“Imman. Io. Gerh. Schelleri ”Praecepta stili bene latini in primis Ciceroniani seu Eloquentiae romanae quatenus haec nostris temporibus in dicendo et scribendo usurpari potest

291쪽

tamen omnes de ea iudicare posse sibi videantur, quia omnes eam didicerunt; cumque teri lue eorum, qui

de latine scribendo atque adeo de bone latine scribem do loquantur, unum alterumus scriptorem priscum ac vel ciceronem plane non vel minimam ejus paubculis legerint hinc saepe fit, ut quia quisque non pessimum semptorem legisse ae simul cum gustu, e . spondente cujusque cognitioni, legisse vult videri, imterdum ista quaestio inter eos oriri soleat. Nos igitur, quorum est nos ad omnes accommodare, istam quaestimnem, tanquam nova sit, proferre et ad eam denuo licet brevitae , disceptandam descendere debemus. Ι si duet esse miratio duplex ejus virtus A' debet:

i Primum debet esse talis, qualis esse debet lectis h. e. per tinere debet ad totum habitum stili priscor i. Ergo imitatio non debet est tantum verborum haec enim non est simitatio, sed compilatio si tamen imrtationem vocare cupis appelles saltem imitationem puerilem pueri enim ut lapillos ludendi cavisa, ita veri, a sola captant. Imitatio debet se vera, seu, si pirapter oppositionem ita appellare vis, virilis h. e. pertinet ad mailitudinem cogitandi, ad delectum vocahulorum cogitatis aptimimorum et comp0si tionem a connexionem, ad periodi stirecturam, uinerin sim verborum et enuntiation cim collocationem, omnes de naque virtutes loci uentiae in hoc libro explicatas, justi brevitatem et copiam, in primis perspicuitatem, gra is tem suavitat eiDilue dicendi complectitur, ut i aliis et pluit ante de exercitatione scribendi monuinius. ας qui ii imitatione negligit, is ludit, non imitatur.

h. e. esse talis, ut sentiatur quidem a lectoribus intelligensi' bus, inos voci Ciceronis stilum imitando per totam nostrae ora tionis compagem expressisse, nemo vero dicere possit, ubi squibus locis illum imitati simus, unde nostra suimerimus em Debemus in Ci rone aliisque priseis imitandis exemplin apum sequi, quae e floribus succum ita exsugunt, ut, et ii omnes homines sciunt, e floribus haustum illum esse, men nemo possit dicere, quintiun ex hoe vel illo flore 3 thauserint.

292쪽

hauserim: Debet itaque lectio priscorum, ut ita diem,

'. bene κγncocta este, velut in apibus florum laeei, ut, si quid scribere velimus, phrases, vocabula, figuras vel sententias

priscis non tum demum sollicite conquiramus, neque ubique I exi eo ali uir ve similem libriam volvamus lao sero tum fit neque totos icti sus multo milius totas sententias ah solutas e priscis in nostros sit, ros et rationes transferamus, sed ut nobis, materiam, quam las ire instituimus 'dil1mpter cogitantibus, statim in mentei veniat quid et quomodo scribendum phrasesque, vel ha, Et indi structura et humeri oratorii sponto sequantur. mana omnia diu quaesita sunt plerumque inepta, coacta, flectata, rigida ar, quidquid sponte in mentem venit, id plerumque rei naturae convenit estque aptuni ac puletuum. Interdum quidem, h. e. si quando incertus is de aliquo vocabulo, Lexi eou bonum contulere licet. ita e ne octio fit I re te luelligendo sententias priscoriam, quod primum est a saepius repetendo: a saepissime exercendo Atque istam mutationem quoque voco virilenti. Viros iam pudet, si quem ubique imitari videntur, non item pueros. Omnis imitatio nimis manifesta est injucunda, tum, quia animum 'pamini indicat, qui iihil nisi repetere illoruin disti et cogitata potest, tum, quia ejusdem xes repetitio emue crem bra taedium creat, cum contra variatio se e deIectet. imitatorum servum, cui recte ait Horatius. - ani

