Porphyriou Philosophou Peri apochēs empsychōn vivlia tessara. Porphyrii philosophi De abstinentia ab esu animalium libri quatuor

201쪽

De Abstinentia Lib. II. I 65

tum : neque quod intrinsecus est, si affectu animae fuerit inquinatum. Sed pura anima purisque de eo notionibus ipsum adoramus. Oportet igitur ut coniuncti cum

eo , similesque ipsi essecti nostram

ipsorum mentis eleuationem sacramlaostiam deo offeramus : quae ea

dem & hymnus , & salus nostra

est. In affectuum igitur uacua animae contemplatione Dei huius sacrificium absoluitur. Prognatis Uero

ex ipso & intelligibilibus diis uerbis

iam etiam expressus hymnus accedit. Vni.

g. Aιοὶ δῖ σιγ*ς καθαραζ.J Nota est silentii indicendi formula in sacris veterum. Pythagorei & Aegyptii Deum silentio maZimo Venerabantur. Vid. Nostrum in Antr: Nymph: p. 266. & Iambl: Myst: VIII, 3. & cui ignotus illorum Harpocrates 3 Proch in Ρlat: Phil.

II, II. αλλα σιγῆ το αρρητου αὐτου καὶ προ ταναιτίων πάντως αναιτίως αἴτιον α μυεῖν. Nescio

an e sacro illo silentio inlustrari debeant ea, quae leguntur molmo LXV, 2. Si iam

praeterea observes huic silentio opponere Nostrulla deinceps τρυ εκ του λόγου ύμνωδίαν, eodemque modo legi duobus in locis apud

Eusebo & Cyrille vulgatam lectionem satis adsertam forte iudicabis, licet Telior legerit ψυχῆς, idque Galeo ad Iambl: Myst: Vlli,

3. uniete vlacuerit. Non obstare ea quae Iambl: iubet , Myst: VII, 4. συγγενεῖ προς τους θεους λεξει utendum , aut Pythagoreos clara etiam Voce fui se precatos ut CD meu ex: Strom: L. IV. docet , norunt qui sti-crorum rationem intelligunt. 6. Θρησκευομεν αὐτου Apud Euseb: in IV. a quo omnis hie locus in testimonium voca. tur , θρησκεύσωμεν. & in primo quoque seq. pag. ψυχῆς του θεού δῖ θεωρία. cum autem inexcusis ita legatur scriptus ille non discrepata lectione auctoris, ut in tribus , quIe 1e-

τοῖ: δε θεοῖς , ηδη καὶ την ρκτου λόγου ὐμνωδίαν προσθετεον.

quuntur , Varietatibus, cuna inpresso Euseb: facit in II. enim eiusdem pag. ἐκγονοις in tertio etiam απαρχὴ recto casu , quod Verius puto. itidemque εἰς τὸ εἶναι συνέχει τὴν ουσία9, magna Varietate, quae mihi probatur. V1eFoRIUs. mille etiam θρησκεύομεν. sed idem dein δεῖ δὴ αρα. Praeceptum est optimum , quod Noster & alii saepe inculcant. Testimonia conduxit R. IV. ad Iesieroose in Aur: Carna: p. 3O. λογικῆν λατρείαν Commendare scimus virum divinum , ad Romata. XlI, I. 7. ' αγωγὸν J Animorum nostrorum a rebus CaduciS avocatorum ad divinas atq. e inmortales translationem. vulgo elevationem

cordis ad Deum & abstractionem. REISK. Vid. Ludaeurn, & quae ex illo Steps: in Thes: & quae ex h. l. contra Iamble disputat Galaui ad V. Myst: 22. Cyrille habet αγωγὸν dein προσαγειν , & sic Eufebe in P. E.

pud Eufebr in P. E. longius abit in D. E. ubi est ευ ἀπαιθεία αρετῆς ψυχῆς. quae hine sunt corrigenda. Sunt etiam similia huic loco quae leguntur ibid. P. E. L. IlI. p. I P. C. Mox του ante tuo nec Eusebo nec C dirilis

202쪽

Unicuique enim ex iis quae dedit, sacrificium offertur , & eX quibus

nos nutrit, & conseruat. Sicut igitur agricola eX manipulis frugum , & baccis primitias offert : ita nos notiones de ipsis & uerba obferemus , gratias agentes , quod contemplationem nobis tradiderint. quodque nos sui spectatiorie nobiscum uersando & apparendo , & salutem nostram illustrando reuera nutriant.

