장음표시 사용
261쪽
3 s. Ex uoce item carentibus animalibus ita promte nonnulla obsequuta fuisse dominis commemorantur, sicut eX hominibus nemo. Crassi enim Romani Muraena ita erat assueta, ut dum nomine uocaretur, ad ipsum accederet. quo quidem obsequio ita animum eius affecerat , ut qui trium filiorum amissionem antea mediocriter tulerat, mortuam ipsam luxerit. Multi quoque anguillas in Arethusa, & saperdas circa Maeandrum uocantes audire memoriae tradiderunt. Dicentis igitur imaginatio siue exeat in linguam, siue non eXeat, eadem procul dubio est. Quare quo pacto absurdum non sit, si solam hominis uocem orationem uelimus appellare, propterea quod a nobis percipitur, reliquas caeterorum animalium repudiemus, non uideo. Pe.rinde enim est: ac si corvi solam suam orationem esse censerent , nos uero irrationales propterea putarent, quia non perspicua ipsis loquamur: aut Attici solam Adticam uocem orationem
REI M. Id quoque adposuerat Luga. editor, nisi per ellipsin , ut saepius , supprimatur. paullo ante , post αλλοίως comma ponit Meerm. & καὶ Omittit.
Rem ipsam plUres prodiderunt. Vide δε- Lan: H. A. VIII, q. & quae ibi Gronou: de
γων δ ουτως ετοίμως υπακούειν τοῖς
χελεις δε πολλοὶ ἱςόρησαν τὰς εν Ἀρεθούση , καὶ Σαπερ δας τους περὶ Mαίανδρον ὐπακουοντας τοῖς καθλουσιν. οὐκ οὐν φαντασία η αυτη τητου λεγοντος , Eὰγ Eπὶ γλωτταγ
piscibus Baianis Martiale IV, 23. Ouid ovota nomen Dabent , S ad ma-
Vocem quisq&e fui venit citatus. De aliis animantibus similia legas apud Fabrico ad Sert: Empino J, I . quibUS plura CXempla , non minus mirabilia , ex antiquis & recentioribus facile possent addi. Cons. nubo ad GDBene VIII, I.
q. Καὶ εγγέλεις δε πολλοὶ Inter pisces cicures & mansuetos καὶ οἷοι καλούμενει υπακούειν , est etiam η εν 'Aρε ρύση ιερα εγχελυς
262쪽
ἄλλου ζ αλόγους ἡγοῖντο , τοὐς λέ- esse dicerent, caeteros autem qui Atti ξρωζ Ἀττικῆς αμοιρούντας. και τοι cae loquutionis essent eXpertes, irrati θαττον αν κόρακος ξύνεσιν λάβοι ὁ Onales esse existimarent. Et tamen corvi Ἀττικὸς ἡ Σύρου , ἡ Πέρσου , συ- uocem citius perciperet Atticus, quam ρίζοντος καὶ περσιζοντος. αλλα μ ' Syri , aut Persae; Syrice, & Persice lo ποτε ατοπον εκ τροῦ εὐξυνε του φθεγ- quentium. Sed eX perceptione & igno
γῆς , τὸ λογικὸν κρίνειν και τὸ α- ce rationale & irrationale iudicare con λογον. ρυτω γαρ τον επὶ πασι θε- se Utaneum non est. Propterea quod ea ον και τους αλλους , 5 τωδε μὴ dem de causa & deum qui supra omnes φθίγγεσθαι , φαίη αν τις μὴ εἶ' est, ct caeteros Omnes quia non loquun ναι λογικούς. αλλ' οι γε θεοὶ σι- tur, non esse rationales dicere quispiam γύντες μηρύουσι , και συνίασιν αὐ- posset. Sed dii quidem tacendo res indi τύν ορνιθες θαττον ἡ ανθρωποι , si cant. & eorum significationes aues celeia και συνιεντες απαγγελλουσιν ως δυ' rius, quam homines percipiunt, &per- νανται , καὶ τοῖς ἀνθρώποις εισὶ cipientes nobis eo quo possimi modo, κήρυκες αλλοι αλλων θεων. 7 ῶν denuntiant. Et aliae aliorum deorum Διὶ e μῖν αετὲς , . 'Aπόλλωνος δS nunciae hominibus sinta. Iouis aquila : A
IS αξ καὶ κόραξ , VHρας δε πε- pollinis accipiter & coruus: Iunonis ci-
Uium. pro σαπέροας MEE m. σαρπέδας. &pro καλο σιν idem λαλουσι u. Paullo poli εάυτε επὶ γλωτταν corripebat Abryctius. idque firmat Mee m. codex. sed dein male idem λίγει pro λεγειν.
