장음표시 사용
151쪽
tiae plena: ut detestationes & execrationes quae prius dictae sunt, contra nos finem uideantur fuisse consequutae , cum homines animalia iugularint, & aras cruore contaminarint: ex quo primum fames & bella experti cruore respergi inceperunt. Unde Numen deorum, ut inquit Theophrastus, succensens horum utrorumque poenam conuenientem uidetur intulisse. cum homines alii ἄθεοι, hoc est a diis penitus alieni extitissent, alii eiusmodi, qui κακόφρονες, id est, male sentientes poti-US , quam κακόθεοι, hoc est, prauos deos habentes, dici merito potuerint: propterea quod uiles, & nihilo nobis superiores natura eos esse existimarent: atque ita alii ἄθυτοι, hoc est, a sacrificio omni prorsus alieni fuisse uiderentur, qui nullas ullius rei primitias diis consecrarent: alii κακόθυτοι, hoc est, qui praue offerrent & illegitima sacrificia adhiberent. g 8. Iccirco Thoes qui in finibus Thraciae habitarunt , cum nihil offerrent nec sacrificarent, su
Io. Λεχθείσας - αρας.' Sic etiam Theod & Euseb. altero in loco. nam in posteriore perperam datur ελεγχθείσας. II. Πειραθευτες. J Ita FIM'. Editor. & Eusebius. Valent: dederat πειρασθεντες, qtiae a 4pud Thucyd. VI, 54. & alios centies confunduntur. male Meerm. πει Aτας. Paullo post pro νεμεσῆσαν, Lipf. male μεμῆσαν.
μότητος πληρης , ώς δοκεῖν τὰς πρόσθε δὴ λεχθείσας καθ' ημών
ἀρὰς νύν τελος ειληφεναι , σφαροξαντων των ανθρώπων καὶ τοὐρβωμούς αἱμαξάντων , αφ' ου λιμῶν τε καὶ πολεμων δ πειραθεν- τες , αιμάτων η αντο. τοιγαρούντο δαιμόνιον , se φησὶν o Θεό
οικε τιμωρίαν. καθὸ οἱ μὲν ἄθεοι γεγόνασι των ανθρώπων , οἱ δε κακόφρονες μάλλον η κακόθεοι λεχθεν-
τες αν εν δίκη , διά τὸ φαύλους καὶ μηδὸν ημῶν βελτίου eἡγεῖσθαι την φύσιν εἰναι τοῖς θεούς' ουτως οἱ μὲν ἄθυτοι φαλνονται γενεσθαί τινες , οὐδεμίαναπαρχην των υπαρχόντων ποιούμενοι τοῖς θεοις' οἱ δὲ κακόθυτοι
f. 8. Διο η Θύες μὲν , οἱ εν μεθορίοις Θράκης οικησαντες , μη-
δινὸς ἀπαρχόμενοι , μηδὲ θύοντες , P si a ἀ-
non ausim aecedere. REIsς. herlas l. l. A ωοι legendum putat, qui e Simplice in picto locum adfert ubi 'AκροθοἰτLi, qui ' Aθωοι etiam dicti) eodem modo describuntur. Verum Thoas hosce eosdem esse qui Simplicio ex Theophraso in libr. των περὶ το θεῖ ἱςορίας. ut videtur Fabrio: Bibl. Gr. III, 9. p. 2 9. Acrothoitae Vocantur, dudum ante notaVerat Fabrio: Bibl. Antiq: e. VIII, 3. Equidem situs & fortuna belle conveniunt. Putarem
152쪽
; ἀνάρπαζοι κατ' εκεῖνον εγένοντο τον χρόνον ερ ανθρώπων ' και ου
μέλιον ε ξαίφνης οὐδ' εις εὐρεῖν εδυ- νατο. 3 υβριν γὰρ ἀτάσθαλον οὐκ ἐθέλεσκον 'ἴσχειν. οὐδ ' α θανάτους θεραπεύειν ηθελον , οὐθ' ερδειν μα
κάρων ἱεροῖς επὶ βωμοῖς , n θερο
μις ἀνθρώποις. τοιγαρρύν αυτοῖς Ζευς κροχίδης εκρυψε χολούμενος , oύνεκα τιμὰς οὐκ εδίδουν μακά - νεσσιν , οὐδ' ἀπηρχοντο τούτοις ,
καθάπερ G δίκαιον. ' B ασσάρων ἰὰ δὴ των το πάλαι τὰς Tαύρων θυσίας ου μόνον ζηλωσά ων ,
βακχεία βοράν τούτων προσθρμE-
hiati e medio hominum eo tempore fuerunt, ita ut neque habitantes, neque urbem, neque uestigia domorum repente quispiam inuenire potuerit. Cohibere enim iniuria facta lebant sancto F uenerari numinscultu Spernebantque aris dignos imponere honores :
Ceu fas es superis. iccirco hos iuppiter
imis Occuluit tenebris, indignatus quia imos Nullo coeleses ita dignarentur honore neque ipsis sicut oportebat, sacra fa ciebant. De Bassaris etiam qui antiquitus Taurorum sacrificia non solum fuerant imitati, uerum etiam eX hominum mactatorum carnibus in cibumsus paene , ingenii quodam lusu incolas Θωερ ab auctore adpellari, respectu ad nomen urbis istius habito, eodem fere modo, uti Thoibus comparantur Troiani apud Hom: li: λ. 74.
