Duridis Samii quae supersunt edidit J. G. Hulleman

121쪽

quae Stephanus habet v. 'Pέγα p. 241. Cf. v. d. ors,

min. Wogr. in Arrian. p. 74 sq. Mirari tamen subit, quomodo Mediae urbs a Graecorum νήγνυσθαι appellari p tuerit , nisi hoc illi nomen Maeedonico potissimum aevo inditum suisse statuamus. Magis se probabilitate comme

dat , quod 'Pήγιου dicunt ἀπὸ τῆe dictum. Qua

de re vid. Io. Laur. Lrdus, de Meris. IV. 60, ubi est. quos laudat Roetherus p. 232. Add. Strabo VI. p. 396A. B; Dion. Hal. Merept. XVII. 3. Hoc fragmentum Westem. ad Voss. p. 133 n. 22 d sumptum putat ex opere quodam geographico; qua de re monui obiter p. 39. Equidem non dubitavi illud ad Nisi rura referre. Posui autem hoc loco propter Diodorum, qui Ddem seripto mandavit, ubi Antigonum, neeato Eumene , eastra dicit habuisse ad Ecbatana, Ol. LXVI 1

Sehol. Apoll. Rh. IV. 264. Δούριοδὸ ἐν πέμπτωκαὶ δεκάτη τωs Μακεδονικῶν. 'Aν κάδα - ἀφ' οἶ ἡ 'Ανκαδία καλουῖται, υἱόν. κάι πόλιντης 'Αρκαδίας 'Ορχομενόν. Ad verbum sero haec descripsit Sehol. Aristoph. 2Pubb. 397, Duride etiam auctore laudato, sed pro πόλιου ibi

legitur male ποταμόν. Fuerunt quatuor nus nominis in diversis regionibus oppida, teste Sehol. Apoll. II. 1186r Εστιν 'Oρχομενὸς καὶ 'ερος καὶ πόλις Θεσσαλιας καὶ ΒοιωτIας και 'Αρκαδίαη -i Πόντου. Iam ab Homero

122쪽

R. B. 605 inter Arcadiae oppida πολύμηλος 'Ορχομενὸς recensetur, ubi vide Eustath. p. 301. Rus conditorem Orehomenum memorat quoque Pausanias VIII. 3. 1 , Lycaonis filium, adstipulantibus Apollod. Bibl. IV. 8. 1 et Tretra ad Lye. 480 p. 57. Idem vero Lycaon nepotem habuit Ireadem , a quo nomen traxisse Arcadia dicitur, non ab Orchomeno filio , ut Duris tradidit, proereatum, sed natum ex Callisto filia ipsoque Iove, ut ceteri scriptores statuerunt. Vide Apollod. 1.1. 2 ; Pausan. VIII. 3. 3, coll. 4. 1; Ovidium Metam. II. 401 sqq. CL ad n strum Ioeum Hunius, Opuse. II p. 3 5 sqq. - Alius Orchomenus est, qui huius nominis urbem in Boeotia

condidit , Minyae Regis filius, de quo dicit Pausanias IX. 36. 4. CT Mniter, Orehomenua p. 138; Butimann , φιλοι. II p. 197.

Hoe fragmentum ad narrationem pertinere de capta a Cassandro Orchomeno, haud scio an recte conjecerim. Vid. supra p. 20. Arcadiae autem et Orchomeni ut anti quissimam historiam Duris tetigit, et paucis fortasse adum-hravit, ita ad eundem librum reserenda esse videntur, quae de Gigantomachia ei auctori tribuuntur. In Arcadia enim, quam Γιγαντιδα inde voearunt Steph.. Byz. v.

'Αρκαδία p. 54J. Hercules Gigantes debellando Diis opem praestiterat egregiam. Vid. Hernius 1.l. p. 338 sq.

υπὸ τωs Γιγάντων κατενεχθένσας λιθους, τοῖς μεν εἰς

123쪽

Gimntes, ex Oeeano et terra Proereati, ηκόντιζον ει ζοὐρανὸν πέτρας καὶ δρύς- ut ait Apollod. Bibι. I. 6. 1. Cf. Tietz. ad Lycophr. 63 p. 11.

xx VIII. E LIBRO XVI.

