장음표시 사용
161쪽
Abstinendum igitur ab animalibus in sacrificiis est. Accedit quod cum alia omnia deorum sint, nostri esse fructus uidentur, quippe cum nos eos & seramus , & plantemus, & aliis studiis ad hibitis enutriamus. Ex nostris itaque, non ex alienis sacrificandum est. Prae terea quod sumptu paruo parabile est, quam quod magno, sanctius, & diis gratius est , & sacrificantibus item, cum assidue ad pietatem eXercendam suppetat, facilius. Quod uero neque est sanctum, neque uili sumtu acquiri potest , etiam sit adsit , adhibendum in sacrificiis prorsus non est. g. 14. Animalia autem ex iis non esse quae facile aut uili sumptu comparentur, inde conspici optime potest, si ad plerosque homines spectemus :non enim si aliqui sint, qui multis ovibus, alii qui bobus abundent, considerandum in praesentia est: primum quia multae gentes sunt, quae nullum exanimalibus quae idonea sacrificiis sint, nisi admodum ignobilia habeant: deinde quod ex iis etiam qui in ciuitatibus habitant , plerique penuria horum q. Το τοίwυ μ ι' J Haec iterum Euseb
loco laud. I. Πολυρ ηνες καὶ πολυβούται τ. ἀ.J FOrte των ανθρώπων , καὶ παντες εἰσὶν, ἀλλα ταυτητοῖτο . σκεπτεοu. quia sunt in hominibus ar
montis aliqui gregibusque 'abun anteS , i- ψεκτεον ἄρα των ζωων εν ταῖς θυσίαις. καὶ γαρ ἄλλως πάντα μεν των θεων Eςιν , ημών δε δοκούσιν εἰναιοι καρποί' ημεῖς γαρ καὶ σπεθομεν αυτούς και φυτεύομεν , και ταῖς αλ- λαις επιμελεὶαις ἀνατρ ψομεν. θυ- τεον ob ν Εκ των ημετέρων οὐ των ἀλλοτρίων' επεὶ καὶ το εὐδάπανον, καί το ξυπόριςον , του δυσπορίτουοσιωτερον , καὶ θεοῖς κεχαρισμένον, καὶ το ραςον τοῖς θύουσν προρσυνεχη εὐσεβειαν Eτοιμον. Α ΤΟ τοίνυν μηθ'
οὐ γαρ E-πεὶ τινές εἰσι δ πολύρρηνες καὶ πολυβούται των ἀνθρώπων , τού
θυσίμων ζωων οὐθεν , d. μητις των ἀτιμων λεγοι. δεύτερον
δε , οτι των εν αὐταῖς ταῖς πο- λεσιν οἰκούντων ρι πλρχοι σπαθ
iam omnes his copiis praesant, sed bio reses spectan . REisK. Respicere videtur illa Homer: Iliad: I, IS .
162쪽
δ' ευδάπανον και ευπορον προς συνεχη ευσέβειαν συντελεῖ , και προς την απάντων. 6 IS. Και μαρτυρεῖ γε η πεῖρα , οτι χαίρουσι τούτω δ οι θεοὶ ἡ τω πολυδαπάνω. ου γαραν ποτε του - Θετταλου εκείνου
R. Tviv ημερων τ. κ.J Forte τιυας. REIsΚ. Interpres legit ημετέρων. & sie etiam est in cod. Rodi. ac Meerm. sed nihil demutandum , quia Opponuntur τοῖς εκ γης φυομένοις. ubi Liss. & Meeram. εκ της γης. non male. I. οἱ θεοὶ ἡ τω πολυδαπάυω.j Subintelligitur μαλλον, cuius absentia in eiusmodi verborum ordine non est in lita. Exempla nobis I, sq.& alibi occurrebant. Plura dabunt Nee amead Hiero , in Atar: Carna: p. I 38. & IVes-- ngo ad Disi XI, II. quibus sacile multa alia possent addi. mireris rem frequentissimam , sed saepe non ObserVatam , Viros doctos subinde in errorem induisse. exemplis non utar. 2. Θετταλου ἐκείνου τ. χ. β.J Forte εκελουτου τας χρυσόκ. REISK. Θετταλὸς dicitur qui aliis etiam Θεσσαλός. Vide quae de scriptura disputat Way: ad Thuc: I, 2O. 3. 'Eρμονία κεχαρῆσίαι.J Κεχαρίσθαι. gCat
