장음표시 사용
291쪽
scibus , ni si ui occisa fuerint , in
cibum sumeret nemo. Qua in re multa iniustitia procul dubio est. Adde uero quod ut Plutarc is quoque inquit, non propterea quia natura nostra quibusdam indiget , eisque utitur, continuo in Omnia proferenda iniuria est. Conceditur enim ut pro necessitate quadam tenus detrimentum inseratur: siquidem a plantis etiam si uiuae permaneant, quicquam sumere detrimentum est. Ex insolentia autem & ut uoluptatibus indulgeamus , caetera quoque detrahere, ac perdere, summae feritatis esse atque iniustitiae uidetur, quippe cum eorum abstinentia neque ad uiuendum neque ad bene vivendum impedimento ulli nobis sit. Nam si quemadmo. dum aere & plantis & fructibus , sine quibus uitam traducere non licet, ita α καὶ αυτὰ βία ἀναiρούμεν , οὐκ
αν τις προσενεγκαιτο. ωςτε πολύ τοαδικον εν τούτοις. αρχην δὴ , ως
καὶ si Πλούταρχος φησὶν , ο αε πεὶ δρῖταί τινων ημῶν η φύτις , και χρωμεθα τούτοις , η eπὶ
παν προακτέον , και προς πάντα , την αδικίαν. δίδωσι μὲν γὰρ
και παρεχει τοῖς ἀναγκαὶοις την
φυτων , καίτοι ζωντων μενόντων .7 το δ' Sκ περιουσἱας και η προς ηδονην ἀπολαύειν ετερα καὶ φθεἱρειν , της παντελοῖς ην ἀγριότητος
θ-τίδικ. Vide IV, 16. ει quippe & ι passivin hisce permutantur, ut dictum alibi. Cons. V. D. ad Hel cho in Sis τιλα. Fogerolle illa πλὴν ιχθύων male interiecta putabat, & merito , Ut opinor. Ineptus aliquis monachus videtur Volui e , nos piscibus , α καὶ αὐταβία αναήρ. respectu habito ad ζωαθ extra aquam sua morte exstinctis vesci. quem enim nos incolimus , locus ipsis est tanquam Orcus , in quem simul atque pervenerint moriuntur , ut pulcre Flui. T. II. p. 669. D. 6. Πλούταρχός φησι9.' Lege quae de hisce disputat Plut. Symp. L. IX, 8. Paullo post ἐν ante ὀιναγκαίοις inseruerat Volent sed contra codd, fidem, ' citra necessitatem. 7. Τὸ δ' εκ περιουσίας. J Trita locutione sic
Suidas in V. loquitur. Diod. Sic. am SP.
alia Venuste transfertur, de quibus ibi ma-ζnUS Comment. Aliquando etiam de iis dicitur , quae facile & sine labore adquiruntur. vid. Cafaube ad Strabone II L. p. 6O. Oster h. l. ante oculos habuisse videtur illa Di ot: Topic: ill, a. το δε εἶ ζυν, ες.υ En
λυξιυ p rdere , ae fruere ex A effecerunt librarii A , quae duae literae saepe inter in permutantur. REISI . Ingeniosa utique Coniectura , licet ego vulgatum Praetulerim
292쪽
ζώων και βρώσεως σαρκών Στυγ' άνομεν δεόμενοι προς τον βίον , ἀναγκαίαν η φυσις συμπλοκην εἰρο
εἰ δὲ πολλοὶ μεν ἱερεῖς θεῶν , πολλοι δου βασιλεῖς ἡ βαρβάρων
ὰγνευοντες , ἁπειρα δε γενη ζώων , το παράπαν οὐ θιγγάνοντα της τρήαύτης τροφης , ζύσιν , καὶ
o μεν αὐτού σωτηρiας ενεκα και παίδων , η πατρὶδος , η χρημα τά τινων παραιρούμενος , η χύ ραν επιτρίβων και πόλιν , I ίχειν προσχημα της αδικίας τηνανάγκην ' οςις δε ταυτα δρα διὰ πλουτον , η κορον , η ηδονὰς τρυ'
πολαύειυ ad Voluptatem refertur , sive honestam , sive pravam & luxuriosam , Unde Hef Ἀπολαύει. τρυφῶ ubi vid. ADert: ἀπολαύσεις i Ungit ταῖς κ δοναις infra i 2O. hine ἀθολαυςικA idem aliquando quae Ηουι- αα , uti huiuS generis homineS kπολαυτικοί, eorumque Vita βὰς ἀπολαυςικος dicitur. Vid. Gala : ad Anzon: III, 6. praegnans itaque sensus est in illis Paulti I. ad Timoth. VI, I7. DeUS praestat πάντα πλουσιως εἰς ἀ
