Duridis Samii quae supersunt edidit J. G. Hulleman

111쪽

Amazonum Regina, cui Thalestris datur seu Τhalestria uomen , factum fuisse assirmat, pariterque Iustin. II. εsub sin. et Diod. Sic. XVII. 77. Negat omnino Arrianus de Emp. a Ieae. VII. 13, his quidem verbis: Ταυτα δῖου τε 'Αριστοβουλος, ου τε Πτολεμαῖος, ου τε τις αλλος αγ-ς α;νεν, ὀστις ἱκανὸς ὐπῆρ τῶν τηλικούτων τεκμ φιῶ - σαι οὐδὸ δοκεῖ μοι εν τὰ τότε σωζεσθαι τὸ γένος των

'Αμαζόνων. Simili prorsus modo Strabo XI. p. 771 Λ. B, quo loco susius de tota re Amaronum disserit: in de eoncubitu illo in Hyrcania, ut perhibent, facto disputat:

Των συγγραφέων, inquit, τοσουτων ὀντων, οἱ μελιστα τῆς ἀληθείας φροντισαντες οὐκ ειρήκασιν ' οὐδ οἱ πιστευόμενοι μαλιστα ουδενὸς μέμνηυται τούτωv οὐδ οἱ εἰπόντες τα αυται εἰρηκασι. Et deinde demonstrata Clitam chi narrationis salsitate, qui illud asseveraverat: οἱ δὲ πλασαvτες ησαν οἱ κολακειας μαλλιου , η ἀληθείας φροντίζοντες. - De pristina Amazonum sede vide quos laudavi ad Fragm. V. x VIII. Ol. CXIII. 1.Schol. Apoll. Rh. II. 1249. Δεθῆυαι τὸυ Προμηθέα

Addito Duridis nomine, locum descripsit Eudocia V. Προμηθεύς p. 346. Fabula illa Promethei ut varie traditur , ita multos etiam nacta est, qui vel historice eam in-Diuili od by Corale

112쪽

terpretari conarentur vel allegoriee, quorum sententias recenset Scholiastes l. l. 1248, ex eoque Eudocia CLomnino Schutg, EM. I. ad Aesch. Prometh. p. 158 sqq. Ρunitum Prometheum plurimi, Hesiodum Opp. et Dier. v. 52 sqqa secuti, narrarunt propter ignem de coelo surreptum hominibusque donatum, quorum est Aeschyl. Prometh. Vs.

'Αμαρτιας σφε δει θεοῖς δουναι δικην, 29 διδαχθη νην τυραννίδα Σειργειν , φιλανθρωπου δῖ παύεσθαι τρόπου Css. vs. 110, 252 sqq. Πάντεχυου illud πυρ quum viam hominthus aperiret ad artes inveniendas plurimas , egregie apud Platon. Protag. p. 321 D. E dicitur Prometheus cum igni dedisse hominibus τὸυ εὐτεχυον σοφίαν, unde acce perit homo τὸ υ περὶ νον βίον σοφιαν. CL Theophrastus ap. Schol. I.I. Neque hic constitit Prometheus. Ubi enim τρυπολιτικῆν σοφίαν viderat deSiderari, εις τῆς 'Αθηνας και

hoc argumento Λ. Elther, Spee. in Protag. ap. Plat. fab. de Prometheo, Traj. ad Rh. 1822. Atque simile quid voluisse Duris videtur, quum poenas luisse Prometheum scriberet propter amatam a se Minervam. Cum qua quidem Dea et Vulcano tertius Athenis solebat in Λcademia coli Prometheus, ut ex Apollodoro refert SehoI. Sophocl. Oed. col. 55. Καυκάσιον. Prometheum igitur ab irato Iove rupi alligatum serunt, quam cum aliis compluribus . quos enumerare nil attinet. Duris videtur in Caucaso monte collocasse. Sed Paropamisum ita a Macedonibus, Alexandro

113쪽

lurpiter adulantibus , vocatum fuisse docet Arrianus , mri.

Ind. V: Του Παραπαμσον Καυκασον ἐκάλεον Μακεδόνες, οὐδέν τι προσηκοντα τούτου σῶ Καυκάσω. Καί τι και ἄντρον επιφρασθεντες ἐν Παραπαμισάδεσι, τουτο ἔφρασαν ἐκεAο εI9αι του Προι θεως του Tιτῆνος τὸ lavinρον,ευ δτω εκρέματο ἐπι τη κλοπῆ του πυρός. CT id. Erp.

