장음표시 사용
251쪽
in uoluptate felicitatem nostram esse sitam aiebat, quoad intellectus in om nibus dominaretUr. NOS Uero , Deque si omnes lupi & uultures carnium esum laudent , unquam iusta dicere his concedemus, quousque homo innoxius natura fuerit, & a comparandis sibi ex aliena iniuria uoluptatibus abstinuerit. , Quo circa ad disputationem de iustitia transeamus: ac qUia eam erga similia sola pertingere asserunt, qui decreto huic contradicunt,& propterea irrationalia animalia a iure omni erga homines eXcludunt: a. ge, nos ueram simul ac Pythagoricam hac de re opinionem proferamus atque animam omnem quae sensus & memo. riae sit particeps, rationalem quoque osse demonstremus. Si enim demonstratum hoc fuerit, ius ad omnia animalia ex eorum etiam sententia pertinere constabit. Ea autem quae apud ueteres memoriae prodita sunt,
9 2. Cum duplex igitur ratio, seu oratio sit ex Stoicorum sententia, al
αν εν τω ηδεσθαι το ευδαιμονημίν κεῖσθαι , ες' 2ν νους εν τοῖς πάσι κρατη. ημεις δε ρυδ' αν πάντες λύκοι η γύτες την κρεωφαγίαν δοκιμάζουσιν , ρυ συγχωρησομεν τούτοις δ καια λεγειν ,ες' 1ν ο ανθρωπος ἀβλαβες ηφύσει , καὶ ἀφεκτικὸν τοῖ διὰ της αλλων βλάβης αυτῶ τὰς η -
δονὰς πορίζεσθαι. Eς ουν τον περὶ της δικαιοσύνης λόγον μεταβαίνοντες , επείπερ ταύτην προς τά S-μοια δεῖν μόνα παρατείνειν εἰρήκασιν οι ἀντιλεγοντες , καὶ διὰ τούτοτα ἄλογα - διαγράφουσι των ζώων, φερε ημεῖς την ἀληθητε ὁμού καὶ Πυθαγόρειον δόξαν παρας ησωμεν , σπάσαν φυχην , η μετεςιν αισθησE'ως καὶ μνημης , λογικην επιδεικνύντες ' τούτου γὰρ ἀποδειχθεντος , εἰκότως αν καὶ κατὰ τούτους προς παν ζώον το δίκαιον παρατενούμεν. ερούμεν δε τὰ παρὰ τοῖς παλαιοῖς
δια- q. Διαγράφουσι τωυ ζωωυ.J Διαγράφειυ est lianeam transversam per aliquid ducere, &hinc aliquid expungere , de medio tollere. ide quae de metaphorae ingenio disputat Clar: Reis ius ad Polyb Excerpt: p. 766. &CasAub: ad then: II, 22. S. IIIσαν ψυχὴυ &c. Id quippe Pythagori-Cae αποχῆς Crat sundamentum , ideoque a Nostro saepe inculcatur. Hinc in Vit. Py- 'thag: dicit πάυτα τὰ γινόμενα εμψυχα, ομογε-- vidimus alio in loco. I. Τού μsu ενδια ετου, του δε προφ.J Distinctio vulgatis lima in scriptis Philosophorum , aeveterum Christianorum. λόγος ευδιάθετος, si Veενθυμηματικὸς , intErna ratio & προφορικὸς, oratio , fermo. Utrique veteres MQrcurium praeficiebant , qua de re Tull: Itin: stat. p.
