Porphyriou Philosophou Peri apochēs empsychōn vivlia tessara. Porphyrii philosophi De abstinentia ab esu animalium libri quatuor

101쪽

De Abstinentia Lib. I. 6s

tem faciens repudiabit. Persuasum enim habet, quod inquit ille, sensum

clauum animae esse , qui multitudine eorum quae percipit ipsam penetrans fruendo corpori agglutinat, atque quodam modo assigit. Nam si sensus purae animae Operationi impedimento non essent; quae esset dissicultas, ut licet in corpore esset quispiam , nulla tamen corporis motione assicere

tur.

f. 39. Quo pacto enim iudicasses, aut dixisses , quid esses passus, nisi

assicereris atque adesses iis, quae passus es 8 Mens siquidem sibi adest, etiam si nos menti ipsi non adsumus. Qui autem mente excessit, illic est quo excessit: discurrensque hac illac prout uariis perceptionibus animum intendit, ibi adest, ubi sensui obiecta res Occurrit. Aliud enim erat ex animi intentione alio sensibilia non aduertere : &ali-

πειςαι γὰρ κατα η τον εἰπόντα,

ωρ ἡ λος ψυχῆς πρὸς τα σώματα

σξι του πάθους εαυτῆς συγκαλ- λωσα και οἷον καθηλούσα τhν

ψυχὴν προς τὴν λα του σώματος ἀπόλαυσιν . εἰ γὰρ μὴ ενεπό

διζε τα αἰσθήματα τῆ τῆς ψυχρο

εν σώματι εἶναι , ἀπαθῆ μEνοντα των λα σώματος κινημάτων 3 39. y III: M αν επεκρινας καὶ εἰ πας ο πεπονθας , μὴ πάσχων , μὴ δε παρων , οἷς επαθες ό - νους μὲν γάρ εςι πρὸς αὐτω , καν ἡμεῖς μὴ ομεν πρὸς αυτῶ. νου ἡ παρεκβὰς , εκεῖ Eςὶν , οτου καὶ

παρεξῆλθεν , και διαθεων γε ἄνω καὶ κάτω τῆ τῆς ἀντιλέψεως προσοχὴ ρκεῖ πάρεςιν , οπου ἡ αντίληφα. αλλο δε ἡν μὴ προςρχειν τοῖς

αισθητοῖς , τω πρὸς αλλοις εἶναι

N quae. is movent, iis is notas mou ri, nequo item in iis te robus esses , quas isas ciant. REIs . 'Eπικρίνει υ est iu icaro, dia su Dare, uti infra 3 43. Simpliciter quoque per iudicare vertendum est in Luc. Euang. XXlli, a . ubi vid: Eis aer. Post AHες lignum interrogandi posui, ut sensus evaderet claror, Felic. auctoritatem secutus. a. Nοῖς μεν γάρ εςι.J Sine dubio Ss est legendum. menS enim semper faecum es, tames nos a mentct uberriamus. REI SK. Antea quippe legebatur e , sed quod correXerant Vogeroll. & malent. frmat Telio. Mox Bodlei. male παρεξελθεῖν.

102쪽

3. Τω ὰφις υτα vομ J Melius esset το εοι- άντα. VALENT. Idem placebat Neistio , &recte , licet sciam quid defendendae Vulgatae dici possit. Codi etiam Listi . & Meerm. habet το. Lo A. perquam Vitiose si ὀψι υτE.& dein Litys ac Meerm. ἀπανταντα. idque udiderat FGeroll. 4. Eις θέας Ξκων τας δ. o. ctrc. J Δια deest Cod. LVf. offendor hoc loco, neque me eX-pedio, quid enim 3 iunt ne aliae θέαι, quae non fiunt δι οψεως. est ne Vocabulum θέα ita ambiguum, ut ἀκρόαμα, Ut quemadmodum hoc omne spodiaculum significat, quanquam proprie non est nisi res auditione ob test ins , ita etiam θta sit omne spectaculum,

tametsi non solos oblectet OeulOS. non placet. pro ομιλίας mallem ςωμυλίας, quod melius Cham γέλωτας con Venit. haud scio quoque an in o. εως lateat σκύφεως. num ergo sic dedit alleior και εἰς θ. s. καὶ τας o α σκωψεως - ονας, ωμυλίας τa καὶ γελωτας. REIsΚ. Intelligos ut illas de quibus supra i 33. loquitur , quae multum diversae ab illa contemplatione, de qua L. II. g . ubi de Diis inquit,

