장음표시 사용
301쪽
Ie, aliud quod imaginatione utatur, aliud quod non utatur. Omne enim animatum sensuum continuo , & imaginatiuum natura est. Sic igitur neque quicpiam iure id requiret , ut eX animatis aliud rationale , aut irrationale esse detur, praesertim cum aduersus homines eos disputet, qui nihil sensus esse particeps Opinantur, quod non etiam intelligentiae sit. neque esse animal qui c. piam , cui non opinio etiam quaedam, &ratiocinatio adsit. eo quod omnis sensus, omnisque incitatio secundum naturam existat. Natura siquidem, quam alicuius causa, & ad aliquid omnia facere recte aiunt, non ut simplici tantum modo pateretur, ac sentiret, sensu praeditum animal fecit: sed cum multa conuenientia ipsi & commoda sint, multa aliena, Ut ne breui quidem tempore esse posset, nisi haeccauere, illa sibi conciliare didicisset, utrorumque cognitionem simili mo
do sensu exhibito singulis indidit. Quae
uero ex sensu cohsequuntur, utilium sectationes & apprehensiones, nec non perniciosorum & molestorum repulsi1Ones 6. Oυτως γαρ οἰδῖν ουτως επιεικ. J Ita prius legebatur in Florent. & Lugdun. id quod nune vides Plutiarchi est , cui tamen ουτος restituit. Reis . in AnimadV. p. 5 7. Coa.
r. πις στασα αἴσρησις. J Forte sic distinguendum & legendum λογισμος. ως nam, quippe , qVia, quoniam) παταις αἰσθησεσι καὶ ὀρ-
τὸ μεν φαντασιούμενον , τοδε ἀφαντασίωτον , οτι παν ἔμφυ- χον αισθητικὸν , ευθος εἰναι και φανταςικὸν πέφυκεν , οὐδὲ si ουτως
επιεικως απαιτησει το μεν λογικὸν
εἰναι, τού εμψυχου, το δε αλογον, προς ανθρώπους διαλεγομενος , μηθεν οἰομένους αισθησεως μετέχειν , o μη και συνέσεως , μη δ' εἰναι
μη , κατὰ φύσιν παρεςιν- η γαρ φύσις , ην ἔνεκα του και προς τι πάντα ποιεῖν ορθύς λέγουσιν , οὐκ
επὶ φιλῶ τω β πάσχειν καὶ αισθάνεσθαι , τὸ ζώον αισθητικὸν ε- ποίησεν , αλλά δντων μὲν οἰκείων πρὸς αυτὸ πολλῶν , δντων δὐ ἀλλοτρίων , ουδὲ ' ἀκαρὲς ην εἶναι , μη μαθοντα τὰ μὲν φυλάττεσθαι, τοῖς δε συμφερεσθαι ' την μεν οὐν γνώσιν ἀμφοῖν ομοίως αἴσθησις ἐκά-ς ω παρεῖχεν , τὰς δε επομενας αισθησει , τίν μεν ωφελ ων λη-
ψεις , καὶ διώξεις , διακρούσεις δε
και φυγὰς τύν ολεθριων καὶ λυπηρο
302쪽
psν , οὐδεμία δ' μηχανὴ παρεῖναι τοῖς μ ἡ λογiζεσθαί τι και κρίνειν και
προσεχειν πεφυκόσιν. ων γὰρ ἁναφελης παντάπασιν προςδοκίαν, μνήμην , ΑΤ πρόθεσιν , παρασκευhν , το λπιζειν , το δεδοικεναι , το ἐπιθυ- 4s, , το ἀσχάλλειν , οὐ τε ομμάτων πελος παρόντων , OUTE των , αἰσθέσεως τε πάσης και φανθατίας , το χρωμενον οὐκ εχούσης , ἀπηλ-
λάχ' i βελτιον , ἡ πονεῖν και λυπεῖσθαι και αλγεῖν δὴ και διακρούεσθαι ταυτα μη παρόντος. καίτοι Στρατω- νος γε τού φυσικου λόγος ες ν ἀ- ποδδεικνύων , ως οὐδε αισθανεσθαι τοπαράπαν ἄνευ του νοεῖν υπάρχει. και γράμματα πολλάκις δῖ επιπορευο - μένους τη ο φει , και λόγοι προς- πίπτοντες τῆ ακοὴ διαλανθάνουσιν η-μίζ καὶ διαφεύγου τι , προς ετ ροις
Plut. sed e Nostro iiij reddi debet. Paullo post ille αλλα Av αφελης. II. Πρόθεοπυ. J Antiquae edd. quibuscum faciunt cod . L C. & MEE . πρόσθεσιν, qtlas voces, quia iisdem literis, sed diverso modo post ijs , pingebantur , passim consudit librariorum natio. V. D rviID ad Gnr: I, I . qui lite Optat προθί Πυ propositum. &1id bis Pluto & hoc in loco & p. 699. B. Disi in utroque πρόσθοσιυ sit rescribendum, quod hic legit quoque I lio. Etiam infra apud
