Porphyriou Philosophou Peri apochēs empsychōn vivlia tessara. Porphyrii philosophi De abstinentia ab esu animalium libri quatuor

141쪽

Dὸ Abstinentia Lib. II. IOS

necesse esse arbitrantur: cum huiuscemodi omnes consecutiones & prauae sint, & nullam statuendi quicpiam necessitatem afferant. quarum quidem prauitates omnes manifeste hinc iis qui contentiosi minime fuerint, conspici facile possunt. Quocirca nos cum alios ex huiuscemodi erroribus iam coarguerimus, alios item procedente disputatione simus conuicturi, nunc ad considerationem hanc de sacrificiis eX-plicandam descendemus. Atque unde a principio originem habuerint: quaenam ct qualia primo fuerint, quo pacto immutata sint, & quando, eXponemUS. tum omniane philosopho sacrificanda: quibusque sacrificia ex animalibus offerantur, & denique omnia quae his annexa sunt, partim si nobis eXcogitata, partim

a ueteribus accepta referemuS, moderat iis

3. Πασαι μοχθIta omnes codd. nisi quod Bori: μοχθηραὶ quod a Fogeroth in margine positum , & a Valent. Conprobatum erat. Paullo ante post ουσω9 Li . perperam καὶ Omiserat. q. 'Eριςικοῖς προπίπτει. J Togerolle & Valent. restituebant προσπίπτει. Notum est Vocabula illa millies confundi , ut infra etiam Ili, 26. Ubi tamen vulgatum tueor. Nec secus hoc in loco προπίπτει procidit , ultro in Ocul QS incurrit. Inest voci significatio , quae subitum & ultro apparens arguit. inde malo sensu προπετως est praecipitanter, inconsiderate , & προπίπτει9 temeritatem in

agendi impetu significat. V. Gaiahe ad Anton: I, I7. & L selingo ad Diode XV, 65.5. Σκέμμα διευκρινήσομεν.J Ita recte Eu . pri- των sκαὶ πασι.

κολουθιω ν τούτων

καὶ οὐδεμίαν ανάγκην

καὶ ο τι μεν a πάσαι

μοχθηρίαι

ναργως αὐτόθεν τοιο μη δ ὲ

κοῖς προπίπτει. ημεῖς μεντοι τὰς μὲν ηδε ευθύναντες , τὰς προῖόντος του λόγου ελεγξειν μελλοντες , νυν τὸ περὶ των θυ-

τάςτε ἀρχάς , οθεν γεγόνασιν , αφηγουμενοι , καὶ τίνες , καὶ ποῖαι ησαν αἱ πρωται ο πως μετε- βαλλον και πόθεν , καὶ εἰ πάνταθυτεον τω φιλοσοφω' τίσιν τε θυσίαι αἱ λα των ζωων γίγνωνται και ολως παν η το παρακείμενον, τα μὲν , αὐτοὶ εφευρίσκοντες , ταδε , παρὰ των παλαιων λαμβάνον

ores & Cod. etiam Lis . ae Meer . qUod, nescio qua auctoritate, in λακρινγσομεν mutarat Valent. Vocem ipsam inlustrat Gatnho ad Antone X, Ia. Cic: ad Attic: VII, 8. id φιλοσοφωτερον διευκρινήσομεν. ubi aliqui

κρινουμεν. malo.

6. Πως μετέβαλλον κ. π.J Co . L f. Πωοτε μετεβ. κ. π τε , quod merito probabat Reis ius. πότε etiam MEE I. MOX pro γιγνωvται edd. 3Utiquissimae nee non Cou . Mscripti γίγυονται legendum suadent. 7. Παρακείμενον. J Non improbo. usitatius tamen est προκείμεvov. praeterea in sententia τίσι τε αἱ θυσίαι γίγvονται deesse videtur aliquid , nisi ad τίσι volumus subaudire θεοῖς ἡ δαίμοσι v. REIS . 8. Του συμμέτρου - ςοχαζόμενοι.J Στοχά-

142쪽

σες , ἀναγράψομεν , β του συμμέτρου καὶ οικείου τὴ υποθέσειςοχαζομενοι κατἁ δυναμιν. εχει ὁ θ

β s. y Ἀνάριθμος μέν τις εοικεν μαι χρόνος , ἀφ' ου τόγε πάντων - λογιωτατον γένος , . ως φησὶ Θεόφρας ος , κάι το ἱερωτάτην

6 ὐπο τοὐ Νείλου κτισθεῖσαν χω - ραν κατοικουν , ἔρξατο πρωτον s

tione ea seruata quatenus fieri poterit, quae proponto argumento maxime sit accommodata. Res igitur in hunc modum se habet. g s. Innumerabile fere quoddam tempus est , eX quo omnium eruditisssimum hominum genus , ut inquit Theophrastus , qui sanctissimam a Nilo conditam regionem incoluerunt a uesta & foco sacrificare coelestibus diis primi coeperunt,

non δεσιαι της συμμετρίαζ id saepius dixit Diod

Sior uti ad Lib. I. c. 8. docet magnuSComment: qui Nostri oblitus non suit. I. Ἀνάριθμος μεν τις ἐ. -J Haec & quae laquuntur usque ad illa την δε αρχαιότητα&c. non procul a fine huius . e Nostro exscripsit Eusebe Praep: Euang: L. L p. 28. qui partim Porphyrio opem praestabit, partim ab illo exspectat. Adscribitur margjni

