장음표시 사용
81쪽
pleamur r praesertim cum locus quoque in quo moramur , Ueternosus admodum sit , ut & lippitudinem oculis inserat, & in soporem &obliuionem suis exhalationibus omnes inducat. Si igitur etiam legislatores eo consilio leges instituerunt , ut homines ad contemplativam & eX mente atque intellectu traducendam uitam inducerent , obtemperandum ipsis sane est, & admittenda omnino ea sunt , quae de uictu tradiderunt. Sed si ad naturalem uitam quae media dicitur , spectantes , & ad ea quibus plerique e vulgo possent assentiri, qui& externa , & quae ad corpus attinent , perinde ac bona uel mala suspicere consueuerunt , ita sanctiones condiderunt suas : quidnam legibus horum in medium productis uitam cam subuertere quispiam debet, quae
enim ad illum unum qui decrevit vigilare, neque obest huic conjecturae ἐμπλησθωμεν. soleissit enim amici cum iis ad quos adhortatio pertinet una semet admonitjonis severitate complecti. REISK. 3. Nυςαγμῶν καὶὶ μυου. J Bene haec iunguntur, uti aliiS Nυςακτης υπνος dicitur, quia quem Occupavit facit υευ ζειυ κεφαλὴ, ut Homer: loquitur. Vid. S. Bergier. ad AI-cθθr. L. II i. Ep. 46. mox Boul. male διρι- τρίβωμεν. & Meerm. πλήρης pro πλήρους. q. Xρη δ που πεdομίυους. J Reis ius malebat χρῆν , oportebat , vel Oporteret. Eo l. autem perperam miθομένοις. S. 'Ως τα Hγαia η κaκα. J Verba τα aut
χασμωμένοις, ουτως 3 νυς μων εμ πλησθωμεν καὶ υπνου, ψυγμού τε πλη- ρους οντος του τόπου , εν se διατρίβομεν , επιτηδEίως τε εχοντος οφθαλμούς ρ ρυ ματιζειν , ετε και λιμνωδ'ο υροντος , και προς καρηβαρίαν καὶ ληθη
πάντας των εν αυτῶ καθελκουσων α ναθυμιάσεων. ει μὲν οὐν καὶ οἱ νομοθέται τα κατὰ τοὐς νόμους διέταξαν ταῖς πόλεσι προς τον θεωρητικον ἀνάγοντες βίον και ζωην την κατὰ νοῖν , - χρη δηπου πειθομένους ε κείνοις καὶ τὰ ς' περὶ των τροφων προσίεσθα:συγχωρησεις. ει δὲ οὐ τοι μεν προς τοδ κατὰ φύσιν λεγόμενον μέσον
βίον ἀφορωντες , καὶ 2 πρόσοιν τ' 2ν καὶ οι πολλοὶ , οἷς τὰ εκτὸς 5 ως τὰ αγαθὰ η κακά καὶ τὰ
τρυ σωματος ωσαύτως ὐπείληπται,
νομοθετοῖσιν , τί τὶς 2ν τον τρύτων si παραφέρων νόμον ανατρέπει
plane sunt delenda ut G.ἱῖς τA perperam
repetita , aut eum πάντα Commutanda ,
quidquia intra sepositum S fortuitum
vident , S quas ctae corpus pertinent itidem , in bonis aut malis hiaberent. poll- ωσαύτως possit Comma poni. sententia est plebe; os de corporis rebuS proinde atque de externis & fortuitis statuere, bonaS eas aut malas esse. REIS . 6. Παραφερων 9όμον J Ita recte Valent. Firmant Lim & Meerm. codd. Perperam- Florent. Lugdun. & Bori. Γ9 . υόμων. 7. Γραπτοῖ καὶ - κειμευου. J Male Lis γαρ που & κειμενους , quod est quoque in Meerm. Legea apud veterea tabulis inscri-
82쪽
πτου καὶ πρὸς τοὐς πολλοῖς κειρομEνου κρείττονα , τον δε ἄγραφον καὶ θεῖον μάλι*α διωκοντα ς εχ ειγὶρ ουτως.
