장음표시 사용
271쪽
pruna, aut ceruum inueniendum ade undum sit: Aeris uero constitutio sero a nobis , cito ab aliis animalibus tangitur, ita ut ipsas futurae tempestatis argumenta sumamUS. SUccorum autem distinctionem adeo eXactam hahent, ut morbosa, salubria & ueneno sa melius & eXquisitius discernant, quam quiuis eX hominibus medicus queat. At quae vegetioribus sensibus praedita sunt, ea esse etiam prudentiora Aristoteles asserit. Corporum uero diuersitas, ut uel facile, uel dissiculter patiantur, uel magis uel minus promptam rationem habeant, essicere potest: immutare uero animam in essentia non potest quandoquidem neque sensus, neque anfectiones aut immutauit, aut prorsus abstulit. In eo igitur esse differentiam concedendum est, quod uel magis uel minus ratione seu oratione praedita sint, non quod penitUS ea careant: neque quod nos eam habeamus illa non habe.ant. Quemadmodum enim in uno & eodem
9 οἱ διελθεῖν επὶ συν η θλαφον καὶ ημών μεν οιε η του ἀερος
Ἀριςοτελ ης εἶναι τα εὐαισθητότερα. σωμάτων δε παραλλαγαὶ ευπαθημὲν η δυσπαθη ποιησαι δύνανται , καὶ μάλλον , και ηττον πρόχειρο
αν δε την ψυχην ε ξαλλάττειν οὐδυνανται , ρτου γε οὐδε τὰς αἰσθησεις , δὴ οὐδ ρ τα πάθη ετρεψεν , τελεον εκβεβηκυίας ε -
ηττον διαφορὰ συγχωρείσθω , οὐκ
ς. οἱ διελθειυ επὶ -J Illud οἱ poni videtur pro seq. VALENT. Forte χρῶυται βουλόμενοι διελθεῖν. 2Ut χρῶυται, ους δεῖ ελθεῖν. REISK. Utique aliquo modo sensus suppleri debet, sive cum Reis io βουλόμευοι velis , sive ἐω-
geniosa est Clar: Purochri coniectura , qui pro ς suspicabatur legendum esse υς. id enim quod hic dicit Auctor , hule animali
VALENT. Vel παφαλλαγὴ intelligitur, vel signum distinctionis maius poli Θύδευται collocandum , atque haeC cum sequenti διαφορα construenda. In cod. Lr . est καὶ τω στονη διαφορμ. 13
272쪽
τ Γλυτότης. ρυ τρἴνυν οὐδ' εἰ μάλλουημεῖς νοούμενη τα
dem genere corporum & in aptitudine ad sanitatem, aut morbum suscipiendum magna diuersitas est: sic in anima bus quoque aliae bonae, aliae prauae reperiuntur: & eX prauis aliae magis , aliae minus eiusmodi sunt, & in bonis quoque non eadem paritaS est. neque enim bonus Socrates, & Aristoteles, &Ρlato simili modo est. Quin etiam neque in iis qui eiusdem sunt sententiae, est eadem penitus conformitas. Non igitur si nos quoque magis quam caetera animalia intelligimus, adimenda propterea caeteris animalibus intelligentia est. Quemadmodum neque uolatu priuandae perdices sunt, quia ipsis accipitres uehementius uolant neque accipi tres alii uolatu carere censendi sunt, quia ipsis & aliis omnibus praestat qui palumbarius nuncupatur. Consensum igitur quendam habere animam cum coris pore concedere quispiam posset, ita ut ab eo bene uel male assedio assiciatur quidem etiam ipsa , sed naturam tamen
inde sumsit Aun. Vii. Hom re apud Ga Dum in opus . Myth. Phys. & Eth. p. 32 . Sie accipiter ελαφρότατος πετεηνων dicitur Odys. Ν, 87. De avium istarum celeritate multa habet Loc arte HieroZ: II, 29. φασ- σοφόντην adpellat Aelian: H. Anim. Xll, 4.