ita animalium caede quoque & carnium esu indigeremus , necessario iniustitiae huic innexa natura nostracsset. Si uero multi & deorum sacerdotes , & reges barbarorum pie& caste uitam ducentes : quin Gliam innumerabilia animalium genera huiuscemodi cibo nunquam prorsus gustato , & naturali fine ac bono non frustrantur : quomodo non est absurdus , qui si cum aliquibus bellum gerere cogamur , neqUe cum illis quibuscum licet uiuere nos pacifice iubeat : Sed uel erga nullos iustitia utendo uiuendum , Uel
erga omnes utendo non uiuendum
censeat 8 Quemadmodum igitur apud homines qui salutis suae , &liberorum , & patriae causa uel pecunias aliorum rapit , uel regi O-nem & ciuitatem opprimit , is necessitatem habet , quae aliquo modo iniustitiam eXcuset : qui uero diuitiatum & uoluptatum insolentia ,
non Vel potius ἁγυς σαυτge, deesse Videtur λεγου- ται , Vel φίρρυται , Vel ἰς ρηυται vel simile quid. REIsΚ. De voce θιγγάγει9, quae sequitur, Vide ad Il, 33. IO. 'H προς π υτας Cod. Li . & Meerru. προς πάντα. quod praei et O. MOX ante αυτρύ FGeroth in sarciebat της, sine iusta caussa. lII. ' Eχει πρόσπιμα. In prioribus editioni-lbUS erat σοιν, quod quare mutaverit Valent. lqui εχει dabat, non video. pertinet ad sequens δοκοῖ. tuetur illud etiam Meerm.
293쪽
non necessitate aliqua inductus idem facit, iniustus, incontinens, atque improbus existimatur. ita plantarum detrimenta , ignisque & aquae consumptionem , Ouium tonsuras , ac lac , boumque subiugationem hominibus concedit deus: cumque his ad salutem & conseruationem sui utantur, ignoscit At animalia iugulare,& concisa caedis ac sanguinis plenos non alimenti & repletionis , sed uoluptatis & gulae causa edere , illud uero supra modum iniustum ac scelestum est. Nonne enim est fatis, quod cum laboribus nullis Opprimi deberent , ad defatigationem usque ipsis utamur p
-12. Ἀμικτος ε αι δοκῶ.J Elegans VOX. ἄμικτοι , ἀνεπίμικτοι , ἀπρόσμικτοι , δυσεπίμικτοι,
omnes illi , qui peregrinos iure commercii excludunt, eorumque consociationem atque aditum recusant , ut bene Weptinge ad Herode I, 25. recte ergo i Unguntur ἄμικτος, ἀκρατης και πονηρὸς , ut apud Luciano Ver. Hist. l, 35. χαλεποὶ , βαρεῖς , ἄμικτοι καὶ ἁ- γριοι. infra το δυσεπίμικτου nobis occurret IV, 6.Ι3. Καὶ πυρος και ναμάτω9 Aυαλ. Forte καὶ δ α πυρος και v. 9 consumtiones frugum fa-tras adminiculo ignis I aquarum. significat earum coctiones. REISK. Suspicabar καἰ πυρου, siVe πυρων, quae VOCUS saepe permiscentur, ut ostendit elingi ad Disi I, 72. qua re enim frumenti hic mentionem omisisset 3 sed obstant uάματα, quae etiamsi man US pruriant, tentare non audeo. Paullo ante Meerm. οὐτως τὰς. I . Zωα ἱπάγειν J TogeroII. & Valent. cor- re erunt ζωα δs υπάγειν, idque etiam iubeti Cod. Meerm. Paullo post Abressius res n-lgebEt ὐπερφυως ως, ut saepe Pictis. IS. Προκάμυουσι 3 Substitui προς καμάτους. t pro ἀντὶ ἰουλα legebatur prius αυ δουλα. Vid. φωσας , και αποπληρωσεις Ουκ α'ναγκαίων ποριζόμενος επιθυμιων , δὴ ἄμικτος εἰναι δοκεῖ , καὶ ἀκρατης, καὶ πονηρός. ρυτω τὰς μεν εἰς φυροτὶ βλάβας , δῖ και πυρος και ναρομάτων αναλώσεις , κουράς τε προ
βάτων και γάλα, βοωντε ε ξημ ρωσιν καὶ κατάζευξιν επὶ σωτηρία καὶ δια- μονη τοῖς χρωμενοις ὁ θεος δίδωσι συγγνωμην. ἔ- ζωα ὐπάγειν σφαγαῖς, και μαγειρεύειν , ἀναπιμπλαμενους φόνου , μη τροφης η πληρωσεως χάριν , ἀλλ'
ηδονης και λαιμαργίας ποιουμενους τελος , ὐπερφυὲς ως ανομον καὶ OEινόν. αρκεῖ γὰρ , οτι μηδεν πονεῖν δεομενοις χρωμεθα προκάμνουσι.
