장음표시 사용
321쪽
314 Tris. XIV. de effectibus Gratiae. Di p. II. de Merito JUB.
riter Τhomistae, et nos reserunt, re sequuntur NM. Salman praes disp. ct cludi s. Tratia mediam viam tenet: siqui dem negat possibilitatem meriti de condigno, & concidit metitum de eo fruo non lum de possibili, sed etiam de ficto. Ita Voga lib. II. in Trid cap. ultimo ,& quaest. 37.ώὰ Astis Bellarm. lib. s. vi us f. cap. 22. & lih. a. de Grariare lih. atticap. II. Vam nex in pedis Ripalla toma. disp. 94 in. a. & alii relati pro prima sententia. s. l. Sententia eo cinis dapis anno expedira .
I Icendum est peimo, iustum noci posse sibi
mereri de condigno perseuerantiam ullam In gratia adhue de potentia absoluta. Ita collig tur e ratione D. Thom. in eor p. huius art ς. Quae potest ad hanc formam resnci: nam id, quod perliciet ad priικipium essentiale meriti, nequit eadere se, merito ς seu quaelibet Perseverantia gratiet pertinet ad principium essentiale me. eiti : ergo nequit cauere sub merito Μ lior in via D. Τ, est omnino certa, ut vidimus cloh 6. Minoe vero prohaia ent: tum quia id exple,3 docet D. Thom. in praes. Tum etiam . quia perseverantia ingratia solum dependet ex motione divina a sed motio diuina est peincipium omnis meriti: ergo perseverantia in gratia pertinet ad princi. pium essentiale meriti. Ira . Ηgeratio est adeo effeax, ni ea recth intεll ma Laelle evanescant omnes ad ver sari rum evasones findatae in sinistra intelligentia illius Primo respondet uou loeci citato num. 24 n Thom solum assererer quod perseverantia in gratia dependens a moti ne divi. xa prout est principium emotia se meriti, quo pacto im-xortat totam collectiorem auxiliorum, quae homini com eruntes a Deo a primo instanti tostificationis usque ad
mltimum unitivum gratiae cum morte, non potest Caadere sub merito, eo quod in perseuerantia se summa ῆncluditur primum totius meriti principium, videlicet primam gratiam, & auxilium incax requisitum ad pri.
inum actum meritorium. At perseverantia ingratia ina. Ea quath accepta, quo pacto dicit continuationem, demotiooem divinam pro durati e siqnenti, non se tenet ex pat e principit: & propterea nos repugnat , quod istos sibi mereatur perlaverantiam hoc mDuo sumpi am, necnon motio em pro eadem duratione dandam, a qna pia in sui continuatione dependet, quatenus conducit ad vitandum peccatum grave, per quod abiiceretur. sed haee evasio reiicitur primo: quia est contra mentem D. Thom. nam D. Thom. In hoc art. s. aliis
ruio aliud intendit eo iuuere distineram ab eo, quodiscurrit,& cones it art. I. sed in art. s. iam concla. st primam gratiam nora cadere sub meritor ergo dum is hoc art. s. concludit perseverantiam noci posse cadere
sub merito. non debet intelligi de per νerantia gratiae adaeqirate sumpta, & qua includit primam gratiam , motionemque ad primum actum metitolium, seu de perseverantia illitis pro qualibet duratione seqtienti . Add.: Nam n Thom. loquitor de illa perseverantia .ruae impedit peccatum , quod supervenire poterat inuratione sequenti, & impeditur per ipsam perseveran. etiam , ut potest videri in argum. Sed rem,a , & sumanum. io . expendimus ἔ seu perseverantia, qua parte
includit primam gratiam , primamque motionem me.
eiti , non impedit peccatvm No duratione sequenti ,
sed tantum in prima sui duratione I ergo non loquitur In hoe ara. de perseverantia gratiae, prout includit pei. mam sui produitionem, primumque auxilium aci me.
Secundo reiicitur ratione: Quia gratia est principium uni .ersale meriti ut determinata per motionem
divinam, sin auxilium escax ; siti principium universale meriti pro nulla duratione potest cauere sub me. tito : ergo nec gratia habitualis ut continuata, nec moiatio nila conducens saltem itidi recte ad sui conses vatio rum potest eadere sub mettio Maiot est certa. Et mi. e prohatnt: nam fi principium universale meriti posset cadere sub merito pro aliqua duratione, τ. g pro duratione sequenti, sequeretur, quod primus actus meis litorius posset mereri ipsam grat am, prout est princi . pium feeuticli actos metitorii .' meretur enim illam in duratio e sequenti, & ut determinatam per angilium,
ae motiooem divinam, quo pacto est peincipium exeris citom secandi aetiis meritorii; sed hoc repugnate rem
principium universale meriti nequit pro ulla duratione cadere sub merito. Minor probatur e Nam repugnat principium universale meriti quoad primam sui infusi nem cauete sub merito; sed si caderet sub merito pro ut est Minei pium sic Mi actus meritoeii , etiam cade tet quoad ptimam sui infusi em: quia eius continua. tio est entitativὸ ipsa mei prima productio continuata, ni tradit D. Thom. t. pari. quaest. IOA art. 4 ad 4. his
verbis r conservaris remm d Deo non es per ad quem no maestinera , sed per eontinia turiem aer eris, quae dat se: ergo repugnat actum metitolium meteti de eo igno gratiam
habitualem, prout est principium secundi a ius meritorii. tra Ad haec res odet secundo Godoy, num. Is . quod potest Deus emcaeiter decernere inlusionem gratiae quoad substantiam. hon decernendo ex vi hasus decreti ejus Conservationem, sed praescindendo ab illa, de postea intuitu primi actu e meritorii praevisi decernere conserua tionem illius. In qua suppositio te, lic/t eo uinuatici graistiae sit eadem actio in Ut physico, moraliter tamen est duplex, & non veri staretur, quod principium meriti cadat sub merito, prout principium illius eii, sed piout non est principium. Sed contra est primor Nam inter principium meriti, & praemii debet dari distinctio realis, quia seri de
realiter causat illud tam in genere causaeclispalitis ae physicae, quam in x nere causae incientis moralis , iuxta dicta num. I M. & sequentibus; sed hae noci claretur , si gratia ut eontinuata io sequonti duratione esset praemium,& ut existens in praecedenti esset principium: ergo, quia. quid sit de clivetus illis deeretis inconnexis, gratia ut conis inuata nequit cadere sub merito. Secundo s per quod praecedens prohatici explicatur , & ro latur) Nam ut aliquid e notat ut per mocium praemii, debet supponere conservationem moralem me riti, alias actu non esset ius ea parte illius: ergo etIam debet conservati ejus peincipium hoc enim uestrueto, perit tota vis meriti juxta dicta duh. g. ex qua ratione moti docuimus, iussum non posse mereri s hi cle condi. gno reparationem post lapsum: ergo ipsa gratia ut coli.
tinuata ita esset praemium mimi actus meritocii, quod esset etiam 'incipiam illius.17 Ad hae respondet tertio Godm eodem num. II. ad ratiorem meriti non peti coniet vati em illius, ct sui mincipii pro tempore, quo eo fertur praemium: nam satis est, quod aliquando tuerit, et quoa peincipium aliquando illud elicuerit. Contra est 1 Nam plopterea docet D. Τhom art. 7. iustum non posse mereri sibi reparationem poli lapsum, quia meritum interrumpitur per peccatum ς sea juxta
hanc evasionem meritum ordinatum ad continuationem gratiae interrumpitur tam physich, quam moraliter : ergo gratia ut Continuata non potest cadere sub inerito. Minoe quoad physicam exissentiam supponitur eum G MORQuoad permanentiam moealem suadetur: nam Hopte rea per peccatum interrumpitur metitum, quia ventuutur, vel non conservatur physic/gratia, quae en illius principium essentiale, &in qua meritum ipsum morais
iter perseverat; sed juxta Goaoy gratia , prout est pciniscipium meriti, non petit conseruari usque a collationem sui ipsus ut continuat aer ergo praeuictum meritum relath ad gratiae continuationem interrumpitur morali. ter; meritum interruptum motaliter, in tempore quo conserendum est praemium , nullam motionem habet ad illud, ut liquet in merito iusti interrupto per peccatum ergo deprimo ad ultimum gratia ut contionata nequit cadere sub meritis. Vetum quidem est: ut sie tacitam evasionem praeis
cludamus I quod in homine lapso interrumpitur meritum privative, & contrariE, & in nostro easu interrumpitur qnas negati vh. sed hoe parum interest ad formalem ta tionem interruptionis: squidem me hoe praecish, quod auseratur gratia sae peccato, motaliter interrumpitur meritum, & motio illius ad quodcumque praemium alis meriti dependentis a gratia tanquam a principio illius: alias iam daretur casus, in quo gratia quoad primam sui infusionem posses eadere svh merito proindeque non esset gratia , nee nonaci gratis justifiearetur; sed iuxta modum dicendi Godo eodem modo interiumpitur me ritum , & principium illius relath ad gratiam continua lam: ergo noci potest hae cadere sub metuo.
322쪽
Adde spis quod et selluntne essicaciter omnes prae dictx evasi es UNam si jussus posset si hi mereri aliquam
continuationem gratia, etiam posset mereri motionem
gratiae, seu auxilium enicax e serendum pici sequenticlutatione : si quidem hoc conducit ad Goset .ationem illi os saltem indirect/, impediento precata pro illa uti. ratione, nec hoc inficiantur adversalii: sed hoc repugnatrergo nec potest sibi mereri continuationem gratiae. Mi. Me probatur: nam repugnat unum meritum mereti alitio metitum , & esse principium illius: quia meritum enactus libet existent in potestate lihera merentis, praemium velo est in potestate praemia ni is, & non merentis', alias
posset sIi piamiare ex ius itia , quod est impossibile, cum
juvitia sit ad alterum; sed unum metitum esset causa alterius, ex suppositione quos possit iust ut sibi mereti auxilium emcax conferendum pro sequenti clutatione: si . quae m est propter actum meritorium habendum in sequenti duratione, & medium essicax ad illum: ergore. pugnat, quod iustus mereatur sihi auxilium effcax prosequenti cluratione.
17s Dicendum est secundo, iustum non posse adhue
divinitus inereti sibi de coogluci donum pet severantiae,s stimatur meritum de eongruo stricte , bene tamen si sumatur late & improprie. Haec secunda pars satis con-srahit εκ sundamentis oppositae sententiae. Prima vero deducitur ex o Thom. tum quia in praecedentibus M.ticulis distinguit inter meritum de e gruo, & de coa.digno, & in hoc art. s. non diuinguit . Tum etiam equia in solui. ad a. concedit impetrationem circa hocoonum, secus vero veram aliquam rationem meriti.
Τum denique e quia ratio illius aequὸ probat de merito
de congruo propri/ dicto, ac de metito de condigno Iu ipsum colligitur ex August. toto lib. de B o pristi. ubi probat , perseverantiam non secuncium metita nostra
Ratio desumit ne ex dictis: Nam principium meritiron potest cadere Rhmerito proprie uicto, ni probaviumus, num. I 7. sed donum perseverantia sue fitialis, sive impropciae pertinet ad principium metiti ' ergo non potest cadete sub merito de co tuo promth dicto . Mi. iacit probatur: nam id pertinet ad principium meriti, quod mitinet ad conservationem & oerseverantiam ipsius meriti; sed donum perseverantiae est huiusmodi etiam reis late ad meritum de congruo, & propter eandem ratio nem num. 333. probavimus iustum non posse adhue da congruo mcriti shi reparationem post lapsum: ergo do num perseverantiae pertinet ad mincipium metiti.