τω. In Lip . Co . erat τω Θὼ μη, id quidem male , sed voluit forsan τω δη.6. K H συυιευτρέ &c.J LU . Com ac Meerm. συυεντες. dixi supra. AVes consciae suturi, Deoriamque κηρυκος & interpretes esse credebamur. Haec quippe & alia animantia artiorem eum Deo societatem habent, & homines docent ea , quae Deus ipsis reteXit,
ut loquitur Cebus apud Orige L. IV. p. 569. ubi plura hac de re. Hinc itaque ἄγγελος
νυν μευ ρτι διωκει, νυν δῖ οτι ἔλαβεν, και πλανωμένου , οτι πλαναται. quae iusto in loco
paullo post iterum leguntur, nisi quod priora illa , 9υυ δῖ οτι διωκει ibi omittat. 7. ' 19 Διος μῖυ αετ 3 Pro ω9 Videbatur Commodius ως. VALENT. Habet quidem ωυ quo se tueri possit , malim tamen existimare es ne vocabuli praecedentis Ortum esse, quam cum Togeroli: & I lent. ως substituere. Bene Iovi sacrabant aquilam. avis haec vere regia. Diod. Sic. I, 87. του δῖ αετου ΘΜβαῖοι τιμωσι δι E το βασιλικον εἰναι δοκεῖν τούτο τaγου καὶ τοὐ Διος 9 ξιου.
8. 'Aπόλλωυος δῖ ἱέραξ καὶ κόρας.J Ut aquila Iovi, sic hae volucres Apollini, seu Soli apud Aegyptios aliasque gentes sacrae. E numis
263쪽
conia : creX & noctua Mineruae :Cereris grus , ac caeterorum aliae. Quin etiam ex nobis ii qui obseruant,& simul cum aliquibus animalibus uitam traducunt, quid sibi uelint ipsorum uoces agnoscunt. Venator 1iquidem ex laratus diuersitate canem modo, quaerere leporem, modo inuenisse modo cepisse , modo temere uagari animaduertit. Bubulcus item bouem alias esurire , alias siti re nunc defatigatum e sse , nunc inuenerem incitari, modo uitulum quaerere eX uario mugitu eius intelligit. Leo quoque rugitu minas praesert : sicut lupus ululatu amictari se indicat. Balando etiam Oves qua re indigeant , pastoribus perspectum est. 9 6. Sed neque ipsas hominum UOX latet, siue irascantur, siue blandian. tur bveterumque testimoniis id conprobavit, reique caussas exposuit Cupere in Harpocr. p. 7O. De accipitre quaedam etiam dicentur infra L. IV, 9. p. 's1: ἄλλω9 ἄλλο.J Ως delendum vide tur , tum legendum ἁλλων ἁλλα. REIsK. Vel, quod ore solito placebat , ως ἁλλων ἁλλοι. delet Meerm. και ante ημων. IO. D γουυ κυνηγέτης - Pro eadem causia disputat Sext. Empir. Pyrrh. Hyp. I,
II. Υποκρίσεως Tπόκρισις h. loco est Certa quaedam Voci S , alias alia, pro menti Sassectisne, compositio & modulatio. REIS K.