Nostrum IV, 2O. τούτου προσθέσει pro προθέσει legendum Videtur. I 2. Κοιι διακρούετ αι. J Aut simpliciter loco secundi κάι legendum est του , aut eo ser- Fato sie log. κα; αλγειν τού ειδότος φυλάττεσθαι
nes fugae adesse nullo modo postlint,nis1 iis quae ita natura constituta sunt,
ut ratiocinari, iudicare, meminisse at- que aduertere animum queant. Quibus enim expectationem, memoriam, attentionem , praeparationem, spem, metum, 'cupiditatem, indignationem Omnino eri. pueris , iis neque oculorum, neque aurium, neque aliorum sensum qui adsunt, ul
lum usum reliqueris. Quippe sensu omni& imaginatione, si nihil habeant, quod
ipsis utatur, carere melius erat, quam
laborare, & dolere nullamque molestias has depellendi facultatem habere. Quin Stratonis physici ratio est, qua neque sentire prorsus quempiam sine intelligentia posse demonstrat. Nam &literae Oculis Occursantes , & auribus incidentes Orationes saepe numero latere nos , & fugere consueuerunt , cum alio animum intentum habemus.
deis κάὶ διακρούεσθαι μη παρόυτος. REIsς. Flui. ἄδιακρούσεται , quod adoptarat Valent. κάi Videtur Occupasse locum τού , ut FGerolla quoque visum fuit. I 3. 'Eπιπορευομέυους.J Apud Plui. est ομεναIsed, ut mihi quidem Videtur , non recte. . potius igitur ista verba ita verterem , non lut Xyl. Nam saepe numero dum foriptio- lnem aliquiam oculis percurrimuS , Nyrba ad aures no ras accidentia latens nos Ni ugiunt. VALENT. Non crediderim. Utrum- ilque quod dicit verum esse Constat. nec tamen επιπορευομένους demutandum. Dicit, literaS , quaS Oculis pereurrimus , saepe nos effugere , & Verba etiam , quae ad aures laceidunt, si mentem ad alia conversam ha
303쪽
deinde rursus ubi rediit , & recurrit , unumquodque ex ante dictis recolendo persequitur. Unde etiam dictum est , mens uidet , mens audit , caetera surda & caeca sunt : eo quod assedito quae circa oculos , & aures eXistit , nisi adsit quod intelligat, sensum non ossiciat. Hinc etiam fertur Cleomenes reX , cum approbaretur in conuiuio cantor , interrogatus nunquid
ipsi quoque is placeret , iussisse alios id iudicare , se in Peloponeso mentem habere. Omnis igitur quibus est sensiis , intelligentia quoque adsit, necesse est. 3 22. Sed esto demus , sensum
ad opus proprium mente non indigere : quando tamen is circa
comaheannis. Mox μετἁ διωκει των προἰεμένων est in Plui. Iq. Ηι καὶ λέλεκται. Nούς - ' Pessime L U. e Correctione, νους Ουραυους ακούει. In margine adscriptum erat, οἶμαι ἡράκλειτου τοῖ-το λέγειν. quod falsum quoque. Epicharmi est. Vide supra I, 4 I. Eum itaque intelligit Mar. TFr. Diff. XVII, IO. qui Syracusio poetae Os enim erat Epicharmus) contribuit. Multos qui versum laudant claui quod pro κωφA aliqui perperam dent κουφὰ
ibi recenset Davifr quibus adde Iulian: Orat. Ulli. p. 2 7. & quos citat Heinys ad Genre DX: Strom. II. p. 369. & Hem orbe ad , risopb: Plut: 48. Hinc itaque rescribendum uile videri pestet apud δε Virum in