3 29. οὐκ εςιν ἡ ευδαιμονικηἡμῖν θεωρία , ὲ λόγων ἁθροισις και μαθημάτων πλῆθος , - ως
αν τις οἰηθείη , συνIςαμfνη καθτὰ τουτο ' οὐδ' εν τω ποσω των λόγων λαμβάνει την επίδοσιν ' ούτω γὰρ ουδὲν αν εκωλυεν τοὐς παν μάθημα συνάγοντας εἶναι εὐδαίμονας. νυν δ' 3 οὐχ o πως πανμάθημα οὐ συμπληροῖ την θεωρίαν , ἀλλ' οὐδε τα 6 περὶ τωνον τως ἄντων , εὰν μὴ προσῆκαι ἡ κατ' αυτὰ φυσίωσις καὶ ζωή. β τριων γὰρ φασὶν ως καθ'
ακαῆον σκοπὸν τελων ἄντων , ἡ 'μῖν omni scripta & ad uulgus promulgata lege superior est, & non scriptam & diuinam maxime sectatur Τ Sic enim se res habet. 9 29. Contemplatio ea quae felices nos reddit , in scientiarum & disciplianarum multitudine , Ut opinari quispiam posset, non est constituta: neque e X earum augmento incrementum accipit. nam eo modo nihil obstaret,
quin illi essent felices, qui disciplinas
Omnes undique conquisiuissent. Sed tantum abest , ut disciplina omnis contemplationem absoluat, ut neque id praestare eorum quae reuera sunt, cognitio possit, nisi uitae etiam ipsis cognata ac conformis institutio accesserit. Cum tres enim, ut aiunt, si1-cut in unoquoque, scopo, fines no-
piae in loco publico, Athenis in Acropoli, Prytaneo vel soro, Romae in aerario &c. soni ibique iacere solebant. Hinc itaque ortum , ut νόμος τεθεὶς seu κείμgυός τιυι dicatur lex, quae ad aliquem pertinet, seu quae in gratiam alicujus lata est. Viginti & plura iam exempla congesta Video ab interpr: ad illa S. PnDID I Tim. , 9. δικαίω υόμος ου κε τα, quibus totidem alia, qVae mihi in mundo sunt, adderem, si & meo & tuo, Lector , otio abuti Vellem. I. Aόγωγ αθροισις καὶ μαθ. &C. J Aurea sententia & quam saepius Noster ingerit. --diant Chrisiani ab ore Dominis nomini Christiano infest, dogma fano Chri ianissinium, dicimus cum T. Gata qui similia ex aliis attulit, nec nostri oblituS fuit, ad Anton: I, 9. 2. Ως ἄν τις ων θει,1.4 Pro ως perperam c9LLOIL ός. Mox in Ligy' erat συνις ένα. Reis io legendum videbatur συνι μένων κατὰ
ταυτο. Vallanum numEruS doctri inrum-cius, in unum eumdemque locum congreS- forum. Tum idem Volebat συναγαγόντας.
Idem Scholion paullo ante locat Meerm. 5. Τριων γὰρ -J LOCUM hunc non capio, e sublimiori Theologia speculativa Pythagorica petitum. neque laboro nugas explicare. R isu. An respicit illa Pythagorae λ τσισσὰς ηγεῖσθαι διαφορας των ἀξίων σπουδης πραγμάτων;
προς τον βίον συπερόντων , τρίτηυ δί και τε λευταίαν την των ηδεων , ut loquitur Noster in
83쪽
bis sint: ut eius quod reuera est con templationem consequamur : ut eius consecutio pro facultate quae in no his est, contemplantibus cum re quam contemplamur, cognationem esticiat:
non enim in aliud, quam in id quod reuera ipse est, recurrit quispiam: neque in aliud quam in id quod reuera ipse est , cognatio sit, ac coniunctio:
ipse autem reuera intellectus est: quare finis etiam nihil aliud erit , quam secundum intellectum uiuere. ad quem quidem finem literae & disciplinae eX- ternae in nobis purgationis uicem Obtinent , non felicitatem absoluunt.
Nam si in disciplinarum acquisitione felicitas constitueretur , fieri posset, ut neglectis & alimentis & adtionibus
finem adipisceremur. quia uero & rationibus & operibus expurgati ex praesenti hac in alteram transmutari uitam
de- in Vit. Pythag. n. 39. An tangit tres praecipuas de summo bono Philosophorum Opiniones 3 Peripateticorum , Stoicorum & Epicureorum , quibus dogma Pythagoricum subiungit & exponit. οι περὶ του Αριςοτέλη , τελος αποδιδόασι υ εἶναι , το ζῆν κατ' αρετῆν apud Clem: ADI: Strona. II. p. gl 5. a quo non abit Zeno Stoicus ib. p. 4I6. τέλος ἡγεῖται το κατ' αρετῆν ζω v. de Epicuri ευθυμία
alibi dieitur. Sane cum illis philosophis sibi rem esse significat supra I, 3.
