장음표시 사용
321쪽
turbationibus & cupiditatibus, sedata
que ira situm imperium ratio obtinet, statim similitudo ad praestantiorem naturam in nobis elucet. Praestantissima autem in uniuerso natura innocentissi ma erga Omnia est. atque ipsa quidem ob potentiam eius conservatriX Omnium , & benefica omnibus est, nullius que indiga. Sed nos ob iustitiam quidem erga omnia innocentes, at Ob mortalitatem indigi necessariorum sumus. Necessariorum autem assumptio laesionem nullam infert, neque plantis, cum ex ipsis ea quae abiiciunt, accipimus : neque fructibus, cum iam emortuis ipsis utimur: neque ovibus, cum ex
tonsura ipsis magis pro sumus, & adhibi. ta ipsis cura laetis earum uicissim participes efficimur. Iccirco esse iustus uidetur,
παντι κρεῖττον , πάντως ην ἀβλαβες , καὶ αὐτο μὲν διὰ δύναμGν καὶ σως ικον
πάντων, και δῖ εὐποιητικον πάντων,
και ἀπροσδεὲς πάντων ημεῖς δs διάμεν δικαιοσύνην , αβλαβεῖς πάντων , διὰ δε το θνητον , ενδερις των αναγκαίων. η δe των αναγκαίων λη ψις , ου βλάπτει ου τε φυτὰ, οταν 2 ἀποβάλλουσι λάβωμεν, ΤΑ Ου τε καρπούς, ρ- ταν τεθνηκοτων χρησωμεθα τοῖς καρποῖς , ου τε πρό βατα, ο ταν διὰ τῆ=κουράς αυτὰ μάλλον ονησωμεν , καὶ τού γάλακτος κοινωνησωμεν , παρ E' χοντες αὐτοῖς την εξ ημων επιμελειαν. διο προπίπτει ο δίκαιος , δο
Dubitari posset an οργαὶ hie essent incitatae animi inclinationes , ut Alcman. A μευ αν- ιρωπω οργαὶ βεβριμέμι μυρίαι. Confer Duker. ad Thuc 'I. l, 14O. Sed supra etiam β 25. &II, 38. οργαὶ & ἐπιθυμίαι iunguntur. Eleganti
autem metaphora μαραίνεσθὰι dicuntur. Prorsus uti Dion. Halic. εως αν μαρανθωσιν αι των πολλω9 οργαί. L. Vi I. p S. Κολούειν DA τάς τε ηδονας τάς τε επιθυμίας. καὶ καταμαραίνειν τEς της σαρκος ορμας τε καὶ επιθέσεις id vel austedicit Clem. Alex. Strona. L. II. p. 4 II. C. I 3. 'Eὐποιητικου παυτων Damnat hanc Vocem Pollum. L. V, I . ut & Vicinam ευποι α. sed id quidem male, uti vidimus ad L. II. l Ia. Heu ch. Ευποιοί ευποιητικοί. δίκαιοι. de Voce εὐποιητικος plura H. Steph. in Thes. I . Oυτε καρπους οταυ ' Hic significat
ea omnia frugum & fructuum genera, quae terra fert in campis, si vis, hortis, Vin eis. cum adhuc salva in suis culmis , truncis stipitibus perstant , aut pendent & Virent. sed statim significat eadem genera demessa iam & decerpta , vel delapsa, quod ni observetur , in consentanea videbitur Oratio. REISK. Vid. ad L. st II. I 18. & quae pro eadem hac caussa disputat L. II. l 13. male Meerm. ultimam syllabam in ἀποβάλ
λουσι negle Xerat. IS. Προπίπτει ὁ δίκαιοςJ Forte προσπίπτει,
videtur qui iem vir iusus , et , qui obiter eum inspiciat, S, sine diligenti con maeratione eum judicet, ese paeno iniuriui in femet. REIsΚ. Προσπίπτει correxerat quo-que Fogeroli. O . in vulgatum consentiunt. idque tueri possunt ea quae notavi ad
322쪽
τὰ σύμ α. ουκ αδικεῖ δὲ ξαυτον. μυξει γὰρ τῆ τούτου λῖ παιδα - γωγὶα και εγκρατεια τo εντος α'γαῖον , τουτεςιν ἡ προς θεον ο μοίωσις. 9 27. O υτε τοίνυν ηδονρς Ου' σης τελους ἡ οντως σώζεται δικαιοσύνη , ρυτε των πρώτων καθτα φύσιν συμπληρούντων την EO'δα:μονίαν , δ ρ εκκειμενων γε πάντων. Eν πολλοῖς γὰρ τα τῆς ἀλογου κινήματα φύσεως και αἱ χρεῖαι αδικίας - καταρχEI. αυ-
τίκα τῆς ζωοφαγίας εδε θησαν , ἴνα την φύσιν , ώς φασὶ ,
διαφυλάξωσιν β ἀλύπητον καὶ ἀνενδρα ν ο ρεγεται. τού δ' o μοι-