252쪽
και πάλιν του μεν * κατορθθωμεν ου , τού δε ημαρτημ νου , ποτερου ἀποςεροῖσι τα ζῶα , διαρθροῦται προσηκον. αρά γε του oρθου μόνου , ουχ απλῶς δε του λόγου ; η παντελώς παν-
τὸς 3 του τε εσω και τρυ εξω προῖόντος , ξοίκασι δη την παντελη ςEρησιν αυτ γ κατηγορήῖν ,ου την του κατορθωμενου μόνον. ούτω γὰρ αν οὐκ αλογα ,
αυτοὐργεγόνασιν , εν οἷς μόνοις ο λόγος , κατορθρυται , οι δεάλλοι φαυλοι πάντες ' καν ρι μὲν se τι προκόπτοντες , οι δε ε χυ- σιν της φαυλότητος εχοντες , εὶ και πάντες ομοίως λογικοί' υπὸ
δὲ της φιλαυτίας προαγόμενοι ,
quentibus adserit. 2. Κατο θωμεvου. J Lepe κατωρθω-vου. per duplex ω & sic quoque Vers. IO. REISK. Utique Graecismus ita postulat passim hanc vocem & similia eo modo depravata in VeniaS , sed 1 aepe virorum eruditorum curis iam restituta, ut apud Thom: M. in κατορ- ῶσαι, & alios. Redie hoc in loco Merem. Co . sed male paullo post κατορθωμένου. 3. Του τε ista. J EOrie του τε εσω λο υν-
tera interna , hoc est ενδιαθετος, quae in animo disposita est, altera eX- terna, quae uoce exprimitur, atque altera recta, altera deprauata: utra eX his animalia priuent, distinguendum uidetur. Num quid recta tantum, &non absolute omni ratione carere ipsa aiunt, an non omni prorsus tam quae intrinsecus est, quam quae eXtrinsecus procedit Τ Omnis sane rationis priuatiOnem penitus attribuere ipsis uidentur, non solius rectae: nam alioqui non irrationalia , sed rationalia caetera quoque animalia non secus atque omnes fere homines apud ipsos haberentur: quippe cum sapientes ex eorum sententa uel unus, uel duo ad summum reperian.
tur, in quibus solis recta ratio conspici tur: reliqui praui omnes sint, quamuis alii aliquantulum proficiant, alii in prauitatis fusione ueluti detineantur. Omnes tamen nihilo minus rationales apud ipsos sunt. Stoici igitur ex nimia sui anfectione indueti caetera omnia animalia
253쪽
irrationalia appellant, nomi ne hoc irrationalis exprimere id uolentes,quod priuatum omnino ratione est. At si uerum dicere oportet,non solum absolute ratio in omnibus animalibus spectatur, uerum etiam in multis ex ipsis ratio eiusmodi conspicitur, quae signi Mationes prope ad perfectionem accedentes prae se ferant. 3 3. Quoniam igitur duplex ratio atque oratio est, ut diXimus, altera in animi dispositione, altera in pronuntiatione constituta: ab ea primum eXordiemur quae profertur, atque in uoce consistit. Si itaque quae extrinsecus profertur, oratio uoX est quae asseetiones quae intus& in anima sunt, lingua significat, atque exprimit: haec enim communis dissinitio est nondum ulli secta addicta, sed quae solam orationis notionem declarat: quid quaeso ex his deest caeteris animalibus quae uoce praedita sunt Τ Nonne etiam haec prius in anima assiciuntur, priusque
g. Υποβολὰς εχ .J Forte επιβολοις. opori unitates , accessus , uuitus , praeji,ia. RElsu. Mallem ύπερβολὰς. Dicit του λόγου in ' animantibus non modo in Ueniri, sed ita in- Veniri , ut multo excellentior sit, quam in aliis. Sane in sequentibus prolixe ea de cauS-1a disputat, ut ostendat, illum in bestiis nonnullis magis Valere quam in aliis, immo etiam quani in hominibus. male statim προσφορα pro προφ. MEErm. I. Καὶ αιρέσεως ουδέπω εχομένη. J Num διαιρέσεως. REIsK. Bene expressisse puto Felic
ἡ ἰσις est discris, ostis , uti αἰρεσιν de κρίσιν αλλα σύμπαντα , την παντελῆςέρησιν του λόγου λοι τῆς ἀλογιας μηνύειν ἐθέλοντες ' καίτοι
νον απλῶς ὁ λόγος εν πίσι τοῖς ζώοιζ θεωρεῖται , εν πολλοῖς δεαυτῶν και ε ὐποβολάς εχων προς
3 3. τοίνυν διττὸς ἐν , ὁ μεν εν τη προφορά , ὁ δειν τῆ διαθέσει , ἀρξώμεθα πρό
τερον απὸ του προφορικου , και του κατὰ τὴν φωνὴν τεταγμενου.
