장음표시 사용
91쪽
bus excitati affectus, omnisque irrati . onalis uis crassior atrecta animam deorsum trahunt , & a proprio amore erga id quod est prorsus auertunt. Ab his igitur pro uiribus recedendum est. Recessio autem affectibus qui ex sensibus & irrationali ui existunt, eXclusis procuranda est. Sensus autem ex iis sunt, quae uel uidentur, uel audiuntur, uel quae gustatu , aut olfactu , aut ladiu percipiuntur. sensus enim quasi metropolis quaedam alienigenae affectuum coloniae in nobis extitit. Ecce enim per singulos sensus inspice, quantum perturbationum lamentum in
re καἰ μγ. Scimus enim Graecos subinde alteri coniungendorum particulam τε subiicere , uti Pauli. I. ad Corinth. I, 3O. quo in loco ideoque vocem σοφία ad Dominum Christum, eum clar: Boisis Obsct crit: I. I. referre, ne
cesse non Videtur. q. 'Aλογια παχυυομέν η. J Παχυνειν eleganter
ad animum transfertur. 'Eμψύχων βρώσεις του νουν παχυνειν dicuntur Phil re Vit: Apoll: J, 8. Hinc παχῶς homines stupidi, ανόητοι, uti e Suida aliisque notum. Multa hujuS generis habent V. D. ad illa Matre. XlII, IS. ὐμαχύν η η καρδία του λαου τούτου. Noster infra δεσμον παχυνειν dicit i 38. Hinc sumserunt veteres Theologi. N ἁμαρτάνουσα ψυχη παχύνεται, η δE αρετη λεπτύυει. Orige Seledi: in
Psalm: p. 699. ubi Vid: Comment: Latini sic pingue ingenium & si milia dicunt. 5. Aι δο αποτάσεις λα τωυ εκκλJ Lipis &MEErm. εκκλείσμυ. des linationem cum Uatione εἴλογου ἔκκλισιν Vocat Diog: Laert: Vi I, II 6. Non omitte cum his contendere
pulcrum locum Maz. Tyr. Dissert. XVII, 7. nam nimis prolixUS est ut adscribam. 6. Αἱ δg αισθησεις &e. J Haec & sequentia res picit Hierone adu: Iovin: L. II, 8. Psr
σεων των κατὰ τὰς αισθησεις πα-
εις ras , vitiorum ad an am introitus es. non pote se ante metropolis S rarae mentis capi , ns per portas eius irruerit hostiis Exercitur. Horum perturbationibus anima praegravatur. S capitur adspectu , audia tu , o ratu . sapore, tactu. Si circen usquispiam δε euatur , si athlestarum certamine , s mobilitate hsrionum , se formis
mulierum &e. Pro οσφραντων in Li . est
7. οῖον γάρ μητρόπολις &c.J Pulerum conparandi genus. Sic historiam της φιλοσοφίας
μητρόπολιν, ob praecepta Vitae quae inde, tanquam e metropoli coloniae , prodeunt , R-pud Diud. Sic. L. I, 2. ubi multa alia k cs-feling. Similis elegantiae est istud Dioge
nis , qui φιλαργυρίαυ ειπε μητρόπολιν πάντωυκακων , apud Lia n. in Vita eius. quo Cum
contendere solent optimi interpretes dicturn Paulli I. ad Tim. VI, IO. Eadem φιλαργυρία eleganter ἀκρόπολις της κακίας Gem. Ater. Paedag. II, 3. Et Strom. VII. p. 7I8. --
92쪽
χησεων. τοῖτο δὲ εκ της επιβλεψεως της προς το θῆλυ. ρει δελεαρτου ἀλογίςου , παντοίαις επιθέτοις παγίσι χειροῖνται το αλογον.