ge φησι Δουρις ἐν τῆ ὲκ καιδεκάτη τῶν 'Iστορ ι ω v, χιλίων καὶ διακοσίων ταλαντων κατ' ἐνιαυτου κυριος γενόμενος, καὶ απὸ τουτων βραχέα δαπαυῶν εἰς τοῖς στρατιώτας καὶ τῆ v πό ως διοίκησιν, τοι λοιπα πάντα δια τῆν ἔμφυτον ἀκρασIαν , θοίνας υκαθ' ἐκάστην ἡμέραν λαμπρῖις ἐπιτελῶν, κάι πλῆθός τι συνδείπνων ἔχιο ' δαπάναις ταῖς εἰς πλδεῖπυα τοὐς Μακεδόνας ὐπερέβαλε, τη δῖ καθαριότητι Κυπρuυς καὶ Φοωικας ιάσματά τε μύρων ἔπιπτεν ἐπὶ τὸν γην, ωινά τε πολλα ras ἐδαφῶν ἐν τοῖς ανδροῦσι κατεσκευάζετο, διαπεποικιλμένα υπο δημιουργοῦs. Ησαν δὸ κῶ πρὸς γυναῖκας ὲπιλίαι σιωπώμναι, καὶ νεαν ἔσκων ἔρωτες νυκτερινοἷ καὶ ὁ το -τιθέμενος ιμμούς Δημητριος , καὶ τοὐς τάττων, ἀνομοθέτητον ἔαυτψτον βιου κατεσκεύαζεν. 'Επεμελεῖτο δὸ καὶ τῆς 'εψεως, τήν τε τραα τὴν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ξανθιζόμενος, καἰ παιδέρωτι τὸ πρόσωπου ὐπαλειφόμενος, καὶ τοῖς ἄλλοις αλειμμαειν ἐγχριων ἐαυτόν' ηβούλετο γαρ τὸν ὀψιν ιλαρὸς καὶ το ἀπαντῶσιν ηδυς φαιvεσθαι. 'Ev δῖ τη πομπῆτων Διονυσιων, Itu ἔπεμψ/εν Αρχων γενόμενος , εἰς αὐτὸν ποιήματα Σειρωμευος τού Σολέως, ἐυ oli ἡλι-

124쪽

'Eξόχως εὐγενέτας ηλιόμορφος

τιριπις γεραίρει.

Excerpsit haec Aelianus F. H. IX. 9, sed tum alia mutavit, tum pro Φαληρεῖς substituit Πολιορκητης. Omisit etiam, quae in hunc eadere nequeunt, ὁ τοῖς ἄλλοι eπιθέρωνος θεσμοdς κ. τ. λ , quaeque ultimo loco de Di nysiis ab Irehonte Demetrio celebratis exponuntur. Hine si Duridis traditionem ab Athenaeo proditam ignoraremus, in primis etiam Carrstii Pergameni verba ibidem obvia, de Aeliani errore cogitare vix nobis in mentem veniret: nam ea ipsa. quae excerpsit, a Poliorcetae ingenio haudita sunt aliena. Nunc vero elucet Aeliani vel nus librariorum negligentia, ut dudum probarunt Perizon. et Schweigh. καὶ διακοσ. ταλά9τω9. Mille ducenta talenta sub Demetrio Phalereo quotannis in fiscum rediisse, dubitat Graueri, Hisι. u. Philol. Inal. p. 314, laudans Boeckhium, Raalah. I. p. 465 sqq.: a Da athen fast Mine ter hanen meis haιω, εο mitisen die Ein om in Zo ten una indire ten Abgabo bestando habene wahraeheimlieli hatti sinen wahrend der Kriege der Diadochen ne trala Sehil hri, und sein Handet gewann dureli die Ze sto ruta oon 'rus. CL Droysen, Graeh. d. Nae . Iisae. p. 430. Licet autem Demetrii administrationem reipublicae laudibus extollat Diog. Laert. V. 5. 75, ubi dicit:

Πολλα δῖ καὶ κάλλιστα τὸ πατρίδι ἐπολιτευσατο ' καὶ γὰρ προσόδοις καὶ κατασκευαῖς τὴν πόλιν' non

tamen est quod Duridi fidem derogemus, Demetrium scribenti ex tanto reditu annuo tam pauca impendisse rei militari et civitatis administrationi, si hue Carystii locum traducimus, ab Athenaeo citatum. Ille igitur: Κατ' ἀν- χας μῖν, inquit, ἰ v αὐτου τὸ ἄριστον οξυβαφα, παντο-

