장음표시 사용
221쪽
tiunt, ut ex sacrificiis quae auertendo- πτεον εν ταῖς ἀποτροπαίοte θυσί-rum malorum causa fiunt, gustandum αις των θυομενων , δ καθαρσίοις τε non esse quicpiam, sed utendum expia- χρηςξον. μη γὰρ γοι τις εις άςυtionibus asserant. De enim in urbem inquiunt quispiam, aut in domum priuatam abeat, nisi prius & uestimenta & corpus fluviis aut fontibus eXpurgauerit. Unde quibus etiam sacrificare permiseruntiis a sacrificatis ut abstineant, praecipiunt, priusque quam sacrificent,ut ieiuniis se, & praecipue ab animatorum carnibus abstinentia purificent. Esse enim puritatem & castimoniam aiunt custodiam ad cauendam laesionem : quasi symbolum & signaculum diuinum, ne quicpiam mali ab illis patiatur aliquis ad quos dum placat, accedit. Contrario enim modo affectus quam ea sunt quae agit, &diuinius, quia purius uidelicet quantum & ad corpus, & ad animae affectus attinet, castimonia quali pro . pugnaculo obiecta illaesus manet g S.
I. Καθαρσίοις τε χρη so9. ΚHEpσιου, scilicet ἱερξο, expiatorium tu nate dicitur. Vid. D r- vivo ad Char. VIII, I. mos ipse, ut sacra ista cum peregissent, domum non ante redirent , quam vestem & corpus aqua Vel fluviali , vel fontana purificassent , IJOtUS ex illis, qui de Lustrationibus veterum Ogerunt , & Casuuθ. ad Theopor. C. E. p. 292. Vietimae quippe αποτρόπαιοι polluere credebantur COS, qui attigissent. quae cum institutis sacris , sed suo arbitrio , contendit Marsb. Can. Chron. See. JX. p. 2O8.2. Οἱου σύμβολου ἡ σρραγίδα θ.J Καὶ οἷον συμβ. malebat Abre θ. Bene autem mentis puritatem sic adpellat, uti Ius θεῖα εν ψυχαῖς
μηδ' εἰς οἰκον γλον , μη πρότερονεσθητα και σωμα ποταμοις η πηρογη ἀποκαθηρας φασίν. ωςε και οἷς επε τρεψαν θύειν , ἀπέχεσθαι των
θυομένων τούτοις παρηγγειλαν , προαγνεύειντε ἀποσπτίαις καὶ μά- λιςα ταῖς ἀποχαῖς των εμφύλων. εὶ ναι γὰρ την αγν εἱαν φυλακηγ
εναντίως γὰρ δὶακείμενος β η οἷς
δρα , καὶ θειοτυως , o τι καὶ καθαροτερως , καὶ κατὰ σωμα , καὶ κατα τα πάθη της ψυ- χης , μ νει ἀβλαβης , οἷον ε' ρυμα περιβεβλημ νος την αγγελ
σύμβολα statuit , quae daemones fugarent. Confer notata ab Eoner. ad Apoe. Ioian. l , q. Vocis indolem atque usum egregie exposuit Cas. ad DBen. III, 32. illa εὐλά
3. ''H οἷ: δ;AJ ' Η videtur delendum esse. multum diversa gaudens conditione , quam qua sunt eae res quas nune agit. Versatur autem in caedibus , ideoque etiam in consortio malorum geniorum qui caedibus delectantur. at ipse alienissimus ab his omnibus est. potest quoque legi διακείμενος εν οἷς δρῶ.