tu egregie vel superitiosi sunt, qui magni si, videntur,

magnamque in eo laudem quaerunt, si dicere possint, se haec vel illa e Ne te Livio, in primis Cicerone, sumsisse. Quoties repetitum est principium praelati Nepotis: Non obaui fore plerosque, qui eici, vel initium orationiis Tullia nae pro Archia si quid est iu me ingenii, iιod Ditio, qua si exiguum me. At cui hoc placet Quis tale quid te ei non exclamat uuae necessitas re cogebor' a tu Danc in rem riseiani epistola ad Cortesium lib. 8, qui, licet Ciceronem imitari sciret, tamen eius imitationem scit anxiam dissuasit. Ait v. c. Mihi vero longe honestior tauri facii aut

irem leonis quam Iimiae videtur, quae ruitne ho niui s=niliores Et paulo post Mihi certe , quicunque ramum cs onunt ex imitarιom, Iimile esse velis ac vel picae videntum proferentibus, quae nec inteli Curi r Carent nun quae scribuntisi viribus et vita, carent actu, arent affectu, carent In O- , jacent, dormiunt, sistunt Non em imis, fuit aliquis, Ciceronem. uιd tum . Non enim sin Cicero , me tamen,

ηι Finor, evrimo. Et tandem quaeso, ne Iversuione

293쪽

eum Ciceronem, cui bonos in nrulium ii tuque ego is, conmtrii eris edidiceris, moxeris, et rerum mult-- ἡον--hon veris ae jam componere siquid ipse parabis, um is ovelim, quod dicitur, sue cortice nares, atque Ue tu fio quando tu confitio 'uasque deuique res universas peri-Gyteris. Vere . Multi majores viri acti ossent, nisi soli imitationi se tradidistent. Incitatitur interdum clamore multorum: Nihil praestantius esse potest Homero, iusiur,

Gerone eici quaeritur, annon, ut hi triumviri eos, ai ante se vixerimi, vincere poterant, ita ipsi ab aliis visci possint. Forsan multi vincerent, si vincere post puta rent. Quemadmodum igitur, qui pila ludunt, non utumari ipsa tufione artificio proprio palaestrae, sed indicat ipsi

motus, didicerintve palaesi iam an nesciant ut cice, ait Orat. I, 6, sic, qui latine scribunt, ili periodis a sententiis Tullianis, Livianis etc., non proprie urunturii tamen ipsa scriptione declariant, se eorum ratiotieni cogit alidi et sabhendi imitation extirimere. Quid autem statuendum est de priscis latinis, qui alios, . . Graecos, saepillime imitati die untur Hie I concedend' est poetis, i in te idum in D litudines es aliis poetis sum soro v. e. Virgilius ex Homero etta, qui3

1Gria in rerum natura non aptiores res inveniebant, qua si nilitudinis causa usurpare pollenta v. c. quand homi nem sortem, constantem, ac cedere nescium comparant cum caute s. saxo undis maris resistente vel uni ilice Laut ' cu ventos contemnente te. At in ceteris rebus sest omnesque scriptores letumque alios ita imitati repensis tur, ut miratio vi sentiatur. Si tamen accidat, ut illiti dum eorum imitatio nimis apparens videatur, Jocis reserendum.