6 35. Nunc uero hoc facere etiam multi recusant ex iis qui philosophiae studuerunt: sed gloriam potius sectantes, quam numen colentes, circa statuas deuoluuntur : neque ulla habita consideratione quo deueniendum ipsis aut sit, aut non sit: neque ullo studio

nee Cod. L f. agnoscunt. dein Eus: εκγόνοις de qua voce' vide ad * 9.

ita apud Euseb: Praep: L. IV. C. II. legitur. απαρχη γὰρ ἱκάτω , aes δέδωκεν ἡ θυσία , καὶ

δι' αν ημων τρέφει, καὶ εις το ειναι συνέχύι τηνευσίαν. Sensus idem est eum eo, quem Ver

ba , ut a me in Porph. emendata prae se 1 erunt. VADANT. Recte απαρχη apud Et ebratque inde Nos ster emendandus. & se etiam in illis quae sequuntur , ut bene a se inor.& Valent. animadversum. Posterius εἰς itaque delendum , quod etiam non habebat Meerm. sud eadem tamen ut Videtur, quae Cetera manus superscripserat. & pro θυσίαν rescribendum ουσίαν, quae VoceS saepe confunduntur. Vide ad l 27.

quae fuerint, diximus supra I, 46. Bene illis iungit λεγ μκτκ, qua de re Diger: ad Eu- febr P. E. p. IO.

Alia dabit ο πά9υ LV GHecing ad Dio i XV 3 q. frustra tamen in veterum Atticorum scriptiS quaeri, notat Pier ono ad Herod: Phi p. q*I. Paullo post in Cossi Ligys est πυνξυτίς

τε καὶ. haud male.

203쪽

De Abstinentia Lib. II.

adhibito, ut quousque & quantum hac

in re esset procedendum a diuinarum rerum sapientia praeditis discerent. Sed nos cum istis nihil contendemus: neque quicpiam huiusmodi dignoscere studebiamus : sed sanctos & ueteres imitati, plurimum diis cae contemplatione offeremus , quam nobis tradiderunt, quaque ad ueram salutem consequendam maxime indigemUS.

5 36. Ac Pythagorei quidem in nu

merorum & linearum studio uersantes ex his plurimum diis consecrabant :cum certum quendam numerum Mineruam, alium Dianam, alium item Apollinem appellarent : nec non iustitiae alium, alium temperantiae nomine nuncuparent: & sismili modo in

siguris quoque & descriptionibus ute

Ἀφίδρυμα ἰοόυ. Vulgo pro quovis simulacro usurpatur, sed proprie quid sit, pulcre docebat Clar: mesoling ad Diodo AI, 40. MOX pro ἄπι τιυος melius Lio & Meerm.

. τίνος.

3. Μ ἡ πη κάὶ αυτοὶ ' Κῶ deest Lips. haud scio an recte in μη πη videtur λοιπον latere , quo admisso haec existet sententia

αλλ ημεῖς οὐo. δ. τ. λοιπον δs αυτοὶ σπουδασομεν το τοιουτο λα καὶ Nos autem illos

nil morabimur, quin potius iam Nunc ci. e. το λοιπού suis mus ipsi fano rem plane discernere, virosque illos functos, quos vetusi ni a Bominum aetas intit, imitabimur. τὸ τοιουτο quod hie appellat, Videtur esse quaestio de sacrificio eius modi deligendo , quod cum deo omnium supremo, tum numinibus inferioribus gratum acceptumque sit. REIsic. Clar: restae explicabat τοιουτον

sise eli in e . prioribus & Li . GI. nem-δάσαντες , αχρι τινος καὶ πόσου

κανταύθα παραβλητέον. ἀλλ ημεῖζουδὶν λοιπόμεσθα τούτοις , ὸ μή

πη δὲ και αὐτοὶ τοιουτο σπουδάσομεν διαγιγνωσκειν , καὶ τοὐρ

3 36. Oι γου γ ΓΠυθαγόρειοι περὶ τοὐς αριθμούς καὶ τὰς γραμμὰς σπουδάζοντες , απὸ τούτων τὸ πλεον τοῖ: θεοῖς ἀπηρχοντο , τον μαντινα αριθμὸν , 'Aθηναν καλούντες , τον ὁ Ε τινα , 'Αρτεμιν ' ωςπερ αύαλλον , Ἀπόλλωνα καὶ πάλιν , ἄλλον mεν , δικαιοσύνην , ἄλλον δε ,

-pe invaμευ μοὶ Δυ, distinctione maxima posita

post τοιουτου . Commate post διαγινώσκειν.

Valent. legebat έλη καὶ αυτοὶ, sed spurium illud si expunXi. I. Oι γουv Πυθαγόρειοι J Do numeris vid. Iamblii θ: vit. Pyth: e. 28. & P. Bungum de Numerorum mysterii S cap. 3. VALENT, Veteres illi Philosophi qui morum praecepta tradebant, aliis simul artibus se commendabant, Peripatetici animantium ac plantarum historia , geometriae studio Platonici , numerorum es concentuum Pythagorici Inanao teste Theodorit: , Pythagoras suminum bonum in perfecta numerorum scientia collocabat. χέ haec satis superque a Viris D. ad Nostrum vit. Pyth: SO. S alibi sunt eXcussa. Quod vero dicit numeros divinis adpellationibus ornatos fuisse, id explicabit plui: T.