rum laborant. Nam si quis fructuum nostorum inopiam sibi esse di cat : caeteris tamen quae e terra oriuntur , non indigebit: neque ita dissicile erit fructus , ut animalia comparare. Facilior igitur fructuum,& e terra nascentium , quam animalium acquisitio est. Quod uero est facilius , uiliorisque penditur , ad assiduam & cuiuslibet pietatem facit. si is . Ac diis quidem haec magis placere , quam quae multos sumptus requirant , rei ipse euentus testatur. Nam cum Olim Thessalus ille boues deauratis corni
bus , & hecatombas Pythio Apollini immolaret , magis asseruit Pythia Hermioneum sibi fuisse gratifi
fleatum esse. rem fecisse pratam & aceeptam. REISK. Optime. responsum Pythiae habemus apud Hierocle in Aur: Carm: p. 26. 'Aλλά μοι εύαδε χόνδρος αγακλυτού Tρμιο-
ubi vid: Aetabam: docentem nostro in loco Lentisium rescripssisse κεχαρίσθαι, quo nihil verius. firmant sequentia illa V κεχαριημέκς. Idem placebat Abrochio. q. Τωυ ψαiςων εκ του πηρῶίου τοῖς T. δ.JΨαιςα qUae suerint supra Vidimus, ubi ψα- σθέντα θυλμματα adpellat. Erant tenuiorum sacrificia non alia fere quam illa, uti patet etiam ex illis quae leguntur infra I. I7. Divites tura , & alia id genus libamina , in aram con eiebant, obserVabantque, ut summis digitis vel tura, vel fruges obserrent,
163쪽
catum , qui e reticulo liba tribus digitis obtulerat. cumque ille ob id dictum reliqua omnia in aram in ignem insuper coniecisset : rursus dixit , duplo eum ingratius ita faciendo se praestitisse quam prius fuerat gratus. Ita quod parabile est ,
diis placet : magisque numen ad sacrificantium animum & mores, quam ad hostiarum copiam spectat. 3 16. Similia his Theopompus etiam memoriae prodidit. Magnetem enim quendam ex Asia inquit praediuitem hominem fuisse, qui cum copioso pecudum grege abuudaret, per singulos annos diis multa & magnifica sacrificia exhibere consueuerat , tum ob opum assiuentiam , tum ob pie
Et digitis tria tura tribus sub liminsponit. Conser. Boi a Stapet ad 2 eophrr H. Plant. L. IX. e. q. Contentus itaque erat Hermioneus eo sacrificii genere, quod ditiores ceteris addere solebant , quodque επ.θύειν proprie dicebant , ut alio in loco dicetur. 5. Του πυρὸς. J Forte τοῦ πυρὶ, aut των πυ- νοῦν. REIsΚ. Nisi VeliS τῆς πήρας, ob illa quae praecesserunt. Voluisse ita Benileium Noe B
l. l. me doctiit. pro προσεπιβαλόντι MEErm. προσεπιβαλλου λ.
