장음표시 사용
71쪽
Do Abstinentia Lib. I. 35hi & sociis suis legem hanc sanxit, turpe
quidem argumentum est. eos enim qui cum Pythagora uersabantur , hac se mutuo edendi saeuitia laborasse indicat. 9 24. Adde quod contrarium quoque quam ipse studebat, erat euenturum. Si enim ab animantibus abstineremus, non solum diuitiis huiusmodi,& uoluptate privaremur, uerum etiam agros ipsos a bestiis devastatos amitte remUS. quippe cum tota terra & serpentibus & uolucribus esset occupata: ita ut & arationes fieri dissiculter possent , & quae disseminata quomodocunque essent ab auibus continuo raperentur, & quae ad frugem ViX peruenissent, a quadrupedibus consumta penitus interirent: ac tandem in eam ii ctus inopiam redigerentur homines, ut sese mutuo inuadere cogerentUr.
6 25. Accedit quod dii quoque multis
quam suspicionem Coi Moermandi firmari animadVerto. Mox in eo i & PDrente editione erar, τούτου του δόγματος. & dein in Cod: Lim& Meei 3n: αισχρὰ η ἱπόθίσις. Utrumque vulgato melius. hic autem pro εταίρας dabat ὁτεροις. confusio est frequens. I. Tob τίου δῖ συμβ σεσί κι. θ' Pro συμβωσεσθαι reposuimus συμβωσεται. VALENT. Potest συμ- β σεσθαι servari , subaudiendo φαμλ. REIS K. Nili εμελλε exciderit ante συμβησεσθαι, quod Clar: Abre obis videbatUr.
est de frustibus, qui ad maturitatem perVe-ΠCrUnt. Καρπος τελειοί,ευος & τέλειος dicitur
πόθεσιζ' ἀλληλοφάγους γὰρ ἀποδείκνυσι τούς Πυθαγόρα συμβιωσαν
9 24. y Τοὐναντίον δε συμβησε- σθαι Oν ούτος εςοχάζετο. εἰ γὰρ ἀποςησόμεθα των ρμψύχων, ου μόνον
πλουτου του τοιουτου και ηδ νης απο
λειψόμεθα , ἀλλα και τὰς ἀρουρας
ἀπολούμεν , φθειρομενας υνο των θηρίων' ὐπό τε Ιφεων καταληψεται
και τοῖς ἀρότους χαλεπως γίγνE'σθαι , καὶ τα σπαρεντα * εὐθύςτευπὸ των ορνίθων ἀναλεγεσθαι , καιτα τελεωθεντα υπὸ των τετραπόδων
Xπαντα ἀναλίσκεσθαι. τοσαύτη ζ Dἀπορίας . βρωτων γιγνομενης , α νάγκη πικρὰ καταληφεται επ' ἀλληλους τραπEσθαι.
E et συν' saepe alias. 3. Bρωτων γιγνομένης θ Ra recte Cod. Lipis antea legebatur βρότω9. Eodem modo supra
iam correxim US. I. OEῖοι συντάξεις κ τ. λ. Probo θεοὶ Va
lentini , sed τε malim abesse. vel legendum μῖν, ob sequens g. REIsia. Θεοὶ quoque iam correxerat Fogerolle & firmat Cod. Lo Iei. estque unice Vertam. 1 υυτάσσειν & σύντx et propria sunt in re medica vocabula , uti compositioner συυταγὰς adpellant. Aelicine V. H. lX, I 3. φάρμακον ουν αυτῶ συνέταξαν οι ια- τροι. & sie προστάσσει υ apud Eumj. Il, 37. Artemii Onejroer. L. t V, 2 . Περὶ δg. συνταγων, ὀτι μεν οἱ θεοὶj ἀυθρωποις συντασσουσι θε ραπείας, ματαῖου το ζητ ita Λlia habet Gnitis:
72쪽
συντάξεις τε πολλοῖς * θεραπείαζε κα δέδωκατιν τας εκ θηρίων. και πληρης γε η ἱςορὶα ως αυτοὶ προς- έταξαν τασι καὶ θύειν αὐτοῖς καὶ προς φερεσθαι των τυθθντων. εν δετὴ καθίδω των Ἐρακλεώ ν , οι επὶ την Λακεδαίμονα ςρατεύοντες ' μετ' Ευρυσθενους καὶ IΠροσκλεους