ibi Dido πάρισου δε καὶ ὁμοιοκαταληκτον εἶπε Θωες τοῦ Τρωες. idque eo magis , quia supra iam l. I 3. de Carni Voro hoc animanti locutus fuerat.bi quis tamen Thoes in hac ora Eruerit, Coniecturam una litura citissime auferam. Taurorum Rex βάρβαρος Θόας notus ex Euris: Iph:
a. 'Aνάρπαςοι - εγέυουτο 'AVάρπα ος εξ ἀνερωπαν dicitur popuIus plane deletur. Tritae sunt illae locutiones αυάρπαςου γενέσθαι Vel ποι- ῶν , & αναρπάζεσθαι de urbibus , quae subito Non tantum capiuntur, sed etiam sedibus suis CVertuntur. inest significatio violentiae & celeritatis hae in re. Vocis indolem pulcre
6. Dicunt Graeci etiam αυασπατου. Vel ανά του
γενέσθαι , quod habuimus supra L. I, 26. &ciserimen inter haec vocabula saepQ Vix ΠΟ-tatur. Consi Cel: Val onare ad Horori. L.
I33. sic antea corrupti erant - ουδὰ ἰδῶυ μακάρων &c. & η θεμις α θανατοις &Q. VALENT. Bene. in cod. Bodl. L f. & Memn. haec etiam eum in modum corrupta inveniebantur. Correxerat iam nostra haec ex Hesiora
Theod Canterus Var. Ledi. II, 24. q. Βασσαρων δῖ δἰ .J Valent. non habet δ secUS quam omnes reliqui , inpressi pariter ac manuscripti. Ταυρων litera maiuscula , ut bene Felio. expressi , secus quam fieri solebat. Intelligit Tauros , Scythiae populum, qui plopter humana sacrificia Dianae facta irr- sames Olim erant. Res notissima ex auctoribus antiquis& scriptis Christianorum , qui id paganis saepe obiiciunt. V: Miti. Tel. Oct. e. 6. & quae ibi interpre. S, T,i των α. β. β. &c.J Cod. L f. τἡυ τούτοις προσθεμ. & sic erat et jam in editione Flore quam 1equebatur Lugsin .eia
153쪽
sumebant, non secus ac nos in caeteris animalibus nunc facimus, dum reliquas sacrifieiorum carnes in epulas referimus : quis ignorat, quam furiose in se mutuo concitati, seque mutuo morsibus impetentes , non prius reuera
cruore uesci destiterint, quam illorum genus perdiderint, qui apud ipsos primi huiuscemodi sacrificia introduxis
g 9. Posterius igitur & recentissi
mum est, quod per animalia affertur sacrificium , quod eX causa qui
dem non ita grata , sicut quod ex fructibus fiebat , sed ex fame , aut
aliqua alia calamitate exortum est. Nam causae peculiarium apud Athenienses mactationum , uel in ignorationes , uel in iras, uel in timores referuntur. Suum enim iugulationem errori minime uoluntario Clymenes attribuunt, quae cum animal id imprudens telia petiisset , interfecerat.