a Saepe docti credunt, aliquem priscorum hoc inlud ex alio sum sille, quia tuique eandem rem memon , vel eam sere eadem ratione tractat, iisdemve lare eminterdum exprimit cum tamen aeque ei edibile sit ulnim Que in istam rena, in istam sententiam, in istam verb0rm Iormam sponte incidisse et ipsum illam invonisse. Nam Mduo homines eadem sententia non sponte tantur atq*' iisdem fere verbis eloquantur Z Quis tam laumani ibis P per est vel mentes hominum tam palum novit, ut ii Persuadeat, unam sententiam non nisi ab uno inveniri

cogitari posse Alicui imitationem alterius h)icet est 'valde lubrica et incerta ius vel apte latetur, se

hausis h

294쪽

hausis , vel sententia tam singularis p im ita sarra iliaris ac propria est, ut vi alii in mentem venire potuisi credibile iit. - Memini ali luem aliquid pro concione dicere, quod alius e Voltari sumtuni si assirmaret, quia totam sentcntiam in ollarii scriptis vel bis sere iisdem operis thi, cum amaen ille ne id ille quidem Voltari scripta unquam. Resinant quoque saepe in populo aliquo sententiae aeprDVeri, a quae unde orta, a quo inventa sint, nemo scit Iam l larte accidat, ut talis sententia vel proverbium in li- bris duorum scriptorum octa irrat an statim dieamus, alterum e altero sum lille' valde lite erret, qui contendat, rem potis habendiu eli rationem, et, qui serius vixerit

et scripserit, ab eo, qui prius scripserit, hausisse. 'aulum Apostolum se inius siquot versus graecos in epistolis suis

protuliste, quos hodie in poetis quibusdam invenimus at inde nondum sequitur, Paulum istos versus ex istis poetis summe. Qinprudenter igitur agunt eruditi, qui pii quid in scriptore latino reperivim quod in alio seriptor aetatis superioris vel latin vel graeco occurrit, statim in notis ad istum scriptorem exclamant: si Ῥα-um est ex Homero , ex

Aeschysso, ex Euripide, e Cicerone, Virgilio eici, quasi nihil certius his possit, et quasi ipsi viderint scriptorem e scriptore sumere. Hunc in numerim praeter multos alios '

serendus est corrius, qui ad haec verba Sallustii Catil initi

veluti pecora, qt- natura prona atque ventri Medientia finxit, post alia longe petita tandem ait: Imitatur platio Aur Vich. Caes. cap. HII n. I Claudius ventri foedo Ob Hiens: et Epitona cap. IIII, 3 Hic ventri, vino, libidini laedae Gelius. Unde hoe norat Cortius Cur non potius dicebat similiter fere Aurelius, vel forsan liue respexit Aur V t. cte. Idem ad haec verba cap. I extri Nam et prius, quam inci pias confulto et, ubi consulueris, mature facto opus est, quae haud dubio esset sententia, quam lio die vel indo rus, qui priscos non legit, invenire possit, ita loquitur: . , ster Dernosuenem expressis, qui ita EX XXII si βου-

rodian. II cap. VI 11I. Miror Ios WasIium Themistium orat III p. a Zosimum I.ib. I P. 49 itare, et tamen mittere 4othusi Leonem in acti e cap. HI . , qui manifeste no firram redditis adde Herodot VII cap. XLVIla Valeri Nax. II

295쪽

e ext. I, III cap. VIII exti a Corn. ep. mem eap. IIII, Datam cap. VII, Vellej. Pal. II cap. LXXVIIIL Me Cortius. O diligentiam putidam Nonne Sallustium, sen

torem romanum, vi iram doctissimum, redibile est smientiam istam, quam nosti adolescentes norunt, aut a patre aliqitando inde a pruna Ius it 1 i audivisse ae didie isto aut spori re invenit e Plures commemorare taedet. stud vero plerumque inde oritur. laod . in citandis multis scriptori bus, a syna laus vulgo pollitur et, quo quis plura legit atque Ita plura citare potest, eo doctior habetur, quasi lectio multorum librorum it ianum magnae doctrinae certissimum. - saepe vidimus aliquem propterea vituperari, quod non hune vel illum scriptorem citaverit, quali res nulla in ista citatione possit 14 certa et quasi auctori.

tat aliorum B testi inoni veritas nit:Uur. Ignoscendum igitur est alii uitioni EIudllo run , ut huid legeria tu, Id

in Deo ponere et lectionen suam venditare et in lucent, proferre estinant.

