장음표시 사용
231쪽
ipsis diuinatio est. Sed quae inquirit,
eiusmodi sunt , ut neque uates ullus neque ulla animalium eXta indicare eorum certitudinem queant: sed ipse, ut diximus, per sese ipsum ad deum accedens, qui in uisceribus suis ueris collocatus est, de aeterna uita monitiones accipit, totus illuc contractus, ct loco uatis, magni Iouis alloquutorcssici cupienS.5 53. Nam si etiam aliqua necessitas Urgueat, non desunt daemones boni, qui lauic qui ita uiuit, familiarisque dei est, Occurrentes & per somnia, & per signa,
ἱπάτουe αἰρουνται εκ δόξης πολεμικης, Λεύκιον, Σκ δῖ δημοκοπίας , Τερέυτιου. & sic iterum in Δοξοκοπία. Sumta haec sunt ex Appian: Han- II b: p. 559. qui addit πολλὰ αὐτοῖς εκ της συνήθους δοξοκοπίας ἱπισχνούμενον , quae posteriora Sui ae etiam reddenda opinor. nam priora illa nihil ad vocem δοξοκοπία pertinent. Nollem qUoque δοζοκοπία apud Appian: Viro D. suspecta sui siet , nam Dion: Hal. Lu-oian: multique alii frequentant. S. Μηνύσει το σαφές. J Ita σαφῖς pro accurate & vero apud Pindarum. Et φοῖβος σα- sit apud Sophocl. αυτὶ του ἀλ-ἡς, ut Veteres Critici eXponunt. V. Albori: ad Matth. , 3Ι. & Suidam. mox pro λέγομευ ex Eusebe & Meerm. Od. legendum eli ἐλέγομεν. respicit enim ad illa quae superius di- eia fuerant. 6. 'E9 τοῖς ἀληθινοῖς &c.J Videtur ad meli- his percipiendam huius vocabuli sententiam facere , quod adscriptum est margini Cod. Li . memoriae adminiculum. οτι ὁ θεος εν τοῖς τού κατ αρετηυ ζωυτος Πρυται σπλάγχνοις. Videtur ad p. 9O, 23. respicere. REISK. idem scholion adscriptum erat Meerm. Deum in extis esse dicebant veteres , quia illum per exta sutura significare credebant, uti quoddam signum in illis erat, quod Dem diceba-
περὶ ων δε ζητει , μάντις μεν οὐδεὶς , οὐδε σπλάγχνα ζώων ε μη
de si ἐν τοῖς ἀληθινοῖς αὐτου σπλάγχνοις Πρυται , περὶ του αιωνίου βίου ληψεται τὰς υποθηκας , ουλος ρκεῖ συρρευσας , και ἀντὶ μάντεως , 7 Διος γάλου Οαριῆης ευχόμενος γενεσθαι. 9 53. Eαρα καὶ δ επείξειε τι
των της ανάγκης , εἰσὶν οι τειούτω ζωντι τω οἰκετη του θεού ,
καὶ * δι' ονειράτων καὶ συμβόλων , B b et καὶ
tur, idque si integrum appareret, propitium Numen ostendebat. Eo itaque respicit cum Deum ευ ἀλκηιυοῖς τού σοφού σπλάγχνοις ιδρύ- σθαι dicit. Vid. Olear: ad Hilos: VIII, IS. Bene Gaiaher: cum hisce contendit τὸν ε δου εν τω ςηψει ἱδρυμέυον δαίμονα apud Anton: III, I 6. Uti corpora nostra templa Dei esse vult Apostolus. & Θεού λόγος ευ τοῖς ἀλωβινο ευοἰκων σπλάγχνοις dicitur Eusebe P. E. L. IV. p. I7O. D. qui hunc locum certe respicit. 7. Διος μεγάλου οαριςης. J Sum sit e poetarum principe, cui Minos Odyssi T. I I9.
