Tractatus theologici juxta miram D. Thomæ, et cursus Salmanticensis FF. discalceatorum B. Mariæ de Monte Carmeli primitivæ observantiæ doctrinam. Tomus primus quartus Per R.P.F. Paulum a Conceptione, .. Tomus tertius tres complectens tractatus. Quoru

발행: 1725년

분량: 349페이지

출처: archive.org

분류: 철학

301쪽

sententia Dis. Them. di phti Uratione explicara . io 1 T, Irendum est primo, repugnare per potera. tiam Dei absolutam , quod tostus sibi mereatur de condigno primam gratiam hahit salem, seu quod per opera ab eo procedentia mereatur illam de cindigno. Ita perpetuo D. Thom. ut uideri potest iti

Tabula alitea verbo Meritum nitin. q3. praesertim quaest. . de reritat. art. 6 & in praesent. art. s.

Et probatur ratione illiu ad hanc formam redacta :Nam implicat contradictionem , principium essentiale,& sotmale mettii cauete sub merito illius Operationis,

cuius est principium , atqui prima gratia est principium

essenitale, & so male metiit condigni reperti in opera. tione ab ea procedente: ergo nequit per potentiam Dei absolutam cadere sisti merito eo igno perum ab ea procedentiu in , vel nequit justus mereri de condigno pri. am gratiam habitualem. Consequentia est legitima. Ninor certa, iuxta dicta duobus dubiis praec. Maior ue. o, in qua elt dissicultas, probatur nam implicat con.

tradictionem aliquid esse prius, & posterius in eodem renere causet infimet, sciit implicat aliquid esse causam ut ipsius; sed si principium essentiale, di sciemale merendi caderet sub merito ab eo procedente, esset causare essetius in eodem genere causae infimae: ergo impli. cat contradictionem in incipium estentiale, & scit male me riti cauete su h merito operationis ab eci procedentis . Mi. Mot in ba urnam principiti essentiale, & formale meriti est causa pia mii, At meriti non solum in genere causae eis. cientis physeae' sed etiam in genere canis moralis em cientis, prout effective communicat merito suum valo

rem, ex quo sequitur , quod praemium sit effectus in eodem genere causae esscientis moralis: ergo si princi. p um essentiale meriti cadit sub merito condigno operis ab eo procedentis, esset eausa, & effectus in eode in genere causae in imae. Explicatur hoc brevios I Nam principium essentia. e ,& sor male meriti effecti vh moraliter causat metitum;

meritum etiam efficti vh moraliter causat pret mium . er.

xo si principium essentiale, et sormale meriti cadit subrali merito, in eodem genere ea uis , quo illud causat, causet seipsum : quia quod est causa causae, est etiam causati in eodem genere causae: ergo esset causa, dc esse. Ous in eodem genere causae infimae. Confirmatur. Re pugnat in terminis, qnod meritum essentialiter, & sot maliter constituatur in ratione talis ver praemium; sed si prineipium meriti cadit sub me. xito, meritum constitneretur essentialiter , de sermaliter Per ipsum praemium: ergo repugnat, principium essen. Eiale de formale metiti cadere de condigno 1ub ipso me. rito . Major est certa ; alias non tenderet ad aliud, sed ad seipsum Minoe prohatur : nam si principium meritica sit sub ejus merito principium est idem cum praemio ἔsed metitum constituitor essentialiter , At formaliter meoignitatem acceptam a principio se mali, deessentiali rergo cocistitueretur ipso praemio essentialiter. Confirmatur secundo. Repugnat causam e scien .stem physicam essentialem aliculiis altionis causari em cienter physich ab ipsa actione I ergo etiam repugnat cansam emeientem moralem essentiasem alicuius actio. Dis esse ε mctum illius in genere causae essicientis mora.

iis : sis hoe continget et, si principium meriti eaderet subtraettio , ut supta demonstratum est: ergo repngnat primcipium metiti cadere sub merito ,quod ah eo procedit .

io a Uuie rationi, eui nnich nostra sententia fidit, de quae a Non talibus aliis formulis solet e et pendi, musii. pliciter respondent adversarii. Primo dicunt, quod gra. aia habitualis potest consiletari duplicitet, de prout subest decreto intentisci, de prout si si decreto ex eutivo. Pliori modo est principium metiti, de hoc pacto po. test cad te sub merito I bene vero posteriori modo , qui, non est principium meriti. Secundo respondent, principium meriti, posse eom. parari ad actum meritorium prout existentem in illo instanti, in quo illum causat vel pto alio instanti ia quo illum non causat, sed praecedit tempore. Primo modo non potest cadere sub merito, quia illud causat et sed quia postoriori modo illud non causat, potest cadere

Tettio uorant, quod si Deus diternat hunc u

meto altum procedete ab hoe principio determinato, non potest cadere sub merito illivs potest tamen d cernere, quod procedat ab hoc principio, vago v. g. agratia habituali, vel ab auxilio transeunte . ab hae,

.hl illa gratia habituali numero distincia , & ex praeis visone illius actus moveri potest Deus ad infusociem

gratiae hahit natis determinatae. Sed nulla ex his evasi thus elevat vires supradictae rationis. μου - : Tum quia principium meriti octpotest esse tale nisi ut exissens, nec meritum movet vo Iuntatem praemiantis nisi ut existens , vel praevideatur nie xissem: in hoc enim distinguitur causa e sciens s se phys ea , sive moralis a causa meth finali , quod hoe movet ut sit illa quia est ; sed metitum nequit praevideri niesistens ante suum principium essentia, emciens tam phys cum, quam morale: ergo nullo pacto potest plin. cipium metiti cadete sub merito, en ius est principium . m etiam : Nam in nullo signo potest Deus decernere existentiam meriti, quin in eodem, vel anteriori s gno decernat principium eius effectivum essentiale : quia tam physich , quam mota liter dependet aheo: sicut ob eam

clem rationem nequit Deus decernere operationem P

tti, quin decernat pro aliquo signo periei primitate sal tem naturet existentiam ipsius petrit ergo si meritum equit inlluere metitori/, nisi ut existens, inani seste se. uitur , quod princi eium illius essentiale neqnit esse esse. iis illius meriti. Tvim propteriar Nam lices demus gra. tis , quod decretum exequiiuum maemii sit prius decie. to exeqntivo metiti, ideoque multi probabiliter dorent,

quod Christus meruit gratiam antiquotum Patrum ἔrepugnat tamen meritum, quod non possit esse ante exe- qutione prςmii: nam repugnat causa aliqua, cui ahsoluthrepugnet lutis connaturalis modus causandi, qualis est modus causet meritoriς , de cujus ratione est , quod prae eedat existentialiter prςmium, alias de providentia oris

dinaria post et iustus meteti gratiam habitualem, &Chri nus Incarnationem; & desacto illas metuissent, quod

nullus adversariorum concedit ; sed operi meritorio te. lnugnat essentialiter esse ante suum principium essentia e merendi e ergo. Tum deniqu/,s ad hominem contra

Suarium, cuius est hcc solutio, quam impugnamus 3

Nam decretum exequii sum principii essentialis meriti in primis praecedit decretum exequii viam ipsus meriti , nam talis est ordo in decretis exequii vis, qualis est ordo obiectorum ut existentium in te; alias priuisio meritiante decretum exequii sum principii merendi non sum cit ad metitum e ergo nullo modo potest plincipium metiti cadere sub merito. Minor probatur : nam praeviis sici metiti non suffcit ad promerendum principium eius essentiale, prout subest deereto intentis , ni supponit

Suareet; & tamen in principiis illius in uiso metiti praecedere potest decretum intentivum sui minet pii: si. ruidem pro priori ad decretum absolutum potest in eius

ententia obiectum illius cognosci ut suimum : ergo prae viso .metiti ante decretum ex lativum sui principii notasti meit ad illud merendum: requiritur ergo, quod meritum praeuideatur futurum in decreto, ex utivo quoa esse non potest respective ad suum principium essen. itale. roin Nee secunda evasio urget, ex eisdem sere moti uis . Inm quia iber te principium meriti, prout est pret. sens, non potest cadere sub tali merito: ergo nec ut pec teritu. Consequentia prohatur ideo antecedens est verum.

uia metitum existens respicit suum praemium ut se tota altem prioritate naturς ῖ seu praeteritio magis distat afuturitione . ergo si ut piaesens non potest cadere sub me rito , potiori titulo nec ut praeteritum. Tvim etiam . Quia repugnat praemium, quod non possit esse post meritum et seu hoc non minos repugnat principio metiti ut praetetito, qu3m nt praesenti: ergo . rim re reis tr Quia ste8pugnat merito insuete in ptςmium ut iam existens ergo etiam in riminium ni iam prςexistens, & praeteritum . mdem et Non repugnat principio meriti praesenti cadere sub tali merito, praecish quia est principium . sed quia meritum essentialiter illuci lapponit; sed etiam supponit illud ut praeteritum: ergo. v Adde, & sori h vigentius

Nam si peioci pium meriti, ut ante productnm, potest cadete sub mei ito posteriori, etiam tale principium ut continuatum poten cadere sub illo mer to: sed hee sve cadere svh tali merito ut praesens e ergo. videatur omnino

302쪽

Dub. VI. An justus possit per potentiam Dei absolutam mereri Ο Δ 29s

ies Nee tertia: Τimi quia involvit plura principia falsi.

Supponit namque in primis, eunuem numero efficium polle clivisim dependete a duplici causa 'oiali .' cujus oppositum supponimus iuxta NN. Complut. abhee v. in Phys disp. II. quaest. q. Supponit etiam , duo acciuentia tantum numero diversa posse divisim recipi in eodem

sub ecto formali. cum gratia A, &B possint recipi di. vilim in eadem anima pro eodem inmuti reali; quod

non minus repugnat . ac simul, propter doctrinam te

ditam a praedis is Pp. de Generae. disp. Id. dub. o. Sup. ponit deinde, auxiliam transiens pone esse principium meriti de conligno, cuius sustas liquet ex uictis Uuo. hus dubiis prcc. sicut Aldila praecea. duti S a num. 88. didub. 4. a num. 37. Supponit deniquh, principium ali cuius actionis posti in eam iussuere ut vagum, & inuete minatum e quod est omnino falsum, quia actiones sunt suppositorum ,& singularium: de quia actio determinata petit procedere a principio determinato . I o Tum etiam '. Nim meritum non ins ait metitoriὸ nisi ut existens, & prout est Oh ectum scientiae visionis; sed metitum ut existens est determinatum: ergo non in. suit metitori/ nisi ut determinatum: sed meritum debet supponere suum principium ut existens, ae proinde ut

determinatum'. ergo uel non potest cadere sub merito,

vel cadit ut est principium. Ttim deni ἡ Nam Deus

ex una parte non movetur a meritis indeterminatis, quia arguit imper se itionem potentialitatis tam in cognoscente , quani indeterminante. ' ex alia principium Deci merendi cle t esse determinatum, quia praemia tui ncia ut vage , sed ut determinatum ergo etiam principium, quo meriti debet este determinatum.