6 Δις τόσου αποῦ AUt δὶς τόσω , aut δὶς τόσου. natUm μα in σωμα ex υ ultima litura vocabuli τόσου, & α ex initio sequentis vo is απέχφοιτο. REI SK. Optime. δὶς τόσου Fogeroli & Valent. iam correxerunt. Nec sectos erat in Cod. Boael. Recte ergo Nee am: l. l. sie quoque restituebat. Pati itaque nolui , ut το σωμα, quod solebat, diutius legeretur. 7. TO jαιμόνιον προς το &c.J Aurea senten- stia quam Noster etiam I. 6O. & alibi , pri- l
ψαιςων Εκ του πηριδίου τοῖς τρισὶ δακτύλοις. προςεπιβαλόντι δε δαὰτο ρηθὲν τα λοιπὰ πάντα. 5 τούπυρὸς επὶ τον βωμον , εἶπε πάλιν , οτι si δὶς τόσον ἀπέχθοιτο , τουτο δράσας , ἡ πρότερον G κεροχαρισμEνος. ούτω το ευδάπανον φἱ- λον θεοῖς , και μάλλον p το δαιμόνιον προς το των θυόντων ηθος , ηπρὸς το των θυομένων πλῆθος βλεπει. g 16. I ἁ παραπλησια δε καὶ λ Θεόπομπος ιςόρηκεν , εις Δελφούς ἀφι- κεσθαι ανδρα Mάγνητα εκ τῆς Ἀσἱαρφάμενος , πλουσιον σφοδρα, κεκτηρομενον συχνὰ βοσκηματα. τούτον D
τον θυσίας ποιεῖσθαι πολλάς , καὶ μεγαλοπρεπεῖς ' τά μθ γ δ ευπορ ἱ-
αγscique sapientes conties inculcant. Solum producam Platone in Aleib: p. q59. B. quia locus est pulcerrimus. κL γαρ δεινον εἷπρος τα δῶρα κῶ τας θυσίας αποβλέπουσι κοῦ is θεῶ, αλλα μη προς την φυχην, ἁ v τις οσιος κάῖδἱκαιος ων τυγχάνη- πολλω μαλλον , ῶμαι η προς τας πολυτελεῖς ταυτας πομπάς τε κῶι θυσίας. Et id quod Viduae accidit in Evangelio , Marc. AIL, 43. Nota mihi etiam elegantem paronomasiam in θος & πλοῦθος, quam saepe leaeari solent auctores vetusti. Post alios multa hae de re Alberi: ad Lucia A. A. VIII, 3O. Tale est illud f. I9. θεοφιλεῖς de
I. Θεόπομπος ἱςόρωχrs.' Plures fuerunt The- pompi , de quibus Fabrico in Bibl. Graee. Menago ad Diog: Laert: IlI, 25. & VI, I . alij que agunt. Et prueter illos Theopompus, Philosophus Pythagor: cuius meminit Liban: Epist. 1526. quem IVo is addi vult Pytha goreorum indiet , a Fabrico Vol. I. nobis dato: Intelligebam hoc loco opus Theophr:
164쪽
η των υπαρχόντων , τὰ δε δ ι ίυσέβειαν καὶ τὸ βούλεσθαι τοις θεοις α-ρξσκειν. ούτω δὶ διακειμενον προς τοδαιμόνιον ελθεῖν εἰς Δελφούς, πομπεύσαντα δε εκατόμβην τω θεω και τιμηθσαντα μεγαλοπρεπίς τον Ἀπόλλωνα, παρ ελθεῖν εις τὸ μαντειον 3 χρηςηροριαζόμενον ' οἰόμενον δε κάλλιςα πάντων ἀνθρωτων θεραπεύειν τοὐe θεούς , ερεσθαι την Πυθίαν , τον ἁ- ριῆα και προθυμότατα το δαιμόνιον γεραίροντα θεσπίσαι , και τονο ποιούντα τὰς θυο ς προς φιλε-αάτας , ὐπολαμβάνοντα δοθησεσθαι αὐτβ τὸ πρωτεῖον. την δε ιε'ρειαν ἀποκρἱνασθαι , πάντων ἄρι-ςα θεραπεύειν τούς θεοῖς Κλεαρχον , κατοικούντα εν νεθυδρίω της Ἀρκαδίας. τον εκπλαγέντα Eκτόπως ε επιθυμεῖσθαι τον ἄνθρωπιπον ιδειν , καὶ εντυχόντα , μαθεῖν τινα τρόπον τὰς θυσιας επιτελεῖ.