quae laudantur & explicantur a Plati in Min: p. 568. & Strabe X. p. 328. in FDr. edit. erat οαριτος , quae Vox hie inportuna. Paullo ante e Nostro apud Pamphilo rescribi debet
su a reddidi, consentiunt enim in hane lectionem omnes redices. solus Valent. negle Xerat και συμβόλων. 3σσα , Vel Attice εττα, notat divinum aliquem instinctum , quo erudiuntur homines, unde εσσε, αι, & Attico
232쪽
τρέχοντες και μηνυσοντες το απορησόμενον , καὶ ο ἀναγκαῖον φυλάξασθαι. μονον γαρ απος ηναι δει
ταυτην σεβοντας. καν μεντοι τις
θυτικην παραδέξηται προγνωσEως E'νεκα του μέλλοντος , οὐχ δπεται ταυτη και το ἐσθίειν δεῖν εξ ανάγκης και σάρκας παραδέχεσθαι , καθθάπερ Ουῖε το θύειν οπωσουν η θμ
lo post vitiosum Florem: φάαιο pro ρωνα sequeretur
& per uisionem quod euenturum est ,
quodque est euitandum, praenuncient. Tantum absistendum a malo est: & agnoscendum quod in uniuersiis est preciOs1ssimum, atque honoratissimum, &omne quod in uniuerso est bonum, amicum atque assabile. Sed improbitas & diuinorum imperitia mirum est, quam prompte spernere, & damnare ea quae non nodit, consueuerit. Iis tamen qui idonei ad audiendum sunt, natura clamat: QVae cum intellectualis sit, per intellectum sacris eos initiat, qui ipsam colunt. Adde quod etiam si quis praenoscendorum futurorum causa sacrificandi ritum admiserit, non eX eo tamen sequitur, Ut carnes quoque comedendae necessario sint. quemadmodum neque quod alioqui sit sacrificium siue diis, siue daemonibus, continuo etiam esum carnium introducit. Nam historia non solum ea quae The
56O. D. ετι τοίνυν Dως επισυροντες ερουσιν. Ubi plane επι τύρουτες. αντὶ του διασύροντες, quod
exponit διαβαλλουτύς. sed & ibi, & apud alios esse ambage verborum aliquid eXplicare , rem quasi in longum tractim ducere ae sub ducere , & sic caussae cardinem non attii gere, putat Budaeus Conam: L. G. p. 37S. huic loco prior significatUS tamen conVenit. 6. N γουν ἰςορία &e.J E Nostro haec &sequentia sumsit Cyrille Contra Iuliane L. IV.
p. I 28. D. USqtie ad finem paragraphi 1equentis , nonNulli S tamen amputatis. Ille statim pro αλλων habet ἔτερων. & dein ως καὶ αυθρώπους θυοντας πάλαι ubi των etiam
233쪽
Theophrastus commemorauit, uerum Θεόφραςος εμνησθη , αλλου καὶ ἄλ-
etiam alia complura, de hominis ma- λων πλειόνων την μνημην παρέδωκεν , ctatione, qua ueteres utebantur, me- ώς και ἄνθρωπον θυρντων των πά- moriae prodidit: nec propterea com- λαι , καὶ οὐδητου λα τουτο καὶ edendos esse homines constat. βρωτέον ανθρωπους.
g 54. Quae quidem cum multa ac g SΦ. y Και οτι ταυτα οὐχ ἁ-
uaria sint, pauca haec quae subiungam' πλως , αλλά πληρους ουσης της satis futura ad hoc comprobandum esse iςορίας λέγομεν , αυτάρκη καὶ ταῶν- existimo. In Rhodo enim pridie nonas τα παραςῆσαι. * Eθύετο γὰρ και εγΙulias homo Saturno sacrificabatur. at- Ροδω μηνὶ Mεταγειτνιωνι εκτη ἱλα- que ea consuetudo cum diutius perdu- μενου , ἁνθρωπος τω Κρόνω. ο δηrasset, mutata postea humaniorem in επιπολύ κρατησαν ἔθος , μετεβλη-
modum fuit. Aliquem publico iudicio θη. ρνα γὰρ των επὶ θανάτω δημο-
morte damnatum in carcere Usque ad σία κατακριθέντων μεχρι μεν των Saturnalia detinebant: quem ubi - Κρονίων συνεῖχον' a ενςάσης δε τηρlennis dies aduenerat , extra portas εορτης προ αγόντες τον ἄνθρωπον
productum e regione delubri Aristobu- ἔξω πυλων ἄντικρυς του ο Ἀριςο-
I. Καὶ οτι ταυτα &c.J In eodem libro leguntur XXIII versus , qui hic deinceps sequuntur, in ipsis quae varietates sint, adnotabo. Primum discrimen pusillum est, OAου Namque ποτίσπιτες generandi casu illic scriptum est. & seq: Vers. κορωνει', in qu R lectionis diversitate manet , eum iterum post eodem in l. huius oppidi mentionem faciat. in penultimo h. pag. εθυου δου. in secundo i
tem consequentis eadem ratione εθυον, non εθυοντο, ut hic ambobus in locis. cum autem
hic infra legatur και Δουμάτιοι δε της 'Aραβίας illic scriptum est Δουμάτης. οἱ δε της 'Aραβίας.
in extremo versu λασιαρίου inmutata litera , Non λατιαρίου. perperam ut arbitror , nam
scriptus Euseb: liber cum Porph: facit. Vi-CTORIUS. Usque ad finem fere S 56. exscripsit febr p. ISS. quem Vide etiam de Laud. Const. M. p. 25s. Cyrilis l. laud. TDeodor in Serm: de Sacris: qui omnes Porphyrianis hisce utuntur. Sed & Clem: Alex: in Proirept: p. 27. aliique multi de diro illo sacri fletorum genere agunt. Vera autem illa sint quae dicit, licet inmolentur, inde non sequi comedendos quoque homines esse: haeo tamen plerumque iuncta fuisse observes. Cons. Fabrior ad Sexi: Empire III, 2 . p. 178. a. 'Εἴύετο γαρ &e.J Narrat haeo & D-quentia etiam Eusebe de Laud: Constant: p. 333. & Theodoro in Sarm: de Sacris: p. 389. sed ibi legitur εις εθος μετεβληθη. De re
ipsa lege Meurylo in Rhod: I, I 6.
