장음표시 사용
501쪽
quod ue LV vel δοξομ esse at hoc tame habemus sub istis verbis, ἐς 'GA η- ν
ea quae inici licititur,non vetant quin illa his iungantur. sunt autem haec, καθ ' μετους sα μετους. Ita igitur corrigo, nec dubito quin i si in correctionem non minusquam aliam ullam sit lector probaturus ) ες i
quamuis ea quae retuli dicat de ea, & alibi quoq; alia eiusmodi: tame alicubi de eade, tanquam quae sit Virtus, loquitur. Sed mirum est Aristotelem sic loqui a G των φρονί ει, id est de prudentibus, lib. 7, cap. Π, Vt eos distinguat oc ab aetate prouectis 5c ab iis quos experientia siue vius peritos rerum secit. Quid hic dicemus cannon illis iniuriam fieri Verum crediderim potius iniuria huic Aristotelis loco factam, ciliam causa cur il lis iniuriam ipse faces e videatur. Legimus e
ρος Me η οντ δήεων At ego contendo, requide acriter Voculam i ter u oc δον
502쪽
νίμων. In eodem vero capite circa princi pium, quum habeamus voces has φροίμους - σαυετους ita positas ut struetiira orationis suam integritatem non seruet, ego eam ser uari posse dico, si ita parua cum nouatio ne legamus,ni τους αὐτους δ φέρον Gγνωμ ωεχειν - φρονιμους ε να η αυετής. Perinde acsi dixisset, continuando illam Ois rationis formam,γνωμίω εχειν κιμ νοο - φρο- νηπιν - συνεMRVt aliquanto post dicit, γνωμί- εχει συνεανυμ νο . In horum porro locorum emendatione versor in gratiam των
φρ μων : quibus iniuriam facere Aristotele multi existimant,qubd eorum φρο Gν titulo αρεήςnO dignetur. Sed hac de re alibi. Caeterum S de hoc monebo,non mihi placere, γνωμίω εχειν ita reddi forentiae dicendae facul late praeditos esse. Antequam tamen aliam in terpretationem quaeramus, Videndum esse dico an verisimile sit Aristotelem ita scripsi sie quum Graeci vix soleant ita loqui,ut cura dena γγωμί- εχειν dicant quem ευγνωμονα appellant. Cogitandum ergo fuerit, annon magis credibile sit,ab eo scriptum fuisse, O mφαμώ συγγνώμ9. Nam sicut Aristoteles de voce ευγνωμονες loquitur tanquam inclusam habente vocem cur non itidem eam includi voce αγγνώμLo dicat, quuictit etia
503쪽
r . HEN R. STEPHAN rapertius cpro me certe facit quod statim o currere videmus vocabulum 'γνωμον rare illud ipsum genus loquendi, εχειν συογνω- μδω, quod subsungitur. Sed oc aliquato post legimus, GH ευγνωμων - συγγνωμων . Adeo ut perinde intelligere oporteat quae initio capitis dicit, acsi ita loquutus esset, η-κα μενη γνωμη καθ' ί ευγνώμονας - γγνωμονας φοι- μὲν, 1 si Tnμ οῦς-κυσις-Hoc quide certe iterabo, Graecos de eo quem ἄμεικη Vo cant, non dicere illum esse εμπιι μονιι,vel illui ιν γνωμἰω, idem signiscare volentes. Est porro ἴλεικῆς hic,non ut sispe hac voce uti
tur qui generali viri boni appellatione comprehenditur , sed qui ex aequo Sc hono sententiam fert, minimeq; summum ius Intu tur: siue qui aequitate stricto iuri anteponit: adeo ut dici possist esse in sententi ferenda moderatus, oc opponi ei qui
vocatur. Ex nomine hoc ε Πεικεια factu a maioribus nostris fuit per deprauationem Epricati unde Gallicum Epicarere, forense Vocabulum. At vero in eo Polit.libri F,cap.io,ioco qui allatus fuit antea, ο βα πλεος καλ
non dubium est quin eum quem di usum habeat, non autem accipiatur pro doneis aptis in Quae interpretatio insolens mihi videtur mittisque atha mi opinor videbitur.