νων 0καθαπερ ημεῖς νυν επι των ζώων ' αταρξαμενοι γαρ , τα λοιπα δαῖτα τιθέμεθα) τὶς οὐκ ακηκοεν , οτι μετα μανίας προσπίπτοντες τε si και δάκνοντες αλληλους , ετι προς αλε Eιαν αἱ μοδαιτρυντες , Οὐκ επαύσαντα πρὶν το γενος Eξαναλώσαι των πρώτων παρ' αὐτοῖς της τοιαυτης άψαμενων θυσίας. g. 9. 'Tςέρα τοίνυν καὶ νεωτάτη , η λα των ζώων θυσία ,
πτουσιν , ἀπροαιρετως μὲν βαλούσης , ε ανξλουσης τὸ ζώοια
6. Δάκυουτίς ἀλλήλους.J Δάκνειs . metapho ra ab animalibus mordentibus desumta, Centies de hominibus, qui alios iniuria adficiunt ae laedunt. ολω τω θυλακω , quod dici solet, e-Yempla dabunt V.. D. ad Pauta ad Gal. V. IS. quibus plura addere ineptum. I Tςέψ μίν τοίνυu &e. Forte υς τη. R Isς. Exscripsit Nostrum Cyrili: Contra Iulian: L. X. p. 3 8. ubi eodem modo haec legaria. Αἱ αἰτίαι. J Sic etiam est in Coc L f. sed e correctione manUS eiusdem, quae an tea aliud quid exaraverat. Videtur Dini melius ConVenire, aut αι πλεῖ i. REIST. 3. Των συzυ σοαγλυ &c.4 Passiim ita veteres docent , antiquissimam hanc esse Victimam, ut supra Vidimus. Sed singularem hunc casum 3lios tradere non memini. Folter: Areli. Gr. L. II. c. q. p. 228. hinc rationem petendam suspicatur, quare hoc animal ludaeis adeo im Visum fuerit , quae excutere huius, loci non est. q. 'Avελουσης τ. ζJ Forte αυελουσης δῖ
154쪽
Διο και ευλαβηθεντα αὐτης s τονανδρα , ώς παράνομον διαπεπραγμενης , si πυθωδε ἀφικομενον , χρησθαι τω του θεου μαντείω. τουδί θεου τω συμβάντι 7 επιτρε- φαντος , ἀδιάφορον λοιπον νομίσαι το γιγνόμενον. επισκοτω δὴ ,ος ην β εκγονος των θεοπροπων ,
βουληθεν τι προβάτων ἀπάρξασθαι , επιτρειαι μὲν φασὶ το λόγιον , σὐν πολλη δ' εὐλαβεία. εχει γάρ ουτως.
s. Τον αυδρα. J ' ἡρ pro marito, ut Latinorum Vir millies. Vide, si tanti puteS, Alberte ad Pauli: I Corinth. VII, 3. 6. Πυθωδε αφικόμευον J Delphos dedit Felso melius quam alii , idem est quod εις Δελφούς αφικεσθαι f. IS. Urbs illa saepe Vocatur Πυθω , eodUmque modo Vertendum apud Diod: Sio: IV, 55. ubi consulatur Magnus Comment. 7. 'Eπιτρέψαυτος.J In Od. Li f. est επιςρέ-οαυτος. quae lectio Videtur non contemnenda , sed se ut οὐκ addatur, cum Deus iuisum ea sim non anima ivertiseet. Mox
uti statim in oraculo quod laudat. & infra 3 . Uti contra εκγονα e Plut: rescribendum idetur L. III. l. 22. Εκγονος apud Homer: semper stium notare , dudum est ObserVatum. Apud Platonem quoque semper pro scio vel prole , respectu ipsius generantis per se , non per secundum , dicitur , ut advertit D' Orvilio ad Char: II, 9. qui tamen passim Vocabula ista inter se permisceri
Unde uirum eius, inquiunt, religione perterritum, quasi impium quid perpetratum fuisset, Delphos profectum oraculum super ea re consuluisse: cui cum deus indulsisse euentui uisus fuisset, rem postea in nullo discrimine esse habitam ferunt. Antistiti item qui e uatum genere erat, cum immolare Oves uellet, permisisse quidem oraculum aiunt, sed multa tamen cum religione &cautione: in hunc modum enim canit:
Non tibi fas ovium sobolent mactare piorum Progenies vatum, sed quae sponte occubet, illam Antistes inferre aris tibi iure licebit. 3 IO.