2. Αογιωτατον γένος 4 Aegyptios intelligit, quorum sapientia passin praedicatur. λογιωτάτους πά9των dicit infra 26. λόγιοι sulatiapientes & rei cuiusdam perist. Ita λογιοτατοι των. ἱερέων & similia apud Plat &

X eode n4 Opere petita suspicor. Sed e totythris quos ille conscripsit, quinam signifieari videatur, dicam ad f II.

habet Lim. Aegyptum signi licut , sed quare eam. a Nilo conditam dicit 3 An Regem intelligit, qui Dio Sic: I, 63. Νειλεύς, aliis Νεῖλος Vocatur , a quo Nilus Aegypti urbs etiam nomen acceperit 3 Ita videtur FAbrio ad Leon: AEat: diatr: de Nilis Bibi: Gr: V. . 2. Sed licet hunc bene de Aegyptiis iniisse meritum sacile dederim , non tamen adeo , ut regionem condidisse commode dici queat. Malim itaque de fluvio accipere. Loquitur Auctor e persuasione veterum, quam talsam tamen esse suadent rationeS. Summi Bocharti Geogr: L. IV, 2q. licet non ignorem , unde alii patrocinium quae rant, . quos laudat V essest ad Heroi II, s. qui Aegyptum , seu potius inseriorem eius partem , fluvii alluvionibus & adgesto limo natam credunt , undi Nili donum Vocant. flumenque ipsulaa της μὰν ἄνω σωτηρ , της κιτω δp καὶ πατηρ και δημιουργὸς Helisi dicitur. V. Oleare ad Philostr: Apol: Tyan: VI. i. & I et elingo ad Disi I, 34. qui locutionem illam κτίζειυ χωραυ , latiis me apud Graecos patere ostendit Observet II, IS. 5. 'Aφ' εςἱαζ. J Apud Euseb: Praep: Euanget est ἐφ' ἡς. ubi Doctiis: Vigerus vertit ad focum domeficum. Et sane rectius quam ego a Vesa. VALENT. Vid: Schol: Aristoph. Vesp:8 2. 1ententia est , primi Omnium , quibus sacra fiebant erant dii coeli tes , & in his ipsis auspicium sacrificandi subat a vesta. RE ISK. Optime. . I urnuto de Nat: Deor: 28. καθὸ καὶ ταῖς θυσίαις οἱ 'Eλληυες απὸ σκο

πρωτης τε αυτης ηρχοντο, και εις ἐσχάτην αυτηυ κατέπαυον. . ste ergo restitui etiam Uebet

Elisebio, ubi Viger: non videbat quomodo hic conVeniret πας ιμ εο istud ἀφ' sςίας. Id convenit unde paroemium Originem traXit. Plato in Crat: p. 276. ἁλλοτι ἀφ' 'Εςἱας ἀρχώμεθα , κατἁ του νόμον. ubi caussam expositam lege.

143쪽

Do Abstinensia Lib. II: Io

non myrrhae illi quidem, neque ca

siae , aut thuris croco mixtorum oblationes: multis enim aetatibus post assumta etiam haec fuerunt, qui primus erroris gradus extitit : quando homo in necessarii uictus inopia consti tutus multis cum laboribus & lachry

mis guttas horum diis obtulit. Sed his tamen prius non sacrificabant, sed

6. Ου σμύς Ase ουδὲ κYσlat. 3 Communibus Ioeis, quae dicunt, inhaerere nos haud Oportet. Temperare tamen mihi non possum , quin adscribam illa Ovid: I. Fast. 337. Vnte Deos homini quod conciliare valeret

Far erat , S puri lucida mica fulis.

Hondum pertuleriat Dorimatas corticem yrrhias Acta per aequoreas hospita navis a

I tira nec E frateS , nec miserat India coinim eo fuerant rubri cognita fla eroci. gra dabat fumos ferθis contenta da binis Et non exiguo laurus adusa sono. 7. Πλάνης κλιμακτης.J Apud Euseb: qui hunc

locum adducit in prim: l. προπαρ. εὐα . legitur πλάγρος ερευνητης μας ρ. Nec tamen alicui

auctor sim , ut ita emendet Ρorphyr: Vereor enim ne cuiuspiam , non Valde periti hominis, haec sch0lia fuerint, qui Crediderit valere κλιμακτηρ id , quod duobus verbis expressit. ipse tamen aliter sentio, arbitrorque significare lile κλιμακτὴρ , si lectio haec integra est , erroris origo , &tanquam adscensus quidam ae gradus. cum autem illo modo legatur , in magnifice excusis Lutetiae Pamphili codicibus, vidi ma lius criptum , in quo posterius tantum eOrUm Verborum legeretur. Vica ORlUs. In Eus: aliter legitur και πλάκης ερευ'της μαςηρ ὁ ἁν- ρίπος γιγν μενος , της αναγκαιας γης μετὰ πολλων πόνων και δακρύων απηρέατο τοῖς θεοῖς.