alieni mus ab his, in illis ipsis, quae tum agit. REIs M. Intelligo de malis illis geniis. de quibus locutus fuerat. δραν est Macra fu-
222쪽
s JS. Δ ο κ αὶ μυ- των γοεροτων ἀναγκαῖα ευοξεν η τοιαυτηπροφυλακε' οὐ δυναται μεντοι λαπαντός' ἔ ἀσελγείας γὰρ ρνεκαενοχλουσι δαίμονας πονηρους. ὼςε
οὐ γοήτων ἡν ἡ αγνεία , ἀλλα θείων και θεοσόφων ἀνδρών , φυ
λακὴν δε φερουσα πανταχοῖ τοῖς χρωμ νοις , τὴν προς τὸ θειον οἰκείωσιν. ως ε θε λα παντὸς αυ- τῆ καὶ γόητες εχρῶντο , και οὐκ γοητεύειν προυθυμήθησαν , ἀποκεκλεισμένοι υπὸ ταύτης ἀπολαυξιν , ῶν ενεκα ἀσεβοῖσιν. οθεν παθών οντες πλήρεις , καὶ προς ολἱ-γον ἀπεχόμενοι των ακαθάρτων βρώσεων , μεςοὶ οντες ακαθαρσί- ας , . δίκαζ τίνουσι τρς εἰς τὰ ολα παρανομίας , τὰ μSν ὐπ' - των sν ε ρεθίζουσι , τὰ καὶ
8 43. Unde usque etiam ad praestigi atores & fascinatores huiuscemodi praea
cautionis necessitas procedit: Don ta- imen uim in ipsis perpetuo habet, propterea quod flagitiorum & libidinis cati
sa daemones malos inuocant. Quare fascinatorum non est: castimonia, sed di uinorum, ac diuina sapientia imbutorum hominum: quae quidem eX conci- liatione cum diis custodiam iis qui ipsa utuntur, afferre consueuit. Nam utinam perpetuo ipsa etiam praestigiatores uterentur : non enim praestigias sequi amplius uellent : quippe cUm a fruendis illis abstraherentur, quorum causa impie agunt. Unde cum perturbationibus sint pleni, & parumper ab imo puris cibis abstinentes immunditia repleantur, poenas luunt sceleris quod in uniuersa sua operatione committunt, partim ab ipsis quos irritant, partim etiam a iustitia quae omnia mortalia & ope.
ra 8O. qui Porphyrii oblitus non fuit.
ctram pecuniarinna lvere, inde ad alia transfertur , notatque quamlibet poenam dare, seu sus inere. exempla ubivis obvia, diligenter tamen a V. D. ad PADU. II ad Thessal. I, 9. Congesta. q. 'Tπο τῆς πάντ εφορίσης - δίκης J ID- d. Oper. 2Sq. vi δέ τs παςθλος εi Δίκη Διος Eκγεγαυῖα Κυδυή τ' αἰθοίη &C. ubi do Dea illa ultrice, quae Nemesis dicta Iovis solio adsidere credebatur, multa GVHE-vius. quod illa Nostro omnia mortalia opera speculari dicatur , convenat illis Eusebo do Laud.
223쪽
Do Abstinentia Lib. II. 187ra & consilia speculatur. Viri igitur
diuini tam interna quam e X terna puritas est , qui sicut ab animae assectibus, ct a cibis qui affectus incitant, abstinere studet : ita esca diuinae sapientiae fruitur, & similitudinem dei sibi rectis de eo cogitationibus conciliat : quique intellectuali sacrificio consecratur , & alba cum ueste , &nitida re uera impatibilitatis animae,& leuitatis corporis , non alienis &eXternis succis in corpore , & Perturbationibus in anima grauatus ad
9 46. Non enim profecto in templis quae ab hominibus dicata diis sunt ,
S. 'Aποσίτου μευ ' Dicito ἀπόσιτος παθων nam εκ tollendum videtur) comparari queat eum νηςΞύειν κακότητος illa celebri & gravi sententia Pythagorae, ni fallor. RE ISK. Magnum divinumque hoc Empedoclis dictum arbitrabatur Plut. V. Gel. Rhod. Leet. Ant. XIV, 3. σιτεῖσθαι σοφίαν, & similia e Lexico graphis nota sunt. 6. Ἀῶρος ἱερουμ υου. J Usitatius est ιερωμ νου, a VCrbo ἰυασθαι. Videtur quoque stupος tollendum , quia iam supra positum est. REIs M. Notant Grammatici discrimen inter ἱερασθαι & ἱερουσθαι, hoc Volunt diei illa quae consecrantur , ἱερασθαι de illis , qui sacerdotio funguntur. Vide Duher. ad Thuc. V, I. id velle putabam P om. M. in illis quae per plera dicit Duher. ιερασθαι & ἱερεύεσθαι de lacrificiis dici, solum ἰερyσθαι, non ἱερεύεσθαι, de sacerdotibus. sed ibi vitiosam esse Icctionem contendunt interpretes. E ei
δίκης. ἀνδρὸς αρα θείου ἡ Θσω καὶ ἡ
εκτος αγνεία , β ἀποσίτου μὲν ἐκπαθων ψυχῆς σπουδάζοντος εἶναι , ἀποσἱτου δε καὶ βρώσεων , αἱ τα
πάθη κιχουσιν , σιτουμενου δε θεο- σοφίαν , και ομοιουμEνου ταῖς περὶ
του θει ου ὀρθαῖς λανοίαις , καὶ ο ἀνδρὸς ιερουμένου τη νοερά θυσία ,
θείας , καὶ τῆς κουφότητος σωμα- τος προσιόντος τω θεω , ουκ εξἀλλοτρίων καὶ ο θνείων χυμων καὶ
παθων ψυχικων β βεβαρημ νου. 3 46. δ οὐ γὰρ δὴ εν μεν ιερ ore υπ' ανθρωπων θεοῖς ἀφωρισμένοις
etiam , haec sorte respiciens , D. E. L. I.