Paullo post ῶς ante οργάνω deest Ligys
273쪽
non mutet. Quod si simul cum corpore tantummodo asscitur anima, eoque ut instrumento utitur, multa per id s1 diuerso modo quam nostrum fuerit dispositum, facere poterit, quae nOS nequimus : simulque cum eo quodammodo a Lfecto asscietur, non naturam immutabit. g 9. Rationalem itaque animae uim in caeteris quoque animalibus esse , neque ea prudentia carere demonstrandum est. Primum enim unumquodque imbecillumne an robustum sit optime nouit: atque ob id ab aliis cauet, allis ad defensionem sui utitur. Pardalis si quidem dentibus sese tuetur: leo unguibus & item dentibus : equus ungulis: bos cornibus; gallus calcari: scorpius aculeo. Aegyptii uero serpentes sputo se defendunt, unde etiam πτυάδες, hoc est sputatilii appellantur: atque eo inuadentium oculos petunt atque eXcaecant: atque ita alio ad salutem sibi tuendam uti perspicuum est. Praeterea alia quaecunque fortia ac robusta
sunt, procul ab hominibus pascuntur, ac degunt : imbecilliora atque ignaviora contra sicut procul a ferocioribus aliis
N0strum pulcre expressit Min. Tel. in Octav. iμωζ. εἰ os συμπάσχει μόνον , καὶ χρηται αυτῶ ως ὀργάνω , δράσειs μὲν αν δι' αὐτου πολλα , ἀλλοι ως οργανωμένου η ως ημῖν , ώγημεῖς δραν ἀδύνατοι , καὶ συμπάθοι αν πως διακειμένου , ου μέντοι την αυτης ε ξαλλάξειε φύσιν.g 9. VO τι τοίνυν και λογικη εν αὐτοῖς ες ι , καὶ οὐκ ἀφηρηται
ς ιν , εἴτε ἰσχυρον , καὶ τα μύρνφυλάττεται , τοῖς δε χρηται , ως πάρδαλις μSν οδουσιν , ονυξι δὲ λέων καὶ ο λυσιν , 7ππος δS όπλη , καὶ βους κέρασιν , καὶ ἀλεκτρυων μὲν πληκτρω , σκορπιος
δὲ κέντρω. οι δ' εν Αἰγύπτω οφ εἰς πτύσματι θ οθεν καὶ πτυάδες ακ-
τέρων θηρίων , τουμπαλιν δε μετὰ
17. 2 Pictus animantism loquar adveru sse es tutelam multiformem P alias armataScornibus , alias dentibus sopias , S iundatas ungulis S uicatas aculeis Sc. ubi multa in nane sententiam interpreteS, quibus e plurjmis aliis solum addo Grotium de Iur. B. & P. I, 2, 4.
a. θεν και πτυEδες καλουυται Aspissis species , quae εμπτορι τοῖς σώμασι τον ι ν ,
274쪽
τα,ν ανθρωπων' και η πορρωτέρωμεν , ως ςρουθοὶ εν ορο φαις καὶ χελιδόνες , η καὶ συνανθρωπουν- τα , ως οι κύνες αμείβει δε και
δίν. o μοίως δ' αν τις καὶ επὶ ἰχθύων γδοι τον τοιουτον λογισμὸν , και ετ ορνίθων. α δη επὶ πλεον συνηκται τοῖς παλαιοῖς εν τοῖς περὶ ζωων φρονησεως , του ταυροτα πολυπραγμ ονησαντος επὶ πλεον Ἀριςοτελους , λEγοντος πάσι
τοῖς ζωοις μεμηχανησθαι προς τον βίον και σωτηρίαν - αὐτων την Ξί
ην ut e Galeno observavit II. Ste . ConserVossum de Idolol: L. t V. c. 56.