6 34. Κατὰ γαρ πάντα τα τρί' αυτα δ εκβακχευομένη ὁπο τῆς ἀθ
εκτε ποιων ψοφων , και ηχων , αισχρορρημοσύνης τε καὶ λοιδορίας , ' ως τοὐς μεν πολλοῖς τ λεον τού
equorum & athletarum , aut lasciuarum saltationum spectatione : partim ex foeminae contemplatione: quae escam irrationali facultati exhibentes eam uariis dialectis laqueis undequaque inuadunt, ac subiugant. g 34. Omnibus enim his ob ratio. nis eXpertem uim debacchans anima facit, ut exiliant, ut clament, ut uociferentur homines, dum eX terna turbatio inflammatur ab interna; quam sensus incenderat. Quae uero per auditum accidunt ex quibusdam clamori
bus, & sonis turpiloquii, & convicii
adeo turbulentae agitationes sunt, ut plerique quasi penitus e ratione eX-
εκ τῆς κατὰ nos influat : partim ex certaminis καὶ ἀμ
εισρεῖ male Li . ειρῶν. 9. 'Iππων τε αμίλλης. J Ludi equestres dicuntur 1impliciter ἁμιλλαι, vel ἁμιλλαι Ἀπωs seu 2ππικαι. Cons: Spanheme ad Ititium: orat: p. 257. quem jam laudatum video sim o ad
IO. 'Eκλελυγισμένως ορχησε . J Λυγί ιυ in palaestra proprie dicebatur, qui ictus adver-1arii caput aliamve corporis partem subito insectendo eludebat. Hi ne notare Coepit corpus frangere in molles qUOScunque motus, quod saltantism ainibus, quae Olim athleticarum parS erant , proprium est. λυγι κος
χεῖσθαι καὶ ἴρύπτεσθαι. A flectendo & torquendo transiit in significatum cruciandi. Vid: infra lV, 13. Adscriptum erat Lip .
μέν- α σόημάτω9. & sic etiam Meerm. I. 'Eκβακχευομένη. J Scilicet η ιυχη. quod haud scio an sit addendum, cum longo ante intervallo praecesserit. 2. Ποιῶ καὶ εκβοῶευ καὶ κεκρ. J Ita postquam ventris libidinem & Veneris voluptatem amputandam dixerat Max. Ior. pergit , Dis .
lV, 8. μέχρι δε ταυτα τω συζη , και συντ πεται, καὶ προς αυτὰ τη θεραπίἱα νένευκεν, αν ίγκη, τὰς εκείνων ορέξεις κρατεῖν, καὶ βοαν την ψυχ u
93쪽
cesserint , furentes ferantur : alii contra effoeminati omnibus modis immutentur. Summentorum autem usus , aut odorati flatus , qui amores sui amatoribus uenditant , quantum irrationalem in anima uim
saginent nemo est qui nesciat. Nam de turbationibus quae gustatu admittuntur , quid dicere quispiam posset 8 Praesertim cum inde duplex uinculum innectatur , alterum , quod cX gustatione ab affectibus inpinguatur : altertim , quod ex alienorum corporum re pletione graue ac ualidum redditur. Venena enim , ut quidam λογισμού εκδεδυκοτος φέρεσθαι ποιουν. οἰστρ ουμένους , τοῖς δ' αs θηλυ-
τεσθαι. 6 θυμιαμάτων δε χρίσεις ἡ
τἱνα λελήθασιν , 7 όσην τῆς ψυχῆς την ἀλογιαν πιαινουσι . περὶ γὰρ
των δια τῆς γεύσεως , τι αν τις και ει τοι παθημάτων , διπλοῶ μαλις' ενταὐθα τού δ'εσμού συμπλε κομEγρυ' τού μθν , ον Εκ τῆς γεύ σεως τὰ πάθη πιαινει' τού δε , ον Εκ τῆς εμφορήσεως των ἀλλοτρίων σωμάτων βαρύντε και δυνατον ερ
clelendum. sorte τἄλσου του λογισμου ,et τούς λογισμούς) Uκδεδυκότας φερεσθαι ποιουσιν Οις ου- μήνους. REISK. S. Oι ουμενους. J Ita prius legebatur φερε- σθαι ποιούν οἰ ουμ2νους. Gallicus interpres ad marginem libri annotarat λοιπου. ego oliv. UtrUmque in textum irrepsiit. Posterius autem ego verius judico. VALENT. Mihi ως - ποι- ν , Vel ως - ποιουσιν legendum Videtur. αἱ δῖ δια των ακοων εμπαθεῖς taleS flant , ως ποιῶν οιςρουμένους φερρσθαι &C. Vel ως ποιουσιν&e. τλα λελεθασιν et quae e sequentibus hue etiam referri possunt. Lene sane est remudium. 6. Θυμιαμάτων δε χρίσεις η δ. π.J Forsan υμ. ἡ χρίσεων δυσ. Hoc ευαδεις erat Conj
ctura Gallici interpretis , & omitti debuit.