Quae ita reddidit interpres, cum ἴθmst cu-

νης κλιμακτηρ , οτε ανθρωπος γιγνόμενος της αναγκειας ζωης , με- τα πολλύν πονων καὶ δακρυων , Rςαγονας τούτων απηρξατο τοῖς θεοῖς , οὐ τούτων ε θυον προτερον ,

DAHus erroris indagator essectus sos multorum Iaborum AIque lacrumarum guttas necessariae vitae primitias Diis obtulit. Verba ut in Porph: leguntur commode reddi possunt, ut iam sum interpretatu S, si pro γιγνόμενος scriberetur περιγ. ' VigeritScenset ερευκητης in Eus: esse glos lema expli-CanS ματηρ. VALENT, Aut περιγιγνόμενος aut εγκρατης γιγνόμενος, REISK. MEUVIJI. κλιματης. Dudum refinxeram πλάνης και ματηρ , quod nemo non videt quam facile ex κλιμακτηρ

nasci potuerit. multum laetabar , eum id ab Euseb firmari animadverterem, apud quem tamen VOCem ερευνητης pro glossetnato osse habendam , cui solet inportuna librariorum natio saepe voci iminus frequenti 1ubstituere frequentiorem , quae dein in textum in repit) e Nostro maxime conficio, non, ut Vigero placebat , quod μας ρ idem sit atque ερευνητης, nam alias duae illae Voces uti ainiungi solent. Vid: Bergier: ad ΘΠΟΡΘr: L11. & Sylburg : ad Clem: AIez: p. 8Iq. Quod si και ματηρ tibi djspliceat, utique tamen praestat κλιμακτης. non, quod ValeΠt. dederat κλιμακτηρι. Et sane Felice antiquiores e . & Ligy. Coae. in κλιμακτηρ Consentiunt. 8. Σταγόνας τουτων.J Sic apud eundem excusum. ςαγόνας απηρζατο τοῖς θεοῖς. ου τουτωνουν εθυον. quod tamen illinc abest τούτω9 inscripto exemplari reperitur, qua parte convenit illi cum Porph: VICTORIUs. Τοῖς θεοῖς ex febr restitui: legebatur τοις θείοις' το θῶcis Graeci solent dicere, non οἱ θείοι hoc sensu. 9. 'Aλλα χλοης οἷου εἰ τι in τ. γ. φ. -J Respicit haec etiam Euseb: in Dem: Euang: C.

144쪽

ἀλλα χλοης , οἱον εἴ τινα της γονίμου φύσεως χνούν ταῖς χερσὶν αρα-

μενοι. λψ δένδρα μεν γαρ δε προ

ζώων ἀνSδωκεν η γη' των δενδρων δε πολύ πρόσθεν την επέτειον γεννωμενην πόαν , ης δρεπόμενοι

ψύλλα καὶ ρίζας καὶ τοὐς ὀλους

της φύσεως αυτών βλας οὐ ς δὴ κατέκαιον οῦ ταύτη τοὐς φαινομένους ρυρανίους θεούς τη δῖ θυσία δεξιούμενοι , καὶ ἔψ δια τού πυρὸς ἀπαθανατίζοντες αυτοῖς τας τιμας. τούτοις γαρ καὶ τοπύρ α θάνατον δ4 φυλάττομεν εν τοῖς ἱεροῖς , ον μάλις α αυτοῖς

-IO. p. 34. B. & Theodoro in Serm: de Sacris: ubi in eo est, ut ostendat Porphyrium existi-inasse, aliena elle a Vera pietate sacrificia , atque laaec illum e sacris literis fuisse suffuratum, ἀλλα χλόης οἷον τινα της γοῶμου φυσέως χνοοῦν ταῖς χερσὶν αράμενοι &c. Tangit quoque antiquissimum hoc Aegyptiorum institutum Dioi I, 3. διο κῶ της εὐχρηςίας της περὶ

την βοταρον ταύτην μνημονεύοντας τοὐς αυθρωπους , μεχρι του νυν, οταν προς θεοὐς βαδιζωσι τη χειρὶ ταύτης λαμβάνοντας προσεύχεσθαι. ubi

Porphyriana haec tangit IV eling. IO. Δένδρα μὲν γαρ -J Uti Empedocles apud Pluto T. II. p. 9IO. C. 'Eμπεδοκλης πρωτα τω9 ζωαν τα δένδρα εκ γης ἀναδύναι φησι. ΙΙ. Tων δέGρωυ καὶ J Refinxi σωυ δέ δρωυ δοῦ πολύ ut erat in EVI: Floro nec secus in Euseb: Lips ac Meerm. Cod. legitur. Melius censeo , quod apud Porphyr: sequitur γ γνωμὶνην , quam Et Eb: γιγυομέυκυ, licet id quoque se tueri postit. Pro επέτειου pessime

Lo I. ἐπετειQV. I a. Κατέκαιον : ταύτη. J Sic haec distingui debent , & distinxerant edd. VetustiorOS. Omnes autem ταύτη perperam pro ταύτη dederant.

herba ipsa, quam ueluti quandam se.

racis naturae lanuginem manibus decerpsissent: Nam arbores ante quam animalia terra edidit : herbam item quae annua germinatione eXoritur, multo ante quam arbores emisit. cuius folia decerpentes , & radices , quin integros quoque ipsos caules flammis adolebant. Sacrificio hoc coelestes deos qui uidebantur , e Xcipientes , & igne honores ipsis immortalitati consecrantes. nam his quoque ignem immortalem in templis solemus conseruare , quippe qui simillimus ipsis sit. Ex sussi tu autem