βύην , εν πεσε νίφος ακριδων. 5 εν τοῖς
2. Θεραπείας εv. δ. τας εκ θ. J Mallem τες. Paulo post θύει9 αὐτοῖς &e. etsi interpretatio quam dedi sorte ferri possit, tamen melius 1ie , tum feras iis mactarct, tum mactatas c9mfrire. προσφέρεσθαι enim hoc sensu . non semel apud Porphyrium Oecturrit. VALENT. Recte. antea dederat inmolarct. Bene etiam Telio: non apud nostrum modo , sed apud alios centies ita invenias. inspice Menag. ad
Diog: Laertr III, 48. & qui discrimen inter προσφέρειv & προσφέρεσθαι τροφῆν & similia, ad- Curate exponit , Ausere ad Ombi: in Vit:
Coa. Llas Προσκελους L9 l. qui Προσκλέους videtur voluisse, & sic quoque Felician. licet
Graecis non Prose es , scd Προκλῆς adpelletur. Idem est qui alias Patrocles dicitur. nam quod Davis. ad CicEr. DjVim C. 43. Strabonem ac Plutarchum corrigendos putat, ac pro Patrocle Proclen esse rescribendum , id i hi persuaderi, haud patior, quia non ilioli sunt quibus sic vocatur. Verum id nune agendum non est. Historiam ipsam tangunt& alii. Multi autem , noli Eurysthenem &Patro elem , Aristodemi flios , sed ipsum Aristodemum regnum aVitum occupasse scri-
tis adiumenti causa ac remedii instituationes de bestiis tradiderunt. Plenae historiae sunt, quod quibusdam mandarint , ut & sibi animalia quae dam sacrificarent & sacrificatis ipsi
uescerentur. In reditu autem Hera
clidarum, illi qui in Laconiam eXpeditionem fecerant cum Eurysthene &
Prosicle in necessariarum rerum inopia constituti serpentes comederunt , quos terra ad alimentum exer
citui protulit. In Libya quoque alteri exercitui inedia laboranti locusta
rumbunt. Sic ipsi Lacedaemonii apud Herod.& alii, quos testimonium dicere iussit Me f. de Regn. Lae. e. 6. angues comedisse Lacedaemonios i Ilos testantur plures , unde illi οφιοβόροι, Gngumori, fuere dicit. Rem ipsam caussamque exponit idem Me f. in Misc. Lae. L. III, 2. MOX τροφὴν desiderat Moerna. q. Κατὰ τὴν λιβύκν ε. v. α. J Hieron. H. adV. IOVin. c. 7. Rursum Orientales SUDae pupulos, quia per desertam S calidam eremi vasitatem locνsarum nubes roperiuntur, locustis vesci moris es. De
alii a gentibus idem testantur. Lege Boctari. HieroZ. II, 4. 7. Istud animantium genus per aviculas , quibus in deserto Hebraeos stilisse usos novimus , intelligit L Ludo θ. Hist. Aeth. I, I 3. qua tamen in re quaedam adhuc adsensum morari potiunt. Eleganter autem νέφος ακρίδ- , Uti Litato , nubES Donsarum. Utroque in sermone loquendi hoc genus est tritissimum. Nubem exemplorum eXcitavit We sint. ad DPM. Sic. L. III, 29. & Interpr. ad Apus. Epist. ad Hebr. lX, I. S. 'Eμ τοῖς Γαδείροις.J 'Eu τοῖς Γο δείροις δίκαι τοδε. Statim lege Bόγος, sic enim apud Strabonem quoque p. II 83. Alii Boγξαν appellant Boguam & Bogud. de caede Roguae V. Dion. Cass. p. 6 II. de ipso not. Fabrie.
