Porphyriou Philosophou Peri apochēs empsychōn vivlia tessara. Porphyrii philosophi De abstinentia ab esu animalium libri quatuor

181쪽

De Absinentia Lib. II.

gis grate uidebitur se gerere , quam ille qui ab alio qui epiam furatus , eo honestare alium uelit. Neque item praesidii alicuius causa a diis impetrandi mactari animalia conuenit. Qui enim iniuste agendo beneficium ab alio consequi studet, is in suspicionem uenit,

se nullorum beneficiorum gratias esse habiturum. Ita ut neque beneficium a. liquod cupientibus sacrificanda animalia omnino sint. Nam licet huiuscemodi aliquod ita occulte agere fortasse Ualeamus , ut incompertum homini alicui sit, deum tamen latere nullo modo possumus. Si igitur alicuius horum causa sacrificandum est: nullius autem horum causa mactanda animalia sunt: non esse sacrificanda animalia manifestum est. g. 25. NOS Uero dum Voluptatibus quibus ex sacrificiis fruimur, ueritatem horum delere conam Ur, latemus nos ipsos non deum. Nam& Mo m. vel δοξειε9. Verum nobis reli quit Euseb: apud quem sequitur ἡ κα9. Pro

est donare, praemio GV ceres; vel proprie honoris causa sens E. V. I l. ad Plui. T. I. p. 22. & I e seling. ad Diodo I IV, 33. Illa quae sequuntur ας χάριν Pποδ. κ. τ. inutilia merito ReiShio videbantur , nisi addatur φιλ σίται aut simile quid. Eusebii tamen audioritate muniuntur. II. 'Aλλ' ουδε χρείας τιυος J Eufob: ἀλλ ουδε χάριυ τινος. sed nostrum res pondet supe rioribus. Vox illa cum statim praecessisset, vi-

οὐθὲν γαρ μαλλον ἁμείβεσθαι

ἔνεκα των αγαθών. ο γὰρ ἀθλκω πράξει το παθεῖν ευ θηρεύων , υποπτός εςι , μηδὲ εὐ παθὼν χάριν ε ξειν. Iς' ουν ελπιζομενης ευεργεσίας , θυτεον εςὶ τοῖς θε-

οῖρ ζύα. καὶ γαρ ὁη τῶν μεγ

ανθρώπων λάθοι τὶς αν 7σως τινα τούτο πράττω ν , τον δὲ θεὸν δὴ ἀμηχανον καὶ λαθεῖν. ει τρί- νυν θυτεον τινος ἔνεκα , οὐδενὸς δὲ τούτων χάριν αυτὸ πρακτέ

των ἀπολαύσεσι τὸ περὶ τούτωναληθες ε ξαλείφειν πε/ρώμενοι , λανθάνομεν ημἁς αυτοῖς , οὐ γαρ

detur perperam repotita. I 2. 'Aμηχανου κάὶ λαθεῖν. J Aut deest aliquid.

aut κάὶ cum ἐo est commutandum. REISU Mox Eusebe θυτεον μευ τούτων τινος ενεκα. deita Meerm. Vitiose τού χάριν pro τούτων χάριν.

Ι3. Zωα. ταῖς γὰρ.J Apud Euseb. nonnulla praeterea Verba interjecta hic sunt. ζωα τοπαράπαν τοῖς θεοῖς γαρ & quae sequuntur. VICTORIUS. Immo vero Enseb: ibi sinit testimonium quod e Nostro sumserat. illa τάχνὰς &c. ibi non leguntur. Notent tironeS ε- ξαλειφειν ἀληθες. proprie deungens : Ceram qua tabulae erant obductae eradere, & hinc in genere exputae 3, d Iere.

182쪽

θεοῖς ' τις γαρ δη πώποτε εθυσεν ορος εἰς και σκορπίους καὶ πιθηκους, *η τι των τοιούτων ζώων , των δε τοις Liοις ημών χρείαν τινα παρασχομE'νων , η καί τι εἰς απόλαυσιν εν αἰ τοῖς Eχοντων , ουθενος απεχόμεθα , σφαττοντες ώς αληθώς και δ ξρον- τεο ῖ επὶ προςασἱας του θείου. βους γαρ και προβατ , προς τε