6. Τον οντως εαυτουJ Sequentia produnt αυτου legendum esse. REISK. MOX αλλο deerat Lipsiens, relicto tamen spatio Vacuo. pro προς Boael. male εἰς. 7. Aυτος δρ ο οντως νους.J Ita antea haec
μῖν του τυχεῖν της του οντος θεωρίας το τελος , της τεύξεως τελο της την κατα δυναμιν τηνημετεραν σύμφυσιν τω θεωρούντι και θεωρουμ ρνω' οὐ γαρ εις αλ'λο , αλλ' εις si τον οντως ξαυτον η αναδρομη ουδὲ προς αλλο , ἀλλα προς τον αυτὸν οντως σύμφυσις. 7 αυτος δE O Oντως νους. ωςε καὶ το τEλος , το ζην καθτα νουν. καὶ προς τούτο και οἱ
λόγοι καὶ τα μαθηματα τα εξωθεν , ' καθαρτικὸν επEχοντα τρόπον ημων , οὐ συμπληρωτικὸν της ευδαιμονἱας. οθεν εἰ μεν λόγων α'ναληψει αφωριςο τὸ ευδαιμον , οἱον τ' ην ολιγωρουντας se καὶ τροφων και ποιων Εργων τυγχάνEιν του τSλους. επει δε ζωην δειαντὶ ζωηρ ἀλλαξασθαι της νυν αδια λόγων καὶ ρργων καθαρθρν-
τας dicopulabantur, quae nunc primum fide codicis Lipf. distinximus. Probabat quoque Reis iuI,-& adscripserat, illuae Αυτος autem es men
eo nomine Nere digna. 8. Καθαρτικου επέχοντα τρόπου ἡμων. J Iussu
Li . & Meerm. cossi comma posui post ἡμων, quod prius ante eam Vocem locabatur. pro τρόπου Relah. conjiciebat τόπου. Eo l. habet τροπῆυ. Mox L C ac MEerm. ἐι μευ εν λόγωsαναλ. pro συμπληρωτικὸν Vialent. legendum V jdebatur συμπληρωτικά. Sed sine caussa satis iusta.
ἔργων. Pens nil habentes , qtii quid com damus , S quidquid ugiamuS. ποιος Θ. l. e quicunque quali cunque. RLISK.
84쪽
τας , φερε ποῖοι λόγοι καὶ τίνα ργα εις ταυτην ημάς καθ ησιν , σκεψώμεθα. g 3O. 'Af οὐν δ τα μὲν χωρορίζοντα ἀπο των αἰσθητων καιτων κατ' αυτὰ παθων , ἀνάγον - τα δε προς νοερὰν , καὶ ἀφάντας ον , ἀπαθῆτε ζωην καθ' ισον
I. Αρ οἶ9 ου ταυ μ. Ita antea legebatur, sed Valent. ου sustulit. Veterem scriptural D tuetur etiam Moerm. & L f. qui tamen pro μευ perperam habet με, sed antea ibi fuerat μάυ, litera enim v a male feriata manu erat erasa. MOX pro αὐτα cod. Bodlei.
2. Του Eυ αφιςησιν. J Suspicatus sum aliquid deesse, ideoque interposui νου. VALENT. Elj- Cienda correctio Valentini. του hone habet, subauditUr ευος πράγματος , co illa quidem UE K9S ab cit. προς ο ad hanc UEV9 aDE-ν iam nos detorquet S deprimit. REIS R. Suspicionem Valent. non invidemus , sed τούNου μίν textui non debuerat insarcire, locus pisce est sanior. 3. ' Eθα ς ηκουσιν ἡ απελ. J in coae. Lipsiens est εθυος ἡ εκουσιν ἀπελελυ οσι. eleganter &debemus: age quaenam rationes. &quaenam opera ad eam DOS deducant, consideremus. 9 3 o. Nonne ea quae ab eXpositis sensui rebus, earumque perturbationibus nos separant , ad intelle et ualem que & imaginationis eXperi Um impatibilemque uitam attollunt, eiusmodi esse uiderentur contraria uero aliena , & abiicienda , ac tanto quidem magis, quod ab illis cum auocent, ad ista nos illectant, ac detrahunt 8 COncedenda profecto haec esse eXistimo. Similes enim sumus hominibus qui in eXteras nationes profecti non solum domesticis omnibus exturbati sint, UN
bationibus, & consuetudinibus, & institutis peregrinis ita fuerint imbuti, at ad ea propensi admodum sint. Quem