3. 'Eυςασης δε της εορτης -J Nota morem , ut cuiam festus instaret dies, reos supplicio adficerent, nam in ipso festo non licebat. Hinc Socrates apud Plat. in Phaed.
p. q6. D. η του θεου εορτη διεκώλυε με αποθνη
σκει9. Inde inlustrari potest historia Euangelii Marm. XXVII. nota etiam εξω πυλων poenam fuisse inflictam, qui mos oli in fuit frequentissimus. Cons. V. D. ad Epipia ad Hebr. XIlI, 1 a. de Romanis idem docet, caus
234쪽
εσφαττον. β εν δε τη νυν Σαλαμ νι , πρότερον δε , Κορωνίδι δνομαζομενη , μηνὶ κατὰ Κυπρίους Ἀφροδισίω , 7 εθίετο ἄνθρωπος τηἈγραύλω τη Κεκροπος καὶ νύμφης
ἄνθρωπον θύεσθαι' δ ὐφ' ενα δου περίβολον ο , τε της 'Aθηνας νεως, κα ὀ της 'Aγραύλου καὶ Διο μηδους. o δῖ 9 σφαγιασόμενος ὐπὸ των ε - φηβων αγόμενος , τρὶς περιεθει τον βωμόν. ἔπειτα ό ιερεῖς αυτὸν λογχηεταιεν κατὰ τού ςομάχου καὶ
rum exemplo Themisto les Athenis struxit aedem Dianae της Ἀριτοβούλης , qua des urs in Piraeeo C. 9.
inlustrant interpretes poscam , quam Domino Christo dederunt milites , Matth. AXVII, 3. & Marc. X , 36. 6. 'Eb τ' usu 'Σαλαμῖυι &C.J Male M Erm. Κορων λοχ, ubi ὀυ e sequenti syllaba adhaesit. apud Euseb: est Κοσωνεία. vide ibi miger: uti Noster sic etiam coriit: vide etiam Theodor: Sernae de Sacrifi p. 589. ut Steph: Hae scribit Κορωυ- μοῖρα τῆς Σαλαμῖνος. sed antiquitus ita dictam fuisse urbem , quam dein Teucer ampliorem fecit , & a patria Salamina dixit, ostendit Meurs: in Cypr: l, 2O. de mense Cypriorum 'Aρφολσίω & aliis,
Sc.J Vellem probasset Vir inlustr. in Can. chron. See. Vli I. Cecropem αυθρωποθυσίαν in Cyprum intulisse. Certe ex h. loco id non coges. & memini alios de Cecropis sacrificiis multo mitiora tradere. pro Agruulo
legit Aglauro , & mox pro Agrauli is
tae uini potione eXhibita iugulabant.
In ea itero quae nunc Salamina, prius Coronis appellabatur, mense iuxta Cyprium morem Venere o Agraulo Ce
cropis , & Agraulidis Nymphae filiae
homo in sacrificiis mactabatur. qui quidem mos usque ad Diomedis tempora perseuerauit : deinde ita transmutatus est, Ut Diomedi homo sacrificaretur. Vno enim & eodem parietum ambitu & Mineruae & Agrauli &Diomedis sacellum concludebatur. Qui immolabatur, ab adolescentibus deductus primum circum aram ter circumcurrebat , deinde a sacerdote hasta in guttur adacta feriebatur : atque
i. Aglauridis Barnes: ad Euris: Ion: 23. sed nomina illa pati in inter se permiscentur. Otium nobis fecit AG ad Hos in 'Aγραυλος. De re ipsa lege Meurs: Lees: Attic: VI, 3.
qui errorem calligat illorum, qui Agraulum , Cecropis filiam , confundunt cum MinerVa, quae 'Aγραυλος sive 'Aγλαυροο etiam Athenientibus fuit cognominata. Cecropis UXorem Porpθ. Agraulidem , alii Vaulum VO-cant. V. Mesurf. de Regn. Ath. I, II. pro
8. Υφ' εὐα δs περίβολου &c.3 De ambitu templi speciatim vox adhibetur. Graeci περίβολον proprie Vocabant Certum agri modum, qui circum templa vacabat , ac mitro ClaU-debatur. Templi conseptum Latini. hine latius patere coepit, ac pro ipso templo accipi. V. Salmus in Soli ad p. 8. & Clar: Si cθ. Ant. Thyat. L. I. 7, 2O. Pro χρόνων paullo ante, apud Cyrille est καιρω9, & pro
235쪽
ita supra coaceruatam pyram coniectus integer cremabatur.