εόν καὶ μεταθMῖ καὶ διώκει των προειρημένων ε καοῦον ἀναλεγομενος. ἔψθκαὶ λέλεκται, Nους οροὶ καὶ νούς α' κούει , τἁ δ' ἁλλα κωφά και τυφλὰ , ως τού περὶ τὰ ομματα και
φρονοῖν , άἴσθησιν ου ποιούντος. διὸ καὶ Κλεομένης ο βασιλεος παρ ἁπότον is εὐδοκιμούντος ακροάμα τος , ερωτηθεὶς ει μη ς αἰνεται σπουδαῖον , ἐκέλευεν ε κείνους σκοροπεῖν ' . δο αυτος γὰρ εν Πελο
νάγκη πάσιν , οἶς το αἰσθάνε - σθαι , δη καὶ το νοεῖν ὐπάρ-
gorae tribuitur , qui paululum inmutare potuit. Bene autem Pluto & alii ορῆ, non ὀρν. Dorica enim dialecto Usus Epicharmus. IS. Eὐδοκιμούντος δεροάματος. Posterior vox deest Cod. Li . sed supplevit nova manUS ,
304쪽
κεῖον καὶ τὸ ἀλλότριον ἡ Ησθησις ενεργασαμένη διαφοραν απελθη , τι τὸ μνημονεύον εςὶν ἡδη , και δεδιὸς τὰ λυπουν τα , καὶ ποθουν ταωφελιμα , και μὴ παρόντα οπως παρεςαι μηχανωμενον εν αυτρις , καὶ παρασκευαζόμενον ορμητήρια, και καταφυγὰς, δ και θέρατρα, καὶ παλιν αυ τοῖς άλοῖσιν αποδρασεις τωνεπιτιθεμενων ς ἡ * ταυ τι γε κακεινοι λεγοντες ἀποκναίουσιν εν ταῖς εισαγωγαῖς ρκάς οτε , το πρόθεσιν οριζόμενοι , . σημεἱωσιν επιτελειω-
σεως. την δ' ετιβολὴν ορμὴν προορμῆ ς' παρασκευὴν δε πράξιν προπράξεως. μνήμην δὲ κατάληψιν α- ξιωματος παρεληλυθότος , ου τὸ πα-ρον εξ αισθήσεως κατελήφθη. του - των γαρ p nη δτι μὴ λογικόν εςιν , καὶ πάντα τοῖς ζωοις υπάρχει πί-σιν. ωτπEρ αμEλει - καὶ περὶ τὰ:νοήσεις , ας ἀποκειμ νας μὲν , εν'
λιν αυτοῖς ἁλουσιν αποδράσεις τωυ επιτιθεμένων
legitur apud Plutarchum , καὶ θηρατρα πάλιναυ τοῖς ἁλωσωμένοις καὶ ἀποδρ. τ. έπ. Si Porphyrii lectio melior potiuS ita Verterem
ribtas captis ejugia. VALENT. Immo multo elior non tantum , sed unice vera Plutarchi leelio. quare in teXttim , quem Vocant , recipere non dubitavi. Accidit hic quod supra saepius accidisse vidimus , ut duae Voces αυ τοῖς perperam in unam conflarentur αὐτοῖς. De formula πάλιν αδ diximus ad L. Il, O. . ''II ταυτι γε κακίBaι λ. ἀποκvd Plur. καὶ
commodum, & alienum operans disse. rentiam eorum statuit, facultatem memorandi iam habet, quae & molestiam inferentia timet, & utilia tam absentia desiderat, tum ut adsint, procurat: praeparatque tum sectandi & uenandi modum: tum contra aufugiendi, &euitandi ea quae inuaserint. Quin ipsit quoque in introductionibus suis haec ubique ad fastidium usque inculcant: dum dissiniunt uel propositum obsignationem perfectionis: vel aggressionem incitationem ante incitationem: uel praeparationem actionem ante actionem: uel memoriam rei praeteritae comprehensionem, quam praesentem sensus perceperat. Quorum quidem nihil est, quod rationale non siit: & omnia animalibus omnibus adsunt. Id quod uidelicet circa intellectiones faciunt, quas repositas εννοιας, id est notiones, dum mouentur, & agitantur διανοήσεις di ταυτί γε. sed ibi aliqui codd. καίτοιγg. & sic restituit Reis sius AnimadV: p. 548. Est autem ἀποκναίειν molosa garrulitate aliquem
obtundere, quod etiam ἀποκαιειν τὰ ωτα, Vel τηυ ἀκοηυ Graeci dicUnt. Vocis usum dexter
rime exposuit Cel. KV hene ad Time Lex: p. 3O , Nostri , seu Plutarchi potius , haud
305쪽
crete , hoc est cogitationes uocant. Universos autem affectus cum communiter naturas prauas & opiniones