Ceterum ex iis, quae diximus, patet, nos in priscis pueriliter imitandis, e i ei totis sententiis ex illorum scriptis in nostra transferendis non posse ad ipsumam exemplum et

auctoritatem cen tutoque provocare. Sed faciamus, eos interdum pueriliter imitatos esse, tamen quaeratur, an deerat nos ad eoriam exemplum accommodare innos eorum

exemplo et auctoritate defendet e. Priscoriun enim virtu te amare, vitia odisse et sugere debemus.

non modo multos eruditos, qui bonae latinitatis indesininose beneque latine scribendi periti esse sibi videbantur, sed etiam, quod mirere, magistros non paucos credere, paxum vel nihil differre, utrum Cicerotiem, an alium ex aurea aetate, quae vulgo dicitur, scriptorem, ut Nepotem, Caesarem, Livium, it Curtium imiteris. Vidi adeo eos, qui epotis Mum exprimerent, aeque laudatos esse aequi Ciceronis. Imo interdum audivi, Ciceronem, quia

paulo copiosius scriberet, a nonnullis pro non praeclaro scriptore habitam . illuc Nepotem praelatum esse. Suus euique gustus placet' lateor sed omnis gustus pendet a cognitione oriun queti l et accurata, ille est roeliis sintralaticia, gustus est vel incertus vel pravus. Ees, puto, Deilo decorni potω in latin scribendo non nil vocabulorum Et Phralium, ut multi temere et imperite opinantur, rario haberi deberet, nihil interint, utrum Ciceronem,

296쪽

ronem, an Caesarem, epotem, Livium, Terentium etc. imitandum umeros Nam in his omnibus insunt bona v cabula, honae phrases Nec obesset, si ex argentea aetate scriptorem, ut Curtium, Senecam, Iustinum etc. imitando QNpi i meres Quid quod ne opus quidelia esset, scriptorum veterum quemquam legi quia e On Lexico voca-hola et phrasos quaelibet peti et con π ri possent. . Et quid

rQfert, utrum vocabula, si eorum tantum ratio habetur, ex UTER IJ argentea Ptate ducia int, modo a lectoribus

intelligantur Z Verum , de intelligentium sententia in i lino scri hendo non sola verba, non solae phrases, sed totus orationis trahitus pellatur, qui recta rerum et dearum tractatione ordine, conjunctione, locutione, venusta gravique sententiarum ingularum conlamaatione, conneXimile, justa revitate et clipia, omninoquo vera perspicuitate, gravitate, et suavitate . . eloquentia cernitus. Gam quaeritur, an hae omnia ex omnibus seriptoribus latinis

disci et an pari modo disci possint Magnum enim inter ipsos disci imen intercedere facile patet ei, qui eos omnes veΙ saltem ex iis singulis particulam aliquam diligenter I sit. Omnes scriptores, quacunque lingua scribant, inter ' in ride diorunt Ixtempore, quo iivunt, et satu rei ub cae, in qua scribunt aliter scribit, qui in libera republica vivit, aliter, qui in republiea non liber versatur: et iami ractere seu genere scribendi materiae, quam tractant , pr pris. Aliter scribit historicus, aliter comicus, aliter. or tor, aliter philosophus Sed et hie iteriun est disertam Aliter seribit iustoricus, rem reviter natians qualis fuit Caesar, qui, quidquid gessisset, celeriter et breviter . perscripsit hinc ejus negligentia non mira est magis m, randum est, quod in tanta celeritate et in tantis e pationibus non negligentius scripsit, sed plerasque res dili- . nyssime et tamen simul brevis time perscripsit id quod . maximum et divinum Caesaris ingenium, maximam doc trinam et exercitationem in scribendo luculenter declarat. Et magni viri interdum longe praeclarius scribunt celeii ter scribentes, quam alii, multum temporis suis scriptis impendentes Eodem pertinet Nepos, qui vitas virorum praeclarorum breviter exposuit Aliter vero seribit historicus, qui res non modo enarrat, sed causas earum quoqua asseri, ut lectores de iis judicare ac prudentiores fieri pos-

sint vjusmodi historiam possis vocare Eistoriam, malis fuit Livius ac posteriori aetate Ticitus. Aliter scribit omicus, personam heri et widentis homi