5 ss. Institutum hoc Diphilus Cypri rex qui Seleuci theologitemporibus suit , sustulit , in ho-
uis immolationem mutato sacrificio. Daemon autem bouem loco
hominis admisit , ut inde utriusque facti aequalem uim procul
dubio signis cet. Heliopoli item Aegypti legem de mactandis hominibus Amosis abrogauit : ut in
ουτως αυτὸν επὶ το δ' PMεῖσαν πυ- ραν ώλοκαύτιζεν. 355. Τ ου τον τον θεσμὸν , Δί - φιλος ο της Κύπρου βασιλεῖς κατέλυσε , ἔ κατα τοὐς Σελεύκου χρόνους τού θεολόγου γενόμενος , τοεθορ εἰς βουθυσίαν μετας ησας. προ
σηκατο δ' ο δαίμων ἀντὶ τού αν- θρώπου , τον βοῶν. ουτως ἰσάξιόν
ες ιν τὸ δρώμενον. κατελυσε δε εν Ἐλιου πόλει της 3 'Aὶγυπτου τον της ανθρωποκτονίας νόμον - 'Aμωσις.
que in loco , & P. E. & de L. Const: νηθεῖσαν. Cyrill αφθεῖσα9. in altero Eusebe ολωκαύτιζον, sed in Orat: de Laud: Const: uti hic in singul: ολωκαύτιζευ. & sie etiam Cyrili. Utitur voce etiam infra L. IV. I IS. Potuisset ωλοκαύτησε , quod placebat Cl: Abre sire: uti supra I 26. Pro Δίφιλος. male Eusebe Aiiφιλος.
Ι. Κατα τοὐς Σελεύκου χ. του Θεολόγου.J De
Seleuco Theologo, seu mago nam idem fuisse videtur) lege Fabriae Bibi: Graec: T. I.
Ρlures fuerunt huius nominis. Vid. GaD ad Iambl: Mysi: p. 297. & Viger: ad Euseb: cui P. E. L. V. p. a 3. θαυμαςὸς θεολόγος &των απορρητων μύςης diei videtur. Tales o l imorpheus, Linus aliique VocabantUr, eorumque exemplo recentiores etiam , qua de re Fabrior ad Sext. Emp. IX. Adv. Phys. p. 593. male Meserm. εθυος pro εθος. delet idem
2. Κατελυσε δε νόμον. ' Ita statim θεσμον καταλύειν. λύειν υόμιμα supra i 33. quae addi pol sunt centum aliis exemplis a V. D. ad Matra. V, I p. congestis. apud Eusebo est δε και tu Ηλίου. & sic etiam in Cod. Meerm. 3. Αἰγυπτου τ. τῆς ανθρωπι-J Negat Herode
Aegyptios humanas victimas inmolasse, sed cum Nostro alii adfirmant. Vid. H selint ad DPL SP. I, 88. Imino Seleucum scri- Isisse περὶ τῆς παρ' Αἰγυπτίοις ανθρωπορυσIας
men dirum hunc morem nisi in gravissimis calamitatibus observa1se, notat Gal. ad Iamblicθ. Myst. p. 278. & forte universam Aegyptum non pervasit, sed in una tantum atque altera urbe obtinuit. cur enim Amosis non ubique, qua imperium patebat, sustulisset y Certe id Manetho, & ex eo di oster, qui de sola Heliopoli loquuntur , non tacuisset. Plui. tamen T. II. p. 38O. etiam in urbe Idithyae vivos homines combustos fuisse e Mane thone refert. Ubi pro ἹMύας rescribo 'Iλιθυας. alias Εἰλειθυία: Vocatur. Stesb. BIZant. Eιλειθυίας, πόλις Αιγυπτιακή. Nec inde opus ut emplas, in eo etiam discrepare, quod Plui.
