장음표시 사용
71쪽
domi destituereritur, traderem in manus Poetam principem ea animadversione instinctum, qua, si studium adhiberent, ipsi, vel sine magistro, ingenium singere, interpretandi artem addiscere, et multarum notionum, sine quibus nec alii script res recte legi possunt, copiaIn Sibi Parare POSSEI t. Cum porro multo rerum usu didicissem, nihil dinficilius esse in scriptoribus classicis, inprimis poetis, interpretandis Uuam eum seno grammatι- timcn- - - - - methrum et, dum sermonis proprietatem, oratioriis retexendae et ad logicum ordinem revocandae artem, multoque magis, dum criticam subtilitatem sequeris, videre, quid ex poeticae orationis genio poeta dixerit, quidque phantasmatis poetici ratio obiicere eius animo debuerit: nunc minus quam antea, criticis seu grammaticis subtilitatibus implicitus, antinum liberiore cursuod ipsinn motimi intendi, ut totius carminis descriptionem, partium consensum, inventorum sontenti, et inventis utendi artem, pliantasmatum poetic rum et rationem et auctoritatem excuterem. Itaque nulla facile pagina mansit intacta, quin manus emendatrix accederet, alia recidendo alia supplemdo seu substituendo. Cum summam brevitatem
in liuerpretatione sequendam esse viderem claritatem tamen et perspicuitatem cum ea coniunctam
esse volui. Quod si ad Cerdam, Heliasium Bu mannum et alios remitto, hoc non pro inutili citato habendum, verum quaerendam ibi esse exemplorum copiam se ulteriorem declarationem eius, quod verbo tantum notavi nec ablegavi ad alios, quin ipse rem et summam observationis apponerem nihil enim esse potest molestius, quam, ubi
72쪽
in notis virorum doctorum ad aliquam dimeultatem Ossendas, si nihil aliud videas adscriptum, piam videndum esse hunc vel illum virum doctum. Atqui, Si alios OIisulere Voluissem, non inSpexi sem te, o bone Igitur ipsa res saltem est apponenda uberior declaratio quaerenda apud eum, qui in ea illustranda singularem operam posuit Illa vero iniqua lex est, ubi editor magnum alia
editionum numeriri in struem ingeIuem circa se macervatum habet, et tamquam in organo ne
malico modo hanc modo illam tibiam inflat, si idem nuti a te, qui legeIadi caussa librum in manus sumis, postulatur, ut, quoties dissicultate altima obseptum te videas, totum illud organum m
n tracteS, et omnem apparatum et ipse circa te insimas. An plantarum aliarumque rerum nomina Linnaeana apponerem, diu dubitavi verum, virorum doctorum iudiciis exploratis, vidi in plerisque Opiniones esse varias et inter se dissonas cum itaque rem a meis studiis alienam non ita tractare pos--m, in meo quicquam iudicio desinirem, allatis autem variis aliorum iudiciis nihil proficerem, nec longis disputationibus in poetae interpretatione locus esset, nolui consilium illud tenere, sed auci res, qui antiqua nomina illustrarunt, inque his inprimis artinum sequi satis habui. Cum de interpretatione maxime essem solliaritus, et ea quidem eiusmodi, ut non verba modo, sed iudicium poetae, inventum et artem, declar rem primo iterum inspexi veteres interpretes, exiisque, quae frugi essent, adscivi; acrobio et Iulio Sabino in partes assumto iterum in Bucolicis Theocritum, in Georgicis scriptores ne Rusticae
73쪽
xxviii PRAEFATIO et Geoponicomiti scriptores, in Aeneide Immemminente ac memoria recolui tum vero non parum
interpretationem poetae meliorem adiuvisse videor argumentis diligentioribus praemissis, liprimis Bucolicis et Georgicis, quibus quidem nulla adhuc adieceram argumenta. Omnino Bucolicomm et Georgicorum expolitio in hac recensione elaboratior est quam in prima Excursus alios refinxi et retractavi, alios adieci novos Bucolicis quidem a
oro, III Gallo et Euphorismis Chi M, IV de Scylla Georgicis lib. IV Exc. I o Plcitide Piscem semente II de Nympharum domo et I ei regia Aeneidi autem lib. I xc I de Aulueris Morinn, inprimis Iunonis in Aeneide VII de Ant nore lib. II Exc. IV de Numeri lib. IX Em I