Eι δε προφορικός εςι λόγος φωνὴ διὰ γλώττης σημαντικὴ τωνενδον και κατὰ ψυχὴν παθών κοινοτατη γὰρ ἡ ἀπόδοσις αυ-
οσα φθέγγεται ; τι δε ουχὶ καιὰ * πάσχει τη πρότερον , καὶ πρὶν ξιπεῖν ο μέλει διενοήθη ; λέγω
2. Πάσχει τῖν πρότερον. J Pro τρ lege τι. nonnes Nero etiam illa animantia omnia ,
quae sensu aliquo moventur proprie pati-tiuntur aliquid) id prius cogitunt , quam
254쪽
τὶ ζωα φωνητικὰ , των μὲν αν- θρώπων , κατα νόμους τους ἀνθρω-
πρίους φθεγγομενων , των δὲ ζωων
νων , o των ε τερων τοῖς ἐτεροις η'χος προσπίπτει. καίτοι Ζ εγγράμματος τοῖς ἐτεροις ἡ αυτων και ἔν
αρθρος , ως και ἡμῖν ἡ ἡμετερα
Pro ε, Ut antea perperam legebatur, uterqueis. Verum est O. nee minus μέλλει. quod fulcitur Coif. Li . & Meserna. auctoritate. 3. Εἴτε κυνικως , η βοiκως.J Quod hic βολως
id in Vita Pythag: 24. βι iri λαλεῖν dixit: vide ibi Ho enium. ἀνθρωπικως φθέγγεσθαι infra
tionem enim id appello, quod in anima per silentium dicitur. Cum igitur
qui c quid uoce per linguam effertur , quomodocunque siue barbare , siue graece, siue canine, siue equine e X- pressum fuerit, oratio sit, eius caetera quoque animalia quae uocem habent, capacia sunt: sed homines quidem lege humana loquuntur, caetera animalia uero ea lege qua a diis & natura concessum unicuique est. Si uero nos non intelligimus, quid id refert 8 Nam neque Indorum Graeci, neqUe Scytharum, uel Thracum, uel Syro. rum qui in Attica educati sunt linguam percipiunt. Sed non secus ac gruum clangor alterius alteri uocis sonus accidere consueuit. cum tamen literata& articulata sua cuiusque uox sit ,. quem ad modum nobis nostra : illi.
δοκούμεν. ubi plura hanc in rem Cel: Fabrior Saepius Noster in sequentibus id significat. 6. Τί τουτο;J Scilicet μέγα 3 quid hoc magnum est , aut τὶ τουτο προς το παρὸν quid hod ad rem praesentem ' uti infra Sedi. q. REIsK. Formula sollemnis in interrogationibus. DemosΘ: de Fals. Leg. p. 3O6. C. εἰδὰ μη πάρεισι Φωκεῖς, τί τουτο; & alii saepe . Post σκή 'Iυδων Fog roth διαλέκτου συυετοὶ inepte supplebat. γλωσσης ξυνιάσι facile e sensu intelligitur. Tum, ουδὰ της των Σκυθω9 Llf. d. 7. 'Εγγραμματοις τῶῖς ἔτεροις. J Subalidi ουσα,
t quamquam hoc praestaret addi. statim sorte
255쪽
terata uero & inarticulata Syrorum,si ita incidat aut Persarum nobis, sicut caeterorum animalium omnibus hominibus vox accidit. Quemadmodum enim nos sonitum quendam & strepitum solum percipimus, Scytharum uerbi causa loquito nis imperiti:ita ut clangorem edere,& nihil dearticulate explicare, sed Uno quodam sonitu longiore aut breuiore uti illi nobis uideantur: atque illa quidem soni
uarietas in significationem nullam omnino nobis cadit: illis uero sicut nobis no .stra loquutio perceptu facilis Occurrit, multamque distinctionem affert: eodem modo in caeteris animalibus accidit. Ipsis si quidem uox sua cuiusque pro singulorum genere clara ac perceptibilis est: nobis sonitus solus inanis significatione omni carens auditur, atque id propterea euenit, quia nullum ex ipsis in lingua nostra eruditum ea interprete eXplicare nobis ea quae apud caetera animalia di cerentur, potuerit. Si tamen credendum antiquis est;& iis qui aetate nostra, & maiorum