πι Dicendum est secondo, iustum adhue de coagruo non posse per potentiam Dei absolutam si hi mereti mi. mam gratiam ha hi tualem, non solum quia est princi. pium illius sol male & essentiale, sed etiam praecise quia on mincipium physico m. id noci obscure colligitur ex

DThom. in praes ari. E. dum universaliter docet, quod res iam ahqvia fialet gratiam, non potes gratia Inm holita sub merito cadere , via mories es tereuntis operia. Et quoas primam partem , in qua nobiscum convenit Godoy locis

lupta relatis, facilὰ eonnat ea dictis: quia si en p. inci.

pium essentiale meriti de congruo, se ipsum prometetur, quod est impossibile . Quoad secundam vero partem, in qua est quaedam iis internos, & Godoy, suadetur die viter: Nam repugnat , quod principium phrsicum meriti, inquatitum est principium , sit effectus illius in genere cansae essiciem eis adhue moralis; sed si gratia habitualis, prout est principium physicum meriti, caderet sub tali merito, esset

effectus in genere causae moralis efficientis: ergo repugnat , quod cadat sub merito . respectu cuius considera. tur praecise at principium physicum . Major , in qua tam eum en dissicultas , probatur: nam nullum metitum, si vere est metitum, movet nisi ut existens non solum in intentione, sed etiam in executione, alias non disti que

retur a causa pure finali; sed repugnat, quod sit existens pro micti ad suum principi u effecti sum pGsicu,siquidem

hoc operatur, inquantum est existens physice . ergo re

pugnat, quod principium phIs eum meriti inquantum tale sit essetius illius io genere causae enicientis adhuc

motalis.

Consi matur . Nam meritum de congruo assimilat impetrationi: sed haec noo habet locum respectu eius,

ruod quis iam habet in sua possessione, ut frequenter

ocent patres maxim3 August. & Hieronym. ergo nec

meritum.

Nee contra hoe obest meritum in humanis rems. neratum anticipata solutione, ut dum Rex tribuit alicui equum, & arma pro merito futuro, & intuito qnod illis

mereatur . Quia notitii it absolutum dominium armorum, & equi, sed sub eooditione operis exequendi in

obsequium dantis; & si tale opus non exequatur, tene tur ad restitutionem. Unde praemium talis operis est restit possessa , iv quae est abs ith merito posse iotb& ipsa res secundum se non est in incipium meriti ideoque honest ad rem . Maximer Quia, concesso metito de congruo, non est ratio. cur negetur mei itum de cono no sicut

negat Godo;: o ut i quet in exemplo apposito , inter quod, & operationem meritoriam , cujus gratia ha hi tua. iis est principium tantum physicum, est omnimoda s. militudo. io8 Hinc inserimus contra ipsum GaIoy in 3. parti

disp. I s. num. 88. esse suhstantiale hominis non posse cad te sub merito operum ah ipso procedentium, neque gratiam auxiliantem, siue susscientem, siue emcacem sub merito operis ab eis procedentis, contra ipsum Godoν disp. 3o num. 47. Utraque pars liquet ex clictis. Et prima. tum quia suppositum est principium essentiale licet non sor- male metiti. Τam quia uel noti potest cadere sub merito de congruo, vel potest cadere ue potentia absoluta sub merito de condigno: quia eadem est de utroque ratio in praesenti, iuxta proxime diecta ; sed Godoy an erit ibi noti posse cadere su h metito de condigno. ergo nec sub meritocle congruo . Secunda liquet: tum quia , ablata gratia habituali, non potest dati verum meritum de congruo.

Τnm quia gratia saltem effrax est principium physi eum essentiale.

Argumentorum enodatio.

x Α Rguitur primo e Principium meriti potest

αα cadere sub metiro operis ab eo procedentis rergo pinna gratia habitualis potest cadere sub merito

Operis ah ea provenientis . Antecedens probatur I nam

principium meriti potest dispositive causati ab actu, cuius est principium physicum essentiale , & sotmale rogo etiam potest cadere iub merito illius. Et confirmatur ptimo, praecludendo responsionem communem Thom istarum. Nam potest dati inter duo mutua causalitas in eodem genere causi subalternae licet non pollit clari in eodem onere causae infimae r ut liquet tum in materia prima, ct dispositionibus a coitim:ito climanantibus, una iv aliis concurrentibus io eod/m genere se halt8rno causae materialis , seu materia in gen re infimo causae materialis recepti v et , & dispositiones in ge. nere caula materialis dispoiit iu ς ' tum in Christo & ge

nere humano concurrentibus in eodem genere causae fina.

Iis , ita ut Christus sit causa finalis c0tis grati & genus humanum fidis cia; feci eodem modo se harunt causa effi ciens meritotia , &causa esse iens physica: ergo principiti meriti ita potest essρ principium, & cansa physica meistiti, mi ou possit esse effectus illius in genere causae moralis. Confirmatur secundo. Nam scut meritum petit procedere praemium, ita impetratio rein impetratam; de tamen actus conititionis, esto procedat a gratia, imp trat illam, ut docet Trident. sess. I cap. 4. ergo etiam potest illam mereri. Confirmatur tertio. Licet principium effciens phy.scum alicuius actus iam possit esse effectus illius in ge Dere causae physicet eiscientis , quia prςrequiritur in causae visentia , ad quam datadam termino tenuit actus, potest amen esse terminus illius non ut existratis ph sice, sed praecish in me visione , & hac ratione causa efficietis m. test demouere a suo actu , seu effectu in genere cause finalis; sed meritum non causat ut existens physice, sed ut in prae ilione tantum: ergo non repugnat , quod principitim meriti sit effectus sui actus in genere causa me. litoriς . Hoc argumentum cum omnibus suis confirmationi bus, s aliquid probat, suadet etiam . principium essen tiale metiti de potentia ordinaria posse eadere sub tali merito, ut recolenti constabit . Respondetur ergo ad aTumentum, quod licεt actus meritotius sit sumesens

disposuis gratiae, sera sui principii essectivi, nequit ta.

men esse intritum illius . Et latici disparitatis coiistat ex dictis in nostra ratione: nam id, quod procedit ab alio essective, absque nilo tu civenienti potest illud causare in diverso genere causae, vel dispositivae , vel finalis.& hoc defacto contingit. Ccterum si gratia prima habitualis caderet sub metito avus, quem elicit, esset causa,& effectus io eodem genere infimo eaus: ἰ nemph in genere causae essicientis motalis, ut in ea demonstratum est:& hoc in omni m sententia debet repugnate, sicut quod aliquid sit eausa sui ipsius maximὸ in eodem genere causae reicientis, s vh physicae, sive moralis. Quod vitari noupol est , adhuc permisso quod delue causa meritori in genere causae finalis praecis quia gratia habitualis tribuit actui meritorio suum valoeem per influxum My. sicum, ratione cuius intransitive constitnitur in genere cause enicientis motalis: &in hac suppositione actos ab

ea procedens noci potest insuere meritorie , nisi prout

ab ea inocedit, hoc est in genere causae incientis mota. iis r

303쪽

l , proindeque esset eausa, & effectus in eoclem genete usae infimae. Per quod e stat ad primam confirma

tionem

Ad secundam respondetur primo , Concilium non loqui de impetratione proprie tali, sed cle impetrationeptout coincidit cum dispositione. Et ut hallucinalio ad versariorum appareat, clemus vetha formalia Concilii:

Fiat astem, inquit, quoris tempore ad impetrandum ti iam Iretato'tim bis centritimis motus necesseritis. In quibus vel his

Don asseritor, quod ipsa contritio est ipsa impetratio .ii liquet ; sed quod fuit necessaria ad impetrandum, vel

consequendum cssinum impetrationis, id est orationis . I Secundo potes responderi, Coticilium loqui de remis. ione peccatorum quo id offensam , & non solum quoad Vulpam: quoad remissionem vero offensae actus contritio. Dis potest concurrere nedum impetrative , feci etiam

metitoriε modo alibi stabilito ex D. Thom Seu hinc ni.

his contra nos.

Ad tertiam respondetur, dato , & non concesso, quod metitum influat indicis ut prae uisum , adhuc non

ri est praevideri . vis simul praevideat ut principium, quo accipit valorem: & ita sa militum ut praevisum non potest esse causa metito ia sui ptincipii mavisi . n e potest esse causa meritoria sui principii ut executi; alias εtiam posset esse causa sui ipsis , quia esset eausa sui principii essentialis,& quod est causa causae, est etiacausa causati in eodem genεre causae, ut in praesenti conis et ingeret & quia sicut meritum ut praevisum est inius principio ut execnio, ita est prius seipso ut executo. Di.

imus deto, o reneoncesso: quia revera metitum ut tale

moti influit nisi ut existens in vi decreti executivi, nilath probavimus, & dicemus tum in argumento seq. tum &iciettact de Incamine. tanquam in proprio loco. io Arguitur secuncio. Nam principium metiti non πepugnat cauere sub merito, neque ex capite quod sit prius in existendo, neque ex capite quod ut principium eniciens ph scum illius, neque ex capite quod fit etiam principium sermalo, & essentiater ergo eu nullo capite Tepugnat. quod prima gratia habitualis casai lah meri eo, quos elicit. Antecedens probatur quoad singulas partes e & primo quoad ptimam , quae facilior e naml,lutes c tractiis clantur in humanis, in quibus ' miuolet anticipati intuitu laboris futuri qui vere ii det eationem meriti respectu illius. Secundo quoad secula.dam ' nam Reκ potest conferre militi equum, et arma, tit illis strenue pugiet &in praemium futurae victoris . En quomodo principium e sectivum metui potest cadere ub m/tito illo. Tettio quoad tertiam ' nam gratia a atqui; patribus data non solum pendebat ex meritis Christi, sed etiam sumpsit ab eis aliquem valorem foris

malem au merenuum s & tamen merueriant Incarna.

aionem , dc ex consequenti merita ipsa Christi. et minet pium essentiale & set male meriti cauete potest sub tali merito . Confirmatur. Nam ideo principium essentiale me. eiti non potest cadete sub merito, quia illi te pugnat esselion ipsum metitum; sed hoc non obstat : ergo abis. ui e potest cadete sub merito. Minor probat ut 1 nam octus iidei , & spei , qui hus antiqui Patres cretit haut , α spi tabant Christum venis in m . latcs sunt , ut eis νε pugnei esse post adventum cit illi , suntque meritaiuli se & tamen huiusmodi actus dependebant a meti. ai, Christio em .

