Duridis Samii quae supersunt edidit J. G. Hulleman

91쪽

eorum inistandi Isocraticos, Ephori fragm. p. 40, illumque eum Photio respuit, pariter atque Pssura, Theop. vit. et aer. p. M, et Wichers, Theop. fragm. p. 43. Nec fortasse immerito; quamquam qui ab iisdem citantur veterum loci probant abunde, neque Ephori neque ne pompi dictionem, licet mcitam posuerint in polienda orna daque oratione operam, tam fuisse vitiorum immunem, ut omni esset vituperio major. CL Vossius Η. s. p. 63 et 67, ibique Westem. n. 23 et 36. Hi ne Hermogenes, O som. Orat. T. m. p. 395 ed. Sturin, laudatus a Maraio p. 43, sic de utroque scripsit: Περι- Θεοπόμ-

E LIBRO II.

Exitum habuit bellum sacrum sive Phoeense Ol. CVIII. a , ortum Agathocle Archonte, Ol. CV. 4. CL Clinton , ιι. Heli. p. 133, 150. Phoeenses quum agrum cirrhaeum arassent ideoque ah Amphictyonibus grandi essent pecunia Disili do by Coos le

92쪽

1miletati, huic iudiciis , auctore Philomelo Phocensi, non paruerunt, sed societate cum Lacedaemoniis inita mou runt bellum. Vidd. Diod. Sic. XVI. 23 sqq. , coli. Pausan. X. 2 et 15 init., Aelian. V. H. XII. 53. Atque hine repeti belli sacri origo solet, a qua diversam exhibet I stinus VIII. 1, Phoeensibus scribens crimini datum, quod Boeotiam depopulati essent. Uti autem Philomelus , quo plures aucto stipendio milites ad se alliceret, spoliavit Delphi eum Apollinis templum; ita hane sacri thesauri direptionem belli causam dicit Strabo IX. p. 64ι A. Stat vero hodie solus Duris, mulieris raptum in causis reponens. x x. Athen. IV. p. 155 C. Δ ου ρ ι ς ἱστορεῖ, - καὶ Φέ-

λιππος , ὁ του 'Αλεξανδρου πατὴρ, ποτέριον χρυσουν , ὁλκην ἄγον πεν ἔκοντα δραχμὰς, κεκτημένοις, τουτοκοιμώμευος ἀεὶ καὶ πρὸς κεφαλὴν αὐτού κατε

Athen. VI. p. 231 B. 39τως ἐν το παλαιὸν παρα τοῖς Ελλησι s o μῖν πάνυ ' ὁ δ'ἄργυρος ὀλIγοe i 9, ὁ ἐν τοῖς μετάλλοις. Διο καὶ Φιλιππον , τὸν του μεγάλου βασιλέως 'Αλεξάνδρου πατερα, φησὶ Δουρ ις ο 'T ά μ ι ο ς , φιάλιον χρυσουν κεκτημένον , αεὶ

τουτ' κειμενον ὐπo του προσκεφαλαίου.

Ex hoe altero loco sua excerpsit Eustathius ad Hom. Iliad. A. p. 868 ed Rom. , suppresso auctoris nomine, quod neque Plinius addidit H. N. XXXIII. 14, cujus super eadem re haec sunt verba: a Summae apud exteros licentiae fuerat, poeulo aureo pulvinis subdito, Philippum regem dormire solitumn. Atqui, ut monet Athenaeus, auri