Plui. de Sollert. Anim. VALENT. Προκάμνουσι bene habet. προκάμνειν est loco alterius laborare , & praevia sua opera succedaneam alterius operam magna parte molestiae relevare . sed deinde leg. est και μοχ ούσιυ , 7π
schyli, etiam a Plut. saepe recitatu S. REIs . Priores edd. post προκάμυουσι sensum claudunt, & μόχθους, qui Aeschyli esse haud videntur , sequentibus iungunt. Potuit tamen Noster μόχjους 2ππωυ - dicere ἀυτίδουλκκ. π. E. Ut Oidem illi Aeso I. in Prom. Vinet. 463. dicunt Ur, Θ τοῖς μεγίςων διάδοχοι μοχ ημάτων. quae ex Eodem sequuntur , laudat Ptat. T. I l. p. 98. C. & p. 96q. F. sed diverso modo. Priori loco:
In altero autem οχείαν, ἀντὶδουλα & ἀυδέκτονα habet. Est ergo & ex illo & c Nostro priori in loco ἀυτίδουλα pro ἀυτίδωρα apud Pist. legendum, quod in posteriori sine dubio contra I lan r. Pavius ad Ag c l. Fragm. p. Ilo . e Porpb. adseruisset, 1i Nostri recor
294쪽
καὶ μόχθους πων , ονων τε Οχείαν καὶ ταύρων γονας , ως Αἰσχύλος φησὶν , δουλα καὶ πόνων εκ δεκτορα χειρωσάμενοι καὶ καταπ
ζωὴν διολλύντας και διαφθείροντας,δ ἡδύσματα πλησμονῆς. , καὶ καλ'
λωπίσματα. προστίθεσθαι τραπεζης , τίνος αναγκαίου. προς σωτηρίαν , ηκαλου. πρὸς ρετhν , ἀφαιρεῖται τον
ἰον ; ου μην ἀλλα καὶ τοῖς ζωοις τας υτα παραβάλλειν , κομιδῆ βἱαιον. τα μεν γαρ αἰσθάνεσθαι πεφυκε καὶαλγεῖν, καὶ φοβεῖσθαι , καὶ βλαπτε
re αι διὸ καὶ ἀδικεῖσθαι ' τοῖς δε. ρυθίν εςιν αισθητὸν, ουτως δε ρυδε αλ-λότριον , ου δίφ. κακὸν , ουδὲ βλάβη τις ,
πά datus esset. nam pro au λυλα legendum esse λυτι υλα non dubitabis. οχείαν Cebiculum Latinus & Gallicus interpres dedit. οχεία potius c9illis , foetus. Legebant οχεῖα, &re e. ut priori in loco P t. cui in altero si e etiam restituit Reis . Anim . ad Plui. p. s 8. qui οχεῖα Vehicularia instrumenta esse eet , ad diaque οχεῖα ον sunt όνοι οχοῖντες.