ἄναρθρος και αγράμματος η των Συρων φέρε εἰπεῖν η των Περτων ,ώζ καὶ πάσιν , η των ζωων. κα
θάπερ γὰρ ημεῖς ψόφου μονου ἀντιλαμβανόμεθα καὶ ηχου , αξύνε
τοι οντες της φέρε Σκυθων ομιλίας , και κλαγγα ζειν δοκοῖ ν , και
μηδεν διαρθροῖν , ἀλλ' ενὶ ψόφωχρρσθαι μακροτέρω η βραχυτέρω ,
το παρηλλαγμένον δε αυτού εἰς σημασίαν ουδαμως προρπίπτει , ἐκείνοις ευ σύνετος η φθέγξις , καὶ πολὐ το διάφορον εχουσα , καθαπερ ημῖν η συνηθης ' ρυτως καὶ επὶ των ζωων η ξύνεσις μὲν Εκείνοις κατὰ γένος οἰκείως προςπίπτει , η'
ρας την Ερμηνείαν των λεγομένων παρὰ τοῖς ζωοις. καίτοι εἰ δεῖ πιςεύειν τοῖς παλαιοῖς και τοῖς ' ἐφ' ημων και των πατέρων γEγονόσιν , λψ ει-
servatum si ad scriptores sacros & alios, loqui 1le Graecos de tempore , quo alj quid accidit. Noster II, 32. & IV, 77. &c. IO. Eista οι λεγονται &c.J Antea perperam edebatur οἱ. De facultate illa Voces animan tium intelligendi , multi multa & olim &dein sabulati sunt. V. Ritterabo ad Oppian Cyneg: ll, SqO. Prudentiores aiunt bestias inter se habere colloquia, eaque nostris esse sanctiora, quae quidem ipsi intelligunt, &ita esse rebus ipsis persuadent , ut loquitur Celsus apud Origine L. IV. p. 569. ubi plura hac de re dii putantur. Sapientiores haec sabulae loco habere, vel Daemonis indicio
256쪽
οι τοιούτοι , ου προ πολλου δελλ Ἀπολλώνιος o Τυανευς. Eφ' ου και λεγεται , οτι τοῖς Σταθοις
συνόντος , χελιδονος επιςάσης καὶ φθεγγομενης , δὴ ειπεῖν , o τι μηρο
κεχύσθαι εις την γην , τρυ, δῖα οφορουντος πεπτωκότος. εταλρος δε ημῶν ρξηγεῖτο τις , οἰκε του εὐτυχῆσαι παιδος , ος ΙΑ πάντα ξυνη τα φθεγματα τῶν ορ- νάθων , και ην πάντα μαντικὰ , καὶ rum nostrorum extiterunt, sunt qui percepisse & intellexisse caeterorum animalium loquutionem dicantur. Sicut& ueterum memoria Melampus & Tiresias , atque alii huius modi : & non multo lante Apollonius Tyanetis : de quo quidem fertur, quod cum in amicorum consuetudine esset , atque hirundo aduolasset , ac nescio quid cecinisset, eam dixerit aliis nuntiare, ut accelerarent , propterea quod assinus frumenti sarcina onustus eXtra urbem cecidisset , atque id lper terram diffusum iaceret. Amicus uero quidam noster narrare nobis solebat, se seruum puerum forte quadam habuisse, qui loquutiones avium optime perciperet, quae essent omnes diuinatrices
vel a fraude humana prosecta , scribit Vesus Idolol: L. t l. c. qq. . Contra quidam populi memorantur , qui ignari fermonis rident potius quam loquuntur, ut e Pline V, 8. Solinus. V. Fabrio: ad Sexto Empiro
II. Aπολλώνιος ὁ Τυανευς. J PBilos alus de Apollonio idem narrat quod Noster, nisi quod For Frius pro passere hirundinem reponat, proque frumento a puero effuso asinum cum onere cecidit te. Qua in re nihil ἀσύ του, adeoque inmerito culpatur ab A. Detrio Disq. Mag. il, I9. Vid: Vogfius de idolol: IlI, 4 Frumentum tam On palleri melius quam hi rUndini convenit. de Apollonii hac sapientia etiam Euseb: Contr: Hierocl: p. SI 8. C.