93쪽

raritas pausa potissimum fuit, cur poeulum illud Phili sinpiis tanto studio asservaret. Olim enim vel opulentissimi homines aeneis utebantur poculis, nec prius auri vis di Dissa est in Graeciam, quam Delphicos thesauros diripit rant Phocenses. Vid. Athen. VI. p. 231 C, quae repetiit Eustathius I. . Philippo multum etiam auri suppeditarunts inae, quas excolere Crenidis coepit Ol. CV. 3. Vid. Di . Sie. XVI. 8. Notandum autem SchWeighamserus censet Athenaeum , qui quod uno loeo dixerit ποτηριον, appellet altero sed quod 50 drachmas pendebat ολκῆν ῆγε i. e. Πλκε. Simplex de φιαλῶν pondere est apud Demosth. e. Indrol. p. 61T et adu. Timoth. p. 1193 ed. Reisli., Diog. Laert. III. D. 42.4, dieitur recte φιάλιον, a φιαλη, quae maj0rum P ulorum genus suit. De sede hujus fragmenti pauca dicta sunt p. 39.

Δ ο ῖ ρ ι ς. Laudatum Theopompi scriptum partem secisse τῶν Φιλιππικωs ejusdem auctoris, probabilis admodum coni eiura est Pssugkii p. 41 et Wichersit p. 30. Historiam, a Theopompo et Duride narratam, illustrat Athenaeus versibus comici IIeraclidis, unde discimus, Philippi dueem

94쪽

Adaeum , κοκκυζοντα αλεκτρυονα, a Charete proelio fuisse

interfectum. CfL Zenob. Prov. VI. 3, p. 171: Apostol. XX. 23 p. 257. Factum hoc bello Olynthiaco, et posteriore quidem, ut videtur, expeditione, cui Charetem

praefecerunt Λthenienses, non vero priore, quod Pra tulit Schweighaeuserus. Λrchonte enim Callimacho , Ol.

CVH. cs. Clinton F. H. p. 144ὶ rogali Athenienses Olynthiis miserunt auxilio his mille peltastas et triginta

triremes, militibus repletas. IIaec vero expeditio, duce Charcte suscepta, videtur caruisse successu ; quocirca iterum legatis ab Olynthiis Athenas missis, qui auxilia non peregrina Peterent, sed ex ipsis Atheniensibus, missae sunt aliae triremes septemdecim, missi ex civibus his mille Pedites , equites trecenti, totiusque classis imperium d mandatum Chareti. Ita ex Philochoro narrat Dion. ΙΙal. D. I ad Imm. 9 Fol. VI p. 73, sq. ed. Reish. . Anno tamen insequenti Ol. CVIII. 1, Theophilo Archonto, Ol3nthum per proditionem cepit Macedo. Vidd. Dion. IIal. l. l. 10 et Diod. Sic. XUl. 53. - Ipsum convivium si spectas , a Charete hoe tempore editum, in eo ille morem majorum videtur secutus, idemque a Conone factum traditur post navalem apud Cnidum victoriam. Vid. Λthen. I p. 3 D. Sed nostrum Iocum mendum contraxisse in v cibus διὰ Λυσάνδρου, nemo non videt. Omisit eas Eusta thius ad Hom. Odyss. Δ p. 1479. De Lacedaemonio Lysandro, qui occupavit olim Athenas, cogitari nequit: neque alius hujus nominis floruit Charetis tempore. Schweighaeusero igitur legere placuit διαναλωθῆυαι. Wichersio I l.

διαλυθῆναι.

Ol. CX. 3. Iuutarch. Uit. Demosth. XIX. Τον Θερικωδοντα

95쪽

αττω τῶν ρευμάτων Ovομαζόμενον , , τὸν καλούμενον Mμωυα Θερμώδοντα λέγεσθαι τότε , καὶ παναῆς ετ παρ - Ηράκλειο9, 3που κατεστρατοπέδευον οἱ Ελληνες. καὶ τεκμαιρόμεθα, τῆς μαχης γενομενης αι- ματος ἐμπλησθεντα και υεκρων τὸν ποταμὸν, ταυτηι δι αλλαξαι et ἡν προσηγορίαν. 'Ο δὸ Δούρις οὐ ποταμονῶναί φησι τον Θερμιόδοντα, ἀλλ' ἱστά9τας τινοις σκη9ην καὶ περιορύττοντας, ἀνδριαντίσκον εὐρεῖυ λίθινον, ὐπὸ γραμμάτων τινῶν διασημαινόμενον, ως εἴη Θερμωδων, ευτατο ἀγκάλαις 'Aμαζόνα φ έρ in τετρωμεν ηv. 'Eπὶ τούτω χρησμὸν ἄλλον αδεσθαι , λέγοντα Τλυ ἐπὶ Θερμωδοντι μένε, παμμέλαν δργι,