Ati argument. respondetur negando antecedens quo

ad singulas partes. Et ad probationem prioris dic ptimo, iat supt, clivimus num . ici quod res data pio ptiotities metitum non habet vere rationem praemii, etiam si

intuitu illius ut suturi conferatur. Cuius simum est , quos subiectutia non habit plenum dominium illius, usquedum laborem exequat ut , ita ut si illum non exequi. tur , teneatur illam reddere ex alistitia ad suum dato D in tanquam ad suum verum dominum s Dic secun tio, aliam rationem esse ingratia, quae est principiumron solum effectivum, seu etiam εstentiale meriti '. &ita quamvis non repugnaret praemium veth habere ra.

tionem praemii pro priori ad meritum illud respectu cuius praemium ipsum non est principium illi ut, vel praecise est principium effectivum, Et non essentiate; te pugnat tamen, dum est principium effectivum, simul α essentiato,& formale, ut in fraesenti contingit. Per quod constat ad probationem secundae partis. m Pro solutione ultima probationis tres modi di. cindi sunt notandi. Nam in mimis Scotistae, neganissoperibus a gratia procedentibus vasorem intrinsecum , & co uignum cum vita aeterna, consequenter asserunt valorem meritorum coosurgere ex meritis Christi saltem inadςqua ε. Aha, concedentes huiusmodi operibus va-lotetia intrinsecum & condignum independenter a meri ti, Christi, adhuc admittunt aliquod augumentum, elleo quod procedant ex gratia Christi. Ita Suare E in praes. lib. ia cap. i 9 Lotea disp. 47. C1jet. de Fide, o e .mhus cap. 9. Mattinea hic diib. 3. Ahi tandem, quibus nos sumagamur , asserunt meritum , eae tetis patibus, non esse majus ex eo, quod depρndeat a gratia ,& m litis Christi. Ita communiter Theologi tam extra, quam intra Scholam D. Τhom. quos relati, &sequitur Serisna praes num. Iaa 3 Et ratio est nam supposito contra Scottitas, ut proba .imus supra num ii. quod valoe meritocius. & condignus alicuius praemii debeat esse intrinsecus,& non augeatur in vi talis ex acceptione Dei

exit inseca , non apparet, quod gratia nostra , nee meri. ta nostra habcant valorem aliquem intrinsecum per gra.

tiam Christi quem non habeant, dum a Deo solo pro.

ducit ut, s caetera sunt paria.' sicut qnoci oculus pro ducatur a D per generationem, vel testituat ut a Christo miraculose, non habet caeteris paribus maiorem

aliquam persectionem intrinsecam. Adde . Nam gratia,& merita Christi tantum extrinsece se habent aci gra. tiam , & merita nostrae ergo caeteris patibus non sunt maioris valotis intrinseci, ut dependet ex meritis Criti sti . Ouo praenotato. Respondetur, quod permisso nune, quot metita antiquorum Patrum pendetant meritotiὸ a meritis Chii ni, adhuc merita Cht illi non erant principium essentia te illotum ' de propterea non est in meritis Christi tanta repugnantia ad hoc, ut ulterius possint calete sub me. rito Patrum antiquorum , quanta est iii gratia prima ha hi tuasi respectu operis ab ea procedenti , cu us est principium essentiale, ill foemate, tribuensque ei ualm rem intrinsecum per suum influxum physicom Adde Nam gratis uato, quod merita Clitisti, ik metita antiis

quorum Patrum habeant mutuam dependentiam in me. renuo, adhuc tamen in liuea mete tali non est in eodem genere infimo causae: siquidem modus causandi in me

ritis Patrum assimilatur causae e scienti phylleae: &modus causa si in meritis Christi assimilat ut causae finalit sicut habitus v. g. luminis gloriae specificatur a uisone beata ; & visio heata a lumine gloriae ; aliter tamen& aliter . nam modus specificandi tu lumine gloriae en intransiti vh p r modum causae essicientis & in visione per motium causae finalis. Si autem principium essentiale meriti caderet sub merito, esset in eodem genere causae infimo adhuc in linea metendi οῦ quod implicationem metaphysicam importat. ira Arguitur tertio, &ultim Λ Nam ultima dis postici connaturalis ad primam gratiam habitualem, v. g. actus charitatis, meretur primam gloriam essentia. lem .' ergo etiam ipsam primam gratiam habitualem .

Antecedens ex D. Thora. I. 2. quaest. Ita. art. a. ad

dixeris, jucloearum bonis operibas 1 vera mereri augumeu tam gratia , Ditam armam , o ipsus uua aterna , ii tamen Di gratia deceδνie , eo equis ionem , atque glorie augum tum,auorbem m. Ubi a peti, clistin uit inter primam gloria,& angumentum illius, &eum Ditima dispositio, v. g. actus charitatis, si piimus actus, & essentialiter meri. totius , & per opera subsequentia meleatur iustus ang. mentum gratiae , & consequenter augumentum gloriae; planum est praedictam dispositionem esse meritotiam mi mae gloriae . Consequentia veto probatur: tum quia gratia,&gloria sibi invicem collespondent, itaut in ima gloria cor. respondeat primae gratiae , ,2 secunda secundae: ergo actus, quo justus meretur primam gloriam, metetur elim Primam gratiam Tum etiam. quia ita se habet prima gratia cum prima gloria, sicut augumentum gratiae cum augumento gloriae; sed per actum , quo justus meretur augumentum gloriae , metetur etiam augumentum

gratiae tanquam praemium intermedium , ut docet D. Thom. in fia ait. s. ad i. ergo etiam prima gratia est

praemium intermedium ptimi actus meritorii, sicut ultimae dispositionis.

304쪽

Dhb. VI An justus possi per potentiam mi absolutam mereri L .

Propter hoc argumentum aliqui docent, primam gloriam non cadere sith metito de condigno, ted eor. respondere primae Dariae per modum haereditatis. Ita Vega, Lorca, Lugoque relatus a Serna. Sed hi Antia res manileste agunt contra Trident su a relatum: oudetic modus clicenti communitet reiicitur a Theologis saltem tanquam improbarulis. v Alii dicunt , ultimam dispositi em mereri primam gliniam, non pro primo inuanti, sed me posteriori ratio e continuatiociis. Ita Bel. lar. Hur . &Osted. citati ah eodem Serua . Sed nec hic modus potest sustineri. Tu quia actus Ditimo clisponens in otimo instanti est liber, procedens a gratia, ut debet

lipponi, de hac ratione cotidimus vitae aeternae. Tum, quia ut continuatus, sin in secundo instanti est merito rius augmenti gratiae: εrgo de augmenti gloriae. Tum

ocuique: quia potest durare praecise peto mimo instanti, in quo homo junificatur , de elicitur a gratia ι ergo adisoluth non metetur primam glociam, vel meret ut illam au illo primo instanti. Rejectis ergo his modis dicendi. Respoudetur, hoc argumentum imprimis suadere,s habet aliquam vim justum desacto mereri primam gratiam, sicut defacto meretne priniam gloriam : dc quia

ce iacto meretur augmentum gloeiae, detieto etiam me. retur augmentum gratiae: quod nullus ex adversariis eon

cedit . De inclh dicimus eum tota Schola Thominica , nee non cum Soario, Va uer, Valentia, Glanad , dc cae. telis Theologis, primam gloriam cadere suo metit ut . timae dispositionis, ni procedentis in primo instanti justi ficationis a gratia, vel ab ea intrinsece condignificatae . Et neganda en consequentia ciam, ut inquit D. Thom.

loco supta relato talis operatu es qvidem me torra , Ied non gratia que Iam habe ν , seu obria εὐ non m boletis. Et ad primam consequentiae probationem respondetur,

non repugnare quod Uima gloria duplici titulo de a tur , oc titulo haereditatis ratione gratiae, de titulo iv. luidi tatione ultimae dispositionis meritorie. sciat iameia corporis dεhita fuit Christo de titulo e naturalitatis, quia eu proprietas visi is de c naturaliter climanat ab ea, di titulo meritot . Ad secundam respondetur, esse notam disparitatem inter augmentum gratiae, flerrimam gratiam I nam metitum augmenti gratiae non ip ponit ipsiani augmentum de supponit primipium metendi omnino inde p/ndens ab eo, nemph gratiam se. claudum se clam auxilio : ideoque iustus ita meretur augmentu glorie,quos etia possit meteri augmentu grati: C ieiu, ut inquit D. Thom. nitima uispiatio supponit primam gratiam ut sui principinm , a quo essentialiter demutiet, di supponitur ad primam gloriam, de hac ratio. ue potest meteti primam gloriam, de non potest meteti primam gratiam.

DUBIUM VII.

Utrum justus possis de condum mererim.

mam gratiam aurei d

GRatia habitualis triplicit/e potest considerari, vel

per inclinem ad hominem non peccatorem, qualis

estit homo in satu purorum condit vir vel relath ad hominem reduplicative ut peccatorem, quo pacto afferta missionem culpae, de offensae .el secundum se , de placiti vh a remissione eulps , Et ostenta . Suh hae triplici considerati e proe it controversia . Similiter iustus potest considerari secundum praesentem providen. iam , vel per ordinem ad potentiam Dei a Molutam. Ettit certa ab incertis separentur , di remaneat si h t n.

troversa id tantum , quod subiicitur dissicultat iri a Supponendum est primo , iustum desacto non pom meteri de condigno alteri ptimam gratiam nisi A. iis Christus. Ita omnes Theologi cum D. Th. inpresart. ει ubi hanc rem explosesso tractat sub site eodem titulo inoposito . Et ratio illius est e tua unus isque nostram mo-ων ὰ Deo μν donum gram, tia ipse ad tua aerapnam preveniat; seu meritum cotidignum ultra hane motionem nequit se extendere , quia per angmentum gratiae, vitam aeternam, it augmentum , illius ipsi me renti communicatum merita illius manent cord n/, de adaequath remunerata r ergo desacto, seu iuxta pretian. em mouid ni iam iustu potest meteti alieti de com

digno gratiam habitualem . PMre consequentia : quia Ai; ii nem talis me tith irino est dispar ratio: tum quia non remus est

a Deo, ut udi mereretur augmentum gratiae . At Elm

m essetitialem, ut supponimus, sed tantum ut aliosi h 3M q latenus constitutus est caput M. clesiae, di aut e salutis humatiae , tecundum illud ad F p -- βου μ gloriam adduxerat , aut rem Diaris era. Tum etiam ' quin meritum Christi fuit lini. pliciter inlinitum: ergo quamvis sibi meruisset gloriam essentialem, adhuc potulisset nobis mereri gratiam gloriam. Patet consequentiar quia tale promium essetiimpliciter finitum , uxta dicta num s. ideoque meritum illius ιion fuisset adς quath remuneratum.

te e

cium, quo aliqua pura creatura constituta sit caput m

Criptura , neque aliunde e stat clari hujusmodi tale aliorum, sed solus Christus : ergo.

114 Obscies mimo: Unus homo potest pro alter

de condigno sitis facere saltem pio peccato veniali ni tenent communiter Theolmi et go etiam potest meteride e digno prunam gratiam , vel angmentum illius. Patet consequentia 2 quia non plus requiritur ad unum, quam ad aliud . v Sec vir Nam si Adamus non pee eas et condigne mereretur suis polleris gratiam origina. Iem, sicut peccando metuit ipsis pei vationem illius . demetii tentiales ei annexas ἔ seu iuxta praesentem provicientiam Aciamus potuit non peccare: ergo.

Ad PD3' objectionem respondetur , quod justus

non potest ratisiacere de condigno nec peo peccato molis tali alterius, nec pro illo existente in peccato mortali; Delit noci poten homini existenti in peccato mortali me reri de conuigno vitam aeternam, neq: potest sit istic, ite μ' se, dc limul pto alio : neq; potest latisiacere juxta

pro identiam Oeclinatiam pro dedito primario precati ve. nialis. Unde solum potest alteri juso suam satisfactio. nem offerre pro poena temporali, sciat protet meritum vitet aeternae potest suam actionem applicare pro poenaram potali a se aedita . Unde e sequentia est nolla

Omaia haec, si placet possunt videri apud NN salm.

tract. χε. disp. io diib. 2. mr tot ubi Optim/, ut solent,

explicant mentem D Thom de doctrinam traditam ita

Supplem. quaest. I 3. art. a.