I3. Θυσίη δεξιο συοι. J Elegans Vocabulum, uti δεξιοῖσθαι δωροις apud Aelian V. H. I, C. 32. & alia. eum usum He Fis: respiciens. δεξιούσθαι , προσάγεσθαι. Vid: ibi Celeb: Aia

Eu eb: utrumque quidem probari posse, sed nostrum intellectu esse facilius recte ibi notat Viger. Vim potestatemque verbi ἀπαθανατίζειν eximie, ut solet, declarat P. IV effe-liugo ad Diod: Sio: L. II, 2O. docetque ἀπά- θαυατίζεσθαι de illis omnibus dici, qui quovis

modo inmortalitatem consequuntur , undeno strum quoque ἀπαθανατίζειν τας τιμας ill- lustrat. IS. φυλάττομευ &e. J Sic apud Pamphilum, ἐφύλαττου ΣθE9ατον ἐν τοῖς ἱεροῖς ως ου. VICTORI Us. Et eb: ἐθύλαττου. VALENT. Explicari haec debent e more Veterum , qui aeternOS ignes in honorem Deorum alebant. Sic pr3eter pensiles lucernas, aram quoque & ignem

semper ardentem ab antiquis Vestae suisse sacratum, ex hoc loco ostendit Spanis e de Vest: & Pryt: Graec: Tom. V. Antiq: Graevii. Sed ad unam Vestam Noster haec non restringit.

145쪽

De Abstinentia Lib. II. IO9

eorum, quae e terra incendebantur, hoc est ex thymiasi, θυμιατηρια, quasi dixeris sumtoria, aras, & θύειν sacrificare, & θυσίαζ sacrificia appellarunt. quae scilicet

nos, quasi posterius peccatum eXcedant, non recte interpretamur: cum cultum qui diis ex animalium immolatione uidetur exhiberi θυσίαν, hoc est sacrificium uocemus. Tanta uero priscis illis cura erat, ne uetUS consuetudo uiolaretur, ut aduersus eos qui ueteribus omissis noua introducerent, eXecratione usi, ea quibus nunc sussire consuevimuS, αρύματα , hoc est eXecramina nuncuparent. Atque hunc quidem antiquorum summentorum usum animaduertere inde etiam unus quisque posset, quod multi nunc quoque concisa ex odoratis li

gnis

I6. Ουσίας - εκβαίὐοντα.J Illie το ουσιασαι& es μαίνοντα in excuso. scriptus Vero, quem vidi, nulla re discrepat ab auctoris lectione, priore in parte. VICTORIUs. Conficiebam legi

que Graevius, Ledi: Hesiod: c. 8. sed pulcram metaphoram in ἐκβαωσιυ & similibus proscribere nou audeo. Reishis kς hic idem esse videbatur ae προς, & leg: ἐκβαίνειτες. Vols άς pro ut sumatur, leg: εκβεβαιούντα. ut impietatem recentiorem coni mantia Ssabilientia. Ι7. 'Αρασομέυους. J MeliuS illic αρασαμένους. VICTORIUs. In aliis e . erat αρασομένους, &se etiam in GV & Meerm. O . unde Reis ius coniiciebat legendum esse αρωμένους. Adscriptum erat in margine Lies hoc scho

lium δια τι αρύματα τα θυμιαματα λέγεται και ως δι' αυτων θύσαντες κατηροῦντο ἰ1 ηυχοντο. ἐκ τούτου γαρ την ευπην αραν φασὶν. & sic

ὁμοιώτατον. εκ δε της θυμιάσεως των ἀπο γης , θυμιατηρια τε ε κάλουν , καὶ το θύειν , καὶ

ὐςέραν πλημμέλειαν εκβαίνοντα , οὐκ ορθώς εξακούομεν , την διὰ των ζώων δοκουσαν θεραπείαν κα-

λουντες θυσίαν ' τοσουτον ὁ ε τοῖς παλαιοῖς του μη παραβαίνειν

εκλειπόντων το ἀρχαῖον , επειροσαγαγόντων δε ἔτερον II ἀρα- σαμένους , αρώματα τὰ θυμιώμενα νυν προς ορευσαι. τηνδε αρχαιοτητα των εἰρημένων θυμιαμάτων κατίδοι τὶς αν Eτι '

βλέφας , οτι πολλοὶ καὶ νυν ἔτι θυουσι συγκεκομμενα των λβ ευ-

etiam Meerm. nisi quod ibi pro θυσαυτεο sit θύουτες. romata unde se suerint dicta distaquiri h. l. non debet. Bouaeus a Stapet ad Timeo r: Η. P. IV, 6. deducit ab αράομαι precor, sed quanta est humanae memoriae infirmitas, ad L. IX, 7. sibi parum constans , aliunde arcessit. Paullo ante, pro ἐπεισαγαγόν- τωυ Cod. Listi . habet επεισαγόντων. quod merito praeserebat Eois ius , ob praecedens εκλειπόντων. nee secus est apud Eusebium.18. Εὐωδωυ ξύλω9. Arbores olim, in primis odoriseras, in sacris fuiste adhibitas, profani tradunt, turis usus illis est recentior. Plini H. N. AIII, 1. Iliacis temporibus tures non

supplicabatur e cedri tantum S citri βο-rum fruticum in sacris fumo convolutum k

nidorem Derius , quam odorem noUerant. nos huius antiquiorem usum e sacris tabulis

scimus. sed de his agendi hic locus non est. Quod vero Spencere legem , qua Deus lignum cedrinum cum vitula comburi iussit,