Τη9ει τοι κρέα πολλα παρέσσεται ανθρωπεια. Ταυτα μῖν ουν μως , διαιτησαι χαλεπον.

Rei suius post ἄδεσθαι subaudiendum putat ex praecedentibus φασιs; sed reserendus χρησμος ille ad narrationem Duridis, ut subaudiatur, quae proxime seripta est, vocula - Quem Germodonta nuvium sua aetate ignorabat Plutarchus, licet ipse Chaeronensis , quem nec Strabo neque alii commemorarunt, eum ποταμδυ χειμαἐρου Voeat Pausanias IX. 19. 3, de Hypato monte defluentem. Duridis traditioni quid praebuisse ansam videatur, paucis dicendum. Milicet vetus sania Λmazones serebat ad Τhermodonta sedem habuisse, in Ponto fluvium, prope ΤhemiscFram, tam planitiem quam urbem, cujus meminit Herodotus IV. 86, meminerunt item alii innumeri, quos recensere superS deo. css. Creugerus, Hist. Gr. fragm. p. 81 sqq.; Stur-zius , Hellan. R. p. 123; Pheree. D. p. 87: Baehrius in ReaNEneyel. Od. Palily v. Amazones. I. p. 393 sqq. Λt-

96쪽

que ad hunc fluvium habitare Amazones etiam Alexandri M. aevo dicebantur. Inde eruptionem eas in Atticam se cisse per Bosporum Cimmerium congelatum Hellanicus tradiderat, teste Tretra ad Lycophr. 1332 p. 135. CDPlutarch. Thes. XXVII. Neque solae invaserant, sed a Serthis adjutae, propter raptam a Theseo Hippolrten; cujus expeditionis is fuit infelix eventus, ut nulla eorum in patriam redierit. Auctores Isocrates Panegyr. p. 34, Panath. p. 273 ed. Steph. , et Lysias Epitaph. p. 58 ed. Reish. cae Pausanias 1.I.; Eustath. ad Dionys. Perleg. 653.

Hoc igitur tempore, ut in Theseo narrat Plutarchus,Mγεταει καὶ περὶ καιριωειαν ὁτέρας ἀποθαvias, και τα φῆναι παρA τὸ ρευμάτιον, Θ παλαι μεν, ac ἔοικε, Θερ- κωδων, KIμων δὲ νυ9 καλειται. Hinc Duricis traditio so tasse nata, de qua cs. omnino Maller, Orehomenos p. 357, idemque de Platarchi sententia, h. l. prodita, p. 86. V sPlutarch. Vii. Eum. init. Εὐμε9ῆ δῖ τον Καρδιανὸν ἱστορῶ Δ ο υ ρ ι ς πατρὸς μῖν ἁμαξευοντος ἐν Xερρονήσω διλ πεοίαν γενέσθαι, τρψῆναι δ'ἐλευDρίως εν γράμμασι καὶ περὶ παλαίστραν' δὰ παιδὸς οντος αὐτου,

πον, παρεπιδημουντα καὶ ἄγοντα, τα των Καρδιανῶ s θεασασθαι παγκρατια μειρακιων καὶ παλαίσματα

παίδων ἐν Oli ευημερησαντα τὸν Εὐμευῆ καὶ φανδετα συνετὸν καὶ ἀνδρεῖον ἀρεσαι τῶ Φιλίππω καὶ αναληφθῆναι.