Putavi enim non opus esse , ut mutaretur δυσ. sed ferri posse θυμ. ii χ. δυσ. πυρικί. VALENT. Forte θυμιαμάτω9 δε χρέσεις ηδυσωδεις ,
πνοια τε τοῖς αυτων ερωτας rarum quidem
est vocabulum ηδυσωδης pro Uύοσμος, & rara . Constructio χρήσεις κδυσωδεις θυμιαμάτων pro χρήσεις θυμιαμάτων ηδυωδρων. Videtur tamen Porphyrius ea usus dictione , quam illa serebat aetas , dura , assectata , saepe monstrosa , id, quod posuimus, dedisse. REIsc. erone II. adu: Iovin: 8. odoris autem
suavitas, S diversia I mismata, S iam9mum , S G bi , oenant se , muscus . Nperegrini muris pellicula , quod di solutis N amatoribus conveniat , nemo nibi disssolutuS negat. Quem ευωδεις πυ. legisse 'Pl-spiceris. Pro χρίσεις restituendum χρ σεις Dodi: Aser chio merito cidque prima manus in Meerm. dederat videbatur, & mox
7. Oσην ἀλογιαν πιαίνουσι. J Ita restitui. nescio enim qua auctoritate fretus Valent. οσου ediderit. Omnes consentiunt in οσην. Eleganter autem πια κιν ἀλογιαν dixit , uti πιαίνειν δεσμον, πάθη & similia familiares Philosophis sunt locutioneS. πιαίνειν του της φυ-
χης δεσμον Iuliian: Orat: V l. p. I98. quod δεσμου παχύνειν dicit Noster i 38. de qua vo
ce supra. 8. 'sὶς που τὶς ιατραυ s. J Pertinet hue e
tiam dictum Antiphanis, Medici Delii, vel
94쪽
τὶς τύν ἰατρών ἔφη , ου μόνα τασκευαςα υπὸ τῆς ἰατρικῆς , ἀλλακαι τὰ καθ' ἡμέραν εις τροφὴν παραλαμβανόμενα , σιτία τε και πο-
τὰ , καὶ πολύ μάλλον τὸ θανάσιμον εκ τούτων τῆ ψυχὴ ἀναδ ἱ-
δ'οται , ἡ εκ των φαρμακειων εις διάλυσιν τού σώματος κατασκευάζεται. αἱ δε ἀφαὶ , μόνον οὐ σωματούσαι τhν ψυχὴν 9 καὶ εἴ e ἀ- ναρθρους ψόφους , οἷα δὴ σώμα ,
πολλάκις εμπίπτειν ἡρεθισαν. εξων αι μνῆμαι καὶ αι φαντασἱαι ,
i τε δόξαι ἀθροιζόμεναι RQ εσμὸν
των παθών εγείρουσαι , φόβων , επι θυμιῶν, οργών, ἔδ ερώτων , φίλτρων, λυπῶν, ζήλων, μεριμνών, νοσημάτων, τύν όμοιων παθῶν πλήρη ἀπίδειξαν. f. 3S. Διὸ πολος μὲν ὁ ἀγων ,
τούτων καθαρεύσαι , πολύς δθ δ ὀπόνος ἀπαλλαγῆναι αυτῶν τῆς με λ της , και νύκτωρ και με θ' ημε - ραν I
non intelligo. e si enim Obscurum , quinam illi sint in articulati soni , in quos tactus incurrat. aut si εκπίπτειν malum US , evehaturo impingatur, ut navis in scopulOS. REIs c.