Aetvimenta opinianis emtraria.
176 Α Muitur primo: Nam iustus potest impetrare. Perseverantiam: ergo etiam potest illam me-ceri tam cie congruo , quam de eondigno. Antecedens
est certum apud DThom in praes ad i. Tum quia sicut repugnat i rincipium meriti eadere sub merito, ita repugnat principium impetrationis cadere subeat nullus enim poten petere, quod iam habet . seut nullus potenmer ri, quod iam possidet; hoe non obstante, potest in. sus sibi impetrare perseuerantiam . ergo signnm est, quod non pertinet ad principium meriti, proindeque potenvidere svh merito de condigno, de de congruo. Τum
etiam: nam non minus requiritur ad impetrationem eius
perseverantia, qua in ad metitum de condigno , & de congruo e ergo si, hoc non obstante, poten iustus impetrate sibi perseverantiam, etiam illam potest si hi mereri. Ad hoc argumentum respondetur, concesso ante. cedeuri, negando consequentiam . Ad cuius primam ero. halionem uic, quod perseverantia gratia non pertinet ad principium meriti per modum elicientis, seu praecishper modum conseruantis illud: & hoe suffcit, ot non possit cudete sub metito sψe de condigno, sive de comptuo ; esto talis perseverantia possit impotrati, quia talis porseverantia non adest, dum petitur. 8 Ad secundam eie, quod oratio innititur soli di .diae misericordiae,&propterea non repugnat in natu peccati, ut bene respondet D Thom ad a. Metitum vero innitit ut iuri intrinseco vel iustitiae, vel amicitiae. dg hac ratione ad substantiam orationis non requiritur perseverantia illius, henh vero aes substantiam meriti. Adde quod oratio non impetrat infalli hi liter nisi ut perseverans, ut uocet D. Thora. a.
quaest. 83. art. is. & in hoc sensu non eadit sub impetra. tione, perseverantia illius. Idem dicentin m εst 48 impe tratione, prout procedit a gratia, ct ab ea habet malo. rem vim impetrandi, quia ita accepta suppotiere de et Latia coo servationem. Notat tamen, & h eLis niemi in praes num. P. quod persevera nata partialis potencadere sub impetratione emeaci, & insalIihili, licet nocitotalis: quia oratio habita in A potest habere suffciem tem petia vetantiam ad infalli hilem consequutionem auxilii ad n m actum habendum in B, & oeatio habita in B. ad insallibilem consequiitionem auxilii ad actum eliciendum in c, de scde reliquis. & ita quaelibet oratio habebit suam perseverantiam partialem. Et se integra
perseverantia post primam oratio em perseverantem &ptimum auxilium ad eam, & ut conflatur ea omnibus
auxiliis, & actitas sequenti hos, potest cadere sub infalli tali impetratione, seu noo sub merito propter mortis dicta . Pro discrimine tamen supra adducto videantur
dicta num. I 37.1 7 Arguitur secundo. Nam iustus potest moreri da
oci igno, aut de congruo auuilium c jungens gratiam cum morte: ergo poten verὸ & propri/ sibi meteri pense vorani iam finalem. Patet e sequentia quia doniam perseverantiae polim me consiliit in praedicto auxilio. Antecedens vero probatur : nam praedictum auxilium
noti est principium actus meritorii praecedentis;& alium de distinguitur realiter a gratia ,& eius conservatione eergo iustus potest verὸ de proprie illud sta mereri. Confirmatur ptimo. Nam iustus potest shi mereri per actum primum metitorium auxilium incax ad secundum actum meritorium, & per istum auxilium es.ficax ad tertium, &se de reliquis osqne ad nstimum
auxilium coniungens gratiam cum moete .' ergo potest
meshti s hi donum per verantiae Antecedens prohaturenam hoc n n repugnat ex desectu propoetionis, quia dignificetaim a gratia . nec ex eo qnod auxilium si dotium ei, quia vita aeterna est gratia Dei . nec ex conceptu communi gratiae auxiliantis; tum quia Christus illa omhis messit, & pntus homo, si conssit natur a Deci eaput, patest alteri illa mereri r tum de quia alias iustus non posse is hi methti viliam auxilium efficax , quod videt ut oimis durum , & multum derogans clignitati gratiae ha. ivalis & eius metitorum: ergo. Confit matur secundo. Iustus potest sibi mereri eo
e innationem gloriae, seu gratiae coosumatae, ut docet Div. Thom. in praes art. s. in cor p. ergo continuatio nem gratiae in via. Consequentia probatur 'quia perim .etantia gratiae consumatae etiam debet supponere perseverantiam meritorum , qu et non perseverant nisi is ipsa gratia consumata ergo si , hoe non obstanti , mistia consumata , & eius continuatio vidit veth sub merito, etiam cortinuatio gratiae is uia . Adri Wmar Nam gratia viae meretur se ipsam, ut post mortem comtinuatam ' ergo etiam continuationem sui ipsus in via Auri I indo: Nam instos meretur sta augmentum gi tiae r ergo etiam meretur gratiae continuationem modo. ratione, in qua tale augmentum conferendum est. ει- tet consequentia: quia augmentum gratiae pendet cim. oino a sui co seruatione.
Ad argument. jam constat ex dictis q. praeced. ivllista quae negandum est antecede . Ad cujus probationem dicendum est, quod praedictum auxilium e ducit augiatiae conservationem: quare; seut nan potest iustus meteti statiae continuati em , ita nee poten mereri si-hi praedictum auxilium. Ad quos parum reset , quod non sit in incipium actus metitorii, & quot distingua tui a continuatione gratiae, dummodo indirecth coadu.cat ad perseverantiam meriti, sicut V continuationem gratiae, impediendo peccata. Ad primam confirmationem respo detur unico veris , quod iustus potest sibi mereti serὸ& propiis auxialium illud, quod non conducit ad conservationem gra. eiet, sieus vero illud quod ad eius conseruationem eos clueti 1 & ita se habent omnia ea auxilia, quς dantur ad adimplendam legem. & impedienda peccata. Alia ratio
est io Cht isto te*octu nostri & in puto homise te spectu
alterius . quia nullum auxilium alteri conserendum con ducit ad suorum meritorum perseverantiam. Ad se suam respo et ur, gratiam C sumatam
addere supra gratiam sieundum se quendam modum realiter eruinctum, ut alibi diuimus: gratia autem ra. Rr a tione
323쪽
Hωε maedicti modi non est rincipium meriti, sicut nec
modus augmenti: ideoque sustus potest sibi mereti gra. etiam consummatam, rivisque continuationem Deunddmillud additum, siest poten mereri modum augmenti Sed seut non potest mereri continuationem gratiae, qua
est subjectum modi intens I ita non potest mereti su h. tantiam gratiae, quae est subjectum modico summati Bis, quia solum gratia quoad substantiam sussicit , flerequititur ad meritorum perfuerantiam. Quam disse. rentiam alth tradit D Τhom in ep. hujus art ubi vi Gri debet. Per quod constat ad ulrtimque additamentum. 378 Argoittit tertio. Nam potest Deus decernere εsseacitis gratiae infusionem quoad substantiam, praecisi. M se haheraclo in tali decreto eirca eris conservationem rin hac suppositio e potuit Deus meisci cum iusto hoe
nam in B ergo potest justas sibi mereri de condisno eon.
tinuationem gratiae . AntecedenI ea nullo capite vide. eur repugnare. Et consequens recth infertur . siquideme servatio natiae in B in illa hypothesi habetet tan. aum rationem termini, de supponeret praevisionem me.
stato nu. 3. ὶ Responde ne permittendo antecedens quo. ad primam partem; di negando quoad secundam, o uia praeolutum pactum est omnino chimaericum. Ratio clar/ues citur e E dictis .' nam Deus non potest eum iusto meisci se claturum per modum praemii eontinuationem gratiae, nisi emcaciter decernat conservationem meritiosiciti in A n Rise ad durationem B inclusi vh. Praedi ctum autem meritum ad sui perseveram iam omnino de. pendet a continuatione gratiae . ideoque gratia ni coma sata clehet misistere physice usque ad B per modum principii meeitum conservantis in os morali: de hac ra a cie est euidens chi tra, quod Deus paciscat ut eo .servationem gratiae in B intuitu meriti eliciti in A. Is Arguitur quarto. Quia iustus potest sibi mereri
.eth At pro Wi clon m eonfirmationis in gratiar ergo etiam donum perseverantiae. Antecedens est certum: quia clooum eonfirmationis nulla tenos requirit ut ut in in cipium essentiale meriti, cum plures ivssi mereantne , nolo sint confirmati ingratia. Co sequentia vero in halnr. nam donum confirmationis affert indispensabili ter perseverantiam gratiae . ergo qui potest mereti do. rom c firmationis, e iam potest mereri donum peto.
set m. 3. de s. Lain. ergo etiam donum perseverantiae. Coosmnentia connat . quia martyrium affert infallibili. Em conum perseverantia. 'I Confirmator secondo Nam molli peccatores merentne de condigno obstinati em, seo perseverantiam in peccato.' ergo etiam tu aut potensibi mereri perseverantiam in bono, seu gratia consequeneia a paritate constat. Et antecedens experimento. s. qniclεm Deus in poenam praecedentium peccatorum mni. tos clεsitit. Ad argument respondetor permittendo antecedem, et negando consequentiam. Nam sicut gratia contummata, di eius continuatio necessario supponit continuatimnem gratiae unoad substantiam , de nihilominus iustus
merens gratiam consummatam, de continuationem eius
noti potest mereri continuationem gratiae quoad substan. tiam, ni vidimus num. 177. ad se M. cous at iustus non potest sibi mereti continuationem gratiae , ex eo quoci m reretur donum confirmationis, lic/i hoe as rati iram in allibiliter. Et ratio est eadem utrobique 'quia sicut gratia consummata addit supta gratiam secundum se quendam modum accidentalem, qui nee en princi . pium essentiale meriti, nee conducit essentialiter au illius perseverantiam, ita donum confirmationis addit supra natiam securidum si similem modum accidentalem , Di diximus tract. praee. disp. a. num. III. Ac loco ibi
Ad primam eonfirmationem respondetur peἰmo ne pando antecedens. Ut non obstotὸ colligitur e et D. Au. gust, lib. de Dona per α. tibi docet, quod sicut fides , nox on initium salotis .est donum Dei, ita marritium,
qood pertinet ad fidem . de seut illa, quia totaliter est clo in Dei, ma potest eadere sub merito, ita matri. rium. Et si P P. aliud docent, exponendἰ sunt dε me. rito congrui larg/ sompto. Et prout est idem ae impe. tratio '& eodem moso intelligendi sunt, si alicubi do.
eent . perseverantiam natiae M sse eadere sub merito . Respondetur secutalo, omissis antecedenti, negando eonsequentiam Et ratio disparitatis est . quia marty.rium nee est principium essentiale meriti, nec conducitas ejut conservationem essentialiter, qnia est passio ab extrinseco illata eum sustinentia virtuosa illius ex parte patientis, de nihil horum conducit ad principi uin m tonui . At perseverantia in gratia, quae annexa est maristylio , conducit saltem ad perseverantiam meriti, At in pterea nou potest cadere sub merito. Ex his solutioni. hut elige, et clam malueris. Si vero hane lacnodam ele geris, ad teltimonium D Αugis'. die, quod solum in. tendit martyrium esse donum Dei excidens vires natu rae. vel loquitor iuxta praesentem providentiam, in qua
nullos sotth meretur martyrium. Ad seeundam eonfirmatio em respondetur maceridendo antecedens ἔ& negando consequentiam. Diso iri. tat consillit, in eo quoa obstinatio, prout dicit caren. tiam privativam gratiae, supponit iam peccatum actua. te, quam habituale: prout clicit permanentiam limpii.
eem in statu peceati , seu in peccato habituali suppo. nit mecatum actuale , a quo potest induci.' prout diacit immobilem adhaesionem ad malum, comparatur cudono e firmationis, fli seut haec non requiritur ad per. seuerantiam meriti, ita obstinatio non requiritur ad con .servationem peccati. Actus vero meritorius necessario debet supponere eontinuationem gratiae ad sui perseve. rantiam moralem, At propterea nullus potest illam meteti.