ad- vere, & accipio quod ultro datum. sed satis id non est, alterum sententiae deest membrum , adde ἡ ακουσι9 ἀυα θῶσι. qui ad alium populum aut lauro Da sponte so conferunt, aut inviti tranSseruntur, migres; ej . Posset quoque brevius sie emendari
semper est opponi inter se voluntatem Nnecessitcίem, seu coactionem. RΕisu. Editio princeps codem prorsus modo , quo Li . quo cum facit me Vm. Secutus id I gero' nisi quod si post ἐκουσιυ Collocaverit. Vel
γ κουσιν Verum est, Vel forte ὁκουσιν quum mutatum esset in v κρυσιν , inde factum est, ut istud ἡ in textum inreperet. q. ΠzθAυτε κά. ἐθωυ. Solus Valent. habebat ἐθων , quod ideoque recipere ausus noti
sui, licet haud ignorem πάθος & θας saepius
85쪽
De Abstinentia Lib. I. 491dmodum igitur si quis inde redire
domum uellet non modo iter facere studeret, sed quo a suis admitteretur, daret operam quoque ut deponeret quicquid ab externis accepisset: eaque sibi in memoriam reuocaret, quae cum antea haberet fuerat oblitus, sine quibus admitti a domesticis nullo modo posset. simili modo etiam nos debemus si hinc ad ea quae uere nobis domellica ac propria sunt reuersuri sumus, ea
Omnia deponere, quae eX mortali Natura contraXimus, una cum affectu, quo ea prosequimur: cX quo etiam ef-
fedia descensio fuerat: beataeque &
aeternae substantiae recordari ac summa ope niti ut ad ea quae colore &qualitate omni carent, redeamus: duabus usia meditationibus, Una qua ma
coniungi . atque illud perturbationes an mig arfectus , hoc indolem S mores signifi-Care : qua de re Perigr ad Aeliane V. H. L. t V. C. 3. ε autem & η in hac voce multisque aliis passim confundi solent. g. Παρα δεχθη. J Eadem forma statim παραδεχθηυαι , & jnfra L. IV. ig. utroque in sermone frequens esse , ut huiusmodi vocabula pallive adhibeantur, ecquis ignorat Θ6. 'Aποτἱθεσθαι παν. J Lib. απιθίσορια MOX pro εχ υ Reislius coniiciebat εκ si legendumose, qciae Mi oblitus es. ibi in solo pere grino. Deinde idem pro μελλοιμεν mallet μέλλομEV. 7. 'H κατάβασις γέγονευ &e. J Loquitur de deluensu animae, & reditu, sive adscensu. Vid: Iamblicho in Protrept. p. I 2. & Hst lene de Vit: & Script. Pythagorae , ubi de hoc libro Absitin. verba facit. VALENT. Vide quam egregie haec ad reljgionem nostram reserri
τρόπον ο ἐκεῖθεν εις τα οἰ κεῖα μFλ- λων επανηκειν , ου μόνον προθυ
θεσθαι παν , εἴτι προςελαβεν , αλ λόφυλον ' επαναμιμνησκει δ' εαυτὸν , ων Zἔχων ε πελάθετο , ῶν ανευ παροραδεχθῆναι ὀιόν τε πρὸς των
οἰκείων ' τον αυτὸν τρόπον και η
μας δει εντεῖθεν , είπερ προς τα
2 μεν εκ της θνητης προςειληφαμεν φύσεως , ἀποθεσθαι πάντα μετὰ της πρὸς αυτὰ προσπαθεἱας , δι ης Z η κατάβασις γεγονεν , ἀναμνηροσθηναι δε της μακαρίας καί αιωρονίου οὐσίας ., και πρὸς τὸ ἀχρω ματον καὶ ἄποιον σπεύδοντας Eπα
νελθεῖν , δύο μελετας ποιησαμέ'
possint. Νee omitte contendere dicta s. Pnulli It ad Corinthol V, 18. & V, I. Pul cre etiam Plato in Phaedr: p. Ia22. τὸυ δῖ
φης ουσία οντως ουσα ψυχης κυβε νητη μίνω ξατ' va χρηται. Quibus utitur Procl. in Plat. Theol L. IV. Q. IO. p. l96. EA EUtem quae de animae descensu & reditu Noster disserit , explicari debent e doctrina Pytha goreorum , quam secuti sunt Platonici, animam e Caelo in Corpora descendisse, eoque tandem redire , postquam Variis purgationi. bus a terreno adfectu liberatae fuerint, uti e
