장음표시 사용
241쪽
stremo uero cum omnia alia iam consumpta essent, in se mutuo conuersi sorte eductos commilitones comederent: Hos Amilcas ubi tandem eXpugnauit, atque in potestatem recepit, elephantibus conculcandos curauit: quasi fas non esset, ut cum aliis hominibus amplius commiscerentur. Et neque ipse propterea quod aliqui ausi id fuistent, hominum e- sum unquam admisit: neque filius ipsius Annibal, cum quidam ei in Italiam eXercitum ducenti consuleret, ut hominibus edendis exercitum assilefaceret, ne Uictus inopia premi unquam possent. Non igitur quia fames & bella in causa fuerunt, ut caetera animalia in cibum adhiberemus, propterea etiam uoluptatis causa idem perpetrandum est. Quemadmodum neque humanarum carnium e-
sum unquam admisimus. Neque quia potestatibus quibusdam animalia sacrificarunt, iccirco comedenda etiam ea sunt. quippe cum neque illi qui homines immolabant ea de causa ipsorum quoque
r. Vocabula illa pastina confundi alibi dicitur. hic quod dedimus, unice Verum est. Plura ieorum sunt exempla quos bellorum ultima, lcestis extremi, longas dira obsumnis egestus, ut de Vasconibus I ven. XV, 95. carne hU-mana vitam tueri coegerunt. De cultis, l-
δS και ετ' αλληλους ορμησαι , καὶ κληρω τους συς ατιώτας E- σθίειν. ἀλλ' ογε Ἀμίλκας λα- βων ὐποχειρὶους , λα των E 'λεφάντων συνεπάτησεν , ως οὐχ οσιον ετι τοῖς ἄλλο te ἀνθρω- ποις αὐτους επιμίγνυσθαι , καὶ Ουτε αυτος παρεδεξατο δια τοτολμησαί τινας 3 το ἀνθρωπο- φαγίαν , ο θ' ο υιος αὐτού Ἀννίβα ζ' es συνεβουλευε τις εἰς τρο'Iταλίαν ςρατεύοντι , εθίσαι ἀνθρωποφαγεῖν τον Γρατον , ως μη τροφης ἀποροῖεν. οὐ τοίνυν
γεγόνασιν, eZρρο ταύτην καὶ ὁ ' ηδο νην παραδSξασθαι , καθαπερ ρυδε τηρ ἀνθρωποφαγίαν προςηκάμεθα. οὐθὲ επεὶ ε- θυσάν s τισι δυνάμεσι ζωα , ε' χρο καὶ ε σθίειν αυτά. ουδὲ γαρ ανθρωπους θύσαντες , εγευ
beris aliisque id adfirmat Strabo L. IV. p. 39. idem Critognati consilium apud Caesar
B. G. L. VII. C. 77. κατά τινα πικροτατην συμ-
ψος2b se fieri dicit thenaζ. de Resur: mori. p. 63. Ubi quid iuris naturae interpretes , haede re statuunt, Rectenberg. indicat. Paullo, post pro ανθρωπίνων Meerm. αυθρωπείων. Videt ad L. I, 9. S. Τίσι δυνάμἴσι. Sie iterum paullo post τας ευ τa υντὶ δυνάμεις memorat. sed vide
242쪽
λα των αιμάτων προτηγαγον οι τὰς εν τω παντὶ δυνάμεις καταμαθόντες , και τούτο πεπίςω- ται παρ' αυτων των θεολογων. και μην O τι τούτων οι μὲν , κακοποιοὶ , οἱ δε , αγαθοι ,οι Ουκ ἐνοχλησουσιν ημῖν απαρ- χομενοις εκ μόνων ων εσθιομεν και τρεφομεν , η το σωμα , η
την ψυχρον , καὶ τούτου μεμνην'
θη περὶ των θεων ὐποληψει , το ῖ βιβλίον περιγράψομεν. λθ
carnibus uescerentur. Ex animalium igitur sacrificio non sequi, ut continuo comedere quoque eorum carnes debeam US, his satis, ut puto, demonstratum est.