146쪽

II O

τρς γῆς , και πρώτης δρυὸς καρπο- φαγήσαντες , τῆς μεν τροφες , λατην σπάνιν , μικρα , τίν δε φύλ- λων αὐτοῖς πλείω τοῖς θροῖς εις ταρθυσιας ανῆπτον. μετα δὲ ταύτα ο

ex veterum illo ritu arcessit . de Leg: Hebr: Rit: e. 8. id demum est υπορέσει δουλεύειν. Paul

δειξαμεν. ibid. S9. Κάρυον latissime patet, ut Latinorum nux. notat omnem fructum cortice duro tectum, & hinc Iuglandes etiam, quas tanquam Iovis glandes dictas volunt, quod homines diu glandibus nutriti', inventa tandem arbore, quae nuces ferebat, sua-Vique sapore gustato, ob praestantiam Iovis glandes adpellarint. Sed vid: Boreaeus a Stapet ad 2 eopbr: H. P. III, IS. hoc Ob illa quae sequuntur, monere debui. Κάρυα Omne genUS ακροδρύων complecti docet etiam Casaube ad Athen: LL, I 2.2I. Aλις δρυος ε .J Notum proverbium, & ab antiquis Criticis saepe expositum. Utitur etiam IV, 2, Confer Casau : ad Theopse:

gnis quaedam diis adolere consileuerunt. Unde cum post primum illum herba

rum eXOrtum producere arbores terra

iam incepisset, & primum quercus fructibus homines uescerentur, eX fructibus pauca ob alimenti penuriam , ex soliis plura diis in sacrificia offerebant. Postea uero cum uita mansuetius iam ad alimentum transivisset, & satis quercus, dixisset, nucibus sacrificabant. 9 6. Vbi autem ex Cereris frugibus post legumen hordeum primum eXtitisset, eo integro a principio aqua insperso ad sacrificia hominum genus

Char: Eth: p. 3I3. Eusebe contra Mare. I, 3. qui dicti originem exponit. Liban: EpistrIO82. ibique um & Amr ad Hefr in

rumque, in plurali nuna: dicunt τα χέδροπα. Esic Noster infra IlI, 18. Adpellant hoc uom ine legumina Omnia, quae manu legUntur a Cicarpuntur e quibus panis non sit. Alio no mine Vocantur οσπρια' Poll&X VI, 6o. Fςι καὶ τὰ οσπρια α καὶ χεΘροπα ωνομά v. Distinguunt quidem aliqui , sed citra necess-tatem. vid: Boi ia Stupet ad TheopΘr. II P. VIlI, I. immo quoties χῖδροπα simpliciter

dicuntur, οσπρια Videntur subin; elligi, nam ea aliquando addita invenias. Veteres , Uti

hoc in l. st , ctiam in singulari adhibuisse e T u diri ostendit Sui s. Dicit Noster hordeum post legumina primum fuisse in

147쪽

De Abstinentia Lib. II

utebatur , id quod ουλοχυτεῖσθαι appellabant. deinde cum id fregissent, atque in cibum contriuissent , opificii eius instrumenta , utpote quae diurnum subsidium uitae humanae attulissent , in arcanum locum abdita , quasi sacra uenerabantur. Ex uictu uero . eo trito quem praecaeteris prioribus beatum putabant diis in ignem oblationes faciebant. Vnde nunc quoque in fine libatio. num tritis libaminibus uti consueuimus , ea re uetus quidem illud suffimentorum incrementum testificantes,

Theopser: laudantur , adscribere debeo Pholion breve , quod sub Dii mi nomine Jeritur , ad Iliad. A. 449. οὐλοχύτας οὐλας,

εισὶ δῖ κριθαὶ μεθ' ἁλων μεμιγμευαι ας επέχεον τοῖς ιερουργουμένοις ζωοις προ του θύεθαι , ἡτοιπολυπληθειας χάριν , η μνεμην ποιούμενοι της αρχαιας βρωσεως. ως γάρ φησι Θεόφρα ς εν τω

περι ευρημάτων , πρὶν η μάθωσιυ οι ἄνθρωποι ἁλῶν του Δημητριακὸν καρπου , ουτω σωας αὐτὰς

σθιου. unde fere conliceres ex illo I eophrasi libro locum esse petitum , quod ta

men non Videtur. dicam ad I. II.

3. Eρεξαμένων - τροφρυ ψαισαμ ω9 'Eρείκεσθαι de frugibus vel Legum nibus leviter tantum contusis dicitur , inde ερικτA , κατερικτA &alia. Ψαἱεσθαι autem est mola in farinam re- Ci. Statim ψαισθέυτα θυλμματα VOeat, quae alio nomine ellipticu ψαις dicuntur , frugeS ειαισμευαα Latinis mylae , liba. farina oleoque inbuti pugilli, quos pauperiores libaminum to eo Diis obserebant. V. K ier.

q. 's1ς ιεροῖς. J Mallem ως ιεροῖς ἀυτο . 'LLENT: Error typothetae, qui in Editione

ictorii ἰctru dederat pro ἱεροῖς. inepte inseqtientes fuerat propagatus. Recte Telio: &co : Mscripti.