I leae. V. 3, Diod. Sic. XVII. 83, quique cum Arriano convenit apprime, Strabo XI. p. 771 C-772 Λ, XV. 1. p. 1009 A. B, unde profecit Eudocia p. 217. Disputarunt hae de re Sehittg in Argum. Ieseh. Prometh. I. p. 9 sqq. et Stanteius, cujus ille verba recepit Eete. I. p. 165 sq.; Hunius ad Apoll. II. 5. 11. Ηρακλέα. Hercules, aquila interfecta, Prometheum ii heravit , ideoque, ut Duris contendit, eximie illum Caueasi vel Paropamisi aceolae coluerunt. Sane Arrianus I. I., et praeeipue VIII, ubi de Herculis in India vita plura assert, cultum maximo scribit Surasenis, item Sibis, qui pellibus amicti clavam gestarent, bubusque clavae notam inurerent; quae si ab Hercule sint repetenda, de Thebano cogitandum monet. CL omnino Strab. XV p. 1008 D, 1009 Α, ubi narrationis, quae h. I. Duridi tribuitur , diserte meminit, sed tacito auctore. Hoc fragmentum Westerm. ad Voss. p. 133 n. 22 pertinere opinatur ad librum περὶ 'Αγω9ων ; sed nisi sorte ex opere Περὶ Nόμωs desumptum sit, huc reserendum putaverim , neque ab Alexandri rebus sejungendum, ut qui Ol. LXIII. 1 in Paropamisadas progressus ad Promethei quoque antrum devenerit. Vid. etiam Diod. Sie. XVII. 82sq. Ex Alexandri autem seriptoribus eadem sere tradit Strabo l. I. Diuili od by Corale

114쪽

Ol. Cm. 2. Plinius N. F. VII. 3. Duris, Indorum quosdam eum

feris coire, miatosque et semiseros esse partus. in Catingis, ejusdem Indiae gente, quinquennes eoncipere feminas, octavum vitae annum non eaecedere. Et alibi eauda villa sa homines nasci pernicitatis erimiae, alios auribus totoseontegi.

Calivis. De Calingis, gentis tamen nomine omisso, Pliniana recepit Solinus, Polyh. LII. p. 57 G. Vide etiam Plin. H. F. VI. 21. Ex Megasthene similia prodit A rianus, Hist. Ind. IX. Herculem enim praefecisse filiam Pandaram cuidam in India regioni, in qua nata esset, ab ea Pandaeae postea appellatae. Quum vero sibi. haud procul abesse Vitae finem suspicaretur, nec stiae virum inveniret, cui nuberet dignum, Herculem Pandaram septem annos natam secisse nubilem cum eaque coiisse. Hinc universam gentem, cui Pandaea praeesset, hoc accepisse ab Hercule benescium, ut septimo fierent aetatis anno viro maturae. Cf. Plinius A. F. VI. 23.

Cauda vilissa. Hujus generis homines sic deseribit Ctesias Indie. XXIII ap. Phot. Bibl. Cod. LXXII. p. 48 aὶ: Οὐ-

ραν εχουσι πάντες, και ανδρες και γυναῖκες, ἱυρ τω si ιων, οἱανπερ κύων ' μείζονα δῖ καὶ δασυτεραν. Idem de aliarum gentium immensis auribus i. t. XXXI. Rhot. p. 49ὶ: ΤΕ ωτα τηλικαύτα εχειν , ἄστε τοῖς βραχιόνας

αὐτων ὐπ' αὐτων καλυπτεσθαι μέχμ αγκωνων, καὶ επισθεν τον νωτον απαυτα συγκαλύπτειν. τὸ δῖ οἶς τὸ ἔτερον του ετέρου θιγγάνει. Quibuscum css. quae narrat

Strabo XV p. 1037 C-1038 A quo loco etiam τοῖς

115쪽

στη ,1. - Similiter ex Scylace inter alia mirabilia Indiae τοῖς 'Πτολικυους numerat Tretres , Chil. VII. 14s. Νee minus fidem exsuperant quae ex Graecis scriptoribus excerpsit Gellius N. I. IX. 4. CL Diod. Sic. XVII. 105: Plinius A. N. VI. 35. Talia autem ne quis in seriplorum commentis reponat. Fabulae illae, ex ipsa India oriundae, antiquitati credulae peregrinarumque regionum salis rudi, facile placere debuerunt; quae quidem iisdem regionibus tanto suere studio acceptae et ad posteritatem propagatae, ut recentiore etiam aetate earum ibidem vigeret traditio sidesque. Css. Heeren , Ideen ed. Belg. I p. 342 et Baehr, s. opp. reli. P. 328. xx Ol. CXIII. 2. Athen. I p. 17 F. Καθέζονται δ' ἐν τοῖς συνδεί ποις οἱ ἔρωες apud Homerum , ου κατακέκλιυται. Τούτο δὲ και πffρ' 'Aλεξάνδρω τω βασιλεῖ ενἈτε ἐν , ως φησι Δ ου'

ρις. 'Εστιων γουν ποτε ἡγεμόνας εις εξακισχιλιους, ἐκάθισεν επὶ διφρωs αργυρω v και κλιντήρων, αλουργοις περιστρωσας ἱματιοις.