358. Quin illud quoque a Theologis
ipsis est confirmatum, huiuscemodi sacrificia quae carnibus&sanguine fiunt, non diis sed daemonibus ab illis offerri consueuisse, qui potestatum quae in uniuerso sunt, naturam exploratam habe-
rent. Nam alios eX ipsis daemonibus maleficos, alios bonos ac benignos esse, qui turbationem tamen nullam nobis sint allaturi, si eX iis tantum primitias Obtulerimus , quibus uescimur, & uel corpus , uel animam enutrimus, ab iisdem quoque assertum esse constat. Proinde si illud tantum modo adiunXerimus, Ut uel quorum libet hominum minime deprauatas ac peruersas sententias a recta de diis opinione non aberrare ostendamus, li-
3. Oσι δῖ οὐδά bsola J Non omittam , quin exiguas etiam quasdam scripturae varietates hie annotem. Cum enim hic quoque locus, eodem in libro ejusdem auctori S adducatur, scriptum illic est οὐ θεοῖς. paulloque post προσηγον. infra κοίἰ ουκ ευοχλήσουσιν. quam Vi S absit a scripto Pamphili exemplari conjunctio, nee etiam illius loco siit articulus b, ut apud Porphyrium. VICroRIUs. Δε non est in Cod. Meerm. usque ad illa απαρχομένοις &C. leguntur apud Eusebe p. I 53. C. pleraque eorum habet quoque Cyrill Adu: Iul: L. IX. p. 3O6. D. paullo ante κῶ ante sσθίειυ deerat
Cod. L f. & Meerna. Pamphili προσῆγον est etiam apud CF; ille de re ipsa, quam Noster& alii adserunt, vide Galaum ad Iambliche Nisi: p. 27O.
2. Κακοποιοῖ, οἱ δῖ αγ.J Bene illi opponuntur. uti Latinis hones Iuno & similia de prosiliis dicuntur. vide Spa et ad Iuliano Orat: l. p. 29S. Rec te EscoHS οὶ Ουκ ενοχλε- σουσιν. de Cuius Vocis constructione supra dictum. 3. Βιβλίον περιγράψομεν.J Viro D. ad Disae. p. S. rescribendum Videbatur παραγράψομεν παραγράφειν quippe esse circumscribere, finire. περιγραφειν autem cancellarct, circumscribere signis, quae indicarent illis intercepta signisesbe delenda. Nec negaVero alterum horum Verborum alterius locum perperam subindo occupasse , exempla dabit Erud: Abres of Dj l. Thue. Audi. p. 367. metaphora tamen ducta ab illis quae circumscribendo defini-tauct
243쪽
Et imperitus , ut deos i os putet, Fumante bili , S carne nudis o fi
bus Ouae uel laborans fame non esset
. Laetari , ipsum id accipere ho
Tus , S placentas , libaque hic sola
Nam non amicis macto , sed coelest.
g 59. Quia etiam Apollo cum iuxta patria instituta sacrificandum iubet,
hoc γουσι γούν καὶ των ποιητών οἱ επ' ολθον σωφρονούντEς. ψ Τις ὐδε μώρος και λίαν ἀνει- μενος dis Eυπις ος ἀνδρων, οςις ελπίζει θεους Dcsν ἀσαρκων και χολης πυρουμ νης sqA καὶ κυσὶν πεινώσιν οὐχὶ βρώσιμα so Xαίρειν α παντας καὶ γερας λαρο
7 Ψαιςὰ , λιβανωτον τε μόνα τρύτων θησομαι.