ευσεβείας , Cuius meminit Schol: Ar oph Id Aves 13sq. & ex illo V ius de Hist. Gr. I, 7. atque alii, quod Chio contribuunt, nisi illi prava lectione decepti fuerint, qua
de re infra. 2. Τοῦν υπαρχόντων. J Τα ύπαρχουτα CentieSeo sensu Graecis dicuntur. Unde V sen: hoc ex loco inlustrat Luc. in Evang. Vt II, 3. Prosecto operae pretium erat , ut tredecim huius significationis exempla COACerVaret. 3. Xρης α μευον.J Operarum, ut opinor, errore jn Cantabro erat χρη ριαζ με v. Xρης
tatem , & quia diis placere summo. pere studebat. Hunc ita affectum ad deum Delphos prosectum cum sacrificiis fuisse , cumque ibi magnifica hecatombarum pompa Apollinem fuisset ueneneratus, ad Oraculum consulendum fuisse ingressum : cumque se praeclarissime omnium diis cultum exhibere arbitraretur , Pythiam interrogasse quisnam esset , qui optime & promptissime deum ueneraretur , eique gratissima sacrificia offerret , ratum fore ut sibi palma ea in
re sine dubio concederetur : Uatem autem respondisse omnium optime deos colere Clearchum, qui Methy
drii, id Arcadiae oppidum est , ha
bitaret. Illum autem mirum in modum admiratum in animum induXisse suum , ut eo pergeret , atque hominem conueniret, ab eoque quo
pacto sacrificaret , sciscitaretur.
Cum-R IsK. Ita sane Noster frequentissime : nee tamen aliam illam formam plane respuit. Vid: l. 22. & 56. paullo ante rescripsit ερέσθαι
cum antea legeretur ερεσθαι. S. 'Eπιθυμεῖσθαι. 'EπAυμῆσαι. quo Qtiam
ducit leetjo Cod. Li . in quo legitur quidem επίθυμεῖσθαι idque ab eadem manu, est tamen si ita deformatum , ut facile appareat librarium in eo aliquid machinarum esse, cum aliud ante exarasset. Proximum ἐκτόπως non ad praemissum εκπλαγέντα, sed ab subiectum επιθυμησαι pertinet. miri codesde is hominem videndi exarsisse. REISK. V. supra I, 2S. Ubi εγχρονίζ σθαι pro εγχρονίζειν nobi S Oecurrebat, quam Vocem, quod
165쪽
Cumque Methydrium confestim se contulisset , primum quidem oppidi exiguitate & humilitate conspecta
rem ita contempsisse , ut nedum inde priuatum quempiam , sed ne ciuitatem quidem totam praeclarius,& magnificentius se uenerari deos poste existimaret. nihilo minus tamen ad hominem accessisse , ab coque requisiuisse , ut modum quo deos coleret , sibi explicaret. Clearchum uero ita dixisse : Ego quidem summa diligentia semper in constitutis temporibus diis sacrifico :dum es singulis quibusque mensibus in noviluniis Mercurium , & Hecatem , & reliquos deos quos maiores
nostri nobis reliquerunt, corODO, at
que Orno , tureque ipsis, & . libis,
αφικομένου οὐν ταχέως εἴς το Me, Ahιον , πρωτον μὲν καταφρονησαι , μζκρου καὶ ταπεινού οντος si του μεγέθους του χωρίου , ηγούμενον
ἀλλ' οὐδ ' αν αυτην την πόλιν δύνασθαι μεγαλοπρεπέςερον αυτού , και καλλιον τιμησαι τοὐς θεοὐς. ομως ob ν συντυχόντα τω ανδρὶ, ἀξιωσαι φρασαι αὐτω , ον τινα τρόπον τοὐς θεούς τιμα. τον Κλε-
αρχον φαναι επιτελεῖν και σπου
ibi monere , debueram , eadem forma ha bemus apud Platone in Gore: p. 327. E. de aliis Doci: Abresiis: Dil: Thuc: Auet: p.
282. Hoc in loco restius syctem. Err:θυμῆσαι. 6. Mσκρου -- μεγέθους τ. χ.J Vocabulum
μέγεθοt hic nihil aliud quam nati Ni S am-kitum oppidi signi licat, & est signiscationi
tam magnae rei , quam parVae commune. Proinde recte comma abest ab ουτοέ a Cod.
Lius haud dissimulabo tamen Theopompum
ita mihi videri dedisse. ταπεινου οντος ες μέγεθος του χωρῶου. REISK. Μεθύδριον πόλιν μsu
οὐκ ἔτι. κωμηυ δε ες το Μεγαλοπολιτικον συντε-
Π 9 iicit Paure: L. Vill. p. g7S. & SI a. Ex quo enim condita est Megalopolis in vi cum de ineraVit. Cons: V. D. ad Thulsi I 58. G ου του μεγέθους Videtur species esse οξυμα ου, de quo loquendi genere multa iri D. Contrarium πὀλεις μεμ ει μεγίςας
eleganter dixit Aeliano V. H. IlI, 18. Alia lego apud We elinge ad Herod: I. I9.