quasi sui diminutor in iis quae ad
corpus spectant: non iniuria tamen se ipsum assicit. corporis enim castigatione , & continentia internum bonum sibi auget : quae similitudo ad deum est. 9 27. Neque igitur si uoluptas sit finis , seruatur ea quae Uero iUstitia est : neque si prima secundum naturam felicitatem compleant, uel omnia quae exposita sunt. In multis enim irrationalis naturae motiones , & indigentiae iniustitiae in causa sunt. quippe cum esu animalium indiguerint , ut naturam, quemadmodum inquiunt , sine ulla molestia conseruarent, si neque Ulla inopia eorum quae appetit. Sed si finis
sit τumque infert. Id enim Graecis est ελατ
τα τα αγα κ μυ. Vid. ibi T. Gata . Noster infra 3 27. φύσεως ελάττωμα adpellat. 7. Παιδαγωγία και εγκρατεια. J Vid. ad L.
I. 'H ἐκκειμέuω9.J Forte rγκειμένω9. id est συγκειμε v. IUstitia ergo , quae quidem eo nomine digna sit, existere & Conserva ii ncquit, sive Voluptas pro fine bonorum habeatur, sive prima naturae Volumus beatae vitae complementum conficere, siVe denique ambo illa , voluptatem , cum primi S naturae, ad vitam beatam efficiendam conglutjnamVS. REIS . a. Κατάρχει.J Pro κατ ρχει mallem κατηρχε, quoniam Verba consequentia id postulare videntur. εδεήθησαν S C. VALENT. Κατάρχει pOS-
sit defendi , ut referatur non ad posterius αἰ αρεῖαι, sed ad prius τn κιυ ματα. Ne Uerara sunt eius formae exempla. neque tamen intercedana , si quis κατάρχουσι malit. REISK. iRecte vulgatum defendi posse advertit Vir Clar: plurima prostant exempla , quibUS Verbum numeri singularis post plura substanti Va, etiam pluralis numeri, subiungatur. idque utraque in lingua frequens tritumque est, licet interpretes saepe sollicitaverint. sed tum numeri singularis substantivum, Vel plurale neu irum , Verbo sere solet praecedere. Vide lD viiij ad Charis: III, 3. p. 27 I. Poetae quidem huic praecepto se semper non adstringunt, hic tamen Commode ad κιν ματα refertur. Post κατ ρχει lOCaVi ς μα τέλειον, ut sensus 14bi melius Constar t.
quod antea legebatur , nauci est. Reliquit J Ualchus αλύπητου , quod etiam est in Cod. L s. & Moerm. & adeo verum , ut Austori lsuo reddere non dubitarim. Veritatem pul
323쪽
sit, deo similes essici quoad eius fidari potest , innocentia erga omnes seruatur. Quo igitur modo qui ab affectibus ducitur , erga solos libe
ros , & UXOrem innocentiam eXercet , alios uero omnes contemnit ac laedit: utpote cum irrationali par. te in ipso dominante erga mortalia eX- citatus ea admiretur , ac stupeat :qui uero regitur a ratione , erga ciues quoque , nec non hospites , quin etiam Omnes homines innocen. ter se gerit: cum irrationalem facultatem subditam habeat, ac propterea prae illis rationalior , ac diuinior sit : ita qui non in hominibus tantum innocentiae terminos praefinit, sed ad caetera usque animalia dilatat, is similior deo est : ct si usque ad plantas etiam prorogare eos posset, imaginem magis ac similitudinem seruaret. Quod quia nequit, inde iam naturae nostrae
uterque Cod. ἀν Αδεα. . Asne ενι μάλι .' Iungi debet in constructione Cum ομοιούσθαι τῶ θρω. REISK. Verissime. ideoque comma post posui, secus quam antea feri consueverat. Paullo post Vocem τέκυα perperam neglexit Li . Co . & dein Meerm.
