- 아카이브

Principum monitrix musa. siue, De principatu bene instituendo & administrando poema. Autore Henrico Stefano. Eiusdem Poematium, cuius versus intercalaris, cauete vobis principes. Eiusdem Libellus, in gratiam principum scriptus, De Aristotelicae ethic

발행: 1590년

분량: 546페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

481쪽

ox HEN R. STt p u A N iEt ouaecum alia sunt virtutes morales Iaude effdigna videntur. Subaudiendu enim est cis

post post At illud δοκῆα red

di etiam potest existimantu et costentur.'

tis ore pedere me nolle,iam antea pro fessus sum: quare Ralios philosophos a diendos esse dico. Verum via beatitudine seu felicitate) ad beatitudinem redeamus, quorundam de illa sententias afferam, ec dehono, siue summo bono: non ex Platone. non ex Plutarcho, no ex Cicerone, quorum omnia sunt omnib in proptu:sed exscriptore quoda Graeco, cuius opera quu nondum in lucem prodierint,non itidem in prompta esse postulat ecp tamen inficior quin & horunonulla apud Cicerone reperiri possint. Primum vero ad definitionem veniamus honi seu summi boni viro quis modo D α γαθο et interpretarivelit. nam dicete Propter praefixis articulum significar in mum bonum, nihilo maiore niti ratione puto quam si quis summum malum inter pretari velit: ut omittam saepe oc sine articu lo dici ἀγαθὸν.necy tamen negauerim,in quDhusdam Aristotelis locis illud discrimen seruari, veluti lib. io, Ethic. Nico m. cap. 2, Vbi

482쪽

litt

lcribst, D di1 πα- α ον ἔπαντ έ τ',-- α'ν - fuerunt quidam e Stoicis Qui di Nerunt esse rari in qua desinitione illis cum Aristotele coueniebat. Sed alηαραμ esie dicebant τὸ σομφηκαῖέν chia μυιας siue τὸ Gωεργο- προς ae διωριονιαν. Quae qui dixe unt, multo certe minus dixerunt quam cliti esse comμονίας mih ῖον amrmaniciam vero fuerunt ec qui ita definirent, ν ωφ οι-εατρον ἀφελειας.Quem de nniendi modum videri nobis nouu non sinit Aristoteles : quum eo aliquoties Vtatur. ded quid istud est bonum esse utilitatem , aut non aliud quam utilitatem' mirum sub GLiemine τἰαν αρετ& κ- ά- α δρω- nota o,id est, virtutem o probam actionem, intel-Ιigebaiar: quum vero non aliud niam n libratatem dicebant, signiscare volebant m απου- ὰπιον- ωπιν - γνς ν, id est robum vi rum es amicum. Siquidem virtus ec proba a cito quum sit oνέργεια ἶς κατ αρε ἀαγ quo ri Olf S modo aliquoties loquitur pia ne est ωφελμα, id est Gilitos misi quis adiu metum dicere malit at verb probus vir dc a naicus neque dicetur utiIitas esse neq; aliud quam utilitas. Inimo vero cur no potius Vi tutem quidem, Utilitatem, at hos utiles es e Stoici illi dicebat Qtioniam haec apud eos Tegula erat,partes ne P idem esse quod totu,

483쪽

HEN R. STEPHAN rnem diuersa a toto. Sed interim,qui illis ad

etae Stoicae philosophis,Zenone Cleanthe, Chrysippo dicta est esse οια βιου. id est, ita ris habensprollere fluentes. Atque Ut ευροιαν βίου dixerunt, ita etiam ἀώρόως - α διωμονως βιουν. Quidam vero censuerunt,eum quina

eius esset id quod bonum dicitur, &deesianaret id quod malum Vocatur, este se μνα. Deniqr fuerunt Sc a quibus αυδιώμων diaditis sit esse ο α men ιχως λεξαγων. id perturbationum expertem vitam degit. Ac horum certe sententiae multorum calculi &a

cesserui olim oc quotidie accedunt. Quid quid autem sit beatitudo, inter omnes philosophos costitit eam cs. τὼ gh τελο Gid est,snem quem vita sibi proponit. Ac nonnullicorum qui alioqui epochen de omnibus statuebat, tamen aliquam exceptione, de bea