esse fateantur mirabile est, quo paeto in bestiis multas operationes &motiones irarum, timorum, inuidia. rum , & Zelotypiarum non aduertant. Ipsi quidem canes peccantes& equos castigant, non frustra profecto , sed ut moderatiores ess-ciant , aegritudinem eae dolore ipsis inferentes , quam μετάνοιαν , hoc est poenitentiam nominamus. Cum item uoluptati quae auribus exhibetur , nomen sit delinitio, quae oculis praestigiae , utrisque uti ad bestias consueuerunt. Cerui enim
& equi fistulis & tibiis deliniuntur.
Paguros item ex latibulis euocant sistulis modulantes. Thrissam etiam piscem cantu e cauis prodire asserunt. Atqui de bestiis stulte admo dum assirmant, neque laetari , neque
νοιας καλούσιν , κινουμενας δὲ , διανοησεις' τα δε πάθη σύμπαντα s
μολογούντες εἰναι , θαυμαςὸν si οἶ- ον δη παρορωσι τοῖς θηρίοις εργα καὶ κινηματα , πολλὰ μεν θυμών,
πολλὰ ὁδε φόβων καὶ νη δία ς θό-
νων καὶ ζηλοτυπιων. αυτοὶ δ'ε κύνα: μαρτόντας καὶ 7ππους κολάζουσιν, ου διακενης , ἀλλ' επὶ σωφρονισμω, λύπην δr ἀλγηδόνος εμποιούντες αὐθ
δονηρ δὲ Ζ της μθν δι' ωτων ρνομα, κηλησίς ες ιγ' της δρ δ ομμάτων, γοητεἱα. χρωνται δε εκατεραις επὶ τὰ θηρία' κηλούνται μὲν ελαφοέ καὶ 7πποι σύριγξιν καὶ αὐλοῖς, καὶ τους - παγούρους εκ των χηραμων μνα καλούνται , ' μελιζόμενοι ταῖς σύριγξι καὶ την θρίσσαν αδοντες ἀ
δου περὶ τούτων ἀβελτερως λεγον τες , μητε ηδεσθαι , μη τε θυμού-
hius malebat ωσπερ αμελει συμβαινει και περὶ
S. Κοινως φυσεις φ. -J Corrigendus hinc Plutarco. qui pro φύσεις habet κρίσεις. 'A κοι - ιως malebat Eois HS Animadu: p. 548. Pro ὀμολογουντες antea legebatur ομολογούντας, sed quod FGerolle iam correxerat. Ita tamen quoque in Cod. L C. Recte Meerm. 6. Oliv δὴ, παρορωσι τ. θ.J Plenius Plut. οτιπαθ. εν τοῖς θηρ. EgiShtus malebat οἷα δ8 παρορωσι. MOX Pist. ναι μα Δία φθόιου καὶ
& Meerm. ridiculo errore κακούργους E. τό
χημων. de piscibus , qui cantu illiciuntur, insignis locus est Her 9t: I, I I. ubi
306쪽
σανεὶ ταύτα γαρ Eκείνων οὐ neque timere, neque praeparare, ne
que meminisse , sed quasi meminisse
apem , hirundinem quasi praeparare, leonem quasi irasci, quasi timere cer-uia in inquiunt : nescio quid respon suri illis sint , qui neque uidere , neque audire , sed quasi uidere , &quasi audire , neque uocem emittere , sed quassi uocem emittere , neque omnino uiuere , sed quasi uiuere animalia dixerit. quippe cum haec non magis quam illa praeter omnem euidentiam dici , ae-
nempe τινος, quod Reis Io etiam placebat, qui pro προἰευαι mallet προσἰέini. Vel si comma ponas post συρ. nihil mutandum. Sequentia quo modo feriant Stoicos , pulcre docebit in ad Aulon: IX, '. IO. Oυκ Aδα τὶ χρωασθαι. J Gasronensis τι χρωοντα. quod Unice Verum. Paullo ante pro χελιδ υχ ille αηδόυα. II. Πολλῆ9 ενορω φαυλότητα. J Scilicet σοῖς των γων βίοις. REISK. Dubito, an haec iuvare possint Auctorem , unde sumsit Porpb. Editur apud illum παρατιθεναι ἁλλην τε πολ-λῆν εν ολω φλαυρότητα κάὶ τοῦς αρ. - Ubi φαυλότητα C0 . aliqui , quam facile autemrυορω migrare potuerit in εν ολω, nemo non videt. Sed neque vel sic ibi omnia expedita, quae huius ioci non sunt. paullo ante M e . in omittit post ευγνώμων.