Homo quippe homini cognatus, quod passim ingerunt sapientiae antistites. Vide quae pro hae caussa GaIaho ad A ton: L. Il, I 6. &Grotius de Iur: B. & P. in Proleg: a . disputaverunt, utinam omnibus persuasissenti
ουσθαι θεῶ οντος τελους , ' ύς ἔνι μάλιga , σωζεται το αβλαβες Eν ὰπασιν. ονπερ τοίνυν τρόπον ὁ πάθεσιν αγόμενος προς μόνα τεκνα
και γυναῖκα ἀβλαβη: , των ὁ Θ ἄλ
λων καταφρονητικὸς και πιξονεκ' της , ως αν του ἀλογου κρατουν - τος Eν Εαυτω , προς τα θνητἁεγείρεται καὶ ταυτα εκπληττεται 'ὁ δὲ λόγω αγόμενο ρ και προς πολλτην τηρεῖ τὸ ἀβλαβὲς , καὶ ἡτιμάλλον προς ξενους , καὶ 5 προς πάντας αν θρίπους , o την ἀλογίαν εχων υπηκοον , καὶ αυτὸς παρ' ε - κείνους λογικωτερος , διὰ ταυτα δουκαὶ dειότερος ' Ουτως o μη μόνον
ςησας τὸ ἀβλαβες εν ἀνθρώποις ,
λον σώζει την εἰκόνα. εἰ δὲ μη , ἀλλ' 7 εντευθεν γε τὸ της φύσεως
6. Aχρι φυσωυ δ ατὸυ. J Quid de plantarum anima Noster & alii senserint vide ad L. I. I 8.
Utique temere non esse laedendas saepe pra cipit. Ideo stirpem non una eum fruelibuS- e scindi vult L. Ill, 18. Uti PythagoraS praeeipiebat μη τον ημερον -ι εγκαρπου φυτὸν μητες εiρριν μητε βλάπτειυ, apud Nostrum in Vit: Ρyth: num. 39, quod convenit legi divinae apud Moi em Deutor. XX, 19 unde haec &alia hausisse dicitur Clem Did Strom: si
324쪽
νόμεθα , οτι το θειον καὶ δ ἀκη- ρατον καὶ ρ γ πάσιν ἀβλαβερ σύ - ζειν οὐ δυνάμεθα ' ρυ γαρ εν πί-σιν ημεν ἀπροσδεεῖς' αιτία δὲ κγξ νεσις καὶ το εν τη πενία ημάς γενέσθαι , του πόρου ἀπορρυεντος. η δε πενἱα , εξ ἀλλοτρίων την σωτηρίαν καὶ τον κόσμον , δι' ου τὸ
εἰναι ελάμβανεν , εκτατο. ρῆις οὐ νπλειόνων δεῖται τίν εξωθεν , επὶ πλεον τη ' πενία προσηλωται. καὶ ρσω πλεόνων ενδεης , τοσούτω θεούμεν ἄμοιρος , πενία δε σύνοικος. τογαρ θεῶ ομοιον , τη ομοιώσει ευροθύο λψ πλούτον εχει τον αληθινόν.
πλουτί ν δε οὐδεὶζ καὶ χρηζων μηδενὸς αδικεῖ' εως γὰρ αδικεῖ καν πάντα ρχει χρηματα , καν δ
πάν- neque pra m est. designat locum Empedoclis , Cuius hic versus es
Aut ergo γενόμεσθα legendum , si Versum ipsum repraesentavit Porph: aut ἐγευόμεθα , si naulo mutatum orationi liberae accommodavit. REisK. Optime vulgatum tuetur Cel: Reishius. γενόμεσθα dat quoque Cod. Mserm. Empedoclis illa hoc modo nobis reliquit Clem: Alex: Strona: III. p. q32. B.