Strepitus es tumultus intelligo , in quos per sensum istum anima incidit. Respicit haec fite II. adu: lovin: 8. Tanus autemia enorum corporum . S feminarum ar- enii r appetitus, vicinus in Oniae es. Ob Dunc sensum cupimus , in cimur , ne i--ΠS, IGUi om&S , aemulumur, folliciti fu-
dam medicus dixit , non sola ea sunt, quae a medicina conficiuntur: Sed esculenta etiam & potulenta, quae quotidie in alimentum sumi consueuerunt: eX quibus letifera uis magis in animam diffunditur, quam ex uenenis pernicies ad dissolutionem corporis inferatur. iam uero tactus animam fere corpoream reddentes saepe essiciunt, ut in inarticulatos sonos, quasi iam corpus euadat. Ex quibus quidem omnibus memoriae, imaginationes, &opiniones collectae innumero pertUrbationum grege concitato, timorum, cupiditatum, irarum, amorum, illecebrarum, dolorum, aemulationum, licitudinum , atque huiusmodi perturbationum morbis animam replent 3 3 S. Atque iccirco ab his expurgaridissicile est: magnusque admodum labor est suscipiendus, si ab horum meditatione uolumus liberari, cum die
bi etiam praeteritas voluptates, S rem motione cogat animam compati, F qu9 Ammodo exercere quod non agit. Liem. δε ante ἁφαι non habet. Male Mesrm. εις 'a ρους. IO. 'Eσμὸν των παθω9. J Infra L. II, 62. εσμὸν κακωυ dicit. Hub λ εσμος. πληθος. ubi multa hujus generis Viri Docti. II. 'Eρωτων, φίλτρων. J Insi a L. II, 42. ερωτικα & φίλτρα etiam iunguntur. φίλτρου modo de pharmaco amoris caussa dato, modo etiam de amore coniugali, vel qui erga liberos exseritur, adhiberi solet. Res nota. Vide tantum ad Liban: Ep. 76. Perpe- peram Meerm. φόβου, ἐπιθ. I. 'O πόνος α παλλαγηναι. J Llas πόνος απονος ἀπαλλαγῆναι, e correctione, Nam antea CXa
95쪽
noctuque necessaria nos sensuum conai undito ubique comitetur. Vnde quanta in nobis facultas est, procul ab huiuscemodi locis est abeundum, in quihus etiam inuitus in multitudinem incidat , necesse est. cauendaque in primis pugna quae eX hortim experientia exoritur , & si uis , etiam uictoria: amplectendaque ineXercitatio , quae ab inexperientia eXistit. g 36. Sic etenim audimus ueterum famam ante uirorum, Pythagoreorum,& sapientum: quorum alii deserta maxime loca sibi ad habitandum delige. bant: alii in urbibus quidem, sed in tem plis tamen & fanis uitam traducebant, ad quae turbae omnis aditus praecludebatur. Plato uero habitare Academiam uoluit , quae praeterquam quod locorata erat media VoX απόνωe. quod sit tolerabilius , neque tamen necessarium. REISK. dein Meerm. καθ' ημέρων. a. Τω πληθει. J Forte τA πάθει id quod non modo res ipsa subiicit, sed etiam confirmat scholium marginale, argumentum loci ColN- plectens & memoriae proponens , rubrica in margine coae. Lib. scriptum μι δεῖ. ἁφἱ-
I. Ουτω γαρ καὶ τωυ &e.J Pergit Nostrum sequi Hieron: l. l. c. 9. His igitur restioni-btis invitati natilli philosopsorum , reliquerunt frequentias iarbium , S hortulos stib-DUhctuos . . . Nam tfiagoraei huius-eemorei frequentiam declinantes , in solitudine S deseriis locis Dabitare consueverunt.
Platoniei quoque S Stoici in templorum
ραν , εκ της κατὰ την ἀσθησιν αναγκαίας συμπλοκης ημῖν παρουσης. οθεν οση δύναμις , ἀποςατέον των τοίουτων χωρίων , εν οις καὶ μηβουλόμενόν εςι περιπίπτειν * τω πλη- θει' καὶ ευλαβητε ον την εκ της πεί
νἱκην καὶ την Εκ της απειρίας αγυμνασίαν.
πρόσθεν ἀκου ομεν κλεα ἀνδρων , Πυθαγορείωντε καὶ σοφων' ων οιμεν , τα ερημότατα χω, ιατύκουν' οἱ δε καὶ των πόλεων
ων η πάσα ἀπεληλαται τυρβη. Πλάτων δS την 'Aκαδημίαν ρι- κείγ εῖλετο , οὐ μόνον ἔρημον
mois N porticibus Tei subaustir . . . Sed N ipse Plato, ut posset vacare philosopbiue, elegit orices femium Uillam ab urbe procul ,
non stilum aeseriam , sed S pesilentem. Otios latu legimus usu isse sibi oeulos So.