M secundam accuratὸ respondent NN. Salmant

tract. .ciisse. q. anum. 126. distinguentes mira subtilitate later mereri s o altero, dc mereri asteri, quatenus non sunt omnino idem . nam mereri asteri solum denotat,

quos praemium merenti debitum conseratur alteri ea gratia , & ut praemium merentis . Sed mereri pro altera tignificat, quod meritum unius ut tale transeat acl alte rum , itaui iste etiam mereri dicatur. Et imprimis do. cent, nulluin adhuc de potentia Dei absoluta posse mereri pro a Itero: quia meritum est actio immane s& vita istis, quae non potest exerceri per alterum . Et certE , ahoe esset possibile, non denegaretur Christo saltem pro Dei para, quam eximi/ honorare oportebat. Deinde cli eunt , quod Adamus, si non peccasset juxta maesentem providentiam meruisset de congruo nobis gratiam Origi- lem, quia justus defacto metetur de congruo alteri s. ve iusio , sive peccaiciti plura dotia supernaturalia, At delicto Adamus meruit cle congruo Incarnationem. Praeterea addunt, Adamum neque gratiam, neque alinti donum supernaturale fore de eo igno nobis me. riturum: quia oportetat, quoci solus Christus esset e put nostrum in ordine gratiae. Et tandem tradunt dis patitatem inter meritum, et demeritnm, ut Adamus M.th dicatur caput nostrum ad demerendum, At non in metendum . Disparitas erso est, quia Adamus p tuti s bimereti iustitiam originalem, nec cooservationem illius, iuxta insa dicenda, de hae ratione noti decuit satitem cle potentia ordinaria constitui capiat moeale ad me rendum nobis de coodigno gratiam hahit salem. Unde

observatio legis in Adamo tantum fuit conditio ad hoc, ut praedicta gratia transfunderetur posteris. At defictoeε metuit shi ipsem iustitiam Giginalem, scut quilibet

mortaliter peccans I ideoque, attenta movidentia ordi. naria potuit co stitui caput motale in quo omnes eam demeterentur. Et haec diversitas decet tum honitatem ,

tum insilium divinam . cuia ea dona, quae, quia b Ps nus,

305쪽

Σ TOR. XIV. De effectibus Gratiae. Disp. II. H mrito iusti.

nu , sin irieritis consert; quia iustus ncm fine demeritis austri . mxta illuci Tristiss. s.cap. II. ubi ait, quod gratia

sua semel iustificatos non deserit, nisi prius deseratur a

victis.

iis Supponendum est secundo, ἔustum posse iuxta

praesentεm providentiam de congruo mereri alteri sive peccatori, me non peccatoti gratiam habitualem, cuisius metitum haberet infallibilem connexionem in mea,

si ad n t peomissis: quia talis fidelis est. Obseruat i a. men D Τhom. qn Od hoe meritum congruum non im. petrat infalli hilii et aliis gratiam propter impedimentum peccati non solum habitualis, ut supponitur . sed etiam actualis conterii in proposito esticaci perseverandi, seu in voluntate emcaci perpetrandi alia plura e & propter Merotabilia judicio divinae praedestinationis , & repro.

Sed piseipna pars huius dispositionis probati potens imo ex testimoniis sacrae scripturae contentis in algu. in otis huius ait quae videri debent . ' Me 23 . Graia homo in gratia constitutus est amicus Dei, & adimplet.oluntatem illius ; sed congruum est secundum te. get. & proportionem amicitiae, ut etiam Deus impleat ψoluntatem sui amiei in justificatione , &sal .atione a l.

retioso pino iustus potest defacto mereri de eongruo al. reti adhuc peccatoti gratiam habitualem. v Et constimatur. Nam, ut septa insntia vinans . patres antiqui,& mav h Dei para merserunt de eongruo Incarnatio δε- . ergo potimi titulo iustus potest alteri mereri pii ream gratiam quia haec in peccatore non est tanta distimabilitatis, quantat est Incarnatio. Adde.' Nam in

ereptione eommuni fidelium Deus motos ex oratione S Stephani tanquam merito de congruo convertit Sau.

lum . Ar Augustinum preethus, & lachrymis Monicae.

Notare tamen oportet, quod iustus metens alii de congino gratiam, an alia dona, non detrahit sibi ali is de ma mio esse tiali tali merito aliati collespondenti ictonosem se, lic t privetur aliquo praemio accidentali: oci non es e tra suavem prouidentiam Dei desta u. te filiquem praemio accidentali ob salutem alterius, in aetim ε si incle autea ur ei majus meritum essμntiale, in τε vera angelor propter actuin e haritatis . pro quo .ideatur D. Tho m. in Supplem quaest. II. art. a. auHi, ita suppositis , solum procedit haee controversia , quoad illa tria in limine recensita , iuxta potentiam Dei absolutam Cires quam triplex militat sententia . Primo docet, instim de potentia Dei absoluta posse de condigno me. teri alteri, sve peccatori, sive non peccatori primam natiam habit natem . Ita Joannes a S. Thom in pidis

disp. 2. L 8. Gonet in prae disp. I. n. οῖ & plures alii tam ostia, quam intra scholam Dis. Thom. Soranda ne gat , posse iustum mereri de condigno alteri sue ine. catori, sue non peccatori primam gratiam , aut alia dona. ita Vaetiuehin 3. pari. disp. 4. & alii socii necnon Ire tori in Matrin et in inaes clim aliis Thominis, in quam inclinantur serna , loquendo de potentia abso.

luta, in praes. l. Prima conel, , & NN. Salmant. tract. 33. disp. 34. num. l3α de potentia ordinaria, licet niti. reum iudiciitim ad hunc loenm remittat, interim pro. hahilitatem utriusque sustinente . Possunt tamen ex istia de gratia danda peccatori. Tertia via media procedit concedens, quod poten cle condigno mereri primam gratiam non peccat oti, secus vero peceatori. Ita NN.Salmant in praes disp. 6 on h. a. cum pluribus aliis iani do messici , quam extrantis ab eis relatis. Et in hae adhue divisi sunt: nam quidam docent, quod licet iustus non pomi mecatori mereri primam gratiam , secundum truom euod a stri; potest tamen illam mereri in adaequa. th. Alii dicunt, quod nec inadaequat potest illam me.

teri de eo igno. Nos vero mentem nostrana triplici assertione aperiemus. nimo osseriis e tra primam Drtentia .ris o Ieendum est primo, contra primam senten- tiam, iustum non posse de cordi gno meis reti peccatori adhuc de potentia absoluta primam Era. tiam habitualem , saltem adaequath sumptam . Havassertio procedit contra Ruthores primae sententiae. Et probatut ratione fundamem alie nam ad meritum con. dignom essentialiter requiritur in merito aequalis valoe intrinsecus cum praemio; sed opus meritorium cuiusvis iusti quantumvis sancti, si est puros homo, non est aequalis valoris cum gratia peccatori danda adaequat/ sumapta I ergo non potest de eo igno adhuc de potentia absoluta mereti peceatori gratiam habitualem adaequa te sumptam . Minoe probatur I nam gratia habitualis peccatori danda intεr alia importat temissio m omnis divinae gracis ; sed nullum opus meritorium hominis puri potest esse aequalis valor cum gratia , proni importat te missionem offensae divinae gravis: ergo non potest esse aequalis valoriscis gratia peccatori da da adetquai 8sumpta. Minor prohat.: quia remissio offensae est aequali in ualore, & morali aestimatione cs gravitate offensae a sed nullum opus meritorium hominis puri potest esse aequalis

valoris cum gravitat offensae : ergo nec cum gratia prout importat remissionem offensae . Maior est certa, quia conitatiorum eadem est ratio, Minor probatur: tum quia gravitas olimsae in aestimatione morali est simplici. ter infinita , ut supponimus adhuc cum adversariis, meritum vero purae creaturae est simpliciter finitum; sed meritum finitum non potest esse in aestimatione morali aequalis valoris eum gravitate infinita e ergo nullum opus purae creaturae potest esse aequalis valoris cum gra .itate ostensae divina gravis. Τom etiam: nam propter hane rationem piniis homo non potest ad aequalitatem satisfacire pro omnis peceati mortalis, ut tuentur adversa

tii: ergo Mem quod prius. ii ' Huie rationi t m et Godoy loco relato num.

i. verum esse, qnos si meritum purae ereat irrae termutiaretur per se primo, &directh ad temissionem offfnsae. non esset aequalis valoris cum illa in aestimatione mora ii. At non ita accideret in eo. qui mereretur prima iragratiam peccatorie si quidem adentitatem gratiae terminaretur per se primo ; acl remisso em vero os illa tan tism secundario, di me incompossibilitatεm eratim eum peceato At omnia. Et quando res lia accidit, metitum, quod hahet aequalem valorem cum gratia secundum se, etiam habet aequalem valorem cum remissione omnis palias ipsa gratia ni remittens offensuri haberet infinitas vires. de pollet opera puri hominis i , finite eondigni fi cate . Et naee est ratio, cur non possit purus homo satis. sacere ad aequalitatem p ct omissa , esto possi remissio. nem illint mereri de condigno r quia satisfactio potit tenad σε me se primo & directh ad illam , ideoque debet

esse aeqnalis .aloris eum gravitate inonis , meritum

vero solum tendit directe ad gratiam , At secundario per inandam incompossibilitatem au i emissionem omnlae : hac ratione remis io ossenta in ratiocie termini meriti non dicit gravitatem infinitam . . Stu haec evasio quae suam apparentiam habet multipliciter tesellitur . primo etiam dato ,& non concesso,

quod justus non mereatur ptimario remissionem offerusae , cum meretur gratiam nos tamen potest n gari, quod uese mereret ut remissionem offense, dum mereret ut gratiam dandam peccatori, ut supponit sententia contraria ; sed opus de condigno meritorium vere & pe .prie terminatum ad remissionem Ofimis petit esse aequa. sis valoti cum illa, ac si terminaretur per se prim ad eam 1 ergo si opus meritorium hominis puri, ut terminatum per se primo ad remissionem off-nsae , nequit esse

aequalis valoris cum ea, neque emit ut terminatum aleam ver dc propriῆ etsi secundarici l .ior probatur rtum quia ti veth & propriὸ meretur remissi em onsensae , debet ordinare emcaeiter opus meritorium ad eam; sed si oratiratile essicaciter ad te missionem offense debet esse non minoris valoris, ac si terminaretur per se primo: nam, supposita directione e scati, per accidens omnino est , quoa meritum terminei ut per se primo, aut secundatio. Τum etiam per quod praecedens probatio magis explicatur nam intendens emeaciter meteti de condigno aliquos complexum , dehet praestare opus aequalis valoris cum illo,& singulis partibus, luchi in eis merendis procedat ordine quodam, ut indacti. δ constat : ergo si opus metitolium tendit ex directione effraci, esto ordine quodam , ad gratiam prout affert remissionem omnia, non debet esse minotis vas ris, ac si per se primo terminaretur ad ipsam . Τum praeterea: nam eo ipso, quod veth & proptιὸ mereatur remissionem offensae, habet haee vet/8r propriὸ ra.