Quae sit h. I. Chersonnesus intelligenda , palam est ex Cardianorum mentione: sita enim urbs Cardia fuit in Che wnneso Thracica. Cfs. Demost h. e. Aristoer. p. 681 ed. Resin.: Steph. Byz. V. Καρδία P. 158 et V. Xερρονησος P. 309. Quatenus narratio Duridis de Eumenis patre et pueritia sidem mereatur , supra expositum est P. 53 Sq.

97쪽

Athen. VI. p. 249 C. D. 'Aλλ' οὐκ 'Αρκαδίω9 ο 'Α- κόλαξ , περὶ ου ἱστορει Θεόπορι-ος, καὶ Δ o υ- ρις εν π έ μπ τ η Μακεδονικων Ουτος δῖ ὁ 'Αρκαδίω9, μισων τὸs Φιλιππον , εκρυσιον ἐκ πατρίδος φυγὸν ἔφυγεν. Ην δῖ εὐφυέστατος, καὶ πλείους ἀποφάσεις αυτου μνημονευονται. 'Eτυχε δ' ουν ποτ', ἐν Δελφοῖς ἐπιδημουντος Φιλιππου , παρεῖυαι καὶ τον 'Αρκαδίωνα ευθεασάμενος ὁ Μακεδὼν καὶ προσκαλεσάμενος Μέχρι τινος

Εστ' as τοῖς ἀφίκωμαι, a ουκ ἴσασι Φίλιππον. Λrcadionis responsum imitatio est Homerici: Eισόκε τοῖς ἀφικηαι, g ουκ ἴσασι θαλασσαν , Odyss. A. 122. De Arcadione et Philippo plura habet Plutarchus, de ira e

hsb. p. 457 Opp. Vol. VII. p. 795 ed. Reisk.ὶ , ubi idem dictum Arcadionis laudatur, sed Homerico propius pro ἔστ 29 scribitur εωόκε. Ibi Reinius, immemor nostri loci, Plutarchum salso arguit negligentiae, quasi duos confundentem Philippos; ista enim de juniore Philippo narrari, silio Demetrii, Persei patre. Dic denique Arcadion an idem fuerit qui insignis ejusdem nominis φιλοπότης, non dirimit Λlhenaeus X. p. 436 c; sed eundem facit Aelianus V. B. II. 41. VIII. Ol. CXI. 2. Plutareh. Fit. Demost h. XXIII. Ευθυς δ' a 'Αλέξανδρος ἐξητει πέμπωv των δημαγωγῶν δέκα μευ, ῶς 'Iδο- Disitiroo by Gorale

98쪽

μενευς καὶ Δουρις εἰς,1κασιν oκτὼ δ' , ως οἱ πλεῖστοι καὶ δοκιμωτατοι τῶν συγγραφέων.

De hoc loeo quum suse disputaverimus p. 55 sqq. , nune non est quod dicamus. x. Ol. CXI. 3. Plutarcii. Uit. Aleae. XV. Tῆς δὸ στρατιEς τὸ πληθος

οἰ μῖν ἐλάχιστον λέγοντες τρισμυρἱους πεζούς καὶ πεν τακισχιλίους ἱππεῖς' οἱ δῖ πλεῖστου, πεζους μὰν τετρακισχιλιους καὶ τρισμυρίουυς, ιππέας δῖ τετρακισχιλίους αυαγράφουσιν. 'Eφοδιον δῖ τουτοις οὐ πλέον ἐβδομηκοντα ταλαντων ἔχειν αὐτὸν, 'Αριστοβουλος ἱστορεῖ Δουρις δῖ, τριάκοντα μόνον ἡμερων διατροφηs' 'Oνησίκριτοe δῖ, καὶ διακόσια ταλαντα προσοφείλειν.