73쪽
rum nubes sese obtulit. In Gadibus eat iam huiusmodi quiddam fertur incidisse. Mogus erat reX Mauritanorum, qui Mothonae ab Agrippa fuit interfectus. is Herculis templum quod illic ditissimum erat, oppugnabat. mOS autem erat sacerdotibus, ut aram eius quotidie sanguine inspergerent. id autem non eX
hominum consilio fieri , sed ex deo, occasio ipsa declarauit. cum enim Obsidio diutius protraheretur , & hostiae omnes iam defecissent, sacerdos & rerum, &consilii inops, somnium hujusmodi contemplatur. uidebatur sibi inter
Her 6. Μόγος - ευ Μοθ 31.J Utrumque nomen corruptum est. Scribi enim debent Βογούας vel Bίγας & Μεθω9η. Vid. Dion. Cass. L. SO. p. q86. H. Steph. Ed. & Strab. L. Vil I. p. 359. Narrat Dion. L. q8. p. 438. Bogud initium , vel Bogum in Hispaniam transiisse eamque infestasse. Templum igitur Herculeum quod memorat videtur istud in Gadibus.
Strabo L. 3. p. I7O. VALENT. Urbem istam dici τα ΓοΠειρα & την ΓιΩειραυ notissimum est. Adi, si tanti videatur , C aub. ad Strab.L. III. p. q8. Pro Μόγος recte V. D. rescribunt Βόγος, ut apud Strab. L. Vill. p. 248. qui haec accidisse narrat in bello Actiaco, quum Bogus hic partes Antonii sequeretur. Oeem Μοθωνη corrUptam non diXero, licet ibi & aliis etiam Μεθωυ,1 adpelletur. Videtur enim postea Mothone Vocata, uti Cafaubono iam animadversum. 7. 'Eπεχείρησεν. J VOCiς usus satis notus. d. L f. habet ἐπεχείφισε. ld quidem male, nisi quod b re die a sine abesset, ut Reir ius monebat.' Pallim eo dex iste eo modo u istud omittit, secus atque in editis fieri adsolet, quod in omnibus locis notare, operae non est. 8. 'Oτι Ου γνύμη.J Ita' in antiquioribus editionibus legebatur, & firmabat Cod. L f. &Meerm. Temere itaque a Malen . Pτι ejecium
τοῖς Γαδειροις και τόδε συνετυ λεν.
γνώμη γίγνεται ανθρώπων , ἀλ-λα κατὰ θεὸν , ὁ τότε καιρὸς ἀ
fuerat. pulcre autem γίγνεται κατα θεοv . qUDd
inlustrat L et sen. ad Pauli. Epist ad Rom. Vill, 27. Mox Li . cod: & interpretis auiactoritate rescripsi τῆς γαρ π. tibi γαρ antea
desiderabatur. 9. 'Eγχρονιζομέ ζ.J Usitatius est activurn Verbi ἐγχρονίζειν quam medium. nolim tamen ideo vulgatam in dubium vocare. REISK. Optime. Occurrunt saepissime verba in media Vel deponenti forma, quibus activa est communior. Elaee itaque potius animadvertenda , quam mutanda , praecipue in serioris
aetatis seriptoribus. Conf. D' OrviII. ad Char. VI, 7.1O. 'O δῖ Paullo post adpellat αρ- χιερέα. Nihil magis obvium , quam Pontificem summu in Iudaeorum, Romanorum &Q. Utroque nomine designari. Exempla in sacris & profanis literis multa sunt. Nihil addo diligentiae magni , ef eling. ad Dictae. Ecl. I. L. XXX l V. Latinorum Fontifex pro summo antistite, apud Livium, Florum &alios. V. Duh. ad Egor. I, I 3. O. ' ονειρον ορῆ. J ορῶν, ἰδε79 39αρ, 39ειρον &sintilia, Graecis sunt frequentia, Vid. Cl. Abrefiis. Ledi. Aristaen. p. 3OI. Latinis videri quoque somnia & visiones nocturnae dicuntur. Vid. Cellar. ad CDrz. III, 3. MOX, pr.