Numerus εξακισχιλιους codd. legitur; sed eun

dem , Casaubono teste, habet alicubi Eustathius, cujus

haec sunt verba: Λεγεται , ως καὶ 'Aλεξανδρος ποτε εις εξακισχιλιους ηγεμόνας ἐκάθισεν επι δίφρων αργυρω9. De

116쪽

Homericorum heroum more , ab Athenaeo significato, es. Athenaeus V. p. 192 E, maximeque Τcrpstra antiq. mm. p. 151 sqq. - Duridis narratio spectare videtur ad c messationes, quas septem dies Alexander in Carmania instituisse serebatur, quasque describit Plutarch. Ilis. LXVII. In iis enim αμαξαι , αἱ μιεν αλουν

γο ς καὶ ποικίλοις περιβολαίοις, δ υλης αεδτου καὶ χλωρEς σκιαζόμεναι κλάδοις εἰποντο, τοῖς αὐαγουσαι φίλους καὶ ἡγεμονας ἐστεφανωμένους καὶ πίνοντας. CT Curtius IX. 10. 26 sq. . Diod. Sic. XVII. 106. IIis adversatur Arrianus, de Erp. Ilar. VI. 28, quippe quae neque Ptolemaeus tradiderit neque Aristobulus, ουδε τις αλλος , δντινα ἱκανον αν τις ποιησαιτο

τεκμηριωσαι ἱπὸρ των τοιωνδε. Tantum gratias diis age tem , sacra fecisse Regem affirmat, propter victoriam da Indis reportatam et exercitum in Gedrosiis servatum, ludo que edidisse musicos et gymuicos . CL DroIsen, Gesch.

De hoe fragmento jam disputatum est P. 19 sq. , ubi Py-Diuit ipso by Cooste

117쪽

theae dictum referre studui ad κατηγορία9 Demosthenis tempore litis Harpalicae. Contractius ex Timaeo eadem refert Suidas, V. Δηριοχαρης Tom. I. P. 547; aliter vero ea de ro exponit Polybius in Me. Vales. p. 53, quam discrepantiam componere conatur Ruhnhenius ad Rutil. Lup. p. 7 sqq. , qui omnino de Demochare , oratore et historico insigni, Demosthenis ex sorore nepote, conserendus

est. Timaei verba illustrat Goelier, Timaei R. p. 238sqq.; proverbium etiam Erasmus, adag. p. 312 ed. 16 3 . - Pytheam hominem appellat λάλον καὶ θρασῖυ Plutarchus Via. Phoe. XXI, de eoque Suidas Tom. Πl. p. 236 : 'Τιος υ Μυλύθρου, και θρασῖς σφόδρα. - οὐκ

σμέ,ος, quae poStrema Rubnken. l. I. p. 40 mutanda censet in τραχύς καὶ διεσα, et quum orationis genus reprehendatur asperum, durum, dissiuens , solutum. v In Demosthenem in primis acerbe est invectus, ut praeter Suidam et Rutil. Lup. I. 11 testantur saepius veteres.

118쪽

Priorem loci partem repetit Plutarchus in apophth. p. 187 Opp. Vol. VI p. 711 ed. Restic. t Φωκίων δ 'Αθηναιος ὐπ' οὐδενὸς οἴτε γελων--ουτε δακρύων οὐδ' ἐυ βαλ. δημοσ. - οὐδ' ἐκτὸe ἔκ. Ph eionis more cL Becker, Chari Ies II p. 135 sq. , 320 sq. ἀνυπόδητος. Egregie haec conveniunt eum Alcibiadis de Merate testimonio in Symp. Plat. p. 220 B. cf. p. 174 A. Nec Meratis tantum, sed aliorum quoque princi pum in civitate virorum 29υποδησία saepe memoratur; qua de re cs. Becher I. I. p. 365 sq. Γυμνὸς Praeterea Phoeion ibat i. e. ἐν χιτω9ι κω. Vidd. Kraner ad Plui.

Plutareh. I. l. XVII. 'o Δ ο ὐ ρ ι ς εγρηκεν , ως μέγας γενόμενος 'Αλέξαυδνοζὶ καὶ Δαρείου κρατησας ἀφεῖλε τῶv ἐπιστο ν τὸ X αι ρ ε ι v. πλὴν ἐν 3σαις ἔγραφε Φω- iκIωνι. Τούτου δῖ μόνον, ἄσπερ 'Αντίπατρον , μετα του X αἱ ρ ει ν προσηγόρευε. Τουτο δὸ καὶ Xάρης ἱστόρηκεν. Insignem hanc Alexandri in Phocionem observantiam memorat item Aelianus V. H. I. 25. - Cicutam hibit Phocion Ol. CXV. 3, auctore Diod. Sic. XVIII. 67; quod quum enarraret Duris mores summi viri ingeniumque simul adumbrasse videtur, eoque pertinere utrumque Plutarchi Ioeum suspieor.