Orat. de Aleae. fort. I. p. 327 Opp. Vol. VII. p. 297

ed. Reisk.ὶ Το δὸ λαμπρον αὐτῶ καὶ μεγα παρασκευα - σθοῦν τῆς τυχης εφόδιον εβδομηκοντα ταλαντα ἐν, Φησιν 'Αριστοβουλος' ως δὸ Δ ο P ρ ι ς, τριάκοντα με

νον ημερῶν ἐπισιτισμός.

l.l. II. p. 342 p. 349 sq. ed. Reish. . 'Eκ τούτου διέβαινεν, ως μῖν Φυλαρχός ψησιν, ἡμρῶν τριάκοντα ἔχων εφόδιον ' ῶς δ'Αριστόβουλος, εβδομήκοντα ταλαντα Postremo loco non dubito, quin pro Φυλαρχός, ut in eodd. legitur, reponi oporteat ΔουρIς. Memoria Plutarchum omnino sesellit, quum haec tribueret PhIlarch0, cujus Historiarum ratio, etsi subinde meminerit obiter

99쪽

Alexandri, alia fuit, quam ut traditionem complexae fuisse videantur, quae ab ipso Plutarcho his vindicetur Duridi, idque Aristobuli toties mentione addita. Merito igitur ambigit Luchtius, Phyl. Hist. reli. p. 135, an hic suum locum Phylarchus possit tueri; contra inconsulto Brueckn NIS, quem ceteri latuerunt Plutarchi loci, inter Phyla elii fragmenta ea recepit, p. 45. - ridis narrationem

jam attigi p. 54 sq.

Ol. LXI. 3. Clemens Alex. Strom. I. p. 337 Λ. 'Ως δῖ Δούρις,

100쪽

Ηos Τgetetae versus haud uno laborare vitio, dudum Viri docti animadverterunt. Primum, Athenis Callistonem scribit sacerdotio functam, quac Λrgis id munus gessit. Vid. Dod ell. de Cyel. p. 809. Tum mensem Thargeli nem , qui convenit potissimum cum Majo et Iunio sess. Perletonius ad Λolian. V. H. ΙΙ. 25 n. 1 quique ibi Iaudantur, et IIunius Me. II. ad Virg. Aen. III init.), congruere dicit cum Romanorum Ianuario, quam Longinus non 'Iαυουάριον appellavit, Sed Αιωνοαριον, α σανεὶ etiaνος πατερα, testibus Suida s. V. Tom. I. p. 654 et Eudoeia p. 253; quo respexit procul dubio Io. Laur. Lydus , de Mens. IV. 1. p. 144, ubi: Αλλος δε, ait, Αιωνιάριον

siri αὐτον ὁρμηνευσαι βιάζεται , ωσει του αιῶνος πατέρα. Sed Duridem adeamus, quem non minus errasS certum

est. Quodsi ille ab Alexandri in Asiam expeditione, suscepta Ol. CXΙ. 3 a. C. 33:ὶ, cum Hellanico mille computavit annos, Troianae urbis excidium statuerit necesso est anno A. C. 133l cs. Clinton F. u. p. VI): quod sano iidem exsuperat omnem. Νam licet de tempore eversae Troiae maxima suerit sententiarum discrepantia, ut alii dirutam scripserint Λ. C. 1090, alii 1270, 1290, 134 6, plurimi tamen consentiunt in annum 118 l. Cis. Clintoni .l. p. III sqq. Fischer et Soetbeer, M. u. Rom. Mittas p. 3 sqq.: Hermanu, Lehrb. d. Grieeh. Saalaalth. S. . n.

Eundem autem, quem Duris dixit, annum constitutum essea Τimam, efficitur ex testimoniis clementis Alex. I. . et Sehol. Apoll. Rhod. IV. 1216. Vidd. Fischer et Metheerl .l. P. 11. Ut annum, ita diem quoque captae urbis Duris alium statuit, quam quidem plerique computarunt. Oeta m