74쪽
Herculis columnas medius consistere, atque inde auem in ara considentem prospicere, quae cum in manus ipsius deuolasset, ea se aram imbuisse. Hoc cum uidisset, expergefactus statim ubi illuxit dies, ad aram accessit. atque ibi sicut in somnis ei apparuerat, climin turrim ascendisset, prospiciebat atque ecce auem illam cernit. ipse laetus dum successurum somnium sperat, rem Obseruat. auis deuolans in aram consedit : tum in manus sacerdotis sese inssinuavit. atque ita sacrificata cruore aram inspersit. Hac re illud
quoque insignius est, quod apud Cy-Zicum contigit. Quo tempore enim Mithradates ipsam obsidebat festum
Proserpinae celebrari consueuerat , in quo bovem mactari ipsi mos erat.
uictima sumi debebat , eXtra Urbem ultra fretum depascebat : cui
Paullo post Lori. pro δυτάς, male ρυτος. Iq. Μιθριδ2του. Felic. Li . & Meerman. legebant Μβρο δάτου, temere quod damnari non debet. Sic enim in numis antiquis inscriptionibus passim nomen hoc effertur, Corumque fide rei tituendum censet Spanhem. deus. & praest. num. Diff. i I. p'. I 25. Nec tamen satis caullae hoc , ut Telis. Romanum nomen ita efferret, propter illa quae ibid. monuit SpsusEm. IS. Περσίς νης ίορτοῦ. J Credebant quippe urbem illam dotis loco Proserpinae a love fuisse datam. hinc itaque illa praecipuo honore ibj culta. Lege Appian. in Mithrid: p. 37Ι. de Voce quaedam infra ad L. IV. 3 16.16. Βουν χρ 1 θυσαι. J Forte χρῆν pro χρη nam Porphyrii aetate illa sacra dudum de ierant. REIsK. Nigram sui se vaccam VIut. in Lyc. p. q97. F. significat. Et Appian. l. l. επελθούσης δε της εορτῆς εν ῆ θύουσι βουν με
75쪽
uidelicet iam dudum nota etiam erat inusta. Cum igitur iam hora aduentasset, bos mugiit, & fretum tranavit. quae cum portas ei aperuissent custodes, intro currens ad aram astitit, atque ita sacrificium oblatum suo te mapore deae fuit. Non immerito igitur quam plurima mactare maXime pium es.se opinantur : cum id diis quoque gratum esse uideatur.3 26. At si ciues omnes ea sententia essent, ut abstinendum sibi ab esu animalium putarent , qUalisnam ea ciuitas euaderet 8 quo pacto contra se inuadentes hostes propulsaret , si maSi me caueret, ne quodpiam aliud animal interficeretur Τ profecto nihil obstaret, quin expugnari & euerti facillime posset. Caetera absurda quae
ἱερεῖον γενεσθαι. ηδη δε ην καὶ τὸ δ. σημεῖον επικείμενον. τῆς ωρας αιτούσης , η βούς δ' εμυκησατο , διενηξατό τε τον πόρον , ωῆE ηνEωξάν τε την πύλην οι φύλακες , *ψ η
παρεςη, τη θε τε ε τελεσθη το θύμα οὐκ ἀπεικότως ἄρα εὐσεβεςατον εἶναι νομίζουσι το πλεχα θύσαι, εἷπερ ἁ- ρεςὸν θεοῖς φαινεται το θύειν.
g 26. Ποια αν τις γενοιτο πόρολις εἰ πάντες οι πολίται ταύτην ἔχοιεν την γνωμηγ ; πως γὰρ αν ἀμύναιντο πολεμίους επὶ σφάς ιόντας , την μεγίςην ποιούμενοι φυλα
κην μη τινα αυτων ἀποκτείνωσιν '
Κυζικηνων. Bene ergo notam inpressam dieit. Notum illud poetae III. Georg. I 58. Continuoque notas S nomina gentis inurunt ,
Et quos aut pecori malint submittere Baabendo , . t aris fervaro sacris , aut scindere
terram. I 8. 'Sκ μεῖον επικε μίνου. J V. pag. 94. lin. IO.