τούτοις, ελαφους και ορνιθας , αυρο τούς τε τους καθαριρτητος μεν Οὐθεν κοινωνούντας , απόλαυσιν δθημῖν παρεχοντας, σιάλους σφαττομεν τοῖς θεοῖς. ων τα μεν , τοῖς βίοις ημύν επικουρεῖ συμπονούντα, τα δε , ε' ς τροφην η τινας αλ'λας υρὶας εχει βοηθειαν. τα δε οὐδεν τούτων δρύντα , δια τηνεξ αυτ ν απόλαυσιν , ομοίως τοῖς ἔχουσι το χρησιμον ὐπο τών αν'θρώπων απόλλυται ταῖς θυσἱαις' αλλ' οὐκ ονους , οὐδ' ελεφαντας , ου

ius vocabuli continet vitiosam iterationem Oeabuli proximi χςgἱ2b, & vestigia haud ob

Nam ex iis animalibus , quae nullum ad uitam humanum Usum praestant , nullamque in fruendo oblectationem asserunt , nullum diis in sacrificium adhibemus. Quis enim aut serpentes , aut scorpios , aut simias, aut tale quicpiam diis unquam sacrificauit Sed quae uitae nostrae usui alicui sunt, quaeque aliquid ad fruendum in se habent , a nullo eorum abstinemus, sed sub praeteX- tu numinis iugulamus reuera , &

am ipsos qui munditiae nullius participes sunt , sed iucunditatem tamen nobis in fruendo afferunt, porcos diis mactamus. Quorum quidem alia laborando uitae humanae subsidio

sunt : alia cibos, & caetera commo

da nobis suppeditant : alia nihil ex his praestant : Sed ob solam fruendi

cupiditatem , non secus atque ea quae utilia sunt, ab hominibus in se. crificiis occidi consueuerunt. Asinos autem, & elephantes, atque omnino aliis

REIsς. Mox in τοτο βίοις nota nominis huius pluralem amari a Nostro. Ita supra I. II. &alibi. homonymi Vocabuli varias significationes diligenter evolvit P. Leoparde Emend: XI, 4.

3. 'Em προτασίας του θείου Forte σφάττον- τες ως αλ- ως , καὶ δέροντες επὶ τη ημετέρα απολαύσει , προσποιητως δε επὶ προ σψ τού

θειου. 'Eπὶ προ ασίφ est par praetextum, sub

183쪽

Do Abstinentia Lib. II. 147

aliud quod licet collaborando adiumento sit, ad fruendum tamen est ineptum, minime sacrificamus. Adde quod sacrificiis etiam omissis ab huiuscemodi utilibus animalibus non abstinemus, sed ea uescendi tantum causa occidimus. atque eX iis quoque quae apta sacrificiis sunt, non quae diis sint gratiora, sed quae cupiditatibus nostris iucundiora ad fruendum sint,

mactare consuevimus. atque inde aduersus nos ipsos testificamur, nos fruendae oblectationis nostrae non deorum causa in sacrificiorum obseruatione persistere.

5 26. Atqui ex Syris Iudaei qui ex ueteri illo primo sacrificio adhuc quoque , ut inquit Theophrastus, animalia sacrificant si eodem modo quo ipsi sa

tu θύομεν τοῖς θεοῖς ου της τιμης. IJOS ea Diis 1 aera sacere , quo victimis vescamur , non quo Diis honorem habeamus. aut sic ἐμμέ9ο-μEV τοῖς θύμα Πυ , ου των θεων. inhaerescimuS vetusis sacri olorum religionibuS , nos; asvoluptatis ergo, n9n Deorum. quam Conjecturam videntur sequentia magis, quam illam priorem confirmare. REIs M. Pro οὐ Valent. substituerat καt. dedit forte εμ μευομεν των θεωυου, Vel ου των θεω9. eo modo, quo Felo ac cepit. Si τοις θεοῖς retineaS,.pul Cre Contendi potest locus Euang: Ioan VI, 56. ευ ἐμοὶ μένει , qUem adscripserat Clar. Abre ch: &τοῖς θύμασι explicabat δια τα θυματα & τας θυσίας , Aut ἔνεκα των θυμάτων. ἐμμένειν θύμασι dictum forte uti ἐμμέυειυ τοῖς πατρἱοις L. IV, 8. τ p αποχη ib. I 6. νόμω , πίτει & similia ο σα κόυις. Latini manero in me &c. Vid Erud. 5 faveren ad Nepot. XVII, 2. I. Κα τοι Σύρων μsu ' Ιουδαῖοι &e. J IIaec us que ad illa μάθοι δ' α9 τις ἐπιβλέψαζ &Q. CX-

scripsit Euseb. P. L. L. IX. p. qO . A. e quo αλλο των συμπονουντων μὲν , οὐκ εχόντων δε απόλαυσυν θύο - μυεν. καὶτοι και χωρίς γε τούθύειν οὐκ ατεχόμεθα των το ι' οὐ των , σφαττοντες λα τας α - πολαύσεις , και θύομεν αυτων των θυσἱμων , ου τα τοῖς θεοῖς , πολύ δε μαλλον τα ταῖς των αν- θρωτων επι θυμιαις κεχαρισμενα , καταμαρτυρούντες ημων τε αυτων , O τι της απολαυσεως χάριν qμ νομεν τοῖς θεοῖς , οὐ τοῖς θύ-