καὶ γλαυξ , και Δημητρος γεραρονος , 9 ώς αλλων αλλο. και μην και ημών οι παρατηρούντες , καιοι σύντροφοι γιγνώσκουσιν αὐτών τας θεγματα. δφ ό γουν κυνηγετης
δε ο τι διώκει , νύνοτι ελαβεν , καὶ πλανωμεν ου , 7- τι πλαναται. καὶ ὁ βουκόλος οιδεν δὴ νυν μεν , οτι η βούς τε νη ,
η τον μόσχον ζητεῖ. και Ia λεων βρυχώμενος δηλοι οτι απειλεῖ, καὶ λύκος ωρυόμενος , οτι κακώς πρά σει , ἔ- και οῖς βληχωμεναι οὐκ E- λαθον τον ποιμενα , οτου ὁλοντας. g 6. οὐ τοίνυν ουδε ε κεῖνα ελαθεν η των ανθρώπων φωνη ,
titur vocabulis , quae de bellu js istis proprie adhiberi solent , qua de re supra diximus. Nihil tamen insolens in illis S. Petri I, V, 8. ως λέων ωρυόμενος, Ut ad illum loeum pulcre ostendit L. Eo sus. I . Καὶ ο iς βληχωμειαι J Ita infra L. IV. 7. ας καλουσι βαiς. ReperiuntUr huius generis alii etiam plurales, quod monuisse sus fidit. Adi D'Orvilio ad Gare IV, p. p. 23. nostris exemplis qui utitur. I
264쪽
νίζονται δὲ και μέλεσι , καὶ ημεροροι δ εξ αγρίων γίγνονται ελαφοι ,κγὶ ταύροι , και ετερα ζωα. - λα- λεκτικης μὲν αυτοί φασιν , οἱ τοάλογον αυτων καταψηφιζόμενοι, επ- αῖξιν τοὐς κύνας , ῖ κεχρῆσθαί τε τω διὰ πλείονων διεζευγμένω , ι'
χνεύοντας , οταν εἰς τριόδους αφι- κωνται. ητοι γὰρ ταύτην , η Eκεἱ-νην , η την ἐτεραν , ἀπεληλυθέναι τὸ θηριον' ούτε δε ταύτην , ρύτε ταύτην' ταύτην αρα , καθ' ην λοιπὸν καὶ διωκειν. ἀλλ' ἔτοιμον λέγειν , φύσθι ταύτα ποιεῖν , οτι μηδεὶς αυ-
p. 28 . Ult. Paullo ante illa οὐχ ἡ αἰτουσα perperam desiderantur in Cod. Li . 2. Διαλεκτικῆς μεν αυτοῖ. J Lipsiensis dat λα- λεκτικῆς μευ γαρ αυτοῖ. quod non sprevero.& lie etiam MEEVm. 3. Κεχρῆσθαι τε τω λα πλ. λεὼ &c.J Stim-1it e PDt Arcto, apud quem hae e etiam legaS T. II. p. 969. Λ. De rationis vestigiis, in brutis animantibus obviis , multi multa.
Vide quos laudat Eubrior ad Sexto Empire I, 1 . plura de hac re ad 3 7. dein Moerm.