204쪽

ματωγ eμοίως. καὶ ουτως ηρέσκοντο τοῖς θεοῖς τοί ς τοιαύταις αταρχαῖς, ως καὶ ' τυγχάνειν , αυτων καλούντας εχας γ τοῖς αναθεμασιν , και κεχρξσθαι πολλάκις προς μαντείαν , και ἐί τινος προς εξετασιν δεοιντο. . 'εοῖς γε μν τοῖς εντος

πάρ- rentur. atque adeo huiuscemodi primitiis diis 'erant accepti , ut eorum praesentia suis quemque dedicationibus inuocando fruerentur, & ad uaticinium saepe ipsorum Ope uterentur , & si qua alia in re opus inquisitione erat. Diis uero qui intus in ipso coelo sunt, tam errantibuS, quam non errantibUS, inter quos principatum obtinere primum solem, deinde lunam censendum est , ignem etiam ipsis cognatum accendere iam licet, si modo ea quae inquit Theologus etiam fecerimus. Inquit autem animatum nullum esse sacrificandum sed usque ad farinam & mel, & ex terra O

Θα τὸυ Αρτεμιυ, 'Aθηυαυ δὲ τ 9 εβδομάδα 2. TυγχχVEιν αυτωs αναθεμχσιν Conjicio legendum ὀνόμασιν. Euseb: Praep: Euang: V. 8. VALENT. αναθήμασι bene habet , ii S aut numeris appellandis, aut figuris seu descriptionibus linearibus, quas ei deo, quem identidem invocarent, consecrassent. In τυγχά-υεο subauditur κλυόντων, aut ἱπακουέντων, a Ut φιλίων, avit simile quid. RRI Q. Cel: Abr ob conliciebat αυακλήμασι compellationibus. Suid

ανακλησις. προσφωκησις. Bene idem τυγχανειν

3. Θεοῖς γε μῖν τοῖς εντος ουρανος πλανωμενοις&c.J Li . ἐυ τώ οὐραus. Pertinent haec ad Theologiam Pythagorae , quae eadem cum Aegyptiorum doctrina. Ille ἡμιον , σελ νην,κάι τους ἄλλους ἀτερκ: pro di is habebat , qui

ad cuius Comiax. in Λur: Carna: p. 284. Vid.

R. IV. Pinto etiam divinitates distinxisse dici

tur in θεου ἀγέννητου κάι τους εις κόσμον τουουρανου γεγονότας, τούς τε πλανήτας και απλα

S. Πύρ τε ἡδη συγγε9ες. J Forte ' δεῖ qua par es. sed nil amrmo. proxima insequentia Videntur vitio carere. ignem soli & lunae &astrjs , ut natura cognatum, qua par est, accendemus , & illa faciemus quae praecipit Theologus. Plotinus , ni fallor aut Plato. sed ille potius. REI SK. Pro ἀνάπτοιμεν sine necessitate Vatini. rescripserat αυαπτό- μευοι. Sententiam Theologi quam subiungit, saepe obviam hinem US. Apud Platon de Leg. VI. p. 875. C. & eetur OS. Pythagoram& alios ea docuiste saepe iam videmus. Νο- tum est huius symbolum μὴ θύει υ ατερ αλφίτων. quod cum Iudaeorum dicto. anquo farina lex non es conponit Lumeiere de Lutar: c.'

205쪽

Do Abstinentia Lib. II. ΙΘrientes fructus, floresque in primitiis

csie procedendum, neque a cruentato

foco, inquit, ignis existat : & quaecunque ille subiungit. Quid enim opus est, ut inde ea omnia huc transscribamus ΤNouit autem qui curam pietatis aliquam habet , diis quidem nullum animatum sacrificari debere , sed daemonibus &aliis siue bonis, siue malis: ad quosque his sacrificare, & quousque ipsis indigentes pertineat. Sed mihi quidem caetera silentio inuoluantur. Quae uero nonnulli Platonici evulgarunt, ea in medium intelligentibus ad propositae rei

6. Μὴ δε α ' ημαγμευης ἰσχύνας. J De ara Pythagorae incruenta supra diximus. ἐσχάρα quid proprie sit, doceant Grammatici. Albe ad He ira in V. Valhenarius Anim: ad Amnaon: I, II. Sobos ad Euripo Phoenis: 6 p. cum nota Viri Elegantissimi, affatim de ea agunt. Pro αφ' Valent. εφ' & pro εςω