18o D RO obiecti meriti eomplemento inquires
L cum D Τhom. t. ro huius quaest M. .a te dirotia radant suo m uot Quae qi Istiuncula peris tractati potest vel relath ad hominem austum, vel me. catorem. dc sumptis bonis temporalibus, prout conducunt ad vitam aeternam, quo pacto imperantur a pro vi.
dentia supernaturali de ptetdestinativa, ut diximus tras.s diis 3. dub. t. vel sumptis secundum se. In qua succin. eth, de per partes procedemus. Dico ergo primo , quos justus potest mereri de
condigno, dc defacto ita meretur bona temporalia, pro It
Conclucunt ad salutem. Ita D Thom ubi supii . de communiter Theologi: Contra VaetqueE in praes di SI-lum in A. dist. 13. qucst. I. art. 4. ad 3. de alios, q ni ina. tum concedunt meritum congraum res at/ ad ea . Et prohatur ratione D Thom nam qui potest mereri cle condigno aliquem finem. Et de satio illum meretur, etiam mereri potest , Ee defacto meretur media conducentia ad talem finem, si adsit pactum ; sed justut meretur de condigno vitam aeternam, Ac hona temporalia possum esse media conducentia as illam, de uesicto adest pa.ctu me ergo ilistus defacto meretur de condigno bona temporalia, si defacto suum meritum ordinat ad illa. Maνω est certa: quia nulla alia conditio requiritur ad meritum de eondigno , supposita squalitate . cui non praejuclicat ut in in Esenii excessus metiti , les potius avet. Mnoe quoad primam , di secundam partem sup Sinitur. Quoad tertiam suacletur tum ex illo Math. 19.mnis , qtii reliquerit domum , oe. centiWistin accipiet, o in. eam aternam possidehit, quam promissionem plures P P. et Interpretes exponunt de honis temporalibus, prout conducunt ad salo tem . Tum etiam: nam pactum, quod deservit ad finem, etiam de seisiit ad m,uia: oh quam rationem docet D. Thom. supra ait. 8. Et in hoc ait io. nosque docuimus in hae disp. i 8. pactum deserviens ad
vitam aeternam deservire etiam ad augmentum gratiae,qn a est medium ad majorem gloriam 1 ergo si hona temporalia sunt media ad salutem, dat ut patium ad ea
Confirmatur Nam bona temporalia , mont C d. ducunt ad salutem, possunt esse Oh tectum spei ut tradit o Thom. a. a. quaest. i' ait. a. ad 3 possunt esse etiam odiectum orationis, ut patet ex praxi Ecclesie, At Ang. Din. 2.2. quaen 83. art. 6 in cor p. At ad g. di q. At
ducit exemplum Isaac, qui rogavit ad Daminium ni daret
324쪽
Dub. X An justis posse sibi mereri H contains, ves citem c .
daret conoeptum Rebeccae, ut refertur Gmes as. &dedit Deus conceptum, ex quo natus est Jacoh pigue- sinatus I ergo etiam possunt eise Ohieetum meriti; aliis non excedunt proportionem operum honorum , quae in charitate eliciuntur: ergo cadunt sub metito de condigno.
18i obiicies primo: Nam id, quos se tenet ex pariste principii, nequit cadere sub merito cle condigno; sed
hona temporalia, plost conducunt ad salutem, se te.
nent ex parte principit: siquidem se habent tanquam au. xilia nitem extrinseca, quibus homo movetur ad ex
ercendos actus honos, meritorios: ergo nequeunt cade.
ta suti merito de condigno. ' Meundo De ratione me. riti de eondigno est, quia i falsi, liter consequatur pretiamtum; sed justus non e sequii ne insallibiliter bona temporalia, alias justus haberet plus de istis bonis, quam Deceator,& magis iustus quam minus iustus; quos
non erisit ita, sed seph oppositum I ergo. N Tertio. Nam lovistitudo vitae de est horium temporale, dc ali quando conducit ad salutem, ut in D. Paulo elemita p t tamen nequit cauete sub merito de eo digno, quia se tenet ex parte principii, sicut continuatio gratiae: ergo . Ad primam obiectionem respondetur negando mi. notem. siquidem bona temporalia sunt terminus interis medius , lieut augmentum gratiae, ut nos docet D Τhom au quod non Ohnat, et nod conducant ad alios actus merii otios, sicut nec ad hoc obstat, quod augmentum gratiae aci illos eo scat. ' Ad secunciam respondetur, quos propterea justus aliquando non consequitur bo a temporalia, quia ad suam salutem non eo ducunt . prae settim, quia elim sint bona secundum quid, non est
inconveniens concedere, quod ea non assequatur, est mereatur de condigno, si aliat meum non assequuti
conducit ad maius eius metitum, de gloriam. Adlertiam respondetur, quod esto prima vita non possit cad te sub merito; h oh vero loogitudo illius: quia xec est principium metiti, nee conduciet ad aliud; cum simplicitet possit sine illa conservari, ut conservatur post
mortem. Continuatio vero gratiae requii itur per se ad Perseuerantiam meritorum,& ha de ea est alia ratio.
18 a Sed scire laesan desideratas, an iustus aliis me reatur bona temporalia' Resolutorie dicimus, quos de facto non pote it illa meteti de eo digno alteri ex defectu pacti. Sed si adesset, posset ea mereti de eo digno astori si se iusto. sive peccatori, sicut potest mereti primam gratiam . De congruo potest defacto illa aliis me reti , quia ad hoc meritum noci requiritur pactum.183 D eo secundo, iustum non mereri de condigno tia temporalia secundum se considerata . Ita o Thomin praes nec non a. a. quaest. lax art s. acl 4. quem se quuntur communiter Iheologi. Et probat ut ratione: Dam metitum ordinatur ad praemium; sed hona opera
iusti lielth non possunt ordinati ad hona temporalia se cundum se eonsderata: ergo non potest illa meteri de condisno. Minoe inobatur e tum quia talia opera sunt ordinis supernatoralis; sed opera supernaturalia nullus licith potest ordinare ad bona temporalia tanqua in ad fidem et terminom , suendo ibi: ergo bona opera justi non potant lieith oedinati ad hocia tem me alia se ut eum se conta rata. Tum etiam . quia inop et eandem ratiorum irastus non potest ea licith sperare aut petere,nt docet D Τhom. locis supra citatis ex L a. ergo nec potest sua hona opera in illa ordinare. Adde primo: Nammaedicta ho ia non possunt esse effectus praedestinationis sconsiderentur secundum sed ergo nec possunt esse prae. mium metitorium : siqnidem quod est effectus meriti insti, debet esse effectus p aedestinationis . Adde socianda bQuia praedicta bona sunt communia honis, At malis rergo pectui sic nequeunt esse raemium meriti iusti. Pa.
et cotismu ntia: nam praemium correspondens merito
iusti debet habete aliquid speciale, per quod pertineat ad ipsum. 184 Dico tertio. iustum non posse mereri de comno proprie dicto praedicta bona secundum se. Ita colantur ex D. Thom in praes o, nullum aliud meritum concedit ad ea, nisi co sequutionem physicam illotnmad quae Deus mo .et; sed consiquutio ex vi huius conisceptus nequit dici prope ih m ritum de congruo , sed ea tuum abusi vhe ergo iuria D Τ m. iustus non γ-test mereri propriε de eo tuo hocta temporalia secum dum se. Ita tuentur NN. Ses m. io praes disp. c. num.
Et ratio pro praecedenti resolutione etiam hane pro hat effraciter: Quia etiam metitum de Congruo pro ini/ clidium ordinatur tanquam uia ad terminum; sed meritum de congruo promth dictum nequit reclinari ab bona temporalia secundum se tanquam ad terminum de finem, cum etiam praedictum meritum sit ordinis siper. naturalis , dc fundet ne in charitate. ergo vide: Nam oratio solum innititur cliuinae misericordiae I metitum vero de congruo propri/ dictum fundat aliquod i is in trinsecum, fli hae disparitate maiorem proportionem debet habere meritum cum praemio, quam Dealio cum te postulata; hoc non obstanti, justus non potest licithpetere hona temporalia secundum se: ergo nee illa meiateri de coctgruo.
Nee testimonium Div. Thom. in hoc ara concedens metitum secundum quia, quale est metitum c gruum adhue proprie uictums quo pedicipu/ movetur. Gonet ad illud concedendum in ordine aci bona tem talia se cundum se sumpta a urget contra uicta: Quia ex uerbis natim sequentibus apertὸ eoo stat se loqui de merito, quod coincidit cum c sequutione, ut supra notavi mus, & huiusmodi meritum est tale non solum heian dum quid absolute, sed etiam in genere meriti congrui. Mimis orget exemplum meriti peccatotum, quo mu nitur, propt/r proximὸ dicenda. 38s Dico quarto, peceatoees non posse mereri sibi, ant aliis sive de condigno, sive de congrno hona temporalia , quomodocumque summant ne . Ita Caiet. in
hac r. a. quaest. al. art. q. ad 3 BaιΗΣ a. a. quaest. Iq.
at t. o. Et alii, quos sequuntur NM Salmant. io praecnum Iaa. contra Gane in m num a 36. de Aranaum in hac quaest. art. x cum aliis. Ratio est: quia opera M. na peccatoris non fundant sus ex iustitia, nec ius amicitiae in Oidine ad bona temporalia r ergo nequit metetide condigno, aut de congruo hora temporalia , quomo documque sumantur . Antecedens est certum. Et coci sequentia liquet: nam meritum de co digno fundatius ex iustitia. At metitum de congruo propcie dictum ius amicitiae . 'I Confirmatur.' quia utrumque meritum peistit fieri in obs quium praemiantis, scut praemium petit esse honum merenti ; sed opera hona p ccatoris neque oni Esse in obsequium Dei, cum in sentia cum posito me ea ii nequeam referri in ip ra tanquam in ultimum finem. ergo. Viueatur Div. Thom. 4 dist. I . quaest. I. art. 3. quaestiunc. q. ubi non solum negat peccatori me. titum de eo digro, sed etiam m titum quodlibet sumeans ius ell amicitia , quale etiam est metitum de coci. grvio propriὸ dicti ira: quamvis illi concedat aliud me ritum congrui relate ad bona temporalia, quod collaciis dit cum eou sequutione illo uin, vel cum imperatione.
