Porphyriou Philosophou Peri apochēs empsychōn vivlia tessara. Porphyrii philosophi De abstinentia ab esu animalium libri quatuor

211쪽

nes sed fguris pluribus impresias. Formae autem quae spiritum ipsorum notant, interdum apparent, interdum Obscurae aspeetui sese subtrahunt. Quandoque etiam immutant formas , qui peiores ex ipsis sunt. Ac spiritus quidem ipsorum in eo quod corporeus est, asseditionibus obnoxius, & corruptibilis est: quia uero ab animabus ita uinditis est, species eorum diutius perseuerat, non tamen est aeterna: quippe cum defluere ex eo assidue aliquid uerisimile sit, &nutritionem admittere. Bonorum coris

pora in aequabili proportione constituta sunt, non secus ac corpora eorum quae apparent: Maleficorum inaequa-biis μενοι. αἱ δε χαρακτηρίζουσαι τοπνευμα αυτών μορφάὶ , τοτε μὲν

ἐπιφαίνονται , τοτε δὲ α φανεῖς εἰσιν. ενίοτε δε και μεταβάλλουσιτας μορφας. οἴγε χείρους. το δε

μετρία μὲν οὐν τὸ τίν αγαθών se καὶ τα σώματα τῶν φαινομενων. τύν θὶ κακοποιών ασύμμετρα , Α οὐ

necessario reponendum erit εκτυπούμενοι ,

quod ideoque in textum recepit Valent. Posses etiam ἐκτι/που-νας, nempe μορφάς, ut reseratur ad πάυτες, idque malebat Viger: ad Euseb: ευτυπουμέναι GaD ad Iamblicho Myst: p. 2O8. sane ἐντετυπουμένας μορφάς dicit Eufebr P. E. L. III. p. 9O. D. Sed &

εντυπωμένους εν σχημασι πλείοσιν δαίμουας Idem

L. IV. p. IJ I. A. hune ipsum locum respici en S. ergo eodem saltem modo utroque illo in loco legas. Pro τοτὰ in Od. Bodl. erat ποτῖ. in edd. prioribus τότε, sed quod dediosi Euseb: & unice Verum. pillere quoqUOviderat AbrefchisS. Tandem conpone cum hoc loco ea quae S. Pauli. I. ad Corinth. .Xl, I . de Satana , qui μετασχηματίζεταιεις αγγελον φωτὸς , ubi multa eius generis Philologi. 3. Καὶ γαρ απορρετυ-κάὶ τρέφεσςαι. κῶ τρέπω αι, & ite hoe loco corrigendum ibi Vigere uti hic Victor: volebant. Mihi Eu- febr e Nostro videtur emendandUS. οὐ μηυαιωνιου tribuit Daemonibus, quia aliquid defuit & nutritionem admittit. Daemones itaque non αιδιοι, οτι τρο ἔς δέονται, ut Arsot loquitur. uti Noster infra nidore sacrificiorum

τὸ πνευματικὸν πιαίυεσθαι κάὶ δυναμουσθαι dicit.

απορρεῖυ hac in re usitatum est vocabulum. Iamblicho Mysi. V, IO. de eadem re lO-quens, licet Porphyrio non plane consentiens,

verto , quid pro τρέπεσθαι dici queat , sed qui superiora legit hic non εἰκός εςιυ κάὶ τρέπεσθαι exspectabit. Vocabula illa saepe confundi sciunt eruditi. Illa post εἰκός usque ad τα σωματα desunt Cod. B9IL male etiam

cinioribus cupiditatis e lenaeae caussa libentius frequentiusque versatur &d. VΛ-

LENT. Forte ασύμμετρον το πλίου τ. π. νέμοντε του περ. est plerumque inconstans , pro

pter cupiditatem & affectionum mutabilitΗ-tem , incolitque loca terrae sinitima. illa

212쪽

πλεῖον τ' παθητικώ νεμοντες τον

περίγειον τόπον. ρυδεν ρυν των κα

κών ουκ ἐπιχειρου δραν. βιαιον γάρ ολως και υπουλον 5 εχοντες θος , εςερημενον τε τῆς φυλακῆς τῆς απὸ του κρείττονος δαιμονιου , si σφοδρὰς και αἰφνιδιους οἱον εν

εδρας ως το πολυ ποιουνται , τας

εμπτύσεἰς' πῆ μεν λανθάνειν περορωμενοι , πῆ δε βιαζόμενοι. οθεν 7 οξρα μὲν τα επ' εκείνων πάθη α δ' ἀκεσεις και αἱ κατορθώσεις , αἱ απο των κρειττόνων δαιμόνων βραδύτεραι δοκουσιν. παν γὰρ τὸ αγαθὸν , β εο νιόν τε ον και o-μαλὸν , τάξει πρόεισιν καὶ τὸ δρον οὐχ υπερβαίνει. ουτως δε σοι δο