ταο θυσίας το των ανθρωπων γένος. υςερον δε 3 ερεξαμενων τε αὐτας, και την τροφην ψαιταμένων , ταμεν της εργασιας οργανα , θεiαν τοῖe βίοις επικουρίαν παρασχόντα , κρύψαντες εις απόρρητον , ψ ώς ιεροῖς

σμεν ου βίου β παρα το πρόσθεν μακαρισθέντος , απηρξαντό τε της ψαισθεὶσης τροφης πρωτον εἰς πυρ

ad Athen. l. XIV. C. Ia. VALENT. In prioribus mi & Cod. Lips. atque Meerm. erat ἀληλεμέυου. adeo autem frequenS antiquis ληλεσμέυος βίος , Nita m9liis , Ut in proVerobium abierit. opponitur non modo Vitae primorum , qui glandibus victitasse creduntur, sed illorum quoque, qui primis proximi frugibus non molitis , sed tantum leViter Contusis vescebantur. Res certa ex illis quae Pauli. Leopar . Emend. XI, q. & Pere. Id Heliseling. ad Diod. I, IJ. docuere. 6. Παρα το π. μακ J Παρὰ τον προσθεν. Scis: βίον. dein post πυρ videtur θεντες aut ἰεντες aut δωρούμενοι deesse. REISΚ. 7. Τωυ θυηλων. Relahius malebat θυσιω9. I titur Voce etialia infra . 59. ubi vide. Huiuloco convenit illud poetae Iliad: Ι. 2aC. ὁ δ' su πυρὶ βάλλε θυηλάς.

8. Ψαισθοῖσι θυλήμασ J Quaenam fuerint modo est dictum. II is solis cum antiquissimi homines Deos sibi conciliarent is honoς dein antiquitati habitus , ut post omnia, θυ- λ ματα tanquam munus Diis gratissimum ob- ferrent. Adi pulcre haec exponentem faub. ad 2 eophr. C. Eth: p. 231. Male in

148쪽

II u

συνο ρύντες δε τινων χαριν τουτων

ἔκας ι δρώμεν. ἀφ' ων ὁρμωμενοις ἔφημῖν, καὶ τίν καρπών, ἀλλα καὶ των πυρίν ἀφθονωτέρων γιγνομενων , προ σε τίθεντο δι πελάνων ηδη τῶν λοιπώνα πάντων ἀπαρ δε τοῖς θεοῖς εἰς τὰς θυσίας ' πολλὰ μεν ἀνθολογούντων ,

- τὰ μὲν , ςεφοντες : τὰ δ' , εἰς πυρ δωρούμενοι θείας ἐτερας ςήγορο

δαίου ταῖς χρείαις ἀνευρίσκοντες ἀπηρχοντο , καὶ τούτων τοῖς αιτίοις θεοῖς. g. 7- οις μαρτυρεῖν εοικεω καὶ

niam fu entorum tenuitatem , GuaE sψ-mo An ad fumtuositatem ac splendorem proce sit S ercrevit. REIsK. Θυμάτων in Od.

Meerm. uti contra sub finem I S. θυμιάματα, ubi ceteri θύματα. IO. Ημὶ9, καὶ τωὐ &c. Facile esset pro αλλὰ subiicere ἄμα , quae centies inter se permutantur. posset item cogitari de addendo ου μόυου. sed bene habet lectio vulgata,& ἀλλα suinplex idem valet atque ου μόνον ἀλλα και. cuius rei exempla ad Polyb: contuli. non ergo hic sed in πυρω9 Vitium Videtur & leg. πορω9. R isn. Scilicet post κήν temere μῖ9 inseruerat CanInbr: Editore ἀλ-λα κάἰ deXtre exposuit Cl: Resishius, nisi malis in io etiam, quin etium, de quo usu

phius ad Pauli. ad Philipp. I, I 8.

non intelligentes tamen qua de causa singula quaeque faceremus. Hinc nobis procedentibus , & cum caeteris frugibus, tum tritico uberius iam suppetente , triticeae pultis, & caeterorum omnium primitiae diis in sacrificia adhibebantur: cum e plerisque homines flores delibarent, & alia commis

cerent , si quid pulchri in uita habere

uidebantur , quodque odore ad diuinum sensum praestaret: atque ex his alia ad serta uterentur, alia in ignem coniecta adolerent. Vbi etiam diuinos& uini & mellis guttas, olei item ad usus ilium anos reperissent, ex his quoque auctoribus diis rem sacram faciebant.