tur, siue uocent, siue fugent, siue petere, aut dare quicpiam uelint: sed omnibus
huiuscemodi vocibus accommodate ob
temperare conspiciuntur. Id quod fieri nullo modo posset, nisi quod simile intelligentia est, ad simile responderet. Mitigantur etiam modulationibus quibusdam cerui, & tauri,& alia animalia,& e X agrestibus mansueti redduntur. Adde quod illi etiam ipsi qui irrationalia esse caetera animalia decernunt, dialecticae quodammodo capacesi esse canes asserunt, utique eo proposito quod ex pluribus disiunctum appellant, dum feras inuestigando in triuium aliquod peruenerint. Ita enim eos ratiocinari aiunt, uel hac, uel istac , uel illac fera abiit. sed neque hac, neque istac: ergo illac aufugit: quod ubi collegerunt, se in cursum illac coniicere solere. Tametsi in promptu esse ipsis responsio potest, quod insita haec natura habeant canes, propterea qUOd a nemine fuerint edocti quasi uidelicet nos quo. queo G λ τ. οἴδε ταυτ. de qua sormula alibi. q. Eι καί τινα τ gεμευ -J Locum hunc non intelligo. suspicatuS quidem sum aliquan
do. ἡ καὶ ου λόγω τινα τιθεμενων των ρυομά
των αυτοῖς λα τὸ - aut quia se non rations alia aliis ranimantibus nomina inponer =NVS , fropterea qu9α naturali gaudemus eius rei facultatρ. sed non multo melior, neque dilucidior eo videtur seri sententia. interim melius nil succurrit. REIsΚ. Omnes Conspirant codd. in αυτοὶ , quomodo Felio: etiam legit. Vatini. autem correxerat αὐ
265쪽
que rationem seu orationem natura insitam non habeamus, etiam si quaedam nomina postea ipsi imponamus, quia & ad id apti natura limus. Si tamen credendum Aristoteli est, caetera animalia docere natos suos conspiciuntur,non solum quo pacto aliquid aliud faciant, uerum etiam quomodo uocem emittant: sicut lusci nia pullos suos canere docet. Atque ut ipse etiam inquit, multa sunt, quae a se mutuo, multa item quae ab hominibus caetera animalia discere consueuerunt. cui sane quod uerum dicat, Omnes attestantur. Omnes pullorum equinorum domitores , equisones Omnes, eqUites, aurigae , venatores, bubulci, elephantorum praesides, Omnes denique bestiarum atque auium magistri. EX quorum quidem consideratione qui prudens atque aequus aestimator rei est, intelligentiae caetera quoque animalia capacia esse procul dubio concedet, iniqUUS uero , atque inconsideratus temere ad suo quod ex ipsis euenit, commodo patrocinandum seretur. a maledicendo enim & calumniando scilicet temperabit, qui tructis σιτζ. Simplicissime hunc sensum exsculpo ,
NOS Ut Cetera animantia , a natura ratione esse praeditos. id Vero praeterea habere, ut dialecticae periti res illas aptis nominibus eX primamus , atque ali OS eXprimere doceamus.
S. Π: υgis δεῖ Ἀριτοτέλci. J Eadem ex Aristotele tradit quoque PD, arche. T. II. p. 973. B. quem hac de re etiam lege pag. 992. B.
καί τινα τίθεμεν των ονομάτων αυτοὶ διὰ το και προς τουτο
ς ησὶν , πολλὰ μεν παρ' ἀλλη- λων μανθάνει ζωα , πολλὰ δὲ
αυτ ἀληθευον τι μαρτυρεῖ , παύμθν πωλοδάμνης , πας δὲ ιπποκόμος τε , καὶ ιππεῖς καὶηνίοχος , πας σε κυνηγετης τε , και ελεφαντιςης , καὶ βουκόλος , και οι των θηρίων διδάσκαλοι ,οῖτε των ορνίθων πάντες ' ἀλλ' ὁ μὲν ευγνωμων , και εκ του - των μεταδίδωσι συνέσεως τοῖς ζώοιζ. ὁ δε ἀγνωμων και Z ἀνις ρητος αυτων , φέρεται σιμεργων αὐτού τ' εἰς αυτὰ πλεονε ξiα. καὶ πως γὰρ Ουκ ἔμελλε κακολογησειν και διαβαλεῖν ,
6. Τα ζωα. J Paullo longius abstractum est ab ordine naturali. planior esset sutura oratio , si post ωφει collocarentur haec duo
verba. nolim tamen quicquam movere. REISK.