2. Και πόρ ω του ἁςεως. J Locus hie satis est difficilis. LegebatUr κ. π. της ἄτεως , Correximus autem του e co . Li . & Meet m. Hoc quidem leve, & scripturae conpendio donandum. Sed quomodo Academiam πορρωσού aςίως dicere potuit 3 quae εγγυτάτω rQ-etu Paus in Atti c. p. SS. omni Umque Consensu aliquot tantum palliuin spatia ab urbe erat seiuncta. Vidit hanc dissicultatem Meurs qui ideoque in Ceram: c. 2O. rescribit καὶ προ τού ἁςεος, ut apud E mole M. auctorem legitur. Et sic etiam Mardi: ad Maz: TFr: Diss: V. p. 66 I. Tum vero oportet errorem hunc aliquot iam secula auctorem nostrum
96쪽
θρυς , οὐκ αλλοτριώσει. οὐ γὰρ Pη μάτην , ουδὲ 4 της φύσεω ι καταψευδομενης , των φιλοσόφων ελεγεν ὀ ψας. β ο τοι δρ που
co erat deserto , & procul ab urbe, parum etiam salubris, ut aiunt, habebatur. Quin nonnullos quoque fuisse constat, qui desiderio internae contemplationis , ne distraherentur ,
oculis sibi non pepercerunt. Quod si quis simul cum hominibUs uersando, ac sensus suis assectionibus explendo, se futurum esse impatibilem putat, is& se & alios quibus id persuaserit, decipit: neque aduertit, se eo ipso quod
a multitudine non alienatur, maXime
in affectuum potestatem cessisse. Non enim temere neque de natura philosophorum mentiens asseruit ille, qui dixit. Hi uero a pueritia primum iteriuobsedisse , nam Hieron' l. l. se iam legit, elegit Acaramiam, villam ab urbs procul. Crediderim paene intervallum tantum aliquod , licet brevissimum, significari. Graecorum μακράυ & Latinorum procul eo modo adhiberi ad figatis. Vt II, 3O. dudum notarunt Viri Dore immo & μακράν & το πόρφω quamvis di tantiam, etiam brevi simam notare , Observat Clar: Albenti ad Hel ira: in V. εκῶ. ' Aςυ peculiariter dici Allienas, uti Roma, PIuvius Nilus &c. norunt qui
3. 'Eπἱυοσου. J Id alii quoque significant. Ae an H. IX, IO. Πλάτων, νοσερου χω-piου λεγομAου ε αι Gς 'Aκαδημίας. ubi plura hae de re Interpr. Quae si vera sunt , parum profecisse dicendum est Cimonem, qui Uκαλλωπισε το ἄτυ , τηυ 'Aκαδημίαν εξ ἀνύδρου καὶ αὐχμηρaς κατἁρφυτον ἀποδείξας ἄλσος, νσκημένου ἱπ αυτου δρόμοις καθαροῖς καὶ συσκίοις περιπάτοις , apud plute T. I. p. 487. C. Mox σωυ omiserat Cantabr: contra fidem priorum editorum & couicum meorum. q. Πολυ των π. κ. &e.J Melius καταδεδομλωται αυτον & καταδ. active accipiendum est. Quod solet. VALEn T. Posterius hoc verissimum , sed αυτου subintelligere malim. Nota est vis verbi modii , & quam vane in M-Deor Luciano legatur το καταδουλούσθαι μὰν ἐτέρω, το καταδουλούν δῖ εαυτω γίγνεται. I tile: ad Thuo: III, 7 o. & alii ostenderunt. Sen.
Vel αυτη τj0 οὐκ ἀλλοτρ. Postremis illis ad scripserat Reis . proprie n0n - Alienationia Uu 9. οὐκ ἀλλοτρίωσις est quasi unum vocabulum , & sie exaratum erat in Meerm. Nota Grammaticorum figura του ὐφ' εν. S. Της φύσεως καταψευδομένηςJ Καταψίυδόμευος. significatur Plato , cui VS ille locus notabilis legitur in Theaeto. REJ SK. Optime. καταψευδεσθαι cum genitivo Graecis passim climentiri aliquid de aliquo, temere alicui aliquid adfingere. Sic καταψεύδεσθαι της αυθρ πιυης φύσεως , infra L. IV, 21. Alia dabit Perit: ad Ael: V. H. XII. c. 36. 6. O τοι δῖ που εκ νέων &c. I Haec usque G
97쪽