484쪽

DE AR. ETH. ET HIs T. o; istudine loquentes, adhibebat. Quum enim Interim videndum cuil foret quomodo vitam traducturus esset: siue, qualis futura sibi esset η τῆ βιου λεξαγωγη. ita enim loquebantur ut paulo ante dictum fuit beatu esse υν α- - χως λεξαγον oc quum res haec alici IUS opera indigeret distebat Arcesi

regulam eius quod rationi consentaneum es distagelseram de .se quae ampucrenda Ur de iis quae fugienda suntsententiam cst ipsi pariter actiones. Tandemq; φρον πως id estprudentiae implorare opem cogebantur sicut ad eam venire Aristotelem videmus 2 ac dicere,beatitudinem, M sed add hant quod nouu ec durum ut opinor) fuis set Aristoteli, ipsam prudentiam κινῶ

Iam definitionem afferebat, οπιρ παλ-, ista λογον εχει - γο λογιο . Id est, assu'd quum factum est, defendi tanquam rationi co entaneum potest. Allex his concludebat Arcesilaus,

μονησει. Carneades Vero, tui oc ipse κω νον alioqui euertere volebat, tamen ad comparandam vitae ipsi beatitudinem, illud poste aliquid hac in re volebat: sed non contentus iis quae Arcesilaus illi dabat, aduocabat

485쪽

νί- α μοι - ἀπιώατα- - δεξ δ μώου. vel potius ' Sed multo videtur fuisse maior illoru numerus, quorum alii beatitudinem in Opulentia, alij in Voluptate, alij in Valetudine constituerent. Ac festiuus certe is Iocus est, ubi per prosopopoeian via m quanq; harum inducit habentem suam orationem vel potius oratiunculam) apud concilium totiu Graeciae,de primatu obtinendo:ob quem eccoronetur. Prima inquir prodibito P v

LENTIA haec loquetur, Ego ornarum omnibus mortalibus aferaevses,caoeameta cri

eras vitae comodasvpedito. Magnum o aegro-iu se valen. ibus usum praesto:o in pace quidem praebeo quae uoctamentosnt bella autem non rilios quam me rerum neruos habent. Simulat inquit illud totius Graeciae concilium vo cat autem -νληνας, unde &initio huius o-

micosensu primatu opuletiae adiudicabiit Verum si, dum voce praeconis haec prin ceps declarabitur, superueniens V O L VP T as haec inter alia dicat, siant autem ex Euripide sumpta) opulentia res es minime bilis edic oraria ais ex aedibus avolat, quum rem /empori alio res u.Nes vero ei co aranda

486쪽

randae student monales propter ipsam ine ropter oblectationem es voluptatem, omnino illud concilium haud aliter rem se habere censebit: ac coronandam esse VOLUPTA-iτ EM clamabit. Enimuero si hac iamiam victoriae prsmia acceptura ingrediatur V ALETUD O, cudiis quos assessores habet, &his verbis utatur,m absente nes Voluptatis nes opuletiae via Ius in usus. Ac quis in qui non malis morbi e pers in diem vivere,quam inter magnas diuiti, aegrotare 'haec ubi totius Graeciae concilium

audierit, & perpenderit fieri non posse ut

BEATITUDO consistat, si aegrotet 5c lecto affixa sit nam dicit κλινο-η pronuntiabit victricem esse Valetudinem. Verum oc Valetudine iam vincente, ubi prodierit in medius O RTITVD Ο,m .gna fortissimorum virorum & heroum stia Pante caterua, & haec loquuta fuerit, Meis sentcaliena fiunt quaecum vobis comparastis bona. Ac nihil certe magis hostes in votis habeant quam vos omni bonorum genere abundare: quippe qui vobis me absente siveratis,cti is sint potituri. His etiam verbis ubi concilium illud aures praebuerit,primas quidem partes huic virtuti tribuent, secundas autem Valetudiani:at tertias Voluptati ac vitiinu locum Opulentiae dabunt. Quibus additur, Crant

487쪽

HEN R. S T s P Η δε N rrem quoi cuius mentionem & ab Hor tio fieri videmus) Valetudini secundum locum tribui sie. At vero Aristotele in vas tudine beatitudinem constituisse, antea ex huius nostri scriptoris ore audiuimus. C A P V T V ι

quae ab historicis, necnon ea quae apoetis constituituri PO s τ P is i L O s o P Η o RV M tot

tam diuersas debeatitudine seu feliciatate opiniones,& quasdam δοξας non set im- ορος. sed etiam fortasse καGδοξους, s plane quidem ανοώτους) audiamus quid de illa historici 5c poetae se sensi s. ostendant. Qua ibitur tria bonorum genera constitui vulgoreiamus nam nunc de eo quod comum philosophorum assensu receptu sit no loquor thona animi,corporis,& fortunae: animi bolia,quae sunt virtutes, aliis praeferentes historicos etiam ac poetas audimus: oc quide pud eos etiam esse non paucos qui praeserant. Nam licet Suetonius Tranquillus bona corporis seu dotes corporis dignatus sit virtutum appellatione quum scribit in Caligula, omnes Germanico corporis animis vi rures, se quantaου nemini cuiquam, contigisse s