φύσεως eλάττωμα quid sit , die im l 26.
infaminutum significat, quo usu VOX Platonio Philosophis inprimis est frequens , aeque atque ακεραιον , Ut notat Cel: Viriaenaro ad Herod: JU, I 52. Noster infra IV, 2O. ἡ δε συ-
desectus conspicitur: inde miseria quae a ueteribus deploratur, quod talibus aduersis simus ac discordibus orti litibus, ut diuinitatem & incorruptibilita
tem, & innocentiam in omnibus serua. re non Ualeamus. Non enim in omnibus sine ulla indigentia fuimus. cuius causa generatio eXtitit: qUOdque cum copia iam effluxerit, constituti in inopia fuerimus. inopia autem ex alienis salutem
cepimus , sibi acquirit. Qui igitur plu
ribus externis indiget, is magis inopiae agglutinatus est . quantoque pluribus indiget quispiam, tanto est remotior adeo, inopiaeque magis addictus. Qui enim similis deo est, continuo ex similitudine ueras diuitias habet. nemo autem qui diues sit, nulliusque indigus, iniuriam cuiquam infert. quoad enim iniuriam facit, etiam si omnibus assiuat pecuniis,
νηθεια το ἄμικτου καὶ καθαρου, ra: αρτου καὶ ἀκραιφνες καὶ ἀκκρατον. uti hic ἀκηρατον & ἀβλαβες , sic ἀβλαβης & ακεραιος iunguntur FDI: de Rep: p. 58 I. D. 9. Πενία προσηλωται. J Saepius metaphori eo sensu hoe verbo utitur. Vide ad L. l. t 3I. in fine. IO. Πλουτον sχει του ἀλγηιυου Id ἀλωψιυως πλουτεῖυ dixit supra L. I, sq. ubi Vide. Noverat Porphyrius in N. Test. D inter Christia-
nΟS εις θεου πλουτεῖν , εν καλοῖς εργοις πλου-
τῶ9, D similia esse frequentis usus.
II. Πάντα τ. γ. πλεθρα. J Bene πλεθρα memorat. usitatissima Graeeorum erat mensura,
uti iugerum Romanorum. V. quos laudat Du-hor: ad Thu I. Ioa. Respicit noster sorte illa Platonis in Theaet: p. I 28. B. γης i δε οταν μυρiα πλέθρα η ετι πλειω ακούση , ως τις
325쪽
omnia terrae iugera possideat, cum inopiae sit addictus, inops procul dubio est: ac propterea etiam iniustus, & impius,&a deo alienus, & omni denique uitio
obnoxius: cuius quidem uitii naturam delapsio animae in materiam e X priuatione boni introduxit. Omnia igitur nugae sunt, quousque aliquis a principio aberrauerit: indigus item Unusquisque Omnium est, quamdiu ad satietatem non spectat: mortalitatique naturae suae indulget, quamdiu se ipsum re uera non nouit.
Apta autem admodum iniustitia est ad persuasionem sibi adhibendam, iudicandosque cos qui sub ipsa continentur: propterea quod cum alumnis ac familia
Pro isti in Coae. Li . & M Erm. est εχη, quod verum arbitror, licet haud ignorem nostram voculam etiam cum indicativo con strUi. I 2. κακὴ ἔνοχος. J Saepe ευοχορ hoc casu iungitur apud flatonem , Luciano &alios. ita ego construere soleo ea , quae leguntur in Epi . ad Hebr. II, IS. και απαλλάξηε σοι rυοχοι κ σαυ φόβω. Grotius dicit απαλλάξηnempe του φόβου, quod e sequentibus intelligitur , sed omnia pulcre cohaerent & nexui satisfaciunt , si illa connectas φόβω θανάτου
I3. Λῆρος ουν πάντκ Uti λῆρος ταυτα εισὶ apEd Aloisbr: L. I. Ep. 34. ubi de hoc loquendi genere Dodi: Berglerus I q. Του κόρον ου βλέπει J Nescio an satissenss sit hie locus. mallem τον νουν, de quo saepius loquitur Porphyrius , sed επέχω. VA
LENT. L. προς του πόρου. supra τι υ πόρου ἀπορ-
ρυίντος. η δὐ πενία &c. in mente habuit sabulam Platoni eam de Pori eum Penia Coniugio,& inde prognata Erote. REISK. Πόρου probabat
quoque Cel: Rubnhen: Vid: Politiss: Goe Ur ad πάντα της γης πλέθρα , πένης ε-ςὶν , πενία υπάρχων σύνοικος. διὰ ταύτα δη και ἁδικος καὶ ἄθεος καιασίβης καὶ δὴ πάση κακία ενοχος, ῆς την ὐπός ασιν η προς την υληντης ψυχης πτωσις κατά ςέρησιν τουαγαθοῖ παρηγαγεν. δῖ ληρος ουν πάντα, βως τις της αρχης ἀπέσφαλ- ται , και ενδεης πάντων , ρως coπρος ἔ- τον κόρον οὐ βλέπει , κει τε τω θνητῶ της φύσεως αυρο
Nosm de Antr: Nymph: p. IO7. qui sabUlae auctores recenset, quibus Plotiue Ennead: III. L. S. p. 293. Euseb: P. E. L. Xl I. p. 584.& alii addi post iant. κόρου tamen manifeste firmare videri pos et Noster 'Aφορμ. προς τα νοητ. in fine , q .em locum adtexere debeo , quia inlustrat etiam illa quae hic praecesierunt.