μασιν.

ad Essaeos pertinere colligas, quae obserVatio mox nobis usui erit nam illis statim subiungit

ibi autem de Eslenis sermonem est e dubio vacat. Est apud L eb. καί τοι διοτι, sed nostrum & Mis. διοτι recte expungere dicit Vigerus. de loco Theophrasti dictum supra. a. Ἐξ αρπις θυσίαν.J Aut leg. οσίαν propter

antiquitatem cerimoniae, aut potius δια τῆλυ

nitim exemplum. REIS . 3. Ζωοθυτουνεις &C.J Νon videtur locus vitio Carere. Apud Et excusum in lX. eorundem librorum legitur ζω, υτούσιν. ει τὸν αυτου ἡμας τροπον τις κελευοι θύειν. seriptus quem Vidi, ζωο- θυτουν των εἰς habet. in reliquis convenit illicum expresso. nam quod initio huius Xempli illic est , διοτι videtur vitiosum esse, &fanu abest id verbum ab eodem scripto, ut a Porphyrio quoqUe. VICIORIUS. Ζωορυτούν ει του αυτου ἡμας &o. Ita legebatur. ex conjectura correxeram ζωο υτούντες. ita quo

184쪽

νρι ταν τυθέντων , ολοκαυτουντες ταύτα νυκτὸς , και κατ αυτων πολυ5 μελι και οἶνον λείβοντες , ἀνηλισκον την θυσίαν θάττον, ἴνα του δει νου μη si ο πανόπτης γενοιτο θεατης.

και τουτο δρωσι , νηςευοντες τας ηανα μεσον τουτου ημEρας , και κα τ'α, πάντα τρυτον τον χρόνον , ἄτε

φιλόσοφοι τὸ γενος οντες , περὶ του θείου μίν ἀλληλοις λαλούσι' της

δὲ νυκτὸς των ὰςρων ποιουνται την

crificare nos uellent , a negocio procul dubio desisteremus. Non enim ex sacrificatorum carnibus epulantur , sed totam in ignem come-

ctam hostiam multo insuper & melle

& uino instillato noctu celeriter absumunt , ne qui Omnia intuetur sol, facinoris spectator efficiatur : atque id diebus intercedentibus ieiuniis uacantes agunt ac per totum id tem-PUS , Utpote genere philosophi , de deo inter se colloquuntur : DO- diu uero stellas contemplantur , dum in eas suspiciunt , ac quibus dam

quo postea vidi mecum conspirantem Vigerum. τρόπου etiam suppleveram. Confirmat Euseb. VALENT. ζωοθυτοῖυτες etiam Coi Borio ac Meerm. & Vere , Ut opinor. Tum post αυτον 1i adoptes τρόπου ex Eusebio , omnia sunt expedita. Pro εἰ tamen in Cod. L f. &Meerm. erat εις, & in illo σύμων pro σύρων.

. Oυ γαρ ἱς. μευοι & c. Ignota & salsa loqui Theophr. ad En b. scribit Vigorus, sed an

vere dubito. ludaeis omnibus haec parum convenire fateor. illis in more fuisse positu in , ut ex residuis victimarum partibuS epulas instruerent , dudum doeuerunt viri eruditi. Sud haec Nostri, seti Theophrasti potius, ad 'istaeos unice pertinere videntur. diXi statim,& firmant sequentia. nemo , qui reS cortim explora' erit, ignorat, in religionis negotio a ceteris Iudaeis multum dissedisse. Utitur h. l.

victimas inmolaverint nec ne 3 qua in re Ioseph.& Philo dissentire videntur. Victimas quippe obserebant, sed non in templo, quia omnem carnis usum subterfugiebant. deinde , Philo loquitur de Lilaeis , qui in Aegypto degebant, alii de illis qui in Syria, uti Noster quoque, quod in prine. . diserte signi fidat. denique etiam animadvertendum, homines illos in multas classes ac sectas fuisse distractos. neque omnes eadem docui spe. Plura apud Mossemium legi velim. Id unice nunc addo, eos in multis a maiorum religione defecisse,& cum inter gentiles degerent, quaedam Philosophorum, Pythagorae in primis, quae sanctitatis specie maxime se commendabant, recepisse. S. Mελι κάἰ o. λ. Di Vinam legem, id quae interdicebat Iudaeis, habemus apud Momen Levit. XI, II. de illis etiam Pist. Sympos:

IV, S. ετι τοι νυν μέλι ου προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις , ὁτι Οοκεῖ φθείρειν τον οἶνου κεραννύμενον secus quam aliis gentibus mos erat, qua dore supra. 6. 'O παυόπτης γένοιτο θεατης. Solem significat, ις πειτ ε ορα κα ὶ πάντ ἐπακολι, Ut s9eta loquitur, Odysin M, 323. & Sulmoneu A, quod nos fuit VH Ni Utques. I. M. 769. πανόπτης saepe D & aliis dicitur. V.Cuper. IHarpocr: p. II . Videntur fere Essent paullo splendidius quam par erat , de sole sensisse, quod colligas etiam e testimonio Iosephi infra lV, I 2. ubi plura. 7. 'Avet μέσου τούτου ημέρας. Eusesb. Meerm.l ae L f. Coae. τούτων ημίρας.

185쪽

Do Abstinentia Lib. II.

dam precibus & uotis deum implorant-Hi enim & ex caeteris animalibus, &ex sese ipsis necessitate , non cupiditate aliqua industi sacrificia obtulerunt. Id quod cognoscere inde quispiam posset , si doctisimos omnium Aegytios inspiceret qui ab interficiendis caeteris animalibus tantum abfuerunt , ut eorum imagines deorum imitationem sibi esse constituerint adeo assinia ea & cognata diis , & hominibus esse eXistimabant. 9 27. A prineipio enim fructuum sacrificia diis offerebantur. Procedente uero tempore cum fructuum inopia laborarent homines, & neglecta paulatim sanctitate, ob legitimi alimenti defectum ad se mutuo comedendos inducti essent, tunc multis precibus &supplicationibus ad deum effusis ex sese ipsis immolationes faciebant , neque solum quicquid pulcherrimum inter ipsos erat , id diis consecrabant:

uerum etiam ultra ea quae erant pulcherrima haec generis sui mactatio progrediebatur. EX qua quidem consue-8. Αογιωτάτους πάντων Κιγυπτίους. J De Aegyptiorum sapientia & eruditione omnia sunt pervulgata. Vid: l 25. de religionis cultu eorum infra loquitur. 9. Φονευειν τε των λ. ζ. Lege τι. dein potest μιμ ματα defendi, malim tamen μηνύματα injicia, documenta, Agna legi. REIsΚ. I. AI των καρπων.J FOrte δια. RE18Κ. Sic

λὰ των ευχών θεοκλυτρυντες. κατηρξαντο γὰρ ob τοι πρωτοι των τ λοιπών ζώων , καὶ σφών αυτῶν ,ανάγκη και οὐκ Eπιθυμια τουτοπράξαντες. μάθοι δ' αν τις επιβλξ-

γενε ταυτα τοῖς θεοῖς ε νόμιζον εἰναι καὶ τοῖς ἀνθρώποις.

των καρπών εγίνοντο τοῖς θεοῖς θ σιαι. χρόνω , της ὀπιότητος η-μών ε ξαμελησάντων , επεὶ και τίν καρπών εστάναταν , και διὰ τηντης νομίμου τροφης ενδειαν εἰς τοσαρκοφαγεῖν ἀλληλων ἄρμησαν , τότε μετὰ πολλῶν λιτών ικετευοντEς τοδαιμονιον , σφῶν αυτῶν ἀπηρξαντο τοῖο θεοῖς πρῶτον , οὐ μόνον ο , τι

κάλλιςον ενην αὐτοῖς καί τρυτο τοῖς

θεοῖς καθοσιουντες , αλλὰ και περατών καλλίςων προσεπιλαμβάνοντες του γενους' η ἀφ' os μέχρι του

infra i 59. παλαιον δικ των καρπων η Conser notata sub finem l S. 2. Ἀφ' ου μέχρι του νυν Sc.' Hisce usque ad illa καίπερ τῆς παρ' αυτοῖς &c. utitur iterum bius P. E. L. IV. p. 156. C. statina pro ου; A Ligis Cod. οοκ εν, cui paullo ante θεοῖς etiam deerat. utrumque male.