recte docet. Vocem ισοπς. pro vate apud neminem Veterum occurrere scribit M. TΘomas, sed de illis adhiberi, qui ad consulendum mittebantur. Hei cΘitim tamen Sui r& Eush: exponere μάντιν , προφετWν, &επος θεοπρόπου pro μαυτέιω Sophocle dici, recte observat Erud: Abrefch: Anim: ad GDysi DI, 6. immo Calchas θεοπρόπος οἰωνι ς Dates augur Hom: est. Iliad: N. 7O. Sed vid: interpr: ad T domam. Ρro απάρπασθαι in L s erat απάρξαι. 9. Ἐςὶ βέβαιον.J Βέβαιον prius legebatur. Ego βιαίως commodius putaVi , Cui opponitur εκούσιον. VALENT. Saepe quidem hace vocabula confinduntur, qua de re D' vii ad CBar II, 6. sed hie nihil innovandum. Oraculum alibi mihi non lecturn , certe in adversaria non relatum sateor. IO. Eκούσιον 29 κατ- J Superstitio notissima. Adscribere tamen debeo Fluid T. II. p. 729. F. ερδειν μῖν ἐκάλουν καὶ φέζειν .Eχρι δοῦ νυν παραφυλάττουσιν ἰσχυρως το μη
σοάττειν πρὶu επινεύσαι κατασπενδομενον.
155쪽
g Io. Capram uero in Icaro Attiacae , quia Uitem totonderat , primum interemerunt. Diomus item Pollei Iouis sacerdos cum esset, bouem primus dicitur mactasse ex huiuscemodi occasione: Cum Diipolia, id autem est Iouis sestum , celebrarentur , & fructus ex antiquo more ad id essent praeparati, bos accedens ex sacra pulte degustauit. at sacerdos aliorum qui aderant, auXilio adiutus, eum interfecit. Atque apud Athenienses quidem peculiares hae causae afferuntur : aliae apud alios dici solent : plenae tamen OmneSerorum χές9ὐ dicitur το κατἁ χειρος hoc tamen in loco , ut passim apud alios, de aqua tu rati accipiendum. Vid. modo Duh. ad I usi L. IV: 97. χερνιβον & χέρνιβα quid vocarint, pulcre docebit quoque Doet. Fierson: ad Moerii Attic: p. qIq. I. Ἐν 'Ικάρω J Meurs. corrigit Ἱκαρίω. Vid. in Pop: Att. Ἱκαρία. VALENT. Recte: & sic
ται , συν υμA πειρασόμεθα χειρούσθαι. aliaS χει-
ρουσθαι θηρία est subigere , domare, quo de
3. ''Aμπελον απέθρισεν. Ita recte restituebat Valent: & ante eum Fumerosi Has 'Α-πέθρισεν , α πεκειρεν. quo in loco fide non optima egit Auster: tu leXterrime restituentem lege Abrefch: Anj m. ad Aeschyl. II, 8. Consule etiam de voce Barne d ad Eurisdi Hel. 12O . q. Του Πολιέως Nulla urbs apud VetereS , quae non peculiarem aliquem habebat Deum vel Deam , Cuius curae se in primis conmittebat. Hinc θεοι πολιῶς & πολιουχοι
ρασκευασμένων κατα το πάλαι E-
θος των καρπsν , ὁ βους προσελθων ἀπεγεύσατο του ιερου περολάνου ' συνεργοῖς γὰρ λαβων τοῖς
αλλους οσοι παρῆσαν , ἀπέκτει- νE τουτον. καὶ παρὰ μεν Ἀθηναίοις τοιαυται κατὰ μEρος αποδίδονται αἰτίαι , αλλαι δε παρ' ἄλλοις λεγονται. πλήρεις δρ πί-σαι l passim memorantur. Praesertim vero Iupiteri sic vocabatur , quippe qui generali urbium i tutela defungeretur. Testem dabo unum, sed locupletem , Hemserho ad Polluc. IX, 26.