ξάζοντι , οὐδέποτ ὰν εἰς τὸ ἀτο

πώτατον εμπίπτειν ενεςαι , τὸ περιτων αγαθών τὰ κακὰ ὐπολαμβάνειν , καὶ

neutra τα - μευον & νέμου pendent ex τοpriori , ubi χμμα vel πραγμα subauditur , quod notum est. Videtur tamen potius aliquid deesso. REIsu. Posses etiam το πλέῖον. τῶ παλτικῶ, id est δια το πα τικον, ut Viro D. blandiebatur. Eusebium sequi tutius crediderim. Vidit ibi Vigere cuin quo tamen ideo οὐδD ο, τι h. l. restituere necesse non est. de Daemonum sede supra iam dictum est. aerem eos crassum, tenebricosum & terrae Vicinum incolere, postquam e sedibus aethereis essent deiecti , putabat quoque Origg-neS, quem multi alii Christiani secuti sunt. V. I esen: ad Oro: Exhori: ad Mari: p. 3O3.5. Eχοντες νθος.J Male Florent: & qui

eum sequebatur Lugdune edit εχον τε γθος.

bilia sunt; unde magis affectionibus ob

noxia uicinum terrae locum Obtinent. Nullum igitur malum est, quod essicere non aggrediantur. Violentos enim Omnino , & subdolos mores habent: cumque priuati custodia melioris daemonis fuerint, uehementes & repentinos quasi ex insidiis jnsultus faciunt: ac modo latere student, modo uim apertam inserunt. Vnde celeria sunt quae ab illis proueniunt mala: remedia uero, ct correctiones quae a melioribus daemonibus procurantur, esie propterea tardiores uidentur: quia omne quod bonum est,

cum rectu sacile sit, & aequabile, ordine progreditur , opportunitatemque ipsam non praeterit. Si uero ita opineris , nunquam in absurdissimam illam sententiam incides , ut uela bonis mala , vel a malis bona

- codex. ea quae sequuntur apud Euseb. ε g. τε της απο του κρείττονος φυσικης ευδαιμοviας

e Nostro debent corrigi. 6. Σφοδρας - οἷου ἐυίδρας. J Forte οἴου εξενεδρας. tanquam ex insulis. REIMc. idem ore chio placebat. nec se US interpres. σφοδραο id est vel ementes, Ut πληγη σφοδρο- τερα apud Eunias: & alia. vid. D' villo ad Charite V, 2. p. 438. 7. Oξέα μῖ9 τα επ' εκ. π 'Oξέα πάθη quae dicantur medici S, e Lexicographis notum est. Pro επ' Valent. correxerat απ'. videtur fuisse Um'. quod est in Ligν Vox ακέσεις, qua statim utitur, aliis etiam ignota non est, &recte reddita fuit Hieroos in Aur: Carnu Pyth: p. a IO. Vid. ibi Nee Mamum.

213쪽

Do Absti nentia Lib. Π.' 177

existere arbitreris. Non enim in hoc tantum rei absurditas cons1stit : sed accidit quoque , ut pessimas de diis opiniones concipientes plerique in omnes diuulgent.

9 4o. Nam hoc etiam unum eX maximis damnis quae a maleficis daemonibus inferuntur, statuendum est, quod cum ipsi calamitatum quae circa terram contingunt, in causa sint: cuiusmodi sunt pestilentiae, sterilitates, terrae motus, siccitates, atque id genus caetera nobis horum auctores illos etiam esse persuadent, qui maXime contrariorum, hoc

est fertilitatum, & prosperitatum sunt: seque ipsos a calamitatum causa subtrahunt. atque id primum dant Operam, ut Ialeant se esse qui Offendant, deinde ut ad supplicationes & sacrificia benefico IV m deorum nos inducant, quasi illi sint, qui fuerint irati. Haec autem &similia

fa- T. II. p. 7. E. Uti sis αe animo saepe tribui supra vidimus. in utroque sermone me taphora usitatissima. adi V. D. ad Hesrob: in V. I. Aυτοὶ αἴτιοι γ: ομενοι &e.J Origene VIII.