9 59. Ἐπει καὶ Ἀπόλλων παραινύν θύειν κατὰ τα πάτρια ,
Us, περιγράφειν βιβλίου h. l. dicitur, ut aliis περιγράψειυ λόγον , υποθωκας &C. de quibus IV eling. ad Disae. Sie. I, 4 I. Statim οἰγ' ετ' vel επ' ολ ου restitui volebat AbrefcΘ: nihil veri US. q. Tίς μωρος &e.J V. Grotii Excerpt: p. 923. seq: etiam Carmina p. 97. ψαιςE &C. idem Grotius Vertit. VALENT. Dubitat Gr91ius an ex tragoedia, an Comoedia, an aliunde petita sint. cothurnum tam n , non soccum , resipere mihi videntur cum Gaiah ad , ton: A, 8. versus ipsis plures memorarUnt, Unde de scriptura certius deliberari poterit. ac primum quidem Clem: Aleae: Strom: L. Vt II. p. 7 I9. Cyrille contra Iuliam: L. t X. p. 3O6. & Grotius eodem modo constituunt, nisi quod varietur in ἀνειμένος, pro quo Ciam: ἀνειμένως.S. Eυπιςος ἀνδρω9. Aπιςος Grotius edidit , sed contra veniunt ceteri. Reis iuS malebat ἱνπεις ς. pro ελπίζει apud Carille est ρλπίζη. non male. dein Meerm. ως. ὸςων. ἀσάρκ. 6. Xαἱρειυ απαντας &C. J FOrte θιγόυτας aut λαχ ντας. REISK. GVotiuS pro απαυτας dedit απαρχῆ, quod Edit. Calabr. & Gaiah. ad Anton. sequuntur. απάτη est apud Gementem , sed Vulgatum tuetur Cyrillus. Pro λαχεῖν, perperam L f. Od. λάχειν, quem Reis ius λείχει υ voluisse coniiciebat. λ as γέραe Homeri est iij ad: Δ , q9. & Ω , 7O.&e. alii quoque λαβεῖν γέρας, ut Eurip. Huc. I. & Sophocl. Aiae. 837. Sententiam ipsam& Noster & alii pallim ingerunt. Vide supra,& Gaiah Adu: Mise: it, II. qui horum Oblitus non fuit. 7. ΨαιςE, λιβαν. &e.J Eodem modo haec Grotius. In prioribuS e . erat μόνα τ αυτωυησομαι. nec se CUS in Od. Li . eum nesciamus quomodo fragmen hoc ceteris aptum nexumque fuerit, nihil temere tento. ΨαιςE& λιβανωτίν quid vocarint, supra diximus.
244쪽
νοῦν παρ' ημῖν λεγομένου επιθύειν.
o γαρημεῖς Α νυν θύειν λέγομεν ερδειν
πολυτ ξλειαν εἰς αγαγοντες εἰς τας
σμον κακων εἰσηγαγον , δεισιδαι
hoc est patrum nostrorum more, referre omnia ad ueterem consuetudinem uidetur. Vetus enim sacrificandi mos, ut iam ostendimus, erat ut libis & frugibus tantum modo uterentur. Vnde & sacri
ficia hoc est θυσίαι, & θυηλαὶ & θύματα, id est libamina, & sussi menta: &uerbum ipsum θύειν, quod est sacrifica
re, a sussiendo. i. απο τού θυμιαν dicebatur : id quod nunc επιθύειν id est super- sacrificare dicimus. quod enim nunc θύειν. i. sacrificare dicimus, ερδειν antiquitus, id est facere appellare consueuerant. Sacra etenim, ut inquit, magno faciebant splendida Phoebo Tauris , atque capris. g 6o. Qui autem ita sumtuosa aumagnifica sacrificia introduxerunt ignOrant quantam una cum ipsis malorum copiam in uitam hominum inuexerint
Lege quae ibi magnus Animadvertor , & quae supra dicuntur q. nobis in re notis lima verbosis esse non licet. Latinorum facers& operari pueri norunt. s. 'Epδου δ' 'Aπόλλ. &e.J Homeri sunt, Iliad. A, 3Is. simile est illud Iliad. B. 3O6. quod laudat Plat. in Alcib. II. p. qS9. A.& se ille saepiuS.I. Eσμου κακωνJ Vide ad L. I. I 34.