ita ille , επει δῖ προς μευ υλην ρέπον ἴσχει απο- ρἱαν πάντων , και τῆς οἰκείας δυνάμεως κένωσιν. εις δί του νουν αναγόμενον το πλῆρες αυτῆς τῖν μίν εικότως πενίαν , τὴν δs κόρον οι τουτοπρωτον γνόντες τῆς ψυχῆς το πλῆρίς, θνίζαντο.
nisi ibi etiam πόρου rescribere velis , uti, illo pariter atque hoe in loco , iam factum animadverto a P. Petito Obs: Mise: L. II, 12. VLigato patrocinari etiam possiet ille κόρος, ut iis qhiae ad vitam sunt necessaria contentisimus , de quo L. I. I 54
μέυουζ. Potest iniustitia eos quos in potestate habet vinculis ita fascinare , Ut eOS adducat, ut secum vivere Velint, tanquam cum ea quaesit ipsa iustitia. RLisu. Δεκάζει9 I coroII: iam
326쪽
φοῖν εἰληφως , τρυ θατEρου πειραθέντος μόνου , Ουτως Eν αἱρE- σεσι και φυγαῖς καθηκόντων ἀσφαλες ερος κριτης ὁ εκ τρυ ε παναβεβηκοτος κρίνων και το ηττον , του κάτωθεν κρίνοντος δ7 τα προκείμενα. -ε ὀ κατἁ νουν ζων , του κατὰ την ἀλογίαν ἀκριβες ε
ομιλησας. o δε ἄπειρος ων των κατὰ νουν , πείθει τοῖς ὁμοίους , λβ παῖς εν παισὶ φλυαρων. Ἀλλ' ει πάντες , φασὶ , τούτοις πειθσθεῖεν τοῖς λόγοις , δ' τί ημῖν ε-
eorrexerat . ego nihil demutem , Cum Omnes in δικά ιυ Consentiant. idque ad firmant sequentia . Cum opponat iudicem aequiorem , quie mente & intellectu vitam instituit, & illum, qui ex inrationali saeuitate agere conlucVit. δικE ιυ τοῖς b. a. Or. est itaque ius liceres, subledios sibi habere. Ι6. Bi αἱρέσεσι u. J Τα γένη εις ὰ διηρεθνη σαυιἱ βἱοι vo blit VIul: P. I. p. 9 I. C. βίος quippe itae genus ac rationem significat. Vidimus
ribus suis cum uoluptate uersatur. Quemadmodum uero in uitarum electionibus rectius iudicare consueuit, qui utriusque est peritus,quam qui alteram tantummo do fuerit expertus: ita quoque, in elesti. onibus & euitationibus eorum quae deabent, illius certius iudicium est qui ex superiore in serius discernit, quam qui ex inferioribus ea quae anteposita sunt. Quapropter qui ex mente & intellectu uitam instituit rectius & exquisitius praefinire ea potest, quae expetenda, aut fugienda sint, quam qui eX irrationali facultate degere consueuit. Illa siquidem etiam per irrationalem uitam pertransiit, utpo
te qui a principio innexus ipsi fuerit: hic
autem eorum imperitus cum sit, quae
ex mente proficiscuntur, sui similibus puer inter pueros nugans facile omnia persuadet: At si omnes, inquiunt, rationibus his assentiantur, quid nobis inde
otum. παχ passim ad ingenium pertinet, &de iis, qui mente sunt pueri, adhibetur , Ut solent hujus generis vocabula utroque in sermone. Nihil addo illis , quae Cel: Alberti notavit ad Pauli. ad Ephes. IV, Iq. I9. Τι ημῖν ε ι. Et hoc pulcrum loquendi genus, quia praemii referemus ' prorsus uti Petrus τί ἄρα ἔται ημῖν 'in Evang. Matth. e. XlX, 27. ubi vide Dp tum, & illi iunge Eaphel. ad Marc. X l, 2 .