in plateam ne sciunt quidem, neque ubi forum, aut curia, aut quicpiam aliud publicum ciuitatis collegium constitutum sit. leges autem , & decreta quae uel dicuntur , uel scribuntur , neqUe Uident , neque audi. unt. studia uero sodalitatum ad magi. stratus, & conuentus, & coenae, &commessationes cum psaltriis , ne insomnis quidem ipsi agendae Occurrunt. Nam bene ne an male quicpiam in ciuitate euenerit, aut alicui ne a maioribus aut uiris aut mulieribus malum aliquod contigerit, magis eum latet, quam marini calculi qui appellantur. atque haec Omnia neque an nesciat, nouit: quippe cum non captandae gloriae causa ab his abstineat. sed reuera corpus tantum eius in ciuitate maneat , & uersetur: mens autem Omnia
haec parua & nihil omnino esse existi
ad finem Seet: e Platone sumta sunt in Theaet: I 27. unde multi alii etiam in sua rura derivarunt. Clem: Alei: Strona: L. V. p. 506. Theodon: Serim. de Viri: Adt: p. 667. Eusebe P. E. L. Xl I. p. 6O2. & Xlli. p. 672. D. quae collata sibi mutuam opem praestent. μsu debet cod. Li . & Meerm. T. δε εταιρειων. J Sic edi curavimus. antea legubatur σπουδαίτε. non tantum 60 . Meermanniani auctoritas, sed & Pluto, &quos eum descripsisse dixi , ita iubent. Prosταιρειων, Clem: ADTe & Eufe εταιριωυ. ει & ι, quia sonus paene idem erat , in itisce passim conscindi supra diximus. 8. 'Eu πόλει. J Ita recte. Solus Cantabre Aomiserat , sed Pliato & ceteri contra Veniunt. Dein τω κ. restitui pro το κ. quod εκ νέων πρωτον μεν εἰς αγορανουκ ισασι την Ουον , υθε ρτου
δικαςηριον ἡ βουλευτηριον , ἡ τι
κοινὸν αλλο της πόλεως συνέδριον ,
κακως τὶ γέγονεν β εν πόλει , ἡ
γεγονὸς , πρὸς ἀνδρων ἡ γυναι- κων , μαλλον ' αὐτὸν λέληθεν , η οι τῆς θαλάττης λεγόμενοι χό
μόνον εν τη πόλει κεῖται αυτρυ
prius legebatur. Reste τω editur apud Eusebr& Platoni atque alijs reddendum est. Idem iubet Edit: Florent: & Coi L f. nisi quod in hoc pro enclitico τω, CXaratum fuerit τω. quod etiam eii in Meerm. Pro ta προγό9ωυTDeoi sed solus , ευ προγόνων. FIGIO RUtem& si προς ανδρων. 9. Aυτὸν λελωψεν. J Et Lugi. D Cantabr: d: volebant αυτούς. Sed Pluto & reliqui contradicunt. Non meminerant Edd: quod translatilium est, a plurali ad singularem Atticos & alios saepissime transire. χόες Platonis Interpreti redduntur marIS GVenses , quod merito probabat minis. ad Clem: Aleae: p. 64. Paullo post αρχεται Meerm. pro
ἀπέχεται. male. Ita Πετρται κατα Πίνδαρον. J Apud Platonem inl
98쪽
τα πάντα ηγησαμένη σμικρα καὶ οὐδεν , ἀτιμάσασα , πάντα η ἔψπετεται κατὰ Πίνδαρον , εἰς τωνεγγῖς οὐδεν ξαυτο συγκαθιεῖ
litet, ut Pindarus ait, telluris inferas plagas, & superos dimetiens, & coelestia sidera, atque omnem tibiqUe PCrum naturam indagans, & in nihil quicquam sese ingerens , quod sit prope. 9 3 7. PIis enim uerbis Plato non ingerentem se in antedicta impatibilem ex ipsis permanere inquit, sed qui in nihil quicquam horum sese ingerat Iccirco neoque iter, inquit, nouit in plateam, neqtie ubi sit forum, aut curia, aut quicquam aliud huiusmodi particulare. Non inquit, nouit & congreditur, &obuersiitur, obuersans Uero, atque ex ipsis sen-1us e X plens neque an nesciat, nouit: sed e contrario dum ab ipsis absti net, ipsaque ignorat, tum demum se neque scire ait, an nesciat. Vt ad coenas autem conueniat, ne in somnis quidem,