S. Διιπολίων αγομέν-. J Vid. Meurs. Graec. Fer: VALENT. Res notissima ex illis qui anquitates Graecas exposuerunt. Passim Vocant Διιπόλια. Vid: Hefo in V. & ibi V. D. apud quem tamen etiam Διπόλια scribitur. infra - 3O. Vocat Δαοσπόλια , quo nomine si Veniant , sit certe rarissime. Quia antiquiss-mum hoc est festum inde factum , ut apud Arbioph: δάιπολιάδη dicantur Vialde antiquuS ob soleta Βουφθυια etiam adpellarunt, pro pter illa quae de bove Noster in seq: narrat. Vid: Faust in Attic: & alios, quos excitant
V. D. ad Aeliant V. H. VIII, 3. Plura haede re infra. Aliqui haec in Dionysiis acci disse Volunt , pleriquq tamen in Diipoliis Vid: Sehol: Ar r in Nub: 979. ' Aγειν δερτ tritissima est locutio, qua de Sohose in Ars: Plut. 62 I. ibidemque Hemserhusus.
156쪽
σαι Ουκ 7 ευαγων αποδόσεων. λιθμον δε οι πλεῖςοι αἰτιωνται , καὶ τῆν εκ τούτου αδικίαν. .
διὸ γευσαμενοι των Θμψυχων , απήρξαντο καὶ τούτων , ειωθότες τῆς τροφῆς απεχεσθαι. ο θ εν ου - δε πρεσβύτερον το θυσιων ὐπαρχον τῆς αναγκαίας τροφης 9 εκ
τούτου αφορίζει αν τοῖς ανθρω'ποις το βρωτεον. επόμενον δε οἱ ζεγεύσαντο και απήρξαντο , οὐκ αναγκάζοι προσίεσθαι ως εὐσεβες,
προς αυτούς ςοχάζεσθαι τού καθ κοντος. 3 IΠαρα γούν Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι θαττον αν τις ανθρωπειων κρεων γεύσαιτο ἡ θη-
9. 'Eκ τ. ἀφοριζει. J Repono αφορίζοι , ut erat in Cod. L f. quod merito probabat Reis ius . & per coniecturam viderat 'brefosius. iubet se etiam Meerm. sed qui paullo post male απηρξατο.
minime piarum assignationum. Famem enim, &iniustitiam quae eX ea euenit, plerique causantur: quod cum eX animatis sibi esset comedendum, ea diis mactarint: cum prius tamen ab eorum esu abstinere consueui sient. Unde mos huiuscemodi sacrificiorum cum antiqUior non esse conspiciatur, quam necessarius exanimalibus uictus fuerit, declarare hominibus satis potest, semouenda etiam animalia ab eo quod comedendum sit: neque necesse esse, ut ex iis quae illi comederint,& sacrificarint,illud quasi pium admittamus, quod diis non pie obtulerunt. g 1 r. Ex iniustitia autem huiuscemodi omnem ritum exordium sumsisse
illud praecipue indicio est, quod non
apud Omnes gentes eadem uel sacrificant, uel comedunt: sed ex usu suo quid rectum & ex ossicio sit coniicere consueuerunt. Nam apud Aegyptios& Phoenices ex humanis carnibus potius , quam ex hove foemina degustarent: cuiusce rei causa esst, quod
Oυκ ηκι id es μάλιςα , ut bene Siso Thuc: I, 3. quomodo ergo sensus in hisce sibi constat 3 Posterius ουκ est spurium & e priori ortum, uti saepius per librarios Nostro
157쪽
animalis huius quod utile admodum est, penuria apud ipsos erat. Iccirco cum tauros & ederent, & in sacris mactarent , foeminis uero foeturae causa parcerent piaculi loco esse san-Xerunt, si quis manus in eas iniecisset. Qua in re usus pocul dubio & utilitas fuit, quae in uno , & eodem boum genere pietatem & impietatem statueret. Quae cum ita sese habeant, non iniuria uetat Theophrastus , ne animalia sacrificent , qui re uera se gerere pie uolunt, huiuscemodi alias
μον το ζωον ον τουτο , Εσπανιζε παρ' αὐτοῖς. ταύρων μεν και εγεύσαντο και ἀπήρξαντο.