equis & asinis adgestandum tauro ua
que sobolem , ut Aeschylus i quil
la seruitutem ad uolam. Hac trac m
ci. Nostri laboris, ut etiam stibeat iuga. g I9. Nam qui non vesci boue nos censet, neque eX ullo spiritu aut uita
corrupta mensarum Condimenta conquirere, qua re uel necessaria ad salutem, uel honesta ad uirtutem uitam hominum priuat. Plantas enim comparare animalibus uelle ualde absurdum , ac uiolentum uidetur. quippe cum animalia sentiant, doleant, timeant, & Osifendantur, atque iccirco iniuria assici possint: plantis nullus sensus adsit, attaque ideo neque alienUm, neqUe malum , neque laesio aliqua aut iniuria accidat. Conciliationis enim omnis,& alienationis principium sensus est. Conciliationem uero principium iustitiae Zeno statuitia At Uero quo pasto ab surdum non est, cum multos
homines sensu tantum uiuere , mentem autem & rationem nullam propemodum habere uideamuS : multos item
signiscatii tamen fotus melius respondet
295쪽
item qui saeuitia , ira , ct insolenatia feras uel maxime horribiles superent , parricidas , nefarios , ty
rannos : erga eos asserere nobis esse ius : erga bouem autem aratorem ,
& domesticum canem , & pecudes quae nos & lacte nutriunt , &tonsura uestiunt , nullum esse ius
dicere δg eto. Sed illud scilicet Chrysippi uerisimile apud istos est: Nos nostri & deo.
Tum causar animalia caetera nostri causa
laeta a diis fuisse: atque equos quidem simul nobiscum bellum gerere, canes simul Uenari: pardos, ursos & leones uirilem egercitationem nobis exhibere: suem
πάλιν ωμοτητι και θυμώ καὶ πλεονεξια τὰ φοβερωτατα των θηρίων ὐπερβεβλη
κότας , παιδοφονους και πατροκτόνους, - τυράννους καὶ βασιλεων υπουργοῖς, προς μεν τούτους 3 οἴεσθαι εἰναι ημ ' προς δε τον ἀροτηρα βουν , καὶ τον σύντροφον κύνα, και τα γάλακτι μεν τρά
φοντα, - κουρά δε κοσμούντα θρεμματα
μηδεν εἶναι, πως οὐ παραλογωτατόν Egιν,3 2 o. Ἀλλ' εκεῖνο νη Δία τού μυ- σιππου πιθανον η , ώς ημάς αυτων και ἀλληλων οἱ θεοι χάριν εποιησαντο , ημων δε τα ζωα , συμπολεμεῖν μὲν 7ππους , και συνθηρεύειν κύνας ,
ανδρείας δὲ γυμνάσια παρδάλεις ἔκαι ἄρκτους και λέοντας. η ὁδε δ υς ,
2. Τυρ υνουέ καὶ βασιλέω9 ύπουργ. ' Haest eX-plicari debent e more illorum, qui in libertate viVentes regium nomen in Odium voca. Tunt. Cum enim libera regna facilius in tyrannidem abjrent, istud vitium quasi regno insitum eXagitabant. Hi ne regis DDEVE , regis & crudeliter facere ac similia Latin js, o regum vocabulo animi inpotentia atque ipsa tyrannis exprimitur, ut ostendit Schulting. ad Senec. H. ContrOV. IS. βασιλεῖς και τύραννος eamdem ob caussam DemosBeniatque aliis iungi solent. 3. Oγεσθαι Auαι ἡμῖυ Supplevi το δίκαιον. sensus enim Verborum id flagitavit. VALENT. Forte ογεσθαι οἰκεῖόν τι Vel δίκαιουθ εἷναι ἡμῖν. RE ISK. Τὸ δίκαιου in margine iam norarat Euit. Lug n. eoque modo sensum esse supplendum res ipsa loquitur.
q. Κουρα δε κοσμ. θρέμματα.J SpEμματα pecudem h. l. notant , quo ideoque UtuntUr, qui eamdem notionem Euang. Danu. IV, I 2.
adserere student. Cons. I et sen: ego Ilis accedo, qui domesicos ibi intelligunt. I. Κm ἄρκτους. θ in Cod. Li . Gκους a prima manu , quod recentior correXit Γρκτους. poterat ea Opera supersedere , nam ἄρκ qnon minus quam 1ρκτος Usurpabatur. REISK. Αρκους etiam dat Meerm. 2. Υς ου δ ἁλλο τι πλρυ θύεσθαι εγο Paullo aliter infra ἶς φύσει γέγονε προς το σφα
ουδῖ προς ἄλλο τι χρησιμον ἡ προς βρωσιν. hi Cpropter sacrificia natum dicitur animal. OPAL
XV. Metam. m. - - - - S prima putatur
Eleganter Clem. Gez. Strona. II. p. gos. D. λέγεται γ' οὐν τινα των φιλοσοφούντων ετυμολογουντα την ζυ εἶναι φλαι ως εἰς θύσιυ καὶ σφαγῖν μόνον επιτήδειον. Varro de R. R. II. q.