arrata de mea et Anchise ante b. I,maria tempora; lib. XII Exc Vie ruri rem, quae in metuis Oec nomiti reprehendi, Muit sunt alia quae ad externum operis habitum
spectant, in quibus diligentia adhibita est quanta adhiberi potuit inprimis ut emendatissime e
Pressa esSent ab Operis Irmia. Cum in contextu
poetae inductam ab Heliasio scribendi rationem nossem deserere, tua de re post a dicetur, retinui in Dotis alteram sollennem, quae et ipsa interdum pro illustratione esse potesv .no sunt alia levioris o quem pro vero a iusto lIabere menti, in quibus nolui nimis non possum cum . C. scribitur severus esse, Pua tanti rem non in extis a linea retio in altera esse putarim v. c. quod asta' sumnus; ας--u, et sic porro. barram divisio et nexus ab operis ut si interpunctio ad calcem librariis eo modo factu est. pareittheseos Pollitur, et sicuti . Diuiti reo b Gorale
74쪽
Induxerat in animum librarius, honestus vir, ornamenta addere huic editioni siguris aere expre sis. Noli soleo equidem huic librorum pretia e candefaciendi consilio multum tribuere omnino ei iiii a luxu hoc typographico, II quo nostra aetas
sibi placet, parum utilitatis ad ipsas litteras et litteratores proscisci video quandoquidem non nisi opulentis homillibus talia parare licet emunt au-iem illi studio vano, ut in pulpitis et cancellis pretiosas has opes, ne inspectas quidem Occludant; nolui tamen deesse librarii votis, utque aliqua saltem lectori cum voluptate pararetur utilitas, ilia
genter conquisivi et delegi non menta antiqua, quae cum Vera aliquo virgiliano forte convenirent saltem ui lusui ingenioso locus esset Subieci Volumini ultimo sontes horum ornamentorum,
unde petita sint. Id quidem cavere volui, ne in eadem argumenta artificis opera incideret, quae iam in editionibus per Mapton et Sandby, dgemne et Henri Iustice curatis prostant pleraque parum aut nihil ad Virgiliui facientia nisi quod oculos forte legentis teneant. Iucundius auditusiit, quod librarius recepit, chartae et litterarum
nitore se virorum elegantiorum, uprimis exter min, votis esse satis facturum; nam nostrates, qui
qitiis commemoravi , iiiprimis esset aetas nostra. Noti ex iis deiunctorum, nolui ubi loco et ordine ac dignitate, que adiicere honoris caussa verent ex ingenio, doctrina Viri aut quo tunc se mutuo et meritis, viri littorati sunthotiora compellant Hir II To censendi et nomine cuiustum huIit Inorem acetvin, seu iam audito assingendum si, veritis ineptum, quo aeuimm noli titulo et honore Wonune io Mein iugis con-mimus tiato.
75쪽
litteras amant, de internis libroram dotibus magis
solliciti esse solent ). Cum in priore editione lectioitem Herisianama Burmannyconstitutam reddere decrevissem, nuhil mutare volueram, iis in manifestis erroritius: in posterioribus tamen Aeneidis libris intelligetiam ab eo consilio mihi esse discedendum, cum in iis Burmannianam editionem viderem haud satis eInendate expressam esse maxime in scriptura seu o thographia, sorte quod operis aliud exemplari cudendum traditum fuerat. Redii itaque ad re censionem Herisianam omnino tamen, quicquid Siri ili lectione, seu in interpinactione mutavi in Vari Lect notare haud neglexi Vermo, cum S mel in hoc incidi omnino quaedam ea de re ut interportam, OnSultum esse videtur. Quam incerta et lubrica res et sit et essera beat scripturae ratio et mos in omni lingua, neminem fugit, qui animum ad haec adverterit inprimis tamen Romanus sermo hac parte multo magis tali Ohat, quam Graeca lingua ilia Ol iam ad grammaticam subtilitatem serius fuit revocatus et quia seriore aevo, e quo pleraque monumenta ad nos enere, temporum hominumque barbarie ille fuit corruptus. Nullus itaque rectae ac verae rationis sundus est satis sidus, sive elymum sequaris, quod nullus populus in omnibus relinet; sive auctorit tem nam antiquiorem in numis et marmoribus bilemus fluctuare, seriorem autem ita contaminatam esse, ut vix habeas quod sequare. Persuasum'