Strona. p. 633. VALENT. I9. 'Eμυκη το. J Propria Voce utitur , Ut
76쪽
ε- λργειν. οτι δε οὐκ σεβες τοκτείνειν καὶ ε σθίειν , ὁδηλοῖ το 3καὶ αυτον τον Πυθαγόραν , τύν μεγπάλαι διδοντων γάλα πίνειν τοῖς ἀθλούσι , καὶ τυροῖς δε εσθίειν υροδατι βεβρεγμενους , των δε μετεκείνους , ταύτην μὲν ἀποδοκιμασάντων την δίαιταν , δια των ξηρῶν
σύκων την τροφην ποιουμενων τοῖς
ἀθληταῖς , πρῶτον περιελόντα τηναρχαὶαν , κρεα διδοναι τοῖς γυμ' ναζομ νοις , και . πολύ δὶαψε- ρουσαν προς ἰσχοὐν εὐρεῖν δύναμιν. Α Ἱς οροῖσι δε τινες καὶ αυτοῖς άπτεσθαι τίν εμψύχων τοὐς Πυθαγορείους , οτε θύοιεν θεοῖς. τοιαύτα μὲν καὶ τα παρὰ Κλωδίω καὶ 5 Nρακλεsη τω Ποντικω , Ἐρμάχω τε τω Ἐπικουρειω , καὶ
necessario euenirent , longum esset referre. Quod autem interficere &edere animalia impium non sit, illud declarat, quod ipse etiam Pythagoras cum ueteres & lac bibendum, & caseum aqua irrigatum edendum certantibus exhiberent , alii uero qui post ipsos fuerant, uictu huiuscemodi repudiato aridas ficus athletis in cibum darent, primus antiqua ea consuetudine omissa carnes edendas exercentibus se praebuerit: atque inde longe praestantiorem facultatem ad uires comparandas
inuenerit. Sunt etiam nonnulli qui ipsos quoque Pythagora eos, cum diis sacrificant, animantibus manus inferre me
moriae prodiderint. Atque haec quidem sunt, quae apud Clodium , & Heraclidem Ponticum & Hermachum Epicure,
tima qui statim γας pro adi Q malo antea legebatur
αλλα Pulcre id etiam coniecerat Abreschius. 3. Καὶ αυτον του Πυθαγόραν G. J Diversus hic Pythagoras a Philosopho fuit, Eratoclis silius , qui libros de re athletica scripssit. Narrat tamen Porphyrius, Philosophum Eurymeni , Samio athletae , Operam dedisse , eumque philosophi consilio quotidie carnis Certum pondus comedisse, atque sic magnum corporis robur paravisse. Nihil mirum itaque uti Umque hunc Pythagoram saepe confundi. Confer Iamblicho in Vit: Pythag: s.& V. D. ad Nos tim in Vit: Pythag: IS. ubi etiam mos iste, ut caseis mollibus , caricis siccis &e. uterentur, inlustratur. Et Spanθem: ad Iulian: Orat: l. p. IO3. Sed neque 2-thletis carnis usum Philosoplius interdixit, ut alibi dicitur. Observa etiam verborum traie-' Giones, Nostro familiares, ut de sensu Tibi lconstet. l4. 'Iςορουσι δέ τινες &e. J Ρythagoram ipsum carnis vinique usum repudiasse aliqui tradunt. Immo non tantum animatis abstinuisse, sed neque Coquis aut i Venatoribus adpropinquasse dicit Mitis apud Nostr: in Vit: Pyth: 7. Non tamen ab omnibus omnino animatis abstinuisse, rarissime autem carne e victimis sa crificiorum , neque ea promiscue e qualibet parte ulum suisse docent. Vid: Ritteris: ad Nos in Vit: Pylli: num. 34. Et si e Pythagoreos etiam carne animalium , quae inmolari fas erat, fuisse usos, tradit Iamblicθ: in Vit: Pyth: 2I. S. Κλωδιω και IIρακλ. 'e. J SUpra i 3. Κλω-διός τις Νεαπολιτης , non sine vilitatis nota. Heraclo es Ponticus teste Diog: Laert seripserat περὶ των Πυθαγορείω9 , quos libros Noster innuit. Vid: Men d ad Laonte V l,l 4. Hermachus mihi vix alius Occurrit, quam
i Epicureus ille de quo Fabrico Bibi: Gr: T. ll.