Sur Graece dieitur ζζ, olim thlisus dicitis ab suillo enim genere p coris : =HODII di initium primum jumtum videtur. Ubi pro ii sus e Clemente rescribo I s. nee dubito, quin Philosophus ille, cuius Clem. meminit, quemque so nescire ad Varron. dicit Sciat. lit Cleanthes, cuius testimonium stati in producetur. De suibus venuste Λesopus ,
296쪽
γλυκυθυμίας , τας τιτθας υπερβαλλόμενος καὶ καταπυκνώσας ταῖς η - λναῖο καὶ α πολαύσεσι τον περίγειον τόπον. οτω δη ταύτα δεκεῖ τι του πιθανού και θεω πρεποντος μετεχειν , σκοπεἱτω τι η προς εκεῖνον ερεῖ τον λό-
λου πεπἱςευται, ut dicit Aeli auo H. A. lX, 28. Otum quam proterve ideo ludaei olim habiti , Cum Carne suilla abstinerent. Adscribam modo dictum Antiochi Eleazaro : δία τὸ γαρ της φύσεως κεχαρισμένης καλλίςην την τουδε του ζωου σαρκοφαγίαυ βδελύττη ; καὶ γαρ
p. 7I8. B. Atalmam illi pecudi datam pro ale. nu pi ire ei et, id dicit Cicero in loco a Sriburge ibi ex Citato , & Rillersbe ad Fo ph. Vii. Pyth. I. Π ΚΔι καληφας J Ita melius, quam, quo iuero, hic enim scilicet gratia iucundissi. ma consistit, non ob aliud quicpiam D. Etum fui sie, sed carni eius , ut nobis Op-1onium procuraret , deum animam loco salis miscuisse. qui quidem etiam ut tu.sculi, & cupediarum copiam haberemus, uaria Ostrearum genera, & purpuras,& urticas , & diuersas uolucrum species produxit, neque aliunde nobis praepa. rauit, sed tanquam magnam sui partem
hic nos ad suauitates conuertit , condi- imentorumque illecebris nutriceS eXUperans, totum circum terram locum uoluptatibus, & iucunditatibus repleuit. Itane haec habere in se probabilitatis qui epiam, deoque conuenire ullo modo uidentur Τ Sed uiderit quiuis, quid ad
nomine aliis etiam scribitur , ἀκαλύφη. qua de re D. ADe ad Here obe in V. 6. οὐκ αλλαχόθεν.J Bene habet hic locus,
quamquam est paullo obscurior. οὐκ ἀλλαχό-θsu ideira est atque οὐκ ἀπ' αλλης τινος αἰτιας.
non alia quapiam des caussa, sed quos ipsa
sui magnam partem suo conluti siet. hoc est, sed tanquam si ultro deus curarum suarum magnam partem huc contulisset , & informando hoc rerum universo hoc inprimis spectas et , ut homini voluptatum copias quam maximas suppeditaret. REIS K. 7. Τρειας εις γλυκυθυμίας.' Sic distinguo τρήιας , εἰς γλυκυθυμίας τας τιτθας ipsas nutrices vincens studio nostro animo rerum suavitatibus ingerendis gratificari. MOX ὐπερ- βαλόμενος. in aOristo. REIS . Immo Vero θρεψας malim, quod Clar. Abrefctio etiam placebat. Saepe ob literarum adfinitatem confunduntur illa Vocabula. 8. Προς εκεῖνον ερεῖ του λόγον. J Plato in Sopθ. p. I 68. σκοπῶν χρη τι προς το ερωτω- μενον αποκρινεῖται. Locutio e iure petita videtur,
297쪽
De Ab hyinentia Lib. III. 26 i
lllam Carneadis rationem respondeat. unumquodque inquit, quod natura enfectum est , quando finem illud consequitur , ad quem natura est factum , utilitatem consequitur. utilitas autem communiori significato pro bono usu quem isti appellant , accipienda est. sus autem ad id factum est, ut iuguletur, ac comedatur. sus igitur cum editur , finem consequitur 1uum , & utilitate asscitur. At si ad hominum usum animalia deus produxit: cui usui nobis futurae sunt muscae, culices, uespertiliones, sca
rabei, scorpii, uiperae Τ quorum alia& uisu turpia, & tactu immunda, &
odore intolerabilia & uoce iniucunda & horrenda : alia perniciosa Om
ἀνθρωπων χρησιν ὁ θεὸς μεμηχάνηται τα ζώα , δη τί χρησόμεθα μυί-
μεν ὀραν ειδεχθῆ , καὶ θιγγάνειν
μιαρά , καὶ κατ οδμὰρ δυσανά- σχετα , καὶ φθεγγεται δεινὸν καὶ
tηr , de illis qui ad adversarii argumenta respondent, vel nihil habent quod opponere
queant. Luciano in Iove Tragoed: τί ουν προς ταυτα ερεῖς. eadem prorsus formula, Opportu ne loeum illum contendebat Do 2: Marious)qua S. usi. ad Rom. VIII, 3I. τί ουυ ερού- μεν προς ταυτα. Ubi perperam , ut Videtur, Vir Clar. προς per de Verti Volebat , quod hie non magis notat quam in loco, quem adducit ex Epis. ad Hebr. IV, 3. ubi intelligo de illis , qui Coram iudice rem agunt , Ut apud Dion. Hal. VI. p. 374. του δῆμον ὁ λόγος αναγκαῖος γίγνεταί μοι. Nostrae huic locutioni similis etiam illa Iuliano ad Themis p. 2S6. B. πρὸς ηυ ρητέον. Paullo ante pro ὀτω Cod. Li . οπως. & post δοκεῖ Omittit τι.