' Curatum tamen est, ut ternis oletianientis, aquo Par huius quoque editionis exempla 'ilia a Lxxxvii. ria excuderentur sine istis e
76쪽
men sibi habuere passim viri docti, priscam Scribendi rationem revocari posse aut a Se remotam esse. Etiam Nic. Heinsius suam Irimilio orthographiam restitutam putabat expressa scriptura codicis Medicet Verum antequam id assimares, docet dum erat, hanc scripturam esse veram illam antiquam Virgilianam Nisi id feceris, hoc unum coim cessero, esse hanc scripturam eius aevi, quo, de est exaratus atqui fuit illud ab Auguste saeculo valde remotum et multis sermonis ritiis contaminatimi. Dicat aliquis, antiquiorem saltem scribeiidi rationem in illo codice servatam esse. Atqui ne hoc 'pudem satis tuto assiones; nam Framemium Vaticanum, quod hoc edice antiquius habetur, vulgarem nostram rationem exhibet, attrahere, ut tris, inopsus Romanus autem, qui et ipse edice antiqilior est, modo hoc modo illud
equitur. Quid quod ne ipse quidem Medice
certam et constantem rationem servat, sed in e dem interdum voce modo ad hoc modo ad illud aberrat Plus emesas, si rationem certam adhibeas et honesin modum argumenteris antiquiorem rationem haud dubie fuisse duriorem ad aurem et Severiorem succedente tempore molliorem et leni rem quemadmodum antiquissima aetate Hlis fuerat, horrida et aspera vironem media illa ratione esse usum, etsi nonnulla ex asperitate prisca spe in habuerit, ut in pro illi si modo acrobius et
Gellius non sibi imponi passi sunt, eum antiquos codices pro Virgilii manu sibi obtrudi non animad-
ertereIIL Verum tamen se Iuamur hoc et relinquamus amni scripturam illam, quam antiquiorem eMe Putamus an vero putabimus nos illam hae
77쪽
bere satis certam p et Ilediceum codicem esse fundum, cui, ut ad eius morem omnia refingas, satis inniti possis Hoc ei o nihil videas magis lubris uni, omninoque tota ratio ii nihil inconstantius, si quidem ad certa principia rem revocaveris. Praecipit illa ratio, ne lai aeposita in verbis compositis colli quescatit eum verbo, utque adeo scribatur intiretere, non illudere e trudere non colludere; despere non accipere. Cur tamen non eodem more in in scribitur et, si inperat, cur non et imperium r
terex ero, obfulsit, Scribitur; Tar non mine mers evrrere Quod si in his auri obtemperatum esse Patet, quo id eiuSSOre contendes, hoc idem non eodem aevo factum esse in ceteris Vesos, vinus, Vol unus, volnus, Doruus, pro antiquiore scriptura haberi solet quid si illa pronuntiationi, mediae inter fuscam et siquidiorem sequente littera liquulla ι, debetur, quam ex vulgari usu toti nulli inscripturanitiale traduxerunt ut alii in linquont, νομνοMur. Sic fragm. Vat. poli tiit. Simili modis quente littera m et risOnus του, abierat in o in clivom, Argivom aut, quod aliunde doceri potest, in tali positu tam susco sono pronuntiatum sitit, ut rora haberi posset et scribi. Fac hoc tantum in secundo casu locum habere, adeoque non pariterm Durn liacmor Scriptum esSe eis quom pronuntiarunt; at cur non aeque equom Pro equorum Aen. VII, 691ρ -ιο, vortex eodem modo pronunti tum At edic vertex vertitur. Si maxumin πιμ-mus debebat etiam esse a mini us si inmums, -- preg . inmunis cur non et connivnιs' conmodus si
suist re cur non subpleae Sunt alia, in quibus m
78쪽
SECUNDAE DIT. LXXXVIII xxiiinifestum mihi sit, deteriorem rationem pro niuquiore vulgo haberi Veteres Romani ro, extulerunt Per, breve, pronuntiatum ut Gallorum grammatici intulere, indocti aut sorte qui docti sibi esse videbantur, ut ii nostr Sem DIIe Vernaculo scripsere L metiuus vera scribendi ratio est,
non inclytus et Hiclitus lacrumae, non a rv Inae et lacrimae. Porro non modo deterioris aevi, Verum
iam Catulliani, ut e tanti L I, 5, 20 constat, pronuntiatio e in e mutavit in plerisque scribi adeo coepit oesuino, Mehoim, pulcher, pulchrior, ρον Mn. Recte adspiratio in his es expulsa codem tamen iure scribi debuerat pulcer et Si eram antiquam rationem servare volebas, mure, ut