7. O G δε οτι εὐσ. φ. J Tribus versibus qui sequuntur tres scripturae varietates apud eundem, qui ipsis in quarto adducit, in Veniuntur. eas liuia lectioni censeo praeserendas. primum enim ὁ της εὐσ. illic legitur: nec tamen non scriptus noster in hoc ab excuso discrepat, & quasi se ad auctoris lectionem adplicat, quam Vis perturbatus ille hae parte manifesto sit, ita enim habet: Aga δῖom οταυ ευσεβείας. infra δαίμοσι δῖ, ἀλλ' ητοι

Victo IUs. V. Euseb: IV. P. E. p. IS 3. C. ubi Vigerus nostrum ori probari posse serj-bit , pro ἄτε δ8. sed illud quod est in Eusebe unice est verum , nam & sic est in Cod. Ligy. Illis ου θεοῖς θύεται , δαἱμοσι δε , bene adscripserat Abresta: haec Aposoli I ad Cor.

καὶ ου θεω. Vide & quae Noster infra *58. illa κHι ἁλλοις concoquere nequeo. Recte Euseb: Vitiose τα in μεταγράψεis exciderat MEErm... Κάι τωυ ἄχρι - θ Haec non eXpedio. i

μένης εσχάρας ες ω το πυρ , καὶοσα φησὶν ρκεῖνος. τί γαρ δειμεταγράφειν ταύτα ; 7 οἶδεν οτι εὐσεβεἱας φροντίζων , ωρθίοῖς μὲν οὐ θύεται εμιυδο ν οὐ-

oo' δαἱμοσι δε και ἄλλοις ητοι ἀγαθοῖς , η και φαύλοις. και τί

νων το θύειν τούτοις ' η και των ἄχρι τίνος αυτ οὐ δεομενων. Eμοὶ

τινες εδημοσίευσαν , ταύτα ἀνὰ με- σον δ παρατιθέντα , τοῖς εὐξυνέ-Y τοις

sententia videtur postulare κάi ἄχρι τίνος προ- βαἱυειν δεῖ τους αυτων δεομενους. S quo ad progredi deceat eoS , qui eorum op egeant. REisu. Caussam dixit Victortur. αυτού quidem stare posset, nempe θύειν. maior tamen

mihi Eusebii fides. Conser ibi mirere qui

norat enim Theologus, non modo quorum esset illis sacrifieare , sed etiam ἄχρι τλος. scilicet το θύειν ετίν. quatenus progredi sacrificando debeant. 9. Eυτομα κεΘM J Scholion marginale Mee m. ἰωνικως αντὶ ευφημα, κάι εὐτομεῖν αυτὶ του εὐφημεῖν λέγουσo HabemuS εύςομα μοι κείσθω κας Ηροδοτου apud Pluto unde excerpsit Ineodor Serm: de Orae: p. 6as. & saepe apud alios. fuit enim paro emiae instar. V. D. ad Mage Toom: in Εὐ μεῖυ, & WGOD ad Herod: II, 17 I. assatim di Xerunt. IO. 'A δ' οἶ9 των Πλατρυήκων &e.J Haec usque ad illa sequentis paragr: λοιπον ουυ η-μ79 Le. in sua transtulit Cyrillo Adu: Iulian: L. IX. p. 3II. nisi quod omittat quaedam. Ille pro αὐα μέσου habet ανεμέσητον, sed eOnsentit in μηνύειν, pro quo Vel μηνύει, Vel , Ut Reis io placebat, μηνύσσι aut μηνύειν δυναται dicendum fuisset , nisi breviloquentia haec sit Porphyriana. παρ. - μην. s Cit: δει &C. II. Παρατιζύντα.J Forte παρατεθέντα. REIS K.

206쪽

ρις ος , και * οὐδὲ εν τινι ον , ουτε ενδεδεμενος εἰς ξαυτὸν , χρήζειουδενο ς των ε ξωθεν , Iςπερ εἱρηται οὐ μην ουδ' η του κόσμου ψυχη εχουσα μὲν το τριχῆ διαςατὸν καὶ αὐτοκίνητον εκ φύσεως , προαιρεῖ σHi δε πεφυκύια του καλύς καὶ εὐτακτως κινεῖσθαι καὶ κινεῖν το σώ- μα του κόσμου κατα τους αρχους