9. TM ωφελείας νυ ευχρη αυ λ. Melius Cel. Abrefch: το τως ὼφελ. Res mediaS χρ σιμα - εἴχρη dicebant Stoiei, αλλ' ουκ ω- φόλμα titilia, non con cibilia. Vide Gaiah: ad Antone VI, 45 . IO. Η Θῖ υς. J Forte si δῆ. quo s eris porcus. est initium refutationis ab absurdo ductae. Concludit sic. si verum est id quod Carneades dixit , & verum porro si est, quod Vos amrmatis, animantia Vestra gratia esse creata , consequetur , eXpedire sui ut mactetur , sed absurdum hoc est , salsularergo Vestrum est scitum. REIsK. II. Τι χρησόμεθα μ. Le. Hieron: Adu: Iovin: lI, 6. Si enim omns quod moveturs vivit ad vescendum factum es, re pom eant mihi cur elepfanti , cur D9nES , urse, leopardi, lupi: cur vipctrae, scorpii
cimices , cutices pulicesque e cur NDDur , aquiM quis no rum leonem , quis D seram , quis Vulturem , quis ciconiam quis mimum , quis reptantes in lito ibus Nermiculos unquam comedit flΙ2. 'Oλέθρια τοῖς τυγχανουσιν. ' Τοῖς εντυγχά vovo. φάλαιναί τε in nomin: propter laqueiaS
298쪽
τοις τυγχάνουσιν. φαλαίνας τε λῖκαι πρἱςεις καὶ τὰ ἁλλα κητη ,
τρος ημάς γεγονέναι , προς τω συγχυσιν εχειν πολλην καὶ ἀσάφειαν τον διορατμον , ουδε εκφεύ 'γομεν το ἀδικεῖν , επιτιθέμενοι
καὶ χρώμενοι βλαβερίς τοῖς οὐ δι' ημιες , ἀλλ' σπερ ημεῖς καροτὶ φύσιν γεγενημένοις. εω λεγξινο τι χρεία το προς ημας ορίζον' τες , οὐκ αν φθάνοιμεν εαυτοῖς ενεκα των ολεθριοτάτων ζώων , οἷα κροκόδειλοι , καὶ ψάλαιναι , και δράκοντες γεγονέναι συγχωρουντες. ημῶν μὲν γὰρ ουθεν απ' εκεἱ- νων υπάρχει τὸ παράπαν ὐφελε σθαι ' τα δε ἁρπάζοντα καὶ λα-
φθεὶροντα τοὐς παραπίπτοντας αν'θρώτους , βορά χρηται , μηδὲν η μῶν κατὰ τουτο δρώντα χαλεπώρο
exponi potest per ellipsim σου quod ad , qua de Peria: ad Aellum V. LI. VI, I. I 3. Και πρὶςεις.J Φαλαι9αι & πρχεις iunguntur etiam Alfem L. VIII. p. 333. F.