297쪽

nis, aliter, servi et hominis nequam personam indueens. Aliter seiihi orator, coram plebe dimirus, aliter coram rege vel senatu roia an etc. - Aliter scribit plailosophus philosophi et aliter, ubi imperatos erudiendi ausa populariterinone utitur: quod licit Cicor in variis libris. Iam, ut similes cuin similibus ex vet ui proverbio, libenter se congregare solent, ita sibi quis iue ex o seribendi genere, quod persequi cogitat scriptorem, quem sequatur, eligat:

h. P. comicum, ii comicus, orator m. si orator historicum,

si historietis ieri cupit. Iam quisque sponte sentiet, uirum Cicero, an Nepos, Caesar ic praeoptandus sit 3 Ordine et turdu honoris. Aliter scribit rex cruditus, aliter eivis erud laus aliter consul romanus. Per se enim patet, quo quis eruditorum honoris eradu ot muneris amplitu. dine apiis excellat, eo doctio te iri ac prudentiol im, O in .ciliorem liae comparandi copiam, atque ita cribendi dicendique peritiorem fieri posse vi doctrina et ingestio id quod per se manifestum est. Forsan op netur aliquis me de Dei natura, in quo scriptor vivit, seu de climare, ut appellant , dicere hic oblitum. At consulto aevi. Ego enim omnem ingenioriam vim et animoriam rationem non climati, quod dicunt, sed institutioni consuetudini, et statui reipublieae tribuendam dudum existimavi et adhue existimo, ne de hac sententia per a quae pro vi climatis magna seripta legi, demoveri adhue potui. De haere forsan alibi. Iam uti res se habet cum seriptoribus omnium netum Haium, si et eum latinis. Disserunt scriptores latini et tempore ae statu reipublicae, in quo vixerunt, et genere scribemsi materiae ab iis elaboratae pro rio, et honoris gratu muneri ηροι amplituosine et doctrina atque ingereio. - Aiu eas aerate i. e. tempore libera reipublicae scriptores erunt, iram verborum, studiosiores erant, simplicius scribebant magisque perspicuit tem sequebantur, alam argentea, in qua lenociniis verbinum, quam rerum justae tractationi, plus dabatur operae Causa inest in statu reipublicae Libera

republica cives, uti res gerebant, ita res tradiabant in scri-- hendo ac dicendo oppresa stpublica rerum gerendarum Potestas erat penes Augusta ot ius qu sine ce res ac civi-hus nivi nil potestas loquendi relicta pli. Cur ergo rerum amissa, curam vocabuloruni suscipiebant: nam otioliramen illa non plane poterant. I thora republica, ubi nemini opus est alterum timere vel adulari, ingenium civium, ad quodcunque vult, se erigit dicit quisque libere, quidquid sentit ne rus beneficiis valde obligatus est,