ad veterum opinionem, iustitiam propter hominum scelera terram hanc re i qui te atque in caelum migrasse. Ut vero Marco imperante Iustitiam ac verecundiam, ad homines regress s isti diues adserit, idem plane futurum
327쪽
Do Abstinentia Lib. III. 29 Ietienturiam est ρ Illud procul dubio, ut
felices simus futuri: quippe cum & iniustitia procul ab hominibus eXterminanda& iustitia apud nos quoque, quemadmodum in coelo uersatura sit. Nunc uero perinde se res habet, ac si Danaides quaererent quam nam uitam essent traductu rae, si ab illo hauriendae aquae perso ratis doliis ministerio fuissent liberatae. Quid enim euenturum sit nobis, qUaerunt ac dubitant, si in necessariis & pro necessariis constitutae acquiescendo indulis
Nostes: significat . si ad vi ctum simplicem atque in nolitum reduci posset humanum genus. Vita: Gaiah ad M. Antonin: L. V. 6 33.
Noster τετρημένου πίθου dixit exemplo Platonis sui in Gorg: p. 336. D. Sumsit autem haece Pititarche T. ll. p. I 6O. ut Opportune monebat Amici si reschius.
legatur. quod tintina disperit & evanescit cum caremus malis quae necesse est in quaerendo lauro & opiparo rictu tolerare) si vitae acquiescemus, itan a necessaria subsistenti , ea autem non eXcedenti. ὁ επὶ τοῖς αυαγκαίοις βιο: est vita quae agitUr in copiis rerum solummodo necessariarum , & ea lege ne quid aut appetatur, aUt conquiratur, quod sit superfluum. haud scio quo ille an pro απορία praestet legi απειρία , Cum usu & peritia vacamus molestiarum. post κακωυ nihil deesse, ego quidem praeitare nolim. Postit tandem , καὶ ὐπῖς των αν. defendi, & locus caetera sanus videri , dUmmodo I S. 2O. του admittatur loco τω9. Di Ximus quae sit Vita επὶ τοῖς α9. Pa. nempe, qUae gaudet Praesentibus necesta-
μένη : καὶ παρ' ημεν , καθάπερ καὶ
εν οὐραγω. νυν ae ομοιον , ώς εἰκαι αἱ Δαναίδες ηπόρουν , τίνα βίον βιώσονται , α παλλαγεῖσαι τοῦ π β περὶ τὸν τετρημενον πίθον λατού κοσκίνου λατρείας. τί γαρ ε Γαι απορούσιν , εἰ παυσαίμεθα ἐπιφορούντες εἰς τα
riis , & ea Jege degitur , ut iis contenta sit.
Dicendum restat, quae sit Vita υπὰρ των αν. ea nimirum est , quae laborat de rebus non nisi necessariis comparandis. RElSK. 'Aναγκαῖου Meerm. etiam . dicam statim. Τωυ κακων &Q. J Videbatur legi debere τωὐκαλων, & hanc esse loci mentem. Nos cupivitates nos; as explere semper conamur ej frusra: quia vere bIna non quaeriamuS, quas animae no strae hiatus S rimulas magis complerent, quam quas intctr Ez-trii eou maxime videnIur necessaria. Lego enim ςεγξυτων pro πίργόντ. VALENT. Inepte postrema illa. Vulgatam praeclare tuetur Clar: Reirhius, ideoque του in sedem suam reVO-caVi , ut Fogenolle iam emendaVerat. Nec se s accepit Felicianus. Vel se tamen le
gendum Contendo απειρίφ των καλων του επὶ τοῖς αναγκαίοις - ςrpγοντων ημων βίον.
nec mireris , unde adeo inperiosus CVaserim : PDinrcho quem hic Noster exprimit, I. l. T. II. p. I 6O. B. iisdem plane Verbis dicit . unde simul de restituto του nihil addubit S. κακον & καλου saepe permiscentur. Vidimus iam L. I. 9. plura exempla dabit D' Orpillo ad Garit: QDL, q. 23. Στεργόντωυ κμων βίου. J inepte Valent. ςεγξυτωυ, licet voces illae aliquando inter se permisceantur, ut apud Dio e Sic: ad , 29. Plutarchi hoc esse iam monui. ςέργειν βίον di-
s illa , .de quibus u es senti ad Dio l. L
328쪽
γένος Iλευθερωθεντας as αιδως καὶ μιλεῖ , οτι
δωρος αρουρα Aυτο ματη πολλον τε καὶ ἄφθονον.