nino occurrentibus sunt. quid Τ nonne
in balaenis, & pistricibus & immanibus
cetis, quae innumera, ut inquit Homerus, enutrit perflabilis Amphitrite, edocuit nos summus opifex, quo pacto utilia naturae essent 8 At si non omnia nobis, ad usumque nostrum procreata esse dixerint, praeterquam quod confusa admodum, atque obscura distinctio est, ne euitare quidem poterimus, quo minus iniuste nos geramus, si illis uim inferamus , noXieque Utamur, quae non propter nos, sed sicut nos secundum naturam fuerunt procreata. Omitto praeterea quod sit usu ea quae ad nos spectent, nostrique causa eXtiterint, metiri uoluerimus , nihil eridcur nos quoque perniciosissimorum animalium causa, cuiusmodi sunt crocOdili, balaenae, & dracones, factos fu- iste concedere non debeamU8. Dulla enim ab illis prorsus utilitas nobis euenit. ipsa uero homines qui forte Occurrerint, rapiunt, ac lacerant, eisque in cibum
uti consueuerunt. Nihilque in eo saeuiusquam
Δελφίας τε κύνας τἄ, καὶ εἴπόθι μεῖζου ελ τι Κῆτος , α μυρία βόσκει αγμονος 'Aμφιτρότη. Audioris non recordabatur bius, cum illa Libam Epist. 623. θαλαττης πολλα βόσκουσης, e veteri quodam poeta petita ViderentUr. IS. Δημιουργος. J Soli omnis Dei titulus , quo
Hieroes: & alii saepe utuntur , nihil addo diligentiae V. D. ad Virum S in Epist. ad Hebr. XI, IO. Paullo post Lip . articulum addit , σι τε πείρ. & sile etiam Meerm.
299쪽
quam nos se gerunt , nisi quod ipsa inopia & fames ad iniustitiam
hanc inducit. nos contumelia & luxu per lusum saepe in theatris, & uenat1Onibus pleraque animalia interficimus. Ex qua quidem consuetudine qui primum id ausi sunt, sicut promptitudinem ad caedem, & feritatem, ikincle. mentiam in nobis corroborarunt: ita mansuetudinis plurimum abstulerunt. Pythagorei autem mansuetudinem erga bestias humanitatis , & misericordiae exercitationem nobis futuram esse cXistimarunt. Quare quo pacto hi ad iusti tiam non magis incitant, quam qui ex his consuetam iustitiam corrumpi asserunt 2 consuetudo enim ad hominem in assectibus qui paulatim inolescunt, ulterius prouehendam mirabilem uim lia.
92 I. Sane, inquiunt, sed sicut mortali immortale, & corruptibili incorruptibile , & corporeo incorporetim Oppositum est: ita rationali od in rerum natura e Xistere conspicitur ,
τερον , πλην οτι τά μὲν ενδεια καὶ λιμος επὶ ταύτην ἁγει τηρ ἀδικίαν, ημεῖς δε υ βρει καὶ τρυφης νεοα, παίζοντες πολλάκις εν θεάτροις , καὶ κυνηγεσίοις ,
μων επερρώσθη , καὶ τὸ προς οἶκτανα παθες , του δ' ημερου το πλελς ου δἶ ἀπημβλυναν οἱ πρωτοι του - το τολμησαντες. οἱ δὲ Πυθαγόρειοι την προς τα θηρία πραότητα μερο
που καὶ φιλοικτίρμονος. ωςE πως οὐχ ού τοι προς διχαιοσύνην μάλλουηγριραν , η οἱ φθείρεσθαι λεγον - τες Εκ τούτων την συνηθη δικαιοσύνην ς η γαρ συνηθεια δεινη τοῖς κατὰ. μικρὸν ἐνοικειουμένοις , πάθεσι πόρρω προσαγαγεῖν τον ἄνθρωπον.
3 2 r. I Nαἱ , φασιν , ἀλλ' ἡρτώ θνητῶ το α θάνατον ἀντίκειται , και τῶ φθαρτῶ τὸ ἄφθαρτον , καὶ σωματί γε τὸ ἀσωματον , τως υπάρχοντὶ γρ τῶ λογικῶ Zρῆναι τὸ
Iss. 'Εξ ωο- καὶ το μεν φομικου &c.' Haec& quae sequuntur , sed subinde paullulumi iam utata , usque sub finem 3 24. sumsit c Plutarcho T. II. p. 959. E. nobiS ergo in his brevioribus este licebit , quia Porphyrii proprie non sunt. Ex illo aliquando Plui.& vicissim Pist. Por . auxilium ΕΣ pe
IT. 'Aπεμβλυναν. J Ita lege. Vetu st illima non tantum editio sic habet , quod nescio luar Lug n. quem secutus fuit Editor Cau ltabr. , mutarim in απεμβλυνου nostrum quoque e si in Coa. Li . ac Meerm. & a puri Plutarchum , qui in fine l. προαγαγεῖν ha
I. Nαι φααυ &c.J Λ sectio no 2I ad 3 27. desumuntur verba ex Pluti usus sum Σ1l: versione , aliquibus hic illic immutaris.' Emendationes igitur quae in istis intervallo occurrunt, Plut: auct ni itate fulciuntur. NUeicei reo hic memorabo, sed eas solum quae mea latius coniectura nitantur, igitur lin. 39.