Dianae haec sacra suis e facta indicaret, quae Noster Iunoni , qua de re statim. q. Aμωσις. J Apud Eufebr de Laud: Const:
effertur 'Aμόσης. alias ' Aμασις quoque. Pasium Variatur in his nominibus. V. Inter': Disae. Sic. I, 6o. & qui eleganter ostendit, undo, factum sit, ut nomen hoc tam diverse prO- datur, Bosf. Anim . ad I epli. 27. nec secus Variatur in nomine Amosis istius, quo Rege Hebraei ex Aegypto exivisi e Creduntur. Vid. Perla. Orig. Aeg. 18. Noster hic ''Aμασις dicitur Philo r. in Apoll. V, 42. , Ubi DO VO-Catur , quod mansuetudinem cum regia indole coniunxerit , quippe qUi αυθρωποθυσἴας
tollendae auctor fuerit , ut ibi scribit Ou
236쪽
ὰς μαρτυρεῖ. Plui. dicitur Μανέθων. aliis etiam νενεθως. diversis modis nomen hoc efferri norunt Eruditi , quibus tamen Μαυε I9 ple-rta que probatur. V. Fabris: Bibi: Gr: IlI, 2O, I. ubi multa de illo, & de libro περὶ αρχ. και ευσεβ. qui hic laudatur, ibid. I S. 6. 'Eθυουτο δῖ τ Ηφα. Noster & alii Iunoni sacra haec facta significant, uti de Aegyptiorum illa Dea plures loquuntur. & tamen Hero id II, SO. te sitatur , Aegyptiis Iunonem plane esse incognitam: sed ille loquitur de Iunone Graecorum , quam Aegyptii vere ignorabant , alii de Iunone Orientalium, quae cum Venere confundi consuevit, Conser Cel. Iablons : in Panth: Aeg: I, I, q. e Pist. uti modo dicebam , colligas Dianae sacra haee fuisse oblata, sed quae apud Graecos Eιλήβυια Romanis est Lucina, Diana &Iuno. adeoque Εἰληηυιαν per Iunonem Noster explicare potuit , qua de re idem Ia-Hons o L. ill, 3, 7. 7. Καθαροὶ μόσχοι και συσφραγιζJ Inde sacerdotes σφραγι ἰ Vocati. qui bovem inmo Jandum sigillo inpresto notabant. Vid. Pluto T. II. p. 363. & quae dicentur in ra IV, 7. utitur hoc loco Cel: IVefelint: ut Hero Ioiuo lI, 38. καθαρους βοῖς τους ερσενας resil-
singulis diebus apud Heliopolin Aegyptiam Iunoni fuisse inmolatos e No ro etiam tradit Theo ore Serm: de Sacris: p. 589. & Euseb de Laud: conit: l. laud: pro ἐπιτίθεσθαι P ger: ad Eusebe p. II. Volebat ὐποτίξος xi, jussci
libro de antiquitate , & pietate Ma
nethos testatur. Madiabantur autem Iunoni, & explorabantur, non secus ac puri uituli , qui inquiri, ac nota insigniri consueuerant. Ac tres quidem in diu immolabantur, in quorum locum totidem cereas imagines Amosis
substituendas iussit. In Chio quoque hominem discerpentes Omadio Baccho in sacrificium obferebant: nec non in
ac subsitui vivorum Deo. male. Eufebr Utroque in loco vulgatum tuetur. επιτοίθεσθαι sci licet arae. 9. 'Eθυοντο ἀμαδίω Διο9ύσω. J ''Εθυου δῖ
ωμαδείω. Eusebe altero in loco plane ut Noster,& sic iterum P. E. p. 153. B. nisi quod ibi addat μελιτὶ διασπ. sed in Orat: de Laud: Consi: ἀμαχιιo τω διου cor. CFUUII p. I 29. A. cognomentum hoc non aduit. Non dubito , quin ομαδιος Διόνυσος idem sit qui 'D. μης/ς , crudiborus. τούτω γαρ ζωντας ἀνθρώπους ἐπί- θυου, ut dicit Apolliol. Prov. XXI, 13. rei exempla habemus apud Plui. T. I. p. II9A. 289. A. & 32 . A. Prorsus uti h. l. ἀμ ιδ δε crudele hoc sacrum factum dicit. Is quippe crudis carnibus delectari credebatur. Ζαγρέως ἀμοφαγους δαῖτας Vocat ita ista IV, 19. Nihil ergo mirum Bacchas etiam crudis Carnibus vesci suisse solitas, qua de re Barne ad Euripo Bacch. I 39. Omo agis Arnobe L. V. p. ala. ωμοφαγίαν quae vox in Lexi cis auctoritate destituitur) adpellat G m. flex. in Protr. p. 9. D. At in v -οργι - ζουσι Βακχοι , ωμοφαγια. Vide Mesurs: Fer. Graec. L. VI. in 'LLμοφαγίη. Nostro hoc epitheto utitur etiam OrpbeuS Hymn. LI. 7.& ut V. D. merito censent, Hymn. XXlX. S. ubi editur ορμάδιος. Utroque loco Vir praeclarus per Θaiulum Vertit, putem crudiso rum, quod etiam e Vers. seq. potest colligi, nam in sacris , quorum ibi mentio , huiusmodi dapes sollemnes fuisse vidimus. Nee intelligo etiam quo iure Laiuli istud cognomen Baccho conVentat , quem tenerum a
237쪽
Tenedo ut Euelpis Carystius inquit.