ut solet saepius esse pleonasticum , cum subiungitur infinitivus , ac si omnino ea particula non praecessisset, qua de re V. D. adnuo. Ast. ApDe. XXVll, IO. & Gronoue ad Arrian: Exped: II, I 6. Pro επιτάσης eleganter Abrefcho conliciebat επιπτάσης. Vulgatum verbum de iis quae subito apparent, quaeque ab omnibus eonspici queunt frequens est. Pro εφ' ου Meerm. αφ' ου. &pro φθεγγομέ9ης ille φθεγγομένοις. . saepe η &οι in Od. illo periniscentur. male quoque
I 3. 'Aχθοφορούυτος πεπτωκότος.J Utuntur hae voce in re baiularia Lucianus & alii , ut advertit iungermano ad Polluc: VII, 13O.Iq. Πάντα ξυυη ταJ Forte ξυνίη. ISK. Vel cum Abne Dio ξυυίει centies turbatur
in conpositis ab Avαι & ἰεναι. Pro συνιεντες Cod. L C. συνευτες infra i s. συνεῖναι pro συνιεναι usurpatum contendit Gaiah: ad Anton
L. V. t 7. sed vide quae ei opposuit D'Or- villo ad marit: L. V, 7. p. 467. quo ipso
tamen satente , in verborum illorum conpositis confusio omnino caVeri non potest. Paullo post pro πεμφει legendum πέμφειαν. male Meerm. dein ἐνορρυσάσης.
257쪽
& paulo post futura praenunciarent: priuatum uoro ea intelligentia fuis se a matre ipsum aiebat , quae cum timeret , ne regi dono mitteretur , in aures dormientis immin
9 4. Caeterum ut haec ob incredualitatis assectum qui in nobis est insitus, in praesentia omittamUS , nonnullas nationes cognationem quandam habere ad animalium quorundam loquutionem percipiendam , nemo est , qui nesciat. Arabes conlorum , Tyrrheni aquilarum garritus intelligunt. Fortasse uero nOS quoque,& alii omnes homines Omnium animalium uoces perciperemus, si etiam nostras aures draco abluisset. Uarietas sane & diuersitas uocis eorum prae se ferre significationem quandam procul dubio uidetur. Alio enim modo cum timent : alio cum
quit ad sθυων referri, sed redit ad ξυγγενει .
vis tantum, sed aliis etiam avibus ad divi Dandum utebantur Arabes. Eusebr Contr: Hierocl: p. SI 8. εςι γ ρ των 'Aραβιων κύκνων δ11 , καὶ ορνίθων μαντευομε-9 ἀκούειν. sed ibi pro κύκυωυ e Philo ire L. 14. unde haee sunt sumta, κοινον est reponendum. vidisse iam animadverto GDarium. Est ακούειν intelligero, ut saepe. nihil itaque Hebraismo opus in illis S. Paulli I. ad Corinth. XIV, 2. οὐδεὶς γαρακούει. plura ibi Dp ius. Arabes divinationibus huius generis admodum fuisse deditos,
καὶ του μετ' ο λίγον μελλοντος ἀγγελτικά ' ἀφαιρεθηναι δ ξ την συνεσιν , της μητρος εὐλαβηθθἱσηρμη δῶρον αυτον βασιλεῖ περμιει-
δ α το ξύμφυτον ημῖν πάθος τη e
εἰς Eτι καὶ νυν , οπως τινὰ ξυγ-γEνειαν εγει προς τινων ζώων σύνεσιν της φθεγξεως , οὐδεὶς ρ:ιμαιηγνοηκεν. - Aραβες μεν κοράκων ἀκουουσιν ' Τυρρηνοὶ δ' αετώγ' τάχα δ' αν καὶ ημεῖς καὶ πάντες
ἄνθρωποι συνετοὶ ημεν πάντων τῶν
δράκων ενιψε. δηλοῖ γε μην καὶ τοποικίλον , και διάφορον της φθέγ