3. Oσον το προς το συμφέρου Aasb.J Lips habet οσου το συμφύρον, ii ne πρὸς το. recte. luit in aliis libris ισου το συμφέρον , in aliiS ον το προσφορου , inde consulis ambabus lectionibus exstit vulgata. possit quoque legi πρὶν οσον αυτω συμφέρον caut πρόσφορονb Oiδεν.
gentior manus , illa jpsa quae paragraphoruin
bestiis, ita inter homines uitam ducere consueuerunt: atque e X his alia longius, ut passeres & hirundines in tectis: alia i propius una etiam cum ipsis hominibus, ut canes. Adde quod pro temporibus quoque loca permutant, & norunt Om- nia, quae ad utilitatem suam spectant. In piscibus quoque & auibus ratio huiuscemodi ac consilium nihilo minus perspici potest. Quae quidem omnia late ac copiose a ueteribus pertractantur in libris quos de animalium prudentia conscripserunt. inter quos Aristoteles, qui haec accuratissime omnium persequutus est, omnibus animalibus ad uictum , & salutem optime eXcogitata omnia esse inquit. g Io. Qui uero natura haec ipsis inesse ait, ignorat se asserere, uel natUra ipsa esse rationalia, uel non natura in nobis esse rationem : quippe quae non quatenUs natura apti simUS, persectionis suae incrementum accipiat. Deus sane nequaquam disciplina rationalis euasit: non enim unquam fuit,
numeros ex editis eodicibus ubique adscripsit, & ex iisdem nonnullas mendas Cor reXjt , οἴκησιν supra versum adscripsit. Du- lcernit Aristotelis locus utrum hoc Vocabulum Verum sit & aptum. mihi quidem n0n lvidetur esse. malim potius una cum ἀίκησιν plane omitti & sententiam in αὐτωυ s-niri. REIS . Helictan. etiam non legisse Videtur : nec est in Meet m. sed Axii olei: quem Νoster laudat , των δέ αγρίων ορνέων, ά τ' Οικ σεις μεμηχάνηνται προς τοῖς βίους καῆ τὰς σωτηρίας των τέκνων. Ilisi. Alaim. L. IX.
275쪽
quando esset irrationalis: sed simul aefuit, rationalis etiam eXtitit : neque obstare quicquam potuit, quo minus ita esset, cum nulla disciplina rationem acquisiverit. At in animalibus, sicut etiam in hominibus, pleraque sunt quae natura edocuit: alia quae postea disciplina comparantur. Discunt enim illa quaedam a se mutuo, quaedam ut dictum iam est, etiam ab hominibus: praeditaque memoria sunt, quae ad susceptionem rationis & prudentiae pars praecipua est. Accedit quod uitia quoque & inuidiae in ipsis conspiciuntur. licet non ita late, sicut in hominibus, pateant. uitia enim ipsorum leuiora multo quam hominum sunt. Id quod conspicere inde facile possumus. Homo enim si domum aedificet , nunquam fundamenta eius iaciet, nisi sobrius ac compos mentis sit, neque si navim caetruat nisi sana mente sit, carinam substituet: nequessi
I. Οἰ φθόνοι A αυτοῖς.J Hoc non adeo Certum videri posset exploratumque. Pluto T. II.
malebat Fogeroue male. ego secutus sum quod OmNeS praesertint codae. κέχυυται. nisi quod Valent. perperam dederit κέκυιτα o quod quare sollicitaverint , eXputare nequeo. Be-
πολλἁ εν αυτοῖς η φύσις εδίδαξεν , τα δε ηδη παρέσχε και η μάθησις. διδάσκονται δε τα μεν , ὐπ' αλληλων , τα δε , ώς εφαμεν , υπὸ ανθρωτων. καὶ ἔχει γε μνη-μην , ηπερ εἰς ἀνάληψιν λογισμου
καὶ φρονησεως ετύγχανEν Οὐσα κυριωτάτη. εἰσι δs και αἱ κακίαι ,
καὶ δ οἱ φθόνοι εν αυτοῖς , εἰ καὶ μη * ουτω κέχυνται , οστερ εγἀνθρώποις' εςὶ γὰρ αυτών η κακία κουφοτερα της ανθρώπων. αὐτίκα ἀνηρ μεν οἰκοδόμος οἰκίας 3 θεμέλια οὐκ αν καταβάλοι , οτι μηνηψων , - ουδρ ναυπηγὸς νεὼς τρόπιν , μη υγιαίνων , οὐ δρ β γεωρ
ne Teliciano late pateant , seu late su lissat , uti supra i 2. οἱ D χύσιν της φαυλό
3. Θεμέλια καταβάλοι. J ΚαταβάλλεσLι θs μῖλιου id dicit Scriptor Epist. ad Hebr. VI, 1. ubi h. l. & multa alia adtulit IVet . q. O: δῖ ναυπηγὸς νεως τροπιυ.J Nempe καταβάλοι. propria locutio, qua illi praeiverat Plato , de Leg. Vil. p. 889. C. οἷου δή τις