quus auditor facile aduertat. At enim si humanis moribust, uitae actionibus , Uictui , caeterorum animalium Uitam comparanS : mul. tam in ipsis prauitatem conspicerem , nullamque ad uirtutem ad quam ratio praecipue spectat , manifestam propensionem , nullum pro-
Ia. Προς γ, ο λόγος γεγουε. t Γεγουευ dat Co dex Lips. quod in se nihil, neque annotassem, nisi ad rem praesentem saceret , legendum enim γέγονεν εν μηθενὶ των ζώωγ. REISK. Bene Felio: λόγου de rationo accipit, sectas quam
alii Plutaretii & Porphyrii interpretes , qui de sermone: de qua jermo vel disputatio fuit. immo est qui hoc ipso Plutarchi loco
utitur, ut προς per des Vertendum esse evincat in Epi . ad Hebr. IV, II. sed quam firmum sit hoc argu montum nunc intelligis. Tetigi locum illum supra i 2O. necdum mihi persuasum est, praepositionem προς in hoc loquendi genere per esse Vertendum , uti multis visum fuit , qua de re disputavi in Fer: Dau: ll, 27. I 3. - των ζώων. Pro μόρεν reposui μοδε
307쪽
fectum, nullam appetitionem: dubita rem sane , cur natura principium iis dedisset, quae peruenire ad finem ullum non possent. Sed istis ipsis tamen absurdum esse id minime uidetur quippe qui cum amorem erga sobolem principium esse in nobis societatis , & iustitae statuant , eumque in caeteris animantibus uehementem esse uideant , iustitiam tamen &societatem cum illis esse nullam censent. Muli praeterea licet ex membris genitalibus nullum ipsis desit, penem enim, & uterum habent, hisque cum uoluptate utuntur, finem tamen generationis non assequuntur. Ad haec nonne deridendum uidetur , si cum Socrates , Platones , Zenones nihilo melius quam quodlibet man
cipium se gerere , sed simili modo imprudentes, intemperantes , & iniustos dicant : deinde in bestiis quia
non eXacte & exquisite ad uirtutem sese habent , priuationi, non praui
tati & imbecillitati rationis id adscribant Τ
ἡμιν κοινωνἱας και δικαιοσύνης τιθE-
μενοι , πολλήν τε τοῖς ζώοις και ἰσχυρὰν ορύντες παρούσαν, ου φασὶν αυτο re ου δ' ἀξιούσι μετεῖναι δικαιοσύνης. ἡμιόνοις δὲ των γεννητικών μορίων οὐδεν ενδεῖ καὶ γὰρ αἰδοῖα καὶ
μήτρας καὶ το χρῆσθαι με v ηδον ge
αλλως , μὴ καὶ καταγελαςον ες ι, καὶ τοὐς Σωκράτεις , καὶ τοὐς Πλάτω- νας, καὶ τοὐς Ζηνωνας δs οὐδεν ελαφροτερα τού τυχόντος ανδραπόδου συνεῖναι φάσκειν , ἀλλ' ὁμοίως ἁφρονας εἰναι , καὶ ἀκολάς ους , καὶ αδλκους, ε)ιτα των θηρίων αἰτιάσθαι τὸ μὴ καθαρὸν , μ ἡ δ' ἀπηκριβωμενον προς α'ρετ γ' ώς ςρρησιν , ουχὶ φαυλότητα
LM. & quoniam non Visus est Xyland: mentem Plut. attigisse, versionem mutaVi. VA LENI. Porph. dedisse puto μω, s. aliqui co . Plui. Etiam μηδε9. ut optio tibi esset libera , id quod inveniebam retinui.