Vox ομιλία latissime patet atque omneS con-

aliud assistendo & attendendo existima

re se non adesse. Hoc sane Platonem concedere ostendet nemo : nisi etiam se ipsum decipere uelit demonstrare. Qui igitur ultro in edulia admittenda,

ct spectacula, & congressus , & risus sese dedit ipsa deditione & appulsione ibi est , ubi est affectio. At qui aliis intentus ab his absistit, is ille est, qui

ob imperitiam non solum thracibus ancillis, sed reliquae etiam turbae risum exhibet: & cum coactus fuerit , in omnem haesitationem incidit : non sane quia sensu careat, aut eXacte quidem sentiat , sed irrationali tantumgretas & ea sere omnia complectitur, quae

in vitae quotidianae usu solent accidere. Iungunt ideoque ομιλίας & συνουσίας. Vid: quos excitavit Alberti ad Pauli: I corinth. XV, 33. S. Γελωτα παρέχω9.J Respicit ad illa quae de Thalete ae lepida eius ancilla fabulantur. Fideiussorem habeo Platonem , qui cum illa narrasset ipsi simis verbis pergit in The

ae t. p. I 27. A. γέλωτα παρέχει ου μινον Θρα ταις, ἀλλα και τω οχλω. E Platone, ut alia,

haec etiam excerpsit Eufebr P. E. p. 6O3. Passim mulier illa Θρῖττα genere fuisse dicitur , sed Origene in Philos: C. I. p. 878. hoc ei nomen proprium fuisse significat. Quod cum ancillis olim familiare fuerit , uti solebant a patria nomen trahere , nihil est , quare lectionem istam cum U. D. in Parerg: Crit: sollicitemus , quod Amo o ibi animadversum iam Video. 6. 'Aλλ' ουκ εξα ισλτῶν J Pro ὰλ videtur ars legendum esse. sed locus hic nonnihil est intricatus. quid si ita dederit Ersουκ εξακριβων μ2υ , ουῖ' εξακριβἀν αυ , τω δῖ ἁ- λόγω Utpote neque plane stultum & tardum se exhibens, neque rursus rerum spectatorem &

103쪽

tum facultate Oper tur : non enim hoc dicere Plato unquam ausus est: sed eo quod huiuscemodi homo & in conuiciis proprium id habeat , ut neminem ullo conuicio afficiat , ut qui malum nullum cuiuspiam nouerit, eX eo, inquit, quod meditatus non fuerit: haesitans igitur ridiculus apparet: & in laudibus, & aliorum iactantiis cum non ssimulate sed reuera ridere conspiciatur, delirus uideatur. g 4o. Quare ex imperitia & abstinentia non nouit: non autem quia in eX- perimentum ueniens, & irrationali facultate operans , intelle et u & mente contemplari integre ualeat. Nam neque illi qui duas animas nos habere aiunt, duas attentiones nobis tribuunt. Ita si quidem duorum animalium coniunctionem facerent, quorum alterum alterius alicui rei uacantis non aduertere actionem posset.

4 Is iudicem peritum atque callidum, sed naturali quodam utens solummodo iudicio. REIS K. Male Cantabr. habebat ἐξ in ητων. 7. Ἀλλ' Aς εντε τι λ. ' ιν εχωυὼ 'Aλλ' ως si bene habet contrahi d Obet in Unum Vo a bulum L in eo claudi parenthesis, ad hunem adum, Πλατων αλλως θ ευτε ταῖς Sc. lit αλ-

λως sit temere , vel irres; vi , vel fabo.