Iamblii θ. & aliis novimus. De illo animarum regrestii Noster librum conscripsit , uti Plotinus contra de descensu animae in corpuS. Vid: ser. ad Iambl. in Vit. Pyrh. l)Um. I78. ceterum pro aποιου in o. i. i i erat
86쪽
νους' μiαν μὲν , καθ' ἡν παν τουλικον καὶ θνητον ἀποθησομεθα. ετ εραν ὁ Ξ , ότως επανελθωμεν καιπεριγενωμεθα , εγαντίως επ' αυτὰ ἀναβαίνοντες , ' η ταυτα κατήλθομεν. νοεραὶ γὰρ ἡμεν καὶ ε σμὲν ἔτι οὐσίαι , πάσης αισθήσεως και ἀλογἱας καθαρευοντες ' 9 συνεπλάκη-μεν δε τω αισθητῶ δι αδυναμίαζ
ωνίου συνουσiας , δυνάμεως δε ως προς τα τῆ δε λεγομενης. πάσαι
γαρ αἱ μετ' αἰσθήσεως και μετὰ
σωματος εγεργουσαι δυνάμεις , μημενούσης εν νοητῶ) της ψυχῆς , λψ εβλάπησαν εοικυῖαι κακωσEιγης , η πυρου πολλάκις τὸ
pud Graecos & Latinos praepositio saepe in posteriori sede omitti. Nec tamen dubito, quin e coa. LV . legendum sit , ἡ ἐυταύτα
ut bene advertebat etiam Cl. Eris hiuS , εὐ- ταυτα Verbum hae in re est proprium , de Vita hac quam nunc inter homines in hoc terrarum Orbe agimus , ut paullo post τψε. 9. Συνεπλάκημεν δῖ τω αισθητω. J Aἰσθητω deest in codice Lips. male. sorte legendUm , συνεπλάκη μεν δε τω αισθητω καὶ ἀλόγω. REISK. IO. 'Eβλάφθησα9.' in codice Lips. est ἡβλά- σαν, halid scio an Vere . non displicet quidem, illo aciscito videtur locus ita constitu
τη ψυχης εξεβλάτησαν. verbum progerminesndi , proserendi , protrudendi , Velut gemmam e vite , Videtur pqstulare sequens simile de triti eo ductum. REISK.
teriale omne ac mortale abiiciamus altera , qua reditum faciamus ,& ad illa contrario modo adscendamus , quam ad haec descenderamus. intellectuales enim substantiae, eramus , & adhuc sumus, purae ab omni sensu & irrationali natura. Coniuncti uero cum sensu fuimus ex impotentia aeternae nostrae consuetudinis
cum intelligibili : & ex potentia quam ad ea quae hic sunt, habeba-
mUS. Omnes etenim quae cum sensu& corpore operantur facultates & pOtentiae , anima nostra in intelligibili non manente progerminarunt. Non secus atque ex prauitate terrae accidit , quae saepe cum tritici
se- 'Eβλά raud Omnes in hanc lectionem conspirant erit. & codd. nisi quod ἐβλάσθη- υ pro εβλάςησαν aliqui habeant. Unus Valent. dedit εβλάφθησαν, idque tam confidenter , ut, nihil licet monenS , in textum adoptarit. Solent quidem voces saepius Confundi , qua de re Muret. Var. Lect. III. 14. Sed hic quod dedimus, unice Verum est. Metaphoricum loquendi hoc genus usitatissi naum est. ilato epist. VII. p. I 284. E. εξ
ophr. apud Plui. in Agide p. 79S. E. φυόμρυα αἱ ἀρεταὶ και βλατάνουσαι. De sententia jpsa lege Fraginent: Pythag: apud Galaeum in Op. Myth. Phys. & Eth. p. 738. ubi nostra
etiam metaph: τEς μεν οἶν ακρασίας ἐξεβλάςη- σαυ ἄθεσμοι και μέθαι και φθοραὶ &e. Pro εν νοη-ria in Liu. erat. ἐννοητων. II. Πυρού. J Forte πυρων aut πυρους. quo posteriore admissis, erit τὸ σπέρμα per appositionem , quam appellant, audituS. REISK.
87쪽
semen admiserit avenas producit. Sic ex quadam animae prauitate id euenit , quae tamen substanti am eius irrationalis naturae procreatione minime corrupit , sed per eam mortalitati coniunxit & ad alienum e proprio detraXit.