298쪽

mctes his uatum iri sperat atque ita dicit vere Sed a verameere ei landamenturia σου pulchre gravito que disere, ni inarii noque eloquentiae. Nihil ut clivum es quod non verum inst. athero sentiendi poteth as ingenia vehementer aeuit rilitaue et ad praestantistinavim quidque proferendum viam1 Ernit. Iciber polr republica, in Gua eloquentiam cctria et ampli ilima prae inia eX spectabant, cluisque, si prae- cIaro ingenio erat praeditus, ad eloquentia studium inebitatissimo gradu serebatur Quis enim ei non magnoperas deret, per quam ideret homines pos summos honores, praeturam et consulatum. consequi Nec sorsan starer i tam eloquens factus siet, nisi spes summorum ho-Horum ipsum inflammasset In libera republica romana oratores, atque ita scriptores, erant principes, duces, et gubernatores civitatis, sine quibus haec nullam legem scisce- x vel antiquare inninoque nihil agere et ubere potetist, qui animos civium, ad quodcunque vellent, incitare, et aqua anque re vellent, reflectere poterant: erant igitur

viri reipublicae geremtio peritissimi erant viri summa aesere regia auctoritate et dignitate v. c. Caesar, Ciceroem At quo quis gen'e, dignitate, et honore est perior, et quo quis majores res quotidie tractat, eo altiores cogit rationes imbibit, o magnificentius sentiendi et Seomdi capax est, eoque pulchrius loquitur ac scribit, praeser . tim si ingenium summa doctrina ex luit. Accedit, quod talis vir non visi summorum virorum reique publiem gerendae peritorum consuetudine utitur, cum iis quotidia colloquitur, atque ita tum majoribus rebus cogitandis tum venustius et gravius dicendo in dies magis assuescit. Tales erant Caesar, Cicero etc. Ac profecto, si hodie principes a reges, iique doctrina elo luentiaque summa praediti, vel saltem non nisi viri inbilissimo genere nati, reiquo publicae administrandae assueti, ac simul doctissimi et ei quentissimi vel orationes et libros ederent, presecto iij j

ire M iptorum vernaculorum eodem modo veniret, quo aetas aurea latinorum scriptorum Ciceronis et Caesiuis

tempore suit. mani oratores et scriptores mili genere nati et non nis rebus humilibus et vulgaribus occupati, oui pulchritudinem et gravitatem cogitandi ac dicendi rublimesque sententias e scriptoribus demum ediscunt, non nimis longe prora possint iis enim eum nimis multis difficultatibus et impedimentis luctandum est et Sed ita omnia praeclara, quibus libera res publica romana se esse poterat, mutabamur mutata illa et amissa libertate. Illa

299쪽

Imperium, . Augustias, Tiberius, Nemete , sola, ne princeps, solus magnas res gerebat me. Lii, a civium non, quod suae menti sed mod Imperator ejusque anneis plac Dat eloqui poterati loquentia discebatur non anq,llus a Icivitatem rogendam, ut a Cicerone et Caesare se m erat, sed tantum ab iis discebatur, qui patroni causarum aliquam do fieri cupiebant atque ita ea plane carere non poterant. Eloquentia, quia libertate sentiendi et magnis titia cogutandi carebat, fiebat enervis, scea, haerebatque sere in vombis Abs eorumque ornam et suco me oratores et seri m. res nunc erant genere, honore em humiliores. Et se et quentia deinde magis magisque lapsi est Exorti quidem interdum sunt postea viri, eloquentia insignes, quemadmodum in inere into dum scintilla aliqua revivitat. At hae sunt exceptiones. Quaenam enim est terra, in qua non anmterdum praeclarus vir nascatur Et tamen eloquentia illi,nim nihil est ad eloquentiam Ciceronis nervosam. Ex his itaque summatim disputatis apparet prisum, amream aetatem illam, quam dicunt, ob simplicitatem, verbialem, magnificentiam ac pulchritudinem cogitandi, omninoque ob eloquentiam veram ac nervosam praeserendam ese argenteae a cetoris aetatibus. Ac res ipsa patet ex scriptoribus aetatis argenteae, . . ex Floro, Verborum interdum quam rerum ludiosiore, itemque Seneca, qui lenociniis verborum abreptus plus interdum direit, quam sensit. Etiam Quintilianus, Ciceronis adinitator et imit tor, nonnunquam coacta scribendi ratione utitur. Culpa est aut in imitatione, quae semper aliquid coacti habet.