REIS . Legebatur εχοιν uel εχωυ , id ego de possessione sua deieci , & bχει restitui. Ita iubet non tantum cod. L f. & Meerm. sed, cuius haec sunt omnia ad sinem usque S cct: Plato etiam, in Theaet: p. 128. A. & inde Gyeb: P. E. L. Xll. p. 6O3. Mox apud Pla

κεναι , φησὶν ἀπορων οὐν γελοῖο ἔφαίνεται ) εντε τοῖς επαίνοις και ταῖς των αλλων μεγαλαυχίαις , ουπρος ποιητως , ἀλλα τω οντι γελων ενδηλος γιγνόμενος , ληρωδης δοκεῖ εἰναι. g 4o. R 'Dςτε διὰ την ἀπειρίαν

λίγου ενεργων , οἷος τέ ες ι θεωρεῖν

I. V 2ς τε δ a τηυ απειρίαυ &c.' Videtur ei rea οὐκ οἰδευ deesse τα πεμ αἰτου, ha CC sequentia. quapropter ea quae circa ipsum sunt, propterea ignorat, quia peritus eorum non est,& ab eorum tractatione se abstinet. quanto, liin ca se conjiciet, usuque intelliget, & naturali sensu in iis, quae aget, duci se patietur, iis rebus quae ad mentem pertinent, liquide contuendis erit minus habj ijs 8 ουχ m est nedum , multo minuS. REISΚ. a. 'A t δέχετο. J POst a Videtur υποτιθεμεν vel simile quid deesse, quae si supponerent, fieri posset , ut interea dum altera pars in suis rebus Versaretur, altera illius studia non interpellaret , nequa existimaret ea ad se

104쪽

vs ἰν τα πάθη , καὶ ἀποθνήσκειν

ατ αυτών , καὶ τρυτο μελεταν καθ' ημεραν , εἰ οἱοντ ρο εγερ- γεῖν ἡμας κατα νουν προς ταίνητα συναπτομ νους , ανευ τῆς

λοις si ναι , - διατὶ οὐχὶ καὶ πολλάκις et συνὼν και δρών ,

metaph: de adfectibus. Noster infra III, 26. &IV, 3. λα μαραυσίως - καὶ θανατου stapra i 32. Uti h. l. Cum αποθυμσκειν iungitur. Alibi θάνατον των φιλοσόφων adpellat, quae aliis, ut Pythagora in Aur. Carm. λύσις κακων dicitur. mortem illam phtalosophicam passim commendant L. II. in fine οἱ καθ' ημεραυ μελέτην εν τω βίω , τοαποθνησκειν πίποιημεθα. Qualis illa sit docet in φρρμ. τ. v. 3 9. ο γουν θάνατος διπλους ο μῖν συνεγνωσμένος - ὁ δε των φιλοσίφων , λυομένης της ψυχης α το του σώματος. Istum morem , Ut Corpus tanquam hostem subjgerunt

ac domarent , Pythagoras sum sit ab Aegyptiis , & ab illis propagatus est in alias gentes, Indos in primis, ubi nec dum in desuetudinem abiit, qua de re La Croetius Hist. Christ. Ind. L. VI. Quod vero interpretes huiusmodi loca constipare soleant , cum in N. T. simile quid inveniant, ex. gr. in Epi . ad Rom. VI, a. id quo iure fiat, intelligunt illi , qui usum veteris philosophiae habent.

g 4 I. Sed quid opus esset tabefacere affectus & mori quantum ad ipsos spectat, idque quotidie meditari: si fieri

posset, ut eX intellectu operaremur,& mortalibus rebus absque ulla intelle-etus in spestione incumberemus , Ut nonnulli asserunt 8 intellectus enim uidet, & intellectus audit, ut inquit ille. si uero opipara admodum comedens , & quam suauissimum uinum bibens , materia carentibus rebus animum potes intendere: cur non etiam

gia tamen verae lectionis erant in L C. τι νες ἀπεφύγουτο. Rectius MEErm. τινες απεφαί-υοντο. Nisi suerit in singulari τὶς ἀπεφαBετο. quomodo Mars. Ficin. legisse videtur, Vertit enim : ut aliquis declaravit, ita ut ad sequens Epicharmi dictum respiciatur. ως autem prae cedens syllaba absorpserat , ut centieS. Posses etiam επιβλέψεως τινος, quod placebat A

Quod mens videat , S mens audiat , Nquod neso audiro qui iam , ncto videre ρ - ut , nisi fensui in ea quas cernimus Nauimus fuerit intentus, vetus quoque f6ntentia o . Plura dicemus ad L. t II. 2I. LI-bi Pluid dictum laudat , sed auctoris nomine suppresso. q. Διατὶ οὐχ' καὶ π. &c. J Πολλάκις h. l. non est saepe , sed sxempli causi , ut hoo utar. REIs K. Pro ει Edit Lugd. substituerata , quod unde acceperit ignoro. Florent: enim si quoque. Male autem Uterque συνων. Abro bius malebat πολλάκις συυAv. illa quae sequuntur α μηδῖ λέγειν καλου frequenter huiusmodi in. caussa adhibentur, docet hoc, nee

nostri obliviscitur mei sone ad Paulli epist: ad Ephes. V, I 2.