p. 29. D. ιερωμένοι τῶ επὶ πάιτων θεω , ου
βουθυσίαις - δόγμασι δῖ ορθοῖς ἀλκὶ ους ευ - βstat. Rem Noster & alii toties ingerunt, uti supra aliquoties iam Vidimus, Ut Caussa non appareat , quare haec Eum a Paullo accepi ne opinemur cum V. D. ad Esi . ad Rom. XII, I 7. Aευκης ἐσθητος καὶ καθαρῖζ. J Conser quae ad l I9. observata sunt. notissima sunt alba
vestimenta eorum qui sacri S Operantur. συμβόλου χάριν γίνεσθα ι το ἔξωθεν κεκοσμησθαι TE καὶ v.σθαι recte Clem. I. Strona. IV. p. 53 I. B. merito itaque λευκὰ ἱμάτια τοῖς ἱ ρε σι συμφέρει , apti l Ar mi . Oneiroer II, 3. MOX του σωματος Moerm. sed malo dein χειμωνα pro χυμων.
224쪽
χιτωνα τον δερμάτινον , οὐχ αγνὸν προς ηκει διατηρεῖν , και μεθ' αγνου
νον o κίνδυνος εκειτο , ενην παριδεῖν Στως και καταραθυμησαι γ Nυν δε παντὸς του αισθητου σώματος ἀπορροἱας φεροντος δαιμονιων υλικων , 2μα τηὼκαθαρσία τη εκ σαρκων και χιμάτων ,
πάρεςιν η ταυτη si ς η και προσηγορος δύναμιζ δι' ομοιότητα και οἰκειότητα.
phum e Nostro sum sit CFrili: Λdv. Iulian. L.
J X. p. 3IO. E. pro ἱπ αυθρωπω9 ille απὸ ἀυ ρ. bene ἱεροῖς - αφωρισμένοις. αφορίζεσθαι enim proprie dicitur de illis, quae designantur &Deo dedicantur , uti peculiariter de agri parte , quae a reliquo sundo divinum in usum separabatur. prorsus uti ager Deo ConsecratUS γη αφορισμέν Alexandrinis senibus Levit. XXVII, 2I. D: τεμένη. Ges , ἁλ η, η τα αφωρισμένα κατὰ. τιμην χωρία. Adi Salmas: ad Solin: p. 767. laudatum V. D. ad Pauli. ad Rom. I, I.
2. Tα εν ποσί κ. - ακηλίδωτα π. Ecquis ignorat lacra veturum nudipedalia & Pythagorae praeceptUm ανυπόδητος θυε και προσκυνει Θ
hausisse ab Hebraeis creditur. Vid. Momen Exod. IlI, 5. & Libr. I uae V, IS. Idem Os apud veteres qbosdam Christianos, de quo Lingli: Orig: Eceles: IlI. p. 3 2. HOC hodie apud Indos aliasque gentes in desue
in v. Ad rem nostram SFnes: Epist. IOS.