Ἀλλα φθίγγοσθαι est in cod. Lip . perperam
ginem & indolem. Cognitionem animalium
266쪽
α κατακόπτειν ώς λίθον προρρηται. ἀλλ' Ἀρις οτελης γε , καὶ Πλάτων , Ἐμπεδοκλης τε , καιΠυθαγόρας , Δημόκριτος τε , καιο σοι εφρόντισαν την αληθειαν περὶ αυτίν ἐλεῖν , ἔγνωσαν δ το μετE-χον του λόγου. 9 7. y Δεικτέον δε και τον Eντὸς αυτών , και ενδιάθετον. φαινεται
και * Ἀρἰς οτέλης , οὐκ οὐσία διαλλάττουσα , ἀλλ' εν τῶ μαλ-
λον και ηττον θεωρουμενη. καθά
περ πολλοὶ ἱιονται και την θεών προς ημά ς ε ξηλλάχθαι , οὐ κατοὐσίαν ουσης της διαφοράς ταύτης , ἀλλα κατὰ το ακριβὲς , ἡ μη , του λόγου. και ρτι μὲν χρή γε αισθησεως , της τε ἁλ-λης
cidare ac contundere perinde ac lapi.dem ipsa non ueretur. At uero Aristoteles, Plato, Empedocles, Pythagoras, Democritus, atque omneS qui ueritatem de ipsis inuestigare studuerunt participes esse rationis caeteras quoque
g 7. Restat enim ut rationem atque orationem quae intrinsecus in animo disposita est, inesse quoque in ipsis demonstremus. Videtur autem diuersitas esse, ut ipse quoque inquit Aristoteles, non inessentia, sed in eo quod magis & minus consideratur. Quomodo deos quoque a nobis differre nonnulli opinantur, ut discrimen inter nos & eos non in substantia , sed in magis uel minus eXquisita ratione constitutum esse intelligatur. Ac quantum quidem ad sensus attinet, atque
ἰςορίαν αυτω9 Vocat Eliane V. II. IV, 19. notus titulus operis Aristotelici, περὶ ζωωυἱ ορίας , Vel ἰςορ α των ζωων aut περὶ ζωων, qua de re Peria: ad Gratiane l. l. 8. Το μετέχου του λόγου Forte το μετέ
χου χυτων του λόγου του προφορικου. Ob sequentia. verbum ἐλε79 ductum est a re Venatoria.
R isK. Tου λόγου Li . & MEErm. perperam. το ἱλεῖν est opina i , censere. Philosophi de dogmate quod sequuntur adhibere solent. V. Steph: Thes.
I. Δεικτέου δε και του ευτὸς αυτων &Q. I Multi sunt ex antiquis qui animalibus rationem cum hominibus communem esse putaVerunt,
inter Iudaeos etiam & , quod mireris, Christi ala os , uti e Lactantio aliisque confiat. Vide Sohe r ad Agelian V. H. I, 6. inter recentiores haud pauci idem statuerunt. Plurimos qui hoc argumentum sibi elaborandum sumserunt laudat Wossius ad Origin Phil sic. 9. Nuperius de bestiarum ingenio sagacis sime disputavit Vir Praestantissimus S. H. Keimarus. Porphyrii dogma explicat Cel: Moctem: ad G orct: Syst: Inteli: p. IIS9, ubi plura hae de re. Quod vero dicit Vir eximius, Porpi rium pares censui sie humanis brutorum animantium animOS , id non restrictissime accipiendum. Utique cum Pythagora suo sensit δτι πειτα τE γινόμενα --ψυχα ομογενη δεῖ νομιζειν, ut dicit in Eius Vit. I9. Vel δτι του λογικου πEσι τίς ἐμψυχοις μετες. Ut in ra 23. animantium ergo animas nostris putabat ὁμοουςἱους , non quidem