186쪽

νυν , οὐκ a D Ἀρκαλη μόνον τοῖς suetudine adhuc usque non in Ara Λυκαίο)ς , οὐδ' εν Κ γρχηδόνι τω cadia tantum in Lycaeis, neque Car Κρονω κοινη πάντες ἀνθ ρωποθυτου ' thagine Saturno publice omnes ho σιν , ψ ἀλλα κατὰ περίοδον , της minum hostias mactant. Sed etiam

φύλιον Hμα ρήγουσι προς τους βω- memoriam cognato sanguine aras

μους , καίπερ της πas αὐτοῖς si inspergunt quamuis sacrificium apud θυσίας ε ξ εἰργούσης των ιερων , τοῖς ipsos eum a sacris arceat , lustra- περιρραντηρίοις κηρύγματι , εἰτις H- tionum circumscriptione , & edicto, ματος αριθμείου μεταίτιος. εντευθεν si quis sanguinis humani & caedis Osν μεταβαίνοντες, ὐπάλλαγμα πρὸς auctor eXtiterit. Inde autem pro-

τὰς θυσἱας τωγ ιδίων ε ποιουντο σω - gressi caeterorum animalium c Or-

μάτων τα των λοιπων ζωων σώμα' pora pro suis in sacrificiis sub - τα , καὶ πάλιν κόρω της νομίμου stituerunt. Postea cum legitimi cibi τροφης , εις 7 την περὶ εὐσεβειας satietate in obliuionem pietatis ue-ληθην ιοντες , επιβαίνοντες ἀπληςia nissent , inexplebili quadam cupidi-

78. REIs R. Λυκαῖα quae fuerint Potier: Archaeol: Gr: II, 2O. aliique multi docuerunt. q. Aλλα κατα περίοδου Malim αλλα καὶ καμ

ρίοδου rarefcho ingeniosa coniectura , καταπάροδου. obiter. sed nihil aut hic , aut apud Eusebo codices Variant. S. 'Εμφύλιον αἴμα ραωουσι. J ApEd Eus: eX-cusum in quarto eiusdem scriptionis , εμφύλιον αεὶ αἶμα. mendose, ut arbitror. nam ne in scripto quoque ejus auctoris exemplari , adverbium id temporis legitur. VICTORIUS. 6. Θυσίας εξειργούσης &e J In not. ad Psellum Gaulminus haec verba citat, ac si legi deberet απο των ἱερων περιρ αντηρίων, εἴτις &C. & pro αρ. μίου reponit αρθμίου h. e. φἱλου , Vel συγ- γενοῖς. ego prae sero generalius Verbum ἀνθρωπείου. . VALENT. Malim ὁσιας. qusmquam patria ipsorum religio inter Darsones aquadlus1 alis voce praeconis eIcludit e9S omnes, qui rei sint αἱματος αυδρομέου ces dis humaΠGE. πε ρραντηρίοις idem esse potest atque εν τοῖς πεμρ ρ αντηρ οις, quamquam hoe malim, si liceat Optare REISK. Ea quae molitus eram ab alijs iam occupata video. Blanditur mihi ὀσιας, uti infra in hoe paragr: καίπερ - της οσίας ταυ- τα βραβευσασης. quae Voces saepe confinduntur, ut & ibi θυσίας rescribi volebat V. D. &se certe ὁσιας pro Vulgato θυσίαζ ex Euseb.

restitui debet apud Nostrum infra i 3 . ubi

V. Sed habet tamen Vulgatum quo se tUOR tui . Pertinent hace ad morem Veterum , Cum περιρραντηριου statueretur ad templi introitum, atque ultra istud nemini βίβηλu pergere liceret. Antequam sacri ritus inchoarentur κηρυξ alta voce clamabat notum illud εκας εκας &C. ad hune censum Vero pertinebant in primis illi, qui caedis erant rei. De Voce περιρραντη- ριον, quae tria apud Graecos significat, vid. Bour se ad Heliodo L. t I. p. 53. Contrarium Cit εἴσω πίριρραντηρίων παριευαι sit T. I. p. 62. 'Αριθμείου I gerolle correxerat in αυ- θρωπείου ἡ αριμείου. Valant. ἀνθρωπείου Vol ας-

ἁβρωτον παραλείποντες. REISK. Elegantur ἰξοντες

187쪽

Do Abstinentia Lib. II.

tate ad omnia gustanda & come adenda inducti sunt. Id quod in cibo

ex fructibus nunc Omnibus euenire consueuit. Vbi enim eorum assumptione naturali defectui succurrerint superuacuam satietatem quaerentes multa in cibum condiunt ,