xx V. Ol. CXV. 4. Athen. XIII p. 560 F. Δουρις δ' ὁ Σάμιος καὶ πρῶτον γενωαι πόλεμόν φησι δυο γυναικῶν, 'Oλυμπιά

119쪽

Ολυμπ. και Εὐνυδ. Illa Philippi suit uxor, Alexandri M. mater; haec vero, primum Idea dicta, filia Amyntae et Cynnae sivo Cynnanes, neptis Philippi et Audatae Illyricae, postea Eurydices appellatae, uxor denique Arrhidaei. Vidd. Satyrus ap. Athen. XIII p. 337 C et Arrianus ap. Phot. Bibl. Cod. XCII p. 70 a. b. Cis. De rigon. ad Aelian. V. Η. XIII. 36 et Schweigh. ad Athen. l. l. p. 560 B. Haec igitur Philippi neptis Eurydice hellum paravit contra Olympiadem, in Maeedoniam reducem; sed devicta a Polysperchonte, vitam laqueo finivit, ipsi ab Olympiade simul cum cicuta et ense misso. Sic narrat Diod. Sie. XIX. 11 , ex quo hausit Aelianus I. c., salso tamen Eurydicen Philippi filiam iaciens; cujus erroris eum jam coarguit hnius. Cf. Polyaenus Strateg. VIII. 60. Exposuit de hoc bello Drusen, Geseia d. Melis Aleae. p. 244 sqq.

ασκηθεῖσαν τὰ πολεμ. Hanc CΤnnanen aviam suisse Eurγdices aut materteram suspicatur Schmeighaeus.; imosuit ipsa Eurydices mater, quae posteaquam Amyntam maritum brevi amiserat, unam quam ex eo susceperat

Eurydicen siliam rem docuit bellicam artibusque exercuit militaribus. Aperta res est tam ex Athen. IV p. 155 Aquam ex Polyaeni in primis I. I , ubi plura de hac he

licosa leguntur muliere, ἡ τὰ πολεπικλ ι σκησε, καὶ στρα τοπέδου ηγέῖτο, και πολεμίοις παρετάσσετο. Vocatur

Κυννάνη s. Κυνάνη a Polyaeno et Athenaeo ex Duride, sed Κυ99αs nominat ex Satro Athenaeus p. 557 C, em

120쪽

demque modo seribitur illud nomen IV p. 155 A et ap. Diod. Sie. XIX. 52; Κυ9ανη vero nunc apud Photium l. . restituit Miserus, pro quo olim Κύνα Κυνναν quandam haud bonae notae mulierem induxit Aristophanes res .

1027, me. 753, Equiti. 762: quam quidem nominis

scripturam ubivis reponendam esse vix dubitaverim

κατἁ Μηδίαν, ὼνομασθαι φησιν, ὐπὸ σεισμων φαγεισης περ, τάς Κασπιας α ύλας γῆς, ἔστε ἀνατραπῆναι πολεις συχνkς καὶ κώμας καὶ ποταμοὐς ποικίλας μεταβολας δέξασθαι.

Idem sie iterum enarrat Strabo XI p. 783 Br Tούνο-

μα δὸ σῶς 'Pαγαῖς απὸ τῶν γενομένων σεισμῶν γενεσθαι φασὶν, ἔν τε συχναὶ, καὶ κωμαι δισχιλιαι, οῦς Ποσειδωνιος, ἐτράπησαν. Porro de eadem urbe operae pretium est conferre verba Diodori XIX. 4 , quae Duridi deberi veri est simillimum. Ταυτην προσηγορίαν ἔσχευ ἀπὸ τῶν γευομένων περὶ αὐτὸυ ἀτυχημάτων ἐν τοις ἔμπροσθεν χρόνοις. Πλει τοις γάρ ἔχουσα πόλεις τῶν ἐν ἐκείνοις τοδε τόποις , μάλιστα εὐδαιμονούσας, τηλικουτους ἔσχε σεισμορς , τε και τὶς πόλεις κα τοῖς ἐνοικουντας ἄπαντας αφαυισθῆναι, καθόλου δῖ τὴν χωραν ἀλλοιωθῆναι. καὶ ποταμοdς ἀντὶ των προύπαρχόντων δελους φανηναι, καὶ λίμνας.

Rhagas Arrianus, de Erp. Iter. III. 20, distare dicit a Caspiis portis unius diei iter ἐλαύνοντι, ως 'Αλιξ δρος κγεν; eontra, ut ex Apollodoro tradit Strabo XI p. 783 A, quingenia stadia. Nihili, quippe confusa, sunt l. eoi y Cooste

라틴어 텍스트