Quin etiam Lacedaemonios Marti hominem sacrificare Apollodorus memOriae prodidit. 9 56. Phoenices quoque in magnis calamitatibus , Uel belli, uel siccitatis , uel pestilentiae ex carissimis sibi quempiam Saturno deuouentes mactabant. Ac Phoenicum huiusce modi sacrificiis referta historia est :quam a Sanctiunia tone Phoenicum
lingua conscriptam Philo Byblius in
φησὶν ὁ Ἀπολλόδωρος τψ ' Ap ει θυ-
3 56. - Φοίνικες δε εν ταῖς μεγάλαις συμφοραις , η πολ μων , ηαὐχμῶν , η λοιμών , εθύοντο τύνφιλτατων τινα επιψηφίζοντες Κρό- νω. και πλήρης δε η * Φοινικη ἱς ορὶατύν θυσαν των , G Σαγχουνιάθων μὲν , τη Φοινίκων γλώττη συνέγραψεν. 3 Φίλων δ θ ὁ Βύβλιος , εἰς την
gracilem nobis veteres pingunt. contra quam artificibus placuit , qui enormiter obesumae pinguem fingunt & pingunt. V. Brouhθ ad Tibus II, 3, 35. Alio respectu robusta& eximia quaelibet diis suis Veteres con
ΙO. Eύελπις ὁ Καρυοοζ. J Novi Euelpidem, sive Euelpidium, medietam. Euelpis hie Carystius si quis fecerit, ut melius cognosca tur, gratissimum mihi fecerit. Multo eo celebrior Apollodorus , quem Noster memOrat, cuius nominis fuerunt plurimi, de quibus diligentissime I. A. Fabrio: Bibi: Graec: III, 27. in Cod. Lias. & Meerm. est Εὐίλ
II. 'Eπεὶ καὶ Re.J Videtur Τπσὶ significare aliquid omissum ab auctore, tacite supplendum , hoc se ilicet , quod mirum non es , quia etiam Lacedaemonii ira aut sπτὶ hic idem est atque επειτα, deinde, ut multis aliis in locis . REIsK. Rem ipsam e Nostro Theodor l. laud: & alii tradunt. Ut propitium sibi facerent belli Deum , hominem, ceu qui bellicosi essent, ei inmolabant. Confer Io. Meurs. Misc. Lae. II, p. I. Φοίνικες δε εν ταῖς μεγάλαις &e.J Pro ουθύουτο ebo & Grille εθυου , & hic φκφίζοντες pro επιψηφίζοντες. Saturnum a Phoenicibus victimis humanis cultum sui se multi dotacent. V. Plato in Min. p. 565. C. & Wes- j
ro Inlustr Marsham: ad Secul: V. Chron rhino colligat , Abrahami tentationem non fuisse roeens excogitatam , sed ad pristinos Cananaeorum moreS designatam, id omnem excedit fidem. Certe quae in superioribus de sacrificiorum origine Malchus disputavit, ad istud seculum αυθρωποθυσιαν non escendere Deile evincant. Nihil addo illjs quae hae de re notavit Cel. Sim nil editor ad A. M. 2I q. nisi hoc unum , quod cum Oracula hominem majiari subinde praeciperent, inde ultro natam fujste paulatim insandam illam superstitionem , & per Poenos, Italos, Gallos , Germanos aliosque sparsam, qua de re Perige ad Ael: V. H. XII, 28. 2. Φοινικη- νυ Σαγχουυιάθων.J Euseb: φοινικικε, & se etiam Co . Li . Passim haec confunduntur. Vid. V. D. ad Diod: V, 58.& XIV, 6s. Sane honia tonem illum alibi dicit floruisse tempore Semiramidis Assyriorum reginae. V. Eusebe P. E. L. l. p. 3O. Sed de homine ipso, eiusque aetate multa sunt dubia , quae hie excuti non debent. Tu adth brior Bibi: Graec: I, 28. 3. Φίλωυ δε ὁ Βύβλιος &c.J Tfeodore Serm:
238쪽
δἰκεία τη κατα Συρίαν , τη 'Aθηνα
κατ' ετος παρθενος , νυν δ' ελαφος.