125쪽

δαπὶς ἔχοντα , καὶ τυρὸν νησιωτικόν. 'ne δ' ἐπλούτησε, ἄριστον τῶν τότε μαγείρωs καί δειπνοποιῶν , ἐωνήσατο ' τοσαυτα ηv τὶ παρασκευα- μενα καθ' ἡμέραν, ωστε, χαρισαμένου τοῦ Μοσχίωνιτα λείψανα , Μοσχιων ἐν ἔτεσι δύο τρῶς συυοικιας ἐωνήσατο. Quae quum attenderit Schveighaeus. , non Perspicio equidem, quare Plutarchi testimonio innixus Duridem opinaretur de Demetrio quoque invidiose et mendaciter scripsi se, quippe insestum Atheniensibus. Praeterea ut Demetrius, ita Duris quoque Theophrasti fuit discipulus, adeoque aequalis illius mores et lacinora proxime cognovisse putandus est. Sed ad Demetrium redeundum. Hic igitur tantas sibi opes paravit, ex quo in Cassandri pervenit ami- eitiam , teste Ca slio. Cassander autem decem annos Athenis praesuit civibusque praefecit Demetrium, ut est ap. Strab. IX p. 609 C. Atque ita explicanda Diogenis de Demetrio verba Ι.I.: πόλεως ἐξηγήσατο ἔτη δέκα, quamquam Archon laetus postea demum est Ol. CXU. 4. Vid. Diod. Sic. XX. 27. Priora autem tempora hoc fragmento notari, nemo negaverit. CL supra p. 20. δὸ και πρὸς γυναῖκας. Feminarum puerorumque amori uterque Demetrius indulsit. De Phalereo es. Atheu. I p. 593 E. F; Diog. Laert. l. c. 76, Caristius ap.

Athen. XII p. 5 2 F. 543 A; de Poliorceta Plutarch. inrit. XIV, XXIV.

ὁ τοδε ἄλλοις τιθέμενος θεσμοῖς κ. τ. λ. Significantur quinque libri Περι της 'Αθήνησι νομοθεσίας tDiog. Laert. V. 5. 8', ad quos respieit item Strabo l. I. Quod autem dicitur Demetrius βί. υς τάττειν, apte jam contu Iit Seh eigh. Diogenem l. c. 82ὶ: Tode uiaue δελἐπι μῖυ τῆς οἰκίας τοῖς γονεις αἰδεῖσθαι, ἐν δῖ ταῖς ὁδοῖς τοῖς ἀπαυτωντας, ἐν δε ταῖς - ἔαυτους.

126쪽

E. εμελεττο δὸ καὶ τῆς Haec in Phalereum

Demetrium convenire, non vero in Poliorcetam, ut qui natura esset pulcherrimus neque adeo artis ope indigeret, recte essicit ad Aelian. Perigonius. Studium veterum, quo sibi vel nigriores vel etiam naviores capillos reddere arte studebant et illustrat Becter, o rikles II p. 386 sq. De παιδέρωτι, qui videtur pigmentum fuisse ex pulvere gemmae paederotis consectum , quo facies nimis alba et pallida redderetur purpurea aut rosea, es. Peria. ad i. I.; de Graecorum universe B

cher I. I. p. 233 sqq. τὸν 'οψιν ἱλαρὸς κ. r. λ. Similiter de Poliorceta Plutarch. in Vit. Π, quocum compone Ithyphalli us. 7 sq. Fragm. XXXII) : καὶ καλὸς και γελων Contra Xαριτοβλέφαρος cognomen Phalerei suit. Vide Α-then. XIII p. 593 F: Diog. Laert. l. I. 76; Hesychius. c. ed. Oreli. p. 17; Suidas v. Tom. I p. 339. 'Eν δῖ-πομπη τῶν Διονυσίων. Uti ab Archonte prin-eipe Pollux --. VIII. 8η, ita a Dionrsiis quoque

Athenienses annos numerabant. Adi Suid. v. Διο9υσια TOm.

I. p. 596. Princeps enim Archon τλ μεγάλα Διονυσια curabat Pollux l.I.ὶ, quae verno tempore incidebant. Vidd. SchoΙ. Aristoph. deham. 503; Ulpianus ad Demosth. e. Lept. p. 465 sub fin. ed. Reish. CL Clinton, Fast. Heli. p. 345 ed. Κrueg.; in primis vero Ru kenii Disp. defest. Dionyε. , quae exstat O se. Tom. I p. 220-230.

nor . nominatus suit. Conjicerem Σείρωνος , ut legitur v. c. ap. Plutarch. Lae. I phth. p. 225 Opp. Vol. VI. p. 842 ed. Reish. , modo ejus nominis poetam Demetrii a late exstitisse constaret. Nune acquiescendum Leopardi