tionem praemite ergo non inplicat praecise aestimabilit

306쪽

em illam, quae continetur in gratia , sed etiam hiam

quam habet ex ser tim metitum illius debet esse aequali valoris, sive terminetur ptimario, siue secundatio. Tum deniquέ: nam in physicis aequalis vitius requirit ne ud producendum emctiam sive secundario, sive primarior& ita virtus, quae non potest producere peIncipaliter ecs ctum secundarium, v. st substantiam, nec potest pro. ducere nitimam dispositi e in vitalem, ex qua relaltatrerm pariter aequalis valoe requiritur ad metendum per e secundario remissionem offensae, ae ad merentiam ii Iam primatior & smisitet, ii valor infinitus requititne ad metendam per se primo temissionem offensae, valoe etiam infinitus requiritur ad metendam gratiam , ut reis dupli ti*ὸ inducit remissionem offensi Adde primo. Nam quia Deus nequit peoducere formale peccati, nee potest producere in sententia Godomateriale, ut connexum cnm formali r ergo si iustus per se primo non potest mereri de condigno remissionem os. sensae, nee poterit mereri de condigno gratiam ut insetentem remissionem omnis . u Adde secundor nam RVirgo de potentia absoluta vel potnit mereri de eonai gno maternitatem γi, vel noci potuit illam mereri Quodevmqne dieat Gnθον , est contra solutionem da tam: nam s illam potuit mereri, non hoc mereti misinit Incarnationem s cnm qua connectitur 3 nee prima. rio, nee secundario ergo pariter, si temisso offensae in

se est gravitatis infinitae simplieiter, non potest justus iulam de condigno mereri, esto mereatur de eo lignci gra. iam connexam cum ea Si non potuit illam mereri ideo en, quia est eonisexa com Incarnatione, quam non potest mereri de condigno sive primario, sive seeundatio: sed eadem ratio militat in gratia ut co nexa cum remissione offensae r ergo i 18 Secundo refilli ne evaso Nam remissio οὐ sae, quamvis physice sit effectus secundarius gratiae, si tamen est veth & inoprie praemium, etiam intendit De

per se mimo a metente, immo & principalim: sis mete Justus non potest mereri per se in imo te missio em cis Huae ergo nee potest illam mereri de condigno, dum allam meretur simul cum gratia . Maior probatur I nam, iacta eo latione inter duas partes alicujus praemii , illa debet per se mimo & p. incipalius intendi a merente, quae seeundum se & praeci live est maioris aestimabilita ti, & .aloris: & ita si is stus intenderet mereri de coci. diguo lumen gloriae,& nnionem essεntiae divinae me ira eum speriei, terminus per se primo di principalius in

tentus esset praedicta unici, quamvis sit terminus seeum

datius in es physico; sed te missio ostensae secundum sese meat infinite in valoce gratiam secundum se: ergo est terminus per se primo & principalior meriti. Nee ex die is sequii ne iit sibi persuadet Godov. quod gratia D. eundum se danda peccatori habeat infinitas vires, & pos si opera insti infiniih condignificare , ut visebimus in

solutione argumentotum.

Seo da certis e Da secundam Ditem tam .

DV lcendum est se nio, purum hominem tu υ stum posse de po: entia absoluta merericle

condigno non peccatori primam gratiam habitualem. Haec assertio procεdit contra Authotes relatos pio secunda sententia. Et probatur ratione satis emeaci: nam non repugnat, putiam hominem iustum mereri cle eo igno non peccatori primam gratiam habitualem ev desectu valoe is aequalis intrinseei, nec ex desectu ordinationis efficacis ad illam .' ergo non repugnat, purum hominem innum mereri de eo digno noci peccatori primam gratiam habitnalem. Prohatur antecedens quoad primam partem, ex qua pendet probatio posterioris: tum quia gratia non peccatoci danda adaequale sompta est smpli citEe finita tam in esse physico , quam inesse morali, cum in non peccatore non pexstet aliquem emctum somma. lem adhue in .s morali simpliciter infinitum , v. g. re missionem omnsae; sid eo ipso non te magnat, hominem piarnm , sed iustum elicere opus aequalis valori eum illa,cilm aliunde sint ejusdem ordinis: ergo ex desectu valo tis aequalis intrinseci noti repugnat, hominem puti m iu stum mereri de eo igno noci peccatori primam gratiam habitualem. Tum etiam nam supposito, quod gratiatim asserat romissionem offensae, novi in majoris valoias

Τom. III. PMI TMol Sata.& aestimabilitatis, quam augmentum ipsius; sed actinuitius justi potest esse aequalis valoris cum augmento gratiae alterius: qnia potest esse quo at se aequalis valotis cum actu intensiori alterius: ergo idem unod prid, . . Probatur idem antecedens quoad posteriorem par

tem : nam ea nullo capite repugnat, quod Dbus cum Petro sic paciscatnt , paulo non fretatori ivit alia meritatui ne eentum, to eram gratiam habritia em , vir tinum , α

quod petius suum metitum ordinet ad praedictum praemium: ergo nec ex oesectu cedinationis efficacis repugnat, quos homo potus, & iustus mereatur alteri nocipeccatori primam gratiam. Antecedens probatur: lumex D. Τhom. 3. pari. qnaen 64 art. q. ubi docet, quot pciis

testas capitis collata Christo inquantum homicii potuit

purae creaturae commualeari, & se ait: Et talem torristathm soluat munistras com Nicare , dando sotiret eis rari

tam gratra neu tudinem , ut eorum meritum veraretur ad sacramentoram sectas. Τum etiam . nam non repugnat ,

Deum pacisci eum Petro, vel ut supremum Dominum. vel eonsentiente ipso Petro, quod si tale opus ex is

conlignum exerceat, conseret paulo intuitu illius au. gmentum gratiae, & gloriae, set ostendant ad . tiarai , unde hoc vanum repugnet stante supremo dominio D i,& justo noti potente mereri a Deo aliquid de concitanno, nisi interveniente pacto e ergo idem quod prius. Tum denique nam hoc pactum in humanis non repu.gnat I et go nec inter Deum, & hominem relate ad alium. Adia. Nam iuxta praesentem provisentiam non repuia gnat inter Deum,& hominem hujus noui pactum ita ut metens alteri defraudetur praemio accidentali ergo me potentiam Dei absolutam non repugnat tale pactum, Esto merens pelvetur praemio essentiali ei tantum in actu primo debito. Patet consequentia. tum quia id, quos facit suavis providentia Dei in o dine ad praemium aeciden tale, potest facere in ordine ad praemium essentiale premum dominium Dei, tali e cuius nostris opetibus sua με natuta nullum praemium est debitum, & propi, rea debet accedere patium Dei. Tum etiam .' quia in pter ingentem illam charitatem , qua justus vellet septi sate praemio essentiali debito praecisὸ in actu in imo merito posteri citi fiebat dignus eminentiori praemio. iaci Hac rati e tot probationibus sulcita facile eva

nescunt nonnullae evasi es adversiriorum. Respondent ergo primo, negando aequalem valotem in merito unius eum gratia sanda adhuc non peccatori ex duplici m tivo: tuin quia, ut docet D. Ihom. i. pari. quaest. Σαart. q. ad Φ PE uati donum gratia plus es compararum parat

tenti, qui me ut poenam , quiam annoranti, qua non meruit: ιχ

proportione servata, majus donum est cooserti non di gno, quam digno quia gratia danda non peccatori, ut pote non digno, & non amico Dbi, est malae in aestima tione morali , quam meritum purae creaturae, etiamsi sit

in gratia Dei. Tum etiam: quia gratia prima habitualis, quamuis sit simpliciter fisita, in se morali est simpliciter infinita, cum es se si remissiva ostitiis, & de mate.

riali eeusatur quos actu remittat illam , vel non re

mittat , acl hoc ut sit valotis & aestimabilitatis infinitae, ad quod sufficit, quod in actu primo contineat remissionem illius. Sed hac evasio ea nullo ex pridictis motivis satis

facit. Non ea primo. ' nam lie t gratia conserenda non

amico, caeteris paribus, si maior in ratione, gratiae , doni, & beneficii, quam si conserretur amico, exces-λὴ tamen illius en simpliciter fiuitus; ideoque non repugnat illum hominem, postquam est amicus Desi per

pratiam, sitis acere Deo ad aequalitatem per gratiarum actio iem ex hoc tantum motiso scut potest maiora dona promereri de cocidigno: ergo valoe meritorum iuni potest ita crescere, ut adaequet,& su inret illum exiscessum. Ad.le Nam incredibile est, quod B Virgo suis

meritis noci valeat adaequare minimam gratiam , etiam

secundum excessum quem dicit suma se ipsam in ratio ebeneficii, s fiuitus est. ergo idem quod pejds. Nec ex secundo, propter dicenda in assertio e sequenti. Iaa Respondent secundo, permittendo quod impli.

catio puto homini conveniens ad merendum aliis pii. mam gratiam noci nascatur ex desectu valoris: oritur tamen ea desectu inclinationis effracis in merito unius in gratiam alteri dandam: tum quia gratia est semen

gloriae cooserendae praeci vi proprio subiecto, & solum in ordine ad illam potest opera sua ordinare essicacitet,

307쪽

& non ad eritiam, As Hoeiam atrerm . Tum etiam :ouia pinnistini essentialiter Petit conserti m frenii Nec hac evasM dix utroqiis Cain te satisfacit . Non ex primo: quin gratia non intum est semen physiciam

dilauiae 'sed etiam in semen morale illius; feci enormpi net, quod Rratia unius sit semen phylitum gloriae alteri cotis emtae, ex millo capite repugnat, quod sit semen morale Mius: vel ostendant adversarii, unde noe repugneterno. ' Dicere antem, quoci si nequites, elemen physicum , nec potest esse semen morale , cum emorale fundetur in ele physico, non in in . Tum qn agratia habitu lis Clit illi Domim est semen motale gi Is nobis consetentiae: re si etiam est 6, si cimi , noxa estonde hoc repugnet gratiae puri hominis. 'μc inm, quod gratia Clitasti in morali Est simpliciter intimista . de propterea pol si esse semen molate ad quoiacum. que D Em 'im aliis conferendum , secus veso Vatia ni pra. Noti, inquam, obest: Et quia, per lIa lementia Stoli, adhuc est semen morale.' Et quia ex limitat locertariae nostrae istum potest inferri, quod non sit semeapta in si simpliciter infiniti, secus vero praemii limpisci. ter finiit ergo poteli de potentia abistula esse lamen

morale eliciens metitum de condigno gratiae gratiae alteri conserendae. - ira Nec ex secundo I rem quia hona amicorum Iunitommunia, & hae de causa docet D Thom. unam tu. tim posse ali. ii mereti de congruo primam gratiam,& alia dona , sed hoc supposito non repugnat Dactum ter Deum, & hominem, ratione cuius sit ino, dexnto homini gratum quod praemiora huic a Iiat aede dum intuita ope in metitorii illitas agier' conseratur . erispo non repugnat, praemium conserti niti intuitu merita alterius. Tam etiam ' Nam hoc in humanis non rem. mal .' et go multo mi is inter Deum, & homin- .Popter suptimum dominium Dei supra omnes opera; ei Des no Ilia , & qnia desciente pacto homo tu hil libimet et et de eo digno apud Deum, Tin praeterea. Nam rereritnm nostrum noa petit esse otile peaemianti; levisi ii est, quod fiat in eius obsequium an erveniente Diacto , & sit gratum tim ipsim metitum , quam praemium

D consere dum metenti.' ergo nec praemium pelle eu1εntialiter isti honum metenti, sed lassicit, quoci sit gra. rim ei, & praemianti, intercedente pacto ut alieti com ratur, quod si adesset, non pras esset miraculo auita metendtim , sed iuxta movidentiam communem po et .nus homo alteri mereti de condignoptimam grat .