secundum substantiam, sed tamen secundum quod magis & minus de ratione participant, ut bene Ho eno ad priorum Nostri locum. Id quod h. l. diserte significat. a. 'Αρις τίλης - ἀλλ' ἐν τω μαλλον -'
267쪽
que aliam instrumentariam tum sentien tium partium, tum carnis totius dispositionem , non secus ac nos affecta esse caetera animalia, nemo fere est, qui non concedat. Non enim solum in naturalibus assectionibias & motionibus quae in his existunt, similitudinem nobiscum habent: uerum etiam in iis quae praeter naturam accidunt, morbosaque sunt, magna inter nos & ipsa communicatio est. Neque enim ob diuersitatem habitus ac formae corporis recte sentiens quispiam asserere ea eXpertia esse rationis atque orationis debet: cum in hominibus quoque multam huiuscemodi pro gentium,& populorum diuersitate uarietatem conspiciat, & tamen omnes nihilo minus esse rationales concedat. Asinus igitur, ut ad rem ueniamus, pituitae destillatione corripi consueuit, quae si in pulmonem defluxerit, non secus atque homo malo conficitur atque interit.Equus suppuratus euadit,&sicut homo consumitur ac tabescit. rigor item equum invadit, &
τιλ μἁλλον καὶ κττου διαφέρει προς του ανθρωπον , καὶ ο ἄνθρωπος προς πολλα των ζωαν. 3. Κατά σάρκα. J Potuit reddi corporis. Eo enim sensu observavi non semel usurpari hoc voeabulu , etiam apud τοὐς ἴξω. VALENT. Paullo post Meerm. vitio calami ἀδεκατα pro
q. Κατά γε γέυη. J Melius Lips. Cod. κατά τε γέυ . idem paullo post αυτῶ ρυη το νόσημα. iterum rectius. S. 'Iππος κῶ εμπυος.J Quia statim rursus
λης οργανωτεως της τε κατἁ τὰ αἰσθητηρια και τηρ κατὰ σάρκα οφ οἱως ημῖν διάκειται , πάς σχελον συγκEχωρηκεν. και
παθωντE , και κινημάτων των διἁτούτων ομοίως ημῖν κεκοινωνηκεν ,
και νοσωδων εν αὐτοις θεωρουμε- νων. οὐκ αν δε τις εο ς ρογωνλα το ε ξηλλαγμενον της Eξεως του σωματος , ἁδεκτα λογικης ε ποι διαθεσεως , όρων και επ' ανθρωπων πολλην την παραλλαγηντης ε ξεως ἡ κατά γε γενη καιεθνη , και Ομως λογικους συγχωρῶν πάντας. ονος μ ν γE κατάρρω ἁλίσκεται , καν εις πνεύμονα αυτων ρυη το νόσημα , α' ποθνησκει ωσπερ ἄνθρωπος. s -πος δε και εμπυος γίνεται καιφθίνει , ωσπερ ἄνθρωπος. καὶ ο τθ-τανορ λαμβάνEι 7ππον , καὶ ποδάγρα , και πυρετὸς , καὶ λύσσα sde equo commemoratur , suspicor hic loci pro 7ππος alius animalis nomen debere substitui. pro ἴμπυος in Lib. Est εμπυρος. male. REISK. Male εμπυρος MEE m. quoque. 6. Τετανος λαμβάνει ἱππον. Sulcim in TU
268쪽
μενου , αμ λίσκει ώς ανθρωπος. πυρεττει δε καὶ βους , και μαί νEται , καθαπερ καὶ ὁ καμηλο ς.