105쪽

De Abstinentia Lib. I. 6ogis, quae ne dicere quidem honestum est y Vbique enim pueri qui in nobis est, affectus hi sunt. At tu propterea

quod turpia haec sunt, non ad ea detrahi animum asseres 8 Sed quae haec tandem distinctio est Τ ut aliis non possis assici , nisi ipsis attendas, atque adsis: alia concedas te eXsequi, licet intelligibilibus percipiendis uaces 8 Non enim dicendum scilicet est, alia existimari esse turpia apud plerosque alia

minime. Turpia enim omnia sunt, quantum ad uitam attinet, quae CX intellectu traducenda est. ab omnibusque non secus atque a uenereis absti

nendum, nisi quod parum alimenti ob

generationis necessitatem naturae est concedendum. Vbicunque enim sensus

est, eiusque perceptio, ibi recessio ab intelligibili sit, necesse est. quoque magis irrationalis partis motio incitatur, eo magis intellectio deficit. Non enim

S. Παιτὸς u. J Diximus ad i. 9. Hieron: L. II. adv. Iovi n. c. IO. Alia quoquct c9mparatio animae S corporis a philosophis ponitur et corpus puerum , animam pae- togum este dicentibus.

aliquid deesse , sed est tamen locus integer. breViloquentia haec est Porphyrii , idem

dicens ac si dixisset καὶ Oσω μὰλλου αισχρa ταυτα τα πάθη , οὐχὶ τοσούτω μaλλον φήσεις κατασπωαι στρος αυτE. Sic paullo post ο σωτῆς ἀλογιας , ubi μῖλλον iterum omissum est. REISK. ὁσω per ellipsin pro οσω μaλλον Graecis saepe dicitur. Vid. Cel. Duher: ad T UL VI, 89. Κατασπλακι metaphorice

α μηδὲ λέγειν καλον ὴ πανταχούγαρ του εν ημῖν β πριιδος ην ταυ- τα τα πάθη , si και οσω αἰσχρά , ου προς ταυτα φησεις κατασπάσθαι. τὶς γαρ η διακληθρωσις τούτου , τα μεν μη οἷοντε ειναι πάσχε ν , μη οντα προς αὐτοῖς , τα δε Στερα συγχωρορεῖν αποτελεῖν , προς τοῖς νοητοῖς οντα ς 7 ου γαρ οτι τα μὲν ὐπεἱληπται εἶναι αἰσχρὰ παρὰ τοῖο πολλοῖς , η τα δε , ου' αἰσχρὰ γαρ πάντα. ώς προς γε την καθτὰ νοῖν ζωην και πάντων ἀφεκτε- ον , καθάπερ των αφροδισίων. ολίγον δε τη φύσει τροφών συγχωρη τε ον διὰ την της ' γενέσεως ανάγκην. ρπου γαρ Hσθησις και ταύτης ἀντίληψις , εκεῖ τού νοητού η ἀποςασις. και ρσω της ἀλογίας ἀνακίνησις , τοσούτω τού νοεῖν ἀ- πόςασις. οὐ γαρ ενδέχεται τηδε

de adfectibus, saepe apud Nostruin & ali ASupra g. 3O. L. IV. l. 2O. Pro ταυτα in L f. erat αυτὰ, quod praeferebat Neis ius. 7. οὐ γὰρ ιτιJ Aut subaudiri debet, aut deest potius & addi debet ἴξετιυ ειπεῖν. REISK. 8. TA δά οὐ.J Sic iterum L. II, 29. ZIκδε, οὐ. neminem offendere debet ob in sine periodi pro οὐκ positam. E sacris & profanis auctoribus exempla bene multa ConduXit D rvili. ad Char. VII, 6. Paullo post pro αφεκτεον perperam Ligys αφεκτρους. &