quae temperantiae terminOS OXce

dunt. Vnde quasi non ignobilia

diis sacrificia exhiberent , ad ea comedenda progressi sunt : atque QS principio adtionis huius alimento ex fructibus animalium e-sus hominibus adiunctus est. Sicut enim antiquitus fructus diis offerebant , atque ex iisdem iucunde post sanctimoniam uescebantur : ita ubi animalia sacrificassent , idem sibi esse faciendum existimarunt. Cum tamen antiquitus non ita sanctitas haeces et . Cuius Contrarium οπως μὴ εἰς επί- ιαυ τούτου γωσι apud Thuc: III, m. επιβαίνοντες απληςἱαις habet quo se tueatur, malim tamen cum Abre chio ἐπιβ. απληςἱας. Ut αναιδείὰς επέβησαν insu Mentias so dederunt, apud Homo Odyssi X, qa . & saepius. Pro περιλείπουτες bene etiam Togeroli: παραλείποντες. Praepositiones illas passim confundi novimus in conpositis. Sed offendere etiam aliquem potest participium pro verbo sinito adhibitum. Hoc itaque Vel deri Uandum ex usu Graecortim, ut εἰσὶ, Vel ἐσαυ post particip. reticeatur, qua de re multa V. Docti, vel sensus suspendendus e sequenti πήο Uησαν. sed tum, quod ibi praecedit, οθευ Vacaret, quae tamen Vocula causam videtur inserre eorum quae disputaverat. denique debilem stomachum gravare non debent participia , sine αις , ουθεν αγευςον ουδὲ αβρωτον περιλείποντες. οπερ καὶ περὶ την εκτῶν καρπῶν τροφην νυν συμβαίνειὴ περι παντας. οταν γαρ τη πῆοτ φορα την αναγκαίαν ενδειαν κου' φήσωνται , ζητούντες του κόρου τοπEριττον , 9 εκπονοῖσι προς βρ σιν πολλα τίν σωφροσύνης εξω κsιμε νων. οθεν ώς οὐκ ατιμα ποιούμερονοι τα θεοῖς θύματα , γεύσασθαι

τούτων προηχθησαν. καὶ δια τηναρχην της πραξεως ταύτης προσθη-

καρπων τροφη τοῖς ανθρώποις. καθαπερρον τὸ παλαιὸν απηρξαντό τε τοῖς θεοῖς τῶν καρπῶν , καὶ τῶν απαρχθεν-

σαντο , ουτω τών ζώων καταρξάμενοι ταὐτὸν ηγοῖντο δειν τούτο δραν, καίπερ τὸ αρχαῖον δ* οὐχ oυτως της

connectente copula stipata. Id Graedis insuetum non esse Gron: ad rian: IV, 6. &Weffeto ad Diodo XIII, I . ostendunt.

OmnES. Platon: p. q92. adscripserat Erud: Drefch: εύροι αν τις αυτας nempe πολιτείας) περὶ τοῖς βαρβάρους. 9. Ἐκπουουσι.J Fuit cum suspicarer επινοο - σta. excogitant. quamquam Vulgata eodem redire potest. Mox pro τα θεοῖς sorte ταύταleg. aut τοιαύτα aut τοῖς. REIS . IO. οὐχ ολως τω ς οσιας ταύτα βραβευσάσης.JCur ὁσιας in θυσίας mutatum ierit vir praeclarus ad maris: IV, S. p. go . non eX- puto. notat ἱσἱα totam religionem , in qua VOee γνώμη , πραξις aut simile substantivum subintelligitur. illa quae praecesserunt μετα την ὀσικν vulgatum satis tuentur. Et, ut Om-

188쪽

τιμώντες , Τ* το is μεν γαρ σε ψύ- ς καὶ πάσα των ανθρώπων is της ψυ- χης αῖσθη ς , δρωμενοις συνηρέσκετο ,ra Tαύρων δ' ακρίτοι σι φόνοις οὐδ 'εύετο βωμός.

haec instituisset. Sed fructibus deos

uenerarentur , quibUS & natura,& omnis hominum animae sensits oblectabatur. Taurorum at nullis horrebat caedibus

Sed magnum tunc mortales scelus ese

putabant.

Erepta pecudum uita membra iba

ne Tibi dubium eximam, Cyr ID L. IX. Adu:

Iulian. p. 3Op. Λ. apud quem ea quae sequntur , usque ad illa διόπερ οἱ Πυθαγόρειοι &c. ctiam leguntur, eodem prors S modo. Vocem nostram reddo etiam Sui a in κύρβεις

του τEς ουσιας ορίσαντος - αἰ δῖ κύρβεις

ουσιας εἷχου. Volunt ibi V. D. θυσίας, idque defendi posset e Sobolo Arbiops : in Nub: q5O. sed ibi non simpliciter, ut apud Suidam, dicitur. βραβεύειν notat pro arbitris consiluere, dispensare & in uni Versum gubernare, quod loquendi genus a distributoribus praemiorum ductum novimus. V. D rvilio ad Charis: IV, s. & Keishilam ad Polybo L. II. p. I O. I epho pro Ors, tribuere , frequens esse ostendit Losius Animadv. c. 2S.

seu suum quibusque numen frugum oblatioue

oohone antibus. REISK. 12. Tοῖς μεν γαρ. J CFrillus habet τούτοις. nostro consentit Eusebius , qui exscripsit hunc locum usque ad finem paragr: IV. P. E.