οἱ δε γε ελευθερωθέντες ἁ πάλαι τοῖς
δεσποτα ις ὐπηρετούντες ετ ριζον , ταύτα εαυτοῖς πορίζουσιν. οὐκ ἄλ- λωρ a. καὶ σύ τοίνυν απαλλαγεὶς της του σωματος δουλείας , καὶ της τοῖς πάθεσι τοῖς διὰ το σωμα λατρειας ,ώς εκεῖνα ετρεφες παντοίως , τοῖς Iξωθεν , ουτωρ αυτον θρέψεις παντοίως τοῖς ενδοθεν , δικαίως ἀπολαμβάνων τὰ ἔδια , και Οὐκ ετι τὰ
& Galal ad Antone VI, 44. qui το αγαπην eodem sensu adhiberi docet i q9. ςερξαντας
βίον καρτερικον καὶ επίπονον dicit Euseb: D. E. Ill. p. II9. B. 24. Τοῖς ἐλσυθερωθευτας. J 'Eλευθερούν peculiariter est in libertatem vindicare, ac de servis manumissis dicitur. Pulere itaque ex Plu - re l. l. ad animae libertatem Noster retulit. lege V. D. ad illa Joan. in Evang. Vt II,
S. Auae; καὶ Νέμεσις - Videtur respicere illa L emi , cui ferreo demum seculo homines reliquisse dipuntur A sως και Nεμεσις. Oper. I98. Bene etiam hoc loco distinguuntur Nεμίσις & Δίκη. intelligitur quippe non ea vel elis, quae Δίκη etiam dicebatur. 26. Καρπον γE3 -J Hesiode Oper. II p.
dulgere perturbationibus & cupiditati bus desisteremus, quarum omnis fructus ex inopia honestorum diffluit , atque interit. Quid ergo acturi simus, interrogas , auream illam aetatem imi tabimur, eos imitabimur qui in libertatem asserti sunt. Cum illis enim pudor & nemessis & iustitia uersabatur, quia terrae fructibus erant contenti. Fructum enim ipsis sponte ferebat Terra ferax multum. At qui libertate donati sunt, quae dominis suis ministrando antea comparabant , ea sibi deinceps acquirunt. Non alio modo etiam tu, si seruitute corporis liberatus sis& ministerio eo quod affectibus eXhibes , sicut illud uarie externis alebas, ita uarie te ipsum internis enutries :qua in re propria tibi iuste suppetent, ut aliena tibi auferenda uiolenter non amplius sint.
- - - - καρπον εφερε - ίδωρος αρουρα.
Utitur iterum I a. libri sequentis. ubi vide. 27. Πορίζουσιυ οὐκ ἁλλως. J Bene habet. ne omni dubio, sene controversa, certo certiuS. REIs Q. Fog noli. & Vialent. temere Correxerant ἄλλοις. Alio tamen modo interpunxi, quam antea fieri solebat, cum distinctionis signum maius post ἄλλως poneretur. Flusari θ:
l. l. α πάλαι τοῖς δεσπόταις επραττον υπηρEτουν- τες , ταυτα πράττουσιν αυτοῖς και λ' αυτούς
ουτως η ψυχῆ - ει απαλλαγείη της λατρείας
28. Καὶ σύ.J Elegans formula, ideoque aliis etiam frequentata. Vid: Marhlanil ad Maxe Fr: Disis XVll, II. qui huius loci oblitus haud fuit. Mox pro αυτὸν θρέψεις Meerm. i αὐτην θρίψεις.
329쪽
DE ABSTINENTIA AB ESU ANIMALIUM
LIBER O U A R T U S. ARGUMENTUM.