quis smae. Flui. alio modo viti τους Πλάτωνας οὐδίυ ελαφροτερα κακis του τυχόντος V. z. φάσκοντας. Videtur καὶα Nostro excidisse. Idem paullo post zσπερ οὐχι φαυλότητα λόγου κ. α καὶ ταύτWν κακίαν - & dein. καὶ γαρ δειλὶψ
quod ipsi indoli inest , eoque sensu accipi apud S. Pausi. ad Rom. I, 29. ubi de, mali S
308쪽
λόγου και ασθίνειαν προς εῖναι , και ταυτα την κακίαν ὁμολογουντας εἰναι λογικην , ης παγ θηρίον ἀναπρπληςαι. και δειλίαν πολλοῖς και α κολασἱαν , αδικίαν τε και κακόν οιαν ὁρώμενυπάρχου σαν.
9 23. y Tο δ' αξιουν το μη πεφυροκόρ ορθότητα λόγου δεχεσθαι , μηδ9 λόγον δεχεσθαι , πρώτον μεν οὐροδεν διαφερρι του μητε πίθηκον αἱροσχους φύσει μετ δειν , μη τε χερολώνην βραδυτητος ἀξιούντος , οτι μηδε κάλλουρ επιδεκτικὰ , μηδετάχους ες ἱν. επειτα την διαφορὰν εμποδὼν οὐ σαν ου - συνορώσιν. λό
γος μεν γὰρ εγγίνεται φύσει , a
σπουδαῖος δε ὁ λόγος και τελειος εξ επιμελεὶας και διδασκαλίας. διὸ του λογικου πάσι τοῖς εμψύχοις με- τεςι , την δε ορθότητα και σοφίαν
οὐδε ανθρωπον εἰπεῖν κεκτημενον ερο
bant Τ praesertim cum uitia rationalia esse fateantur: quibus plena animalia caetera esse perspicuum est. nam &ignauiam, & intemperantiam, & iniustitiam, & malevolentiam atque alia huiusmodi in multis eorum videmus. 9 23. Censere autem quod natura idoneum ad rectitudinem rationis suscipiendam non est, neque ad rationem suscipiendam esse, primum nihil aliud est, quam existimare neque simiam turpitudinis , neque testudinem tarditatis capacem natura esse, quia neque pulchritudinem , neque celeritatem possunt admittere : deinde hominum est rei disserentiam non aduertentium. Ratio enim innascitur: recta ratio &
perfecta studio & disciplina compara.
tur. Iccirco rationis animata omnia
participia sunt: rectitudinis uero eius,& sapientiae ne hominem quidem praeditum esse, etiam si innumerabiles sint, possunt asserere. Quemadmodum enim uisus ad uisum, & uolatus ad uolatum disis
moribus explicare solent. vocis vim & usum egregie adseruisse video Arphium. I. Tο δ' ἀξιοῖ9. J Aut hie loci legendum est ὁ θ' αξιῶ9, aut Versu , 2. αξιουν. REISK. Redie. & sic Auctor ὁ δε αξιών - λόγου δεχεσθαι φύσει, πρῶτον paullo post Meerm.
Eπιδεικτικα pro επιδεκτικα. male.