77쪽
um , & Stoicos, & Peripateticos re
peri. inter quae Vestra etiam collecta sunt, quaecunqUe per nuntios ad nos fuerunt delata. Ad haec autem &ad omnium fere hominum opiniones aduersaturo merito mihi praefandum nonnulla esse existimo.
p. 8 II. & Bruchor: Hist: Crit: Phit: T. I. p. 1249. Paullo post male Meerm: ημέτερα
spondere ad Ad ripserat Cl: Abre θ locum
Platone p. 98. G. προς του ταυτα Ερωτωμενουαντιλέγειν.
Praemi Ja nonnasia ad faciliorem rei propositae enucleationem.
6 27. Primum igitur sciendum est,
orationem hanc meam non omnium hominum uitae monitionem esse allaturam , nam neque iis qui sordidas artes tractant, neque certatoribus, neque
Ι. Πρωτον μεν τοί9υυ τεον &c.J Saepius id Noster ingerit , praecepta illa abstinentiae non ad omnes homines in genere pertinere,1ed ad Philosophos , & qui virtute ceteris praestare cupiebant. Infra i 52. L. II. l 3.cte. Nec secus se res habuit olim , & hahet etiamnum inter Christianos aliasque gentes , inter quos semper multa , qui severius Vitae genus, quam multitudini placet , sequi amant. De antiquis Christianis insigniscit locus apud Orgin: Contr: Ceis: L. l. p. 327. Euseb: D. Euang: L. I, 8. & Hieronym: de quo statim. bl ac nempe in re multis aliis bene conveniebat Christianis cum Philo- scphis Platon eis. Selendum quippe est, semel enim monendum duxi, quia in sequentibLs auctor similia saepe inculcat popularem orientalium de Daemonibus superstitionem adoptasse Platonicos , & ab his acceperunt Dcciores Christiani. Philosophi illi g 27. δ Πρώτον μεν τοίνυν ἰςξονώς ου παντὶ * τω βίω των ανθρώπων ο λόγος μου την παραίνεσινοίσει . ο υτε γὰρ τοῖς τας βαναυροσρυ ς τ χνας μετερχομEνοις , . ου'
dupli eum vivendi disciplinam tradebant, aliam Philosophis, aliam populo vitae negotiis inplicito. Docebant sapientis animam a Corporis contagio debere divelli, corpus itaque tenui & duro victu subigendum , voluptates fugiendas, solitudinem amandam. sise hominus Deo sociari. Hinc inter Christianos coniugii contemtus, ieiuniorum frequentia &
alia sunt orta, quae etiamnum perdurarC HO-
tum est. Lege disy: Vjri Eximii L. Moripem de Turb: per Plat: Eeel: p. 46. Adscriptum
2 Tω βίω τ. αυ p. J Plonius loquitur Nosterquam alji, quibus ὀ βἱος, ut Latinorum vitta simpliciter pro ipsis hominibus dieitur. Loquendi hane venustatem exposujt Vir Summus, T. Hem fert et ad Lni inur D ia l: p. 7O. 3. O τ' Hληταῖς αJ IBeroue II. adv. lO-
78쪽
vin. 6. Audi idcirco suos S apros , ScerΓos , S reliquAS animantes creratuS , ut milites S Alfistas , nautas , UOPt9VUS , metallorumque fossores S ceteri duro o- seri mancipali homines haberent cibos , quibus fortitudo corporum necessaria es. Ubi e Nostro lectionem Hierone adstruere potuisset Martiam contra illos qui vocem Chetores ibi ferre nolunt. Patet etiam inde VOCOm 9αύταις perperam omitti in Li . Od. Quod vero Nostrum respeXerit Hieron: inde etiam colligere possumus , quod illa quae fcqUantur, αυθρωπω δs λελ. &C. paullo pol manifeste exprimat. c terum no ria religio
non milites, non foreS, fgd sapientias erudiῖ foctatorem , qui me Dei cultui dedicavit , S scit cur creatuS st, cur ver Iur tu muta o, quo abire sesinet. Αθetorum tamen hic nulla mentio , idque hominum genus Cum ViX ad hane Clastem pertinere videatur , dubitari posset , an apud Nostrum legi debeant. Sed propter illa quae ad Hieron: notavit Martiam nihil movendum. βάυκυσοι τέχυαι quae dietae fuerint , edoceri si Cupias, adi Iac: Perigone ad Ael V. Ii i est: Vl, 6.