MEerm. αφροσίων , prΘ αφροδισίαν. 9. Γενεσεως αναγκην. Tollendus asteriscus. bene habet locus. γευεσις h. l. est natura

humana quia per naturam nostram tu μ- ri

106쪽

6 42. Το δὲ οιεσθαι κατα την αἴσθησιν παθαινόμενον , προς τορ νοητοῖς ενεργεῖν , πολλοὐς καὶ * των βαρβαρων ε ξετραχηλισεν , οἱ επὶ παν εἶδος ηδονῆς προῆλθον εκ κα

fieri potest, ut huc & illuc simul fera. mur, dumque hic sumus, illic etiam

adesse ualeamus. Non enim parte nostri, sed toto attentiones fiunt. 3 42. Haec enim opinio quod sensibus omnibus affectis quispiam uacare intelligibilibus queat, multos etiam e X barbaris praecipites tulit ac perdidit, qui ex negligentia in omne genus UO-luptatis profusi, ipsis se indulgere asserebant, quod dum aliis attenderent, uti irrationalibus facultatibus etiam possent. Iam uero nonnullos audiui, cum suae infelicitati patrocinarentur in

hunc xi neces e es t quia sic nati sumus , ut sacere nequeamus , quin id nobis indulgeamus. REISK. Ita supra f. 3I. η ἀνάγκη της γενέσεως. Plato & alii saepissime se loquun- Iur. Noster της θυητης φύσεως αυάγκην Vocat f. qg. Mox ante νοεῖν male aberat του in

que se frui , S uacare posite sapientiae,

hoc es, S versari in deliciis, S deficiarum vitiis non teneri, se ipsum decipit.

a. Των βαρβάρων εξετραχηλιπεν. J P. Petitus Obs: Miso: l. c. S. nimius est in loco hoc cxplj cando & emendando. Male ab Hol enio versum dieit nota errorem frequentem, de quo alibi) nec eum emendare aut supplere potuisse. Putat pertinere ad Salomonem, Hebraeorum regem , eumque barbarum adpellari. Porphyrium legisse illa Stiloni: vanitas vanitatum So. vid jsse etiam locum uni opes& magnificentiam sua in praedicat Salomon. Hinc effecisse, Salomonem in ea fuisse haeresi, mentis contemplationi simul & corporis voluptatibus vacari a sapiente posse. Post λέγοιτες amisia esse Sah. Verba ματαιότης &e. loeumque in eam sententiam esse resin gendum. Quis non videt haec longe esse petita, nec Opus esse ambagibus istis 3 Nec sub

crogiani Tom. I. p. 3 I.J Epicureos hic tangi opinabatur. Vix putem βαρβάρων nomine illos comprehendere voluisse , mitius enim de illis loqui solet. Ut vox illa latissime patet , & peculiariter ad Iudaeos &Chrastianos pertinet, amplo illo significatu hie capienda est. 'Eκτραχηλίζειν a palaestra sumtum est. egregie vocem inlustrarunt Per. ad Ael. V. H. All, 58. & V. D. Obl: Mise: Vol. Ill. p. 242. Inde est quocunque modo aliquem graecipitem dare , p tum dars. ἐκτραχηλιζειν την υεότητα Plute T. II. p. I 3. A. Aloiphro III, 4O. P. E. L. IV. p. I73.

D. τα πληθη και τους δήμους ες ετ αχηλισαν.

Confer quoque essem ad Epist: ad Hebr. c. IV, I 3. qui locus huc non pertinet. MEErm. turbato literarum ordine εξετραχἱλησεν. MOX rescripsi οὐ fide cod. LV antea legebatur οἱ

107쪽

Do Abstinentia Lib. I.

hunc modum , nequaquam nos, in. quiunt, polluunt cibi: quemadmodum neque a sordidis fluXibus mare inquinatur : dominamur enim Omnibus, sicut& mare omnibus humoribus superius est. Quod si mare os suum clauderet, ne ea quae influant', admitteret, esset quidem ex se magnum , sed ratione tamen ad mundum habita paruum existimaretur, Ut pote quod continere sordes non posset: eas autem, si caueret ne inquinaretur , profecto non Admitteret. Sed cum magnitudinem suam agnoscat, omnia suscipit, neque

quicquam auersatur, quod in ipsum influit. Sic nos, inquiunt, si esum aliquorum evitemus, timori ei obnoxii in seruitutem redigimur: quibus opus est, ut subiecta omnia sint. Nam si PaUca aqua alicubi collecta sordidum

quiopiam admiserit statim polluitur a

an Meerm. cod. Flor. & quae eam sequitur, L . n. edit. Nihil dissicultatis superest, si Porphyrii construendi rationem cogiteS ,