2. Συνορωσιν. J Deberet συνορῶ dixisse, si prius ὁ αξιωυ dixit. sed saepe transeunt ab uno numero ad alterum. subauditur οἱ λτιλεγουτες. RE1sς. Ille, cui haec debet porph. συνορῶ.3. Σπουδαῖος aE s λόγος --J Aut ό delendum est, aut legendum ὁ δε σπουδαῖος λόγος. REISK. ibi ergo melius σπουδαῖος δε λόγος. lsed & nostrum probum. mox ibita. διδασκαλίας pro quo Por Triam codices διδασκαλείας. de qua confusione alibi. hoc quidem perinde, id lpeius, quod miscuerint saepe δίδασκαλιου &διδασκαλεῖ ου. sed id nunc non agimus. SO-quitur ibi em δια τού - corrige διδ. 4. Κοῦυ μυρίοι δε ἶσιν. J FOrte καν μυρίαι δs ὰσιν αἱ δια ορα ὶ λόγου προς λόγον δεπερ. RE1sς. Abit hie paululum a duce sus For-ploriuS, is enim haec non hahet. sequitur
309쪽
differentia est: non enim simili modo
accipitres uident, & cicadae: neque eodem modo aquilae, & perdices uolant: sic neque omnis rationalis est habilitas, ac promptitudo ad suscipiendum extremum. Indicia sane socie
tatis, fortitudinis, & calliditatis quoque in comparandis, & dispensandis
rebus, non secus ac contrariorum in
iustitiae, ignauiae, ac stoliditatis adeo
multa in ipsis spectantur: ut eXOrtae quaestiones inter nonnullos fuerint, terrestriane an marina animalia ad uirtutem praestarent. Id quod esse perspicuum potest, si inter se equi terrestres fluviatilibus comparentur. hi enim a. lunt patres, illi necant, Ut cum matre possint concumbere. Perdices quoque
S. Oυτως ουδε πάντι.J Ita fidenter repo sui. antea edebatur ουτως δε π. quod tamen ei tores Lugd. & Cant. iam corrigendum viderant. Plui. & LUG. Com ut & Meerm. qui tamen ούτεθ prorsus iubent. Ille statim pro δεχομενης habet ευρομεν δε quod e Nostro corritendum puto. Reis iuἷ AnimadV. p. 5 8. coniiciebat της ἐρρωμένης εἰς το ακρου ευ ρ. dei nibidem εποὶ δε ματα γε πολλα, sed ii ostrum
quod emeaeius. Abit is in sequentibus paululum a Nostro. 7. 'Iππων μD Sc.J Discrepat hic immane quantum Porphyrii codex a Plutarcho. Plui.
enim legit παραβαλλομευων πελαργοῖς ἱππων πο ταμι-. Sequor in interpretatione Plutarchum. de equis enim parentes alentibus nulla apud scriptores est menti O, quod sciam, de ciconii S autem crebra. Vide Silia: in αντιπίλωομοίως ἱερακες βλEπου καὶ τεττιγες , οὐδὲ αετοὶ πετονται καὶ πέρδικες) 5 ουτως οὐδὲ παντὶ λογικῶ μά-
τες ιν ωσαύτως της δεχομEνης το α - κρον εος ροφἱας καὶ ο ξυτητος. ετι- δείγματά γε πολλα κοινωνίας , καὶ ανδρείας , καὶ του πανούργου περὶ τους πορισμοῖς καὶ τας οἰκονομίας, ωσπερ αυ καὶ των Eναντίων , αδι
κίας , δειλίας , αβελτηρίας si εςὶν
αυτοῖς. οθεν καὶ ζητητεις τινες συν- ίς νται , των μεν τα χερσαια προ-
η χθαι λεγοντων , των δε τα θαλαττια καὶ δηλον εςι παραβαλλο - μενων , 7 7ππων μεν χερσαίων τοῖς ποταμίοις , οι μὲν γαρ τρεφουσι τους πατEρας , οἱ δε κτείνουσιν , νιγα τας μητέρας ὀχεύωσιν. καὶ πE
γeta. VALENT. Πολα γων huic loci meminisse Purpibrium , inde verisimile seri potest, tum quod Plutarchi codd. id praeferant , tum quia solent animantia illa hoc respectu sibi opponi , uti in sceptri superiori parte ciconiae, in inferiori hippopotami imaginem olim expressam dicit Sobolo 2 sopb: ad