λόγους. δέδεκται δὲ τὸ σώμα εἰς

ἐαυτην καὶ περιείληφε , καίπερ α σώματος ρυσα καὶ παντὸς παθους αμετοχρος. . τοῖς τε λοιποῖς θεοῖς , τω τε κοσμω , καὶ τοῖς απλανε σικαἱ πλανωμενοις , εκτε ψυχῆς καισώματος ουσιν ὁρατοῖς αντευχαριῆη'τEον τον εἰρημενον τρόπον , δια τώγθυσιών τύγ αψύχων. λοιπὸν οὐν ἡμῖν egi τὸ τ ν αρρατων πλῆθος ,

explicationem mihi esse proferenda cenaseo. dicunt autem illi hunc in modum. 9 37. Primus quidem deus cum in corporeus sit, & immobilis, & indiui sibilis, & neque in aliquo sit, neque in se ipsum deuinctus, nulla eXtrinsecus re indiget , quemadmodum dictum est. Quin neque ipsa mundi anima eX terna re aliqua eget: cum illud in se habeat, ut & tribus dimensionibus absoluatur atque eX sese naturaliter moueatur: & natura proponat atque eligat bene & ordinate moueri mouere mundi corpus Optimis rationibus , corpusque in se ipsum admiserit, & complexa sit, licet ipsa incorporea &affectionis omnis eXpers habeatur. Reliquis autem diis, mundo,& errantibus & non errantibus, qui, eX anima & corpore constant, uisibilesque dii sunt, inanimatis sacrificiis eo modo quo dictum est, agi gratiae debent. Reliqua est inuisibilium multitudo, quos

qUem VOClint του επὶ πασι πρωτου τε δντα, καὶ πάντων πατέρα καὶ βασιλέα. Plato adpellat μέγιςον των θίων, & του του παντὸς κυβερν την

καὶ μέγι*ου δαίμονα. cui alii minoris ordinis dii ac daemones substituuntur. Vide quae e Veterum Graecorum Theologia hac in caussa disputat Eusebe P. E. L. Ill. p. I I. de Daemonum natura, distinctionibus, olf-cijs fraudibus, de quibus Νoster prolixe, nihil dico , quia a multis dictum est. thesauri seu horrea illa cuilibet patent, ideoque Compilari non debent. Praeeuntem habuerunt Platonem. Vid: GaD ad Iambl: Mysi: I, 5.& lI, I. & Cuper: Obs: Ill, 16. 2. Oυδε - ούτε. J Centum mihi exempla ad manum sunt , in quibus Variatur in his particulis & modo ουδὰ , ούτε , modo οἴτε οὐ g dieitur. eadem ratio in μκῶδ & μητε. Satisfacient illa , quae notat D rvilio ad CBar VIII, 8. Paullo post pro του καλως bene correXerat Iolent. τὸ καλως. 3. Τοῖς τε λοιποῖς θεοῖς Lego τοῖς δὸ λ. θ. Fideiussores habeo Cyrillum, Lis . & Moerm. d. & mox ex eodem CFr PD αντευχαρι-

207쪽

De Abstinentia Lib. II.

quos daemonas indistinctos Plato di xit. Ex his autem illi qui nominati ab hominibus sunt apud singulos honores diis aequales , & reliquum cultum consequuntur : qui uero plerumque non ad modum nominati sunt, a nonnullis per uicos , uel aliquas ci. uitates & nomen & uenerationem occulte nanciscuntur. Caetera multitudo communi daemonum nomine nuncupatur. De OmnibUS autem persuasum homines id habent , eos si irati fuerint , quia negligantur , Sinstituto cultu defraudentur, laesionem esse illaturos: contra benefacturos iis qui uotis, & supplicationibus,& sacrificiis , aliisque huiusmodi eos sibi propitios reddiderint. 5 38. Sed cum de ipsis confusa notitia sit in multamque calumniam abeat , naturam eorum oratione distingua-ς. Δαιμονας αδιαςόλως εἴς/κε Π.J Δαίμουας ι- διοτόλους legebat Togeroth & G. Cupere , Obs. IlI, Is . ίδιόςολος quippe dicitur, qui ad aliquam rem peculiarem tutandam agendam- e missus est. αδιαπόλους Felio: & M. Fit in legisse videntur : uterque enim in sinctos dedit. Mihi itaque contra codicum isdem nihil tentandum est. Dicit Platonem in genere , seu indiscriminatim Daemonas Vocare illos, qui a Diis quos recensuerat distingulantur , idque Verum esse statim vidimus. Firmant illa quae sequuntur: το δε ἄλλο πλη-

S. Τιμωυτ ἰσοθέων. J Sie τιμαὶ ἰσόθσοι apud Diod Sio: I, 9o. & alios. diligentissime loquendi genus inlustarunt V. D. ad Paullo