q. Oυ γαρ ημας μολύνει. - J LVesen: cum hisce contendit ea quae leguntur apud Paullei Corinth. VIII, 7. Potuisset etiam MattΘ. Euang: Cap. XV, Ι7, I 8. Similia legas. quoque apud Cyril contra Iuliam L. Il. p. q5.& aliOS. S. Στεξαι τα ρυπαρά J Quod hic ςέῖαι statim dixerat δέξασθαι. Haec quippe Vocabula promiscue adhiberi solent. Consule D rvili:

ad Char: L. V. C. IO. est tamen ςέξαι proprie ita capere , Ut contineas , ideoque dicitur de vasis, quae rimaS non habent, adeo

que quae ingesta sunt continent. Multa de

την θάλατταν τα ρυπαρὰ των ρευματων. κυριευομεν γὰρ των απάν- των , καθάπερ η θάλασσα των υ - γρων πάντων. ει δε η θάλασσακλείσειε το εαυτης COA , ωςτε μηδρξασθαι τα ρEοντα , εγενετο καθ' ἐαυτην μεν μεγάλη ' κατἁ δὲ τον

κόσμον , μικρὰ , ωσεὶ μη δυναμ, νη β ςέξαι τὰ ρυπαρά. εὐλαβηθ εμ

σα δε μολυνθηναι , οὐκ αν hξαιτο.ἀλλα διὰ τουτο δη πάντα δεχεται ,

γινωσκουσα το Eαυ της μεγεθος, καὶ

οὐκ ἀποςρέφεται τὰ εἰς Εαυτην Ερχόμενα. καὶ ημεῖς οὐν , φασιν ,ο εὰν εὐλαβηθωμεν βρωσιν , ε δουρολωθημεν τω η του φόβου φρονηθματι . δεῖ δε πάνθ' ημῖν ὁποτε τάχθαι. ύδωρ μὲν γὰρ ρλθον συν-ακτὸν ,- ράν τι δ ξηται ρυπαρὸν,

voce Philologi ad I Corinth . XIII, 7. ubi

7. I οὐ φόβου ορου ματι. J LOeo V. φρονήματι est in cod. L f. υρματι. Videtur legendum

esse εδουλωθημεν τω του φόνου μιάσματι. IC' viremua piaculo vel sceleri caedis h. e. nunquam vacui essemus metu caedis in anima lium aliquo perpetrandae , eoque reatUS contrahendi. Cum satis caVere nemo queat, quin vel invitus animal aliquod interdum occidat, quae res nostrum neminem non esset

semper sollicitum habitura. REISK. φρον ματι id est cogitatione, ut vulgo graesumti Πα,

108쪽

POR PHTRII

μιαίνεται. ούτω δη και βρωσεις' των oλίγων περιγίγνονται. στου δεβυθος εξουσίας , λψ πάντα δεχονται , ἡπ ουδενὸς μιαίνονται. τοιούτοις δε εαυτους ἀπατωντες Σκόλουθα μεν δὲ ρὶς ηπάτησαν , ἔδρων ' ἀντὶ δ' ελευθερἱας , εις τον της κακοδαιμονία ζ βυθὸν

9 43. Ἀνὴρ δὲ ευλαβης και υποροπτος προς τα γοητεύματα της ψύθ

ut bene ad scrip serat Ab Uchius. Notum est

quam late ' VociS UsUS pateat. 8. Καὶ δουλούται. IJ Gallicus interpres in margine notarat θολούται. sed δουλουται satis redie legitur, ut mihi videtur. VALENT. Aut οολούται legendum , aUt δηλούται corrumpitur. RRISK. Vctiarit. tamen θολούται in teXtu subiecerat. θολερου Pδωρ millies dicitur. Firmare θολ. posset locus pulcer & ad rem nostram Opportunus , Maz: Tuer: Disis XXXIlI, 5. Καθάπερ των ποταμων οἱ χειμέριοι ἐπεθόλωσαυ