504쪽
Ds AR. ΗΥΗ. ET Hi s T. et' Quod si quis de eo quem dico usu dubitet, Ethicorum Niconi. Aristotelis loci aliquot
dubitare diu non sinent. Ac primum adeat finem libri se, ubi τους δ ρικεις oppositum φαυλοις sicut oc πὰ μοχλόχοῖς, inueniet. adeatoc caput quin tu libri decimi, Ubi ηδονην ρ λει- κῆ opposita τν μοχ ι , necnon ἴλώκει oc φαυλότητα inter se oppositas videbit. Quinetiam quodam loco quum πιατ ιν τὰ καλα dixisset, paucissimis verbis interiectis τάε- πιεικῆ πικέειν dicit, eadem de re loquens. At in sequentibus locis quomodo γνωμίω ἔχειν huc enim reuertendum est) exponemus: Hoc quom fateor videri p0ste insolens,γνω- μίω εχειν ita dictum vi νοῶ ἔχω: sed potiusquam eo deueniamus Vt Vertamus,
diceri facultate praeditos esse, dixerim iudicio praeditos esse: ct , reddedo verbum verbo,iudicium habere. Sed tamen haec quoad melius quid se obtulerit. Ad tres autem illas virtutes quod attinet quae ab Aristotele pluribus in locis recen sentur, pro illis quatuor quae ab aliis enum rantur qu ia φρονησιν, id estprudeliam, inter virtutes non ponit, ut ante dixi, quum eaesia κιειομνη,&--ώοι.&σωφροσυνη, id est iustitia. 5cfortitudo, octemperantiae videndum
est quomodo Politicorii lib. r. cap i,quii di
505쪽
φρων. Cur enim hic σωφρων dicit, quum facta mentio σωφρο νης non Iuisset rac no potius ab eo dicitur, quum praece sis et Ac sequitur tame Lambintis in sua in terpretatione eandem lectionem, Fortitudo autem se iustitia se prudentia cnutatis eandem mim olfeciem habent ais ilia quas unusqu/ smorratium consequutus usti rudens es t perans appellatur. Quid vero de hoc dicenda loco est Absit ut dicam ο ωδων cile iam δμα -
ρων illi οώδεειος, oc propterea eius loco poni: etiamsi fortitudo quaedam sit posse a plerisq; rebus temperare, quarum no S multum lacessit cupiditas sed crediderim omissioὰnem unius nominis utrobi p esse cum pavicula connexiva: 5c scriptum fuisse ab Aristo
μ . Nam reicetam esse φρονησιν in finem, ex eo credibile est quod, quum virtus non sit, virtutibus immisceri non debuerit: sed praecedere virtutes,sicut in proxime praeceden ' tibiis
506쪽
sct αρετων ε μ φρον πως non autem, φρονησεως vi α ετῆς. Trium certe illarum mentionem
illum facere plerisin in locis Vidcinus. Eadem nobis proponitur dubitatio, siue idem scrupulus, oc in isto loco, quem habet finis libri primi, ubi postquam dixit,
debere illud tamen malo. Credibile Uero ocistud est, plures quam duas Virtutes ηθικας recensiui illa: ac fieri etiam potest ut scripserit in priori parte, ελ θ παος - κει σωφροσυνία/,8c in posteriori,αμ' οπι ελμενολ ἡ-ο ω ων. Nisi forte & plura his ex pla attulerat. Quidni veto ex primari s ctia virtutibus reliquas duas nam pi ures non a gnoscit) potuit in hoc numero ponere , Scquid e ελή ,es m potius omittere Tres quide certe ex primariis ab eo e
numerari pleris in locis videmus. Sic libria O, capite τ, τῆ λκάιου a quo potius solet incipere) deinde του σωφρον dc του αἰ νέου men ionein facit. Quinctiam postquam dixit,
507쪽
DE VIR TyT E quaesint bistoricorum
poetarum sententia. DE ViRτVτε, id est, πῆ ς αῖε-
nim modo loquitur Aristoteles: siue de vi tutibus, id est et- των ωρετων, ut idem loqui tur: multa dici aliter ab historicis& apo tis, quam a philosophis, constat: ab historitacis,inquam, oc poetis, non quidem eX professo ut vulgo loquimur) tractantibus hoc argumentum: sed ubi vel per digressionem de virtute seu virtutum quapiam loquutur, aut ex eo quod de aliquo virtute aut virtutuquapiam prsdito iudicium faciunt,suam de hac praeclara dote animi sententiam nobis declarant. Virtutem appello dotem animi praeclaram seu summum animi bonum, repraeciarum Nocaturus, etiam praeclarissimuhonum seu dotem praeclarissimam, si Lati nitas pateretur sed non & dotem corporis, aut bonum corporis: quamuis unum ex hi