multi nos docent. Vide Oleare ad PΘitUr Λpoli: l, 2O. ominae in primis e corvo faciebant, qui apud alias gentes etiam interaVes augurales, Apollini quippe sacer , Ut dicitur infra k s. Cons. Boofari: HieroZ: I, 3. & SpanΘ: ad Callim: Hymn: in Apoll: 66. stati m L f. & Meerm. πάντων ζω , deleto
3. Ημαυ τE ωτα. J Vide Pseli: de Daemon: 142. Schol: Apollon: ad V, II 8. VALENT.TA ωτα δράκων svιψε. Credebant Veteres aeserpentibus etiam inspirari vaticinandi peritiam. Notum quid de Melampode , quem tangit Noster supra I 3. narrent , dracONOS aures. eius lambendo sermonis avium intellectum dedisse. De Helena & Cassandra Schol:
258쪽
καλη , ἄλλως , οταν εις τροφην παρακαλη , ἄλλως , οταν φιλοφρονηται , ἁλλως , οταν - προκαληται εις μάχην , και τοτρύ- τόν εςι το διάφορον , ως και σφόδρα δυς ρατηρητον την παρzλλα'γην εἶναι διὰ τί πληθος και τοῖς τον βίον εις τούτων τηρησιν κατα- θEμενοις. κορωνης γούν και κόρακος οιωνιῆαι , ἄχρι τινος πληθους τοδιάφορον σημειωσάμενοι , το λοιροπον ει σαν , ως οὐκ ον ἀνθρωτω εὐπερίληπτον. β οταν δε προρ ἄλ
ληλα φθεγγηται , φανερά τε καὶ
ως μη συγχωρεῖν εἰναι λογικὰ , διότι αὐτὸς οὐ συνιησιν , ων λεγου - σιν. ο κόρακες γούν και κίτται ,
q. Προκαληται εις μάχην Plene loquitur Pors brius. Allas προκαλεῖσθαι simpliciter passim utuntur, cum de provocatione ad Certamen & bellum surmo est. Solum excito sen: ad Aeliano V. H. I, 2 . Paullo ante εἰς ante τροφηυ perperam Mesem. Omittebat. S. 'Oταυ δε προς Αλληλα φ . J Cod. Lips. μὴ addit post δε. sine dubio latet in eo μευ.faepe illa duo με, & μκ inter se permutantur. eo admisso possit locus ita reformari
uocant: alio cum ad edendum inuitant : alio cum benigne se mutuo excipiunt : alio cum ad pugnam prouocant, clamare audiuntur. ac tanta qui
dem diuersitas est, ut dissicilis admo. dum in his ob multitudinem distinctio obseruatu etiam illis sit , qui
totam uitam in huiuscemodi negocio collocarunt. Nam augures g3rrituum cornicis & corvi usque ad quendam numerum obseruatione facta, reliqua omiserunt, ut pote quae percipi ab homine non facile possent. Quando autem inter se non loquuntur, manifeste significant, etiam si non omisnibus nobis nota ea sint. Quod si & nos imitari, & graecam linguam discere,& intelligere eos qui praesunt , conspiciantur, quis adeo impudens erit,
ut ea esse rationalia , propterea non concedat, quia ipse quae dicunt, mi
nime percipiat Τ Corui enim & picae,
οσα μEv δη προς αλληλα φθεγγεται φανερα τε cilicet ες ι) και εύσημα. hoc lunato potuit εἰ ante piaυηται δs locum tueri. Quod si autem sic locum constituimus οταυ δε προς μίν ἄλληλα φθεγγίται ψαυερκ τε - tum εἰ d bet tolli. nil refert utram Viam sequaris. R Ris L. Codicis L sensis scripturam expressit etiam Messi m. & interpreS. Vere , VP Opj-nor. peccat autem Lips palatio ante , cum καὶ ante κόρακος omittat & Meerm. qui κ &οι iterum confunduns, ακταθεμουης. V sen: cum hisce contendit ε σημου λόγου Paulii l. ad Corinth. XlV, 9. 6. Κόρακες γούν καὶ κίττα . &C.J PI f. in prol. 8.