S. Γεωργὸς ἄμπελον.J Sle ἄμπελον γεωργεῖ habemus apud Hero uiam VI a, 8. & ita
276쪽
γὸς αμπελον φυτεύσαι , μη πρὸς
ται δὲ σχεδὸν πάντες μεθύοντερ' ἀλλ' ου ταγε ζία. ζωογονει δὲ
ς λη. ο ὶ δεν δε επὶ των ζώων τὰς
ωδῖνας ὁ σύνοικος , και συνωδί' νει γε τα πολλα , Iσπερ και α λεκτρυόνες' τα δε και συνεκλεπEι ,ώς ταῖς περιςεραῖς οι ἄρρενες. καὶ τόπου προνοεῖ , ου μ ξλλουσι τίκ' τειν. καὶ γεννησαν Εκαῆον , Eκκαθθαίρει τὸ γεννώμενον καὶ Eαυτό. παρατηρησας x αν τις , κατίδοι καὶ συν τάξει ἰόντα πάντα , καὶ 7 διαπαντώντα μετὰ τού σαίνειν τω τρεφοντι , καὶ επιγινώσκειν τον δεσπότην , και μηνύειν τον επίβουλον. g II. Τὰ δε συναγελαςικὰ οπως τηρεῖ το δίκαιον τὸ προς αλληλα , τις αγνοεῖ ' τούτο μεν δ μυρμηροκων Euang. IoaAmis αμπελουργὶς VOeatur γεωργός, Cap. XV, 1. Vide ibi Grotium. 6. Oύτε μευ αὐτα επιβ.J MEυ delendum putabat Vir Erud. non putem. saepius Orationis explendae caussa hane voculam & similia inserunt scriptores, sed quae semper virorum doctorum censuram effugere non potuerunt.
si agrum colat, uitem conseret, nisi ad id praecipue animum aduertat: liberis uero procreandis homines fere omnes ebrii uacant. At caetera animalia non ita se gerunt : sed sobolis causa me tificant, ac pleraque eX ipsis ubi grauidam foeminam reddiderint , neque ipsa inire amplius tentant, neque si tentarint, foemina id tolerat. Qua in re quanta hominum contumelia &intemperantia existat nemini dubium iest. atque in caeteris animalibus alterius 'parturigines alterum etiam agnoscit: ac pleraque etiam simul parturiunt, quemadmodum gallinacei: quaedam simul incubant, ut columbi: locique ubi parituri sint, inquirendi curam habent. Vnumquodque item, ubi prolem edidit,& se &in lucem editum laetum expiat. In quibus si recte obseruet quispiam, ordine ac ratione progredi Omnia animaduertet. Nam & Occurrere genitori blandiendo , & agnoscere dominum , & indicare insidias alienorum. g II. Ea quae gregalia sunt , ut seruent ius quod inter ipsa est , i. gnorat nemo. id enim tum in formicis
tollendum hic ed poli προς αλληλα collocandum , aut latet in eo vocabulo aliud aliquid, aut tandem legendum εκα ς, scilicet μ.ρμή. quod l
277쪽
Dὸ Abstinentia Lib. III. 24 Itum in apibus, atque aliis similibus manifestissime patet. Quis palumbium ca
stitatem erga maritos suos nescit 8 quae si forte ab adultero compressae fuerint, eum si deprehenderint, confodiunt, ac necant. quis ciconiarum erga parentes iustitiam non perspexit Τ Propria enim quaedam in unoquoque Virtus eXcellit, ad quam a natura effectum idoneum est: ita ut neque natura, neque stabilitas uirtutum adimere ipsis rationalem uim debeat. Illud enim conuinci fortasse posset, si non Opera uirtutum, rationalisque solertiae conspicerentur. Quae licet non intelligamus quomodo agantur, quia in cogitationem eorum penetrare non ualemUS, non Propterea tamen damnanda ita a nobis sunt, ut ratione carere omnino eXistimentur. Nam cum
neque in dei mentem insinuare nos ullo
mo. quod posterius videtur esse. REIsς. Saepe fit apud Veteres, ut substantivo adponant adietiivum vel pronomen alterius generis. hoc inde ortum Videtur, quod animo scribentis obversaretur alia VOX, quae idem exprimeret. Res toties inculcata, ut vel unum o Graecia aut Latio exemplum addere nolim. Hoc loco γενος , aut simile quid subintelligi potest. a. Σωφροσύυην φαττωυ &c.J Σωφροσύvης obsequens ἀνηκοος. REIIIc. Sic qUOque CorreXerat Fugeroth recte , nisi e superioribus τις αγνοεῖ repetere Veli S. nam dein legendum
lumborum castitate agit Aelian: H. Anim: IlI, g . qui adulteria morte eos punire etiam tradit. Plura de hac re S. mPl arto Hierog: pari. II. L. l. c. q.