ωvα λίαυ τεθαύμακεν ὁ Πορφυριος. obiter nota errorem Cyrilli, qui Vl. Contr. Iul. p. 2OS. Sanehoniatonis historiam a losepho Iudaeo e Phoenicum idiomate in Graecum translatum dicit, testemque citat C m. Aleae. Utrumque falsum. errorem pracsulis dudum Viderunt alii. Cons. Fabrio: Bibi: Gr: l, 28, 2. Multa Philonem sibi permisisse , adeo ut Mosem Sanchonia ton , Philo Sanctioni atonem interpotaVerit , observat Huet Dem: Eu: IV, 2. q. Δι' οκτὰ βιβλίω . J Dissentit Euseb: qui P. E. L. l. p. 3I. D. ευνέα βίβλους ei contribuit. Quae ut conponant diversis Viis Eruditi ingrediuntur. Lege EAbris: l. l. SL 'Iπρος δῖ De Istro djxit Viger: ad Eusebe p. o. Curetas plerique cum Idae j s& Corybantibus eosdem statuunt, alii distin guunt. Vide Meurfe in Cret. I, q. 6. Παρα etra ι. Post πασι distinctionem minorem habet Co . Li . quod probo. nam
e GL Lips lego, & dicentur plura. Sacra
Graecam transtulit ; atque in octo libros digessit. Ister autem in cola lectione Cretensium sacrificiorum Cu
retas inquit antiquitus pueros Saturno mactare consueuisse. Plerasque autem hominum mactationes sub A. driano imperatore apud omnes fe
re sublatas fu i ste is inquit , qui mysteria Mithrae optime collegit. Nam in Laodicea quoque Syriae
Mineruae quotannis uirgo occidebatur : nunc cerva mactari consueuit.
In Africa item Carthaginenses sacrificium faciebant , quod Iphicrates
su- haec non sine humana victima fuisse peracta , id vero desisse lege ab Hadriano lata GH ad LΠmpr. Comm. I9. ubi imperator Sacra.
nis legibus dicit Plin. XXX, 1. non satis aestinari potes, quantum Romanis legibus debeat r , qui fusiulero monsera, in quibus hominem occidere religiosi fimum erat, mandi vero etiam saluberrimum. Ab Hadriani autem temporibus vetitum fuisse lege Romana liberos occidere e Pelit. ad Leg. Atti c. ostendit Fabrior ad Sexto Empir: Ρyrrh: Hyp: IlI, 24. p. 18 O. Apud Blemyas tamen luttiniani adhuc tempore durase e Procop. Observat Marso. Can. Chron. See. XI. Immo apud alias etiam gentes CXs Gerandus iste mos diu post duravit, tantum abest, ut, quod aliqui Volunt, post natum mitissimum SerVatorem , homines inmolati usquam fuerint. Lege Fabrio: Bibi: Antiq: c. XI, 3. 9. ΛαοδικMια τὸ κ. S.' Si e etiam Eu febrP. E. p. I 63. B. Sed in Orat: de Laud: Consi: Aαολκαία της Συρίας dicitur. Ita 'Iφαρκτης επαυσεν. Multum diuque
quaesivi quisnam esset hic Iphicrates. Vidi
239쪽
sustulit. Dumatii etiam Arabiae populi
per singulos annos puellam immolabant, quam sub ara sepeliebant, qua pro simu
lacro utebantur. Phylarchus uero communiter omnes Graecos prius quam in
bellum exirent , sacrificare hominem tradit consueuisse. Omitto Tracas &Scythas. Praetereo quod Athenienses Erechtei & Praxit heae filiam in sacris mactarint. Quis adhuc quoque ignora-Me- tandem Doet: Viter: hac in re desperabundum. Opinatus sum mihi homunculo nimis arduum fore, cui expediendo tantus Gigas non sussiceret. VALENT. Neque ego eXpUtare potui , quid celebsrrimo Atheniensium imperatori cum Karthaginiensibus negotii fuerit. αυθρωποθυσίας hanc κατάλυσιυ Geloni, Syracusano Principi, alios tribuere notat Vig ad Euseb: p. Ia . Velitam fuisse ab Iphicrate& aliis, semper tamen renoVatam αυθρωποθυσία, scribit Trairlbo ad Ius: M. Apol: II. p. 128. In Coae. Liss est εφικράτης. & paullo
ante Meerm. την αὐτην θυσίαν. non male. II. Δουμάτιοι.J Forte Δουμάθιοι, ut Viger:
vid. Dau; f hic est D ares Arabiae Ter-
Iullo Apol: c. 24. non Mars. ut Suidae in Θευς Αρης videbatur , sed Bacchus. Μosiis fuisse simulacrum opinatur mei: Dem: Eu: IV, 3. Hodie quoque Mecchae lapidem nigrum Arabes colunt, quem Selden' de Diis Syr. Il, 4. nescire se dicit, an sit lapis ille quadratus cuius mentio apud Maximum. sed vide quae huic opinioni opposuit Bochartus Phal. II, I9. Hoc certe in loco eumdem illum Bacchi lapidem significari, cum ara illa loco simulacri fuerit , & forma arae bene conveniat, haud inmerito censebat Ampliss: Cuper: ad Lael: de M. Pers: p. II.
κάι Βουλγαροι τουτο εποίουν προ του δέξασθαι τοἁγιον βαπτισμα.