127쪽

emendatione Κασσαρίωνος, quae etsi longiusculim a vulgata scriptura recedit, propter additum gentile nomen τούaliis est praeserenda : Castarion enim Solensis suit, ut testatur Allien. X p. 45, F , qui ibidem aliquot hujus poetastri versus in Pana ex Clearcho profert. Versus citatos nulla alia de causa Duris memoravit, nisi ut ἡλιόμορφου per adulationem Demetrium iis appellari probaret: quocirca, praeeunte Κuhnio ad Aelian. V. II. XII. 14, priore versu recte rejecit SehWeigh. lectionem codicum ἀπιόμοιρος. xxxx.

EX EODEM LIBRO.

Seholiast. Eurip. Ile. 235. Εικη φησὶ δεδόσθαι τὰ περι εν τω 'Αχέροντι πορθμείας, ως μαρτυρεῖ και Δ ο υ ρ ι ς ἐν τ3 ι σωυ Μ ακ εδ ου ικω v, οτι ἐν 'Iωλκῶ ἐνυμφεύθη. Iωλκοῖ γαρ Πελιας ἐβασίλευσεν. Μακεδο9ικων de conjectura Scribi Pro Λακεδαιμονικων monui p. 17. De Alcestide, Peliae filia, nupta Admeto cons. Uernius ad Apollod. I. 9. 15. CL Pauly, Malammel. I. s. v. Quid voluerit Scholiastes me non intelligere, lubenter cum Matthiaeo saleor, qui Verba περι τῆς ευτω 'Αχέροντι πορθμείας transponit ad Vs. 260, ut h. I. legatur: Eluii φησὶ δεδόσθαι sτα εδναὶ, οτε ἐνυμφευθη ἰυ'Iωλκω, ως μαρτ. κ. r. λ. Qua transpositione Duridis sententia bene proseelo constituitur, qui nuptias Iolci celebratas esse cum aliis asseruisse videtur. Quod quidem qua opportunitato narraverit, non liquet. Vel sic tamen haud placet Droy seni conjectura. Gereh. d. Mehf. Aleae. p. 672: a Im 1 GBueh stand eine Notia uber den Ursprung eon Iollios;

128쪽

libro XXII jam ad Ol. CXIX. 3 Duridi fuisse perventum , docet Fragm. XXXII; Demetriadem autem condidit Demetrius Ol. CXIX. 2, teste Diod. Sic. XX. 102. xxx. Schol. Apoll. Rhod. I. 211. αἶ Κάλασς ταΤούτους ἐκ διαφόρων τόπων συμπλεύσαι τοῖς 'Αργοναυ- ταις φασίν. οἱ μῖν γὰρ εκ Θρηκης. ως Απολλωνιος'

Ηρόδωρος δῖ, ἐκ Δαυλίδος Δουρις δῖ, 'Υπερβορέων. Iolei mentio Admetiquo nuptiarum , superiore loco laeta, suspicionem mihi movet, Duridem hoc ipso libro Iasonis ceterorumque Argonautarum expeditionem paucis tradidisse, quos Iolco profectos esso satis constat. Vidd. Pindarus

Pyth. IV. 334; Strabo 'IX p. 666 A: Diod. Sic. IV. 2, alii. cf. Mulier , Orehom. p. 258 sqq.

Ζητης - Κάλεις. Boreae ex Orithyia silii, quos a δρας πτεροῖσιν νωτα πεφρίκοτας ἄμφω πορφυρδεις V at Pindarus I.l. 324, ubi cs. Schol. Interierunt, ut Attici scris Ptores narrabant, in persequendo Harpyias. Vid. Apollol. Bibl. III. 15. 2. Alii incolumes eos inde rediisse sing bant, ut est apud Apollod. I. 9. 21, ubi cs. Hernius. 'Υπερβορέων. De Hyperboreorum terra multi multa.

CL Sturetius, Hellan. tr. p 144 sq. Adde Spanhem. ad Callim. Hymn. in Del. p. 281 sqq. , p. 556 sqq.; Mulier, Doriar I p. 267. Coloni fuisse videntur, qui, P

triis circa Indum sedibus amissis, novas quaesierint verssus Occidentem sedes, coloniasque prope Pontum Euxinum candiderint, et in regionibus, inde sepleutrionem Versus

129쪽

p. 32, a quo satis dissert Bauschnieli, in Iligem. En inel. edd. Ersch et Gruber, Sect. II P. XII p. 453.