Contra Cels. p. 76S. αλλ' es χρη αποτολμη- σαντα λεγειν τινα εἴπερ ταύτα δαιμόνων εςιν ἔργα , φησομεν, οτι λιμοι , καὶ αφορίαι - καὶ μυχμοὶ , αλλα και η του Λυρος διαφθορα παντα ταύτα δαιμο9εe αὐτουργούσι. idem dein

p. 785. angelis huius modi rerum curam tribuit. Eiusdem generis alia lege apud Eu eb: P. E. V. q. sed de his supra jam me dixisse memini.

a. Ταύτα δε καὶ &c.J Versus item XXI qui

καὶ περὶ των κακων τὰ αγαθά'ου γὰρ ταύτη μόνον ὁ λόγος ἁτοπος εςιν , αλλὰ καὶ τὰς περὶ των θεων φαυλοτάτας υπολήψεις λαμβάνοντες οι πολλοὶ , λαλλασιν καὶ ξις τους

λοιποῖς ανθρωπους.

κοεργων δαιμόνων , θετέον , οτι ι αὐτοὶ αἴτιοι γιγνόμενοι των περὶ τηγγῆν παθημάτων, oiον λοιμων , αφο- ριων , σεισμών , αυχμων καὶ τωνομοίων , ἀναπείθουσν ημάς , ως ἄρα τούτων αἴτιοι ειτιν , οῖπερ καὶ

sequuntur citantur ab eod. in eod. l. non longe ab extremo &, nisi salior emendatiores. Varietates igitur indicabo. quod hic επ' α. επιςρ. illic est ἐφ' sαυτοῖς. infraque διλ

puto. sequente versu κευοδοξίαιζ. quod item probo. nam ξευοδ. manis esto Vitiosum , quamvis inexcuso Euseb: codice perverse legatur, patrio casu, Unitatis numero. κενοδοξιας. post αναπείθουσι καὶ π. τ. μ. 3. Versu qui sequitur ω δη καιτεταραχθα . in se Undo se l. pag. o κουυτων σο- φωυ ακούοιτα. & paucis Verbis poli ετι μαλ-λου περὶ τωυ θίων τα τ. in scripto tamen , ut apud Porph. επὶ μαλλον. in VII. non legi tur haec verba in exemplo Platoni S. Ουοῖ

214쪽

σατησαι ημας ἔθελοντες ατο της ορθης εννοίας των θρων , και ετ αυ- τοὐς επιτρέψαι. . πασι γαρ τοῖς ρυ- τως αγομολόγως και α καταλληλως γινομένοις , αυτοὶ χαίρου τι , καιΠσπερ υτοδυντες τα των αλλων θρύν προσωπα , της ημετερας αβουλί- ας απολαύουσιν , προσεταιριζόμενοι τα πληθη , δια το τας τοιαύτας q

εξ ων ςάσεις , και πόλεμοι φύονται, και τα συγγενῆ τούτων. Το δε πάντων ψυχρότητος το θερμα υειν , ὰλλα του εναντίου, quae illic inveniuntur. cum autem uno illo CXemplo contentus non fuerit eruditi sumus scriptor , sed alterum etiam addiderit, diversum tamen a superiore id attulit, & ad alias res transiit, si fidem habere volumus sententiae ipsius adcioris : ut Vero tota reS, R in quo vitium manet , facilius perspiciatur, totum Plat. locum adducam. οὐ γαρ θερ

μότητος Aμαι εργου ψύχειν , ἀλλα του εναντίου. Nαι. οὐδε ξηρότητος υγραίνειν, ἀλλα του i υτ ου.

παυυγε. οὐjὰ δi1 του ἀγα ου βλαπτσιυ , ἀλλατου εναυτίου. Aut igitur satis ei se putavit Porph: prius ponere , aut si posterius etiam exemplum adduxit , quod verisimilius est , ex

, trema enim parS poste oris nulla in re di- crepans a Iane priori S , ansam praebere potuit peccandi librari ob cogitandum, an Verba ipsa sententiamque auctoris, aut eXemplum Variarii: ac, quod in mentem Venit, ad idem tamen probandum aptum , addiderit. Sunt enim aliae quoque varietates a lectione Plat: in testimonio hoc inde petito. est autem locus acceptUS e prim. l. de Rep: infra, λκαι

sillis duabus immutationibus , quaS tamen Omittere nolui , quin indiearem , & hoc etiam in exemplari Eus. scripto manere go, quo loco posita est apud Porph: VIca ORiUs.