18s sed obiicies primo: Nam juxta D. Τ m. 4pta quisl. a . art. amis altus humanus est metito iarius, aut demeritorius, squidem ratio metiti , & deme. titi laut passo es hciuitatis, At malitiae moralis idt colligitur ex illo Ecclesiast. ultimor ci, Era , qtia fiant sum Iob, adducet Domnus is hincium. sve madiam . serae bovum , ides ut praemium pro boat, de supplicium pro malis Operibus largiatur) ergo omnes actus hocii moraliter in
peccatore sunt meritorii saltem v licuit memii secundum quid, qualia sunt bona temporalia, de saltem de congruo . Secundo: Nam peccator potest mereri augmentum fidei, ni si eliceret actum intens oeem habitu ineexistenisti, qui non concurrit effcienter physice , ut supponi mus ergo emcienter moraliter , siti meritoeth: ergo potiori titulo potest mereri hona temporalia. Τertio: Quia peccatores per opera sua hona moraliter quandoque m diruerunt praeservari a malis temporalibus, ut legitur de Achab 3. Regum cap. ai. dc de Nini. itit in I et historia , di ut inquit D. August tela
tus a D. Thom. I. pari. qndisi. 89. ait. o. aes limeren. tur per hocia opera diminutionem preno sensibilis: ergci
etiam metentur bo a temporalia 'quia eadem est ratio .
Adri Nam. D Τhom. ibi docet, quod Deus remunerae ea lidest opera bona in statu metati Dcta temporali N.
bonum irremtineratum ioeniatur.
Et cotist matur: Nam peccatores per aligna bona opera aliquo modo uitiata metuerunt aliquod ptetmium temporale saltem de congruo, ut constat ex Evod. I.
325쪽
o hi dicitur Denm aedificasse domos obstetricibus quia
mendacio eons tua tutat vitam iusantium heb atotum. Ubi D. Greg. iii sita glossa ait, quod eti*a mendacii teri Te Mam receWenserunt m accepis . Iuem docet Auguli. de
Raah in tetrice lidi Contra merdotian cap. I α tib s. dZ Civit. Des cap. I s. Et D. Thom. lib. 3. de Reginx primcip. cap ostendit Romanos mundum luti ugane, cedominium ac imperium meruisse propter amorem p eriae, a luna jusitiae , & singularem pietatem, ac civilem Nnevolentiam ; quae tamen ab ipsis fiebant propter ua.
i 8; Ad primam obiectionem responcietur negana antecedens . Ad cuius insertam probationem iam constates dictis num. 43. Ad illud Ecclesiast. diciolum est , opera hona facta a peccatore aclducenda esse in iudi cium, non quia intuitu eorum ipse accipiat aliquos prae
mium , nec in hac vita. tibi non semper remunerantur,
mee in alia, ubi reprobus est incapax praemii, seu quia ex eis recipient piae destinati aliquod gaudium acciues ea se tanquam ex effectibus suae prudeuinat totus si Adscondam respondetur, quod peccator per actum in.
tensorem fidei soldm concurrit dispositi vh physici ad
Ad tertiam respondetur negando anteemens. Et auptimam probationem insiliam cli/, quod, Achab , &Nini sitae non m-tu6runt preservationem a malis, sed tan. tum impetrarunt eam, vel dilatiorem poenae tempora. iis . Ad seeundam insertam ,&clesia mptam ex D August. & D. Thora. die, ititelligendos fore de diminutio
Me poenae negati vh, qtia tenus hona opera impediunt peccata , qui hos angeretur suppliciti. Ad additamen tu dicerudii est , iam D. Greg. quam o Thom. loqui de re mundi ε .itione abusi vh sumpta, quatenus coincidit cum eonsequ-mtione, aut impetratione. v Eodem modo respondem
dum est ad confirmationem. Praeterquamquod in senia si , quo procedit, negari uehet suppositum, nempe quod de iue idoni actus, qui sit smul bonus, aut malus mo. raliter. Pro quo recole, quae diximus tract. Io. durus. per totum , &num. II. videbis explicatum id de ob ne trie hos, ubi imitatus est sunm Magistrum Angust. qni loco in eonfirmatione citat.' eodem modo loqui. gur de illis, ae de Raab. Nee oppositum docet D. Greg. quas mendacium fuisset oecatio remunerationis, s d benignitas erga infantes. Et sotth ex ignorantia in vincibili non fuit peccatum, sed opus honestum. De Romanis idem dehet diei: nam per actus vitiatos invni gloria nihil meruerunt, adhuc secundum quid di ahimsvὸ sed per alias operatio es adaequat as, quales sint quas in confirmatione retulimus. Et de his loqui est D Thom loeci in ea citato. 38 Dico ultimo, quod homo,s cocideretur in .ra , aut eum integritate orclinis naturalis, posset de cos.
diguo mereti fihi bo a tempo alia . Ita Banum, & Salin. iocis supra citatis, & alii: Nam qui potest mereri de eon
digno ultimum finem alicuius statos, etiam potest me. reti terminos intermedios s sed homo in utroque statis posset mereri de condigno ultimum finem naturalem per actum emcaeem dilectionis naturalis Dei se per om. Diat ergo etiam posset mereri terminos intermedios. Iam si i sed bona temporalia possunt assumi ut media con ducentia ad talem dilectionem, scut a sanctis assum uti tur ad dilectionem supernaturalem: ergo posset de eo digno illa mereri.
An, o quom o merita per peccata mortificata, per justificationem n
tum gratiae acidus remisscorrespondens masica
L I desari videbantur ad completam huius dic
putatiores notitiam , cinae ob assinitatem doctrinae sub uno euhio comprehendimus, licet NN. Salm ea mitractent in diverss tractati hus , squidem d8 reviviscent Iameritorum agunt in hoc tract. disp. s. & de augmento
debito acti s remissis in tract. 19. iaciari disp. cludi ' Pro qui hin supponimus primo, inerita semel motistificata nunquam reviviscete physice, quia cito transeunt Iob quam rationem, etiams non mortificarentur per pe calum , nunquam redeunt physicἡ, si semel intertum mi ut physic8 . ' Supponimus seeundo , gratiam augerimotaliter statim, & in eodem instanti quo ponitur actus rentissus , quia crescit in ea ius au maiorem gloriam. Und/ dissicultas quoad metita mortificata est , an &unomoso te viviscant moraliteri Et quoad augmentum
gratiae , quando physicὸ conserator Circa pii rem dissicultatem omnes Scholastici do
cent, merita mortificata per peccatiam reviviscere me subsequentem justificationem, ita ut aliqui affrment ompositum esse erroneum, alii temerarium. Circa modum tamen,& quantitatem , in qna re iviscunt, plores sunt modi dicendi. Siquidem Nominales, & alii , quos refert,& sequitur Suater opusci de Reriissereri merat. ubi rem hane ius vi pertractat, asserunt, omnia merita bene melo hisqueniis iustificationis ita perfecte reviviscere , ut praeter gratiam quae correspondet dispositioni, in qua homo resurgit, dent ut statim, & physe toe gradus gra. tiae, quot habuisset homo per merita , s non fuissent
mortificata , ct consequenter ius ad tot gradus gloriae. Undε dictitit, quod si iustus amisit gratiam ut lex, & acit actum charitatunt quatuor , statim allequitur 1or. malit r. & in e se physico decem gradus gratiae.
diametro modum dicendi tenet, asserens hominem in sua iustificatione non assequi plus gratiae , sive in esse glatiae seu moraliter, sive in He physco, prae er eam quae cor. respondεi dispositioni praesenti. Unde additor reviviseemtiam metitorum solum consistere in eo , quod eadem
gratia, & gloria tribuitur pluribus titulis. & quod homo haheat in patria maius praemium accidentale intuitu metit eam praecedentium, juxta modum praescriptum,& relatum num. x 43. Pro quo modo dicendi refert Alenissem, Bona v. Palus Capreol. & Calat. Alii docent, uiam mediam tenentes, contritionem, qua aliquis resurgit, esse dispositionem ad duplicem gratiam in esse physico, nempe ad eam quae de novo datur in vi in sentis dispositionis ,& iuxta quantitatem illius.& ad restituendam antiquam juxta eandem intens emetit aut si metita mortificata erant tit viginti & dispostici praesens sit ut octo, homo recipiat statim gratiam ut sexdecim , octo grados scilicet prout meres Ment praeis senti dupositioni, & alios octo ex antiqua gratia deperisclita , qua etiam eidem dispositioni , ut eanta per accidens , correspondent . Pro quo modo referuntur Scotus in dis . Io. quaest. a. Ioannes a S. Thoma g. pari. disp. 36. arti a. & alii. Quibus ex parte suffragatur Gone . g. Part. disy 6. conc. 4 quatenus asserit, quod licet gratia commensuretur in esse physico cum dispositione praesemel; attamen homo accipit in iustificatione majorem gratiam in esse morali juxta proportionem proximὸ ins nua tam , itaut si iustos ante peccatom habuit decem opera
meritoria ut octo, & postea resurgat eum contriticiactui unum , quodlibet opus resurgit ut unum, & resultat meritum ut undecim; catera vero merita omnino mor
Ultimus modus dicendi tenet, quod homo la hae
vita non consequitur natim aliquam maiorem gratiam in se physico intuitu meritorum praecedentium; Coninsequitur tamen totam gratiam in esse gratiae seu mora. liter statim , interueniente quacumque dispositione adjunificationem ,& debitam meritis praecesenti f. Main altera vita consequetur etiam in esse physico totam gratiam debitam pio omnibus meritis, sive mortificatis, lave non mortificatis, sive intensoribus, siue remissis. Ita NN. Salmant. in hoc tradi. disp s. du, unico num. 9. &,lii plures. Circa posteriorem dissi itatem idipsum doeere de-heat praecitati Authores, unusquisque auxia suum modum, & est sacto docent NN. Salmant. tract. 39. disp. s. duh. q. Pro qua referri possunt alii modi praedictis assi nes . Nam Granados docet, quod iustus lassicienter di ponitur ad augmentum gratiae dehi tum actibus remissis, cum elicit actum aeque intensum gratia praeexistenti quiata virtute praecia aui iam sotest disponite ad tale augmentum
326쪽
mb. XI. An, Ο quomodo merita per peccata mortificaci cI c. 3 ly
tum. Aran vo dicit, quos sol dira disponitur , dum elicit
actum serventiorem : nam ratione suae intentionis p est disponere acl augmentum gratiae secundum excessum, quem habet supra gratiam praeexistentem, & in virtute actuum praecedentium remissorum susscienter dispotiit ad augmentum iplis debi eum, ut statim eo serendum. Et tannem Ferre asIetit, quod si collectio actuum romis iocum, & tota illorum intenso moralis simul sumpta excedit intensionem gratiae, inne jonos susscienter uis. ponitur ad recipiendum statim totum augmentum eis ciebitum, quia ultimus actus remissus in virtute prece. uentium en virtualiter intensior. Non possumus tamen in hae celehri, gravi, ac per disseili ioitioveisia , cum perspicuitate desiderata in cedete, nisi inius, & per partes modos aliorum refella mus . quod ptae Ilare curabimus t . diversis.