XXXI. E LIBRO XVII.

Athen. IV p. 155 C. Δούρις δ' ὁ Σάμιος , τηνῶν 'Iστοριῶν π τ α κ αι δεκ ά τ η Πολυσπέρχοντά φησιν, εἰ μιυσδειη, καίτοι πρεσβύτερον ὁντα, οὐδενὸς Μακεδόνω9 39τα δευτερον Οἴτε κατὰ τὸν στρατηγίαs, αἴτε κατά τhv καὶ ἐνδυόμενον αὐτὸν κροκωτὸυ καὶ ὐποδούμνοv Σικυωνια διατελῶν ὀρχούμενου. Πολυσπέρχοντα. Πρεσβύτατον σχεδὸν et y 'Αλεξάνδρω συνεστρατευμένων, καὶ τιμωριευον ὐπὸ νύν κατοι

is Μακεδο9ιαs dieit Diod. Sic. XVIII. 48. De nus ingenio vid. Dro7sen I. l. p. 190 et, qui severius eum dijudicat , Graueri, t. v. Philal. Anal. p. 300. Add. Ηunius, Opuse. III. 357. ἐνδυόμενον - κροκωτόν. Similiter de Dionysii amicis narrat Diog. Laert. ΙΙ. 8. 78, de Agathocle Polyaenus V. 3.3: κροκωτὸν v δ p ς, inquit. - ηύληειν, ἐκιθάρισεν.ὼρχήσατο. CL Athenaeus I. I., ad quem respiciunt Eustathius ad Hom. Iliad. Ν p. 937, Ψ p. 1302 et Schol. Ari stoph. Thesmoph. 145, qui κροκωτὸυ explicat Διονυσιακὸν φόρο

Seholia ad Ran. 46, ad Thram. 948: Pollux IV. 117: VII. 56:

Suidas V. Κροκωτὸs et Κροκωτὸς , Tom. II. p. 378. Omnes in eo consentiunt, κροκωτὸν suisse ἔνδυμα, ut omnino saIlatur Ruhnhenius ad Vest. Pal. II. 82. 4, vocem λδὸς apud Polyaenum tanquam spuriam expungens. Plura de crocota veste notarunt Ferrarius, de Re rest. III. 5. P.

130쪽

736 A. B, m. p. 765 Λ Thes. Gram. Tom. Vη; P rizon. ad Aelian. V. H. VII. 9; Becher, Charistis II p. 327, 351 sq.

Σικυώνια. De hoc calceorum genere, a Sicyoniis invento, cons. Ferrarius I.I. I. p. 700 A.

xxx 1. E LIBRO XXII.

Ol. LXIX. 3. Athen. VI p. 253 C-F. Φησὶ γοῖν ὁ Δημοχάρης' a 'Eπαυε- ντα δὸ τὸν Δημητριον απὸ τῆς Λευκάδος καΚερκυρας εἰς τὶς 'Aθήνας, οἱ 'Αθηναῖοι ἐδέχοντο οὐ ριό-

κῶ προσόδια καὶ χοροὶ ιθύφαλλοι μετ' bρχησεως κανδης ἀπηυτωv αὐτῶν, και ἐφιστάμενοι κατιὸ τοῖς δον δρχούμνοι, καὶ ἐπέδοvτες, ως εἴη μόνος θεὸς ἀληθινὸς , οἱ δ' ἄλλοι καθεύδουσιν, ἡ ἀποδημουσιν, η οὐκεισι, γεγονὼς δ' εἴη ἐκ Ποσειδῶνος καὶ 'Αφροδίτης ,δὰ κάλλει διάφορος, κῶ τν πρὸς πάντας φιλανθρωπίσκοινός. Δεομενοι δ' αὐτου ἱκετευον, φηri, καὶ προσηύ

Ο μὲν ουν Δημοχαρης τοσαύτα εἴρηκε περὶ της 'Aθηναίων κολακείας ' Δουρις δ' ὁ Σάμιος ἐώ τῆ δευτέρα καὶ εἰ κ aσ τῖν των 'Ι σ τ ο ρ ι a s καὶ αὐτον τον ἰθυφαλλον 'Ως οἱ μέγιστοι τῶν θεων καὶ φίλτατοι τη πόλει πάρεισιν. 'Eνταυθα γαρ Δημητρα καὶ Δημητριον ἄμα παρηγ' ὁ καιρός. Xη μῖν τα σεμνὰ Κόρης μυστερι α 5

라틴어 텍스트