κων Εκας ον , τουτο δὲ καὶ μελιτ- των , καὶ των ὁμοιων. τις ὁ ῖ a σωφροσύνην φαττων πρὸς τοὐς συνοίκους , αἱ κώ μοιχευθ εῖσαι , α- ναιρούσιν , ει λάβοιεν τον μοιχεύσαντα , a η της των πελαργωγδικαιοσυνης προς τοὐς τεκόντας α-
βεβαίου δια τουτο ἀφαιρουμενου
λέγχειν δει , ει μη τα εργα αρετων καὶ ' λογικης εντρεχεί- ας οἰκεῖα. εἰ δὴ μη συνίεμεν πως πράττεται , δια το μη εἰσδύ-
νξιν αυτων εις τον λογισμὸν δύνα - σθαι , οὐ μεντοι δια τουτο ἀλογίαν αυτων κατηγορησομεν. ουδε
γαρ θρού τις εις τον νουν διαδυναι
των πελαργ. Ut modo dictUm est. mecum fa
cit Cel: Abrefob: Ciconiae pietatem passim
VetereS praedicant. περὶ μεν οὐν των πελαργων, ρτι ἀντεκτρεφουται , θρυλλεῖται παρ . πολλοῖς,
ut dicam cum Arsolo Hist: Anim: L. IX. e. I 3. Paullo post pro ἀφαιρουμενου perperam est in Cossi Li . ἀφαιρουμEV. q. Αογικης εντρεχείας.J Aογικη ευτροχεια est rationalis, ut ita dicam , IOIDUID, rationis ustis. Saepe quidem notat sollertiana cum aliqua malitia mixtam , non tamen semper, sed in bonam quoque partem sumitur. Sic locum, quem sub manifus habemus, ex
alienum Protiua ab hoc loco istud S. Paulli Ed
278쪽
ἡλιου συνηγEσαμεν τοῖς νοερὸν καὶ λογικὸν αυτον αποφηναμενοις. 9 12. Θαυμασeis δ' αν τ:ς τους την δικαιοσύνην Εκ τού λογικού συνις άντας , καὶ τα μη κοινωνούντα των ζώων , αγρήα και αδικα λεγοντας , μηκε τι δρ δ αχρι τούτων κοινωνούν των το δικαιοσύνην * εκτEινοντας.
οις καθάπερ γαρ επὶ των ανθρώπων ὀίχεται το ζην , αρθείσης τῆς κοι
δων , οἷον αἰγες , ' τοι , πρόβατα , ἄνοι , ἡμἱονοι τῆς μετα αν- θρωτων κοινωνίας ἀφαιρεθεντα , Eppei.