Quare Cuna mos i ste diu ante Moisis aetatem inter gentiles fuerit frequentissimus . Deus olim in noviluniis sibi victimas inmolari Voluit , ne Israelitae , moribus antiquis addi otiores , Gentium numinibus inmolarent. uti visum fuit Spencer: de Leg: Rir: Ili, . 8. Tιμαν λιβανωτοῖς. J Adscriptum erat in margine Cod. Lib. & Meserna. λιβανωτός
166쪽
τον θυσίας δεμοτελεῖς ποιεῖσθαι,
παραλείποντα οὐδεμίαν εορτην. εν αὐταῖς δε ταυταις θεραπευξιν τοὐς θεοὐς , ου βουθυπουντα , ουδε ἱε- , κατακόπτοντα , ἀλλ' ο , τι αν παρατυχη , ατιθυοντα , σπουδάζειν
τυ γο λαμβανεται , τοῖς θεοῖς τας
λὶ Συωτὸς & πόπαλν iunguntur Mesriandro in ra 17. Ubi plura. IO. Καρπων και των ωραίων. Sunt ωρχῖα U- etiam illa quae quotannis statis temporibuSex animalibus proveniunt. REIsΚ. 's1ραῖοι καρποὶ sunt proprio Omnes fructus e terra provenientes , quibus pro anni & temporis ratione Utebantur, verni, aestivi &c. prout sua quique Κρα nascerentur, Vel potita S maturi es lunt, num de illis, non do inmaturis , quod V. D. ad Diog: LDEVI: II, 32. Volebat , dicitur. Res certa ex illis quae
& placentis sacra Ossero: & quotannis
publicas oblationes celebro, ita ut nullum solenne festum unquam omittam. In quibus sane non mactatis bobus, ne
que uictimis iugulatis deos placo, sed quibuslibet, quae facile occurrerint. Atque in primis illud studeo , ut ex omnibus tempestiuis frugibus quae e terra mihi suppetunt , primitias diis
reddam. alias si quidem mihi ad uescendum sumo , alias aris eorum adolere consueui. Nam cum eo sim contentus , quod mihi est satis, ut boues immolarem , adiicere animum nunqUam potui. 9 17. Apud quosdam item monumentis literarum proditum est: quod cum tyranni multo cum certamine
in ad Diodo Sior III, 69. docuerunt. II. Καθαγιάζειν. J Forte καθαγίζειν. HGD-re , igni consumere. REIsΚ. Per a soleres dedit etiam Felior & certe κα αγίζειυ frequens est de victimis quae arae inpositae igne consumuntur. V. LVesp ad Diodo IV, 23. Soloni autem Voces hau saepissime intersu permisceri. EXemplo tibi sint, quae V.
D. ad Polluce I, 26. Obser Varunt. I 2. Του θυσαι βους προνοεῖσθαι. Ante προυο- ῶσθαι deest οὐ Vel ουδsu. REIs Q. Nisi προυοῶ-
σθαι cavendi vel pra cavenaei significatione accipias , de qua H. Stube in V. I. Τῶν τυράνι v J Opinor Porphvri una respicere illam historiam quae habetur apud Dibi Sior L. XI. & Heroi L. VII. de Geloia ne & eius soci is. VALENT. Gelonis res cum Karthaginiensibus tradit Diodo L. XI, 2 . Sed ibi nihil quod huic loco convenit. Gelonem vi floriam de Karthaginiensibus reportasse & Delphos pecuniam misisse narrat Heroi VII, 6S. 2. Ἐκατόμβας παρα παντων ' Παραῶσαι propria sacrifici0rma vox. Vidimus l. 23. n e
167쪽
De Abstinentia Lib. II. I 3Iinter se, & contentione post debellatos Carthaginenses Hecatombas eximias Apollini adduxissent , qujbusque
delectaretur maxime interrogassent, deus praeter omnem ipsorum exspecta.