formula de illis, qui peregrinos ad Ventantes interrogabant. Plato in princ: Phaedr: Isi
que militibus, neque nautis, neque oratoribus, neqUe demum caeteris, qui negociosam uitam instituerunt , ulla huiusmodi afferri persuasito potest. Sed illis tantum, qui & quinam sint & unde uenerint , considerant, quaeque ad uictum aliaque ossicia attinent, diuersa ab aliorum consuetudine, sibi proposuerant. Ad alios enim ne uerbum quidem huiusmodi faciendum est. Quippe cum neque in communi hac uita eadem monitio adhibe a.
tur , ei qui dormiat , & id per to
φίλε Φαῖὰρr, πύ δη καὶ ποθευ. Innumera sunt exempla. multa dabunt Philologi ad illa Ioan. in Apoc. Vil, 13. τὶες ἐισὶ και πίθευ ἶλθου
Et genus, unaeo domo ' dixit poeta , VIlI.
S. Tοῖς ἄλλοις καθήκουσιν s. &c.J Recte dat Co . L f. εξηλλαγμένα, Unde patet paullo post legendum esse ἱποτιθεμέυω. ea n nanti, ea sequenti proposita atquct consilia, quas diserunt ab insitutis aliorum hominum , tam in victu, quam in aliis inciis. REIS M.
In εξηλλαγμένα Consentiunt antiquiores editiones & Lo l. etiam ac Meerm. Cod. sequitum debet ἱποτιθεμένω, ut quisque Videt. 6. Oυδὰν αν προς γρύξαιμεν αυ. J Ita recte editiones vetustae & Cod. Li . ac MEErm. a Valent. primum illud , eiectum fuit, quod tamen saepius in eadem sententia iterari solet. Γρύζειυ proprium est porcellorum , Ut Ueteres Grammati ei docent, quos laudatos Vide P. Horreo Obs. in Herod: p. 26 I. Hinc ad canes , & homines etiam transfertur.
Vide & quae ibi V. D. In genere itaque pro loqui dicitur. Plato in Euthyd: p.
ξα. Tale est illud δρα γρυκτὀυ ἐςιν ἱμῖν, quod ex Aristoph: citat Sui s.
79쪽
tum uitae curriculum studeat, ut somnifera undecunque sibi praeparet : &ei qui repellere somnum eniXe contendens Omnia procuret , quae ad uigiliam faciant. Nam illi, ut ebrietati,& crapulae & repletioni uacet, consciendum est : ut tenebrosas aedes , stratum molle, ac latum, &, Ut poetae inquiunt, opimum, sibi eligat: ut soporiferum Omne medicamentum , quod torporem , & obliuionem induacat , siue olfaciendo , siue illinendo,
siue potione , aut esu astumat. alteri uero sicut sobria ac Uino carens potio, ita tenuis adeo cibuS praecipiendus est, ut ad inediam proXime accedat, domus praeterea lucida , & aeris tenuis, acuenti capax: iubendum item, Ut curarum ac cogitationum uehementi motu agi
Codd. idque recte, nam nee superiores editiones agnoscunt. πα9 D το Reis io legendum videbatur. Id quoque volebat AbrE- fel i&S. 8. Καὶ πλησμον υ υποτ J Peculiariter de in
βίου σπουδαζοντι , τάτε υπνωτικαπανταχόθεν παρεσκευ ασμεν ω , κωτω προθυμου μένω μθν τον υ πνον α ποκρούειν , καὶ παν το περὶ αὐτον προς αγρυπνίαν συντάξαντι. αλλατ ρ μεν ανάγκη και μέθην και κρα- πάλην η και πλησμονην ὐποτίθεσθαι,
σκοτεινόν τε οἰκον και ' ς ρωμνην μαλακην εὐρεῖάν τε καὶ πίειραν , ως φασὶν οι ποιηται , παραινεῖν εκλέγεσθαι, λψ καὶ παν καρωτικον , αργίας τε καὶ ληθης ποιητικον, εἴτε οσφραντον , είτ ετ ριςον , εἴτε ποτον η
βρωτον προσάγειν φάρμακον τβ δὲ ii
νηφάλιον μεν καὶ α ρινον το ποτον , λεπτον δὲ το σιτιον καὶ Eγγυς τεῖνον αποσιτίας , φωτεινον ὁ Ε τον οἰκον καὶαρρος λρπτου καὶ πνεύματος μέτοχον,
n iii in ας λυ est αοιvου. MOX εγγος τεῖυίν ἀπο- σιτίας notat prusis accedentem visuum ad ejejunationem d. e. eam medioeritatem &tenuitatem, quae est ejus cibi, quem mane capiae US , per Uam pauXillum , stilum modo ut reficiamur paululum , & vaeui ne ad negotia accedamus, sed pares 1imus iis gerendis , non autem pleni & exsaturati. Possit quoqtae legi ασιτίας. REIS I . 'Lγγύς τείνειν,
quod statim sequitur, iterum habemus t Fq. o Psarone sumta est locutio , cuius locum p. 493. L. Adscripserat Abresolio statim Kei eius malebat φρουτίδων δε καὶ μερ.