Aves 1357. Hi ne itaque Malcho nostro Ciconias reddendas putes. Si tamen Verborum structuram consideres, eas Vix apte ei restitueS, sed utriusque generis equos sub calamum venisse existimes. Tum autem Verum
non dixit, de hippopotamo quidem id quod h. l. Noster, testatur etiam Plut. T. l I. p. 36 . A. telluntur & alii: de quibus Vti idolol: llI, 62. equorum autem licet in συεργέτηυευυοια κάἰ φιλία gestiata: H. A. VI, . praedicetur, id tamen quod hic dicitur, de illis legere non memini. Nili ergo ciconiarum mentionem factam suisse putemus , quod e PDt. probabile fieri poliet , pro τρέφουσι legendum suspicabar απο εφουσι Vel αποτρ
310쪽
ρἰςεραῖς πάλιν περδίκων. οἱ μεν γαραφανίζουσι τὰ ωα και δ αφθείρουσι , η της θηλείας, οταν επωάζη, μη προτ-
δεχομενης την ρχεἱαν' οι δῖ και δι--δέχονται την επιμελειαν , εν μερξιράλποντες , και ψωμἱζουσι πρότεροι τανεόττια, και την θηλειαν , αν πλειον αχρίνον αποπλανηθη , κόπτων ο αρρορην εἰσελαύνει προς τα ωα και τοῖς νεοττούς. ἄγοις δε και προβάτοι e 9 Αντίπατρος εγκαλων Oλι γωρίαν καθαριότητος , οὐκ οἰδὲν ο- πως παρεῖσεν τὰς λύγγας και τὰς χελιδόνας ' ον αἱ μὰν εκτοπὶζουσι , παντάπασι κρύπτουσαι και λψ αφανίζουσαι. αἱ δὲ χελιδόνες , εξω ςρες ομενους διδάσκουσαι τοῖς νεοττούς ἀφιεναι το περίττωμα. ἔδ και μην
δενδρον δενδρου οὐ λεγομεν ἀμαθε
Γερον , ως κυνος πρόβατον , οὐδὸλαχάνου λάχανον ἀνανδρότερον , ως
in re sibi haud ponstent. Vide Aeliano H. A. IV, 7. Ari ot: H. A. IX, 47. & Rittersse ad Oppian: Cyn. I, 239. mox pro περιςεραῖς
βουσι dicit Agni ot: H. A. IX, 8. Ex avium enim hoc genere mares intemperantia libidinis OVa nonnunquam frangere, ne seminae diutius incubando detineantur, multi docent. vide Aoctari: Hieroia II, I, I 2. VOX καὶ
contra quam columbae , faciunt. oua enim occultant , ac conterunt mares , Propterea quod foemina dum incubat , maris congressum non ad .
mittit. Columbi uero in incubandi cura per uices succedere consueuerunt & priores pullis cibum inferunt. quin etiam si foemina diutius aber- rarit , rostro ferientes eam ad ova& pullos curandos in trudunt. Antipater uero cum in asinis & ovibus munditiae negligentiam damnarit, non aduertit, se idem in lyncibus & hirundinibus non attendisse. quarum illae sordes a sese procul eiiciunt occultantes prorsus atque Obruentes: hirundines
autem foras conuersos eXcrementa Omittere pullos suos docent. Arborem sane arbore stolidiorem atque indociliorem , sicut cane Ovem, aut OlUS O-lere ignauius , quemadmodum ceruum
te ante δια δέχονται non habet L f. dein Pluta θ. να ωὰ και .. quo loco utitur is et sen: ad inlustrandum Pauli. I. ad Cor. XIII, 3. 9. 'Aντίπατρος.J Antipater Stoicus Tarsensis. RE1s x. De quo Fabrio: Bibi: Graee: L. III, IS. Mox Plui. οὐκ οιδα πως παρηλ E. IO. 'Aφανίζουσαι το λυγγούριον. J Το λυγγουριου supplevi ex Plutarcho. De Lycur. Vid, Bisciolae Hor. subsee. T. II. L. a. c. q. VALENT. Possi videri nil deesse , sed mente lsuppleri & huc referri debere το περίττωμα e Vers. 33. REISK. II. Καὶ μην δέυδρου δ.J Malim καὶ μην δέυδ αυδέυδρου οὐ. λ. REIsT. Plutaros: καί δια τί δένδρου δ. Et pa illo ante διδάσκουσι το περίττευμα. sed ibi etiam coad. aliqui πηί