1 T Icendum est primo, merita omnia per μαeatum mortificata reviviscere pet subse. quentem austificationem. Ita D. Thom. 3. pari. quaest. n. art. s. aliisque in locis Et probatur primo ab authoritate sacrae scripturae . Nam Ioel a. dicitur IIam uisis annes, quos comedis eti a. o brucitis. Ubi glossa intellinealis exponit , ut
refert D. Thom. loco citato : Non patiar perire aeria. rem , quam cum perturiatione animi ami a. Tine se : s disia ιε'tas est me tu bo ram operum , quia sua μνὰιtiam per terrarum, ut subsimit Div.Τhom. ergo pre patri retiam insit t) revivisum opera meritoris tritis fanu. Eodem modo interpretani ut predictum locum alii PP. liem exi. ad Corint n. is. dicitur : Abundantis in opere Domi a sem. er scienses , quoia iubis inser non es inanis an Domano Quem tot iura exponens Trident. sess. 6 cap. is sic alte me Rirιν ratione inuties. , bini Icaris bomulus sive aeceptam gratiam
da sun/ A seis H,bar Abundare is omni o ere bono, cientes die Ubi Concit. distinguit duo genera meritorum e unam eccum, quae cum gratia accepta perpetuo perseverant, re aliud eorum quae per peccatum moltis cantur, se dehit homines admonentur ad eorum praemium sperandum : ad quod inducunt illa verba Apost. Aon ream essiritistis D tis , ut ehi υ Datur ereris instri Mni, dismo vis, etiam esenistis iis nomine iraias: ergo vel frustra Conei. tium proponit praedicta iis, qui gratiam amiserunti, &sua merita mortificatoni , vel merita mortificata revi. viscunt ad praemium, quod mernerant. Et confirmatur primo ex Τι ident. loco mollim δrelato, uhi post dicta τε tha adiecit. Ariuo rificatis amap/itis deesse credendιra es quomatas thes 1ltis gurdem operi. Ms, otia in Deo sunt faeti , divina ι ι pro huytia Dira statu satis e se, ct vitam aeternam Do temscre, s tamen in gra tia deeriferint, e saeti dam premeruisse censeantiam. Ubi ires conditiones requirit , ut opera meritoria suum praemiumo, facto consequantur r nemph quos sint opera iusti, quos in Deo tint sacta, idest: ex gratia Des, fle tandem quod ni tens in gratia decedat Οὐιbia nihil am ti,s de sie, eredendiam es, inquit Coacis. & valde notantium hinatqui in rita moltificata habent duas priores conditio. Des , ut si apponitur , alias nunquam iuisent merita a&tertiam recuperant per subsequentem justificationem: ergo merita juxta Concit. in iustificatione, levi. istunt . C sit matur secundo ex nonnullis PP. nam. Hiero. num ad Gilat. 3. ait: Z LMmque es fidem LMista tibinais rit, o postea lapsis fuerit in peccatum , Aut prioνa dicatών
passus f is frue ea is , se minus vori perdet ea , si ad ant Lysiam statum restituo ν. Chrysos . ibidem ait: Non fristia
Idem docet Austus . lib. d Vera, o falsa poenie. Ambeos&Anselm ad locum citatum,& alii P P. quos ad loogum refert Marius Et probatur ratione D. Thom. loco citato: Nam lic/t non fit debitum ex iustitia, quod merita mortificata re viviscant cum meritis moetificatis non si debita recupe
ratio post lapsum ; supposta tamen speciali gratia Dei,
re ordinatione , necnon seruienti permanentia morali eo rum , deben t omnino reviviscere ablato impedimento me rati; seu defacto datur specialis gratia Dei aejusque Oeclina tio cire a te viviscentiam meritorum, ablato impedimento peccati,dc alias habent sufficientem permanentiam mota. lem: ergo merita mortificata per peccatum revivistunt initistificatione sequenti. Mascit solum potest dubitari quoad Ditimam partem , quae nostro iudicio est certa . nam sicut
ad perseverantiam meritorum non requiritur continuatio eorum ph tica, quae saepe cito transeunt , sed itantum perseverantia motalis, ita ad reviviscentiam meritorum sussuit permanentia eorum moralis.
Minoe quo aes in imam partem, nemp/ quod detur specialis gratia D i eiusque pactum, de ordinatio, satis liquet ex testimoniis supta telatis. Quoad secundam vero, scilicet quoad permanentiam moralem, ostenditur.' Nam ad permanentiam moralem memorium suifficit, quod maneant in acceptatio e divina .' nam cum iussu.xus meritorium si tantum moralis hoc est movens voluntatem alterius, aut Dei ad constrenuum praemium, satis erit ad eorum in luxum , quod maneant in accepta tione Dei praemiantis, seu merita semper manent in acceptatione divina, quia sunt opera in charitate sacta. ergo habent susscientem permanentiam moralem . Roborat 'Nam causa eatens aliquo suo effectu praeci δ propter impedimentum , illo secluso uehet talem effectum hahere , dummodo secundum se permaneat, sed meritag manent se in me in acceptatione Dei, ut pluries dieit. Τh. loco supra citato, & immo iuntur a suo est asinopter impedimentum peccati .' ergo, eo sublato per subsequentem iustificationem , debent habere emtacitis suum Effctum, nemm perducendi in vitam aeternam . tot Stu obiicies primo .' Nam sicut pes paenitentiam expiamur Peccata, ita per Peccatum destruuuliar meri. ta praececletitia ; sed, destructis peccatis pρr paenitentiam, peccata dimissa non redeunt, aut reviviscunt. ergo nec reviviscunt merita per peccatum semel mortificata . 'Nec refert, s dicas , merita destrui physice, sed permanere moraliter secus vero peccata, Quae utroque modo
destruuntur. Contra es: Quia haec solutio petit principium , & videtur voluntatia: nam ideo merita revivisce rent, quia semper remanent moraliter in acceptatione divina ', sed etiam peccata semper manent mota liter in abominatione divitia.' ergo uel peccata semel dimissa es oeunt, gratia cle structa ; vel merita mortificata nos reis
viviscunt, peccato cles ructo. Objicies secundo. Nam quando contractus aliquis non est ah tutus, seu condit lotiatus , de deficit coιQitio, omnino desiluitur; sed contractus, quo Deus pepigit remunerare nostra merita , est conuitio atus . &c ditio, a qua dependet, est , s no adne elex sereati
ex μνte henusis ergo, adveniente peccato, omnino deis irruitur contractus, & metita no 1 viviscantur. Et confirmatur .' Nam quos omnino motitur , non potest per paenitentiam reparari ; feci merita praeis cedentia per subsequens peccatum omnino moriuntur. ergo non reviviscunt destructo peceato. Minor probatur . nam scui de impio dicitur Erech. 8. impius egerit I
niteneram , omnium anisuria um otis , qtias operatus est, non
jussus a jus tia Aa , ct ferarit antiara'em . . . .' omnes notitia ejus , quas I cerat , non Neredis κρών Et infla .' ciam e
se aberrerit justus a justitia μώ , o fecerit iniquitatem, mo
ex vi primi testimonii deducunt Theologi, omnia peccata omnino moti per subsetquentem iustificationem I ergo ex secundo testimonio debet etiam deduci , metitai caecedentia per peccatum omnino mori. Patet consequentias quia utrumque testimonium c linet eundem mmdum loquendi proindeque smillimum sensum. Ad primam obiectionem respondetur , sustinendo solutionem inter arguendum datam, quae optima est,& non voluntaria, sed innixa aut horitati, & rationi in gentis disparitatis. Innititur enim in ptimis aut horitati sacrae scripturae. ubi asseritor, Deum nunquam oblivisci operis in charitate semel facti , ut vidimus num. praec. Tum Trident.& Ss P Ribi r latis. Dere. ivistentia ve. ro peccatorum nullum est testimonium. sve Scripturae,
sive SS PP quin potius August. lib. de Res Μ μοίρ.
ad Myeeriones Gallarum cap. a. docuit , hominem damnania dum non sere propter originale semel dimissum, ni te seri Div. Thom. 3. pari. quaeir. 88. ait. I. ad i.& Gelas. Papa cap. Sie iue a 3. queti q. dixit, Diuina et euru i m,sa perenta in titrionem ulterius redire non patitur . Et
Beneu. XII. in evitavan Insis evinctas statuit , obsita .m esse , ut quis Ieccata μν turmiemam dimissa raros debeat
327쪽
ΠΛΑ. XIV. De sectibus Gratiae. Di p. II. M Merito iust .
Innititur etiam disparitatis videntis rationi, quid. nnies in oppostum reluctetur Ripalla lib. de Ente In rn. disput si, sect non agnoscens disparitatis ratio. nem, nisi quae ab anthoritate sumitur. Nam in operi.
hus bonis debεt distingui id , quod illis e petit ex ordine ad Deum , in cuius gloriam sunt , & quod illis convenit in ordine ad operantem. Ex primo capite nunquam deficiunt, quia ita sunt merita nostra, quolsint absoluth dona, & opera Dei; sed solum ex parie operantis per prccatum se impedientis ah illorum emactn : unde , remoto obice por justificationem , statim redeun ad praemium. At vero peccatum tam in se , quam in ordine ad operantem per remissionem penitns extin. itur. Quam disparitatem optim tradit D Τhom. in
clist. et a. quaest I. art. i. ad 6 his verbis . Duee dum quod
preearum moriale non mortificebat merita ιν cederiis , quin ande essent Ditia.' unde maioriam ehcterum ted ani ; sed mor.
ei trahant solum qMositim ad ictum erant, qia i ediri hortiν ί e sentiu ιone esse rus i sorum. Et ideo, remoto tinpedi mento, in Da efficacia remanent qtiones istum. Sed Decorum non Ictim mortificatών quead peccantem , sed etiam in se. Et eatio disparitatis en efficacissima Ren:isso exim peccat timi piosequitur S. Din. ὶ est primit litis πtis Dei; sed moriri eno meritoram Irecedentrum es optis hominis . Homo autem sua otiione in Ietest et acuare Italociter eptis Des, quamvisi ossit impedire, ne a prosis o id O bomo per peccatum s
Quam uisparitatem etiam tradit 3. pari. qucll. 88. art. I. & compendios hs. Ad secundam respondetnet, negando Mnorem quo. od secundam partem: quia conditio ibi ait; gnata nulli. hi legitur, sed conditio, quam nobis declitat Trident. sos o. can. 32. nempe, s ramen in gratia decesserit. AsConfirmationem satis constat ex dictis ad primam o, i ctionem. v Addi tamqn potest, quod testimonium lo. nuriis demeritis mortificatis por peceat iam exponit D. Thom. eum Glossa adhe,aeosis. lect. 3. sub condirione quod peccator in malo usque ad mortem perseveret, quia tunc Deus omnes iustitias ejus obliviscitur , secus . to si h conditione praeeisi, quod cadat in peccatum.