3 3I. Vnde si ad pristinum statum
redire uelimus , primum pro uiribus studendum nobis est , ut a sensu &imaginatione , & ab ea quae ex his consequitur irrationali qualitate ,& ipsius assectibus quatenUS generationis necessitas patitur recedamus.
deinde corrigenda ea sunt , quae ad intellectum spectant , pace &quiete ipsi conciliata ex bello quod
cum rationis experte natura habet.
ut non solum de intellectu & intelli. gibili audiamus , sed etiam quantum in nobis est , contemplatione eius fruentes , & in incorpoream naturam redacti , uere cum illo , &
I2. Αίρας ε δεησεν.J Venusta methaphora, uti parens apud Latinos terra saepe dicitur. Noster infra L. IV, 17. eodem dicendi genere utitur. notum illud tuos . ad Hebr. VI, 7. γη τίκτουσα βοτά9 v. Hinc fructus qui ad vitam pertinent , γεννήματα. των δε προς την τροφηυ γεννημάτω9 ο ου dicit Diod. Sic. V, 17.& quis nescit γέυνημα αμπίλου in Evang. toties agitatum ρ δεοκίμως itaque M. Thom:
επὶ καρπωυ τινὰς τἰθέασιν. ἀδοκίμως. tibi multa
V. D. Kῖρα quid sit , eZplicat Bod. a Magelad Theophr. Hist. Plant. VIII, 7.
σπερμα δεξαμ νη δὴ Qρας εγεννησεν λα τινα μοχθηρὶαν τῆς ψυχῆς , ου φθειρουσης μεν δῖ την αὐτὸν ουσίαν τη τῆς ἀλογίας γενήσει , διὰ ταύτης προς το θνη-
περ ἀναςρεφειν προς τα εξ αρχῆς ε σπουδάκαμεν , οτον δύναμις, αισθήσεως μὲν ἀφἱςασθαι και φαντασίας , τῆς τε ταύταις επομενης ἀλογίας και των κατ' αυτὴν παθων ,
καθόσον μη επείγη ἡ δ ανάγκη τῆς
γενεσξως. διαρθρωτέον δε τα κατὰ τον νουν , εἰρήνην αυτώ και ἡσυχίαν Εκ του - την ἀλογίαν πολεμου , παρασκευάζοντας ' ἴνα μὴ μόνον ακούωμεν περι νοῶ και των νοητων , ἀλλα και οση δύναμις ,3 ωμεν ἀπολαύοντές τε αυτού τῆς θεωρίας , και εἰς την ἀσωματίαν καθιςάμενοι , και ζωντες μετ' ἀληθ
I3. Τῆυ αυτηυ ουσίαυ. J Aυτης restituebat Vialent. quod etiam placuerat Fogerollio , sed contra aliorum Consensum. MOX L f. προς
I. Ἀνάγκη της γενέσεως. J Vid. ad I. O. 2. I iis ἀλογίαν πολέμου.J Sunt haec Certe vitiosa. Valent. & F 'ger. malebant της ἀλογίας. Mihi cum Reiἷhio probabile est, ἐκ του προς την ἀλογίαν πολέμου ab auctore esse relictum. 3. D μευ ἀπολαύοντες τ. Σ. τ. θ.J Νοεροὶ salit νοητοιJ ωμίν, ἀπολαύοντές τι αυτού τ. θ. REISK.
88쪽
θεν ημφιεσμεθα , προς εχεῖς οντας τοῖς δερματίνοις . 5 γυμνοὶ δε καὶαχίτωνες επὶ το ςάδιον αναβαίνω '
non falso cum iis quae corporibus cognata sunt , uitam traducamus. Emendi igitur multis tunicis sumus, uisibili hac & carnali , tum illis quibus intrinsecus induti fuimus , quaeculaneis ac pelliceis pro Xime succedunt : ut ita expediti ac nudi ingredi stadium ualeamus Olympia animae decertaturi. Principium tamen est , ut eXuamur , nisi enim id fecerimus , decertare non licet. Quia autem eX indumentis alia eX-trinsecus, alia intrinsecus iniecta nobis sunt , duplex quoque exuendi nobis ratio ineunda est , tum per manifesta , tum Per occulta. non
damnare απολυτέον , Videtur tam Un Convenientius esse ἀποδυτέου, aut αποβλητέον. RE ISK.