των. τούτων δῖ , οι μεν κατονομα-

σθεντεο ὐπὸ των ἀνθρωτων, παρ' ἐκ

ςοις τυγχανουσι 5 τιμων τ' ἰσοθίων καὶ της αλλης θεραπείας , οἱ-ως το πολύ μὲν , ου πάνυ τι κατωνομάσθησαν , ὐπ' ενίων δὲ κατὰ κω- μας η τινας πόλεις ονόματος τε καὶ θρησκείας ἀφανως τυγχάνουσι. β το σε ἄλλο πληθος, ουτω μεν κοινως προς- αγορεύεται τω των δαιμόνων ρνόματι. πεῖσμα δὲ περὶ πάντων τοιούτόν E-ςιν' ωρ ἄρα καὶ βλάπτοιεν ει χολω - θειεν επὶ τω παροράσθαι καὶ μη τυγχάνειν της νενομισμενης θεραπείας, καὶ πάλιν ευεργετοῖεν αν 7 ταῖς Eυχαῖς τε αυτούς καὶ λιτανείαις, θυσίαις τε καὶ τοῖς Σκολούθοις εξευμενιζομενους.

9 38. Συγκεχυμενης δε της περὶ

ad Philipp. II, 6. Non tamen significare

semper honores per omnia divinis pares, ut in illo Menandro Fragna: p. 238. Nόμος γονεύσιν ισοθεους τιμας νεμειγibi observat Vir Erud. 6. To D ἄλλο πλ. In Lit . desideraturos , & mox pro δαιμόνων scribitur μόνων. Utrumque vitiose. 7. Tala ευχαῖς.J Lege τους. quod τούς eaVead αυτοὐς reseras , redit enim ad εξευμενι - μενους. REISK. Ita statuebant, daemones mala ab urbibus & populis, quae intulerant, non aVerruncare, priusquam placati fuissent.

Lege quae notavit Galeus ad IambliebrMyst. I, I 3. εξευμευιζεσθαι τοὐς θεοbe habemus et ana apud Plute T. l. p. 176. B. A ia si et T. l. p. I 8.

208쪽

λαι λόγω την φύσιν αυτων. ἴσως γὰρ

λης εκπεφυκυῖαι μεγάλα μερη λοικούσι * των cπο σεληνην τόπων , 3ἀπερειδομεναι μεν πνεύματι, κρατουροσαι δs αυτ οὐ κατὰ λόγον , ταυτας δαίμονάρ τε ἀγαθούς νομιςEον καιετ ἡ ωφελεία των ε ρχομενων πάντα πραγματευεσθαι , 5 είτε τινων , ἀφηγοῖντο ζωων , d τε καρπων αποτ -

I. Περὶ αὐτω9, αὐαφ.' Ita bene distinguit interpres, quem secuti sumus, secus quam

antea feri ConsueVerat. 2. Tωυ υπὸ σελ υρο τόπων. J Eum tractum

pali in daemonibus adsignant : inter hum- 'Ium aethera S in mas terras , in soluter sitae divinae mediae potestates aeriS spatio per quar S de oria nosra S me-

Misa ad deos commeant. Apulei. de D. Socr. p. IOI. qui ib. p. IO3. Daemonas sortitos dicit aeris plagas terrae ConterminaS, Nec minuS coelo confines. Multa huius ge-Peris conduxerunt e Iudaeorum & Philosophorum placitis V. D. ad inlustrandum Pauli. ad Ephes. ll, 2. cui malus geniuS αρχων τῆς εξουσίας του ἀερος dicituro Sexto Empiro aliae etiam animae τὸυ υπὸ σελέυην οικουσι τόπου. qua de re Needb: ad Hieroclo in Aur. Carm. p. 4373. 'Aπερε δόμευαι μευ πυsύματι.J Perobscurus hie locus e p. 82. 18.. patet πνευμα esse Platonicis principium mali, furoriS , Caecitatis . nil fere quod ad rem faciat festinanti succurrit , nisii hoc putabimus aliquid esse. ἀντέριδοι μEν πνευματι. Π ersarias quidem

illi spiritui temere a cienti. erit tum VOX

guamus , necesse est. Fortasse enim necessarium esse in quiant , ut unde error de ipsis hominibus incidit, ina nifestetur. Diuisione igitur utendum in hunc modum est. Quaecunque animae ex uniuersa illa eXOrtae magnas quae subluna sunt, locorum partes gubernant,

annixae quidem spiritui, sed ipsi secun

dum rationem dominantes: eae & dae mones boni eXistimandae sunt, & qui ad utilitatem eorum quibus praesunt, omnia procurent: stile quibusdam animalibus praesideant , siue certis fruetibus , siue illis quae horum causa existunt: cuiusmodi sunt, imbres, uenti