σων δὲ θηλειών φειδόμενοι τῆς γονῆς ἔνεκα , εν μύσει δ το θάψα
σθαι ενομοθέτησαν , ε και τοίγε τῆς χρείας ε*' ενος και ταυ τούγενους των βοων τότε εὐσεβὲς καιτο ασεβες διωρισαν. 6 ων δὴ τούτον εχόντων τον τρόπον , εικότως p
o Θεόφρας ος απαγορεύει μὴ θύειν
σεβεῖν Dέλοντας , χρωμενος μέτοιαύταις ἄλλαις αἰτίαις.
gyptiorum & Phoenicum saepius Noster. Vid: in fine huius libri , & IV, 7. Hierone II. adu: Iovin: 7. in ager to N Palaesina
propter boum Uaritatem nem9 Daccam c9
meit. Barcaeos , Cyrenaeos & pastoritios Afros inde ab Aegypto usque ad Tritonidem lacum, ab esu Vaccae abstinere Herode testatur. de aliis alii. Vid: Moharto Hier: II, 32. Non itaque mirum hodie etiam Indorum Brachmanes, Veterum Aegyptiorum, Ut volunt , discipulos vaccis abstjnere , quam ob caussam Christianos Europaeos abominantur. Adi Iahlansh: in Proh Panth: Aegypt: p. 2O. Disce e Νostro arcanum Reipublicae, veram abstinentiae huius caussam. Cum enim Aegyptus animalium haud admodum esset ferax , recte femellarum maior ratio habita quam marium. non secus ac nuper grassante lue providentissimi patriae Patres volebant.) Res in publicum utilis , in superstitionem dein versa est & sic bestiarum cultui data Occasio. non poenitebit legisse Mositem ad G porrho Syst: p. 918. cui Noster egregie patrocinari potuisset. Durasse superstitionem usque in Constantii Imperatoris tempora ob servat me lysese ad Herodo II I. Ssenceri opinionem , Leg. Rit. Il, I s. quod Deus vaccam mactari olim voluerit , ut Hebraei ad cultus vaccini contemtum & odium adducerentur, morari hic non debemus. q. Το ἄψασθαι. J Pro comedere, ut statim γεύεσθαι, & ριγγάνειν l. 3. sic solent haec vocabula , ut paullo post dicam. in cod. Lodi.
5. Κρα τοίγε διώρισαν. J Τοίγε & διωριζαυmutanda duxi in τόγε & διί σεν. VALENT. Aut τάῖς χρείαις, aut τη χρεια. nam Constat δι ρι ταν esse legendum cum Cod. Lip . REIs . Vel Neis io accedendum est , vel pro τοὶ leg. το seu forte τρ. Sed & εὐσεβες -της χρείας bene nedii possunt. Male Cantabre διώριζαυ dederat. recte ceteri. illa ευσεβὰς καιτο in Meernia non inVeniuntur. 6. 's 9 δ i τουτου &C.J Haec, Usque ad sinem paragr: e Nos 'o exscripta legas etiam apud Eu eΘ: P. E. IV. p. IS 7. B. 7. 'O Θεόφρ. απαγ. μη θ.J Citat haec Theo doris: Serm: de Sacris: p. 588. D. sed ibi editUr απαγ. το θύειν. notum est , & supra iam dictum , μη citra necesstatem saepe addi απαγορευτικῶς , & quae αυρο ευσεως significationem inclusam habent. Locus Theophrr videtur ex eodem libro petitus, unde is qui occurrebat β. S. & insta ἔ.2O. & 26. in omnibus enim illis de sacrificiis agitur. dicam postea. λ
158쪽
q I 2. Πρίτον μὲν ο τι εξ δναγκης μείζονος , ώς εφαμεν , η-μας καταλαβούσηe , κατήρξαντο
αυτίν' λιμοὶ γαρ αιτιοι , και πορολεμοι , οι καὶ - του γεύσασθαι αγάγκο ἐπηγαγον. oντων οὐν των καρπῶν , τίς χρεἱα τω της αναγκης χρυ πι θύματι ς επειτα τωνευεργεσιών 3 τας αμοιβας και τας χαριτας , αλλοις μεν αλλως α- ποδοτέον κατα την αξίαν - τῆς εὐποiιας , τοῖς δε εις τα ρογιθέα ἡμας εο πεποιηκοσιν , τας μεγίςας και απο των τιμιωτEρων. και μαλιςα εἰ αὐτοὶ εἰεν τούτων παροχοι' κάλλιςα δε καὶ τιμιώτατα ῶν ημας οἱ θεοὶ εὐ ποιου- ν , οἱ καρποἱ. δια γαρ τούτων
τούς τιμητερν. 5 και μην θύειν