Malim ἀποδυτέου. id Vestimentis conVenit , & a Pelio. iisque quae sequuntur firmatur. ipsum loquendi genus perquam est elegans,& philosophis ac sacris etiam seriptoribus frequens. Noser in Anti . Nymph. χιτὼν τος α τη ψυχη ubi confer. GognsimS, eruditae iuventutis flosculus. Hoc in loco plures χιγωας homini tribuit Porphlyr. eaeteriorem
ορατον τουτον καὶ σάρκινον, interkrES, ους D
σωθὰν ημφιέσμεθα &c. Quae significant corpus
nostrum , eiusque adsectus ae pravos habitus. Noster infra corpus adpellat του ἔσχατοv καὶ ἐκτος ημων χιτωνα τον δερμάτινον, L. II. l. 46. S. Iu sy χιτωυα ἀπο της σαρκὸς ἐσπιλωμέ9ου, dieit vers. 23. ubi diligenter loquendi genus inlustrant interpretes. Hue ergo pertinet illuo Cassiani , apud Clem. Alex. Strom. L. IlI. p. 466. D. χιτωνας δῖ
Nec minus adfectus pravique habitus χιτω-υσα sunt : Philone teste , dicebant aliqui sapientem omnium postremum exsuere τον της κενοδοξίας χιτωνα. apud Stob. Serm. 4S. ἔσχατον τον της δόξης χιτωνα εν τω θανατω αυ- τω αποδυόμεθα Athen. L. II. c. I S. Prorsus uti κενοδοξία ὁ χιτων της ψυχης Υσχατος, quam abiiciendam dicebant Brachmanes, apud Orig. Ρhil. c. 24. Eadem metaphora eadem in re Tiao. IV. His t. c. 6. Etiam fiapientibus gloriae cupido novi a exfuitur. Eleganter ergo de peccatis Ius. Mart. Diat. Cum Tryphone P. 3 85. ρυπαρA . πάντα , α ημφιέσμεθα κακὰ απεδυσάμεθα. & paullo post φυπαρὰ ἰμά
g. Γυμυοὶ καὶ ἀχίτωνες. J Ligys ad h. l. adscriptum erat, sed atramento, quo reliqua, eodem , ab eadem manu : σῆ ως καὶ ὁ Θεο-
λόγος φησὶ. significat Gregor: NaZianzenum. REisR. Pergit in loquendi genere , quod Christianis usitatissimul n norat. Diceres fere ante Ogulos habuisse illa, quae apud Pauli: I. ad Corinth. 9. ad Hebr. XII, 1. aliisque in locis leguntur. Idem quod L f. Scholion RGerm. adposuit. MOX posterius επὶ e repeti
89쪽
comedere enim , aut datas pecunias μη φαγεῖν φερε , ἡ μη λαβεῖν
non accipere manifestum, forisque eX- διδόμενα χρηματα , των φανερών positum est: occultum Uero ac recondi- ρο καὶ εκκείμενον. τὸ μηδε η ε tum, non appetere. Qua propter U- πιθυμεῖν , των ἀφανεςερων. ος τε na cum operibus etiam ab affectione μετα των Εργων ἀποςατρον καὶ της
abssistendum est, qua erga ipsa ferimur. Quid enim prodest, si ab Operibus recedentes , causis eX quibus Opera prodeunt, assiXi inhaereamus Τg 32. Recessus autem is fieri & uiolentia adhibita potest, & persuasione ac ratione dum tabefiunt paulatim aDfectus, atque ut quispiam diceret, Oblivioni mandantur , & emoriun cur. Quae quidem Optima etiam recessio est quippe quae essiciat , ut nihil ea in parte adhaereat, unde facta auulssio est. Quod enim uiolentia est avulsum etiam in sensibilibus his rebus, semper
uel particulam aliquam, uel uestigium
ptum SacrjS nostris egregie respondet. Lege quae optimi interpr. ad MatIB. Euang. C. V, 28. notarunt. Mihi in re nota prolixiori edis non licet. 9. Προσηλωσωι J Quia ως ηλος ψυχης προς
τα σωματα ετυγχανεν η αλησις , ut dicitur
infra l. 38. hinc Venusta metaphora προσηλού- σθαι eo 1ensu saepius apud Νostrum 6 57. &e. Plat. in Phaed. p. 63. A. ἱκάςη ηAvη καὶ
λύπη ασπερ ηλον. εχουσα , προσηλῶ αὐτην πιος το σωρ α καὶ προσπερον g. Eodem loquendi ge
nere utitur Iambl. in Vit: Pyth: 32. Platonem respiciens , ut ibi iam vidit Aus. Iterum Iambl. de Mysi: Sem l I, 6. καὶ πα-