την σωτηρίαν των Εργων καὶ του κόσμου. ουτω και η

fere δολοῖται, noto loquendi genere.' Nec tamen Venusiam του δουλούσθαι metaphoram dam- Nare audeo. eo minus quia illa VOX praecesserat. 9. Τωυ ολίγων περιγίγνονται. J Τωυ ολ. Cili-Cet ρυπαριων Vel μολυσμάτων ου περιγίγνονται

eiS paucorum g Euerum superare nequit impurisater. hoc est , cum reformidamus multa ciborum genera, sed intra pauca sub-

sordeque ea opprimitur, ae superatur, gurges autem non inquinatur. Ita comestiones eXiguos superant, atque Opprimunt: iis uero quibus gurges atque immensa libertatis amplitudo est, omnia in alimentum sumuntur , & nullam inquinationem afferunt. Isti igitur huiuscemodi ineptiis se decipientes

consentanea erroribus suis etiam egerunt : seque e libertate in infelicitatis gurgitem & profundum protrusi suffocarunt. Hoc etiam fuit, quod nonnullos eX cynicis ad omnia appetenda& uoranda induxit, cum animum ad causam errorum applicuerint, id quod indisserens, appellare consueui mUS. 9 43. Vir autem cautus qui naturae praestigias suspectas habet suique

si stimus, tum sacere non possumus, quin sordes ab illorum paucorum genere esu Contrahamus. REIS IO. Πάυτα δέχουται J Male in Flor. ' Lugd. erat δέχοντο. Pro εξουσίας Clar: Abre ob. malebat εξαίσιος.

i ortim causas pertinaciter inhaerentibus. Id Graecis est προσπλέκε θαι , quam Vocem lexica ignorant, sed idonea auctoritate munit GaInh. ad Antou. L. X, 7. At neqUe Vocem παυτορέκτης in illis in Venias , qua praeter alios utitur Anacr. Od. X, II.

109쪽

De Abstinentia Lib. I.

que corporis naturam animaduertit , quod instrumenti instar ad animae potestates fuerit coaptatum , consensum ipsius eiusmodi esse non ignorat , ut si eXtrinsecus pulsetur , pulsatioque ipsa percipiatur , Velimus , nolimus , affectus resonent. perceptio enim nihil aliud est, quam

sonitus ipse. at resonare anima non potest, nisi tota ad resonandum fuerit conuersa , eoque praesidem oculum suum traduxerit. Nam cum irrationalis facultas ex se in conssiderata sit , & quo usque aut quomodo, aut unde, aut ad quos agat, iudicare nullo modo queat, sed quocunque incubuerit , equis absque auriga perquam similis sit , fieri non potest , ut quic piam cum aliis e X-trinsecus administret , aut alimenti occasionem , & modum cognoscat, nisi aurigae oculus assuerit , qui

I. 'Ara ρουλώμεθα , ατs μΜ. J Immo Verodeg. Ξυτε βουλώμεθα ευτε μ8. ita iubent edit: antiquissimae, iubent omnes quibus utor codd. Bodlei. tamen paullo ante pessime ορμωσάν

a. Προς το φθέγμα. J Forte προς το κρουσμα. RΕlSK. 3. ' Ιπποις εοικυῖα Euευ De. J Bellum conparandi genus, nec ignotum illis, qui scholam Platonicam norunt. Animae partem a ratio- Te alienam equo contendunt , cui aurigam praesciunt, uti dicetur statim. Clem: Aneae: Paeda'. L. I I. p. 2qS. D. ος ανακόπτων τας χνίας ἄγει κάι φερει προς σωτηρίαν του 7ππον του αυθρωπινον το ἄλογον μερος της ψυχης. &

σεως , την τε του σώματος φύσιν κατασκεψάμενος , καὶ ως ἡρμος αι ορ- γάνου ὁλκην προς τας δυνάμεις της ψυχρς γνούς , ο ιδ εν ως Eτοιμον φθεγξασθαι το πάθος, δ Sre βουλωμεθα, ἄτε μh , κρουσθέντος του σώματος

υπο των εξωθεν, καὶ του κρουσματος

εἰς ἀντιληψιν ἀφικομενου. ἡ γὰρ ἀντίληψις ε τυγχανεν οὐ σα ἡ φθθγξις ' φθεγξασθαι δ' οὐκ εςὶ την ψυχὴν,

τῆρ ἀλογίας τὸ ἄχρι τινος , καὶ πως , καὶ πόθεν , καὶ προς ους , πικρίνειν ουκ εχούσης , καθ' εαυτ γδε ἀνεπισκέπτου υπαρχούσης , θ ανεπιβρίσει , 3 7πποις εοικυῖα ἁνευ

κεῖν τι καθηκόντως προς ' τἁ ε

ξω , ἡ τροφῆς καιρον καὶ μετρα γιγνώσκειν , μὴ οὐχὶ του 5 σι -

ente; , anima vero in avrygae modum reetinet frena currentium , Et quia modo equi absque rectore praecipites ruunt , ita corpus sene rations S imperio animae, iuiuum fertur interitum. Pulere huic loco convenit illud MaroniS I. Georg. SI .