9 7. Quibus omnibus pompa solis &horarum quae ad hunc usqne diem Athenis

ne legas apud Sui iam in Π λαυοι. quae inlustrat Cel: Rhunde r. ad Timo Lex: in eadem V. qui ex Boethi Lexie. Platoni Q. petita suspicatur. I 2. ΤΑ μῖν ςέφοντες. Vide I6. non procul a sine. VALENT. Τα se. αυθη. dicitur non sol ulla ἄγαλμα ςέφειυ Eu εσιυ . sed etiam αυθηςέφειν. corollaS capiti inponere. quam bene videtur hie l. habere. sed versu proximo probo lectionem Cod. Lip . τὰς δῖ se. γόνας. sed sic ut punctum Vs. 23. & δῖ ad eiusdem cod. praescriptum omittatur & comma post ἐλάιου ponatur. & tamen Vel sic quoque durior paulo & intricatior sententia. quare

149쪽

Do Abstinentia Lib. II.

ras celebratur, uidetur attestari: in πομπη , δ Ἐλιου τε καὶ Uρων. qua cum herbae aliae tum gramen , πομπευει γαρ ' εἰλυσποα αγρωςις quercus item & arbuti baccae, sorba, . ἐπι πυρροίων ηγηρίας , o σπρια tri- 4 P δρυς

malim vulgatae acquiescere hae conditione ut ςὰφόντων.& μουμένων legatur, propter praecedenS αὐθολ. quo admisso plana erunt &expedita omnia huius loci. REIS . Interpunctio locum reddidit obscurum. Secutus sum di-1tinctiones primarum Edi quas turbaVerat L Glent. qui ideoque δs post ιείας inseruerat. I. Ηλίου τε καὶ Ωρωυ. Apud Athenienses αργέλια in honorem Solis & Horarum celeta brata multi volunt, in quibus frugum primitiae circumferebantur. Illa tamen hic in censum Venire nequeunt , sed 's1ραῖα , in. quibus solemnes dapes dicatas legimus Horis, quae Soli adstabant, & anni tempestatibUS praeerant, significari potius hoc in loco ad Alfen. XII, 2O. contendit Ca ub. nihil autem ibi, unde ritus qui sequuntur, inlustrari queant. In Pyanepsiis autem huius modi fere sacra ce lebrata legimus. Vid. Schol. Arso . ad Equit: 725. & ad Plutum IO56. ibique Summum Hemsers. a. Εἰλυσπόα αγρωςις.J Locus hic sane si quis

alius mihi molestias creaVit. Meurs. Citat. h. verba in Graec. Fer. in Θαργηλ. sic πομπεύει γαρ ειλῖς , πόα, αγρως ς επὶ πυρινων ηγητορίας&e. Ego omnibus perpensiis sic conjicio legi debere εἰλυσπωμεν αγρ. επὶ πυρροίων ἱκετηρίας,

primenda curaVi. Meurs. enim t. c. probat han Cpompam sadiam fuisse Soli & Horis in Tharg.& Pyanepsitis. In pyan: autem θαλλος ελαίας qui ab Eust h. Vocatur ἱκετηρία praeserebatur. v. Meur s. ib. hae ἱκετηρία, ut Videtur, baccas habuit, quibus ait Porph: , αγρ: Circum VolVehatur, licet alii Omnes dicant ερια. Ergo forsan melius , εἰλυσπωμενα ερια επὶ πυρηνίων ἱκετηρία. Παλάθη sortasse glossema est τού ηγητη- ρἱα. de ollae in eodem festo usu vid. Meurs. in πυανει. ορθοςατης nomen esse plaCentae, idque ex figura inpositum patet ex Polluce. VALENT. Locum hune illis relinquere necesse habeo, qui otio magis abundant. Festinanti nunc sponte occurentia paUCa haec in mentem Veniunt, plana, ni salior, & aperta sutura. In ειλυσπόα latet scholium. Videtur aliquis ad αγρ: in suo codice adscripsiste hanc

admonitionem ἐῖδος πόας, qua doceret esse agrostin ferbae quoddam genus. factum est postmodum, ut illud ἐῖδος πόας, deformatum in ειλυσπόα, in reXtu in ingereretur. Secundum γηρίας aut ηγηριας ut est in Cod. Lips. t e Vers. 32. tollendum est , ut quae sit vitiosa scriptio Vocabuli ηγητηρία Vers. 35. quae scriptio posterior eiusdem vocabuli pariter est, atque prior, mendosa. Sed V. 33. in locum alienum invasit , V. 35. lo Cum suum tenet , facile illud quidem emendatu Vocabulum. leg. enim sἰτ id est εῖτα , scit. επόμπευενθ ετρια. tum praeserebantur κτρια placentae genUS tC-nuis mae e flore tritici. si certo scirem πυρ vios olim esse dictum ferculum, seu gestorium ligneum , ad modum strobili Vel nucis pineae, aut pyramidis factum, suspicarer επὶ πυσηνίωleg. esse. Verum in aura8 abeat haec quidem Conjectura. REIs K. O . meos nihil hic opis praestare animadVerto , & m L a Voce αγρωστις Usque ad πυρωων omnia omittit. Cl:

correxerat εἰλυσπωμένη. Moere Attie: p. 2 q. ιλυσπωμενος 'Aττικάς, εἰλούμενος Ἐλληυικως. Ubi de hae voce V. D. recti US ειλυσπασθαι quam

ἰλυσπασθαι dicitur , Vid: Erud: Horinga obstc. 26. An fuit εἰλουμένη id est πλεκόμεw8 3 de qua Voce etiam Alberi: ad Hef in 'Eλισσομενη. An potitis εἴλη, πόα, αγρωςις. Hef εἴλη. οσπρίωυ ἡ καλάμη. id certe ad scripturam , &rem qua de agitur prope accedit. sed coniecturarum satis est. Tu opta. Bene πόα & α-γφωςις distinguuntur, priuS est gramen, quo iumenta & quadrupedes Vescuntur , posterius quo utuntur medici, licet hoc discrimen non