488쪽

DE AR. ET M. ET HI sΥ. ' ostis constat:formam, se fortitudinem e regiam:

ingenium in utro1 eloquentiae doctrinae g. g nere praecelgens:beneuolentiam singularem, concilian- s hominum gratiae ac promerendi amoris mi/rum or e ca fudium illis tamen hunc tita tum non a philosophis illina,&nominacim ab Aristotele, sed ab aliis etiam denegari scimus.Ac recte certe Iulianus imperator, Turpe est pleni quum habeat anima, captare laudes ex corpore Atque idem in quadam conciuncula secuncta bona in animi cultu ponere ait: cpud bit imperatorem, cuActa bona in animi cultu ponentem , rosit ri pavertatem honestam. Nam ct Fabring m. dcc. Noc vero Pacatus in Theodosio augusto forma quoque laudans, eam cum Suetonio Virtute ap-pestat sed contra distinguens a virtute , Morin tua inquit meruit imperii7sed virtuti ad

didit formasa fragium. licet alioqui deforma

loquatur quam antea diuinam vocaucrat:nihili maius de Germanici forma dici potuerit. Sed de hoc Suetonii quod censuram mereri videtur dicto, sicut Sc de aliis quibusdam, in mea editione scriptorum eius quae& expositiones obscuriorum locorum margini adiectas habebit) meam sententia proferam. Hoc unu addam, debuisse saltem videre ne praepostero ordine corpus animo praeponeret. Qua tamen in re utrobi* pcc-

489쪽

io HEMR. STEPHAN rcasse illum videmus, Θcubi duas res sisas rotenset,& ubi earum exempla addit. Contra vero recte cuni alii quidam historici um Ammianus, ubi tantis honoris in xutib. defert, ut bona sine ulla adiectione vocet,ac vitiis opponat. let enim, postqua alicuius imperatoris virtutes recensuit, etiam cius vitia memorare: ac certe vel hoc ea cuius antea mentionem feci suspicione eum li- herat ) ocillas bona nominare. At non recte idem Ammianus in eo loco seum attuli an-xea,pag. 3si ubisticitarem inter virtutes numerat: Ciceronem in ea quide enumeratione sequens, sed in illare tamen ab eo disco dens ut docebo ubi de virtutibus disseram. Ac miror certa ei Simonidis lyrici placere sententiam,Beate perfreta ratione victuro, -- re alia patriam esse conuenit gloriosam. Qua m

uis enim patria ad laude & gloria faciat, n5 a me ita ut ab ea quo beatitudo seu feliciatas perseeia pendere dici possit: etias talis sit patria quae felix dici queat ut Theodosii patita in paneg. appellatur. Potius igitur adheatitudine tacit, aut etia beatitudine efficit, quod subiugii, coscieria soneste rectes actore. Acis qui is ascensus verae gloriae tendit longos se arduos ut idem ex Hesiodo loquitur tendere ad beatitudinem dici potest. Neq; alia tersentire 5c ipse videtur: ubi etia ita loqui

490쪽

tur de iis qui aeternitati commodari cupiebat, ac si haec commendatio beatitudinem esset allatura. Non dubium certe quin hanc ea in commendatione mulli constituerint:quum di Neronem eius cupidum fuisse Iegamus. Erat illi inquit Suetonius aeternitatu perpe rumfamae cuido, verum a ddit Dinconsulta. Huc pertinent & tuae gloriarum adoreae apud Ammia n u m,q uum ad immortale nome v lut via sternat. Huc spe stat re illud loquendi genus Consecrare immortalit-ti: quum alio qui dicatur etiam Immortalitata commemdare,sicut paulo ante habuisti aeternitati com/mendario quin etiam legamus Immortalitati mandare item, AEternitatem se immortalita rem alicui donare nec non Consecrare mem riam nominis aluuim, apud Ciceronem Est

hic obseruandum, quum ab hoc ipso scriba tur, Cedis nulti re nise immortalitate carissibis vita beata, altera illa nominis immortalitate aliquo compenseri modo coelestem. Atque, ut ad poetas Veniam, nemo ut opinor buς pertinere negauerit ista Horatiana, Res gerere, o captos ostendere ciuibus hostes, Attingit solium Duiri se caelesta rentat. Sed videndum ne hici allamur, 5c feliciatatem quae imperatori exercitus non solum

ab historicis oc quid e nominatim a Liuio inbuit Ased etiam a Cicerone oc ab illis qui

SEARCH

MENU NAVIGATION