I itf ὐπαρχούση - επιβρίση. & posterius istud etiam in Moo m. qui etiam εοικυως, &lic mite Lugdun. ac Plorent. idque praecedentibus respondet. q. τα εζω J Ita Cantabr. Priores editiones , cod. Li . & Me Vm. τας εξω.

110쪽

κινήματα ρυθμίζει και ἡνιοχεῖ τῆς

χωρήσας εις ο σον βούλεται προχωρεῖν τρς ρικεἱας κινήσEως , καιτω θυμῶ ώζαύτως. καλον γούν ἡ μῖν Z το σπουδ αῖον ποιήσει και ταεργα αυτ οὐ λελογισμένα α κάθεκτον υπὸ τού εφεςωτος λογισμού ποι - ων εν ταῖς τού αλόγου ενεργείαις.

ηνίοχον τέτακται. & ibi plura. R. N. eo in loco tueor θεωρητικον ομμα, ut ante legebatur . EPlatone etiam exposuit Hemacie Ponte quem

vj de apud Galaeum Op: Myth. Phys: & Eth.

p. 432. Mitto plures. 6. Συγχωρησας εις οσου &e.J Reis ius malebat συγχωρησαι. MOX θυμον vertunt iram, &sane επιθυμία & οργη iunguntur etiam infral 4 . notissimus est vocis Usus , notumque quo modo distinguant θυμον & οργην , quae centies iungi videas. Crediderim autem haec Porphyrii e doctrina Platonica ecte explicanda , quae duas partes animae tribuebat, λογικου Ouae capiti insidere credebatur , &αλ γου. Aλογον iterum distinguebant in μι- κου, CUi in Corde, & επιθυμητικου, cui sedes in praecordiis. Res nota e Plut: de Pictor Phil. IV, q. Heriacie Ponte apud Galagum

tur, ita tamen ut dubium tibi sit, an duas naturas seiunctaS, an unius naturae duas sa-

motiones eius quae caeca ex sese est moderetur , ac regat. Qui uero praesidentiam rationis ab irrationali facultate aufert , permittitque ipsi, ut ex propria natura feratur : qua

liscunque is fuerit , qui & cupiditati & iracundiae ita indulget , ut

qUOUsque uoluerint in motionibus suis progrediantur: egregium scilicet uirtutis e Xemplum is sese nobis praestabit,& facta sua ratione praedita eXhibebit, cum sese a praessidentis rationis mode. ratione in irrationalis facultatis operationibus subtraxerit.

cultates intelligant. Hae distinctione uti solent viri praeclari C. Vitringa Obs: L. I . c. q. & alii, ad inlustrandum Paull. I Thes .

V, 22. eamque Veterum Christianorum fuisse doctrinam , ut homini spiritum & animam tribuerent, sed quam missam fecerint, quo certius Apollinaristarum errorem profligarent, putat V. D. ad Nemes de Nat: Hom: p. 2. Nec longe abire mihi visus es: Vir summus H. D. Gaubius, Hippocrates Lei densis, in Orat: altera de Reg: ment: quod Mud: est: in animo duo agendi inesse principia , eademque multum inter se diversa , seu duas

este partes, alteram rationis parti ei pena , alteram expertem. Quae cavillari non debent

inperiti, sed expendere prjus, quid Veteros Christiani, & Philosophi voluerint.

mo substituendum, quod seeit prior interpres, sed pro ακάθεκτον legendum Censeo ευκάθε κτου. VALENT. Probo του. fg regis profecto

nobis virum bonum ita praefabit, S praeolarum tu modum rati9ni consentanea iu-

situm ab eo profectis , se eum prae abit, cuius principium brutum suas effectiones

non patietur rations guberniari. REIs Q. Erud: Abre fius malebat καλῶς γ. η. το Vel

라틴어 텍스트