faciunt, dum a recta de diis opinione a

uertere, atque ad se conuertere DOS UO-lunt. Omnibus enim iis quae ita inconuenienter, & incongrue sunt, ipsi detestantur : & quasi aliorum Deorum personas subeuntes imprudentia nostra fruuntur : turbas sibi conciliantes dum huiuscemodi hominum cupiditates amoribus incendunt , &desideriis diuitiarum , & dominationum , & uoluptatum , inanique gloria replent, unde seditiones, & bella eXoriuntur : & quae his assinia

sunt. Quodque omnium grauissi

3. Πσσι γαρ του &c.J Praeclare concinunt illa Min. Tel. e. 27. de Daemonibus. Tisam turbant , fomnos inquietant, inrisentes etiam corporibus Occultes - te; Vent menteS,

membra di orquent, ut DP cultum fui cogant, ut ni ro G tarium vel follitis pecudum yiaginato , . remissis quas confrinx rant, clara se videantur, ubi de daemonum illi; insidiis plura V. D. Confer etiam Gal. ad Iambl. II, IO. III, 3Ι. & V, 2O. qui ct Nostro suos agros inrigavit , multa habens

de fraude geniorum, ut habitum meliorum numinum induant, mentianturque se esse ea, quorum schema gerunt. q. EMυμίας των ἀνθρ. εκκαίειν ερωσι. &c.' 'Eκκαιειυ pro ἐκκαίει inprimendum curavi. pro ξευοδοξίαις. Eus. legit κενοδοξ. pro o reposueram Q. ita postea reperi in Eus. VALENT. Certis imum est εκκαίειν, quod Euseb. duobus in locis , Ρ. E. p. I7I. A. & IJa. B. nec non Cod. Lib & MEJrm. tuentur. eleganter didium εκκαίειν επιθυμίας ερωσι. επιθυμῶν &sπιθυμία peculariter quidem de deliderio Veia neruo dicuntur , Ut saepe est observatum . bene tamen amor a cupidine distinguitur. Gπdυμεῖ λέγωμεν τουτου ἀλλ' ο κ ἐραυ Maz.

S. Πόθοις πλούτων. J Boni quoque Daemones

πλουτροῦ τaι sunt Hesiossi εργ. I 6. quo respicit

215쪽

1num est , ex his progressi similia

de maximis diis etiam persuadent, eo usque ut Optimum quoque deum his criminationibus subiiciant, quod uidelicet omnia , ut aiunt , sursum ac deorsum conturbarit. Id autem euenit non imperitis tantum modo , sed multis etiam ex iis qui in philosophia uersantur : atque id mutua causa. nam & philosophantes , qui a communi uulgi cursu non recesserunt , in eadem in quae uulgus , conueniunt: & contra uulgus , cum suis opinionibus consentientia ab iis qui esse praeclari uidentur , audiant, talia sentire de diis magis adhuc confirmantur.

cit Plut. T. II. p. 417. sed & insta . 42. ut alii, divitiarum cupidinem ab iis proficisci dicit. Pro υοδοξ. sine dubio ex Eus rescri-hendum κενοδοξίαις. 6. Καὶ περι τωυ &e.' Bene Valent. & Eusebio conVeniens. priores edd. habebant κάι ταπερὶ θεων , ubi τα male e priori fuit repetitum. MOX perperam L f. GL του τοις εγκλ. Tum etiam ex Eusebe restitui ω, pro quo edebatur O. dein ἄνω καὶ κάτω erat apud Pamphil. quod probat Viger S. 7. δει ἀλληλων γευουε.J Adscripserat Dodi: Ibi Gob: locum ignisi i T. I. p. 7. δι ἀλλη-

λων - ποιεῖν.

8. Της κοινῆς φορῖς. J κοι989 φοραν alibi communem hominum Opinionem adpellat. L. IV, 9 & 16. nec secus hoc loco dicitur impetus ille communis , quo homines ferri solent. non itaque necesse est a signiscatione ubertatis atque multitudinis haec derivare , &hinc pro vulgo hominum accipere, cum Ua

των δεινοτατον , ἔπαναβαίνου τιν εκτῶν καὶ τὰ ομοια πεἱθουσιν ο κα

περὶ των μεγἷςων θεῶν , μέχρι του

καὶ τον ἄρ ιςον θρον τούτοις τοῖς Eγκλημασιν υπαγξιν , se δη και τετάρακταί φασι πάντ ανω κάτω ' πεπονθασι δε τουτο ουκ ἰδὶῶται μόνον , ἀλλα καὶ των εν φιλοσοφία ιατριβόντων Ουκ ολίγοι. η δε αιτία 7 ἀλληλων γοονε' καὶ γὰρ των φιλοσοφούντων οι μη ἀποςάντες ' τηρκοινης φοράς , εις τα αυτὰ τοῖς πληθε συνέβησαν. και ' πάλιν αύτὰ πληθη σύμφωνα ταῖς εαυτών δοξαις παρ ἁ δ* τῶν δοκούντων ἀκουον

τα , επερρώσθη φρονεῖν επὶ μάλλον περὶ τὰ τῶν θεών τὰ τοιαυτα.

2C8. εις τἀυτο συμβαίνειν τοῖς.