Et propterea addit, & concludit: Alio modo poteIt ho mo , qui cadit post gratiam , se habete , nemp8, qtiod
Hrtita ηαν Ibi ad mentum. Unde dicit Glossis , qtiod mortis esta retariseunt. Et similem expositionem testimonii loquenti de peccatis semel remissis in nullo Patre, aut misti te legimus. Et propterea merito solil ira mortificantur, seu peccata per grati hm penit ut extinguuntur Et ratio discriminis etiam potest de sumi eu manti proclivitate Dei ad praemia odiam, quam ad puniendum, qui Pro. itide l-gem voluit statuere circa merita mortificata, ut loca script. Tria. & Ss P P num. praec. relata testantur, secus veto circa peccata remisia , ut in solutione alptimam obiectionem vidimus. Hinc gradum facimus ad secundam partem primae dissicultatis. Sol ut ad desideratum illiu scopum per. veniamus , Opportunum nobis visum eli resolutiones omnes, quae acl secundam dissicostatem spectant, praevenire, quia ex eis sarith deducitur per modum corol. Iatij, quia tenendum sit circa modum reviviscentiet me.
set da restitio thea tempus, o modum , quia non e se resin augmentam gratae actibus remsia delirum.1 a micendum est seeundo, totum augmentum
gratiae correstondent actibus remissis non
natim conserti physe8 . Haee assρrtio procedit contraptimum modum dicendi Nominalium, Suarij,& aliorum Eecentiorum societatis, & est expressa Dis. Τho m. in
I. cliniis. II quaest. I. art. 3. 6e a. a. quaest. 24. art. 6 in cor p. & ad I. Et praecipu/ in hae I. a. quaest. I 4 art. 8.acl 3 ubi inquit. Quoduet actu meritorio meretur hemo ang. menitim gratia, scuto gratia coaesummationem , qua es uva
terna. aed Aut vita inerra non statim redd tum de Aa tempore , ita nee gratia satim auerών, Iedsuo tempore, α enticet ahqtiis sui tinter fuerit d postiis ad gratia augmentum. Ubi aperih uocet duo, &quod augmentum gratiae norastatim physic8 eonfertur , sed alio tempore , & quos actus remissus non est suffeiε os dispositio ad illud.
Ex quo testimonio eruitur ratio fundamentalis no .strae assertionis: Nam gratia in se physico non producitur , vel augetur connaturaliter nis iuxta quantita.
tem Oispositioisis physicae ; sed actus temissior gratia praeexistenti non est uispostici proportionata in esse phy.
ii eo cum augmento physico addendo gratiae praeellii eo. t id ergo gratia in esse physico non augetur statim, posito actu remisso meritorio . Minor est certa I siquidem solus ille actus est dispositio physica proportionata Cum augmento physico grati et, qui habet tantam intension cum ipsa, v. g. actus charitatis ut quatuor cum gratia physica ut qua uor .
Major vero , in sua tantum est dissicultas pro .hatur tum ex Trident. sfsi s. cap. 7 ubi docet Iustitiam
sam dispostionem LM i. Et inde est , quod , sectindam
od mestis tiberi Hirru Dpernitentiam es inrevsor, inire. por , sectitatim ια peiuros censeriatis majorem , vel minoinem gratiam . C tingit atitem intensonem motus ne rurentis quoudoque pragortionalem esse maiori gratia , quam illa, d qua creiderat per peccatum , quavdoμα autem aqualist quati. 2bqtie minori. Et ideo'mira, qtianus e res uit in misi ratia , quam mitis babuera ἰ quandoque a rem in aeqviali , quanisoque etiam tu minosti. Γ Τum denique ratione: quia de
rebus suprenaturalibus uehemus disturrete ad modum naturalium, quando oppositum non est revelatum, eo quod gratia consormatur naturae ,& principiis Philoso. philosia habitu, intensibilis trituralis non augetur Comais in aliter nisi juxta quantitate dispositionis physicae: ergo etiam gratia non producitur, vel augetur, nisi iuxta quantitatεm dispositionis physicae.193 Respondebis primo cum Suario, 3d aliis laciis con
cedento totum quoad primam infusionem gratiae; sed retando maiorem quoad augmentum gratiae. Et ratio diseri minis es t quia actus esistitatis disponens ad primam insus nem gratiae non habet plus valoris , quam gratia phylice proportionata cum eo, eum non suppo.
nat alium actum meritorium. Ceterum acius ren i Ins
disponens ad angumentum gratiae habet plus valoris,
quam gratia physic proportionata cum illo, & pro p.
tete a potest disponere ad augmentum illius luatim conis
sed haec evaso impugnatur primo e Nam gratia non producitur, & auget ut physich nisi media dispo. sitione physica, proindeqne actus Hiaritalix debet esse dispositio physica gratiae iam in prima sui infusi e , quam in augumento illius , ut supponimus eum D Th.& sui .ersa eius Sehola iuxta dicta num. i sed quia gratia in prima sui insulsione dependet ab acto charita. tis tanquam a dispositione physiea , nequit insundi nisi iuxta quantitatem , & intensionem illius it aut si actus
charitatis sit ut quatuor , nequeat infundi cocinaturali ter gratia nis ut quatuor ergo pariter nequit augeri
physic/ nisi juxta intensionem , & quantitatem actus
charitatis . Secundo. Nam non obstanti, quod valor merito.
rum praecedentium , quae mortiscata sunt , & reviviscunt per iustificationem, sit v. g. ut octo , gratia non infunietur in justificatione connaturaliter , nisi juxta quantitatem dispositionis quam iustus elieit io instanti iustificationis, ut nos docuit D. Thom loco proxim8 relato; non alia ratione, nisi quia gratia in qualibet sui insisione debet omnino proportionari cum sola dispositione physica .' ergo licet actus remissior gratia praeexi ianenti sat suffciens dispositio moralis respectu augumenti gratiae, ex vi illius nequit gratia phvsich angeli. R horat ut hoc e Nam maior,&intensior dispositio moralis eum remissione physica actus non est sussi. ciens dispositio, ut gratia physica statim augeatur ergo
328쪽
ite et actns remissus smni eum piscedentibus habeat ara
tialem valorem cum augmento gratiae, non Propterea
auge uda est statim gratia inesse physico. Antecedens in hatur I nam dum quis justificatur post metita mortificata, datur ratione reviviscentiae illorum maior vasor
moralis, quam in dispositione physica gratio; & tamen gratia confertur phrscE , & ad quat/ iuxta dispositi nem physicam, quam iustus elicit in instanti justifica. tionis , & non iuuta hane, di dispositionem moralem
praecedentium meritorum reviviscentium , ut expreseeoc et D. Thom. ergo etiam augmen in m phys cum gra ira Dan confertur physic/, ct statim , dum datur maior valor moralis per actum remissum, seu tantum cum
ponti ut dispositio aequalis physica .
Roboratur amplius: Nam tam infusio gratiae, quam eius augmentum dependent connaturaliter non tam a
dispostic ne morali, quam a clispositione physica, quae in gcuire musae sormalis, & per exhibit onem sue ea litatis coaptat ph sch subiectum ad illius receptionem; sed actus remissus non semcienter coaptat subiectum cum augmento gratiae : ergo noci est sufficiens dispositio adnuondam gratiam in esse physico. Unde vel negandum eli, quod uaint dispositio physica s vel coocedendum est, quod non cocisest ut sta ita augmentum gratiae actibus
remissis debitum. Diximus, quod gratia nee inlanditur, nec augetne conrasti,atito nisi iuxta quantitatem dispositionis ph licae. Nam si infusio, aut augmentam illius non fiat omisnino connaturaliter , non requiritur tanta adaequatio
inice gratiam , di dispositionem illius & propter hane rationem scut in facramento producitor gratia ,&n omeliante illius dispositione connaturali, quae est actus charitatis, seu contritionis, sed mediante attritione .cu. ius desectum supplet metitum infinitum Chlini Domi. t i; ita ex Opete operato potest angeli ,& auget ut in sacramento supra quantitatem di ostionis. is Respondebis secundo, esse notam disparitatem inter uispositiones habitus naturalis i& dispositiones gratiae, quod ille conclatrunt in genere tanta emcientis physicae , tam ad primam sui moductionem , quam ad augmentum illius, secus veto dispositiones gratiae. Et opterea esto actus temissus natoralis non possit augere hilum, gratia vero potest augeti physicὸ intuitu actus remissi. Ses contra est Nam semeI concesso , quod gratia
connatui aliter neqneat augeri nisi dependenter a conna.
aurali eius dispositione physica , nequit absoluth angeri,
nisi augeatur physich eius dispositici, esto non concur. cat efficienter physch : ergo actus remissus non est sus fiet os disposito physica ad augmentum gratiet. Anteis cedens probatur : lum ex proportione dispositionis mo. talis, quae iuxta alversatios non disponit suffci nter m raliter ad augmentum morale gratiae, nisi ipsa dispo. litici moraliter augeatur : ergo parisormiter, si gratia pendet connaturaliter a dispositione physica, nequit unati ira liter physcὸ augeri, nisi physch angeator eius disposito. Tum etiam: nam quia prima insusio gratiae dependet a connaturali eius dispositione physica, nequitvtimo infundi connaturaliter nisi iusta quantitatem, &latitudinem illius , esto non concurrat emcienter physic/:
ergo idem dicendum est de augmento illius . Tum de .der nam idem dicendum est de dispostione physici aua enii gratiae, ac de dispositione physica sciet in me.
catote; seu non obstanti, quod actus fidei noci e currat efiicienter ph3sce ad augmentum habitus fidei mpecca Ore, non augetur habitus nisi iuxta quantitatem physicam actus. ut docent ad .ersarii, nempe Suater lib. 9 de Grat. & Conineli. disp. 37. ergo. Tum deniquertiam eispositio physica, esto non concurrat esscienter phuesce acl introduc ionem sol mae, ut liquet in dispos tionibus conseqi entibus formam naturalem, v. g ignis. non tamen determinat ultimo subiectum ad eam, nitidum est pli sch ptoportionata , ideoque nec effcienter, nee pure dispositυε calor ut sex disponit ultimo ad lae mam ignis I ergo eodem modo discurrendum est dedi L positione physea ad gratiam; sed actus remissus non determinat ph sce subiectum ad avementum. gratiae. alias in ptima sui itifusione posset insundi gratia ut octo, disponente actu temulo ut duo . ergo de materiali se M. het quoad hoe concursus effectivus dispositionis aes lat.
i s Respondebis tertio cum V aEqueZ in hac I. a disp. 22 o. cap. s. quod habitus naturalis intenditur etiaper actus remissos , quia per repetitionem illorum expe timur habere maiorem sacilitate ad eos exercendos, in qua eos sistit maior intenso illius. Unde s de augmento ha ditus snpernaturalis , & gratiae eodem modo theolo i- Eare de mus, ut diximus in nostra ratione, plan/ anis fertur actus remissos sufficienter disponere ad augmen.
tum pratio. Cui solutio i, & docti inae subscribit Magist. Ferre, ut vidimns num 89 illam sulciens non
nullis authotitatibus D. Thori quas inter augmenta ad
Sed hase evaso absurdior nobis videsur qnam ρον cedentes: quia iudi procedunt in suppostione s et i salsa quod ad sermas supernaturales non dantur dispos times physcae, sed tantum morales. At solutio proxime ins nuata supponit, gratiam, & augmentum illius non infundi nisi clependenter a dispostionibus physicis,&in hac suppositione obnoxia manet impugnationibus supta adductis; & aliis. Proindeque. Impugnatur primo: Nam iuxta D. Thom. gratia infunditur juxta quantitatem dispositionis physeae I ideo. que lichi in uno per juniscationem novam invenianis
tur plura merita reviviscentia ex multitudine operum
praecedentium, non infunditur per eam gratia nisi juxta proportionem . & quantitatem dispositionis physicὸ prς- sentis r ergo m nititudo actuum remissorum non est dic positio suffciens ad augmentum physeum gratiae . P tet consequentia: nam sicut motita actuum remissortim solum remanent moraliter, & nullo modo ph3sice iuvita dicta num. I ita iustificatio facit reviviscere meis rita mortificata per peccatum ;& consequenter , si haec non disponunt sufficienter ad augendam gratiam phy-sce iuvia 'alocem moralem illorum, nec merita remissa, qnantumuis multiplicata, non sunt sussciens dispositio ad angmentum physicum gratiae.