καὶ ἡ δημιουργήσασα αὐτα φύσις ,
3 εν χρεία των ανθρώπων κατEgησεν , τούς
modo possimus, solis operibus perspectis assentimus iis qui intellectualem &
rationalem esse ipsum asseruerunt. 9 12. Mirari autem merito quispiam istos posset, qui cum e X ratione ius constituant, & quae societatem nullam cum hominibus habent animalia, agrestia, & iniusta appellent, non eo US-que tamen iustitiam porrigunt, ut ad ea etiam quibuscum societas est, pertingere asserant. Quibus uidelicet non secus atque hominibus sublata societate uita etiam tollatur, necesse est. A-ues enim & canes & ex quadrupedibus multa alia , cuiusmodi sunt caprae , equi, oues, asmi, muli, si hominum societate frustrentur intereunt. Ut quae i
psa procreauit natura & ipsa in hominum
ad Roman. XI, 3 . γαρ εγνω v pu κυρίου; ubi e profanis in hane sententiam io. Iherti. Deum tanquam humanae menti in pervestigabilem saepe religio nostra nobis sistit, quod non ignorabat Porphyrius. Vide Iobi
cap. X , q. l. ad Corinth. ll, ID & 1 I. Le. 6. Των ε γωυ τού ηλιου &e.' Potius legi debet θίού. Ferri tamen potest ἡλίου. sed non est tam commoda lectio. VALERI. Solem &alia corpora caelestia pro Diis habςbant Pythagoras, Plato & alii, quae λογικὰ, mente praedita credebant, ut alio iam loco dictum e r. μεγάλους θεοῖς solem & lunam vocat Pictio de Leg. Vt I. p. 9OI. μέγαν 'Hλιον, το
turam diffusum crederent Pythagoraei , a quibus id acceperunt Stoiei , solem tamen& alia caelestia corpora pro praecipua ejUS imagine habebant. egi γλρ πας ο λογιος δακοῦ-
σμος , μετἁ τοτ συμπεφυκότος αυτῶ αφθάρτου σωματος, ε κὰν ολου τού δημιουργού , ut dicatu cum Hieroclo ad Aur: Carae: Pyth: p. 18. I. Aχρι τούτων κοι9ωv.J LogendUm τως- R is Q. Utique, nisi subintelligaS των συναγε-λας. κων. de quibUS II. dicere coeperat. L f. κοινουντων e correctione eadem vetusta
2. 'Εκτρωουταζ olli. J Illud οῖς nihil valet. ideo delendum Videtur. VALENT. Olli delendum , ut vitiosa iteratio extremae syllabae vocabuli prorimi εκτείνουτας. REis . Silices concoquat qui haec , Ut antea edebantur, ferret. οἶς connecti solebat cum praecedenti εκτείυοντας. Post quam Vocem si signusndistinetionis ponas , sensuS OVadit Commo-
279쪽
& homines in ipsorum indigentia uideatur ea de causa constituisse, ut commune ius & ipsis erga nos, & erga ipsa nobis in- generaret. Quod si nonnulla sint, quae aduersus homines efferentur, mirandum non est. Verum enim illud est quod ab Aristotele dicitur: si enim inquit, alimenti copia omnibus suppeteret, neque ipsa in se mutuo, neque in homines feritatem ullam exercerent. Victus si quidem quamuis tenuis ac necessarii, & sedis causa Om. nes ipsis & amicitiae di inimicitiae existunt. Nam si homines in eam angustiam necessariarum rerum, qua caetera animalia opprimuntur, redigerentur, quan . tonam illis quoque quae agrestia uidentur, feriores atque immaniores evasuros
censendum est ΤId bellum indicat, in quo ne a se ipsis quidem mutuo deuorandis abstinent. quin etiam sine bello & fame
mansueta quae cum ipsis degunt animalia , necare ac comedere non uerentUr.