. III.

Tertia agertis areidens terita sententia.

a 23 Ieendum est tertio, non repugnare iustum vi mεieri de condigno peccatori gratiam se. eundum se . ita NN. Salm. loco supra relato num. D.

tradi. 39. disp. s. num. ει.& tractI 2I. disp. r. num. Ιεῖ. Et mohatur ratione; nam gratia secundum se , repraecisis accepta, non est aestimabilitatis Iamplici ter infinitae I alias non repugnat pactum ex parte Dei ergo non repugnat pntum hominem merem de eo ignopeccatori primam gratiam secundum se . Minor eonnat: nam quamvis Deus nequeat obligari aci conferendam Lrat latri Dccatori, quin obligatas maneat ad remissio. m ossetici ; non tamen repugnat, quod mas gratiosep ciscatur com homine se jussificatorum esse peccato.

rem, si eliciat tale opus, ita quod remissici ostenis sit L, talis, dependens tamen a tali opere sic in solae 4 clitio , di gratia ipsa imaeci siv/ sompta dependeat velota metito ae livili At condigno. Connexio enim inter has formalitatis non obest praedicto pacto, ut in similione

catori clausa solum explicat infinitam aestimabilitatem pro ut importat vincto remissionem onenis , liquet ex ditiis q. praeced. ergo sublata , vel praecisa re inissime ostenta , non est aestimabilitatis simplieitet

m ilionem citetis ut tota, & secundum Om Es tuas uarieη fit Eit ab litatis smplicitet infinitae. Contra . n. NIm quod gratia inserat desino re. missicinem est: nis; α cum ea connectauat , ma arguuωalorem simpliciter insinitum in ipsa gratia seu nmia, seu praeci sive, aut spεciscative sumpta I ergo nia tia clauda inccatori praeci sive sumpta n est Eltimata litatis simplicitet insatiae. Antecedens Fobatur noci nul iis exemplis I tum quia, quod materiale peccati inserat . ea latuet ismalitatem peccati, & cum ea connecta.

tur , ioci arguia, quod materiale peccati non contine

at ut intra ius luxum per se & post iv inra Dei ,esto foema 1uas precati acin contineatur inita ullum ui fluxum illius ergo patiter, esto temissio omnia sit allimabilitatis finia plicii et infinitae, & inopter hanc rationem non coati

Deatur intra limites merui co igni purae creaturae, non quitur , quod gratia, cum qua eii co nexa , non coci

tineatur inita limites mei iii coadigni illius. Patet comsequerular quia maior coanexio, uatur inter materiale Dccaii, & tot male illius, quam inter gratiam, & re missionem ostenta , quia matεriale peccati nunquam separat ut, nec clistinguitur realiter a foemali illius; retra nillici offensae separatur, & disti uitne a gratia, ut

liquet in Angelis, Adamo, & B. virgine.

Tum etiam . Quia calce ut septem, quia conne.

Oli ut necessatio cum subsantia , ut eu ultima disposita antecedens illius, nequit ut infitens illam μMuci inimcipaliter ab ullo accidentis & tamen hoe non obstat ad hoc, ut possit ab eo produci ptincipaliter , s conside . t ut secundum se & specificati vh, ut accent NN. Coma

plui. abhrev. ia Physic. disp. Ita num. Ict ergo lices metitum purae creatuis non sit aequalis ualceis cum gratia resu placative ut conexa cum cissensa , itora sequitur,

quod non sit talis considerata secundam se. Τum prae etea e Nam cion minus connectitur lv. men gloriae cum unione essentiae divinae per modum speciei, & visio beata cum ipsa per modum verta , quam gratia cum remissione offensi; sed tuitus de facto me te ut de condigno lumen gloriae , de visionem beatam,& aon unionem essentiae divi ae sive per modum speciei, sive per modum vetia, juxta dicta num. 6. ergo etiam justus potest do eo digno mereri peccatori primam gratiam secundum se, quin posit meteri remissicinem ense. . Tum deindε B. Virgo potuit meresi de eoad ga maternuatem Dei, ut doceria cum Suatio NN. perdocti Salm. ita L ai. disp. 7. num. 7s. quia potuerit mereri do condigno filii sui incarnationem; ot tamen sura esIemtialites connexa inter se I ergo.

Tum deniqu/ Nam privatio gratiae, prout est me

na peccati morialis , non est simplicitet infinita, aut thysch, aut moraliter, esto ex tali pei satioue , prout ibet ratio em maculae , inseratur offensa simpliciter i finita I ergo ipsa gratia inserens remistionem otiens ς ιμ- eificative sumpta non ea pedimium simplicitet infinitum adhuc moraliter. Antecedens est otium, juxta dictat tact. de Poecisis disi1 3. a num. I 8 Et consequentia a M. ritate constat quia contrariorum eadem est ratio. Urgetur hoc: Non obstanti quod peccatum grave inserat essentialiter offensam iis finitam simplicitet , nota est simplicites infinitum in ratione culpae , aut in ratione

demeriti, ut loco allegato probavimus.' ergo meritum

terminatum ad gratiam inserentem remissio m offensae non erit em simpliciter infinitum . . ias Oiicies P Nam ex dictis sequitur, quod gratia adhue tit teduplicati inseri remissionem offensae , de illam dicit de connotato possit cadere sub merito da condigno , ut patet in merito maiornitatis Dei patae, quae adhuc ut connexa potest cadere sub metito condigno ipsius, & peccatum ut conexum eum ortinia non est simplici et tofinitum nee in ratione malitiae , nee iaratione demetiti; sed hoc eli salsum, ut liquet in exemisplo materialis peccati, quos ut e nexum & illativum ire malis malii ix nequit a I o causari, nec accidens se test principaliter producere ultimam dispositi em ut i

serentem sithsantiam c ergo nec Iustus potest peccator mereri de cou Agno gratiam nec ut connexam , nee secu dum se . Ad hane obiectionem respo detur, nihil ex ea eo vinci cocii ra hanc tertiam alterii em siquidεm in ea tantum asseritur, κratiam peccatori dandam consileea.

iam secuisa 4 i, se & specificativὸ posse cauere sub me. tito de covdigno hominis puri; ad hoc autem patiam, aut nihil sesert quod non possit eadeste sub tali m/rii te plicati e latae pia, dc ut laseri remissiciaem os .dae,

308쪽

iit rem hanc apertὸ persuadent non solum exempla omniali lata , seu alia innumera, qtiae sensum reduplicativum de sinciscativum cc cernunt.

Sed ne res semel tacta absque omni prorsus luce,

Ee decisione remaneat , res .idetur 9olandra tria .

Pi imum est, set mas connexas cum aliis rebus εsse in uoplici differentia. Nam alia ita iacit contiexa , quod si Dis lint causa earnm rerum, cum quibus sunt connexa; de hae, ut connexae, gaudent acl sui productionem live ptiysicam . svὸ moralem aequali continentia , aut est δε adilitate, ac ipsa res, cum quibus sunt conuexa. Etitii ius generis est materiale peccati, quod elt comtit xum cum formali malitia , simulque illativom illius :& propterea, liuet Deus causet niatetiale pec.

cati secundum se , non tamen ut conuexam cum nraia

in i i sol mali, alias Deus esset eausa formalis malitiae. E iisdem genetis est dispositici ultima ad sormam subitan alitem ideoque esto accitim possit producere physic/pi incipalit M eam secundum se , non tamen potest plodu cere principaliter illam, ut aestima dispostio est, seu ut e It illativa substantiae, quia non pote si hoe modo prouu cete ipsam substantiam . Et u Deus amat omnipotentia, Mout est illativa creaturatu postibilium, & DC ipsas pos tibiles creaturas, ideo est, quia hae nulla gaudent honitate. Alio sunt serma, quae inaci e sunt connexae cum aliis

aεhus, sed non sunt caulae earum. & hae nos gaudetit in utraque linea eadem aestimabilitate, aut continentia, aciplae res eum quibus sunt connexae. Et huius ge iis est maternitas Dei parae coonexa cum Incarnatione, lumea gloriae connexum cum essentia clivina per mouum spe. ciei, di visio beata connexa cum eadem essentia divina per modum verbi.

Secundum est , non susscere ad hoc, ut forma si v in linEa physica , si ve in linea motali gaudeat eadem coima inentia, gravitate, aut aestimabilitate , quod st causa illius rei, cum qua est connexa; sed ulterius requiri , quod sit causa directa illius , & ipsa res sit terminus mss.tivus: si enim est terminus , seu effectus indit. lut de privativus, potest ipse terminus esse gravitatis infinitar, sto ipsa causa si gravitatis finitae, adhuc ut connexa . Et ad hunc modum est offensa passiva gravis Dei, quae cotis stit in privatione morali ultimi finis, estque esse. et iis, indirectus peccati mortalis,& propterea peccatum

motials nee in ratione maluiae, nec in ratione demeriti. st infinitum simpliciter ad hire ut connexum, quamvis Ois via passio a sit infinita fimpliciter. Et ad eundem mmdu privatio unionis hypostaticae factae ad humanitatem est effic in privativus , & indire elus actionis occidentium Christum, cuius terminus immediatior suit privatio uni hix vitae naturalis. & adhuc immediatior suit forma ca. davεtica. Pro quo videantur NN. Salinant. de Dearnasi

xe disp. I. n m. 22.

T ritum est, offensam passivam gravem Dei posse sumi duplicii et e uel pro actu ipso odii seu displicentiae ui. inae, quo sertur cocitra iniuriam, ut ipsi Deci iti ac ne u illatam, & eam de te salui, & qno Deus dicitur me. catori insensus, seu inimicus; vεl pro ipsa offensa passi., illam in Estimatione Fudentum per actum peccati. Othnsa primo modo considet ala tollitur scit maliter peractum , quo Deus producit gratiam, & hominem per .am ad suam amicitiam reducit. Posteriori amem modo accepta tollitur dire, th per gratiam, quatenus radicat satis iactionem sermalem, & conversonem actualem in D um ultimum finem , qua formaliter expellitur avet 1io ab eodem ultimo fine, in qua fundatur, & a qua re. sultat tota ratio offensi. Et in hoe sensu NN Sal m. tam in pix senti eis p 6. dub. a. praesertim num. 5 I. &tra a. d. PMd. disp. s. num. Iit sequenter docent, quoagi ait 4 est fundamentum remissionis offens . Eu his iam constat ad obiectionem, ad quam respondetur nigando majorem. Nam eκ supta dictis in mimo fle tertio notabili satis liquet disparitas inter ma

teli, ait in Deiparae ut eo exam eum incarnatione , Ecgratiam ut connexam cum reinissione offensae: illa enim

nollum influxum prus at in incarnatio em, sed tantum

connectitur cum ea , tanquam eum porci termino exiti

Deo ; at gratia concurrit effective moraliter ad remissio nem offensae. Et ex dictis in sic uncio notabili e stat

aliam disparitas inter peccat m mortale ut connexum eum olfensa, & gratiam ut conne κam cum remissiore

offensa. Nam peccatum mortale, lic i inlitar mcte aliteroslaasim passivam Dei, tantum inseri illam indirect .

dc tanqualia Ieru inuin Privativum , ac propterea nori

oportet , ut gaudeat lania gravitate, ac ipti olSensa passiva. intcrum remissio olreusae est ellectus moralis di. tectus & pol vus gratiς: quia cum offensa sit privatio. debet e ne quia pol ivum uim esse illius, cum duplex oe-gatio attumet ; & Propterea gratia , ut Conne Ea cum reis missione o uetus, debet gaudete aestimabilitare, qua inuis uel ipia remissio.