εωv πληροῖ προσηλούντων τους θεωρούντας τοῖς
- D. Similis elegantia in illis Clem. Aiax. προς αυτἁ προςπαθεἱας καὶ του
κατά λόγον , λα μαράνσεως , καὶ , ώς ἄν τις εῖτοι , ληθηραυτών , καὶ θανάτου ' η δη καὶ ἀρχη ετύγχανεν οὐ σα ἀπόςα-
quae Platoni etiam sunt adsinia. I. οὐχ ηττα οἶ απεσπασθη. J In Cod. Ustis. est οὐχ ητται. Videtur legendum esse οὐ. χεί- τει ιδ απεσπασθη. non deji eris aut defectu eius rei, a qua inviti avellamur. Vel po
relictio rei amatae, cum animuS ab ea se patitur quam.aegerrime avelli & eius desiderium ferre nequit. REISK. οὐ χηττα Me Vm. unde ego literarum ductum sequens conjiciebam οὐ χητος Vel χητεία οδ απίσπ χητος priUiatio. Suid. χητει. ςερησει. LeXicographi &Clar: Eos Obs: Crit: c. go. pro hac Voce adducunt locum Plutarchi , sed re vera est Platonis in Phaedr: p. Ial7. C. Ingeniosa est coniectura Clar: Abre D. καὶ οὐχ ηπτα ου. - Vel οὐχ ηπτοι τε οἶ. Posset etiam οὐχ
90쪽
σεω ς' εισρλθεν δὲ κατὰ το συνεχύς ἀμελετητον. την δ' αμελετησίαν παρέχει * η μετὰ της προς τὰ νοητα διαρκους φροντίδος ἀποχὴ , τίν τα πάθη E-
σαι το παθητικον ημῶν της ψυχῆς εγείρειν δ επεφύκεισαν. σκεπτεον δε τι και τη n. a Δυο πηγάι ἀνεῖνται προς δεσμον
τῆς ψυχῆς ενταυθα. εξ ὼν , ἄσπερ
εν λήθη τῶν οικείων γίγνεται θεαμάτων, ηδονή τε και λύπη ' Iν παρασκευαρο
ςικὴ μεν ἡ αισθησις, και ἡ κατὰ την
αίσθησιν ἀντίληψις , αἴτε συνομαρροτούσαι ταῖς αισθήσεσι 3 φαντασίαι
τε δόξαι και μνῆμαι , εκ δε τούροτων ωπτάι τι. In Flore nempe & Lugdune lege
a. ra μετα της προς τα v. δ. J E lectione co- diois Lipsienses ejiciam ἡ μεγα προς τας νοη- τας διαρκούσα φρουτίδας αποχη των τ. π. Ubi μίγα idem est atque μεγαλως. mugnum Smultum pro siclous , vel potenS ad curuS VE-rum immortalium praesium os continentia a sensebus. REIsΚ. MOX εκ ante των τρ. deest o . & pro εγγωεται Bodlei. γίγνεται. I. Tπεφύκεισαν. J Editor Lugdune quo cum
auulsionis secum ferre consuenit. Illa autem uoluntaria separatio ex assidua affectuum incuria & inexercitatione exsistit. incuriam autem hanc illud praestiit , si una cum assiduae rerum intelligibilium cogitatione ab indumentis abstineamus, quae perturbationes in nobis excitant : inter quae illa etiam sunt, quae ad uictum spectant. 3 33. Nobis igitur non minus quam ab aliis , a cibis quibusdam abstinendum est , qui ea natura sunt, ut affectuosam animae nostrae uim incitent. Qua de re considerandum in hunc modum est. Duo fontes hinc ad uinculum animae fluunt, ex quibus ipsa quasi lethali potione repleta in propriarum contemplationum obliuionem inducitur, uoluptas uidelicet, & dolor: quos quidem tum sensus , quaeque sensu fit perceptio , tum quae sensum consequuntur imaginationes & opiniones , ct memoriae praeparant: eX quibus
consentit eod. Li . & Meerm. ἐπεφύκεσαν. Paullo ante Abresco. malebat αλλων, ἡ καὶ
2. Δύο πηγαὶ αυ. &c.J Samsisse videtur e Platone, qui de voluptate & dolore loquens L. I. Leg. p. 776. F. δύο γαρ αὐται πηγαῖμεθῶνται φύσει ρεῖν. sv ο μεν α υττόμενος Οὐεν
τε καὶ ρπότε καὶ οπόσου , ευδαιμονῶ &C.
Adscriptum erat in margine Lips. & Meerm. ση τίνες αἱ δύο πηγαὶ εξ ωυ zσπερ πιούσα η ψυ-
3. Φαντασίαι τε δ. κ. μ. J Recte L f. ae MEErm. φαντασίαι τε καὶ δόξαι. n i si forte sedein mutaverit, ac fuerit φαντασίαι, Θόξαι