gestare puros, & macula omni carenates calceos debemus: in templo uero patris, qui mundus hic est, cura nulla habenda est, ut eXtima nostri catanea tunica pura conseruetur, & cum ea pura & nitida ingrediamur. Nam si in eius tantummodo inquinatione periculum uersaretur, negligere fortasse id liceret. Sed cum omne sensibile corpus defluxus quosdam materialium daemonum secum asserat sit, ut, si ulcum impuritate quae ex carnium &
sanguinis esu existit, amica ipsi, &familiaris potestas ex similitudine, &
547. Quocirca recte theologi absti
nenis Li . ε. τ. νεω. id quidem Atticum , seclNoster in illas leges non iuravit, & paullo post per α effert. Attico tamen more in ral 54. Rem ipsam pulere inlustrat Heraclit: in Epist. apud Stepθ POes. Phil. p. I 2. ρυκὶςε οτι Ουκ ετι χειρότμητος, ουδε εξ αρχης βάσιν εχει, ουδῖ ἔνα περίβολου. ἀλλ' ολος ο κόσμος αυτῶ 9άος ἔτι. In sacris etiam literis totum hoc universum tanquam templum Dei spectatur. Id significat vates Malach. e. I, ΙΙ. . Του Eσχατον και εκτὸς ημων χιτωνα.J Dixi
supra I, 3I . Senec: Epist: 92. seu do ves dixi , irim de corpore me ex ima dicere:
num hoc quoqus natur , ut quam iam Γ sem , animo circum edit. velamentum eius es. Paullo post CyriΠ: habet ἐυῆυ και παριδῶν. 5. Φίλη καὶ προσήγορος δυναμις.J Bene irae iunguntur , ut infra φίλον καὶ προσηγορον. l S3. φῖλα τε καὶ προσηγορα Euseb: P. E. L. I. p. 2.A. προσηγορον quippe id quod coniunctum Di que amicum es , Unde opponitur τω μαχομένω, uti docet Mar l. ad Maz. TFr. Diis. Xl. inde Nostrum luce circumdans
225쪽
De Abstinentia Lib. II. 18nentiae curam praecipuam adhibeant:& Aegyptius nobis haec manifestauit,
causam maXime naturalem asserens, quam experientia comprobauerat. Quoniam enim anima praua, & irrationalis quae uiolenter erepta corpus deseruit, eidem assistit quando quidem hominum quoque qui uiolenta morte intereunt, animae ad corpus ipsum immorari consueuerunt: id quod ne quis se e corpore uiolenter eiiciat, uetat. Quoniam igitur uiolentae uiuentium Caedes oblectari iis animas cogunt , quae deseruerunt: prohibetur autem nullo modo anima ibi esse , quo cognatum qui epiam ipsum detrahit: unde etiam lamentari multae uisae sunt:
in I. G Αἰγύπτιος.J Est Plotinus. REIsu. Is quippe patriam habuit Lycopolin Aegypti, cuius nominis cum duae urbes fuerint , ea quae in Thebaide sita erat, significari videtur FHrio: ad Nostr. in V. Plot. Bibl. Gr. IV, 26. a. Ἐπεὶ γαρ ψυχ8Q Adverbium επεὶ in periodo perquam circumducta & ambitiosa, repetendae orationis gratia . Velut index itineris aberraturo lectori, bis iteratur, semel versu 26. tum iterum Vers. 37. Statim pro η το σ. in L f. est ρ Voluit εἰ quae vera est lectio. REISK. MEErm. etiam ρ. 3. Βία συλληφθεῖσα J Sic edebatur, sed reta posui ri . bene sit Co . L & Meerm. qui veram nobi S scripturam servarunt, quam firmat felio. & M. FDin. qui dedit eae 9-liata. doctrinam ipsam quam ingerit Noster de in selicitate animarum hominum illorum, qui violenta Caede perierunt , multi inlu-srant. Vide Fort. Licetum de Re eoiad: Anti : Lucern: L. III. c. 7. q. Oπου.J Est indicium argumenti ad demonstrandam veritatem sententiae propositae allati: mox deest vertum ante κῶ κλταο
ἀποδιδοῖ e φυσικωτάτην , G ἐκ τῆς πείρας εδοκίμασεν. ' επεὶ γὰρ ψυχη φαύλη και αλογος , ἡ το σώμα ἀ
θρώπων αἱ των βία ἀποθανοντων, καὶ κατεχονται προς τω σώματι o Dτού μη βία εαυτον εξάγειν η κωλυτικον . επεὶ οὐν των ζώων αἱ βλαιοι σφαγαὶ , εμφιληδειν τὰς ψυχὰζ si Oli ἀπολείπουσιν αναγκάζουσιν , διεθγεται δε οὐδαμως. φυ-
του. e. C. τρεύγονται, ρέμβοντας, πλαυzυται Vel
simile quid , aut καὶ est delendum. REISK. s. ''O δὰ τού μη J RectiuS antea legebatur ο καὶ του μου. & sic erat in Od. Ll .