259쪽
Do Abstinent a Lib. III. 223& erithaci, & psittaci homines imi.
tantur , memoresque eorum sunt , quae audiunt , & dum docentur do. centem auscultant , ac percipiunt. Quin multi etiam his quae didicerant, peccantes in domo indicarunt , ac manifestarunt. Indica uero hyena, quam corocottam indigenae appellant etiam sine ullo praeceptore ita humanum in morem loquitur, ut uentitare ad domos soleat, & euocare, quemcunque a se facile eXpugnari posse cognouit. carissimi enim, & eius cui Omnino Obsequeretur uocatus, loquutiO- ne imitatur: ita ut Indi licet id sciant, ex similitudine decepti, ac uoci obsequentes, atque egredientes absumantur,& pereant. Quod si non omnia animalia
εριθακοίτε , καὶ ψιττακοὶ ἀνθρώπου:
μιμουνται , καὶ μεμνηνται γ αν ἀκουσωσι, καὶ διδασκόμενοι υτακουου- τω διδάσκοντι , και πολλοὶ γε E-
μηνυταν , V ὐν εδιδάχθησαν , καὶ
τους αμαρτάνοντας κατά τον Οἰκον.
ην Κροκότταν οἱ επιχώριοι καλουσι , καὶ ἄνευ διδασκάλου ουτω β φθεγγεται ἀνθρωπικῶς, ζ καὶ επιφοιταν ταῖς οἰκίαις , καὶ καλεῖν ον rh ευχείρωτον αυτη , και' μιμεῖται γε του φιλτάτου , τψ καὶ ω αν πάντως ὐπακουσειεν ὁ κληθεὶ eτο φθέγμα' ώς καίπερ ειδότας τους Ἱνδοὐ: διά της ομοιότητος ε ξατα τάσθαι , καὶ ἀναλίσκεσθαι εξἱον- τας τε και προς το φθεγμα ὐπακουοντας. ριδε μη πάντα μιμεῖται , καὶ Ubi de aliis huius generis avibus & singulari
quarumdam ingenio Cessatab: Nostri non oblitus. de loquela bestiarum fuse disserentem lege Vos m de idolol: L. IlI, qq. & de
avium sermone ibid. cap. 89. paullo ante Mee m. εἰ φαινεται. 7. 'Ιυδικοῦ, δεινα ηυ Κροκότταν - καλουσι.J
Corocotta species hyaenae , quam alii e cane& lupo, alii ex hyaena & leaena gigni scribunt. Vide I sisti lingo ad Dioes: Sior L. III, 35. Aliqui distiAguunt haec animantia, callidam tamen illam malignitatem, Ciai US NO-ster meminit, utrique tribuunt. Vide Aelian: H. A. VII, 22. hyenam humani sermonis haud prorsus ignaram plerique tradunt, Vocis autem imitationem crocutae potissmum tribuunt. Multa sunt rei testimonia , sed quae falsitatis arguit Vo sus de idolol: L. IlI, 59. Com L f. habet κοροκόττα9, & sic quoque in indiculo in margine adieripto, περι lIνοῦ κ.ης Γαίνης, η καὶ κοροκόττω καλειται : ne seriis Meerm. nili quod in margine sit Σῆπερι τοῦς ἰ. υ. η και κο κόττα κ. idque temere damnari non debet. licet enim tribus syllabis vox pastina esseratur, Aelian: tamen l. C. κορο- κότταν etiam adpellat. Corocottam dedit
quoque Felici & sic semper fere scriptum inveniri apud Latinos in melioris notae libris, observavit Salmas ad Capitolo in Anton: P.
