his numeris, prssertim cum lectionese eordissimas in medio.posuerim. Video etiam Grpeos codices ab H)brtis
38쪽
minime discrepare in annis sexti Genearchae , nempe Iaredi , quem magno contenti perhibent vixisse centum de sexaginta duos annos & Henochum genuisse. LAT. Ir. Naque lila conqueror de Gracis r nam in sexta generatione n quam utrique codices discrepant , ait S. Augustiniis lib. I s. de Civitate Dei, cap.
Hra. II. uno ergo Hebraeorum te Graecorum consensu describuntur anni sextae generationis, S: gemino lumine declaratur eorum veritas in codicibus Editi nis Latinae Vulgata: expressa. Ne ut Ius iit scrupulus ex Graecartim lectionum varietate in annis aliarum generationum , nempe prinaae , sicundae, tertiae, quartae, quintae, Se septimae, de quibus jam dixit volo vos scire Samaritanos , quamvis insensissimos Hebraeis , adhuc habere in suo textu amios Adami, Sethi, Enos, Cainani, Malaleelis Se Henochi omnino secundum textum Iudaicum. Eosdem in utroque textu reperimus numeros, eamdem numerorum distributionem, eamdem summam. Uterque textus Hebraicus est. Utriusque eonsensio est apertissimum planissimi unque Hebraicae veritatis argu
GR. . I . Noverat Iulius Asricanus, noverunt Eusebius Si Georgius Syncellus Hebraeorum Re Samaritanorum calculos his in generationibus convenire; ut patet ex temporum antediluvianorum canone , quem habemus in chronico Graeco Eusebiano, de in Syncelli chronographia. At talem non video concentum Scconsensum in numeris annorum Iaredi, Mathusalae M Lameelii ibidem expressis . Siquidem anni της τυ γονiae qui ex mente Samaritanorum tribuuntur Iaredo, sunt tantum sexaginta duor qui tribuuntur Mathusalae, sunt sexaginta septem: qui tribuuntur Lamecho, sunt quinquaginta tres. Varietas in annis Iaredi parum me movet, quod in illis describendis eoneordissimi sint Hebraei & Graeci codices. Inde enim potius insero corrupto hoc in loco cedepravatos esse calculos Samariti eos. Sed quam de annis Mathusalae de Lamechi sententiam feram, nondum satis constitui propter varietatem, quam in Graecis codicibus reperio. m. Is. Ut adulteratus est textus Samaritanus in annis Iaredi , ita vitiatus est in annis Mathusalae & Lamechi , nee quicquam poterit ullus codex Graecus contra Veritatem textus Iudaici. Iuxta illam r-yzer ri eranti ' : di, nκ ',333 mitu mν Et vixit Met elab septem O octogιnta annos, O centum annos, O genuit Lamech . nae ri Ru a: αεaudi Gmυ sub m : ldi vixit Lamech duos in octoginta annos, O centum annos, O genuit filium, nempe Noe, cujus anno sexcentesimo diluvium factum est. GRAE. I 6. Si tritissimam Gr. corum codi eum lectionem spectemus , Mathusala antequam genuit Lamechum, vixit annos eentum sexaginta septem . si inspiciamus Biblia Complutensia Se caput quintum Geneseos olim praemissum libro D. Ambrosi de Noe de Arca , idem non vixerat nisi annos centum se. xaginta quinque. Si auteni Africano auscultemus, habebimus lectionem Hebraieci textui consonam . Vult enim ille Mathusalam vixisse centum octoginta septem annos , de genuisse Lamechum. Ita ferebant & juxta Chronicon Alexandrinum accurata Genesios volamina. Ita legitur εe hodie in pervetusto
manuscripto Alexandrino, in Bibliis Aldinis ae Francosordietabus, in codice Homilius D. Chrysostomi super Genesim interserto. Est etiam in Bibliotheca Vaticana vetus Pentateuchi versio Arabica , prosecta ab antiqua versione Syra editionis LXX. Interpretum, in qua legimus: ridet Merari: νυ
39쪽