I. 'Mάγκης ω: εφαμεvJ ne φαμεν habent priores edd. Cou. Ligy. R Meerm. Eleganter ανEγκη καταλαμβάνειν τινα dicitur, uti supra l. 2 . ut mala ac Calamitates, quae nos subito corripiunt & opprimunt. Ita δῶμα apud Dion: Hai: III. p. 365. κακον ibi LVIII. ς 9. πόλεμος & silmilia centies. Cons: Duher: ad Thuc yi L. IV. c. 3I. & IV S-fel: ad Herod: IQ, II. 2. Του γεύσασθαι ' Uti ἄπτεσθαι & similia pro e re, et ei si apud Nostrum & alios ὁσακθυις. Cumulate tibi satisfacient V. D. ad Luc. A. A X, IO. & Hor: Vitringa Anim: ad Vorsi:
3 Iet. Primum quia necessitate qumdam maiore ingruente , ut diXLmus , ipsa sacrificarunt e fames enim & bella in causa fuerunt, quae ea comedendi necessitatem attulere. Cum igitur suppetant fruges , quid opus tandem est , ut necessitatis sacrificio utamur Τ Deinde quod cum beneficiorum remunerationes &gratiae aliae aliis pro beneficentiae dignitate reddendae sint : iis qui in nos maXima beneficia contulerunt maxime sunt retribuendae , & ex preciosissimis , praesertim si ipsi nobis ea exhibuerint. Maxima autem& preciosissima quibus nos dii prosequuntur , fruges ipsae sunt : quippe cum ipsis & nos conseruent,& ut legitime uitam traducamuS, exhibeant. His igitur uenerari eos debemus: & non sacrificare ea quae
ne iis rependere. Infra l. 24. αμοι 'υ απε- διδούς. Pauli. I. ad Tina. V, 4. ἀμοιβὰς αποδιδόναι τοῖς προγόνοις. ubi larga manu exempla dabunt interpretes, quibus nihil addi debet. Reis ius pro ἄλλως malebat ἄλλας, uti paululo post τὰς μεγί ς. q. Της εὐποιίας.J Iterum VOee utitur . a quam non admodum probari dicit Pollux V. go. Sed praeter istud'. Epist. ad Hebr XIll, 16. Alcipfr: & alii utuntur. Dixi in Fer: DaVentr. L. I. C. 2. MOX Reis ius ma
S. Καὶ μην θυειν-&e. Habet haec etiam Theodoro Serm: de Sacri 1i p. 588. & febr P. E. L. IV. p. ISI. usque ad finem . huius. illorum fide reseripsi statim πημανουμεν.
159쪽
mactando neminem pascemus. Nihil enim perinde ac sacrificium innoxium esse omnibus debet. At si quis animalia quoque non minus quam fruges in usum nobis deum tradidisse assirmet: is sciat ea propterea non esse sacrificanda, quia ex sacrisidio ipsis nocumentum in. fertur, dum anima priuantur. Sacrificium enim id est θυσία, quasi οσίαν hoc est sanctitatem quandam nomine ipso prae se fert. Sanctus autem nemo est, qui ex alienis referre gratias uelit siue fructus, siue plantas ab inuito sumse
rit. Qui enim esse sanctum id potest, cum iniuria illi assiciantur, a quibus ea auferuntur Τ Quod si ne si uiles quidem
fructus ab aliis auferas , sancte sacrificas : ea quae fructibus longe sunt preciosiora ab aliis ablata diis offerre sanctum nullo modo est: quippe cum iniuria maior inde eXistat. anima autem longe preciosior iis est , quae
e& sic etiam Cod. Lips ac Meerm. errorem itaque diutius propagari non sivi , & ποιμα-
μῖν ο θεος εις χρῆσιν δεδωκεν , 7 αλλ' ο τι γε επι θυομένων των
ζώων φέρει τινα βλαβην αυτοῖς , α τε της ψυχῆς νοσφιζομένων , οὐ
θυτέον ταυτα. η γαρ θυσία , ο -
δὲ Ουδεὶς , ος εκ των αλλοτρίωναποδ in σι χάριτας , καν καρπους
λοντος. πώς γαρ οσιον , y αλ- κουμενων των αφαιρεθέντων , εἰρυδε καρπους ὁ α φελόμενος ἄλλων , οσίως θύει , τά γε τούτων τιμιώτερα παντελῶς ουχ ο - σιον αφαιρουμενους τινῶν , θύειν.