Ouartus liber dividitur, sicut praecedentes, in tres partes: quarum prima praefationem continet ad Firmum Coricium. Secunda antiquorum exemplis confirmat abstinentiam ab animalibus viris magnis, quales erant legislatores , Philosophi, Ssacrorum antisites , in usu fuisse, contra autem crudeles N impios homines ea in cibos adhibui se. Exempla abstinentiae a variarum gentium legibus S insitutis desumuntur , Lacedaemoniorum. 3 3. Aegutiorum. 96. Judaeorum. g II. Di 0rum , S priorum. g IS. Persarum. g 16. N Cretensium sacerdotum. g I9. Paraenesis autem quae tertium locum occupat , ad coitatem corporis , animi puritatem , utriusque sanctitatem incitat S r. si duersus onnes sere ex- g I. Mεν απασας σχES cusationes eorum qui Mον ταρ σκμεις των
I. Τή αληθε α.J Cod. L f. dat τη μευ ἁλ λίαν. idem vers. 8. sic habet τὴν σαρκοφαγίας δῖ αυτο , caeteris omisiis. apparet Deum esse corruptum . quod facile sentiet , qui ad τοληθεία attendit, cui nulla respondet subiecta j oratio. Videtur auctor acs hane sere senten
330쪽
σιας την σαρκοφαγίαν προσιεμενων, ἀπολογίας δρ αυτοῖς αναισχυντους πεπορικότων , τας εκ της Eνδείας , ὸν πλρογ η χρ φύσει προσάπτουσι , δια των εἰρημενων se Κας; ἱ-κιε ἀπηντησαμεν. λειπομEνων - θύοετι μερικων ζητησεων , ων μάλiςαη τοὐ συμφEροντος επαγγελία εξαπατά τους υπὸ των ηδονών δεδόκασμένους. και μην και της μαρτυρίας 3 τού μηJEγ μητε των σοφων , μη- τε τι ἔθνος παραιτησασθαι την βρωσιν , ἱκανως εἰς γεθος της αδικίας τους α κούοντας προαγούσης ὐπ' απειρίας της αληθινης ἰς ορίας , τον ελεγχον τούτων ποιεῖσθαι μέλλοντες, τας περὶ τού συμφεροντος και τωναλλων ζητημάτων ' λύσεις εκβαλεῖν
εθνη τινων α ποχης , ων ηγησονται τού λόγου οι VEλληνες , ως αν των μαρτυρούντων ἄντες οἰκειότατοι. Των τοίνυν συντόμως τε ὁμού και α κριθ
θεια etiam Mesrm. & pro πφοσιεμονων dat προσεμενων, de qua Confusione supra diximus. 2. Δύο ετι θ Forte λειπομένων ετι μερικων τ. Sunt enim non duae, sed plures adhue reliquae dubitationes. aut λειπομενων δε τινων τι μερ. ζετ. REIS T. 3. Tου μηΘευ μητε - Forte περὶ του μηδέ
ποτε μητε των σοφων τινα , μητε τι εθνος παραι-
causa carnium esum admittant, impudenter tamen ob indigentiam se id face. re praetendunt, quam magis quam Opus sit naturae nostrae attribuunt. satis superioribus libris o Castrici occursum a nobis uidetur. Restant autem duae ad- huc particulares quaestiones: Ex quibus cum utilitatis promissio maxime de
cipere eos consueuerit quorum a uoluptate corruptum iudicium est: testi licatio autem quod neque sapiens quispiam , neque gens aliqua huiuscemodi uictum unquam repudiarit, in magnam admodum iniustitiam ob imperitiam uerae historiae audientes inducat: coarguenda etiam haec in praesentia a nobis sunt. Quocirca & eius quae ad utilitatem spectat, & aliarum quaestionum asserre solutiones iam conabimur.3 2. Exordiumque a quarundam gentium abstinentia sumemus: inter quaSGraeci primo loco producentur, utpote qui omnium locupletissimi testes huiusce rei futuri 11nt. Ex iis igitur qui breuiter simul
apud Homer: Iliad: T. 32 . φωνην Plut: T. I. p. 739. C. ς ματα Pluto in Lys: p. SIO. C. &ite iuppleo Mattia. XII, 35. εκβάλλει τα αγαθὰ εκβάλλει πονηρά. Ubi simile loquendi genus interpretibus , quos CVol VO, non an m2dve sum miror, nam e solis poetis loca quaedam ladferri video , & unicum ex mi odo sed in quibus loquendi modus discrepat. εκβάλλειυρῆμα τε καὶ λέγου Plat: de Rep: V. p. 66s. F. Idem,' sed diversa rati0ne , λ γους εκβαλεῖν in Crit: p. 3 . L.