κορώνη δε ψωρια , και λεπρια ,
δαγρια , καὶ λυσσα. Z se δεβροχα , και ετι μαλλον κυων , καὶ το πάθορ εν ανθρώπω απὸ
του κυνος , κυναγχη κέκληται. η και τα γνώριμα , Eτει se συννομα ταυτα ημῖν τα ζῶα , τῶν
σύνηθρς. καὶ ξυνουχιζόμενα δὲ μαλακἱζεται. οἱ μεν γε αλεκτρυό-
ς ων γ επὶ τὸ θηλυ μεταβαλλουροσιν , Iσπερ ανθρωποι. λψ βοός τε κερατα και φωνην οὐκ εςι διαγνύναι τομίου , και θηλεος. λδ οι
Tri is nubem juos , Ac faucibus angit
obess. sed de canum , suum CeterorUmqtie animantium morbis , Omnia ex Historiae naturalis scriptoribus nota sunt. Conser xl. D. ad natos Eragna: in Bibi: Graec: Tabrior IV, 29. p. 3O9. 8. Καὶ τα γγύριμαὼ Ita omnes eaed. non
podagra,&febris,& rabies, quando etiam κατωπιαν, hoc est demisio in terram ca pilo ferri dicitur. Equa uterum gestans si lucernam eXstinctam Olfecerit, abortum facit: id quod contingere etiam homini solet. Bos quoque & febri corripitur, &furit, quemadmodum & camelus. At cornix di scabie & lepra asscitur, sicut etiam canis: sed canis tamen etiam podagram patitur, & rabie agitatur. Sus raucedine
ueXatur: ac magis etiam canis: Unde morbus etiam in homine a cane κυαγχη id est caninangina appellatus est. Atque haec nota nobis sunt, quia in animalibus
contingUnt, quae nobiscum uersantur: aliorum Uero multorum ob insuetudinem ignari sumus. Animalia praeterea si execta fuerint, os eminantur: & galli non ampliuS canunt, sed uocem in modum foeminae immutant, sicut homines consueuerunt. Bouis item secti, & foeminae cornua & uocem dignoscere non licet. malu Valent. sensum inplebat hoc modo , και τα μευ γνώριμα. Fuit forte καὶ τάδε, vel κάι ταυτα μευ γνώριμα , Ut Dio ctialia videbatur. illud malim. 9. Σύννομα τα ζῶα. J EleCanS Vocabulum. Vide Munde ad lon: Libere Metam: c. 6. haec vero translatitia. IO. Bοξς τε κέρατα καὶ φωυην &c. J ol: H. Anim: IX, SO. μεταβEλλει δέ καὶ η φωνη
269쪽
cet. Cerui uero cornua non amplius amittunt, sed retinent, sicut eunuchi capillos: si uero cornibus adhuc careant, cum CXecantur, ea non amplius producunt.
quemadmodum qui prius quam barbam emiserint, facti eunuchi sunt. Atque ita in omnibus fere corpora eo modo QUO nostra in morbis suscipiendis sese habent. 8 8. Animae uero affection Os uide an non omnia quoque similia sint. Ac primum , ut de sensu agamus , non sane hominis gustus succos , uisus colores , ollaetus odores , sonos auditus , calida Uero aut frigida atque alia eiusmodi tactus percipit. neque enim careo re sensibus caetera animalia dicenda
βάλλουσι b. Consentit illi Noster , alii contrarium sere significant, qua de re Rittet sh ad Oppian: Cyneg: L. il, 193. & Sobmia
ad Pini Olymp: p. I 29. de CerVarUm Cornibus controversiam esse inde etiam discas. utique CornutaS Cervas historia recentior aliquando Commemorat. Vid. Spamem: de usu & praesi. num. di T. IV. 12. s1ς ευνούχοι τὰς τρίχας. J Ecquis Medicorum ignorat illud Coi senis Sedi. VI. A
phor. 28. εὐλουχοι οὐ ποδαγριωσιν, ουδῖ φαλακροὶ γίγvονται Θ quod Cum CX perient jae repugnare multis Videatur, medentium curis ad
serendum linquo. Memini me in illum l. letapere Dissert. eruditam Viri Praeclari B. H. e Moor. mihi notasse susscit, de congenitis pilis id adfirmare Arsotelem , non de
ελαφοι οὐκ ετι ἀποβάλλουσι τακερατα , ἀλλα συνεχουσιν , λ ως εὐνούχοι τὰς τραας , μηSχοντες δε , οὐ φύουσιν , ωσπεροι πρὶν πώγωνα εκφύσαι , εκροτμηθεντες. ουτως σχεδον απάντωντα σωματα δῖ ομοίως τοῖς ἡ -τEροις κατὰ τα πάθη.
posui tari. VALENT. Idem iam reposuerat Fogeroll. Certe tali modo sensus suppleri debet, sive ollipsin agnoscas, sive ομοια fuisse putes, quod fere malim.