9. ΠΗλιν αυ τE πλ. J Antea legebatur πάλιs αυτE. sed seiunctim legenda sunt , ut edicuravi. Recte Euseb: L f. & Meerm. Od. Saepissime in hac formula αδ cuiam sequnti τὰ librariorum culpa coaluit. V. Marhlani ad Max: TFre XXVI. huic loco id etiam restituentem. dubito tamen an sic etiam reseribendum apud Longino de Sublim: II, 5. ubi pro αυτ ι Volunt Lἶ τὰ. Corrupta quoque haec formula apud Nostrum infra IlI, 22. ubi vide.

Euseb: p. Ι72. D. & p. I73. D. quod videri posset e glossemate natum, nam οἱ δοκούντες

etiam simpliciter dicuntur , qui in ex imatione sunt , qui auctoritate sunt in gues.

multa V. D. ad Paullo ad GaD JI, a. alibi tamen addere solet Malchus, quales illi in- telligantur δοκούυτες. Mox post περὶ deleri debet τὰ , quod nec Euseb: agnoscit. Similis error paullo ante prosljgatus. eae rad. postes

216쪽

I 4 I. Tο μεν γάρ ποιητικὸν καὶ

προσεξεκαυσε τὰς υποληψεις των αν-

θρωπων , τρ χρησθαι φράσει προς

ἔκπληξιν και γοητείαν πεποιημένη , κηλησίν τε εμποιησαι και πχιν περὶ σων δ ἀδυνατοτάτων δυναμενη. δ ξονεμπεδως πεπεῖσθαι , οτι Ουτξ τρ αγαθὸν βλάπτει ποτε , ου τε το κα-

κον ωφελεῖ ου γὰρ θερμότητος , * ώ:φησὶ Πλάτων , το ψυχειν , ἀλλατρυ εναντίου ' ουτως οὐδὲ του δικαλου το βλάπτειν. δικαιότατον δὲ δη- που φύσει πάντων το θεῖον , 3 ε- πει οὐδὲ αν ην θUῖον. οὐκούν ἀποτετμησθαι δεῖ ταύτην την δύναμιν

και μοῖραν των δαιμόνων των αγα-

ιοξργων. η γὰρ βλάπτειν πεφυκυῖά

et ς και βουλομενη , εναντία τη αγαθοεργῶ. τα δ' εναντία περὶ το αυτο οὐκ αν ποτε γενοιτο. τουτων δὲ

κατά πολλὰ μέρη λυμαινομενων τὸ θνητον , ενἱοτε δε και κατὰ μεγάλα , Α καθ' ενα μὲν γὰρ , οὐκ ἔσθ' οτε οὐχὶ οἱ αγαθοὶ οὐκ ἀνιάσι τὰ καθ' αυτούς , αλλὰ και προσημαμ

. 'Aδυ9ατοτάτω9 δυναμένη. J Hinc corrige Eu ebit πεποιημέώην. error inde natUS , quod statim praecesierat πεποιημένη.

a ρsie adficere , cum ipse bonus sit, lege

g 4 I. Nam poetica secundia etiam insuper incendit opiniones hominum,

cum elocutione ad admirationem & stu porem inducendum accommodata utatur , atque eiusmodi quae sicut delianire animos , ita fidem facere rebus queat, quae esse minime omnium possunt. Cum tamen firmiter habere persuasum illud deberemus , neque bonum unquam laedere, neque malum iuuare. Non enim caliditatis, ut inquit Plato, est , ut frigefaciat, sed contrarii: sic neque iusti est, ut laesionem ullam inserat. Iustissimum autem profecto natura omnium est numen ,alioqui nihil esset. Vis igitur haec & sors a beneficis daemonibus praecidenda est. Facultas enim quae laedere & natura solet, & uult, beneficae procul dubio contraria est, contraria autem in eodem esse nullo modo possunt. Cum itaque istis in mulistis partibus , atque interdum in ma. ximis mortale hominum genus laedant,

boni daemones sigillatim officia sua nunquam intermittunt: sed pericula

Gaiah ad Antone II, II. 3. 'Επεὶ ουδε αυ 9 θ.J Edi superiores. quibus cum facit Coi Liu. & Meerm. επεῖουδ, αν. Rectius Euseb: επεὶ Ουδ' Eu. επεὶ hic est alioquin, ut saepissime. nihil addo diligentiae Io. Aberti ad Pauli I Cor. V, Io. q. Καθ' ενα μευ γαρ οὐχι.J V Gunt. haec . ac si ad homines pertinerent, parenthesi incluserat , secus quam Felice qui ad Daemones retulit, cuju. mihi potior videtur ratio,