γειν εαυτον του βίου, του ζ υ &c. de illis dicunt , qui Vi sibi, Vitam eripiunt , ἡ ψυχὰCuippe ο ζόντως αὐθρωπος, Ut dicit I 7. Vid:
Bene Noster hanc sententiam confutat, qui ipse de se interficiendo aliquando cogita 'Crat, uti scimus e vit. Plot: c. 2. Vetat '-
tb agoras intubsu imperatoris , ta es, Mi , δε praesto G sationes vitas decedere
Cicerr de Senect: c. a I. secus quam Porticensibus, ut sie dicam, aliisque Visum fuit, licet & illi mortem temere maturandam non putarent. Sed de dogmate 'tθa rae lege m exo in Vit. Porph: c. 8. & Uia D. ad Hierocle in Aur: Carm: p. 26O. 6. Oli απολείπουσιV.' Scilicet σώμασιν, quod haud scio an sit addendum. REIS Κ.7. Και αἰ των ρητάφωυ παραμ. M.Jl De ani
226쪽
ἀταφων παραμενουσι τοῖς σωμασιν , Hς και οι γόητες καταχργντας προς αυrων υπηρεσίαν , βιαζόμενοι τῆ του σωματος ἡ μ ρους του σωματος κατοχῆ. ρτει οὐν ταύτα χόρησαν , και
νειαν δ και ηδον ν εχ ει προς τα σωματα , Eξ ων ἀπεσπάσθη , εικοτως εφυλάξαντο την των σαρκων θοινην ,
ῖνα ἀλλοτρίαις ψυχαις βιαύοις καιμ ἀκαθάρτοις προς το συγγενὲς ελ κομ ναις , μη ρνοχλοῖντο , μηδ'ε εμποδίζοιντο προς sρχεσθαι μόνοι τω
πλειονων. οι γούν ζώων μαντικων ιυ- χαζ δξξασθαι βουλόμενοι εις ξαυ- τοὐς , τα κυριώτατα μόρια * κα
insepultorum quoqUe animae corporibus assident : quibus uenefici abutentes, ad ministerium suum uel totius corporis uel partis alicuius detentione compellunt. Quia igitur & naturam prauae animae , & cognationem , & uoluptatem animaduerterant, quam erga corpora e X quibus auulsa fuerit, habere consueuit; non iniuria esum carnium euitarunt: ne alienis animabus uiolenter ereptis & impuris ad cognata sibi attractis interturbarentur , impedirenturque quo minus soli ad deum accederent praesentia daemonum interpellati. 9 48. Cognati enim corporis natu .ram attrahendae animae illecebram es
se, experientia in pluribus ipsos docuit. Nam qui in se uaticinatoriorum
animalium animas eXcipere cupiunt, praecipua illorum membra, corda ui-
deismabus pravis & non purgatis Plato in Phaed: p. 6 I. D. ἡ τοιαύτη ψυχἡ βαρύνεταί
τε και ἔλκίται πάλιν εἰς του ορατὸν τόπου ασπερ λέγεται , περὶ τα μνήματά τε και τους
τάφους καλινδουμένη. Sic etiam anima eorum qui violenta morte perierant , unde νεκρο
μ τσις qui animas de futuris consciebant, in sepulcris pernoctare solebant. V. Elanere ad Matth. VIII, 28. Credebantur illae animae reliquias sordium antiquarum retinere , qua de re Gale ad Lumbi ob: Alyst: II, 5.& multi alii. Prudenter persuasione illa, huiusmodi animas non quiescere , antequam cadavera essent sepulta, in rem suain Utebantur legislatores, ne homicidia tuto ac fa ei te conmitterentur: quo in argumento pulcre versatur Dost: Warburtour in Moisi Diavin: Legat: L. II. p. 368. 8. Καὶ ἡδουὴν ἔχει in ita nostri codd. habunt. Valent. post κδουξυ ηυ inseruerat , idque recte. syllabae cum duae eiusdem soni sequerentur, altera alteram absorpsit. millies id Graecis ac Latinis auctoribus accidit. 9. Aκαθάρτοις. J Operarum, Ut opinor, Vitio in Flar. erat ακατειψοις, quod non modo Lugd. eit. fuerat secutus , sed Carata . quoque conspiei Voluerat. auctoritatem in re manifesta non desideras. recte Laef. &
227쪽
delicet coruorum , aut talparum, aut accipitrum deuorant , utpote quae assidentem animam dei instar uaticinantem habeant, qUae Una cum corporis iniectione in ipsos quoque sese insinuet.