tionem responderit, Dodimi liba sibi accepta potissimum fuisse. is Delphicus
erat asperi cuiusdam loci cultor , qui cum ex agro eo die in urbem uenisset, ex appenso sacculo sarinae paucos quosdam manipulos Obtulerat: quibus deum magis oblectarat, quam illi qui sacrificia ea magnificentissimo apparatu exhibuerant. Vnde ex poetis quidam ob rei perspicuitatem talia quaedam uidetur asseruisse : quem ad modum in Mysti fabula Antiphanes disserit: Diis namque sinpleae trilitas rerum placet. Cum
monerom, nisi ipsi stuaro dicto usus esset Lucian: Deor: Concit: I3. κα9 μυρίας ἐκατόμβας
3. Δελφος ἶv ουτος. CiVes aeque quam urbs ipsa dicebantur Δελφοi. το ἐλικου ομο- νύμως τη πιλει Ut Sic B: 'te scribit. EXem pia invenies apud Peria: ad Aelian: V. H. VI, p. & Bosfium Obs: Crit: c. a. hie uti γεωργοῦν πετριλα, sie apud Ira re de Pace p.
362. πετρας γεωργουντες OCCUrrtint.
q. ΔρΣκας ἐθυ, ωατο. elis foretu ἐθυηλμσατο. Vocabulum ζυλεἰ σθαι rarius est , notat ρυλγματα obserre, V. CUIube ad. I eops re C. Eth: p. 23 I. θυλμματα, inde dicta, quae fuerint apud veteres vidimus f 6. Frequentius est θυχλήσασθαι , de quo Polluc: I, 27. sed ibi oodices variant , . & aliqui θυλ σασθαι habent. in Lot. & Meerm. perperam erat εθηλυσατο. Δρακας quid vocaverint docent V.
αἶς ησθείη μάλις α , παρ' . ελπίδα πασαν αυτων ἀποκρίνασθαι , διότι
Tαῖς εὐτελείαις οι θεοὶ χαίρουσι
sequitur , Ligis τερφαν. S. Των ποιν τωυ ι . Τισὶ. Visum est poetarum quibusdam ejusmodi sententias, ut lo eos Communes nemini non notos inspergere. dativum hic requiri & res ipsa monstrat, &sequens 'Aυτιφάυει Confirmat. REIS . 6. 8 2ς 'Aυτιφάνει &e. Versionem illorum carminum Antiphanis debemus Clar: Grotio in exe. 6I7. sic autem secundum & tertium
Caetera enim quae interponuntur putavit ex interpretamento nata. Sequentes Menandri versus idem Grotius Vertit. VALENT. Versus Antiphanis sic sere in metrum redigantur Τεχ ριου δ' οταν γαρ εκατόμβας πινέρ
168쪽
τεκμηριον δε , οταν γαρ ε κατω- βας τινες θύω ν , επὶ τούτο ie ἄπασιν , υςατος πάντων καὶ λιβανωτος επετεθη. Ως ' αλλα μεν τὰ πολλὰ παρα-νκλούμενα, Δατάνην ματαἱαν ρύσαν αυτων ρυ-
Cuiusce rei argumentum subiiciens , Nam cum boum , inquit, de grege sacrum quis fecerit, Pos omnia aris turis additur uapor Postremus: ampla ut caeterorum copia Praeferre nil nis gloriam osserentium , Vanosque sumptus: quod ultimo infertur locu , Videatur id placere diis uel pauculum. Quin & Menander in Moroso, fabulae id est nomen, ita inquit. Pia hinc oblatio turis S libaminum , Quae iniecta faminis omnia accepit
e lege earminis apparet, aut Veteres λιβα- νοτος per o scripsisse , aut in Carmine ω &o promjscue habuisse. argumentum rei ho C.
cum Decaton has sacri carunt, pos lati Lma omnia S splen tu ima , pos remum omnitim thus obertur S arus iuponitur.