245쪽
stiperstitionem, luXum,opinionem de diis quod corrumpi largitionibus queant, quod sacrifieiis iniustitiam redimant. Nam qua alia de causa alii terniones auricornes, ea est autem trium uictimarum oblatio, alii centibouia hoc est hecatombas faciebant: Olympias uero AleXandri mater millia ex quibus libet sacrifica. bat: nisi quia sumptuosus apparatus, ubi semel incepit, in superstitionem omnino inducitΤ Nam cum iuuenis sumptuum magnificentiis, boumque ut inquiunt, &aliorum animalium epulis obtestari deos cognorit , prompte admodum scilicet temperans emcietur. quo pacto enim huiuscemodi sacrificia grata diis esse existimet, non licere sibi omnia iniuste agere opinabitur 3 cum se peccata omnia
εθυεν ἄπαξ της πολυτελειαρ επὶ την δεισιδαιμονίαν προαγούροσης. οταν δὲ νεος θεοῖς χού- ρειν πολυτελείαις γνω , και ως φασὶ , ταδε των βοων si καιτων αλλων ζωων θοίναις , 7 πάντ'
δε κεχαρασμενα θύειν ηγούμενος τοῖς θεοῖς ταύτα , οὐκ εξελναι ἀδικεῖν οἰησεται αυτω , μελ λοντι διά των θυσιων ε ξωνεῖσθαι
2. Ἀκε θαι τρυ αδικίαν. J Imitatur Aialonem suum, quem excitatum vide supra ad I 3I. ἰασθαι αδικίαυ Orest. 6SI. & alij. α-κεσασθαι τηυ ἁμαρτάδα dixit Herod: ad quem V, 9 I. adi I e selingium. 3. Tριττύας χρυσοκέρως. J Sacrificiorum hoc genus est notissimum ex Schol: Arsopho in Plui. 28O. multiSque aliis. τριττύν tZmen paullo aliter quam ille explicat Elym: in V. Confer Hern ero: ad Ggri ops: l. l. q. Πάυτα χίλια εθυεν. Mallem sie legere πέντε χίλια ἁπαξ , tin9 e9demquct tempores O inmolavit. UALEΝT. Πέυτs inficeta &absurda h. l. coniectura. πάντα bene habet. mi taenia quaeque, ut boVeS mille , OVeS totidem , sues item & capras. & sic porro. REIS . Bene felic: millia ex quibtis libet. πάυτα id est εκά υ γλους. sic prorsus πάντα θύειν εχατόυ, quod e Pinde laudat Strabo III. p. 1O7 Itben: IV, IO. & ad utrumque locum Calio quem iam testimonium dicere iusserunt V. D. ad Herou. IV, 48. s. ' Oταυ δε νέος. J X qui sequuntur Versus leguntur apud eundem in eodem l. Lectio Iero quatuor locis inmutata est, fidelius illic , nisi fallor , custodita. primum discrimen ποτ' α9 ὁκω9. manifesto meliuS. nam quod est hic αδικωσcis ουν σεται αυτω sine dUbi rectum est, cum illic depravate legatur nUmero multitudinis : generandi calti αυτων, confirmante etiam scripto exemplari nostram hanc leelionem. IOfra , θεῶς δε ἀρἱ μευ α-
riata una litera tantum in media syllaba eius nominis. Quod tamen multum sententiam variat, ae meliorem reddit: statimque συντάξεω9 δόσεσιν. VICTORIUS. 6. Και τω9 ἄλλων --J In prioribus Editionibus est και ταῖς τῶν Ελ. quod praesert etiamCod. LUC. & Meerm. Deinde verum est febr P. R. p. 152. D. ποτ' av εκχv. 7. Παυτ' avo Pro πάυτ αυ substitui πωe 29. inveni postea apud Erasebium ποτ αν. VALENT.8.