Ιq. Τηυ 'Eρεχθεως καὶ Πραξιθεαr θυγ. Au. J febr de Laud: Consi: 'Aθη ιοι δε τὰς λεω κόρας, και την 'Eρεχθεως θυγατερα σφαγισθεισαν μνημονεύουσιν, ubi Vide Val e Cyrillo contra Iulo p. 128. & alii plures, Erechteum ipsum filiam Daemonibus mactasse tradunt. sed haec non pugnant. Notum quoque testari aliquos puellam, immo duas se obtulisse nonnulli volunt) ultro se mactandam obtulisse. V. Meurs de Rugia: Ath: II, I 3. qui de nomine etiam agit. quod Vero addit Demarati apud Subaeum Serm: 38. testimonium , qu Proserpina vocatur , cum id nominis nusquam ei tribui videam , suspicor in auctore illo fuisse Περσεφουη θύση. Non Ut editUr Περσεφόνην θύση. . nam Clem: ADae: in Pro trepi: p. 27. Φερεφάττη maea tam dicit.
sic Eusebr in altero de Laud. Const. I 6. Τρυ μεγάληυ πόλιν. J Vide de la Cerda in Tertuli: de Spectae. n. 93. VALENT. RO-mam intelligit more seculi sui. V. Vale ad Euseb: Laud: Consi: p. 256. sollemne etiam epitheton, de quo Vitring. ad IA . APOC. XVII, 18. & Fabret: ad Codie: Theod: T. VI p. 292. seimus plures urbes hoc titulo fuisse
240쪽
μεγάλην πόλιν τη τού Λατιαρίου Διορ ορτη , σφαζομενον ἄνθρωπον και ρυ
κας ανθρώπων, ετε τερ διά τινα ἀνάγκη εις θυσίαν ἄνθρωπος παρελης θη.
καὶ γὰρ ξ γ λιμ οῖς πολιορκούμενοί τινες , ἀλληλων δη εγεύσαντο , και ρ- μως εναγεῖς os τοι ενομίσθησαν , καὶ το πράγμα ἀσεβες. g S Z.- τάγε τον πρωτον πόλεμον τον γενόμενον 'Pωμαἱοις περὶ Σικελίας προς Κ αρχηδονίους ἀπο- α άντων των Φοινικων μισθοφόρων και συναποςησάντων τοὐς Λίβυας , i Ἀμίλκας ὁ Βάλκας επικαλούμενος , επις α τεύτας αὐτοῖς , * εἰο
ταῖς μάχαις εσθίειν , επιλειπόντων πάντων δεύτερον τοὐς αιχμαλω- τους , τρὶτον τοῖς οἰκετας , i ςερον
decoratas, in primis vero Romam &Constantinopolin, unde dubium aliquando, qUaenam intelligatur, ut apud Libra Epist: 699. &alibi. De re ipsa pulcre Min. Fel. C. I. Θ9dieque ab iras Latialis Iupiter homisi is colitur, S quo Saturni Mio dignum es, mali S noxii hominis iangulus juginutur.
Idem alii docent, dixi in Fer: Dau: L. II, I . nota etiam Graecos literam ρ in hac VO-Ce retinuisse, uti Romanis Latialis L La-τtaris lupiter dicitur, qua de re Casaube ad Sueton: in Calig: c. 22. Pro σφαζόμενον Eureob. . de Laud: Consi: σφαγιαζόμενον. 17. Ἐγεύσαντο. J Uti L. l, Su. & II, I a. ubi vide. o I. Aμίλκας ο Βαλκας. ' Miror interpretem
Megalopoli in Latiarii Iouis festo lis minem solere togulari Τ Nec tamen
propterea homin Um carnes comeden
dae sunt. Necessitate enim aliqua eLfectum est , ut in sacrificium homo fuerit assumptus. Nam fame laborantes in obsidionibus aliqui se mutuo comederunt: & tum ipsi scelere inquinati, tum facinus impium eXistimatum est.
3 57. Ac post primum quidem bellum
quod de Sicilia a Romanis aduersus Carthaginenses gestum est, cum Phoenices mercenarii milites defecissent, simulque alios Poenos in defectionem induxissent, Amilcar cognomento Balcas eXpeditione in ipsos facta in eam uidius inopiam redegit, ut primum eos qui in praeliis caderent, in cibum sumerent: deinde ubi illi quoque defecissent, captiuos occiderent, eorumque carnibus uescerentur:
postea in seruos manus iniicerent: postre- Gallicum non subodoratu in suisse mendum in isto verbo. Lege Βαρκας. V. Polyb. L. LVALENT. Conspirant omnes cod . in manifestum errorem. e Polyb. I, 56. tibi iisdem plane verbis dicitur Βαρκας, res liquidissimo apparet. sed Auctor memoriae vitio labi potuit. Quae statim sequuntur, de carne humana in cibum adhibita, legas quoque apud Fobb. cum quo nostrum hune locum recte contendit Reishius Anim: ad Polyb. p. 76. id quod addit, tandem commilitones sorte ductos in cibum suis se adhibitos , simile est illis , quae de Usipiorum cohorte narrat Taoiij in Agrie: C. 28.