storicis,& quidem si non primariis, iis certe qui ab eo gradu parum absunt, decus hoc
508쪽
Corpori cum animo facere commune, dic re possimus. Audiuimus enim in superioria Dus Suetonium Tranquillum ita loquente, omnes corporis animis Minutes.&in sequentiabus etiam squod indignitate auget ubi suae , Vtrique Virtutes assignantur, a corporis vi tutibus incipientem: aut a corporis virtute, quum Vnius tantum dotis metionem faciat tribui posse corpori videatur. Neq; Vesu ro me offendit, suam oc corpori virtutem tim
Vi latri: sed eo dari modo quo datur animo sua, qui illud est quod me offendit. Alio qui enim, si ,o a b ip so Aristotele tribuitur & equo sua vi oti tus, si vestimento rei inanimatae, si oculo γε denim, qui est pars corporis: ut omitta eos
ri animi. Quis enim ita loquitur, corpori quo is que suam tribuere videtur: sed quae non ea θ' agit. Quod si ita loquutus esset, 1 ἀρε - οε λέγομεν ΗΘ ρωmνίω ἡ του λα --dubium esse forsitan potuisset, aer an & corpori suam relinqueret. Sed obse ili uandum est dici cum articulo utrobique illi
509쪽
accusativo ovinia iuncto , ἡ του σωματὶ Gαλλα , της γυός. Qid. σωματος Em και vel κα 'cis , aut λήγομώ - ἀλλα οὐ τῆς a υχῆς. Quo respicies ita sum interpretatus,non eam quae est corporis edea quae est animi. At qui illud non animaduertetes,isa Ver tertit, Virtutem autem humanam dicimus, noucorporis edanimi: illam qua dixi dubitatio
nem reliquerim Neque tamen sum nescius, re nostrum Lambinum eodem vertisse modo, mutata S latum duob. verbis in alia synonyma, ec bis posito accusativo virtutem. Ita enim ec ille, Virtutem porro humanam ρο- pestamin , non corporis sted animi virtutem. S e quitur verb, e , ευδωμmων 9, ψυχῆς Cνεργέαν λέγομαν. id est, Suinetiam beatitudinem,ammi operationem dicimus. At in iis quae proxime pr cedunt, Vt scias qua de re agatur habes.
rendum, humana videlicet. Nam bonum siue summum bonum humanum is beatitudine hasma m quaerebamin. Cum quo loco optime conuenit iste, quo clauditur caput io, eiusdelibri, μακανους ως πιθ ρώπους. Caeteriam
quod ad illos interpretes attinet qui in illo superiore loco articulos, tanqua nulla rimhabentes, neglexerunt, est quod te obiter
510쪽
D E AR. ETH. E T HI s T. Inoneam,ab illis eadem in re in aliis quoquc Aristotelis peccari locis: minus tamen frequenter a Lambino quam ab aliis. Verum, Ut ad Suetonium reuertar, posse
alioqui quempiam corpori quoq; virtutem suam id est et L ο:κcim , ut loquitur Aristoteles)tribuere, non sollim is qui modo allatus fuit locus ostendit,ostendunt* ca litae de late patente dc apud Aristotele usu huius vocabuli antea dixi sed oc quidam in Rhetori
cis locus nam huius tantum nuc recordor)Iib.I. cap. , Vbi τει του σωματ' esse aitHὼ ὐγήειαν. id est sanitate. Sed meminisse hic
Ioctorem velim eius quod non multo anicscriptum a me fuit:& considerare, etiamsi ristoteles hic non sanitatem, sed forma, c millo historico, dixisset,lamen non perinde futurum suis eacsiduos huius nominis valde diuersos usus eodem quo ille modo confli disset. Na quis neget, ubi de animo dicitur id vocabulum suum usiam habere, at ubi de corpore, per abusum dici Neci tam en Aristoteles,ubi os obs dici etiam oculi,equi, stimenti, scribit, abiistim hic esse admonet:
verum Cicero nos commonefacit, virtutis nomine nos abuti quu arboris vel equi vir
tutem dicimus. Quid quod Plautus & virtutem formae dicere ausus esti'an hoc pro Suetonio facitὶ Nequaqua. nam quum in Mostella-