er o logi ita anuos , . genliit Lamecb . Quod attinet ad annos Lameclii antenatuin ipsi Noenium elapsos , video quoque in codicibus Graecis discrepantiam I dum alii centum octoginta & octo annos Iegunt , quae est communis 5: pervagata lectior alii vero centum octoginta tantum numerant, ut D. Chrysostomus Homit. XXI. in Genesim, oecolompadicus codex ipsi ad unctus, de Manuscriptum Oxoniense, quod citat Iunius annotationibus in cap. s.Gen. Non etiam constat inter Graecos de summa omnium annorum vitae Lamech. Hane vulgo faciunt septingentorum quinquaginta trium t sed septingentis A ptuaginta tribus eam ex suis LXX. definiunt Pseud Eustatius in Hexameron, 31 Abul pharagius in Historia Dynas liarum pag. 8.LAT. II. Vere levior arundine atque mobilior chronologia Graeca a seipsa discedit , ut nos cogat in Hebraicam veritatem concedere , eamque in Editione Latina Vulgata admirari. Vixit Mathusala centum octoginta septem annis, O genuit Lamech . . . Vixit autem Lamech centum octoginta duobus annis, O g nuit filium e vocavitque nomen e us Noe . Sic Hebraico textui congruit illa editio, se Hebraicam veritatem exprimit. Exemplaria Graecorum quae ipsi consonant, sunt sne dubio hac in re accurata Genesos volumina, ut ea v eavit auctor Chronici Alexandrini jam appellatus. Et sane S.August.quaest.2. super Genesm agens de annis Mathusalae secundum editionem LXX. Interpretum ait eos ita reperiri in codicibus ρaucioribus, sed veracioribus, nempe Graecis tribus, O uno Latino, σ uno etiam Dro inter se consentientibus, uti testatur lib. I s. de Civit. Dei cap. II. Si repugnet textus Hebraicus Samarititanorum , nulli tamen ex variantibus lectionibus Graecorum favet ; imo nec sibi constat: quandoquidem ad annos Mathusala Sa 6 vice in Samaritico autographo, quod inquit Sealiger in notis Eusebianis ip et nobis communicarunt Samaritani, legimus Oa 77 . Quid quod olim cum HebraicisJudaeorum rationibus at in Mathusala & in Lamecho convenirent saniaritan iviri codices λ Novit id S. Hieronymus libro Traditionum Hebraicarum in Genestin, ubi ex Hebraeis simul & Samaritanorum libris disserens contra numeros codicum Graecorum, prorumpit in haec verba : ReIiat ergo , ut quomodo in plerisque, ita oe in hoc sit error in numero . Siquidem O in Hebraeis Osamaritanorum libris ita scriptum reperit Et vixit Mathusala eentum o 'o-- ginta septem annis, de genuit Lamech. Et vixit Mathusala, postquam is genuit Lamech, septingentos octoginta duos annos , di genuit filios de si is lias ; Se suerunt omnes dies Mathusala , anni nongenti sexaginta novem , is & mortuus est. Et vixit Lamech centum octoginta duobus annis, & ge ,, nuit Noe. Insignem hunc locum D. Hieronymi etiam legimus apud Bedam in libro de sex aetatibus, Se apud Freeulphum Episcopum Lexoviensem tom.r. Chroni c. lib. I. cap. I 6. Non me latet Seldenum Pratatione in Marm ra Arundelliana memoriae lapsum impingere magno Hieronymo, quδd in alios Samaritanorum numeros ante ipsum at erit Eusebius. Quam inanis tamen, quam levis sit haec Seldeni conjectura, quis non videt e Enodaturus erat sanis eius Doctor famosam O disputatione omnium Ecclesiarum ventilatam quaestionem de annis Mathusalae . Ut omnem in defendenda Hebraica veritate diligentiam adhiberet, impiger in scribendo rem sedulo retulit ad libros non tam Hebraeorum quam Samaritanorum , quos in ejusmodi quaestionibus non leviter. non oscitanter solebat consulere. Potius ergo dicendum erat aliud Eusebium, aliud Hieronymum exemplar Samaritanorum esse tractos. GRAE. IS. Enimvero coaevus Hieronymo D. Epiphanius Haeresi s s. diserte agnoscit non eadem in numeris suisse omnia Samaritanorum exemplaria. Quatuor
40쪽