5 49. Merito igitur philosophus ,
deique qui supra omnes est sacerdos ab omni animatorum esu abstinet : dum soli deo solus accedere per se ipsum studet , sine ulla comitantium interturbatione restque cautus , & signa futurorum percipit , & rerum naturas intelligit , prudens , temperatus, modestus , atque undecunque salutem suam procurans. Et quemadmodum qui alicuius particula
ris dei est sacerdos & dedicationis
animalium partibus , quae ad divinationem maxime Credebantur facere, lege Eunad. ad III, 22, in eorVOS quippe , accipitreS aliaS-que aves spiritum ingredi censebant. huius rei sutilitatem tangit Euseb: D. E. L. V. p. 2O9. qilem etiam Vid: contra Hieroces: p. 918. C. in primis autem Vescebantur corde, quia istud animae symbolum. Lege quae eruditu disputavit Cel: Mis elis , in Dissert. de corde & Cerebro. ceterum τα κυριώτατα exciderat in Mesr=u. 3. Eισιούσαν ρἰς εαυτοῖς. L f. & Meerm. I. εἰς αὐτοῖς , quod praefero. ξυθεσις est quod Latinis ossa Vel buccea. κοσμίας εσθίοντες
Atheno IV, IJ. I. Φιλόσοφος, και θεου ἱερεῖς.J Uti homines pii ac sancti saepe ἰουσεῖς τού Dου in sacris literis adpellantur. Stoici dicebant ιερεα μόνον
5 49. Εἰκότως ἄρα ο δ φιλόσοφοe , και θεού, τού επὶ πάσιν, ἱερεύς , πάσης ἀπέχεται εμψύχου βοράς, μόνος
λόσοφος και σημειωτικὸς, και κατα ληπτικος των της φύσεως πραγμά'των , και συνετὸς, καὶ κόσμιος, κας μετριος , πανταχόθεν σωζων εαυτόν
228쪽
εμπειρος της ιδρύσεως των α- γαλμάτων αὐτου , των τε οργιασμων κρὰ τελετων, καθάρσεων τε, καὶ των ὁμοιων, ουτως ο τού επὶ πάσιν θεούὰρ εὐς , εμπ έρος τῆς αὐτου ἀγαλμα- τοτο ἱας , καθάρσεων τε καὶ των αλ-
λων , δι' ἔν συνάπτεται θεν. 9 So. y Ει δε οι των τῆ δε ἱερεῖς καὶ ιεροσκόποι καὶ τάφων
ἀπεχεσθαι κελεύουσιν εαυτοῖς τε ,
νρυσιων , καὶ 3 θεας ἡδη αισχράς , καὶ πρνθικῆς , και ακροα-σεως πάθος εγειρουσης επεὶ πολλάκις φαίνεται , καὶ διὰ τοὐς παρόντας ακαθάρτους , ὸ ταραττειτον ιεροσκόπον ' διὸ καὶ το θύειν α
καίρως καὶ βλάβην μεiζονα φερειν ἡ κερδος φασιν - ἡ που γε ὁ τού
πατρὸς ἱερεὐς αὐτὸς ταφος γιονεροσθαι νεκρων σωμάτων υπομ νει
statuarum eius , & sacrificiorum,& ceremoniarum , ct eXpiationum , & similium peritus est : sic omnibus praesidentis dei sacerdos simulacrorum eius , eXpiationum , aliorumque omnium quibus ipsis coniungitur , eXperientia callet.