τὸ γαρ δεινὸν ουτω γίγνεται μεῖζον ψυχη ὁ Θ πολλα τιμιώτερον των
9. 'Mικουμ. τ. αφ.J Apud eundem excu- sum eodem in loco, particula negandi praeposita est mendose duobus his Verbi S , non tamen illa in scripto Eus: invenitur , quare h. parte integrior est auctor. Cum vero statim legatur illic. εἰ δῖ ουοῦθ καρπωυ ὁ ἁψάμευος αλλοτρἱων οσίως ου θύει ne illic quidem eadem particula legitur in manu eXarato, Ut neque apud auctorem: nam in aliis convenit scripto cum excuso. cum Vero idem excusis infra discederet a lectione Porph: Mυον αυτο legens , idem seriptus ουτω habet. Quod etiam par i ponderis est. abest quoque adverbium πάνυ ab hac sententia, quae ab CO- dem
160쪽
εασάντων αὐτα , μεθιει τοὐς καρπούς' και ἡ τίν καρπῶν λῆψις,
e terra oriuntur: qua quidem priuare animalia ut sacrificemus, non conuenit.
3 13. Sed fortasse dicet quispiam, ea
plantis quoque nos qui epiam detrahere, dum fructuum oblationes diis facimus. At non similis ea detractio est: non enim fit ab inuitis. Nam si etiam nos plantas omittamus, nullamque uim afferamus, liniae sua sponte fructus remittunt. Frustu um praeterea demptio, non cum interitu stirpium essicitur, sicut cum animalia animam effundunt. Fructus autem apum quia ex laboribus etiam nostris existit,
ex eo conuenit, ut commune etiam eis
molumentum percipiatur. Ipsae enim hinc inde mel ex floribus delibantes colligunt : nos uero curam ipsarum habe.mus, ut merito ita partienda etiam ultilitas sit, ne ipsae ullo damno assicianis tur.Quod enim ipsis commodum non est, id nobis multos usus praestat: ut quasi merces ab illis sumendum esse uideatur. Ab
dem in eadem re confirmanda ponituria τοτοι v μή οσίον; μ ν εὐδάπανον, ου πάνυ θυτέον.
IO. Θυου In singularem θύοντα omnes Porphyrii co . conspirant. & siemseb: quoque. perperam ergo Cantabro θυουτας dederat. I. 'Aφαιρουμέυ τι - J Cod. Li . dat αφαιρουμεν τι ἡ οὐ. οὐχ ομοια atqui sit jacri cantes nos etiam a plantis aliquia auferimus. tu negar r Respondet , non par es VIIio quod tantisper teneri po-rerit , dum melius reperiatur. mihi stinplicius videtur ii prorsus omittere , ut natum e proXimo G. R ISK Cantabr: Mit. VoIebat αλλ' οὐκ. sed eum L U. conspirat Cod. Bodl. ac Meerm. & vere, Ut Opinor. Sive cum Reishio exponas, sive si οὐ pro αλλα dictum putes. Schol: Trauco II, 62. το si οὐ.αυτὶ του αλλα. Sed vide de loco i sto Dulem ad L. III, 36. Posset etiam η legi , Vel, quod is emisio placebat, ου ἀφαιρεπις; per
interrogationem. a. 'Εκ των πόνων ημων. J Forte gκ κοινων ταυπξυμ ημῖν γιγνομένου-κοινηυ-R RISU..
3. 'Aφρκτέον αρα των ζωω9 L τά θ. J Citat haec Eufebr P. E. L. IV. p. 15 I. & Theodor: Serm: de Sacris: p. 589. formula qua statim Utitur, και γαρ ἄλλως, Occurrit etiam sub init. f. a .