246쪽
την αμαρτίαν. πεἰσθεις δε , o τι τούτων ' χρειαν OOZEχουσιν ρι
των προς ἰόντων, μ γὶςην θυσίαν λαμβάνοντες
, καὶ ο τιος , καὶ δίκαιος g 6 r. Θεοῖς δε ἀρχη μεν καταρροχη , νους καθαρος καὶ ψυχη α- παθης , δ οἰκεῖον καὶ το μετριως μὲν ἀπάρχεσθαι των αλλων'μh παρέργως δε , αλλὰ συγ πάση προθυμία ' δ εοικεναι γαρ δη τας
τιμας , ταῖς επὶ των αγαθων προεδρίαις , 3 επανας άσεσίν τε καὶ κατακλησεσιν , οὐ συντάξεων δ εἱσεσιν '
non dissiculter sacrificiis redemturum putet 8 At si contra persuasum id habuerit , deos sicut uanis istis opum assi uena
tiis minime indigere, ita ad mores accedentium respicere, rectaque eorum de ipsis, rerumque natura contemplationem
maximi sacrificii loco admittere, nullo modo temperans, & sanctus, & iustus
euasurus non est.2 6 I. Diis autem pura mens & anima affectibus carens optima oblatio est. Accommodatum item ipsis est, ut ex aliis quoque moderate, non negligenter , sed omni cum promptitudine primitias consecremus - Esse enim honores similes debent bonorum praesessionibus, dum illis decedimus, atqUe aS- surgimus, non pensionum solutionibus. non enim uidelicet ita homo dicet,
8. Xρείαν Ουκ εχουσι9. &e.J Vide quae diximus 3 33. Deum το των θυόντων νηος, η προς το των θυομενων πληθος βλεπειν dixit f IS. VO-Cj πρ σιέναι inesse significationem obsequii , Venerationis & cultus religiosii , saepe iam observasti. male Meerm. pro μεγιςην dat με- γίςων. in margine legebatur: Zη οτι ὁ θεὸς εις
intra iungit φφονίμως καὶ σωφρόνως καὶ ὁσιως, L. IV, 2I. Prorsus uti hic σωφρονα, δἱκαιον, οσιον, S. I nullus ad Titum I, 8. quae cum h. l. contendit II seno uti quae statim sequuntur, cum Euang. Ioan. IV, 24. σωφροσύνη, δικαιοσύυη & ὁσιότηο sic iunguntur Plat. in Lys. p. q9q. I. OiκEῖον δs καὶ τὸ μετρίως.J Putavi legi Oportere οἰκείω9. ideoque Verti ut Videtis. Nunc ex Eliseb: edoctus , qui habet etiam οἰκεῖου, melius sic reddi potest, consenIsneumeliam Diis esset, morarate quiuem ex aliis libare. VALENT. Antea legebatur μετριων. Nec seeus Eufebr Li . & Mesrm. Od. μετριον su ille opinor. 2. Eοι κεναι γαρ δη τας τ.J Forte εοικεναι γαρ δεῖ quod etiam est in QT. Liu. 9 ταο των θεων τιμας. REISK. Δεῖ pro δη quoque re- finxeram, & praeiverat iam Usur ad Pauli II Corinth. IX, 7. nec secus est in Cis. Meerm. Apud Euseb: editur δη.3. Eπαναςάσεσίν τε καὶ κατακλ. J Euseb: Coi habet ὐπαυα άσ. καὶ κατακλίσ. οὐ συντ. δόσεσιν. VALENT. Recte Lib κατακλίσεσι. a κλίνειν. sed in δείσεσιυ male cum Vulgato consentit. recte interpres conjecit δόσεσιν. συυτάξεις sunt contributiones cuique scriptae , quas inviti omnes praestant. RE ISK. lnepte haec legun-
tur, sed levi opera ex Eusebio emendari possunt. Conser ad haec notata Cel. IVos ad Euang. Mailli. XXIII, 6. cum Lias. COI. consentit M UVm.