Irinua est aut in aetat B, tu in utras lue. - De incle V2D 'ret, e cripto Thu aurea aetatis Ciceronen ceteris tae-

serendum et digniorem esse, quem nutennii , quia a suilonu iuni tum vi 'Entium doetillimus atque ille tam accinratissime et optime scribere potuisse, quis dubitet η quia fuit ingeniosissimus et eloquentillimus At laquentem esse et bene Icribere idem est Et, qui Detonio naagno instrumas est, quid is non pretieelare explicare potetit e

quia sui priticeps, sui consul consularis ot rebus malamis in se iratu vel cum popul agondis non modo inter' fuit sed plerumque pr:iefuit: hine non modo magna ingitabat, sed etiam iter nia in OS uos allidue versabatur, eoru nutu coiisuetuciliae, Mantiliaritate, colloquiis, unde sane multa disci pollunt, perpetuo utehatur litiae contingere ei poterat, ut venustissima, suavillima, i optirna di

300쪽

eendi ratione utereriar a profecto credendus est vocabulis plebeiis, obscoenis etc.. quam maxime abstinuisse. in primis, quia ex omnibus scripto ithus aureae aetatis uiuis est qui non noti i ermilla i lac et talia scripserit, qualia hodie ab eruditis seri hi fore soleant. Nam praeter permultas orationei et piliolas onmis sero generis teliquit dissertati unΘs uberrirnas de rebus is eruditionem

disciplinii ς iii pertinenti is, Ut libros la Ut Orici S, quo Er-tin pnt libri de InventiCiae, de Orat Ore, Orator, BrutUS etc.,

et philosophi eos, quo pertinent libri Academicarum quaestionum, libri quinque de Fini hus honorum et malorum, libri Tusculanarum quaestion rim quinque libri tres de natura deorum, duo de div Maatione uim de fato, tres de legibus, tres de officiis. unus de sen inure itemque de amicitia de paradoxis Stoicorum etc. - Iam cum ea, quas

ab eruditis hodie scribuntur c eduntur, in sere orati nes, epistolae aut dissertationes ae libri disciplinam aliquam vel eius particulam illustrantes, nonne convenit, eos potius Ciceronem, quam perentium, Livium, Caesarem, πο- tem ete imitarit scilicet in tota orationis forma nam in

verbis ipsis sero conveniunt inter se isti scriptores, Nam . quem imitandum nobis sumimus, aequum est, nos, ut obissimam venustissimumque scriptorem, ita limes eum ti gere, qui de eadem materia, de qua nobis in animo si ieribere vel saltem de imisi scripserit. - At si quis hist riam simplicem scribere conθtur, ei sumserim, ut Caesarem vel l epotem, ac si instructam s. pragmaticam, ut Livium hine in rem legat et imitetur. Quotus oro quisque hodie est, qui historiam latino concinnaro cogitet Sic, si us, Comoediam scribere instituat vel in huine colloquendo cuni aliis se exeseere velit, ei auctor sim, ut Terentium it Plammmylegat ejusque genus dicendi imitetur. Sed nec Comoe-- hodie multi latine scribent et latine cum amicis colloqui peritae inter res secundarias, quamquam non injecerim aut anularim, imo utόle est quoque censeo. Quare, ut

nullus scripto priscus negligendus vel contemnendus sed legendus quoque est, sic Cicero taliten inprimis, qui diligentiisime legatur et imitatione maxime exprimatur, dignissimus videtur. maii porro imitationem quemadmo Gm non, ut jam aliquoties dictum est, ponere debemus in Merbis, nam hae in aliis scriptoribus pletamque aeque bona sunt, sed in tot orationis habitu, ita, si quis verba Ciceronis verbis aliorum scriptorum praesert hoc ei vitio ii vertendum est Nam, si quis aliquem in argumento