Karthaco Veteres Romani ita nunquam pronuntiarunt ut care quo iure ruricius preerum , et similia scribimus scilicet ex seriore pronuntiatione. Iterum certam rationem nemo sequitur in litteris geminandis tittis, vera scribimus forte at cur non
es binar otii iter Veteres omnino Graeci et no- maia una littera Scribebant, pronuntiatione eam geminabant quod si semel antiquam rationem sequeris, ea sequenda erit in omnibus, adeoque, si tineo, etiam vaca, bucino. Si Poetae litteras geminant, ut syllaba producatur, scriptum videas pro-
etiam P Peram, nam primam in Iupiter nusquam correptam vidi, et est contracta vox ex Iovispater. rettulit indocte scribi, docuit Io Schrader. Quantopere fluctuat scriptura in sequentibus sequor, Me tus cur non aeque sequiuus quum Prosum, et emuti ex quis qua tandem ratione obtunsus scribenduin dixeris, si eo fusus scribitur aut praegnas, si con-
79쪽
limat Gramnaticomitii et sequiorum aetatuin liud, bria iii his esse video, rationem deSidero. Pra clara illa est a Benues infimum prodita observatio, veteres nunquam non protulisse Imperi, negoti constu adeoque sic LavinI et alia. Quid tamen si ex Ennio laudare possum Tomi intra minus in as mina Ianime unaeus Accedit quod ipse Ii Oeta ad aurium iudicium ponere potuit aliis locis id, quod in aliis spreverat aut reiecerat cuius generis nonnulla credita sunt ab antiquis aronis lucticio deberi. Apud Gellium XIII, 20 a Probo grammatico in libro
manu ipsius poetae correcto suisse traditur Ge. I, 25 urbime invisere Gesar, non urbeS contra Aen. III, 10 Centiis urbes h tinu Aen. II, 46 -- in praeeipiti inintem. II, 224 incertam eaec Bit cervice se---. X, 849. 35 Tres quoque Threicios in tris quos Idos. Adeo nihil satis certi et tuti est in omni hac subtilitate grammatica quam equidem, si primus auctor constituendae lectionis Virgilianae sui sem, iure ac merito ad communem usum constutulam reliquissem qua enim in re nihil satis ad li
quidum perduci potest, inprimis si magni per se
mom Pnti non est, quorsum, ulta moliaris quae
consilio ex parte tantum respondent Locum enim hic habet illud Terentianum Here, quae resis 3e
neque in ilium neque modum Habes inum, eam eo ΘΓ regere non potes.
In prima editione, cum, quod supra dixi pressam esse vellem lectionem Bumannianam, multa mox turbata esse vidi propterea, quod re rae non ea, sed alia editione ad Burmaranianam emendata usi erant innumerae itaque aberrati necemendandae fuere in altera editione minore;
80쪽
tum vero ec US Burmanniana recensio in operis
tenore satis sibi consta Nunc vidi ad certas regi las rem esse constituendam amplexus itaque id sum, quod probabilius esse videbat vir Retinuitiu, in , - adeoque scripsi adrigo, inrisae, inpune,
ctio haec ubique sibi constaret operam molestiae ac taedii tam plenam, ut in pistrinum abdi malim: et1, vel sic fieri potuit, ut interdum operae aberrarent; ut e gu alicubi relictuin esse memini. Quam loquidem auri ali patit in his tribuendum esse vid batur, eligendumque adeo, gravius ac sonantius
dum erat. Reliqui auctoribus Muωζειν, lucrimini,
Proelis, coelum, maestus, maereo Iovis Pro ReVis, octo in Ad meliorem morem revocavi ινιπιο, Hrepsit sueculum, fremini, femin et fetus feo tum, Obscenus, estus, et formas nonnullas antiquiores, utaris. Seripturam quarii casus, is et eis et es Qui esse tam incertam ut nollem quicquam in ea movere. Verum pudet in his veram consumere; quae apposui, ea de caussa monenda fuere, ut excalassis et rationi lius haec illidicare discant studiosi intelligantque, non omnino ea esse contemnenda nec lamen magnopere commendanda. Μulto gravioris, omenti res mihi visa est iti-ierpunctio qua emendata vidi sexcenta loca melius constitui posse, nec quicquam magis ab omni ratione et consilio alienum esse, quam interpungendi rationem in exemplaribus scriptis et in plerisque editis. Librorum itaque auctorita iii interpunctio-