247쪽
Si beneficii accepti es memor , meque
Amare te contra uolo, beneficium adaugens , Ouippe cum huiusce rei causa in te id contulerim: Deo uero his iisdem satis non erit. Iccirco Plato bono uiro conuenire
inquit sacrificare , & uersari semper cum diis notis , dedicationibus , sacrificiis , atque Omni cultu : malum autem frustra multum laborem erga deos suscipere. Bonus enim &quae sacrificanda , & a quibus abstinendum , quaeque sectanda , eX quibusque primitiae offerendae diis sint, Optime nouit. Prauus Uero e X propria affectione & ex iis quae ipse appetit, honores diis offerens impie potius se gerit quam pie. Unde neque cum iis qui male assueti fuerint , Plato
ed . προ σὰ κατεθέμην. κατατίθεσθαι τινι χά
ριv, pro bEnescium depositi instar, id enim
proprie est κατατίθέναι , unde hoc modo depositum beneficium eleganter αποκεῖσθαι Grae
cis dicitur apud aliquem collocare, habem Us apud Lucam A. Apost. XXIV, 27. ubi vide interpro & Wolf ad Liban: Epist. 2IS.
' Eι μνημονεύεις , εο παθων , φιλεῖς τέ με , Ἀπέχω πάλαι , Φιλῖνε , παρά
σου χάριν.ε Τούτου γὰρ αυτην ἔνεκεν προς σὲ κατεθέμην. Θεοζ οὐκ si ἀρκεῖται τούτοις. διόπερ ο Πλάτων τω μεν ἀγαθω θύειν φησὶν προςηκει και προσομιλεῖν ἀεὶ τοῖς θεοῖς εὐχαῖς και ἀναθη- μασι και θυσίαις , και τη πάσηθεραπεια' τω δὲ κακω μάτην περιθεούς τον πολον εἰναι πόνον. ὁ γὰρ αγαθος οἰδὸν 2 θυτέον , καὶ ων ἀφεκτρον , και τίνα προσEνεκτέον , και τίνων ἀπαρκτέον , Z ο δs ψαυλος εκ της οἰκείας διαθέσεως καιων αυτὸς εσπούδακεν , προσάγων
τοῖς θεοῖς τὰς τιμὰς , ασεβεῖ μάλλον η εὐσεβεῖ. διὸ ου οἴεται δεῖν τοῖς φαύλοις ὁ Πλάτων ε θισμοῖς D d et συμ-
sed in illis exemplis cum dandi casu construitur. ut Noster Desmo B: in Νeaer. p.
86 . B. προς αὐτηυ την ἁνθρωπον χάριν καταθη- σεσθαι. Idem de Rhod. Liberi. p. I S. B. μεγάλην ευεργεσίαν καταθέσθαι προς αυτον. quod
εις τινα dixit ibi iii: T. I. p. 38. & Garit. IV, 5. p. 72. tibi loquendi genus diligenter inlustrat D' Ore illius. in Versu superiori τ/s ante χάρι9 e Od. L f. adoptandum este , &in hoc metrum postulare ἔνεκα Reis ius mo
6. 'Αρκεῖται τούτοις. Post τούτοις ponendum signum interrogationis. nam est Oratio in sorma interrogationis infitians. REISK.