ἀντεριδος ab εριζ dust m. RLISK. Intelligo corpus illud πυευματικὸ9 subtile , spirituale, quod Daemonibus tribuebant, de quo F 39.& qa. uti δαίμονες κτησάμενοι πνευμα dicuntur Tutian: Orat. ad Graec. 2O. & sub f-nem huius i. κρατεῖν του συνεχους πνευματος,.M. Ficin: in versione Graecam Vocem ἀπερειδόμευαι retinuit, & Vertit innitentes, sivea aerentes, sive inpostae Apiritui. Ita fere απάντωv ἀπορρεουτα ειδωλα apud SFnefr ἐπειδὰν εγκυρση τῶῖς ψυχικοῖς πνεύμασιν - τολ

τοις προσαπερείδονται , κα- ωσπερ εις Eςίαν αν

παύονται, de Insomn. p. I 38. In Cossi Liss

χομένων. non male. sie etiam Videtur Felio legisse, & sequentia firmare postent. Vulgatum legit M. Ficin: Vertens ad eorum quas sunt titilitatem omnia pr9curiare. s. Urτε τὶων ἀφηγ. ζ. Origene VIII. contra Cels. dicit, non Daemonas sed angelos praeesse frugum pro VentibuS & foeturis ani malium. V. GaD ad Iambl: Mysi. V, 17. Ut alia, sic haec etiam a Platonicis acceperunt

209쪽

moderati , serenitates , temporum anni temperaturae, atque alia, quae his conducunt. Sive item artibus praesint , & iis quae ad musicam attinent , cruditionique uniuersae , medicinae , exercitatoriae , ac similibus. Fieri enim nullo modo po

test, ut hi & utilitates suppeditent,

& damni auctores in iisdem ericiantur. Inter hos connumerandi illi etiam sunt , qui traducunt , ut in

quit Plato , & ab hominibus ad deos , & a diis ad homines facta

annuntiant. Vota enim nostra ad deos tanquam ad iudices referentes dirunt veteres Christiani, quod multum tamen Hieronymo displicuit. Lege V. D. ad Herme Pastor: apud Cotele P. A. Tom. I. p. 83. &ad Origent in Numer: p. 323. de Daemonum illo mini sterio cum dixis et Apust de

D. Soer: p. IO . pergit , quas omnia mE- uias quaepiam potesatos inter homines ac eos obediunt. ubi illico rescribe obeunt. 6. misv αυτε χρωυται &c.' GL Li . ημῖν

ctionis vestigia si persequimur in Veri Viam

nos ea ducet. Videtur enim Porph. ita scripsisse καὶ ηψν αυτοῖς τεχνωυ τε καὶ των κατα

μουσπκηυ. scilicet ἀφηγοῖ υτο. nobis ipsis ducessent illae benescas menteἷ m fraegus cum caelorarum artium illiberalium, tum liberalium , quibus Musae praesunt. Cum praemisisset de necessitudinibus agricolarum tum subjungit: nobis ipsis, qui artibus Operam damus. REIsK. Locus foedissime corruptus, sed cui codicum ope mederi possumus, nam ut est in Li . sic etiam in Eo l. &Isserem. τεχνωs tam Certum est , ut nihil certius. sed pro ημῖν &c. Felice videtur legi isse si μευ αυ τεχυω9 τε καὶ - quod ad Optavit Davifr ad Luctant: c. 28. idque in literis humanissimis monebat Cel: Rui Genius. 7. 4 τρικῆς τε καὶ γυμναςικῆς.a Lege hanc

τους γὰρ Mύνατόν Egι και τὰς ωψε- λειας εχπορίζειν , καὶ πάλιν αυ βλάβης εν τοις αὐτοῖς δ αἰτιοις γίγνεσθαι.εν δε τουτοις ἀριθμητεον ' και τοὐς πορθμεύοντας, ως φησὶ Πλάτων, καὶ διαγγελλοντας τα παρ' ανθρώπων θεολ

καὶ τα παρὰ θεῶν ἀνθρώποις , τὰς μὲν παρ' ημών εὐχὰς ώς προς δικα ςὰς αναφεροντας τοὐς θροος , τὰς δὲ

in rem Lamblichi Myst. Sedi. III, 28. & quae

ibi notavit Galeus. 8. Αἰτίοις γίγνεσθαι.J Pro αἰτίάις lege αιτίας. VALENT. aut αἰτιας in adjectivo , non in substantivo) aut potius αἰτιους. RE ISK. Poste rius hoe optabat quoque Clar: Abrefcho &merito. 9. Καὶ τους πορθμευουτας J Plato ita Con V. P. I I9q. A. Daemonum naturam describit , ερμηνευον τε καὶ διαπορθμευον θεοῖς σκπαρ' ανθρωπων, καὶ ανθρώποις τα παρα θεων. EPlatone Arsides T. I l. p. IO6. Apule de Dogm. Plat. Daemones quos Genios S Lu-reS pofumus nuncusare , mini ros Deo-rtim iarbitrantur , crasorisquo Dominum.