Ως 'Aυτι άυσι. Do. Varii fuerunt huius nominis: hie significatur ille quem plerique J h0dium fuisse putant, quo do Fabrio: B. G. ll, 22. Comoediam hanc laudat etiam is regno X, II. ubi mulierum confabulationem fuisse docet, nullaque erat Caussa, quare Ἀ- masseu legendum putaret Dialeciam p. o & I3.Mυςις haec, seu μεμυημέν 1, Videtur cultum divinum praecepisse, qui non pompa & inmensis sumtibus, sed pura sanctaque menteeelebrabatur. Credibile enim est, Comicum in hae sabula corruptaS sacrorum leges ac caeremonias pungere ac perfricare voluisse, ut bene observatum T. Hem ers: Viro Exi mio ad Polluce X, 67. qui fragminis huius oblitus non fuit. Iam quod ad Versu S ipso ς, otii quae fuerit Opinio , Valent. dixit , non tamen de nihilo est, pro επετί η ibi legi επριύτη. 7 θύειν perte optime hie conveniret. Conser quae dicuntur l 59. Utique probabile mihi non est , omnia ea esse Antiphanis. quae Auctor inserit , usque dum ad Menandrum perveniat. Pleraque illorum e poeta sumta mihi persuadeo , non Vero eum perpetua serie expressum. Quod si aurium monon fallat iudicium , illa certe τεκμήριον δῖphilosophi potius quam Comici esse videntur. de metro ideoque sollicitus non ero, quod si in illis Grotii sibi non semper constare notes, recorderis Velim , Virum Summum sententiae passim maiorem Curam , quam moduli habuisse. Ceterum τα ante τοιαυτα deerat MEErm. cui Coa. adscriptum erat τουτο κάι Σωπατρος λέγει ἐν ταῖς ἐκλογαῖς
169쪽
9 18 Propterea sane etiam figlinis uasis , & ligneis , & vimineis ad publica praesertim sacrificia uti
consuerant , deos oblectari ipsos vati. Vnde etiam nunc uetustissima uasa quae figlina aut lignea fuerint,& ob materiam , & ob artis simplicitatem diuina esse magis existimantur. Nam Aeschilum inquiunt, cum fratres rogarent , ut paeana in deum scriberet , dixisse optima a Tynpicho fuisse conscripta , quo circa sua si Tynnichi hymnis conferrentur , non secus fore accepta quam statuae nouae sint, si ueteribus comparentur : illas enim licet simplici modo fabrefactae sint, diuinas haberi: nouas quamuis accurate
IV, II. ubi vid: magnum AnimadVersorem. De versuum integritate consuli debent interpreteS. Bene Latinorum tus pium , cum hoc dicendi genere contendit Cella Bur ne ad Ovid: I. East: 67 a. Et hoe uti in loco, silc apud Aelcian: V. H. XI, 5. iungitur 'Hπανου& λιβαιωτός, ubi plura de hi e sacris Peria. I. Κεραμὶοις ἀγγείοις. J Solent fere alii substantivum per ellipsin supprimere. Sui S κε
εἰ μὴ πρόσκειται το α γογnou. Sic Noster statina κοράμια adpellat. debuisset Utique hic κεραμείοις legi, sed εὶ & ι in huiuscemodi centies confundi alibi diximus. 2. Των ἀδελ ωυ.J Τωυ Δελ ω9. rogatum a Delphiis, ut Deum suum Appollinem, Delphicum puta , paeane conscripto concelebraret. BEisc. Idem visum fuit Tahro Episi: L. I. p. 187. nec dissentire Videtur Fabrico B. G. II, 6, 8. utinam codices ad iij cerent i scribarum
certe Ilaeordia saepius caput adpinxit Del-3 Ι 8. Δια τουτο και τοῖς κειραμίοις αγγείοις , καὶ τοῖο ξυλίνοις , καὶ πλεκτοῖς εχρώντο , καὶ μάλλον πρὸς τὰς δημ στ ere ἱεροθ
ηδη κεράμια, καὶ ξύλινα υτάρχοντα, μάλλον θεῖα νενόμιςαι λα τε την
χνης. τον γουν Αἰσχύλον φασὶν ,3 τών αδελφων ἀξιούντων εἰς τον
θεὸν a γρα ναι παιάνα , εἰπεῖν , o τί βέλτιςα 6 Tυννίχω πεποίηται. παραβαλλόμενον τον αυτού προς τρν Εκείνου , ταυτον πείσεσθαι τοῖς ἀγάλμασι τοῖς καινοῖς προς τα αρροχαῖα' ταύτα γαρ καιπερ aras:
πεποιημένα, θεῖα νομίζεσθαι ' τα δὲ
phis , quo carere debebant, ut apud Fluidi T. ll. p. 96S. C. & alios, quos excitat IVGiae lint: ad Herode V, 72.