P. ISI . C. I 3. Tαυρωυ δ' &e.J Apud Eus est ακφάτοισι Suspicor ἀκρητοισι apud auctorem ijsse. in tertio Versu ἀπορρουσαυτας ε δμευαι. quod ad posteriorem Varietatem pertinet, res certa est inexculo : in seripto Vero απορ αισαυτας εεδμεναι.

vera enim haeo luetio est. Cum vero in Porph. verbis citatis ab Eus: ante Agrigentini poetae versus, duo discrimina sunt in impresso, manu scriptus non discedit a lectione , quae nune apud auctorem est. nam ἰ1 τε φύσις quoque illic legitur, & συυηρέσκετο, non numero multitudinis συρορέσκοντο. VICTORIUS. Versum hune priorem laudat etiam Noster supra fi 2I.& hune & sequentes habet Stephan. in Poest: philos. p. 3O. pro ακρίτως ibi etiam Scalite malebat ἀκρητοις. Apud Euseb. est ακράτοισι, quod eodem redit, nam η dialecti est. Viger. tamen praeoptat ακρίτοις, atque sic etiam apud Cyrillum l. l. legitur. Suspicabar aliquando ἀκρητοισι natum fuisse Ex αρρητοισι.Iq. Θυμον ἀπορρέζαντας ηἰή Reposueram αποιρηξαντας & κέα. Postea reperi Vigerum in Euseb. idem olim statuisse. VALENT. Pro α- πορρέζαντας leg. est απορ;e υταζ in praesenti claa Ut εεδμευαι aut εδέδμεναι pro sjμευαι & laoc pro ἔδεσθαι edero, comedere, absumere. pro ηiα malim ηπια, mollia, suavia , dulcia comesu. REIsK. Cl. Rhunkene rescribi volebat

Eu eb: inveniebant Viri Docti. Firmat hoc Cyrillus, & Stera. l. l. Nec omitte Fragna:

apud Eumi p. 24. Θυμὸν απορραίσαντα, φιλας κατἁ σάρκας Γουσώ. Vid. Sexto Empir: lX. Ad V. Rhet. p. 58O.& ibi Fabriolum. in Coae. Dori. erat ἀπορ ε- σαντες. Ego tot auctoritatibus munitus, Porphyrio suum restituere non dubitavi. in praecedenti Versu pro ἔσκευ CyrilluS εσχον. IS. 'Eέλμεναι ηiα γυῖα. Pro εέλμεναι reposui Ionicum sέδμευαι. Ita iubent Auetores sta tim laudati. ηiα damnare non ausim ; potest

189쪽

Do Abstinentia Lib. II. I 53

3 18. Id quod eX ara quae nunc etiam apud Delum seruatur , uidere

licet: quae cum in ea nullum animal offerretur , aut mactaretur , piorum ara nuncupata est. Ita non solum a mactandis animalibus abstinebant, Uerum etiam eos qui ipsam dedicauerant , ipsaque utebantur , pietate praeditos esse censuerunt. Iccirco Pythagorei cum huiuscemodi institu. tionem accepissent, ita toto uitae curriculo ab esu animalium abstinebant Quando uero in sacrificium diis aliquod pro se animal offerebant , eX

eo tantum comedere consueuerant, a

ceterorum uero degustatione alieni prorsus uiuebant. At non ita nos fa

cimus : sed supra modum repleti in

enim satis commode per ρήωματα explicari. Suidas & Sohol: Homer: Iliad: N. IO3. &

OdyT: B. 289. modo consulatitur.

Florent: & qui eum sequitur Lugdun: θεωρί- ζαι. Cyrili: Coi Meerm. & Li . nostro consentiunt. De Sacris Deliacis diximus supra I I9. notum est aram illam Apollinis Γενετορος nilnquam Victimarum sanguine fuisse inbutam , cadeoque confundi non debet cum ara cornea Apollinis , de qua elegans est disquisitio Clar: H. I. Arnirene Misceli: C. a. Pythagoram illam adiiste & coluisse narrat Iamblich: 5. & 7. mos quippe illi ἀυαίμακτους βωμοῖς προσκυνεῖν, Ut patet ex eodem cap. 2 . Mitto Clem: eae: aliosque de ara ista agentes, CXejtatos Ss fem: ad Cesilam in Apoll. 6O. in Del. 266. Lomeiere de Lustrat. 24. & aliis, qui cur ευσεβω9, Pio rum, diceretur abunde condocefaciunt. lnilla nempe ObserebantUr πυροὶ, κριθαὶ, πόπανα οὐ πυφος , ut e Diogo Laerte novimus ,