217쪽

Do Abstinentia Lib. II.

nobis a maleficis impendentia pro uiribus praemonstrant, dum & per somnia, & per animam diuinitus amatam, aliaque multa nobis significationes faciunt. ut si quis distinguere ea quae signi Mantur, posset, fraudes omnes

cognosceret, ae praecaueret. Omnibus enim significant: sed non omnes percipiunt quae significentur. neque omnes legere quae seripta sunt, possunt: sed qui literas didicerunt. . Percontrarios tamen daemonas Omnes etiam praestigiae perficiuntur. Hos enim praecipue & praesidentem ipsis uenerantur , qui mala ueneficiis &cautionibus precurant. g42.

nisi, quod P refuto placebat, velis οὐκ D '

Ego mallem ἐπηρτημέυους. Graecis ita passim επηρτημένος κλδυνος, τιμωρία & similia dicuntur. ἐπας is φόβον supra nobis occurrebat. L. I, a & 9. 6. Δι' οὐειρα τωὐ εμφὼ Credebant Deum summum παντοδαη, & per Daemones res futuras hominibus significare. Vid. Davis. ad Max. TFr. Diff. XlX. p. 57O. Id per 1omnia etiam accidebat. Apul. de D. Socr. p. IO2. ut es cuique tributa provincia, Dei somniis con- mandis &c. vide etiam Ius. M. Apol. I, II. ut Iudaei somnia quaedam a Daemonibus proficisci credebant, qua de re Optimi interpr. ad S. Pauli. ad Ephes. ll, 2. Mox διαιρεῖσειι est mente discernere, diluuicare. Vid. Bo . Obs. Crit. c. 6. & quae erudite

de hac voce disserit ra ruitu ad Char: VII, 6. p. 64S.

7. Πασαν γινωσκειν.J Melius esset πας αυρυωνοιιν. ut reposui. VALENI. Prius id ve-νουαν εἰς δύναμιν , τοῖς ενηρτημε- νους απὸ των κακοεργων κινδύνους , καὶ si ονειράτων εμφαίνοντες, κάὶ δια ενθ εου ψυχίης , αλλων τε πολ λων. και εἰ ἱκανός τις εἴη τα σηρομαινόμενα δὶαιρεῖσθαι , η πάσαν γινωσκειν και προφυλάττοιτο. πάσι γὰρ

σημαίνουσιν , ου πας δὲ ξυνίησι τασημαινόμενα , οὐδε πας τα γεγραμμένα δυναται ἀναγινωσκειν , ἀλλ' ὁ μαθων γράμματα. ' λα μεντοι των

rissimum , c& prima manus dederat inmerm. sed pro γνωσειεν e Coae. Lipi . &

ad finem l 42. habet Euseb: P. L. L. IV. p. 173. A. habet eadem, & paullo plura Cyrilis

Adu: Iulian: L. IV. p. 124. C. Utitur plerisque horum quoque Theodoris: Serm: de Ang: D. Daein. p. 5I6. sed is haec laudat tanquam petita e libris Porporii de Phil: ex Orae. Saepius hoc accidit , ut diversa Porph. loca inter se misceat. e. g. in Serm. de Sacris: p. 588. e libris, quibus nos hane Operam addiximus, quaedam laudat , quae in Serm. de Orac. p. 626. e libris de Ρh l. ex Orae. hausta dicit. Fieri tamen aliquando potuit, ut eadem diversis in locis dicerentur. Apud Theoa: statim pro χρεία e Nostro restitui debet γοητεία. sed illi etiam τIύτοις ,

218쪽

σίας ουτοι , καὶ ἀπατησαι ικανοὶ

διὰ της τερατουργίας. διὰ τούτων ψἱλ

τρα καὶ ρρωτικα κατασκευάζουσιν οι

κακο δαίμονες, πάσα γὰρ α κολασία καί πλούτων Ελπὶς, και δοξης , διατούτων , και μάλι*α η απάτη ' το

γαρ - ψεύδος , τούτοις οἰκεῖον ' βούλονται γαρ εἰναι θεοὶ , καὶ η 3 προ-

εςωσα αυτων δύναμις δοκεῖν θεορ εὶ - ναι Ο μ γις ος. οὐ τοι οἱ χαίροντες ψ λοιβη τε κνίσσητε , δι' ων αυτωνs το πνευματικον πιαίνεται ζη γαρ τούτο ἀτμοῖς και αναθυμιάσεσι , si