3. 'Eπὶ πυρηνίων ηγηρίας.J Scriptum suisse opinor ηγητρίας pro ηγητορίας. nam utroque modo diei turb. Pro πυροί- autem Velim πυ- ρένων Vel πυρίνων. πυρη-ς seu πυρωας passim enim confunduntur,J VOeant nucleos quibUS in pomis exterior ci ambiens eos caro susti

150쪽

POR PII TRII

τοῖς ἀνθρώποις ' προεχουσών παρανομίας , η των δεινοτατων θυ

netUr , quales sunt in Cerasis, olivis &e. Lege Lot a Sri et ad I evr: II: P. III, 17. Immo id omne quod in nuce aut strObilo, aut alio quo sit usui aptum, uti docet Cayi ad Albo II, 16. Significat itaque qua-ὶ Cm ηγητορίαν hic intelligi velit. q. Μιμαίκυλα. J Quid sint notum e Lexi eo graphi S. de Varia vocis 1 criptura V. D. ad Fo uor VII, Iqq. S. Παλλη ηγητημα. J Nisi plena haec sit locutio , distingui possunt παλάθη & ηγητηρία. Plius pertinet ad morem veterum, qui sicuS, pruna aliaque id genus, ubi siccaverant, in massam singula densare variisque formis instruere solebant & παλαθας adpellare. Consule II si elint , ad Diodo XVIII, 67. Suidas

ramen πχλχθη etiam αος βοτάνης. & Nγητορία in V. Ἐγέ τορ rς. των σύκων η παλάθη. παλαθηη μάζα των σύκω9. Certe ηγητηρία Vel ηγητορία vocari solet massa caricarum , quae in sormam serebatur , οπι κ ξρου τροφὸν πρώτην ταύτηνηγκσαντο. V. Kus ad Sut i iii V. & ad lθ III, 2. Athenis quippe sicus primum fuerat inVenta, cum alii glandibus, alii aliis fructibus antea se pascerent, qua de re Aele V. H. IlI, 39. & lie melior victitandi modus induetus V. Ael: V. H. lIl, 38. & Meurs: Attior LoZI: II, I 3.

6. Φθjὶς -J Videtur esse num plur. nomin.& pro ορθοτάταις leg. ορθοτάται καὶ, & pro χλτρος, χύτλοι. Ut tria placentarum genera designentur , Uni Verso ητρίων nomine Comprehensa. φ . ορθος. χύτλοι. quarum quae fuerint

ijscrimina , facile dictu non est. Sublatis itaque de medio alienis , ita sere decurrit

triticum, hordeum, caricarum fasci. culi, & ex triticea & hordeacea farina placentae, dulciaria, nec non Ollae leguminum deferri consueuerunt. Cum uero Oblationes quae in sacrifi

ciis fiunt, hominibus longe ab init, stitia abessent , scelestarum uictimarum assumtio introducta est , saeuitiae

videtur postremum genus ab effuso super eas placentas oleo & melle nomen accepisse-Haec sunt , quae extemporalis meditatio properanti objiciebat , quae si non ita sunt exasciata & perfecta , ut dubitationis & Obscuritatis nihil reliquum faciant, non tamen videntur plane inutilia futura, neque aliena-RE1sae. Distinguo γοῖς, ορθος Priorem UOCem Atticis una syllaba dici, aliis etiam disyli bam esse Critici veteres nos docent. Lego i

ορθοςάται, ἱερου ἄρτου τι Aῖος , ut dicit Poet VI, 73. quod Certe aeque bonum quam VALορθοςάτης, quod in textu substituerat. 7. Xύτρος.J Damnare minime ausim , ob multiplicem ollarum usum in saeris. V. Suid. in V. Et Sobol. Arsopb. in Plui. II98. ubi perquam opportunum huic loco accidit scholion in ora cod. L. B. quod Vulgavit Imm-serh. οἱ ἀφιερουντες τι εν ναοῖς , ἡ καθιδρύοντες

αυτους εθος εγχον προσαγειν χυτρας αθάρας καισεμιθάλεως μεςάς , η πελάνων και οσπρίαν ἄληλεσμένων.

8. Πόἐςω δῖ σωυ &c.J Haec usque ad finem huius I. legas etiam apud Euseb. P. E. L. Lp. 29. & L IV. p. ISI. partem, quoqUe eorum habet Theodoris. in Ser m. de Sagris. 9. Προεχουσων. J ΛpUd Eus. eae Usum pariter , ae scriptum,. duobus loci S sουσοῦν. in primo scit: & in quarto eorundem librortim. Vicet ostius. Melitis in Eus: l. 3. c. I . πρsου- σωυ. VALENT. ReishHS malebat προελθουσῶν. tueri se potest Vulgatum προεχουσων, id Cct προτερευουσῶν, προiουσων tamen praeter Eus: habet quoque Theodor. Mox ἄπεισάγεσθαι, quid

hoc in loco sit , inlustratur a I et se ad Auct. Ep. ad Hebr. VII, I9

라틴어 텍스트