Secundo I Quia actu, disponit physich sobhctum in
genere causae formalis physic/, communicando illi suum emctum formalem, sic/t comparati vh ad formam in Ir ducendam habeat tantum rationem causae dispositivet ;sed causa se alis nequit praestate maiorem effectum
formalem in vit tute actuum inccedentium eiusdem rationis: rem actus remissi, quantumvis multiplicati, Misquenni suffcienter disponere ad angendam physich gratiam. Minoe probatur I tum quia causa effciens nequit preducere maiorem effectum, nisi in se phys ch augea. tur I itaque casiunm ut quatuor , licet associet ut aliis calidis ut qtiatuor, nequit producere nis calorem ut quatuor I ergo pariter causa formalis, v. et actus charitatis ut quatuor, in virtute actuum praecedentium infe rimis, aut eiusdem intensonis nequit praestare maiorem essectum sotmalem , nec disponere ad maiorem gratiam a Tum etiam: nam causa sermalis non causat nisi per exhibitionem suae entitatis resto nis in se formaliter crescat, nequit communicare maiorem effectum sorma. lem, seu disponere aci maior in formam: & proptereae nanter a leverant NN Thom isto intentionem qualitatis non fieri per addition m grado ad gradum eiusdem rationis, quibus sanior par Philosophorum e cedentium intenti em qualitatis fieri pet additionem gradus ad gradum suhscribit: sed actus charitatis ut quais tuot socmaliter , & physich non crescit in virtute actuum praecedentium eiusdem aut inferioris rationis I ergo nequit disponere ad gratiam s v. g. ut octo, vel sex . Tettio. Nam haec solutio non salvat; totum augmen in m gratio debitum actihus remissis natim conseriati I ergo nullo modo est sustinenda. Antecedens pro hatur quia potest contingere, quod juxta hunc m dum dicendi sit Decessaria collecti quatuor actuum,&quod homo post elicitos tres actus statim moriatur ἰsed tunc nullam augmentum statim conseratur ergo non salvat augmentum gratiae actibus remissis deditum natim conferri. Quatto Nam praedicta evasio. qnoad Omnia quae inclutiit, opponitur express/ Div Τhomae Iergo vel ex hoc praecise non est sustinenda. Antecedens probatur: tum quia habitus natoralis non augetur physic8 in viris tute actuum temissorum, & ultimi eiusdem rationis , in quo virtualii r perseverant peccedentes, sed in vit intealterius perfectioris & intensoris , ni docet D. Τhom. a. quali. 24 arti si ad et his vethur In generatuvae tans s tutis
329쪽
Tract. XIV. De effectibus Gratis. Disp. II. de Merito Iusti.
tutis de ista nori quid et anus eo set generationem ianuistis , seu quit bet Neratar ad eam , ut disponens s o ultima , qui .s persenior agens, in virtute fracedentium re tit eam is desum. luipsum tradit hae r. a. qugst. Iaart. 3. in Cor o hi addit se concludens.' Si υ . rutenso actus proportio nobilarer deserat ab intensane habitus , latis actas non dis .mie ob an diam fiasitum, sed magis ad damiuutionem uiatis. Tum etiam: nam locis proxim/ relatis comparat inten. sionem habitus naturalis, & supernaturalis cum augmen to eor tali animalium; sed augmentum animalium non
iit, nisi alimentum physich si majus substantia deperis
dita per calorem naturalem ergo nec gratia potest a u.
geri connaturaliter , nisi dispositio ph; sica ut physicὸ
intensior. Unde loco citato ex a. a. in coe p. sic concludit: Novi quoiabet actu Garitatis aQetin ebaritas ; sed quilibet Has ct iratis dis mi ad ebo νitatis augmeitum , t tiam
Quo quid expressius contra praelatam sciliationem 3 Quinto, & ultimo impugnat ut solutio ad hominem
contra Ferre, qui a. a. quaest. 17. s. 3. numer as. re.
sellant opinionem asserentium habitus aequisitos actibus remissis augeti, ut fu Funum. o a bona Pharo rara ext=axeem, haec addit.' Neque Biae doctrina, oppoclitur, quod perentis remrges errerimιν mriorem promuιttidinem ad operandiam . Gra lita mira me titudo . cura non si ad epriandum estis inrhasiores, sed tantum remissos , nequit oratirae habitus preerissentas intensorem , sed ad ammum moborem Amuttidinemis Aheno, Des consertiationem an sitiecto. Me erum a peste. mmi sessumus cris'ere, bahitum in nobis intendi nis ex laeti. rarisne i sua ad aestis intosos hane autem non emerita ςia eso se exemeeat is anibus retallis. non enim seuerari
augmentum gratiae assimilatur quoad hoc augmento ha hi ius aeqnihil, & nulla est authotitas vel Scripturae, vel Conciliorum, vel Ss. PP. Oppos tum persuadens . Naiteat ergo, quod gratia non augetur statim secuti. cum augmentum dehitum actihus remissis.
T. cendi aliorum, enumerati , num. 18s. In primis reiicitur Arauxo , asserens iustiim disponi petactum fit ventiorem ad augmentum gratiae debitum acti. hus remissis. Tum quia noti servatur debita proportio inter augmentum gratiae , & dispositionem ejus physi. cam . Quos ut evidentius fiat e supponamus, quod quis,hahens gratiam ut qnatuor , eliciat duos actus chari. eatis ut duo postea eliciat actum charitatis ut sex; tunc gratia non augetur nisi ut sex . auditis supra gratiam prae existentem tantnm duobus stradi sed isti duo gradus non sunt praemium duorum actuum remissorum; immo nec est praemium adaequat tim ipsus actu ut sex, quia iste non solum est meritorius augmenti gratii ad duos gradus, secundum quos excidit, sed etiamtieundum quatuor gradus, secundum quos non excedit gratiam praeelli flentem . ergo augmentum gratio actibus remissis debitum non datur, quando elicitur actus intes.sior cratia μαε vi sienti. Declarat ut hoc: ita si totum augmentum gratiae debitum actihus remissis daretur statim , dum elicitur actus intensior , siqnaretur, quod in praedicto casu au peret ni gratia, ut quatuordecim: siquidem gratia iam supponitur cum qira tuor gradibus, quatuor alii gradus
auderentur rat ione ciuorum actuum remissorum, ut diro,
re alii seu ratione actus intens ut sex; os praedictus gradus ut quatuordecim est omnino improportionatus physich cum dispositione physica ergo vel dicendumen, quod gratia augeretur ahRite dispositione physica
vel asserendam, quod non consertur augmentum gra
Gae actinus temissis debitum, quando elicitur actus im
Tum etiam Nam ex hoe modo dicindi nitet; ut sequeretur, qnod ille, cui elicuit ante lapsum vigintiatius ut quatuor, & post lapsum elicuit actum intensum
ut sex , resurgeret cum majori gratia in esse physicci , quam ille oui io tu Itificatione Micoret anum latensum ut viginti; hoe est maniseste contra D. Th. ut vidimus
num. l92. ergo, dum elicitur aliquis actus intensor, non confertur statim totum augmentum aeditum actibus re
missis. Et si non consertur totum, etiam nullum: quiaticio saluatur, quod totum metitum in hac vita rem a.
Thm deniquε. Quia potest e tingere, quos pollactum ferventissimum cha. itatis justus eliciat plures actus
remissos , & statim moriatnt e ergo isti actus in hae vita irremunerati mane hunt.' ergo iste modus dicendi non sufficienter sal Wat , quomodo augmentum gratiae de bitum actibus remissis conseratur opus ergo eli ad alium modum discurrendi pet venire . 197 Deindὸ reiiciunt ut alii duo modi dicendi, recur. rentes ad actus aeque intonsos cum gratia praeexistenti, quam desinuit Gla d. Et ad duplicatum augmentum Maliet, ut octo v. g. ad quod disponit actus ut octo uir tute sui, & virtute atinum tem illorum praecedentium , quem defendit Lis niensis. Tum quia secundum neu trum modum datur dispositio physica proportionata cuaugmento gratiae . Τum etiam . quia potest coat iuge. re, sinoa plura merita maneant in hae vita sine gratia eis debita, uel quia iustus noci elicit actus aeque inten sos, vel quia valor actuum remistorum excedat incomparabiliter actum intensum ut ocio. Tum clenique: quia idem solet dicendiam de re .iviscentia meritorum, cuius Oppositum docet D. Thom. et ρου Τandem reiicitur modus dicendi aliorum , te. eurrentium ad collationem trigmenti gratiae duplici titulo, quem tuetur Bannez. Tum quia hic modus satis pugnatus manet a num. I 37. Τum quia Bran et sum ponit esse necessarium actum intensiorein, ut de Laci augmentum gratiae conseratur ut debitum duplici titulo,nem M & intuitu actus intensiotis, & intuitu actuum re missorum, ita ut, si praedictus modus intensior noci mae.
cedet, merita remissa manebunt in odirpitu uiri sine praeis
mici essetitiali illis debito; hoe non potest admitti , de quia videtur opponi saerae seri piutae, Caiciliis, & SLPP. & quia est eontra rationem meriti de condigno , quod ius allibilitet consequitur suum praemium, nisi imis
pediatur per peccatum ergrat 99 Ex quibus omnibus infertur prima augmentum gratiae actibus remissis cottε spondens debere conserti in altera vita, ves in gloria , vel in purgatorio. Ita colli. gitur ex impugnatione aliorum modorum recurrentium ad Walias dispostiones hujus vitae. Colligitur etiam rquia juxta plures illorum temanet in hac sita aliquos metitum irremunerat m, ut vidimus inter impugna dum . Colligitur tandom εκ D. Thom. tribus locis rela. tis n. Ioa necnon in Addit ad 3. pari. quaest. 9 . art. I. ista distinguit diuersas mansi es physicas gratiae in via ,& in patria , licet mansiones gloriae eorrela deant mansionibus meriti: erso supponit esse diversum augmentum gratiae in patria, Et in via. ergo aliquod au. gmentum gratiae consertur in patria pici aliquo merito, quod non consertur in via. Ioci Praeter hunc modum potest alter sustineri, quem docet Serna in suo perdocto tract. de Merit. ait 8 n. a 32 . . res emo orassa, & nobis non displicet, nemp/ quos justus eliciat actus intensiores subitos, vel semiplend de si heratos , & tota eorum intenso totam latitudinem actuum remissorum adaequet, disponitur ad recipiendum in via,& statim totum augmentum gratiae modum prς. mii. Si vero contingat, quod non pse eliciat praeuietos actus intensores subito, vel semiplene deliberatos, aut non eliciat tor, quot sufferient ad disponendum physic δsuhiectum ad recipiendum totum augmentum debitum actibus remissis peccedentibus, tunc recurrendum est asmodum num. praec addiictum.