prie hymnus in Apollinem Vel Dianam, licet latius etiam pateat, & ad laudes quascunque transferatur. Vid: um ad Liban: Epist. 1333.
q. Τυδείχη πεποίηται. J Non est inventus aliquis eius nominis. Reposuimus igitur Phrynichum. Tragoedum Aeschylo contemporaneum. VALENT. Forte τω 'Iβυκω πεποίησα. sed
vid. Fabr: Bibi: Graec: I. p. 6IS qui Vulgatam e Platone defendit. REIsΚ. Et sic etiam Menago ad Diri: L. lI, 42. & recte. Laudatur quidem Plutoni in Min: p. 569. Imr nichus aliquis, sed ille allus est. Fuere plures hujus nominis , uti e Fabrior Bibl GD: &V. D. ad Aelliane V. H. ill, 8. liquere putest , sed cum verum auctorem habeamuS, circumspicere alios necesse non est.
170쪽
μάζεσθαι μεν , θεοῖ δε δοξαν ητ-
γραφων την θεοφιλη θυσίαν φησιν
Σπονδητε καὶ ραξ εο τεθησαυρισμεν η' 4'E-5. Περιέργως εἰργασμ89α.J Qualia illa suerint facile intelliges, si vim potestatemque vocis περιεργάζεσθ- consideres. est quippe cum curia aliquid elaborare. hinc passim de summo dicitur & inmodico stadio , quod in rem ali
quam inpenditur, Unde περίεργου notare Coe
pit, quidquid nimii & supervacui est laboris. Adeant tirones Periar ad Agesiano V. H. II, - . & solet so πεήὶ in aliis conpositis. 6. Του Ἐσίοδου. Vid: Hemi Fragm: Vers. 169. sed ubi male haec , quasi ex igntro 3mpli. petita , laudantur. Paullo post λατiiv, transpositis Vocabulis erat in Edi antiquioribus Lipf. Coae. & Meerm. I. Σοφοκλης jιαγρ.J Sophoclis carmina ibi adducta interpretatus est idem Grotius.
a. 'H9 μεν γαρ &c.' Λ Sophocle haeo accepta invenlas etiam apud alios, sed diverso
te elaboratas, admirationi quidem ob aratisiicium esse, longe minorem tamen in se habere diuinitatis existimationem. atque iccirco merito Hesiodum ueterum sacriosiciorum legem commendantem dixissa:
Vt populus sacrum faciat uetus optima lex es.s I9. At qui de sacrorum Operatione & sacrisiiciis scripserunt diligentiam in libaminibus seruandam praecipiunt, quippe cum ea longe gratiora diis sint, quam sacrificium quod eX animalium mactatione offertur. Sophocles item diis gratum sacrificium eΣpOnens in Polyido ita inquit:
Nam uelitis oblatum erat ouis , erat uitium
Libamen, acini , bene reseruatus Icteae:
Far modo. Ac primum quidem versum se refin-Xi, γ ν δὲ καμπέλαυ, Cum antea legeretur Vἀμπελου. Suadebat hoc & moduli ratio , &Gem ero Stro1n: L. IV. p. q76. & Grotii in Exe: p. 139. qui sic eXpresserunt, auctoritas. debent haec explicari e lanae usu in sacris antiquorum , uti ερια καὶ μαλλος saepe iungi solent. Vid: Hemserh: ad Comioi Pluti IOSS. μαλλου pro θαλλου dexterrime restituentem, & Porphyrium egregia luce circumfundentem. Coni: etiam Craseli: de Fest: Graec: in Ἐρεσίωνη, & quo modo his , sed suo arbitrio , in rem suam utatur Spencer: Leg: Hebr: Rit. lI, IS.