7. 'O δὰ φαύλος - 'Saepe φαύλοι OppOnuntur ἀγαθοῖς, sed quod inde colligat der. Mar l. ad Mar. TFr. VIII, 3. ibi pro
248쪽
συμπεριφέρεσθαι τὸν φ:λόσοφον ου τε γἁρ τοῖς IEοῖς εἰναι φιλον , ο υτε τοῖς ἀνθρωτοἰς συμφερον , ἀλλα μεταβάλλε:ν μὲν . πει- ρεσθαι εἰς το αμεινον , ει δε μη , αυτὸν προς αὐτά μη μεταβάλλε
σθαι ' μετιέναι δε την ρρθην οδὸν αυ- τον πορευόμενον , μητE κινδυ*ους τους ἀπὸ των πολλων ευ λαβου μεθνον , μητε την ἄλλην , εἰ τις γιγνοιτο , βλασφημἱαν. και γὰρ δεινον αν έίη , 9 Σύρους μὲν των ι'χθύων μη αν γεύσασθαι , μηδετοὐς 'Eβραἱρυς συων , Φοινίκων δε τοὐς πολλούς , και Αιγυπτίων βοων θηλείων , ἀλλα καὶ βασιλεων πολ- λων μεταβαλεῖν αυτούς σπουδασάν- των , λψ θάνατον ἡ πομεῖναι μίλ- λον , ἡ την τού νόμου παράβασιν ημάρ δὲ τοὐς της φύσεως νόμους
καὶ τὰς θεἱας παραγγελiας φόβων
Θsιλύς sorte legendum esse φαύλοις, cum sequatur ἀγαθοῖς, id quidem ieeus videri potest. δειλος enim saepe idem quod κακος, etiam nullo ad bellum respectu, ut apud To gno Jn Sent. IOS. & IO8. Pythagorei sic solent verbum istud usurpare, testem habeo V. D.
ad 'tθ: Aur. Carm. 2I. Statim observa elexantem metaphoram in συμπεριφέρεσθαι, sum- iam a naVibUS , quae Ventis iactantUr. πε
simul uersari philosophum debere
existimat : quippe cum neque id gratum diis , neque hominibus u tile futurum sit : sed dare quidem operam uult philosophum , ut in meliorem statum immutentur homines : si uero minus id potest , ipsum in eorum malas consuetudines delabi non uult : sed nullius periculi , nulliusque infamiae uulgi habita ratione recta uia progrediendum ipsi esse censet. Nam absurda res
sane esset , si cum & Syri e piscibus , & Hebraei ex suibus , & plerique ex Phoenicibus & Aegyptiis
ex bobus foeminis gustare nullo modo uelint , sed cum reges multi uim inferrent , subire potius mortem , quam instituta patria uiolare proposuerint : nos naturae leges & diuina praecepta terrorum
Volunt ideoque aliqui Homerum, genere Syrum , patriae more heroibus suis pisces non tribuere. Vide istben: L. t V, I Nee tamen omnibus hoc Syris commune fu i se, sed illis qui Astarten colebant, colligas ex Ar- tennii I, 9. ἰχ' et πάντες εσθίουσι πλην Σύρ τινων την Aτάρτην σεβομενων. MOX pro φοινί- κωὐ δῖ Mρ Vm. φοινίκων τε.IO. Θάνατον υπομεῖ9αι μἁλλου. J Vide quae notavimus ad L. I, 2. Cicero Tuscul: V, 27. Aego torum morem quis ignorat ρ quorum imbutas menteI Uita is erroribus,
249쪽
humanorum, aut maledicentiae alicu ius causa transgredi non uereremur. Magna prolaeto diuinus coetus assici indignatione merito posset , deorum simul & diuinorum uirorum , si ad prauorum hominum opiniones conuersos , & uano quodam eorum rumore perterritos nos uideret, qui mortis meditationem aliis quotidie in uita prae nobis ferre consuevimus.
quamvis carni cinum potius subirent, quam ibim aut aspidem, aut felem, aut cumEm, aut crocodilum violent. De Iudaeis sic fere Noster L. IV, 13. non inepte itaque adscriptum erat Mesrm. Od. ασπερ οἱ θαυ-
ενεκα ανθρωπίνων , ἡ τινος βλασφημίας τῆς απὸ τούτων αἱρεῖσθαι παραβαίνειν. η μέγα ο θειος χορδο σχετλιάσειεν αν θεων τε ομού καὶ ἀνδρων θείων , προς ἀνθρωτων ψαύ- λων δοξας ἱρων ημας κεχηνότας , καὶ τον παρα τούτων φόβον ὐφορωμένους , οἱ καθ' ημέραν μελέτην εντω βίω , δὲ τὸ αποθνησκειν τοῖς
μάσιοι μακαβαῖοι. De Phoenicium & Aegyptiorum more, ut VacciS abstinerent, vide ad II, II. II. Τὸ αποθνησκειν τ. α. π.' Mortem philo
sophicam intelligit, de qua ad L. I. I.