καὶ ποικἱλως διἁ των ποικίλων , καὶ 7

3 42. Pleni enim spectris, imaginationibusque sunt, & ad decipiendum prodigiosis fallaciis apti. Per hos illecebras & amatoria ueneficia inse-lices homines conficiunt. Omnis enim intemperantia, omnis diuitiarum spes& gloriae per hos existit, & praecipue

deceptio. quippe cum mendacium ipsis proprium sit. Cupiunt enim dii haberi : & quae praesidet ipsis potestas , uideri deus esse maXimus uult. Isti sunt , qui libatione , & nidore oblectantur , quibus spiritale ipsorum corpus pinguescit. Vivit enim id uaporibus, ct summentis & ex uariis uario

2. Ψεύδος τούτοις οἰκεῖον. Ita Luci &alii de malis Daemonibus, Christiani de malis angelis. V. Thirth: ad Ius: M. Apol. II. p. II 3. & Gah ad Iamblicto Mysi: II, 4. Bene u sen: haec contendebat cum iiij squae de pesstimo Genio Dan. Euang. VllI, ψ . Attexitur margini Meerm. Σῆ οτι οἱ δαίμονξς

υποκρινονται θεοὶ εἶναι.

3. Προεςωσα δύναμις θ Τον προεςωτα supra adpellabat. μεγας ηγεμων των δαιμονίω9 Iambl: Myst: l II, 3O. κάὶ επὶ τωὐ δαιμονιωυ IX, 9. ad quem Vid. Galeum. Pro δοκεῖν Theo r. &Et eb: Uno in loco p. 17Ι. B. δοκεῖ, sed in altero p. I73. D. δοκεῖν, nempe βούλεται, quod praecessit. q. Aci' τε κνίσσοτε.J Bene & ad rem Clem: Aiaxo Pro trepi: p. 26. C. αυτοί που εξομολογοῖυται οι δαίμονες τὸν γαςριμαργίαν τὴν αὐτων. Αοιβης τε κνίσσης τε το γEρ λάχομεν γερας ημεῖς λεγοντες. quae petita sunt ex Hom. it. Δ,

49 & 1, 7O. duo illa iunguntur quoque I l. Γ, 496. quo loco utitur Plat. II. de Rep. p. 595. De Voee κνίσσα Vid. quae e Porphyr. docet Sehol. Hom. Il: A. 3I7. pasci des cnissis Arnob. L. VII. init.

tile & tenue istud corpus, quod geniis tribuebant. Vid. supra 3 39. animalia corpor aerea Daemones Vocat Apule D. Soer. p.

6. Καὶ ποικίλως διά τ. π. J Post ποικίλως Videtur τρεφεται aut τρεφεται deus e. nisi malumus καὶ hoc Versu cum Od. Lips omitte re. REIsΚ. Καὶ Eusebe quoque non habet. 7. Δυναμούται ταῖς &C. J Pro κνίσσαις Eusebr θυσίαις, qui e Nostro, es nostrum adfirmante rillo, corrigendus Videtur. Deos inmortales vaporibus & nidore Victimarum pasci cre-

219쪽

modo : nidoribusque ex sanguine &

carnibus corroboratUr.

9 43. Iccirco prudens uir & temperans huiuscemodi uti sacrificiis cauebit, quibus ad se tales daemonas attrahat : & purgare animum omnibus modis studebit : proptera quod purum animum ob dissimilitudinem quam cum eo habent inuadere non soleant. Quod si ciuitatibus necesse est hos etiam placare , nihil id ad nos facit : quippe apud hos & diuitiae, ct externa , & quae ad corpus spectant bona , & contraria mala esse existimentur : pauci8simumque sit

quod ad animae curam attineat. Nos

uero quoad eius fieri poterit iis non indigebimus , quae isti exhibent :sed & ex anima , ct eae externis

eiderunt multi , atque stulta hac de Deo opinione ipsos Iudaeos fuisse infectos patet

ex IV. I, II. aliisque locis. V. Haverca rad Tertullo Apol: 22. multo recentior est doctrina, non Deos, sed Daemones tantum, cosque deteriores , cibo illo delectari. quae opinio multis Patribus, Ut priscos illos Theologos VOCam US , placuit , nec deerant qui inde vexationum , quibus Christiani premebantur, caussam arcessebant , quod Daemones animadverterent, inValescente Euangeliose deliciis illis orbari. Vid. I sene ad Origene Exhori. ad Mart. T. I. p. 3O3. Sed eadem tamen illa sententia Chrjstianorum caussae perquam erat Opportuna , cum eX ipsis etiam Platonicis ostendere pollent, non diis, sed malis tantum gentis Victimas prodeste. Quare illi cum viderent, istud dogma rebus suis plus detrimenti quam commodi

adferre , id reiecerunt. nihil itaque mirum δυναμουται ταῖς εκ των αἱμάτων καὶ σαρκων κνίσσα ς.