in Theaet: unde hic totus locus aeceptus est . legitur φέρεται. Nec tamen non hanc veriorem lectionem puto. nec enim temore ita apud hunc auctorem, summum Platonis amatorem, scriptum arbitror: & grandis haec atque elegans translatio mirifice convenit poeticae locutioni. Praeterea vidi antiquissimum exemplar eius politissimi doctissimique scriptoris, in quo, cum , quemadmodum in eχCusis intus legatur, in margine tamen adnotatum est , scribi etiam πετεται. Λnimadvertendum autem , locum tantum Thebani poetae ab hoc nostro indicari , cum plenius id carmen a Platone ponatur. Quae enim sequuntur hic , Porphyrii ipsius sunt, is uis veph js sententiam absolventis, & quod a magni spiritus poeta magnificentisssime prolatum fuit , sine ullo sermon js Ornatu tradentis. VICTORIUS. Πέτεται κατα Π.J Praeter illos, e quibus haec omnia petita dixi, haec Pjndari etiam respicit Autone L. I l, i 3. sed alio , quam ceteri sensu , ut Gntrahero etiam animadversum. Omnes habent πίτεται , nisi quod
Eu eb: πέταται. HOC Certe απιητικάτίρου quam φέρεται. και κατα πω αρου erat in Liti
nesse viam au forum , nosses item Destim
99쪽
Inquit, occurrit. multo minus igituris indignaturus est, si iusculo aliquo,
aut caruncula priuetur : at omnino
curam aliquam his est adhibiturus: &non potius omnia haec parua quidem& nihil, si abstineat, sed si assumat,
magna &. noxia eXistimaturus. Cum enim exempla in rerum natura habeat, diuinum esse felicissimum; miserrimum contra, quod diuinitate caret, illi similem, huic dissimilem sese praestabit: uitamque instituet conuenientem illi, cui esse similis uult, tenui
admodum uictu contentam , quaeque mortalibus rebus minime repleatur.
ναρ , φησὶ , προσἱςαται αύτρ. σχο λη ἄρα ἀγανακτησειεν ζωμῶν καὶ κρεαδίων ἀποςερούμενος , . η ολως
προς τησεται ταυτα. - οὐχὶ δῖ πάντα ηγησάμενος μικρὰ, μὲν κωὶ ρυ
δρν Εκ της ἀποχης , μεγάλα δῖκαι βλαβερὰ εκ της προς γωγης ,
ε παραδειγμάτων Eν τω οντι Egω- των , του μὲν θειου , εὐδαιμονεςά
του , του δε ἀθρου , ἀθλιωτάτου , τω μὲν , o μοιώσεται , τρ δρ ἀνομοιώσεται , τον εικότα βιον ζών , φ
ομοιουται , λιτον τε τρυτον καὶ αυ-
τάρκη καὶ ηκιςα τοῖς θνητοῖς ο εμ-
iterari iubebat, ut si ουκ οιδεν, Aῖεν, ἀλλα&c. Frequens est, ut syllabam , vel integram quoque Vocem, quae praecesserat negligeret insulsa librariorum natio.
3. 'H ολως προς/σεται ταυτα. J Pro προς σεμται prior interpreS reposuerat προσθου σεται. sed vel non mutandum est προςήσεται. Vel totum ita legendum , ἡ εἰ ολως ου πρcσθησεται. VALENT. Forte προσήσεται ad se admittet , adsciscet, amplectetur. REIsΚ. OmneS OOnsentiunt in προ σεται. nal P προς/σε , quod est
in Ligis idem fuit. Estet hoc a verbo πρ - μι, cui hic locus non videtur. Si a προσμίτημι descendat , legendum est προσςησεται , quod placebat Cel: Abre: Dio , cuius Verbaliae adscribi quam maxime merentur. In huiusmodi compositis , in quibus simpleX verbum a ς Vel ς in ejpit , omissione alterius e in praepositione προς , quidquam sere frequentius. Ita male in H. Steph: Thes: habetur προτερίζομαι , atque iS pariter atque Salmas: in Hessi reponi Volunt, προ ρνιζόμενος, plD προστερνίζομαι di προστερνιζόμενος. Longus L. IV. P. I 33. προσετερυιζετο, και ἐξελθUῖν των περιβόλω9 ουκ ι θελευ. V. Gat. ad M. I9n.
p. lo7. & I99. Dilue: Thuc: p. 38O. Haec ir Dodi: II οσίςασθαι h. l. per os en ero , taedio S oneri esse, ut saepe apud Graecos, explicat Reishius ad PDie Optaso: p. 39O. Solent Graeci hac significatione cum dat: construere. Hic capi potest eodem sensu, quo paullo ante, aut omnino haec illi conting tint , et ui veniunt. de quo vocis usu Gaiah ad Anton: VI, q6. pro σχολη, quod praecessit , Ligys perperam σεχολε. ME Um.