DE ABSTINENTIA AB ESU ANIMALIUM
In hoc tertio libro probat Porphγrius animalia non necanda sise , quia cum ratio. nem participent , po stet X debear etiam ad illa jusitia extendi. g Ι. 2. Ratio- sitatem non carere ostendit; eo quod sermone utantur. g 3, Sc. ad g 7. N
250쪽
quod interna ratiocinatione se dirigant , sentiant , eodem nobiscum modo confor mentur X assciantur. Quae omnia pluribus rationibus confirmat S exemplis illu si at a 3 7, ad 3 26. multis interim orgumentis ab adoersariis propositis obiter respondens. Quibus confectis , saluit tandem jusitiam nou erga homines solum sed
caetera animalia exerceri oportere. g I. ουτε προς σωροφροσύνην και λιτότητα , o D τε προς εὐσέβειαν , αἱ μάλiςα πρὸς τον θεωρητικὸν συντελοῖσι βίον , η των ρμιυχων βρω ς συμβάλλεται, αλλά μάλλον εναντιοῖται , διὰ των φθασάντων - δ o Φἱρμε Κας ρίκιε ,δυειν βιβλίων ἀπεδείξαμεν. της δικαιοσυνης τὸ κάλλιῆον εν τη προς τους θρους εὐσεβεία κεκτημένης , ταύτης aes ως ενι μάλιςα διὰ της α-ποχης συνιῆγμένης , ου δεος εςὶ περὶ του προς ανθρωπους δικαἱου , μηπη 'τρυτο παραθραύσωμεν , την γε προς τοὐψ θε οὐ ζ ὁσίαν διασωζοντες. Σωθκράτης μεν οὐν προς τοὐς ηδονην διαμφισβητουντας ει ναι τὸ τελος, οὐδ' αν πάντες , εφη , 3 σύες καὶ τράγοι τούτω συναινοῖεν , πεισθησεσθαι
αν I. Ω Φιρμε Κατρικιε. ' De Firmo Castricio, quem ut ab errore κρεωφαγίας reVOCaret, hos libros conscripsit Porphyrius , diximus supra ad L. I. l 1. memoratur hoc nomen
2. Τοῖτο παραθραύσωμεν. Forte περιθραυσωμεν.
Rgisc. id certe multo usitatius, vide tamen Steph: Thes: παραθραύσματα fragmina VOeat
am, & parsimoniam, neque ad pietatem , quae maXime ad contemplativam uitam faciunt , animalium esum conferre , sed potius ipsis aduersari , duobus , o Firme Castrici , superioribus libris demonstrauimus. Cum uero iustitia praecipuam pulchritudinem suam in pietate erga deos obtineat , ea uero ex abstinentia maXime eXistat , timendum non est , ne ius erga homines aliqua ex parte uiolemus , si sanctitatem erga deos seruauerimus. Ac Socrates quidem aduersus eos qui Voluptatem esse summum bonum asserebant , neque si omnes sues & hirci id comprobarent crediturum unquam se esse ,
παραθραύοντες. ταλαιπωρουντEς. αδυνατουντες.
3. Συες καὶ τράγοι. J Quippe quae voluptati maxime student animalia , Vides ideoque , cum hae de re sermo sist, saepius iungi, ut apud PDInros: T. ll. p. IO9q. & alios. Mox ημῶν deelt CGI. Lips.