Argumenta eontra primam , o fic-dam astorem . 114 A D versus primam assertionem arguitur pri.

hiillo cuplicem potestatem, aliam authoritatis conve-ιuentem illi ut Deo, dc alteram excellentiae conveniem

tem illi ut homini,& negans primam posse communi.

o amentortim es edaia. Ubi D. Thom. concedit potuisse Deum de polentia ahsoluta, di in hac movidentia petacali conferte pus o homini potestatem ad metendum essecius sacramentorum, inter quos est gratia cum temis

socia ineuice: quod fieret ilitercedeme pacto inter Deum,& hominem, ut loco augmenti gratiae, & glatiae sibito. iterendae ob metitum illius claretur alteri homini me. caiori gratia remittens Peccatum. Nec modest recuisus ad meritum de eo rno. Tum quia ad meretiam de coogruo aliis gratiam cum remisiaticine Offensa, Ianta plenitudo gratiae, quam innuit DThom. cestiria non eli, cum multi alii, illam es iacto hoc modo metuerint. Tum era m : Quia Di .. Tho loquit ut de merito nulli purae creaturae concesso: sed de facto B. Visgo metuit ue congruo omnibus hominutius gratiam cum remisso e offensae ergo loquitur de metito condigno. demia: Nam potestas excellemtiae, qua Christus metuit sotiis gratiam cum remisiana omnia , potuit iuxta D Τ m. communicari purae creaturae , sed Christus ratioue illius mero it notas de eo iugoo gratiam , & remissionem offensae: ergo haec pote. uas potuit purae creaturo communicari. 8 Adde: Nam

D. Ihom tiegat potestatem authoritatis esse communiaca hilem purae creaturae . & concedit esse e mmunica. bHem potestatem excellentiae; sed hoc nequit convenien ter exponi de potestate excellentiae ad merendum da congruo, quo pacto dicit tani um eonvenientiam anal gam cum potestate Christi: si quidem hoc modo etiam potestas aut horitatis potest communicari, cum potestas excellentiae communicata Christo ut homini, & commmmeabilis purae cieaturae aualogice conveniant cum pote nate aut horitatis ergo debet intelligi de potestate exces. lentiae ad metendum de condigno . En argumentum , quod preei vocat Godovnum 7 si de quod Deilem triviti em non holet num. 33. Sed in primis potest adversus ipsum retorqueti: siqn Aem si

potestas excellentiae ad merentium , quam habuit Chii. bus posset univoc. communicari purae creaturae , etiam posset commnnicari potenas ad satisfaciendum de con.

diguo pro offresa. hane enim habuit Christus; sed hoe

noti concedit God . ergo nee ex contextu praedicti te

stimonii debet inferte, quod potestas Christi ad merem

dum usi voce potest communicari purae creaturae .lar Respond tur ergo sustinendo soli itionem inter arguendum insinuatam. Costra quam nulla replica or get. Pro quarum enodatione exactiori opus en vitare quandam aequivocationem, in qua procedunt. Ad quoanora, potestatem excellentiae, de qua D Thom. consistere pedicis in potestate metendi, sed in aliis praer astivis, quas D. Ihom. recenset art. 3. mollivi praeced. inter quas una est, quod gratia conseratne ad inuoc tio em nomitiis illius, qui talem p testatem habet. A. cunda, quod nomine eius sacramenta sanctificentur, ad quos effectus concurrit metitum illius . tertia, quod M. at potestatem instituendi sacramenta .' quarta, quod essectum sacramentorum conferre possit sine illis vel me

ei totie, .el physich itarumentaliter . Ex his facith con.

stat ad replicas.

Ad primam enim respondetar, quod licti ad me

tendum

309쪽

TOR. XIV. De essectibus Gratiae. Di p. II. H rito iusti.

tendum praeeli de eo gruo nor esset necessaria tanta plenitudo, quantam innuit U Thomas; ad fundandam eamen potestatem com tot praerogativis, congruum sal. eem erat, ni ministro plenitudo gratiae consitietur. Vi. deatnr D. Thom loco in argument. allegato, ubi ad confiteodam potestatem excellentiae non sinit maecishῆn merito, sed ad praerogativa , & conditiones proxim/.elatas statim progreditur. η Ad secundam responde. tur, quod licet B. Virgo metuerit de congruo aliis ho. minthus gratiam cum remissione offensae, non habuit po. testat m excellentiae cum conditio ibus enumeratis: de se nihil contra nos. M ultimam te laondetur, non opus esse ad salvan.

dam propositionem D. Thora. quod s Christu, habuit

testatem excellentia ad merentium de condigno, etiam sutus homo hanc potestatem habeat eodem modo qum

ad hunc .fiectum, uti satis est, si illam ha at uni voceditio a o alias conditiones ex enumeratis, ut potest habe. te, lichi analogich conveniat quoad effectnm metendit quia sc velificatur . quod eadem potestas Christi com. municat et ne adaequa e , seu quoad singulos effectus pio. potiioue servata, & juxta capacitatem potae creaturae ad illos. Additamentum nullius momenti est, tum propter

dictar tum, quia potelias excellentiae, quae commvni. caretur purae creaturet ,& eommunicata fuit Chiillo mino solum convenit analogice cum potesate aut tita. ais in ratione potestatis . Caeterum potestas putae creatu eae conveniret etiam uni, e quoad aliquos effectus cum

potestate excellentiae Christi in ratione talis potellatis,

Nempe excellentiet.

1 18 Secutioci potest responderi argumento iuxta di. cta Ο 3. quod puro homini potuit communicari pote nas evcellentiae, quam hahuit Chrissus acl merendum

de eo uigno gratiam remissuam peccati, non adaeqt a.

e sumptam, iv secundum totum quod importat, seclanadaequate, & prout prescindit a remissione offensae: hane autem po estatem nulla pura creatura hucusque Bahuit , nec ha bit . Et hoc satis est ad salvandam

doctrinam D Thom. ad cuius vetitatem non est, quod si Christus meruit de condigno gratia in , & re missionem offensae, vel omnes enectus sacramentorum, etiam puta creatura Gmnes illos mereatur de consi.

guo . S cui non opus est, quod si Christus habuit me..itum simpliciter infinitum, & potuit de condigno satis eu cete pio siensa, etiam putus homo, habens mi statem christi, habeat meritum simplicitet intiuitum i& possit de eo digno satisfacere pro omnia, ut concedunt alver Ctii. Suffcit ergo, quoa purus homo possit meteri de condigno gratia rε missiuam offensa praecisi. sumptam, et remis, em Offenset de congruo, Et quod habeat cae. aeras conditiones enumerata . ut dicatui posse ei com. municati Φxcellentiam Christi . Ad alia argumenta , qnae pollunt efformari, jam constat ex dictis tribus II prae.

dia; Arguitur secundo, & procedit contra secundamas filonem, nonnullis testimoniis. Primum ut mitur

ex Papa Aurian in epist. ad Episcopos Hispaniae, obiloquens de Christo sic ait o Metit pereatu non erigeret, s apis

sed homo piatas i .iuiget gratiam adoptionis habere ad me tendum de condigno homini non peccatori gratiam hahit salem: ergo εκ mente Pontificis nullus potus homo mi Est de eo digno alteri mereri primam gratiam.

nis dido so, α ι δώ-ηiras ex hoe , quia ditauitae I iis eo, buxesu , habet virtutembus Uc-di sed quod movenit humanitati Christi ex coniuxtione ad verbum, nulli purae creaturae potest conveniret ergo iniluere in alios gratiam iustificantem repugnat de potentia Dei absoluta purae creaturae. Quibus accedere possunt duo alia testimonia ΑΜ Praecep. desumpta ex 2. Sist. dist. 27. quaesi. I. arc

eet nullum posse alteri mereri gratiam, & beatit inem constituentem statum, niti habeat tanta plenitudinem Da. tiae , qualis suit in Christo, quae repugnat purae creaturae . Ad testimonium Adriani respondetur, sensum illius esse valde diversum ab eo, quem intendunt ad versarii.

Et colligit ut ex eo, quia gratia habitualis etiam fuit oe. cessaria in Christo adh ve de potentia absoluta ad merendum nobis se condigno gratiam habitualem . Mens ergo illius est, quod per gratiam praecish adoptionis nullus praeli meteti de condigno gratiam adoptionis tollentem peccata : & hoc veri limum en, & a nobis stabilitumpto assertione. Eodem modo expotaensus est Dis Τho. quia in loco relato ex g. pati. loquitur de inteliori influxugialiae eum a excellentia, Ac uti iversalitate, quibus fuitia Christo: & hoc modo nulli purae ea tutae potest eom. mu uicati, sicut nullus piae ter Christum, propter conjunctionem humanitatis cum Verbo, potest de coadiga satisfacete pro offensa gravi Dei. Alia testimonia, quae ins nuant ut ex libris Seu t. solum procedunt secundumpta sentem providentiam, ut legenti constabit. igo Arguitur tertio, & eri t in favorem eiusdem sententiae: Nam si potus homo posset de condigno aliis mereti glatiam justificantem, B. Virgo desacto illam metuis. sit ae conuigno saltem alicui, lichi tion ut temissisam

offense, seu in cisi vh sumptam; sed hoe nullus admit.

tit . ergo signum est, quos pura creatura adhuc de poten tia absoluta no potest de condisuo aliis mereri prima graistiam. Maiue inobatur: nam in primis gratia remissiua

peccati, si eousideretur secundum se, est ejusdem rati, Dis cum gratia posthisi non remittente desacto peccata, 'e

propter hanc rationem asset uimus in tertia asseritone ca-ciete sub merito condigno purs creaturet,& noci exercere is luci in valore. Rursus no potest rationabiliter negari, quos

facta fuit a Deo B Virgini aliqua ino missio vel explic ra, vel implicita cle salute aliquorum propter ejus inmitta, sevi' legimus de aliis sanctis, & de antiquis, Pa.

tribus docet D. Thom. 3 ad Anni, dist. 4 qnae . unicati. q. quod Deus disposuerat, in eorum meνitu, o pra-tibas feret aereaeratio Incarnarι is , qua supposta habent infallibilem connexionem cum praemio; sed nihil alius requiritur ad metitum condignum: ergo si putu ho.no potest de potentia absoluta mereri de condigno alteri

primam gratiam , B Virgo desacto illam meruit aliacui, non ut remittentem omniam, sed secundum is Ad hoc argumentum missis aliis, quia praeoccupata manent) respondet ut negando sequelam ma oris . Ad cuius probatiouem dicendum est, quod lic/t metitum B. Vit ginis sit aequalis valotis in actu primo cum gratiatem illi, a pecati, si secundum se considerentur ἰ Deus uora in actu secundo, & juxta prcsentem provideatiam, non tantum ea dei ctu pacti, sed etiam ex delinii vasoris in itin seci . si quidem nullum fuit meritum B. Virginis cui non corresponderet, ut in nium de condigno pio portionatum , argumentum gratiae , & gloth, ut sibi comtetendum & cum hoc non nat, quos defatio mereatur de condigno alteri primam gratiam , & gloriam , & quos habeat coalignitatem au illam, quia ejus vis exhauriturpet mmmium sibi collatum. Et lichi e cedam ut aliqui, si iactum , seu promissionem a Deo illi iactam, solum de

eruit ad hoc, ut aliquis consequeretur gratiam in alli. biliter ex metito congruo: sicut ratione ejusdem momis.

sonis facienti, quod est in se vitibus gratiae, Dens in fallibiliter conseri gratiam . Alia ratio foret, si intere ueret pactum inter B virginem, & Deum de conserenda alteri gratia loco praemii essentialis, quod illi d facto collat ira est, quos possibile fuit: & in hoe sensu diximus

puram creaturam posse de sistentia ab ista alteri pecoratori , vel noa peccatoti meteri primam gratiam se coadum se.