3 so. Quod si eorum qui hic sunt, sacerdotes & sacrifici & sibi & aliis iubent, ut a sepulchris , & hominibus profanis, & menstruatis , & coitu , & spectaculo etiam turpi , &lugubri , nec non ab audiendis iis abstineant , quae assectus mouent rpropterea quod saepe numero ob praesentes etiam impuros appareat aliquid, quod sacrificum & aruspicem turbet: unde etiam importune sacrificare detrimentum maius , quam lucrum aD ferre aiunt : nunquid ille qui summi patris sacerdos est fieri ipse mortuorum corporum sepulcrum sustinebit,
quod statim sequitur. Loquitur de diis topi
3. Θεας άσχρῖὶς - καὶ ἀκροάσεως.J Uti Iulianus instituit sacerdotum quem ad DeOS venerandos accedere Vult, αἰσχρον μῆτε λε- γοντα, μέτε ακούουτα. Vide Galaum ad Lam-blitis: Myst. I, II. q. ' IIπου γε τάφος γ. υπομ. Bene Clar: Abresi θ που γs multo coris min&S υμομενεῖ quod posterius optabat quoque Clar: Reishius , nec secus interpres. Obser' a pulcrum loquendi genus, Utriusque linguae scriptoribus frequens. De homine a seris discerpto Lucret. L. V.
Pabula viva feris praebebat dentibus hau NS, Viva videns vivo sepeliri vi cera busio Quae & multa alta habet Gnt ad illa An
μασι. Eleganter Dandanais apud Pallaide
229쪽
ipse sordium plenus , cum uersari, cum praestantiore studeat Τ Nonne satis est, quod mortis partes in fructibus in nostram hanc uitam assumamus. Sed nondum de his agere est locus. Redeundum enim est ad ea eXactius distinguenda quae ad sacrificia spectant. 5 I. Dicere enim quispiam posset ,
nos magnam partem diuinationis, quae per exta fieri consueuit, esse sublaturos, si a caede animalium abstinuerimus. Sed is homines etiam interficiat , quandoquidem in eius extis magis , ut aiunt , futura conspiciantur : & multi quoque eX barbaris per hominum exta aruspicinam eXerceant. Sed sicut iniustitiae & immanitatis erat diuinationis causa cognatum genus occidere , sic vaticinandi causa irrationale animal mactare iniustum est. Vtrum autem signa dii, an daemones praemonstrent, an anima quae ab animali discedit , per
αυτος μιασμάτων πλήρης , ομιλη- της σπουδάζων γενεσθαι β τρ κρείττονι ; αρκεῖ οτι τα του θανάτου με- ρη επὶ των καρπων εἰς την ενταύθα
ρμων ζωὴν παραλαμβάνομεν. ἀλλα
μηπω περὶ τούτων. ετι δὲ τα περὶ των θυσιων διακριτεον.
g SI. Φαίη γὰρ αν τις , o τί πολύ μερος ἀναιρούμεν μαντείας τῆζ διὰ σπλάγχνων , ἀπεχόμενοι
τῆς των ζωων ἀναιρEσεως. οὐκ οἴνό τοιούτος ἀναιρείτω και τοὐς αν
θρωπους' επιφαίνεται γὰρ μελλον , ως φασὶ , τοῖς τούτου σπλάγχνοις τα μελλοντα ' και πολλοί
γε των βαρβάρων δ δι' ανθρωπους
σπλαγχνεύοντες. ἀλλ' ωσπερ * αδικίας και πλεονεξίας ἡν το ενεκα μαντείας ἀναιρεῖν τον Ομόφυλον , ούτου καὶ το ἄλογον ζωον σφάττειν μαντελας Eνεκα , αδικον. πότερα δὲ τ α ση
μεῖα οἱ θεοὶ επιφαίνουσιν ἡ δαίμονες, ἡ ψυχὴ ἀπαλλαττομενη τού ζωου B b προς
S. Τω κρείττουι. J Felician. cum fraesan tr9VE. non damno. forte tamen melius Cum De9. κρεῖττον dicitur numen , sed maximeramen in plurali κρείττουσέ sunt Dii. Vid: Bos Anim: ad Luciano e. 15. mox τὰ omisit Coae. L f. dein ἀπο τῶν καρπῶυ malebat rarefretus. I. Δι ανθρωπους σπλαγχυευουτες. ΔΓ αυθρώπων resche veram Auctoris manum habere opinor coade MicriptOS qui σπλαγχνευονται.
licet sciam , quo vulgatum defendi queat. nota gentium quarumdam anthropomantia , seu mos per victimas humanas divinandi. de Gallis Dis i Sior V, 31. de Lusistanis aliisque Olear: ad Philoso Apoll: Tyan: VIII, IS. ubi videbis Elagabalum, bipedum turpissimum, sic etiam instituisse. nee melius habiti subinde Christiani ab imperatoribus Romanis. de Iuliano Vid. Sehol. Gregor diagiana: invebi: I. p. 6 I. de aliis V. D. ad iusiu: Apol:
2. 'Aδικίας και πλεοαξίας. Iniustitas &inmanitatis dedit Felico quo sensu πλεονεξία etiam alibi apud Porpb. Bene haec junguntur , quia πλεονεκτεῖν est iniuria ad cera.