νου παρ' αὐτοῖς , οὐδ ρ θυομενου ετ αυτου ζωου , εὐσεβων κεκληροται βωμός. ρυτως * οὐ μόνω ζ ἀπείχοντο των ζωων θύοντες , αλ-λα καὶ τοῖς ἱδρυσαμενοις τούτον ,ομοίως και τοῖς χρωμένοις αὐτU , μετEδοσαν της εὐσεβείας. διόπεροι Πυθαγόρειοι τούτο παραδεξάμεθνοι , κατὰ μεν τον πάντα βίον ἀπείχοντο της ζωος αγίας. οτε δε εἰς απαρχην τι των ζωων ανθ' εαυτων 3 μερίσειαν τοῖς θεοῖς , τού -

του γευσάμενοι μόνον , προς αληροθειαν αθικτοι των λοιπων ἄντες E-

ζων' ἀλλ' οὐχ ημειζ' Α εμπιμπλά-

quales απυροι seu λυαίμακτοι & ab εμπυροιο diversae plures aliae memorantUr arae , d quibus hic dici non debet. lngeniosa est coniectura Cel: Michaelis Exere. l. de Visit. Coi d. & Cer. f 3O. Pythagoram imitatum fuiste Apollinem Delium, & ad arae eius consuetudines mensae leges Conposuisse, quo &sic se Apolline procreatum este demonstraret. a. ου μόνως. Οὐ μό-ς est in Cod. Lis .

paullo melius quam quod in vulgata oration est. maljm tamen οὐ μόνου. REIsK. Scilicet μόνος erat in eo. Cantabi'. vetustiores consentiunt

i medebant P)tfagorei suas victimas , sed

190쪽

ενοι δε , ε . πολλος ον ἀφικόμεθα της εν τούτοις παρὰ τον βίον παρανομίας. γαρ ούτε φόνωτοὐς των θεων βωμοῖς χραίνειν

, ο τε ἁπτεον τοῖς ἀνθρώποie τί ς τοιαύτης τρο*ξς , ως οὐδ ε τωνιδίων σωμάτων , αλλὰ ποιητέον παράγγελμα τω παντὶ βιω , τρουν Ἀθήναις ἔτι σωζόμενον. 3 29. To γὰρ παλαιον , ως καί

προσθενελεγομεν , καρποῖς τοῖς θεοῖς των ανθρώπων θυόντωνα et

εἰς τὴν ἰδίαν - τροφhν καταχρωμ νων , λεγεται κοινῆς θυσίας ουσης 'Aθήνησι 3 Δἱ-ομον ἡ Σώπατρον τινα , τω γένει

illegitimam maXime consuetudinem pro

cessimus . nam neque deorum arao caede imbuendae sunt : neque hominibus huiuscemodi cibo , quem ad modum neque propriorUm corporum carnibus uescendum est. sed docti

mentum Mitae illud saciendum, quod adhuc quoque obseruari Athenis so

let.

3 29. Antiquitus enim , sicut su

perius etiam diximus , cum Dudius homines diis os perrent, aNimalia autem neque sacrificarent , neque in cibum sumerent, dum publicum quoddam sacrum Athenis celebraretur, Diomum quendam aut Sopatrum ferunt, qui indigena quidem non erat, sed agros in Attica colebat, quia bos ab opere accedens ad mensam ubi sacra puls & caetera libamina reposita erant, ut sacrificarentur, alia ex

quidem insolentiorem formam θύω μα per 'ertit librariorum natio, quam egregie adsertam& expositam vide Clar. Rhumeno ad Tym Lex: in Θυήματα. Hic tamen nihil in novandum , omnes enim Conspirant in θυλμα ματα. & sie ipse etiam Victorius dedit, sed operarum errorem editorum ignavia non adverterat. De Voce ipsa dictum supra. θυλμματα illa επὶ τοῦς τραπίζης Crant adposita. ρισὶ γαρ τραπεζαι εν τοῖς ἱερὴ ῖς εν αῖς τιθ5ατι τα επιφερόμευα , ut inquit Schol: Aristoph. Plui. 678. S. Βοων τὶς εἰσιων απ εργου. Pausan. in Attic. p. 43. dicitur fuisse bos ον ες τὸν θυσίαν ὁτοιμΣσαντες φυλασσουσιν. Putares sacrilegum animal optimo iure fuisse intersecium.

ii vero memineris bovem fuisse aratorem, ab

라틴어 텍스트