80쪽
σύντονον ποιεῖσθαι , καὶ την κοίτην λιτην τε και ξηραν παρασκευάζειν. δὴ εἰ μεν γὰρ προς τούτο πεφύκαμεν , λεγω δθ το ἀγρυπνεῖν , ως ενι μά-
των δἰ αἰώνος ἀγρυπνων , η oo , . προς δὲ το καθεύδειν συνεςημεν , αλλος αν είη λόγος , και μακρων. δεόμενος ἀποδEἱξεων. g et 8. Tω ὁὲ Ξταξ το γοητευμα της ενταῖθ' ημει διατριβης , καὶ τού ο -
κου , εν α διάγομεν , ὐποπτεύσαντι το , τε αυτού ἄγρυπνον φύσει κατιδόντι ' καὶ το υπνον ποιον τού χώρου ,εν ω διατρίβει φωράσαντι , τούτω διαλεγόμενοι , την ἀκόλουθον τητε ὐποψία τού χώρου καὶ αὐ τη αυτού γνώσει τροφην παραδίδομεν, τους καθεύδοντας θάν παρειμεν ους εν τοῖς σφύνδεφύοις παρακελευόμενοι. * ευλαβούμενοι , μη οσπερ οφθαλμίας , οι εἰς τοὐς οφθαλμἰώντας εμβλεποντες , ηχάνης , καθάπερ οι συνόντες τοῖς
τρ των λ' αιω9ος αγρυπνων. Et sic omneS antea legebant, nisi quod Εσχόρου det per o simpleta sed depravatam esse scripturam nemo non videt. Valente maluit ες χωρον εσμEυ ταγιι' αιαγος αγρ. idque, suo more, ita teXtu ipso
agitetur, & lecto eXiguo ac duro cubet. Utrum autem natura ad hoc idonei simus ad uigilandum dico, ut quam minimum somno concedamUS , quatenus in eorum regione non sumUs, qui perpetuo uigiles sunt: an ad dormiendum consciuiti simus, alia esset disputatio , quae longis demonstrationibus indigeret. g et 8. Nune cum eo colloquentes qui semel praestigias diuersorii huius nostri in quo degimus , suspicatus , & naturalem suam uigilantiam , & ex loco in quo uersatur , contractam somnolentiam animaduertit , suspicioni & cogni. tioni eius consentaneam uictus rationem tradimus : hortamurque Ut dormientes in suis lectis resolutos iacere permittant : ne sicut lippitudine , qui in lippientes Ob- tuentur , aUt Oscitatione , qui cum oscitantibus uersantur , ita
subiecerat. ε ζ pro ἐν poni translatilium est. leviori tamen mutatione legaS εν χωρm. Neque tum opus est ut sequens τω CXPUngaS. Non male Meserna qui etiam ες χωρου) η
I. Υπυον ποιον. J L f και τον μυον ποίο9'Valemini substituerat ἱπνοποιον tina VOCE, eique praei Verat Fogeroll. Paullo post αἶtollendum putabat Reis . Suspicabar aliquando unam Vocem in duas αδ τη esse disce piam. 2. Lυλαβούμενοι. J Forte ευλαβούμενον. redite