An justus possit sibi mereri reparationem

pes lapsum p

SUpponimus, hominem jam lapsum in precatum, &in sensu composito praedicti status non posse adhuc cie mientia ah lota siue de condigno siue cie coigruo fita, vel alteri mereri reparationem post lapsum, & hoc supponit Ἀτ. Τ m. ex aliis articulis praecia entibus. Unde dum art. 7. hoe ipsum i nitit, intelligendus eiide homine iusto in sensu composito iusti.

Circa quam controvet liam duplex est lententia

prima uoret, iustum posse mereri sibi tε parationem pos lapsum. Ita D. Ba v. ia a. dist. ai. iii ex sit. litterae .

310쪽

Dab. VIII. Aniustas Mysit sibi mereri reparatiouem pusi Lipsum P

Giti ibi dist. 27. nnaen. r. art. q. dnb Scottis in q. distet . quaest. I. art. a. Vera de Iti M. quaeli. o. ad 6. Bellar M. lib. s. de Iini . cap. I. Suarer lib. I 2. de Grai. cap. 38.

Ad alii Receoliores , quos resert , de sequitur Ripalda

disp. 0 . se l. I. conci ias 3. cum hoc tamen discrimine,

quos Ripa tua docet possibilitatem meriti de eondigno palli tantom concedunt metitum de eon rno. Secti a te.

ciet , iustum noli posse sibi mereri de cotidieno, i mino ec de Congruo reparationem post lapsum . Ita NN Sal m. in praes disp. o. dii, 3. cum eo anni schola Thomiliarum, aliisiue plutibus. Et hanc amplectimur, & explanamus tribus assertionibus.

xntentia D. Trimae notis asserit Atti explieata. ia1 rveendum est mimo, ius nm desacto non me. O reti si hi de conuigno reparationem post lap. sum . Et colligitur ex illo EMeh. 38. tibi inquit Si aure te is se justri a jssitiastia, o nectie iniquitatem Listi tu ejus , suas ecerat , non recindaue αν οῦ sed hoc testim nium uerificari non ψalet, si iustus defacio metetur sibi reparationem post lapsiam: siquidem movetetur voluntas Dei ad remunerandum peccatorem ex iustitia propter iustitias praeteritas: ergo juxta Seripturam iustus defacto non metetur, nec mereti potest iuxta praesentem providentiam sibi reparationem post lapsum. Idem colligitur ex Tid. sess. ε ubi docti cum Ap nolo, hominem iustificari gratis; hoc autem n est et, si dum erat in gratia , mereretur sta de condigno reis paratio em post lapsum ergI defacto non illam mere. tui. EE quibus N N. Salin. mori docent praedicta in comelnsiouem esse de fide. Et mohator ratione D. Tho m. nam meritum de con digno dependet saltem iuxta praesentem providentiam amolime divinae gratiae; sed motio divinae gratiae non se extendit de acto ad reparationem post lapsum: ergo non mi meretur de condigno reparationem post lapsum. Nitior probatur: tum quia motici climinae x aliae ut se extendat ad reparationem post lapsum , indiget pacto D i; sed Me non datur, sed potius comminationes Dinpolitae in scriptura r ergo motio divinae gratiae non se extendit ad reparationem post lapsim . Tum etiam: nam motio divis gratiae desecto non se extendit ad id , quos

est contra naturalem exigeni iam rerum; seu est eontra naturalem exigentiam meriti, qn Od extenuatur aci 'aemium , quando motio eius interrumpitur, ut in prae.

senti eontingit I ergo. Adde: Nam risiculom seret me. ritum illius, qui diceret o amico: Facio tria Aseqvium

quam starim viri ho arissam tria insudndo Etsi dicas, ad meritum de condigno non em neceLsimum . qnos gratia semper perseveret , sed sincit, quod reparetur cum illius motione: &ob hane ratio. nem iusius absolut/ meretur gloriam , quamvis post

meritum gratiam amittat.

Nihil reseri . tum quia hane evasionem vidit Dim Thom. & respondet ad s. dicendo, quod ad meritum condignum gloriet solum requiritur perseverantia finalisper modi m conditionis, & quod motio illius tunc peris severεt ; sed motio meriti nequit perseverare usque ad reparationem post lapsum . ergo nequit propri/ reparari, tametsi te parabis is sit motio meriti in orcline ad gloriam. Tum etiam .' nam repagnat, saltem juxta praesentem providentiam, quod praemium debeatne subiecto inui. gno antecedenter ad pea mium; sed reparatio post tam sim sum it Rhi es tum insignum illius, secus vero gloria , cum essentialiter supponat gratiam : ergo. II Dicendum est secundo, repugnate de potentia absoluta iustum sibi meteti de condigno reparationem post lapsim . Et prohat ut ratione : nam iustus non potest alteri peccatori mereri de condigito reparationem post lapsum, quia euplicite importat remotionem im pedimentorum & praecipuε onmis, cuius remissionem nulla pura creatura potest mereri: ergo nec sibi potest mereri reparationem post lapsiim. Antecedens suppo nitur ex clictis clu h. pete. Et consequentia probatur: quia etiam importat explieith remissionem ostensae. Tum &piscipua quia daint inaior improportio in ordine ad se, quam in ordine ad alterum . sicut maior improportio da . tur dum ponitur impedimntum in eo, cui metetur , ct in eo qui meretur , qua in dum ponitur impedimentum iaeo , cui meretur , & non in eo qui meretur ergo si justus non potest mereti alieti de eonsigno reparationem, multominus potest sibi illam mereri. Deinde probatur ratione D. Thom. in praecedentiasseritone insinuata. Nam implicat interminis meritum de condigno, cui ab intrinseco repugnet efica a conse quutio praemii; sed metito ordinato ad reparationem pon lapsum ipsius merentis ab init inseco repugnat elli. cax, consequutio illius o ergo implicat in terminis justum sibi mereti de coodigno reparationem post lapsum. Maior supponitur. Et minor probatur I tum quia meri. tum ordinatum ad reparationem post lapsum est tale, ut inter ipsu , de ipsa mediet essentialiter peccatu et sed pecca. tu tollit essentialiter emcaciam au praemium, sicut essen. tialiter destiuit gratiam, in qua omnis emeacia meriti

suadatur.' ergo repn:nat meritot isti consequutio effca κsua teparationis poli lapsum. Tum etiam spei quoa

praecedens Diobatio roborat r) nam merito mortifica. to, tempore quo conserendum est praemium, repugnat

essetitialiter eis cacia in ordine acl illius consequutionem, ut per se liquet; sed reparatio post lapsum essentialiter

supponit meritum mortificatum per peccatum , tempore quo praemium conserendum est, cum reparatio ipsi orisclinet ut aes tollendum peccatum .' ergo idem , quod prius. Tum praeterea: nam meritum, cui repugnat ex

ustitia consequutio praemii, nequit essicacitet inllueta in illud ; atqui reparatio post lapsum nequit conserti

ex justitia propter meritum morii ficatum per peccatum . si quidem subiectum merens , dc praemiandum prae supponitur indignum, & nequit constitui dignum nisi per ipsum praemium . ergo. Ttim deniquὸ: nam pemeatum se habet in ordine ad metitum piscedens, sicut fictio ad sacramentum; quia in utroque ponitur O Rper peccatum; sed fi lio nequit tolli ex vi sacramen ii ficte suscepti , sed necessatium est, ut emcaciam h

beat , quod per aliud sacramentum removeatur: ergo pariter meritum mortificatum per peccatum nequite ac iam habere in ordine ad reparationem post lap. sum ipsius merentis. Et coafirmatur, praecludendo tacit Mn evasionem

adversariorum Nam metitum illuci supponit in se ea. rentiam emcaciae in ordine ad praemium , quod non ex iis sit in se phylice, nee moraliter, nec in accepti ne miantis; seu metitum justi, dum consere a est Remodum praemii reparatio post lapsum , non existit phy. se/, aut moraliter in se, nee in acceptatione piamian. ti ergo meritum iusti nequit habet essicaciam ad pro . prἰam reparationem post lapsum . Minor quoau pri. inam partem est certa: si quidem physcε cito transit; moraliter sol 9m permanere potes in gratia , quae supponitur destructa per peccatum usque ad initans , in suo consere a est te paratio illius. Quoad secundam uero .adetur.' nam dum merita existimantur mortificata in accepti e praemiantis , censeri nequeunt persistere io ejus aeceptione, ut ex se liquet: sed, adveniente peccato,

m rita praecedentia existimantur mortificata io acceptio.

ne Dei praemiantis: ergo ini persistunt in acceptione praemiantis I Minoi moritur : tum quia in sententia omnium metita omnia justi mortificantur per peccatum a pucl Drum, itaut non possint revivisci a puci ipsum, usque uum ausetatur Ohea peccati , & propterea re pro

hi merita non movent voluntatem divinam ad effica. eem collationem gloriae: ergo in sensu composito pec cati non manent egercita in acceptione divina. Τntra etiam .' nam ut metita maneant actu,& exercit E in a c.

Optione Dei praemiantis, ita ut moveant eius voluntatem ad emcacem collationem praemii, opus est , quod subiectum merens sit in ejus acceptione , & propterea docuimus esse necessariam gratiam habitualem ad me. tendum apud Drum, novi solum ratione influx ut, sed

etiam ratione subiecti Deo grati , & accepti ; seu subiectum metens in sensu composito peccati non est in acceptione divina; sed potius est in divina ahominatio.

33 Dicendum est tertio , non posse de potentia absoluta adhuc de congrao sbi justum mereri repara. tionem post la psum . Ita D. Thom. in praes. Et ratio M. sumitur ex uuiis o nam metitum de congruo proprie clietum sinuatur in jure amica hili; sed hoe ius testinaclitur per peccatum: ergo nequit iusius sibi meteti proprie de congrua reparationem plostiam poli lapsum. Confidi

SEARCH

MENU NAVIGATION