2. ου γὰρ οὐχὶ.J Amat noster hane loquendi formulam. Supra I, 56. ουκ γἁρ δit sequente οἱ . Infra I Iq. ου γὰρ επὶ - οὐχὶ δέ m. 3. Γευσις χχμων 1, η δῖ υ. χ.-J Xυμοὶ sunt aporeS , quibus hoc loco & apud alios iunguntur res aliae , quae sub sensus nostros cadunt, uti saepe ἶσμαὶ & χυμοὶ apud Theophro Causs: Plant: L. Vl. p. q23. Maxe os aliosque, quos ad Disi XVll, 7. laudat Iere Marhlando cum quo tamen ibidem χυμοὶ καὶ οσμαὶ pro θυμοὶ καὶ ορμαὶ rescribere necesse non est . nam θυμοὶ & ορμαι aequo sub sensus nostros cadunt quam φωναὶ, quae ibi praecedUnt. q. οὐχὶ οῖ καὶ των γων.J Aut οὐχὶ δε καὶ
270쪽
cd: s Olan ταύτης μίν αφρρηται ταζώα , λα το μὴ εἰναι ἄνθρωποι , λογικge δε ἀμοιρουσι δια τρυτο ' ε-πεὶ ουτω γε και οι θεοι , δια τομὸ εἶναι ανθρωποι , λογικῆς ςερ - σονται , ἡ ἡμεῖς , εἴπερ οι θεοὶ
λογικοί. αἰσθήσεως μεν γε καὶ πλεονεκτειν εοικε μαλλον τα ζία. τις μὲν γαρ ανθρώπων τοσουτον βλεπει
λίπειν δρακεῖν λεγουσιν οι ποιηθταi. τον δε αετον καὶ 7 ὐιοθεν οντα , οὐκ Eλαθε πτύξ. τις δε οξυηκοώτερος γερανων , αἱ ' ἀπο τοσούτων ἀκούουσιν , s πως ου δε ανθρώ
τει τοσούτω πλεονεκτεῖ σχεδον πάν
Uυκ ante αφηρηται inseri quoque iusserat Dialor Lugdun. Abrefchius malebat ταύτης μεν ουν ἀφηρ. 6. Μυθὰυόμευος λυγκευς Res nota e Schol: ri sopor in Plut: v. 2IO. & paro emi Ographis. Vocem δή SD He robo exponit ἰδεῖν, βλεψαι. plus tamen esse quam simplex unde e , ae proprie quidem cum attenrioiae a mda sunt, quia non sunt homines. Si cui neque nobis ratio est eripienda, quia rationales dii sunt. Immo longe superari nos ab aliis animalibus perspicuum est. Quis enim homo est, etiam si ille sit qui in fabulis fertur Lynceus , qui tantUm cernat, quantum draco Τ a quo etiam uidere δρακεῖν a poetis dictum est. Aquilam uero e sublimi etiam aere dispicientem dama non latet. Quis acutius audit quam grues p quae eX
tanto interuallo percipere sonos consuetierunt , quanto ne prospicere quidem homines possunt. Nam Ol- factu hominibus caetera fere omnia animalia adeo antecellunt , ut eius sagacitatem ea quae nos latent , minime effugiant : quippe cum unumquodque sigillatim ex uestigio ipso olfaciendo agnoscant. Unde etiam homines ducatu canum uti χ-lent ut intelligant , qua sibi ad aprum disii ero, observat Mesrhi: ad Euris: Suppi:
Inde excerpsit Auct. Vii. Homero apud G Dum in Opusc. Myth. Phys. & Eth. p. 32O.