Quoad primam partem probatur.' Nim praedicti actus intensiores subiti, aut semiplenὸ delib rati ex una parte possunt esse dispositiones physicae ad augmentum
gratiae ;& ex alia non sunt meritorii augmenti gratiae . sicut nec augmenti gloriae . ergo ita disponere possunt ad augmentum gratiae, quod sint pretmium actuum remisso. rum praecedentium . Patet eonsequentia: nam isti actus remissi relinquunt ius ad augmentum gratis, &, quandocumque conseratur, debet correspondere eis ut prae 4
mium, dummodo non supponat aliud meritum praemiandum. Antecedens vero quoad primam partem co.astabit
330쪽
Dub. XL Au, o quomodo merita per peccata mors Maia cn. 323
et solutione nonnullarnm obiectionum . Et quoad se. Nata , & simul disponeret ad totum augmentum D eundam iacithos enuitstinam ad meritum vitae a ternae liae , & gloriet. requiritur plena libertas.' tum quia honum simpliciter, Ad secundam respoMetur eone edendo maiore, Ag min, qualis est sita aeterna , petit meritum simpliciter, qua. rem quoad augmentia dispositionis Ised negado illam quo. re est opus persecte liberum cum caeteris conditionibus. ad modulibertatis .Et ratio discriminis est quia actus cha. Tum qisia au peceat ira mortale. de ad demeritum vitae ritatis sive liber,sive neces aliut en eiusdem speciei, ct hae aeternae requiritur persecta libertas, licet ad peccatum ratioue siciit inaedictus actus requiritur ut clisposito adveniale, quod stan m demeret ut plenam temporalem , primam, & connaturalem infusionem gratiae , ita maior cussciat semipi a libertas. 'ergo etiam ad metitum uitae amor requiritur ad erus augmentum. Ceterum quoad aeternae requirit ne plena, Ac persecta deliberatio . ergo modum libertatis non requirit ut similis proportio inclis
motos eharitatis subiti, aut semiplenh liberi non sunt positione physica primae gratiae, ac in clispositi e phy. meritorii uitae aeternae . sica augmenti illius . quia homo ante iustificationem sum Quoad secundam partem potest ostendi praedicta ponitur a Deo aversus per peccatum persecth liberum. resolutio ex hucusque dictis ,&succincte insinualisnu. ideoque opus est ad sui justificationem connaturalem, praeci mi s addimus. quoa Omne metitum de condi. quod persecte libete se avertat a peceato, & persecte si gno uitae aeterm infallibiliter consequitur praemium , here se disponat ad eam , lihere consentiemio gratiae Oh conditione quod iustus ingratia decedat, ut o et Dei, ni ait Titu. sesso. cap. 3. At quia praedicta aversici Ttid. ses 5 can. ga. ergo solicitat efficaciter volunta- libera a Deo non repetitur, quando gratia augistia es et rem diuinam ad consere am dispositionem physicam non requiritur, quod dispositio au illius augmentumno augmen inm gratiet , quod de condigno merentne sit aeque libera, ac dispositici ad mimam gratiam; s lactos remissi , quia sine tali dispositione gratia nequit suis cit quod absoluth sit intentior gratia praeeaittente, de connaturaliter augeri; sed nullus actus quantumvis in. quod praecesserit dispositio moralis de metitoria, in qua tensus in via est sufficiens disposito augmenti gratio cori indireciὸ fuit volita praedicta dispolitio indelitiditata , si respondentis actibus remissis proteratius intentiores se. cui in ea, seu metitis praecedentibus est volita dispoli. hitos, aut semiplene si heros , siquitiem alii actus inia tio ultima gloriae. tensiores γε sectὲ liberi in via adhue non uisponulit ad AI tertiam facilE respondetur , quod doctrIna in ea
ficitum maemium , et nod eis debetur: ergo si non adsint contenta licEt ten-at in actibus su hitis& inde liberatis or in via praedicti a ius semiplenὸ liberi , aut subiti , im clinis natoralis, secus vero in actibus superitaturalibus rLllibilites mus conseret au vilium post separationem anu quia habitus in ordine ad eos habet quodammodo rati mae ad eliciεnuum actum intensissimum corte sponti n. nem potentiae, de propterea amor beatificus, et1ὶ neces rem augmento gratia, debito omni merito quod iusius Drias, petit procedere ab habitu charitatis, & gratiae. habuit in via, &mrseverat, vel reviviscit eum gratia. ' Ad quartam respondetur oeg ndo minorem . Et ad Mi Ooiicies tamen primo contra utrumque modum probationem ibi inclusam,& desumptam ex D. August. dicendi'. Nam actu et charitatis in gloria supponit visio. die, quod loquitur non praecish de volitione libeta, seu nem Natam , Ac gratiam cum toto augmento debito etiam de subita,& necessaria. Pro quo videantur NN.mhrito justi siquidem in primo inflati glorificationis Salm. tra'. 37. di num. 3. nsertor totum pedimium essentiale, de in illo instanti et a Iosertur secundo, totum augmentum gratiae emis actos charitatis regulatur visione beata: ergo nequit clis. respondens meritis mortificatis pet pereatum non conis
ponere physes ad augmentum gratiae, de gloriae in mimo ferti nisi mediis actitas charitatis subitis, de semiplene Ullanti glorificationis . liberis, uel in ingressu purgatolii , aut gloriae, licet ita Secundo'. Nam ut adultus disponatur ad primam ese gratiae totum reviviscat in primo instanti iustifica
gratiam ex opere operanti'. requiritur actus charitatis tionis. Haec ultima pars deducitur contra Gonet. , num perfecte liber, ni docti D. Thom. quae I . 28. de Veritare I 8ς. relatum , asserentem tota merita mortificata per Me. an. 3. maesertim S de in hac I. a. quaest. Irg. art. 3. de nos catum non te viviscete adhuc moraliter quoad maemium
diximus disp. prae . onm. 75. sed dispositio, quae requi esIentiale in iustificatione, nec in ingressu gloriae consertiritur ad peimam receptionem Demae, eadem cum maiori totum a mentum p sciam gratiae correspondens om. intensi e requiritur aci angmentum illius . ergo nec actus ni hus metitis mortificatis per peccatum, sed tantum it
charitatis in patria, qui est necessarius, nee actus chati . lud augmentum physicum gratiae conserti in ingr-ssu glo eatis in via subiti, aut semiplen/ deliberati sunt dispoli. riae, quod correspondet meritis mortiscatis, AL revististiones ph*sim ad augmentum gratiae. icentibus juxta quantitatem phvsicam clispositio cluam Τertio: NLn motus subiti , set non persectλ liberi homo habet in instanti iustificationis. non possunt procedere a gratia . & hahit u eliaritatis r ergo Sed quam falsum si hoe, sissetur: nam Scriptura
nee possunt clis ponere ad augmentum gratiae . Patet con- Tridentinum , SS. PP. de ptaecipvh D. Thom. absque sequentia: nam actus, cui repugnat procedere ab habitu , ulla res rictione docent, merita mortificata per p cca nequit dilaonere ad augmεntum illiu , eum actus dis. tum vivificari; & reviviscete res quo inserunt Theologi ponat ad hoc, ut absoluth, vel iacile ab habitu procedat . ea reviviscere quoad praemium essentiale, de non solum Antecedens vero probatur nam habitus non est princi. quoad praemium aecidentale: ergo absque ullo mua pium actus necessarii, sed liberi, ideoque lichthomo in mento, de omnino uoluntatiὸ asseritur , quod tantum repentinis operetur secundum habitum, non tamen ev reviviscunt moraliter juxta qnantitatem dispostionis habitu , ut docet D. Thom. qucst. 24 de Verit, art I a. phytiee in instant. Dustificationis habitae.& I. a. quost. 78. art. I. de tradunt NN Sal m. in Com. Et confirmatur: Nam minima gratia ex se est sus. rnent. ad dictum art. ergo motus subiti, & noa perfecth sciens , ut omnia merita mortificata per peccatum, liberi non procedunt a gratia , de habitu e halitati . quantumvis intensissima reviviscant motaliter: ergo nisi Quarto: Nam in via omnis actus charitatis debet adsit aliquod testimonium Setipturae, Conciliorum, re regulari per actum fitii; sed actus fidei nequit esse inde- SS. PP. res tingens eorum reviviscentiam moralem ad i atos . nam si imnit D. August. tract. 16. in Ioann. quantitatem physicam gratiae ,& dispositionis , absque credere nem pol striR uolens'. ergo nec actus charitatis D. ullo sundamento asseritur quaedam reviviscere , de quc. ten esse indeliberatos dam non reviviscere. Antecedens probatur e nam gratia Ad primam obiectionem respondetur, quod actus ni duo v. g. lassiciens est in iusto, ut merita remisia usi charitatis in ingressu gloriae ita supponit augmentum que ad centum &non mortificata moraliter perseverent gratio, de gloriae , quoci etiam praecedat in genere causet in ea, ut docet ipse Gonet tract. de Garit. disp. Io. num. dispost ivet, in quo nullum datur inconveniens. Immo Igo. ergo minima gratia ex se est etiam sussciens , utla omnino teneo sum est nt siluetur connaturalis rece in omnia merita mortificata per peccatum reviviscant.
aio formo vel augmmii illius.' nt liquet in dispositi, Confirmatur amplius.' Nam supponamus , quodnibus consequentibus sermam ignis, & ptima initisione onus iustus ante mceatnm elicuerit actum charitatis ut gratiae, de tandem in mimo actu charitatis Christi . centum, Ad aliut elicuerit quatuor actus charitatis ut duo: mini, qui iustiscatos fuit more adultorum, ut docet iuxta modum dicendi Go et insertur, quod utroque pec-D. Thom. 3: pari. quaest 3 .art. 3. Ae eum Christus m. cante & rediante ad iustitiam ut duo , secundus habeat minus fuerit beatus in primo instanti suae conceptionis, in eis motali gratiam ni decem. & primus gratiam ne tit docet D. Thom eadem 3. pari. qucst. 7. art. 3. de A. quatuor , ut recolenti assertionem illius adductam 3 pari. opus suit, o ood ille actas eharitatis regularetur visiona disp. e. num. 4a. coallabit ; feci hoc non est admittendum .