230쪽
πρὸς την πευσιν αποκρίνεται AA τωνοῦν τοῖς σπλάγχνοις σημείων , οὐκ ε-ςι του παροντος λόγου ερευνηται.
λιEται , τουτοις επιτρεπομεν ἄ-
ἀψιςάμενον των ε κτὸς , εἰκότως φαμεν μη ενοχλησειν δαίμοσι , μηδε μάντεων δεησεσθαι , μηδὸσπλάγχνων ζωων' ων γὰρ ενεκα
οἱ μαντείαι , τουτων os τος μεμερο
γάμον καθίησιν , περ)ι μου * τον μάντιν Eνοχληση' οὐκ ei ς εμπορίαν , οὐ περι oικέτου.
οὐ περὶ ῖ προκοπης καὶ της ἄλλης παρ' ἀνθρωτοις ' δοξοκοπίας.
per extorum signa ad interrogationem respondeat , inquirere praesentis disputationis non est. g set. Quibus tamen uita ad externa deuoluitur , iis permittimus , ut semel impietate in se suscepta eo ferantur, quo ferri solent. At quem nos philosophum describimus, qui ab eX ternis abstineat, eum merito asserimus neque daemonibus negocium esse allaturum , neque uatibus, aut extis animalium ullum opus esse habiturum :quippe cum ab iis abstinere studeat, quorum causa fieri diuinationes consueuerint. Non enim ad nuptias, aut mercaturam spectat, ut de his suscitaturus uatem sit: non de seruo, non de fortunis, non de honoris incremento, aliisque huius
modi humanis ambitionibus consulenda
I. ον δε ημεῖς υπογράφομεν &e. J Sumit hinc quoque testimoni uin Eusebo in eodem libro. Lectionis autem varietates hae sunt. quod τω μάντει dandi casu illic scriptum est,& sequente versu περὶ κλοπῆς , non ut hie προκοπῆς. nam quod supra est μεμέλετηκεν, cum illic legatur μεμέληκευ mendosum est. quod etiam confirmatur auctoritate manu serjpti Euseb: VicioRIUs. Usque ad illa in f ne i 5a. κά4 αυτὶ μάυτεως &c. Eusebe P. E. t V. p I66. D. 2. Tου μάντιν ευοχληση.J Eusebe ut modo di et una e si , τω μαυτει. & sic e Noliro citat Heriali ad Arnobe p. 233. sed legerat apud Eusebo nam & alia mendosa apud Eu eb: non in Porsh: citat , ut μεμύληκρου & κλοπῆς. utroque modo Noster construit, cum ac Usat: I, 49. & II, 4s. cum dativo paullo ante ἐνοχλεσειν δαιμοσι. Centies utroque modo in-Venias. Vid. Cel. Iberti ad Hesych: in V. Eadem ratio του παρενοχλῶν. Luc. A. Λ, XV, 19. dandi casum iungit, alii utrumque. 3. Προκοπῆς.J Eusebii κλοπῆς a V. D. emendatum iam est. Forte lapsus inde natus, quod Grammatici Graeculi vocem hane αδοκιμον putent, quoS graviter falli, & notare incrementum quodlibet , dudum ab Erudi
tis monstratum fuit. notum est προκόπτειν pe
culiariter do illis dici, qui in virtutis sudio prosciunt. dicendi genus unde petitum sit. disquirunt Iens: Ferc. Lit. p. I. & Alberti
ad II Tim. IIl, 9. Pro αλλης Mesrm. perpe-l ram ἁλλοις. q. Δοξοκοπίας. J De Voce δοξοκοπῶυ Vid. ad L. I, 38. Suidas δοξοκοπία. κευοδοξία. Idem in Δημοκοπεῖν. λέγεται καὶ δημοκοπia η δοξοκοπία