eorum iectas i. cx notat blaeta Io. Tum Har. II. agit de illa quae Dositheum auctorem habuit, hunc scilicet qui juxta Eulogium Patriarcham Alexandri num apud Photium in Bibliotheca Cod. CCXXX. M aicum octateuchum Duriis scriptis o omni gerare mixtis eorruptelis adulteraγit. LAT. 39.iHabuerunt igitur Samaritani varia Se discrepantia exemplaria, praesertim in numeris. Si quae autem in his adulterata ἰὰ corrupta dicere debeamus, ea erunt sine dubro , quae ita.variant in annis Iaredi , Mathusalae de La --chi; ut non modo non congruant eum codicibus Hebraicis, eisque consonantibus Latinis Editionis Vulgatae, verum etiam cum nullo codicum Graecorum concinant. At contra illi libri quos appellavit D. Hieronymus, plata cohaerebant cum Hebraeis, de hae cohaerentia Hebraicam veritatem adversus Graecos ipsi dissentaneos demonstrabant. Et quomodo non demonstrassent , cum ex Graecorum illorum rationibus sequatur Mathusalam quatuordecim annos vixisse post diluvium e Urgent hoc argumentum S. Hieronymus libro Traditi tium Hebraicarum in Genesim jam laudato, de S. Augustinus lib. I s. de Civit. Dii, cap. II. quia Scriptura re omnibus qui in terra tunc fuerant, solos octo b mines in arca eattium commemorat evasisse diluvii. Patet id manifestissime tum ex eapite sexto , septimo de octavo libri Genesis, tum ex capite tertio prioris
epistolae D. Petri Wro. ubi dicitur de arcar In qua pauci, id est, octo animae fal- ωae facta sunt per aquam.
GRAE. 2 o. Vidit hoc argumentum Georgius Syncellus, Graecorum codicum contra Hebraeos propugnator de de senior: sed vacillans in utramque partem, modo contendit Mathusalam annos quatuordecim vixisse post diluvium , modo eum anno diluvii sublatum e vivis profitetur , eiusque natale quatuordecim annis in Henochi patris aetate antevertit .HEA. Er. Quantas perturbationes, quantos aestus habet levis & inconstantis sententiae propugnatio λ Nonne satius erat a Graecis codicibus abscedere, α adire fonte, Hebraeos ρ Hie nihil fluctuat, fidem nihil excedit, nullis non concors numerit est saerae historiae veritas. Non diffleor Grgeos eodices in annis'ab ortu Arphaxadi, filii Semi, usque ad ortum Abrahae, videri tectos praesidio eodicum Samariticorum, εe inde Hebraicς veritatis impugnatores argumentari de summa accuratione editionis LXX. Interpretum. At propriis eos telis facilὸ eonsciemus. 2Etates istorum genearcharum, qus perhibentur cap. XI. libri Genesis, ita in primis describuntur in codicibus Hebrς Samaritaniς , ut non solum divudantur in duas partes, quarum una annos contineat ante si ii qui nominatur, ortum elapsos , altera vero eomplectatur caeteros qui usque ad mortem fluxe
runt I verum etiam revocentur ad unam omnium annorum summam, cum hac
elausular Et mortuus est. Sic post descriptos annos centum quos ante genitum Arphaxadum vixit Semus, item alios quingentos ad quos ille vitam postmodum produxit; tertiam quae annos omnes comprehendat, addunt illi eodices hane supputationem: Et fuerant omnes dies Sem , sexcenti anni, est mortuus eR. Eadem methodo caeterorum qui sequuntur usque ad Abraham, annos exponunt. Est quidem mos scripturarum, si patrum antediluvianorum aetates attendamus , ut addatur in singulis tertia supputatio, quae unam in summam cogat annos e rum ante Se post genitum filium elapsos, ac praeterea de quolibet dicatur : ' divi Et mortuus est. Sed in illis quorum aetates post diluvium recensentur, non amplius ponitur ejusmodi tertia supputatio, ejulmodi de morte clausulat &tam Hebraeorum , quam Latinorum, quam Graecorum , quam aliorum omnium exemplaria consensu miro conspirant contra eodices Samariticos; quos proinde