300쪽
άλογον ὰντικεῖσθαι και ἀνθυπάρχειν. καὶ μη μόνην εν τοσαῖς δες ζυγίαις ἀτελη τηνδε λείπεσθαι * καὶ πεπηρωμενην. ύσπερ ημών μητρυτο συγχωρούν των 3 η πολύ τοάλογον επιδεικνύντων εν τοῖς οὐσιν '
πολύ γὰρ ὁ του καὶ ἄφθονον ενπάσι της φυχης ἀμοιροῖσι , καὶ
ουδὲν ἐτερας δεόμεθα προς το λογικὸν ἀντιθεσεω ς' ἀλλα παν ευθος τοαφυλον , ἄλογον ον καὶ ἀνόητον, ἀντίκειται τῶ μετὰ ψυχης λόγον εχοντι καὶ διάνοιαν. ει καἱ τις ἀοῦξιοῖ μη κοινῶς την φύσιν , ψ ἀλλατην εμψυχον φύσιν εχειν , το ψεν φαντας ικον , το δε ἀφαντασίωτον ,
ναισθητον , 7να δη τὰς ἀντιζύγους
5 ταύτας και αντιθετους ε ξεις καὶ
ποιησεις περὶ ταυτὸν η φύσις εχηγενος , οἷον ἰσορροπους , ἀλλ' ἄτοπον τουτογε. εἰ δί ἄτοπορ ὁ ζητών του εμψύχου το μὲν αισθανόμενον , το δε ἀναίσθητον εἶναι , καὶ
irrationale esse, qUOd Opponatur, neque solum hanc oppositorum iugationem re linqui mancam debere assirmant. Qua si id nos negemus, aut multa irrationalia in rebus inueniri non ostendamus. Multa enim & copiosa irrationalis uis quaedam in omnibus sese Offert, quae anima carent: ut nihil aliud aliunde re quirendum sit, quod rationali opponatur. Quippe cum omne inanimatum cum rationis & mentis eXpers continuo sit, ei opponatur, quod ratione& mente praeditum est. Etiam si quispiam sit, qui non communiter naturam , sed animatam naturam esse
censeat, quam aliud quod imaginatione praeditum sit, habeat aliud quod ea careat, & aliud sensibile, aliud in sensibile : ut habituum horum & priuationum oppositiones circa idem genus quasi aequilibres natura obtineat: id quod profecto absurdum est. Absurdus siquidem esset, si quis ex animatis aliud uellet esse sensibile, aliud insensibi. leinterpono μη ex Coniectura. VALENT. Immo vero superiora iam quaedam Plutarchi sunt. dixi statim. a. Και πεπηρωμ ηυ. J Ita recte. & sic est apud Plutari se male antea legebatUr πεπληρωμένη9. Bene ergo Nostro id etiam restituebat D rvisse ad Charit: II, 9. ubi de voce ista plura. 3. ' Η πολύ το αλ.J Valent. interponebat. μ' , & ante illum Fore1 olla suadet id quoque Ptat. Eiusdem literae repetitio fraudi
fuit librario, nisi pro si fuisse μἡ putemus.
q. Ἀλλοι τῆ9 S; ψυχου φ. s.' Antea legebatur εμφυτον, sed quod correctum iam fuit. Pist. paullum diverso modo. ει δέ τις ἀξιοῖ μη κολοβον εἶναι τῆν φύσιν , ἀλλα τὴν εμψυχον
S. Ταυτας και αντιιέτους Ταύταις FDr.
it. & Lipys ac Meeton. O . Recte Valent. e Plui. re locavit ταύτας. Pro ποιωρις idem ςερέσεις, quod praeserebat Rctis ius, qualia fontiones Vulgo barbare adpellant. Paullo