REIsIT 'Eυ χρεία in Od. L f. superscripserat manus recentissima. Vetusta dederat ἐκροία.& sic erat quoque in Merem. q. 's1ς αφθου αν εἰ. Transposui ει αφθουίαυ. VALENT. Locus hie bene habet. mollioris soni gratia post posuit Aristoteles Conjunctionem εἰ. REIsK. Verissime. Fugerolse etiam εἰ ante αφθουἱαυ locari voluerat. pro ἀφθ. Lip αφωυίαν, sed quod noVa manu S CorreXerat. Respicit illa Arri ot: H. A. L. IX, I. κινδυνευει δε, εἰ αψ ονία τροφῆς εἴη , πρός τε τοὐς αυθρωπους αν εσχον sic ibi pro αυίχειυ legendum esse Porphyrii hic locus suadere potest
τιθασσως , τα νυν φοβούμενα αυτων και αγριαίνοντα, και προς αλληλα του αυτον τοῦ πον. & in
αγρίως' ταυτης γαρ χάριν , καίτοι αναγκχιας
ουδε γεύσασθαι φείδονται ἀλληλων '
rat τόκου. Vctunt. etiam suspectum sibi l cum este a fietas eo significabat. Frustra. sedis caussa saepe rixas inter animantia gliscere notissimum est. Agri 9t: l. laud. πόλεμος μsv
οἶν πρὸς αλλα τοῖς ζωοις ες ιν, οσα το ς αυτούς τε κατέχει τόπους, και απὸ των αυτων π ἰῶται τῆν ζω 9. Sequentia id firmant. Supra dixerat ' IO. και τί που προνορῖ, οὐ μελλουσι τἱ
280쪽
ημας τινα σχεσιν. καὶ μην διατρ αλογα εἶναι , αφρρουν την προς τα σχεσιν , εποίουν αλογα , δε ειτα εχ της χρEίας ην αναπτόν' των την προς αὐτα κοινωνίαν , οὐκεκ του λόγου ' * ηψν δε εἰ λογικα προυκειτο δελαι , οὐκ εἰ
συνθηκας προς ημας πEπρίηταί. E-πεὶ καὶ των ανθρώπων ου πας η'πιν συντίθεται , καὶ ουδε μ τον μη συνθεμενον εἴποι αν αλογον. καίτοι τα πολλα καὶ Πούλευσεν
αγνωμοσύνης ανθρώπων , ομως υροπὸ σοφίας , καὶ δια αιοσύνης τοὐς
g Ia. At enim diceret quispiam, esse
quidem ea rationalia, non habere tamen respectum aliquem erga nos. Irrationalia primum ipsa faciebant, atque eX eo quod essent irrationalia nihil ad nos respicere assirmabant: deinde ex usu quem ex ipsis percipimus, non eX ratione societatem erga ipsa esse nobis asserunt. Nobis uero rationalia ne sint,propositum est demonstrare, non an nobiscum pactum ullum habeant, quippe cum ex hominibus quoque non Omnes nobiscum pacto coniuncti sint: & nemo tamen propterea irrationales esse dicat, qui nobiscum non consentiant. At qui multa etiam ex ipsis seruierunt hominibus,& ut dixit quidam admodum recte, licet ex hominum ignorantia & iniuria seruirent, ipsa ex sapientia & iustitia ipsos dominos ministros &procuratores silos reddiderunt. Ac uitia quidem ipsorum perspicua sunt, eX quibus rationalis facultas elucet. Nam &inis I. ' Eπσιτα σκ της χρείας &c.J Pro ην ανα- πτόυτων ego libenter legerem ἀνηπτοντο. VA-LκNT. Deesse aliquid hic videtur. forte sic
c'nvicti, negant nobis cum illis foedus esse. utqui hoc eorum es, qui nosram cum illis c munionem a nec spinis , S utilitate , risu re Vatione repetunt. REISK. Vellem εποίουν χλίγα, antea ibi maximum distinctiores signum ponebatur) επεὶ εκ της χρεἱας Respondet illis , qui non rationem quidem animantibus denegabant, sed nullum ad nos respectum ea habere pertendebant. At Vero, dicit, σχε mu istam sustulerunt, quia rationis capacia non esse ducebant, id quippe
CX eorum usu erat. Erant nempe qui animantia εκφυλα και ἄτιμα της κοινωνίας dicebant. L. I. l ψ. intercedere tamen illis κοινωνίαν cum hominibus in superioribus docu
2. 'H αξυ δῖ εἰ λογικ J Stellulam hui etiam loco adfixerat Valent. quem bene se habere recte observabat Reis ius , 1i eo quem secuti sumus modo distingueretur. Au- tua secus fieri solebat. εἰ hio est δτι. 3. Ως δουλεύοντα θ πις delendum , ut male iteratum e proximo ορθως. REISK. Paullo post , pro ζηλοτυπούσιν Moerm. ζηλούσιν.