8. Φθεγγεται αν ρωπικως. J Id μιμεῖ, αι τωνα θρωπων διάλεκτου dixit Diod. Sic. LII, 33. λαλεῖs κυνικῶς ἐi βοἰκως supra i 3. nobis occurrebat. 9. Μιμιῶταί γε το .J Lips. habet μιμεῖσθαι. male & ambigue, ut nescias utrum μιμεῖται an μιμί-αι Voluerit. sed μιμεῖσθαι praestare videtur. REIs K. IO. Καὶ ων αν π. ύπ. J Sic edidit Valent. nescio unde istud ἀν acceperit. Priores re-
260쪽
ανθρωπος πίς ευμαθης η μιμητι κος , οὐχ ο τι της των ζώων , οὐδε δὴ πέντε που διαλεκτων των
παρ' ἀνθρώποις. τινὰ δὲ και τψμη διδάσκεσθαι γ e ου φθεγγε
ται , η και τβ i πο των οργάνων των της φωνης εμποδίζεσθαι. ημεῖς γουν δῖ κατὰ Καρχηδόνα περδικος
ετιπτάντος ημfρου , τρ φοντες τουτον , του χρόνου προῖόντος καιτης συνηθείας εις πολλην ἡμερότηροτα αυτὸν μεταβαλουσης , οὐ μορονον σαίνοντος και θεραπεύοντος η'σθόμεθα και προςπαίζοντος , ἀλλ' ηδη και ἀντιφθεγγομένου προς τοημετερον φθεγμα , καὶ καθ' ο τον ρο δυνατὸν ἀποκρινομενου , ἀλλ οἱ-ως η καὶ καλεῖν ἀλληλους εἰώθασιν οἱ περδικες , Ουκουν σιωπών-
die habent Q α, π. υπ. & sic etiam Lips. Cod. ae Meerm. iure itaque emendaVi. II. Eυμαθεῖ τμς ημετέρας.J Non sollicito Vulgatum , praeserrem tamen hoc loco ευ- μαίη ab ευμα ζ ut ἐπὶ subaudiatur. REIs c. optime sic etiam Meerm. Cocl. Clar: Ἀ-brescit: και μηδῖ πάντα ευμα η της ἡμετέρας. qui μῶὸ pro simplici μη positum notabat, ut και οὐδῖ pro και ου in POEUr: p. 27O. I 2. Πεντε που διαλέκτω9 J C me Aleae Strona: I. p. 338. B. φασὶ οι 'Eλληνες δια
λέκτους ε ιναι τὰς παρα σρίσι πέντε - απερι
imitantur, neque omnia ad discendam loquutionem nostram idonea sunt, quid id refert 8 nam neque homines omnes dociles sunt, aut apti ad imitandas nedum caeterorum animalium uoces, sed ne quinque quidem aliquas loquutiones quae apud homines sunt. Ut omittam quod aliqua ex ipsis etiam animalibuς fortasse non loquantur, uel quia non docentur, uel quia instrumentorum uocis ineptudine praepediuntur. Nos quidem cum apud Carthaginem essemus, perdicem quandam mansuetam quae aduolauerat, educatlimus, ea procedente tempore in tantam mansuetudinem inducta est, ut non modo alluderet, adularetur, ac blandiretur, uerum etiam ad uocem nostram uicissim reclamaret, & quatenus fieri poterat etiam responderet , diuerso modo, quam cum se mutUO UO- care perdices consueuerunt. Non enim
dum tacebam sed dum loquebar, & uocabam, ipsa uicissim uocem emittebat.
omittit. Iῖ. Κατα Καρχηδόνα πέρδικος. t Forte ΚαλχGονα aut Xαλκῶόνα, ut Calchedon vel Chalia Cedon , Urbs olim nobilis Bithyniae designetur, non Carthago illa Libyca, quo adcessisse Porphyrius non videtur. REIs Q. Saepius haec nomina inter se permiscentur. Vide
Olear: ad PDilo re Vit. Soph. l, I . Hol- senio in Vit. Nostri cap. 2. probabile est, Porphyrium ex Lilybaeo Karthaginem traiecisse. Nec secus Habrior Bibi: Graec: L. IV.
dicibus haud iniucunda leges apud Burbesse Leg. Pers. Epist. 3. P. I a I.