9 43. δ Διο συνετος ἀνηρ καὶ σύφρων εὐλαβησεται τοιαύταις γρη--σθαι θυσίαι ζ , δι' ων επισπάσεται

δάσει δὴ , καθαίρειν την ψυχην παντοίως. καθαρά γάρ ούκ Eπιτίθενται , διὰ το αὐτοῖς ἀνόμοιον. εἰ δου ταῖς πόλεσιν ἀναγκαῖον καὶ τουτους ἀπομειλίττεσθαι , * οὐδSν προς ημά ς' ταυταις γὰρ καὶ πλού- τοι , καὶ τὰ εκτος , καὶ τὰ σωματικὰ , αγαθὶ εἰναι νενόμιςαι , καὶ τὰ εναντία κακὰ , ολίγις ον δ' εν αὐταῖς το της ψυχης επιμελου- μενον. ημεῖς δε κατὰ δύναμιν οὐ δεησομεθα ων ού τοι παρ Σχουσιν , ἀλλ' ἔκτε ψυχης , ξητ των Εκτος

I. Διο συνετος ανῆρ καὶ σαφφων &c.J In quarto eorund: l. hic quoque l. adducitur , aliquantulum Variatus: nam εὐλαβήσεται illic scriptum est , & infra numero unitatis

πλουτος. Ut non milito post εκ τε τωυ αλλων, non ut hic εκτος. nce non tamen in scripto exemplari εκτος. consequente quoque Versu, ne nihil omittamUS , ὁ γιυίται. Et in eo item qui sequitur προς αυτα , και κατ αυτα ης. Vt CTORIUS. ΕυλΣβHησίται quoque est apud Cyrille l. excitato , & in altero , ubi haec repetuntur, p. I 3O. D. ut & Theodoro Serm: de orae: p. 626. 2. Οὐδὰν προς ἡμας.J Scilicet perIiuet. Vide

quae diximus supra ad L. I. 3 52.

220쪽

πονηροῖς δὲ ἀνθρωποις και δαίμ οπι ,

και ολως παντὶ τω χαίροντι τω θνητω τε και Γλικω ἀνομοιοῖσθαι. ωge, κατὰ τά a εἰρημένα Θεοφράςω , θυροσομεν και ημεῖς οἶς και οἱ θεολόγοι συνεφωνησαν , εἰδότες ως καθ' ἴσον της των παθων ε ξαιρεσεως ἀμελούμεν της ψυχῆς , κατὰ τοσού- τον τῆ πονηρα δυνάμει συναπτόμεθα , δεήσει καὶ ταύτην ἀπομειλίττεσθαι. ως γὰρ φάσιν οι θεολόγοι τοῖς δεομενοις απὸ των ε κτὸς , και μηδεπω κρατούσιν των παθων , ἀναγκαῖον ἀποτρεπετθαι και ταύτην

ρ ι των θυσίων δεδηλωσθω. πλὴν οπερ ρξ αρχῆς ελ γομεν , μη εἶ ναι ἀναγκαῖον ως εἰ θυτεον ζωακαι βρωτεον πάντως , νυν εξ α νάγκης το μη δεῖν εσθίειν , εἱ- περ καὶ θύειν ανάγκη ποτὲ , ε' πιδείκνυται. πάντες γὰρ εν τούτωωμολόγησαν οἱ θεολόγοι ως ουτε ἁ

omne studium impendemus, ut deo &iis qui circa ipsum sunt, similes cssiciamur : id quod sit ex impatibilitate,& eorum quae re uera sunt, distincta perceptione , & ad haec ipsa tendente trita: malis autem hominibus & daemonibus , & Omnino unicuique mortali re & materiali gaudenti dissimiles ut euadamus. Quare iuxta ea quae a Theophrasto dicta sunt, sacrificabimus etiam nos. Quibus Theologi quoque

consenserunt, cum nouerint , quantum nos affectuum animae purgationem neglexerimus , tantum prauae potestati coniungi ita ut eam quoque demulcere nobis opus sit. Sicut enim dicunt Theologi , qui deuincti externis rebus sunt, & nondum a edtibus do. minantur , iis auertere huius quoque potestatis maleficium necesse est. alioqui a laboribus nunquam desistent. 9 44. Huc usque uero quae ad sacrificia attinent, explicata sint. Nunc quod a principio diximus , non esse necessarium ut si sacrificanda animalia

sint, continuo etiam esse comedenda exiscimemus: non esse ex animalibus edendum demonstrabimus, etiam si aliquando necesse sit, ut sacrificentur. Omnes enim theologi in eo consen

ti phrasti dixi supra. paullo ante οντως ante οντων male deerat Moerm.