S interpretes, se quia a Diis velint. & de

lasque Dinc precum inde donorum vectores dicit daemones. Plura de hac re Cupere Obs: II l, 16. & Nee ad Hieroclo in Aur: Carna: Pyth: p. 369. Non itaque OpUS , ut eXponamus cum Viro Celeb: ad Charite VI, 2. e persuasione illa veterum , qui Crede bant unum numen per aliud flecti & exorari posse. Quod Platonici Daemonibus , Christiani paene Angelis contribuunt, quos in piorum ministerjum missos dicit vir divinus, in

210쪽

σαι δὲ ψυχαὶ του συνεχους πνεύματος ου κρατουσι , αλλ ως τί πο-

λθ και κρατούνται δ αυτὸ τούτο , αγονται τε και φερονται λίαν , o 'ταν αἱ τού πνεύματος οργαἱτε καιεπιθυμἱαι την ορμην λαβωσιν ' αύ-

σαι δὲ αἱ ψυχαὶ , δαίμονες μεν και

αυται , κακοξργ οὶ δ' αν εἰκότως λε-

3 39. Και εἰσὶν οἱ σύμπαντες ουτοί τε και οἱ της εναντίας δυνάμεως , - αόρατοι , καὶ τελεως αγα σθητοι , αισθησeσιν ανθρωπιναι ς'

αλ- Epist. ad Hebr. I, Iq. multa hae de re sner. ad Pauli. I Cor. XI, M. IO. 'Oσαι δὲ ψυχαὶ &c.J XVI consequentes versus ab eodem in eodem libro ponuntur. discrepat autem his locis scriptura ab ea , quae nunc apud audio rem reperitur. δια τούτο eiecta media Voce . nam quod antehaeo verba in excuso Pamphilo est πολύ κεκράτηνται , in scripto eXemplari κἀ κρατούν ται , ut apUd Porph. infra καὶ αὐταὶ. item ἀλλ' - ευ σχη μασι. particula orationis ad uncta. statimque καὶ χαρακτηρίζουσαι το πυξύμααυτων αἱ μορφαί. quod Vero in excuso legitur το δε υπὸ των ψυχωυ, mendosum est, &ut hic τώ, dandi casu legi debet, ut in seripto quoque Euseb: Cod. scriptum offendi, illud vero καὶ τρέπεσθαι verum est , & ita corrigere apud Porph. oportet. ut in his Verbis item duobus nominibus integrius servatis

οι πλεῖον τω παθητικω νέμοντες του περίγειον τεμπου , οὐδEν οτι των κακων &C. sequente Versu ,

Sχουτες , quod apud auctorem vitiose erat. cum vero quod sequitur, Variatum sit apudies, illorum consilia , & monitiones per uaticinia nobis eXplicant. Animae uero quae in coniunctum sibi spiritum non dominantur , sed plerumque etiam ab ipso superantur , atque inde aguntur uehementer ae feruntur , quando irae & cupiditates spiritus incitationem fuerint adeptae : eae quidem etiam ipsae daemones , sed

malefici tamen daemones merito appellantur.

3 39. Atque omnes sane & isti, & qui

contraria potestate sunt praediti inuisibiles prorsus sunt, atque eiusmodi, ut humanis sensibus percipi nullo modo queant, non enim solidum corpus circumiectum habent: neque unam formam Omnes eund. in excuso libro legaturque illic ὐπερη-

μενου τε της ἀπὸ της απὸ τού κρείττου ς φυσικης ευδαιμουίας non recipi arbitror Oportere: nec ullo modo anteponendam illam lectioni nostrae puto. VICTORlUs. Locus Eusebii eli P. E. L. IV. p. 17Ι. C. MOX pro καὶ αἶται, bone corrigebat refcθοῦ και αυται. male Li . κακοεργεῖν. I. 'Aορατοι καὶ τελεως αναίσθητοι. t Euseb αόρατοί τε καὶ τελεως. Nostro adeo similis Iamblich: Myst. Sedi. I, 2D. Ut CX eo sumsisse videatur. οἱ μου γαρ δαίμονες α ρατοί τε εἰσιν καὶ οὐδαμως αἰσθησει περιληπτοῖ. docet idem Dul. de D. Socr. p. IO6. qui corporia Dde-

monum nemiai temeres dicit visibilia , ni ι dioinitus speciem fui obferant.

a. Στερεου σωμα περιβ. - Prorsus isti

multi Christianorum Angelis subtilia corpora tribuebant, qua de re ad j qa. Mox distinguitur apud Eusebe post πλείοσιν. εκτυπουμεναι δε καὶ χ. τ. π. αὐτ. αἱ μορφαὶ, τοτε τοτE. priores P01 b. e. . εκτυπουμεναι, & sic etiam Couex Atier m. si autem post eam Vocem

라틴어 텍스트