ου ι δε ομοιωσεται , Caeteris per parenthesim interjectis. Possit quoque pro εὐ τω οντι legi Eν τω ἁγχιτα εςωτων , exemplis , unde iUcolligatur , in proximo ouis. REISK. S. Παραδειγμάτων εν τω οντι εςωτων. J Vstius. OrrOXerat ευ πω vjι. Nihil innovabit , qui haec Plialonis esse meminerit , in Theaet:
p. I 29. D. πα αδειγμάτων ἐν τα οντι ετωτων του μεv θείου, ευδαιμονε του, του δε ἀθέου ., ἀθλιωτάτου . . . τω μευ ὁμοιουμενοι , τω D ανομοι-ουμενοι. ζωντες του εἰκότα βιου ω ρμοιουνται.
6. 'Eμφορούμενον.J Aut εμ ερη legendum est, h. e. smilem , aut ἐμφερόμευου. quod pene
100쪽
ον , ἀλλ' οὐκ , εἰ ὁιοντε ρο , απάσης τροφης οτι ἀφεκτεον λα-
νοηται , τοιὶ πάθεσι συναγορευθ
τε τὸ αναγκαῖον μόνον διδούς τη φυσει καὶ τουτο κούφον καὶ ο διὰ κουφοτέρων τροφων , πάντο παρά τουτο , ως εις η'δονην συντρῖνον , παραιτησεται. περο
338. Nam quoad de cibis altercatur quispiam, & edendum esIu etiam hoc contendit, &non ea sententia est, ut si fieri posset, omni prosus alimento esse abstinendum assereret; patrocinari is aspectibus iactabunde & inaniter uidetur: utpote qui nihil referre ea eXistimet, de quibus altercatur. At qui philosophatur, per uim quidem coactus ab his sese non
abstrahet: qui enim uiolenter cogitur, nihil ominus illic resistere consueuit, unde inuitus abducitur: non tamen si
uinculum sibi crassus reddat, aliquid quod nihil referat, facere se eXistima. bit. Qua propter quod necessarium
tantum modo est, naturae eXhibens,
atque id admodum leue, ac quam le
uissimis cibis potest, quicquid modum
hunc cXcesserit, utpote ad Voluptatem
idem est, tantumdemqe valet atque συμπεριο ρόμενον accomo antestu sese alteri, aut tandem, adscita lectione cod. Lipsienses, εμφορούμενος, legendum των θ/1των εμφορούμ νος , aut της θλητῆς βορας εμφορούμειος. REIs C. Paullo ante pro εἰκότα Mesrm. perperam εἰκόντα. I. Διαφορῆται. J Διαφορεῖσθαι h. l. non est
disssentire, sed animo angi, laborare, aequo animo non esste, sit ne aliqua res nee De sit, hoc sit modo , an alio, sed eaei stimare, multum svi a interesie, res ut sit, aut ne ut sit, ut sic se habeat , an aliter. est ergo διαφορεῖσθαι idem ac paullo post διαφέρεσθαι. REIs M. Clar. Abre loliis placebat διαφορῆτε κἀ Vel διαφερηται και. Pro βρωτων Mesrm. βροτῶν. errore frequenti, Ut supra vidimus. 2. 8 1ς κάι τόδε βρωτεου. J 'sὶς τόδε καὶ βρω-
3. Δοξοκοπε7J Verbum est rarius. dicitur de inani opinione, quae frustra aliquem obsidet, uti alia honposita huius originis. Apud PDI.
in Per. p. IS . E. pi o δοξοκομπῶυ & δοξοκομπία aliqui codices nostram vostem , & δοξοκοπία praeserunt. Postrema hae utuntur plures, & Noster infra ii, 52. ubi vide. 4. 'Eαυτου- ο φιλοσοφω9 ουκ ἐ.J Mon: in Vit: Porph: e. 8. V. D. ad Ilier se in Aur: Carm: p. 26O. atque alii ἐξαγειν sαυτον OXpli 'cant per vitam phi eripere . quo sensu solet Nolitur, uti dicemus ad L. II. 3 46. capi hic posset de αποςάσει, CVm quis a sensibus se abducat, atque animUm Corpore quasi educat, ne eius molo 3 adicetibus impediatur, quam doctrinam passim inculcat. Locutionis tamen indoles eadem est. S. Δεσμου παχλων. J Vide supra I 34. &infra δεσμού παχύτητα Vocat q7.